Παπαγεωργίου Βασίλης

Είχαμε λοιπόν: Η ηγεσία του υπουργείου Υγείας εγκαινίασε τη νέα βάση του ΕΚΑΒ στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, όπου μεταφέρθηκε μετά το κλείσιμο του Ελληνικού. Ο διοικητής του ΙΚΑ Μ. Νεκτάριος παρουσίασε τις βελτιώσεις του Ιδρύματος στους τομείς της υγείας και των συντάξεων. Και τέλος, η διυπουργική επιτροπή για την οδική ασφάλεια παρουσίασε σε συνέντευξη Τύπου τον απολογισμό του 2002, όπως και τον προγραμματισμό για το 2003. Η παρουσίαση έγινε από εφτά - ναι εφτά..! - στελέχη της κυβέρνησης: Τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Μ. Χρυσοχοΐδη, τους υφυπουργούς Εσωτερικών Λ. Παπαδήμα, ΠΕΧΩΔΕ Γ. Τσακλίδη, Υγείας Εκτ. Νασιώκα -ήταν και στην Ελευσίνα- Μεταφορών Μ. Στρατάκη, Δημόσιας Τάξης Ευ. Μαλέσιο και το σύμβουλο του πρωθυπουργού για την ποιότητα της ζωής Αντ. Αγγελίδη.

Η καθημερινότητα των εργαζομένων, όμως, την οποία έχει μετατρέψει σε βαρβαρότητα η πολιτική της κυβέρνησης, δεν εξωραΐζεται και δεν αναστηλώνεται με επικοινωνιακά τρικ, όσα κυβερνητικά στελέχη κι αν μετέχουν σ' αυτά. Το ΕΚΑΒ - παρά την προσφορά του - δεν αναπτύχθηκε ποτέ σε πανελλαδική κλίμακα, ενώ είναι άδηλο ακόμη το μέλλον των αεροκομιδών του. Καθ' οδόν οι οδηγοί καταπίνονται από κρατήρες, όπως έγινε στη Δουκίσσης Πλακεντίας. Ενώ, στις λίστες των νοσοκομείων και στις ουρές του ΙΚΑ, η Ελλάδα στην κυριολεξία αναστενάζει.

Χτες, όμως, ήταν και η μέρα πολλών και ποικίλλων σχολίων, σχετικά με τις προχτεσινές δηλώσεις του υπουργού Υγείας Κ. Στεφανή, πως η ζωή θα ήταν άνοστη αν η καθημερινότητα δεν είχε διακυμάνσεις. Βέβαια, ο Κ. Στεφανής επανήλθε χτες και επιχείρησε - με μπόλικες παρεμβάσεις και δηλώσεις - να αναστρέψει το αρνητικό κλίμα που δημιουργήθηκε απ' τα ποικίλα σχόλια από όλο σχεδόν το φάσμα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Μάλιστα, ο υπουργός υποστήριξε ότι το βάθος που παίρνει η όλη ιστορία εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια απαξίωσης τόσο του ίδιου όσο και της προσπάθειας που γίνεται στον τομέα της Υγείας από το σύνολο των εργαζομένων σε αυτό.

Κι ήρθε κι ο υπουργός Τύπου Χρ. Πρωτόπαππας να μιλήσει για χτυπήματα «κάτω απ' τη ζώνη» και να καταγγείλει τη ΝΔ πως «εξυπηρετεί το χώρο της ιδιωτικής Υγείας και δε θέλει την πρόοδο του ΕΣΥ και των δημόσιων νοσοκομείων».

Δυστυχώς, όμως, για τους υπουργούς της κυβέρνησης, στην περίπτωσή τους δεν ισχύει το γνωστό ρητό «η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα». Επίθεση με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, που επιχειρεί, μάλιστα, να φορέσει την κουκούλα της αντιδεξιάς φιλολογίας, δεν μπορεί να γίνει...

Σε πρόσφατη σύσκεψη σωματείων της δύναμης του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, με αφορμή το πρόβλημα της επιχειρούμενης από τη γαλλική «Λαφάρζ» διακοπής της λειτουργίας των «Τσιμέντων Χαλκίδας» και της παραπομπής του προέδρου του σωματείου στην επιτροπή του άρθρου 15 του Ν. 1264/82, ο τελευταίος κατήγγειλε δημόσια τα παρακάτω: Σε συνάντηση που είχε στο γραφείο του Ευβοιώτη υφυπουργού Ανάπτυξης, Χρήστου Θεοδώρου, και στην οποία παραβρέθηκαν εκπρόσωπος του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας (ΠΑΣΚΕ), στελέχη της «ΑΓΕΤ Ηρακλής» (υποτίθεται πως διεξαγόταν τριμερής συνάντηση), για να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, του έγινε πρόταση να του δώσει η εταιρία 150.000.000 δρχ. (εκατόν πενήντα εκατομμύρια δραχμές) ως αποζημίωση και να αποχωρήσει.

