ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Βασικοί μέτοχοι» της κυβέρνησης

Γρηγοριάδης Κώστας

Για το ασυμβίβαστο μεταξύ ιδιοκτήτη ΜΜΕ και προμηθευτή ή εργολήπτη του Δημοσίου, συζητά σήμερα, άλλη μια φορά, το Υπουργικό Συμβούλιο. Φυσικά, κανείς δεν τρέφει ψευδαισθήσεις για το τι μπορεί να κάνει αυτή η κυβέρνηση. Ο,τι έκανε και οκτώ χρόνια τώρα που βρίσκεται στην εξουσία, δηλαδή αυτό που ήθελαν οι βαρόνοι των ΜΜΕ, οι οποίοι, ταυτόχρονα, «αρμέγουν» και τις κρατικές προμήθειες. Η κυβέρνηση, και προσωπικά ο Κ. Σημίτης, πρέπει, σύμφωνα με τη σχετική συνταγματική διάταξη (άρθρο 14 παρ. 9), να ορίσει την έννοια του βασικού μετόχου. Οπως ήταν αναμενόμενο, αυτό έγινε από τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Ιδού τι γράφει η χθεσινή «Καθημερινή»: «Σύμφωνα με πληροφορίες, προχθές, στην έδρα του ΔΟΛ (σ.σ. συγκρότημα Λαμπράκη), πραγματοποιήθηκε συνάντηση κορυφαίων παραγόντων που μετέχουν με υψηλά ποσοστά σε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς και ορισμένοι εξ αυτών εκδίδουν ημερήσια έντυπα, ενώ, παράλληλα, αναπτύσσουν επιχειρηματική δραστηριότητα στο δημόσιο τομέα. Αρκετοί εκ των παρισταμένων είχαν το τελευταίο δεκαήμερο προσωπική επαφή με τον πρωθυπουργό, στον οποίο θεωρείται βέβαιο ότι διατύπωσαν απόψεις περί ελαστικής εφαρμογής των ρυθμίσεων του Συντάγματος περί βασικού μετόχου». Αλλά αν οι «βασικοί μέτοχοι» δεν καθόριζαν τα του οίκου τους, ποιος θα το έκανε; Μήπως οι «υπάλληλοί» τους στην κυβέρνηση;

Προς το «Βήμα»

Διαβάσαμε στη στήλη σας «άρθρα και σχόλια» ένα σημείωμα, όπου, αφού κάνετε μια αναδρομή στη βαμβακοκαλλιέργεια και υπογραμμίζετε τη μεγάλη αύξηση των καλλιεργούμενων στρεμμάτων τα τελευταία 15 χρόνια, κάνετε κριτική, ουσιαστικά, στην αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής. Τι προτείνετε, δηλαδή; Να υπάρξει εθνικός σχεδιασμός της αγροτικής παραγωγής και της οικονομίας γενικότερα; Κι εμείς νομίζαμε ότι είσαστε θερμοί θιασώτες της «ελεύθερης αγοράς» και του ανταγωνισμού. Σας έχουμε αδικήσει φαίνεται...

`Η, μήπως, με όσα γράφετε εννοείτε τον σχεδιασμένο και προγραμματισμένο ξεριζωμό της μικρομεσαίας αγροτιάς, ώστε να πάρουν τη θέση τους μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις. Αν αυτό, πάντως, εννοείτε, μην είστε τόσο... σκληροί. Κυβέρνηση και ΕΕ, με την απλόχερη βοήθεια της ΝΔ, κάνουν ό,τι μπορούν...

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ...

Δε λέμε, θέλει και η «διαχείριση» του συμβιβασμού τα δικά της κόλπα. Μη νομίζετε πως είναι εύκολη υπόθεση ο υποβιβασμός των εργατικών αιτημάτων, ιδιαίτερα όταν αυτά αφορούν σοβαρότατα προβλήματα, ακόμη και την ίδια την επιβίωση των ανθρώπων. Βέβαια, έτσι είναι. Θέλει... τέχνη η υπόθεση. Προσέξτε, για παράδειγμα, τι λένε τα «τζιμάνια» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, σχετικά με τη διεκδίκηση της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ).

