Υπάρχουν, βέβαια και μερικοί ακόμη, οι οποίοι ρίχνουν το βάρος τους σ' ένα άλλο επιχείρημα. «Η αναταραχή δεν εξυπηρετεί σε τίποτε», ισχυρίζονται. «Ο τσαμπουκάς (απ' όπου κι αν προέρχεται) δεν αποτελεί κοινωνική διαδικασία». Το ζητούμενο είναι να βρεθούν οι λύσεις και η μόνη, για το σκοπό αυτό, διαδικασία είναι ο διάλογος.

Βέβαια, οι κύριοι αυτοί χρησιμοποιούν τους όρους αναταραχή και τσαμπουκά για να χαρακτηρίσουν αποκλειστικά και μόνο τους αγώνες των εργαζομένων. Η πολιτική, οι αποφάσεις και τα όποια αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης δεν είναι τσαμπουκάς. Η κυβέρνηση μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Για παράδειγμα, να ταλαιπωρεί χρόνια τώρα τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, όπως όλοι γνωρίζουν. Να καταδικάζει εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους στη φτώχεια και την εξαθλίωση με τις γνωστές συντάξεις πείνας. Να κρατά καθηλωμένους τους μισθούς και τα μεροκάματα σε απαράδεκτα επίπεδα, ενώ, την ίδια ώρα, τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων γνωρίζουν πρωτοφανείς ρυθμούς αύξησης. Να συναινεί στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, παρά την αντίθεση της ολότητας σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας. Να θεσμοθετεί τον «τρομονόμο», παρά την αντίθεση ακόμη και των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος.

Ολ' αυτά και άλλα πολλά παρόμοια δεν είναι τσαμπουκάς. Δεν είναι αυταρχισμός και βία, αλλά... διαδικασία διακυβέρνησης. Και η μόνη πρέπουσα απάντηση από τους εργαζόμενους και το λαό είναι η διαδικασία του διαλόγου, δηλαδή, το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω».

Είναι, πράγματι, βαθιά νυχτωμένοι...