Δε λέμε, θέλει και η «διαχείριση» του συμβιβασμού τα δικά της κόλπα. Μη νομίζετε πως είναι εύκολη υπόθεση ο υποβιβασμός των εργατικών αιτημάτων, ιδιαίτερα όταν αυτά αφορούν σοβαρότατα προβλήματα, ακόμη και την ίδια την επιβίωση των ανθρώπων. Βέβαια, έτσι είναι. Θέλει... τέχνη η υπόθεση. Προσέξτε, για παράδειγμα, τι λένε τα «τζιμάνια» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, σχετικά με τη διεκδίκηση της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ).

Διεκδικούμε - λένε - 2,6% για την προβλεπόμενη άνοδο του τιμαρίθμου μέσα στο 2002. Επίσης, άλλο ένα 1,5% για την αύξηση του ακαθάριστου προϊόντος, όπως και 1,5% για να ξεκινήσει η πορεία σύγκλισης με τους μισθούς της ΕΕ. Σύνολο, δηλαδή, ένα 5,6%. Υπολογίζουμε, ακόμη, ότι θα πάρουμε το διορθωτικό ποσό για το 2001, που είναι 1,1% και «ρίχνουμε» στο τραπέζι κι ένα 0,5%, διορθωτικό για το 2000. Μαζεύεται, δηλαδή, ένα 7,2%. Ε, κι αυτό να μην πάρουμε - συμπληρώνουν - κάπου κοντά θα έρθει το τελικό αποτέλεσμα. Αρα, η μεγάλη νίκη είναι από χέρι εξασφαλισμένη, αφού η κυβέρνηση έδωσε μόνο 2,5% στους δημόσιους υπάλληλους...

Κι όλ' αυτά αφορούν το κατώτερο μεροκάματο των 7.220 δραχμών μεικτά (καθαρά 5.560) και τον κατώτερο μεικτό μισθό των 161.130 δραχμών (καθαρά 124.070). Ποιος μπορεί να ζήσει με 124.070 συν 5,5% ή 6% δραχμές το μήνα;