Διεκδικούμε - λένε - 2,6% για την προβλεπόμενη άνοδο του τιμαρίθμου μέσα στο 2002. Επίσης, άλλο ένα 1,5% για την αύξηση του ακαθάριστου προϊόντος, όπως και 1,5% για να ξεκινήσει η πορεία σύγκλισης με τους μισθούς της ΕΕ. Σύνολο, δηλαδή, ένα 5,6%. Υπολογίζουμε, ακόμη, ότι θα πάρουμε το διορθωτικό ποσό για το 2001, που είναι 1,1% και «ρίχνουμε» στο τραπέζι κι ένα 0,5%, διορθωτικό για το 2000. Μαζεύεται, δηλαδή, ένα 7,2%. Ε, κι αυτό να μην πάρουμε - συμπληρώνουν - κάπου κοντά θα έρθει το τελικό αποτέλεσμα. Αρα, η μεγάλη νίκη είναι από χέρι εξασφαλισμένη, αφού η κυβέρνηση έδωσε μόνο 2,5% στους δημόσιους υπάλληλους...

Κι όλ' αυτά αφορούν το κατώτερο μεροκάματο των 7.220 δραχμών μεικτά (καθαρά 5.560) και τον κατώτερο μεικτό μισθό των 161.130 δραχμών (καθαρά 124.070). Ποιος μπορεί να ζήσει με 124.070 συν 5,5% ή 6% δραχμές το μήνα;

... και η διαχείριση της φτώχειας

Δεν είναι μόνον, όμως, το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως είναι αδύνατο να ζήσει κάποιος με 124.000 δραχμές το μήνα. Υπάρχουν και πολλά άλλα. Σε μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ ΓΣΕΕ) διαβάζουμε πως οι απώλειες των μισθών - με βάση τα επίσημα και όχι τα πραγματικά στοιχεία - στη 12ετία 1990-2001 ανέρχονται στο 7% περίπου. Την ίδια περίοδο, η παραγωγικότητα της εργασίας ανέβηκε ακόμη περισσότερο, όπως και το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ). Ακόμη περισσότερο, όμως, αυξήθηκε η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων, φτάνοντας ήδη το 1998 (πάλι από επεξεργασία επίσημων στοιχείων, που έκανε το ΙΝΕ ΓΣΕΕ), στην εξής πρόκληση: Το πλουσιότερο 10% των Ελλήνων να απολαμβάνει το 26,3% του συνολικά παραγόμενου πλούτου, όσο ακριβώς και το φτωχότερο 50% του πληθυσμού (δηλαδή, ο ένας στους δυο Ελληνες), ενώ το φτωχότερο 10% απολάμβανε μόλις το 2,2% του παραγόμενου πλούτου.

Χρειάζεται, άραγε, να πούμε ότι οι... διεκδικήσεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ ούτε καν τη συνέχιση έστω της σημερινής φτώχειας και μιζέριας δεν εξασφαλίζουν; `Η χρειάζεται να σημειώσουμε κι άλλα, για να γίνει καθαρό πόσο αναγκαία, αλλά και μπορετή είναι η διαμόρφωση του κατώτερου μεροκάματου στις 12.000 δραχμές, όπως προτείνει το ΠΑΜΕ;

Τα συντονισμένα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ, προκειμένου να υπάρξει μια συντονισμένη ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στον αραβικό κόσμο προτίθεται, όπως μαθαίνουμε, να αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση την περίοδο της ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Γιατί όμως;

Μέχρι τώρα η ευρωπαϊκή πολιτική είναι απολύτως συντονισμένη απέναντι σε συγκεκριμένα αραβικά κράτη! Συντονισμένες είναι οι κατηγορίες για υπόθαλψη τρομοκρατίας, συντονισμένες και οι ενέργειες για τη δημιουργία ευρω-στρατου σε ετοιμότητα, απολύτως συντονισμένες και οι επεμβάσεις στο Αφγανιστάν. Τι περισσότερο χρειάζεται δηλαδή;

Εκτος φυσικά κι αν έχουμε τα συνήθη σχιζοφρενικά φαινόμενα, σύμφωνα με τα οποία οι ευρωπαϊκές χώρες ως μέλη του ΝΑΤΟ καταστρέφουν ολόκληρες χώρες και στη συνέχεια οι ίδιες χώρες ως μέλη της ΕΕ ασχολούνται (με το αζημίωτο φυσικά) με την... ανόρθωση και την... ανάπτυξή τους.