Την πρόταση έκανε ο αντιπρόεδρος της «ΑΓΕΤ Ηρακλής» και στέλεχος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας (η ΕΤΕ κατέχει το 28% των μετοχών) και τη στήριξε ο υφυπουργός Ανάπτυξης λέγοντας - κατά τον πρόεδρο του σωματείου πάντα - «Ε, πάρ' τα, ρε Γιώργο, και φύγε, στο κάτω κάτω σου αξίζουν πολύ περισσότερα».

Αν τα παραπάνω σάς φέρνουν στο μυαλό τα όσα λέγονται τις μέρες αυτές περί εκβιασμών είναι ...απλή σύμπτωση.

«Σήμερα (15.1.2003) που το πανελλήνιον (απ)ασχολείται με τα βοθρολύματα της τρομοκρατίας - εκβιασμών, στο Κοινοβούλιο ψηφίζεται νόμος που παραδίδει δημόσια ελληνική γη, ενάλια και στερεά, σε ληστές, άρπαγες, κατσαπλιάδες, δυνατούς, δυνάστες και κατακτητές. Ημεδαπούς κι αλλοδαπούς. Η ανομία (του ελληνικού κράτους να εκχωρεί κάτι που δεν κατέχει αλλά απλώς διαχειρίζεται, δηλαδή τη δημόσια γη του ελληνικού λαού) ενδύεται τη νομιμότητα (της ιδιοκτησίας)· τόσον όσον μπορεί να είναι νομιμότητα οι πράξεις κατακτητών σε χώρα υπό κατοχήν...».

Του Στάθη, από τον χτεσινό «Ναυτίλο» στην «Ελευθεροτυπία»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Υπάρχει και μια άλλη, μικρή διαφορά, όμως: Η «17 Ν» εξαρθρώθηκε, σύμφωνα με την κυβέρνηση, κι έτσι οι μεγάλοι επιχειρηματίες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Οι μικροί επιχειρηματίες, όμως, δε θα τη γλιτώσουν από την «31 Μάη», μια και το κράτος είναι λίγο δύσκολο να συλλάβει ή να εξαρθρώσει τον εαυτό του...

«ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ δημοσιογράφων που χρηματίζονται», διαπίστωσε περήφανος για την ανακάλυψή του χτες ο Νίκος Ευαγγελάτος! Το ότι υπάρχουν κρούσματα δημοσιογράφων, που ευτελίζουν την έννοια και το επάγγελμα, του έχει περάσει, άραγε, από το μυαλό..;

Οσο κι αν προσποιείται ότι δεν το γνωρίζει ο κ. Ευαγγελάτος, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είναι μισθωτοί, κάθε άλλο παρά καλοπληρωμένοι, κάνουν όσο μπορούν καλύτερα τη δουλιά τους και, εκτός από τα διαπλεκόμενα αφεντικά τους, τους καταπιέζει και η δημοσιογραφία του είδους που εκπροσωπεί.

Ας σταματήσει, λοιπόν, την καινούρια του υποκριτική «σταυροφορία» (πάντα με γνώμονα την τηλεθέαση και τους δείκτες της AGB), όπως και το να ενισχύει τον καθ' όλα περίεργο ρόλο του σε όλες αυτές τις ιστορίες.

Οσο για την κυβέρνηση, ας της λείπουν τα σχόλια, γιατί είναι γνωστό ποιοι πρωτίστως συντηρούν, στηρίζουν και στηρίζονται από τις καταστάσεις που επικρατούν στα ΜΜΕ.

ΜΑΛΛΟΝ ΖΟΡΙΚΗ μέρα η χτεσινή, για τον υπουργό Ανάπτυξης, Ακη Τσοχατζόπουλο. Δεν είναι κι εύκολο πράγμα, να είσαι «σοσιαλιστής» του ΠΑΣΟΚ και να στηρίζεις από το βήμα της Βουλής το ξεπούλημα των ακρογιαλιών σε ιδιώτες κι από κάτω να σε ...χειροκροτάει ο Μητσοτάκης.

Γρηγοριάδης Κώστας

Λίστες δημοσιογράφων που χρηματίζονται από οικονομικούς ή πολιτικούς παράγοντες. Δημοσιογράφοι, με ή χωρίς εισαγωγικά, που εκμεταλλεύονται το ρόλο και τη θέση τους, ασκώντας εκβιασμούς σε βάρος των δεύτερων. Και διάφορα άλλα παρόμοια. Είναι ορισμένα απ' όσα ακούγονται τις μέρες αυτές, στα διάφορα τηλεπαράθυρα. Κι από κοντά, κάποιοι παριστάνουν τους έκπληκτους, κάποιοι άλλοι απαιτούν αηδιασμένοι κάθαρση, εδώ και τώρα, ορισμένοι ξαναπροτείνουν τα γνωστά μέτρα διαφάνειας και ελέγχου και, ουσιαστικά, κανένας τους δεν τολμά να αποκαλύψει και ν' αγγίξει τη ρίζα του προβλήματος.

