Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν τα λέμε εμείς, αλλά ο «μικροπολιτικός» των χτεσινών «Νέων», ο οποίος επιχειρεί να διακωμωδήσει την απολύτως δικαιολογημένη αντίδραση των δημοτικών αρχών Καισαριανής, Βύρωνα και Ηλιούπολης, όπως και των μαζικών φορέων της περιοχής, στην απόπειρα ορισμένων, να «πουλήσουν» δημόσιες σχέσεις στον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, μέσω μιας... δεντροφύτευσης στον Υμηττό.

Κατανοούμε, βέβαια, τη στενοχώρια του «μικροπολιτικού», που τόσοι και τόσοι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στους προαναφερόμενους φορείς και, ιδιαίτερα, στο Δημοτικό Συμβούλιο Ηλιούπολης, ψήφισαν και αποφάσισαν την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων. Προφανώς, αδυνατούν να συλλάβουν την - κατά τον «μικροπολιτικό» - σύγχρονη πραγματικότητα. `Η, τουλάχιστον, αρνούνται να την υποστηρίξουν δημόσια. Σε αντίθεση με τον «μικροπολιτικό», που έχει πλήρως κατανοήσει - απ' ό,τι φαίνεται - τη γνωστή ρήση του Μπους «ή με μας, ή εναντίον μας» και έχει προσαρμοστεί αναλόγως.

ΥΓ: Καλά, το μη φύτευμα δέντρων τον πείραξε, το «φύτευμα» ανθρώπων σε όλο τον κόσμο δεν τον πειράζει..;

«Δεν πρέπει να βλέπουμε το μέτωπο της Κεντροαριστεράς σαν μια πρόσκαιρη εκλογική συμμαχία, έτσι που να χρειάζεται να αλλάξουμε βασικά σημεία της πολιτικής μας για να γίνουμε πιο αρεστοί στους επιδιωκόμενους συμμάχους... Εμείς θέλουμε την κεντροαριστερή συμμαχία για να προωθήσουμε τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα». Ετσι βλέπει την κεντροαριστερή συμμαχία ο «πρώτος τη τάξει» υπουργός και μπροστάρης του εκσυγχρονισμού, Ν. Χριστοδουλάκης, η θέση του οποίου, όπως την περιέγραψε στα χτεσινά «Νέα», δεν είναι βέβαια μειοψηφία στο ΠΑΣΟΚ. Οσο για τις «μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα» (σ.σ. μονίμως οι εκσυγχρονιστές ταυτίζουν τα συμφέροντα της χώρας με αυτά της πλουτοκρατίας που υπηρετούν), τις απαριθμεί στη συνέχεια: ασφαλιστικό, φορολογικό και ιδιωτικοποιήσεις. Αν για το ασφαλιστικό τα ξέρετε, για το φορολογικό φροντίζει να διευκρινίσει ότι «θα δημιουργήσει κίνητρα για επιχειρηματικές επενδύσεις». Αλλά αυτά ας τα βλέπουν αυτοί που καίγονται για κεντροαριστερές συμμαχίες.

Σε προεκλογική περίοδο βρίσκεται ουσιαστικά η Γαλλία και οι σχετικές έρευνες της γαλλικής κοινής γνώμης αναδείχνουν πως τρία είναι τα ζητήματα, που κυρίως απασχολούν και βασανίζουν τους Γάλλους εργαζόμενους - ψηφοφόρους: Η εγκληματικότητα -κύρια των νέων - η φτώχεια και η ανεργία. Τι λένε οι βασικοί διεκδικητές της γαλλικής προεδρίας γι' αυτά και, ιδιαίτερα, την εγκληματικότητα, που αναδείχνεται από τις έρευνες σε υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα; Τίποτε, το ουσιαστικό, αφού αναλίσκονται σε μια ανούσια συνθηματολογία και ρητορικές εξαγγελίες νέων θεσμικών μέτρων, προγραμμάτων εκσυγχρονισμού και νομοσχεδίων «εξυγίανσης». Λες και η αναγόρευση «της πάταξης της εγκληματικότητας σε εθνικό στόχο» είναι ικανή να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές αιτίες, που την αναπαράγουν σε όλο και μεγαλύτερη έκταση και ένταση. 'Η, πολύ περισσότερο, μπορεί αυτή, να αντιμετωπιστεί, με την ένταση της καταστολής, όπως υποδηλώνει το σύνθημα «ατιμωρησία μηδέν».