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ, δε βιάζεται η Νέα Δημοκρατία να ανακοινώσει τον υποψήφιό της για τις δημοτικές εκλογές, διότι το Πολιτικό της Συμβούλιο εκτιμά πως δε βολεύει μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδος, αλλά αντίθετα συμφέρει η ανάδειξη των προβλημάτων διαφθοράς στο δημόσιο.

Λογικό φυσικά. Προτιμούν τις κόντρες δηλώσεων περί ρεμούλας στο δημόσιο τομέα από το να πρέπει να δείξουν τις διαφορές τους στα θέματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Διότι, από ρεμούλες, άλλο τίποτε. Θα βρίσκουν μπόλικες. Διαφορές όμως;

Από την άλλη είναι και η Ντόρα Μπακογιάννη που δε φαίνεται και εύκολο να πειστεί να κατέβει υποψήφια δήμαρχος. Διότι είναι γνωστό πως η συγκεκριμένη θέση έχει κάνει μεγάλες ζημιές σε πολλά μεγαλο-στελέχη κομμάτων που προσβλέπουν σε κάτι παραπάνω.

Γρηγοριάδης Κώστας

Εχουν ήδη συμφωνήσει

Ολοι τους, ο ΣΕΒ και η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, φαίνεται να συμφωνούν σε ένα: Η διαπραγμάτευση τέλειωσε πριν ακόμα αρχίσει. Κάτι ψιλά χωρίζουν τους συνδαιτυμόνες. «Κάτι θα σου δώσω, κάτι θα μου δώσεις πάμε για συμφωνία». Εγιναν ξάφνου τόσο γενναιόδωροι οι εργοδότες; Οχι, βέβαια. Απλά, η συμφωνία έχει εξασφαλιστεί πολύ καιρό πριν στο κοινό τους όραμα την ΟΝΕ. Σ' αυτό το όραμα έχουν υποτάξει και τις συμβάσεις. Εχουν συμφωνήσει πως εντός της ΟΝΕ θα κάνουν τα πάντα, για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, να γίνει ακόμα πιο υψηλή η παραγωγικότητα της εργασίας. Εχουν συμφωνήσει δηλαδή πως θα πατήσουν κάτω τον εργάτη. Εχουν συμφωνήσει πως ο εργάτης πρέπει να είναι «απασχολήσιμος», «διά βίου εκπαιδευόμενος» και ως το θάνατό του στο μεροκάματο. Εχουν συμφωνήσει στα κρίσιμα. Ετσι που η διαπραγμάτευση για την όποια αύξηση στο κατώτερο μεροκάματο, σ' αυτές τις 5.500 καθαρά με τις οποίες πρέπει να ζήσει ένα σημαντικό μέρος εργαζομένων, είναι μια απλή υπόθεση γι' αυτούς.

Αυτό που εμφανίζουν ως διαπραγμάτευση της εθνικής σύμβασης είναι μία προκλητικότατη απάτη. Οχι μόνο γιατί τίποτα δε διαπραγματεύονται. Αλλά γιατί για μία ακόμα φορά προσπαθούν να πείσουν την εργατική τάξη ότι είναι προς το δικό της συμφέρον η περιβόητη σύγκλιση. Λένε πως ζητάνε άμβλυνση της ανισότητας που επικρατεί μεταξύ μισθών ΕΕ και Ελλάδας. Και πού είναι τότε οι γενναίες αυξήσεις που ζητάνε; Οταν οι 12.000 που ζητά κατώτερο μεροκάματο το ΠΑΜΕ είναι ακόμα και με τα δικά τους στοιχεία το ελάχιστο που επιβάλλεται να διεκδικηθεί. Μιλάνε για άμβλυνση των ανισοτήτων και δε διεκδικούν καν ένα καθαρό 5ήμερο, 7ωρο, 35ωρο με αύξηση των αποδοχών. Μιλάνε για άμβλυνση ανισοτήτων και δεν μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν στους εργάτες ότι και οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι στενάζουν. Οτι και εκεί ο βαθμός εκμετάλλευσης είναι υψηλότατος. Οτι η εντατικότητα στη δουλιά σακατεύει.