Τι περίμεναν να συμβεί, δηλαδή, όταν τα πάντα - και η ενημέρωση - έχουν εμπορευματοποιηθεί - και, μάλιστα, σε χυδαίο πλέον βαθμό - όταν όλοι προσκυνούν το θεό της αγοραπωλησίας και οι ...αξίες που κυριαρχούν στην κοινωνία μας είναι το ευρώ, οι «νόμοι της αγοράς» και η λαϊκή ρήση «άρπαξε να φας και κλέψε να 'χεις»; Αυτά δεν καλλιεργούν καθημερινά και πολύμορφα οι κυβερνώντες και οι άλλες, κυρίαρχες δυνάμεις του τόπου; Δεν προσφέρουν κάθε μέρα, ανάλογα πρακτικά παραδείγματα, συνοδευόμενα, μάλιστα, με μπόλικες δόσεις προκλητικής υποκρισίας και ξετσίπωτης διγλωσσίας;

Το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι, λέει ο λαός μας, κι έχει δίκιο. Μόνον που στη συγκεκριμένη περίπτωση το κεφάλι δεν είναι μόνον ή κυρίως οι λίγοι «έχοντες και κατέχοντες» την οικονομική και πολιτική εξουσία της χώρας. Είναι, πρώτα και κύρια, το ίδιο το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, η σαπίλα του οποίου γίνεται όλο και περισσότερο φανερή.

Δε λέμε, βάσιμες είναι οι περιεχόμενες στην ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ διαπιστώσεις, που εκδόθηκε με αφορμή την τελευταία «υπόθεση εκβιασμών» και το σημείωμα Αγγελόπουλου. Για παράδειγμα, σωστή, γενικά, είναι η διαπίστωση ότι «το τοπίο της ενημέρωσης έχει υποστεί τόσες και τέτοιες επεμβάσεις από διάφορα κέντρα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, ώστε να έχει δημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος για πάσης φύσης διαπλοκές και χρηματισμούς δημοσιογράφων». Πέρα από τις όποιες διαπιστώσεις, όμως, η ανακοίνωση της πλειοψηφίας της ΕΣΗΕΑ δε λέει απολύτως τίποτε. Η πρότασή της, προς την κυβέρνηση και τη Βουλή, περί «αρμοζόντων θεσμικών μέτρων, που θα θέσουν φραγμούς στην κατάσταση αυτή και τις ποικίλες εκφάνσεις της» αποτελεί, ουσιαστικά, άλλο ένα παράδειγμα του γνωστού «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...».

Η αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης και της συνεχιζόμενης κατηφόρας απαιτεί την ευθεία σύγκρουση με τις κυρίαρχες σήμερα πολιτικές και λογικές της αγοράς και των νόμων της. Απαιτεί την ευθεία σύγκρουση με την εμπορευματοποίηση της ενημέρωσης και φέρνει στο προσκήνιο - εκτός πολλών άλλων - το κρίσιμο ζήτημα του ρόλου των ΜΜΕ και, επομένως, της ιδιοκτησίας τους. Προϋποθέτει την αποκάλυψη και ανάδειξη της κοινής ρίζας, που βρίσκεται τόσο στη βάση της «κρίσης της ενημέρωσης», αλλά και των εργασιακών, οικονομικών και άλλων προβλημάτων των δημοσιογράφων, όσο και των προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν όλοι οι εργαζόμενοι και απαιτεί τη συμπαράταξη των πρώτων με τους δεύτερους.

Ο ένας ήταν κάποτε, το Μάη του 1968 στο Παρίσι, ο «κόκκινος» Ντάνι και συναγωνιζόταν τους τότε Γάλλους «μαοϊκούς» σε αριστερίστικες ρητορείες και ενέργειες. Ο άλλος, περίπου την ίδια περίοδο και σύμφωνα με τα όσα ο ίδιος έχει πει, θεωρούσε την τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών ως τον αποτελεσματικότερο δρόμο αντιδικτατορικής αντίστασης στην Ελλάδα. Τις προάλλες, βρέθηκαν μαζί στο Ευρωκοινοβούλιο και αντάλλαξαν φιλοφρονήσεις και αστειάκια. Ο δεύτερος, ως προεδρεύων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και ο πρώτος, ως ευρωβουλευτής των «Πρασίνων».

Παράλληλες πορείες...

Νέες, με σήμα της ΕΟΚ,

θα γίνουν διατάξεις,

σε πρώτη φάση θα κοπούν

και άλλο οι συντάξεις

και πιο μετά χειρότερο

θα καταστεί το «μέτρο»

και σύνταξη θα παίρνουμε

από τον ...άγιο Πέτρο!

* * *

Τέτοια μαντάτα έφτασαν

προχτές απ' τις Βρυξέλλες,

πάν' και το αίμα να μας πιουν

τ' αφεντικά οι βδέλλες,

δεν πρόκειται ν' αφήσουνε

στο σώμα μας σταγόνα,

άμα δε γίνει πιο πλατύ

το μέτωπο του αγώνα!