Ο ένας ήταν κάποτε, το Μάη του 1968 στο Παρίσι, ο «κόκκινος» Ντάνι και συναγωνιζόταν τους τότε Γάλλους «μαοϊκούς» σε αριστερίστικες ρητορείες και ενέργειες. Ο άλλος, περίπου την ίδια περίοδο και σύμφωνα με τα όσα ο ίδιος έχει πει, θεωρούσε την τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών ως τον αποτελεσματικότερο δρόμο αντιδικτατορικής αντίστασης στην Ελλάδα. Τις προάλλες, βρέθηκαν μαζί στο Ευρωκοινοβούλιο και αντάλλαξαν φιλοφρονήσεις και αστειάκια. Ο δεύτερος, ως προεδρεύων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και ο πρώτος, ως ευρωβουλευτής των «Πρασίνων».

Παράλληλες πορείες...