Η πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι κι από την οποία απορρέουν τα πραγματικά τους αιτήματα δεν έχει καμιά σχέση με τις διεκδικήσεις της ΓΣΕΕ. Οταν ο πλούτος στα χέρια λίγων βγάζει μάτι, ο εργάτης τρέμει μην αρρωστήσει, γιατί ξέρει πως πιο πολλές είναι οι πιθανότητες να βγει με φέρετρο παρά να γίνει καλά, αφού δεν έχει να πληρώσει. Ο νέος τρέμει, γιατί γονάτισε χρόνια και χρόνια να βγάλει βαθμούς, σε ένα σχολείο που παράγει αμόρφωτους σκλάβους και παρά το κόστος, που έχει ήδη πληρώσει ακριβά, πρέπει μετά να στηθεί στην ουρά, και ίσως -πληρώνοντας την αναγκαία μίζα - να πάρει ένα μεροκάματο από κάποιο πρόγραμμα κατάρτισης. Η γυναίκα ξέρει πως της απαγορεύουν να 'ναι μάνα και εργάτρια. Ο εργάτης που χρυσοπληρώνει χρόνια εισφορές ξέρει πως αύριο ούτε σύνταξη πείνας δε θα βρει.

Αυτή η πραγματικότητα δεν υπάρχει στις διεκδικήσεις της ΓΣΕΕ. Γιατί η πλειοψηφία της διοίκησής της βρίσκεται στην Πατησίων, αλλά δουλεύει εντατικά για ό,τι παραγγέλλει από την Ξενοφώντος ο ΣΕΒ.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Η διαφθορά στη δημόσια διοίκηση...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στον αφρό και πάλι της επικαιρότητας η διαφθορά στη δημόσια διοίκηση. Μπόλικα τα σχετικά δημοσιεύματα, οι δηλώσεις και οι εξαγγελίες των αρμοδίων. Η διαφθορά στη δημόσια διοίκηση, βέβαια, ούτε καινούριο, ούτε πρωτοφανές φαινόμενο είναι. Και στη ρίζα του δεν έχει, κάποιους κακούς και επίορκους δημόσιους υπαλλήλους, όπως ισχυρίζονται και θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε, οι κυβερνώντες και η σχετική φιλολογία. Οχι, βέβαια, πως δεν υπάρχουν και τέτοιοι. Αλίμονο... Αλλωστε, δε θα μπορούσε, να μην υπάρχουν και, μάλιστα, αρκετοί, σ' ένα κράτος, ο ρόλος του οποίου βρίσκεται, πρώτα και κύρια, στην πολύμορφη εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου, σε βάρος του λαού, ή με άλλα λόγια, σε όφελος των ελαχίστων και ενάντια στους πολλούς. Δε θα μπορούσε, να μην υπάρχουν και, μάλιστα, αρκετοί σ' ένα κράτος, του οποίου μια βασική παράμετρος οικοδόμησης και λειτουργίας του -πολλές δεκαετίες τώρα- είναι η εξυπηρέτηση των κάθε λογής κομματικών συμφερόντων των εκάστοτε κυβερνήσεων. Οταν οι κυβερνώντες έχουν αναδείξει τη διγλωσσία και την υποκρισία καθημερινό κανόνα. Οταν καθημερινά ορκίζονται πίστη στο κυνηγητό του κέρδους, τον ανταγωνισμό και τους κανόνες της αγοράς, δηλαδή, στο «ο θάνατός σου η ζωή μου». Και πολλά πολλά ακόμη...

Ετσι, για να μην ξεχνιόμαστε.

... και τα νέα μέτρα της κυβέρνησης

Περιττό είναι, επομένως, να αναρωτιέστε τι αποτέλεσμα θα έχουν τα σχεδιαζόμενα νέα μέτρα από την κυβέρνηση, περί συγκρότησης νέου οργάνου «αδιάφθορων», που θα ελέγχει τους υπάρχοντες ελεγκτικούς μηχανισμούς -«αδιάφθοροι» είχαν ονομαστεί κι αυτοί παλιότερα. Η διαφθορά θα ζει και θα βασιλεύει, όσο θα υπάρχουν οι παράγοντες -αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο- που τη γεννούν, την καλλιεργούν και την αναπαράγουν. Και ανεξάρτητα, από το πόσους μηχανισμούς «αδιάφθορων» συγκροτήσουν, η διαφθορά θα ενισχύεται, όσο εντείνονται οι αντιλαϊκές πολιτικές, όσο μεγεθύνονται οι κοινωνικές αδικίες και ανισότητες. Οσο η κρίση του σημερινού κοινωνικού συστήματος γίνεται βαθύτερη και η σαπίλα του περισσότερο έντονη και φανερή.