Μπορεί, αρκετοί, πλέον, να σημειώνουν τις βαθύτερες κοινωνικές ρίζες αυτών των προβλημάτων. Μπορεί, αρκετοί, να προβληματίζονται για την αποτελεσματικότητα των τέτοιων ή άλλων πολιτικών διαχείρισης των εντεινομένων συνεχώς κοινωνικών προβλημάτων και φαινομένων σήψης, αλλά φως στον ορίζοντα δεν υπάρχει, αφού καμιά ουσιαστικά πολιτική δύναμη δεν προβάλλει μια ριζικά διαφορετική πολιτική διεξόδου.

Ενα ίσως τυχαίο, ίσως και στημένο περιστατικό, που θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς αργά ή γρήγορα - στην ουσία, δεν έχει καθόλου σημασία - προμηθεύει το υλικό, τόσο σε εκείνους που επένδυσαν για την παραγωγή των δύο πολυσυζητημένων ριάλιτι σόου της τηλε-μαστροπείας, όσο και σε όλους εκείνους, που έχουν κάθε συμφέρον, να τα νομιμοποιήσουν, να προετοιμάσουν το μελάνι της θολούρας, που, όχι μόνο τα γλιτώνει, αλλά τους δίνει και την ευκαιρία να ξαμοληθούν πέρα από κάθε όριο ασυδοσίας.

Με αφορμή ένα περιστατικό, όπου το σεξ μπορεί και να μην ήταν μόνο υπονοούμενο και τουλάχιστον οι συνειρμοί που προκαλούσε πραγματικοί - άλλωστε, έτσι λειτουργεί η τηλεοπτική εικόνα - άρχισαν οι διάφοροι επιτήδειοι, ειδικοί κανακευτές του μεγάλου κεφαλαίου και των στόχων του, να σκίζουν τα ακριβοπληρωμένα ιμάτιά τους. Για να πιάσει η συνταγή του μελανιού, φώναζαν και «ο Βαραβάς...», δηλαδή, ζητούσαν άμεσα κρεμασμένους στο σταυρό τα μέλη του ΕΡΣ (Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο).

«Στις προηγούμενες συνόδους, και στη Λισαβόνα και στη Στοκχόλμη, η συμφωνία σε θέματα που αφορούσαν την οικονομία και την κοινωνία ήταν πολύ πιο εύκολη. Τώρα, με τα κείμενα του Μπερλουσκόνι και του Μπλερ, με την πολύ σαφή και συγκεκριμένη θέση που έχει ο Αθνάρ για την αγορά εργασίας και την απελευθέρωση, είδαμε ότι διαμορφώνεται ένα άλλο γκρουπ, μια άλλη ομάδα πια στην Ευρώπη. Θα έλεγα ότι η ηγεμονική δύναμη της Ευρώπης υπάρχει κίνδυνος να αλλάξει πλευρά». Περισσεύουν η υποκρισία και η κοροϊδία στις παραπάνω διαπιστώσεις (χτες στον ρ/σ «Φλας») της Ελληνίδας επιτρόπου Αννας Διαμαντοπούλου. Ακριβώς γιατί η ηγεμονία των σοσιαλδημοκρατών τον ίδιο στόχο και τον ίδιο θεό υπηρετούσε: το θεό της αγοράς και τις επιθυμίες των πολυεθνικών. Με άλλα λόγια λόγια, είτε με τα συντηρητικά κόμματα είτε με τα σοσιαλδημοκρατικά, η νεοφιλελεύθερη πολιτική ηγεμονεύει και βασιλεύει. Απλώς οι ρόλοι αλλάζουν, για να υπάρχει καλύτερο αποτέλεσμα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Για τον Ντ. Τσέινι μιλάμε, τον Αμερικανό αντιπρόεδρο, που - απ' ό,τι φαίνεται - κουράστηκε, τον τελευταίο καιρό, να μετράει τα «όχι». Τελικά, εκτός από την ηγεσία του Ισραήλ, δε βρήκε ούτε έναν σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή, που να συμφώνησε στα φιλοπόλεμα και ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ.

