Το εναγώνιο ερώτημα, όμως, που βγαίνει από τα χείλη κάθε ευαισθητοποιημένου και προβληματισμένου πολίτη είναι ένα διαρκές ΓΙΑΤΙ.

- Γιατί, εκείνοι που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, έσπειραν το μίσος και τη διχόνοια ανάμεσα τους λαούς της και εξακολουθούν να πυροδοτούν την κρίση, κατηγορούν τον πρώην Πρόεδρο της χώρας;

- Για ποιο λόγο οι ίδιοι, που με την πολιτική τους δημιουργούν στρατιές ανέργων, εξαθλιωμένων, άβουλων ανθρώπων, αναζητούν την εξιλέωση των ανομημάτων τους στο πρόσωπο ενός ηγέτη;

- Ποια αιτία οδηγεί τους «απογόνους» των στρατηγών των δύο παγκόσμιων ολοκαυτωμάτων, των θεωρητικών του ψυχροπολεμικού πυρηνικού οργίου, των διηνεκών καταπατητών των (ατομικών και κοινωνικών) ανθρώπινων δικαιωμάτων όπου Γης, να σύρουν στα στημένα δικαστικά τους όργανα τον Μιλόσεβιτς;

- Ποιος εξουσιοδοτεί τους εκβιαστές κάθε λαού που με στεντόρεια φωνή κραυγάζει «Πατρίδα ή Θάνατος», τους εισηγητές της σημερινής άθλιας υποκουλτούρας, τους διαφημιστές των πάσης φύσεως ναρκοπεδίων ενάντια στη νεολαία που ψάχνει διέξοδο από την κοινωνία της παρακμής, να καθίζουν στο εδώλιο εκείνον που υπερασπίστηκε το δικαίωμα ενός λαού για εθνική ανεξαρτησία;

- Ποια ηθική νομιμοποιεί όσους μετέρχονται κάθε μέσο (από βομβαρδιστικά και τανκ μέχρι ασφυξιογόνα και, εσχάτως αληθινά πυρά) για να καταστείλουν τις μαζικές αντιδράσεις ενάντια στην απανθρωπιά του ιμπεριαλισμού, να εκδίδουν τον πρώην αρχηγό ενός κυρίαρχου κράτους, την ίδια ώρα που σφυρίζουν αδιάφορα για την περίπτωση του Πινοτσέτ, του επικεφαλής του εξανδραποδισμού των δημοκρατών της Χιλής;

Στην ηθική τους περιλαμβάνονται όλα τα μέσα που οδηγούν στον αμοραλισμό της εποχής. Με λίγα λόγια, επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του Θουκυδίδη πως σε καιρό πολέμου είναι τέτοια η σήψη, που αλλάζουν ακόμα και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων για τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Και στις μέρες μας έχουμε πόλεμο, είτε αυτός εκδηλώνεται στο επίπεδο της οικονομίας και του πολιτισμού είτε, ακόμα, και με τη χρήση συμβατικών ή «έξυπνων» βλημάτων.

Αλλά ο «Εφιάλτης» παρουσιάστηκε και οι «Μήδοι» διαβήκανε τα σύνορα της πολύπαθης χώρας. Και να! Οι «δημοκρατικοί» ηγέτες της Δύσης παρελαύνουν γελαστοί και τρισευτυχισμένοι για το σπουδαίο γεγονός. Με την ικανοποίηση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους, αλλά και με ύφος που απειλεί για τη συνέχεια που έπεται, κάνουν δηλώσεις και βγάζουν λόγους κι ομιλίες. Μέχρι κι αυτός ακόμα ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ (τι κατάντια!) χειροκρότησε την προδοσία και μίλησε για το καινούριο διεθνές νομοθετικό πλέγμα που φαίνεται να πραγματώνεται...

Ερχεται και το κύμα των καταπιεσμένων. Και αύριο θα είναι ακόμα πιο πολλοί. Απόγονοι των μεγάλων απελευθερωτών με τα υψηλά ιδανικά. Και τότε θα φανεί η ιστορία για να σας γράψει στα κατάστιχά της. Με πηχυαία, μελανά ψηφία που θα θυμίζουν τη σκαιότητα των βαρβάρων, που μες στα καζάνια της κόλασης θ' απολαμβάνουν το χλευασμό των ηρώων του απέναντι στρατοπέδου: Των Ηλυσίων της λευτεριάς και του δίκιου.