Αυτή είναι η αλήθεια, η οποία επιβεβαιώνεται χρόνια τώρα, παρά τα πολλά και διάφορα κατά καιρούς μέτρα, τις εκστρατείες κατά της διαφθοράς, κλπ., κλπ. Επιβεβαιώνεται, επίσης, από τα όσα συμβαίνουν και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες, παρά την αντίθετη, τεχνητή και ψεύτικη εικόνα, που καλλιεργούν αρκετοί, για να μας πείσουν, ότι η διαφθορά της δημόσιας διοίκησης είναι δήθεν, αποκλειστικά και μόνον ελληνικό φαινόμενο.

Ενδιαφέρον για «ψητό»

Καθόλου δε μας πείθει το ενδιαφέρον, έστω και όψιμο, που επιδεικνύει ο «Φλας» με την έρευνα που μέρες τώρα έχει ξεκινήσει γύρω από το ΙΚΑ. Και δε μας πείθει, γιατί τα καυτά προβλήματα και οι αιτίες που τα προκαλούν μένουν στο απυρόβλητο, όπως και οι κυβερνητικές ευθύνες, ενώ αναδεικνύεται ως μείζον πρόβλημα η ανασυγκρότηση, αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του ΙΚΑ. Αρκεί να σημειωθεί τούτο: Είναι τόσο «βαθιά» η έρευνα, ώστε ακόμα και ο διοικητής του ΙΚΑ δεν έχει κανένα πρόβλημα να απαντά από το στούντιο στα ερωτήματα των ακροατών, παραπέμποντας τα περισσότερα σε ραντεβού με τη γραμματέα του ή τον ίδιο! Πάντως, καθόλου δε μας εκπλήσσει η στοχοπροσήλωση της έρευνας στην αναδιοργάνωση των υπηρεσιών... Εκεί βρίσκεται το ψητό...

Σύννεφα στη λυκο-συμμαχία

Πυκνώνουν τα σύννεφα στην «αντιτρομοκρατική» λυκοσυμμαχία του Τζ. Μπους, καθώς η φρενήρης κούρσα των ΗΠΑ, με στόχο την ενίσχυση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους, προκαλεί συνεχώς και περισσότερες γκρίνιες και αντιστάσεις από τις άλλες, μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως μετά τη δυσφορία που προκάλεσε η τελευταία πολεμόχαρη ομιλία του Τζ. Μπους στις ηγεσίες της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας, αντιδρά τώρα και η πλέον σταθερή σύμμαχος των ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία. «Είναι προτιμότερο να προσπαθήσουμε να προσελκύσουμε αυτές τις χώρες (σ.σ. το Ιράκ, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα) στη διεθνή κοινότητα, παρά να τις αποκόψουμε απ' αυτή» δήλωσε, προχτές, ο Κοινοτικός επίτροπος για τις Διεθνείς Υποθέσεις, Κρις Πάτεν. Την ίδια στιγμή, βρετανικές εφημερίδες φέρουν την κυβέρνηση να επικρίνει πολύ δριμύτερα - σε κατ' ιδίαν συζητήσεις - την αμερικανική τακτική και τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών να δηλώνει ότι η Βρετανία δεν είναι το «τσιράκι» των Αμερικανών.

Η «δίκη του αιώνα»

Την ονόμασαν «δίκη του αιώνα», ενώ είμαστε ακόμα στο 2002... Ξόδεψαν για να στήσουν το σκηνικό της δίκης τόσα πολλά, που οι χρηματοδότες έχουν αρχίσει να ανησυχούν για το αν θα «αντέξουν στα έξοδα»... Κάλεσαν εκατοντάδες δημοσιογράφους, που τους μοίρασαν στις διπλανές του δικαστηρίου αίθουσες να παρακολουθούν την «παράσταση» από τις γιγαντοοθόνες. Και όμως, με τη λογική και τις επιδιώξεις τους δεν έχουν κάνει καμία γκάφα, ούτε στα έξοδα, ούτε στο στήσιμο.