Ισως σκεφτείτε ότι είναι θέμα ικανοτήτων. Μάλλον, όμως, το πρόβλημα... πειστικότητας, που παρουσιάζει τελευταίως η ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ, δεν έχει να κάνει με τις όποιες ικανότητες του Ντ. Τσέινι ή όποιου άλλου Αμερικανού αξιωματούχου.

Αρκεί να σκεφτείτε, ότι απ' όλους τους συμμετέχοντες στην «αντιτρομοκρατική» λυκοσυμμαχία, μόνον ο Τ. Μπλερ, μέχρι στιγμής, έχει ταχθεί αλληλέγγυος στα φιλοπόλεμα και απάνθρωπα σχέδια της Ουάσιγκτον.

Οι Γερμανοί και οι Γάλλοι προτιμούν την ενασχόλησή τους με τις επικείμενες, αντίστοιχες εκλογές στις χώρες τους και δε θέλουν ούτε να το σκέφτονται. Τους αρκεί η καθημερινή αγωνία, μην τυχόν και φτάσουν τίποτε θλιβερά μαντάτα από το Αφγανιστάν... Ακόμη και ο γείτονας των ΗΠΑ Καναδός πρωθυπουργός, Ζαν Κρετιέν, έχει σοβαρές επιφυλάξεις και αντιρρήσεις.

Εξαντλήθηκε, άραγε, το «αντιτρομοκρατικό» μένος των διάφορων, ανά τον κόσμο, ιμπεριαλιστών; Μάλλον όχι. Γίνεται, όμως, καθημερινά και περισσότερο φανερό, πως η «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία δε θα είναι περίπατος, όπως ισχυρίζονταν ορισμένοι. Οι εσωτερικές αντιθέσεις της «αντιτρομοκρατικής» λυκοσυμμαχίας εμφανίζονται όλο και περισσότερο έντονες. Γεγονός, το οποίο πρέπει και μπορεί να αξιοποιήσει αποτελεσματικά η αυξανόμενη συνεχώς αντίσταση των λαών και των απανταχού της Γης αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η κυβέρνηση, όμως, επιμένει. Κι έρχεται τώρα, τροποποιώντας το σχετικό νόμο, να κάνει ακόμη περισσότερο... ελκυστικό το «επάγγελμα» του μισθοφόρου. Τις ελπίδες της, βέβαια, δεν τις στηρίζει σ' αυτές τις τροποποιήσεις. Στη μεγάλη ανεργία, που υπάρχει στις νέες ηλικίες και τσακίζει κόκαλα, ελπίζουν οι κυβερνώντες. Στα μεγάλα και τραγικά αδιέξοδα που δημιουργούν με την αντιλαϊκή πολιτική τους. Είναι κι αυτός, όμως, ένας ακόμη σοβαρός λόγος, για να πάρουν και πάλι την ίδια ακριβώς αποστομωτική απάντηση.

Κι αν θέλετε, να πάρετε μια πικρή γεύση της πρωτοφανούς ανεργίας, που μαστίζει τις νέες ηλικίες και πέρα από τα διάφορα στατιστικά στοιχεία, που σημειώνουν ότι ένας στους τρεις περίπου νέους είναι άνεργος, διαβάστε και τα εξής: Σε είκοσι δύο χιλιάδες (22.000) περίπου ανήλθαν οι αιτήσεις υποψηφίων, για το γραπτό διαγωνισμό της Αγροτικής Τράπεζας, που θα διεξαχθεί στις αρχές του επομένου μήνα. Ο διαγωνισμός αφορά 900 θέσεις εργασίας κι όπως εύκολα μπορεί να βρει ο καθένας, αναλογούν 2,5 υποψήφιοι για κάθε προσφερόμενη θέση. Σε 25.000, επίσης, προβλέπεται να ανέλθουν οι υποψήφιοι και για έναν άλλον διαγωνισμό, του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που τον καιρό αυτό βρίσκεται στην περίοδο υποβολής αιτήσεων και αφορά 1.283 θέσεις διαφόρων ειδικοτήτων.