Πρέπει με κάθε μέσο να πετύχουν να φέρουν την πραγματικότητα ανάποδα. Μια πραγματικότητα που δεν έγινε κρυφά, αλλά «ντάλα μεσημέρι» και την παρακολούθησε όλος ο κόσμος στην εξέλιξή της. Πρέπει η τωρινή εντύπωση να νικήσει τη χτεσινή συνείδηση. Να ξεχάσει η ανθρωπότητα τα γεγονότα, για το ποιος σχεδίασε, ξεκίνησε και τέλειωσε το ιμπεριαλιστικό έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία και συνεχίζει να έχει σε ομηρία όλους τους λαούς των Βαλκανίων. Να ξεχάσει τις απρόκλητες επεμβάσεις, τις δολοφονίες, τις καταστροφές, την τωρινή κατοχή, αλλά και το διαρκές συνδαύλισμα, για να μην ησυχάσουν καθόλου οι λαοί της περιοχής.

Αν δεν καταφέρουν να κάνουν την κοινή γνώμη να ξεχάσει με το βομβαρδισμό των εντυπώσεων, πάλι ο ιμπεριαλισμός, έτσι όπως τα έχει σχεδιάσει, θέλει να είναι κερδισμένος, αφού για εκείνους που θα μείνουν στη συνείδηση και θα εννοούν να θυμούνται επιδιώκει να «φυτέψει» τον τρόμο, πως ακόμα και το άδικο έχει τα μέσα να το κάνει «δίκιο». Με άλλα λόγια, μην τολμήσει στο μέλλον κανείς να αντισταθεί στα σχέδιά του, γιατί τότε τον περιμένει η μοίρα του κατηγορούμενου Σλ. Μιλόσεβιτς.

Αυτή η μέθοδος αποκαλύπτει τη δυνατότητα και, ταυτόχρονα, την αδυναμία του ιμπεριαλισμού. Θέλει να εγκαταστήσει την απόλυτη κυριαρχία της λεγόμενης νέας τάξης πραγμάτων, αλλά, για να το πετύχει, πρέπει οι λαοί να εμπεδώσουν την υποταγή, να μάθουν να μην αντιστέκονται. Οσο σηκώνουν το κεφάλι, τόσο τα ιμπεριαλιστικά σχέδια θα μένουν στα χαρτιά ή θα καθυστερούν. Γι' αυτό και όλα τα ιμπεριαλιστικά βιολιά βαρούν τον ίδιο σκοπό... Γι' αυτό και ο ολοφάνερος παραλογισμός μετατρέπεται σε «διεθνές δίκαιο». Ο «πόνος» τους είναι τόσο να αποενοχοποιηθούν, αλλά και να τρομάξουν ταυτόχρονα αυτούς, που εννοούν να τους θεωρούν λογικά ένοχους, να μην πείθονται και να παλεύουν για να τους ανατρέψουν τα σχέδια.

Εδώ είναι που βρίσκεται και ο κόμπος. Οι λαοί δε φτάνει να παίξουν το ρόλο του πιτσιρικά του παραμυθιού και να καταγγείλουν δημόσια πως «ο βασιλιάς είναι ...«δολοφόνος». Πρέπει να αγωνιστούν με κάθε μέσο και τρόπο, ώστε ο ιμπεριαλισμός, στην κυριολεξία, να μην «έχει πού να σταθεί». Να μην μπορεί να βάλει σε εφαρμογή κανένα σχέδιό του όπου Γης. Τότε, από έναν τέτοιο αγώνα είναι που διαμορφώνονται και οι συσχετισμοί εκείνοι που προετοιμάζουν τη συνολική ανατροπή του άδικου συστήματος.

Χάγη

Αίμα σκόρπισαν

και φρίκη

κι άλλον στέλνουνε

σε δίκη,

σ' άλλον ρίχνουν

την ευθύνη

για όσα έπραξαν

τα κτήνη!

* * *

Να αποπλύνουν

θέλουν έτσι