Αποτέλεσε το... μεγάλο ατού του Δ. Ρέππα στο συνεχιζόμενο «διάλογο» για το Ασφαλιστικό. Μιλάμε, για τη δήθεν βελτίωση των συντάξεων του ΙΚΑ, για όσους έχουν ασφαλιστεί μετά την 1.1.1993, αφού θα υπολογίζονται στο 70 και όχι στο 60%. Γιατί γράφουμε «δήθεν»; Πρώτον, γιατί καθιερώνεται ταυτόχρονα η τελευταία πενταετία για τον υπολογισμό της σύνταξης, ακυρώνοντας στην πράξη την όποια θεωρητική βελτίωση του ποσοστού υπολογισμού. Δεύτερον, γιατί η υλοποίηση του 70% προϋποθέτει 35 πλήρη χρόνια εργασίας (2% για κάθε εργάσιμο έτος). Προϋπόθεση η οποία πολύ δύσκολα μπορεί να εκπληρωθεί -τουλάχιστον, μέχρι τα 65 χρόνια - μέσα στις γνωστές και συνεχώς επιδεινούμενες σύγχρονες συνθήκες της «απελευθερωμένης αγοράς εργασίας» (πολύ υψηλή ανεργία στις νέες ηλικίες, αυξανόμενη συνεχώς μερική απασχόληση, κλπ., κλπ.). Τρίτον, γιατί μέχρι να πάρουν σύνταξη οι ασφαλισμένοι μετά το 1993 (δηλαδή, από το 2028 το γρηγορότερο και μετά), θα έχουν γίνει αρκετές ακόμη μεταρρυθμίσεις και αλλαγές.

Τι σημαίνουν στην πράξη όλα τα παραπάνω, ακόμη κι αν δεν παρθεί υπόψη ο τελευταίος παράγοντας των νέων αντιδραστικών ασφαλιστικών αλλαγών στις επόμενες δεκαετίες; Τα εξής: Ας υποθέσουμε ότι καταφέρνει κάποιος εργαζόμενος (ασφαλισμένος μετά την 1.1.1993), να συμπληρώσει, έστω και στην ηλικία των 70 χρόνων, τα 35 πλήρως εργάσιμα έτη και, επομένως, να πάρει κύρια και επικουρική σύνταξη μαζί, το 90% (70 + 20) του συντάξιμου μισθού της τελευταίας πενταετίας. Θα καταφέρει, δηλαδή, να πάρει μια σύνταξη πείνας, αντίστοιχη -αν όχι και χειρότερη- με αυτή της μεγάλης πλειοψηφίας των σημερινών εξευτελιστικών συντάξεων του ΙΚΑ. Και αυτό, με την προϋπόθεση, πως θα είναι σχετικά καλοί οι όροι εργασίας και αμοιβής του, στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας.

Κι όλ' αυτά, ενώ ο παραγόμενος κοινωνικά πλούτος συνεχώς θα αυξάνεται, όπως και η παραγωγικότητα της εργασίας. Ενώ, θα διευρύνονται συνεχώς οι κοινωνικές ανισότητες. Ενώ, οι λίγοι έχοντες και κατέχοντες θα συσσωρεύουν όλο και περισσότερο τεράστια πλούτη, δύναμη και εξουσία. Ενώ, θα μεγαλώνει συνεχώς η ψαλίδα των εκάστοτε σύγχρονων αναγκών των πολλών και της ελάχιστης έστω ικανοποίησής τους.

Χρόνια εδώ

κι από παλιά

τρώει ο λαός

ψωμί κι ελιά,

μασάν καλά

οι λιγοστοί

τα «τζάκια»,

οι μεγαλοαστοί

και ο λαός,

σαρακοστή!

* * *

Χρόνια εδώ

κι από καιρό

τρώει ο λαός

ψωμί ξερό,

κλεμμένοι

πάντα οι μιστοί

απ' τον αφέντη

το ληστή

και συνεχώς,

σαρακοστή.

* * *

Χρόνια το ίδιο

το βιολί,

θύματα μόνιμα

οι πολλοί

κι είναι, θαρρώ,

πλέον καιρός

πάλη ν' αρχίσουμε,

εμπρός,

για να τελειώσει

να σβηστεί

η συνεχής

σαρα-Κωστή!