Τα σκυλιά, θυσία σε μια στειρωμένη πολιτεία | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κόντρα στη νέα (α)ταξία

Τα σκυλιά, θυσία σε μια στειρωμένη πολιτεία

Φιλοζωικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι τον τελευταίο καιρό «εξαφανίζονται» οι τετράποδοι φίλοι των δρόμων από την Αθήνα και από άλλα αστικά κέντρα, οδηγούμενοι και εκτός του κόσμου τούτου, ή σε μεταβατικά στρατόπεδα, τύπου «Γκουαντανάμο».

Λένε ότι εξοντώνονται τα σκυλιά από αγνώστους, όπως παλιότερα εξοντώθηκαν τα τζιτζίκια για να τραγουδήσει απερίσπαστος, στο Ηρώδειο, ένας Ιταλός τροβαδούρος της όπερας.

Και στην περίπτωση των σκυλιών, για να «εξασφαλιστεί» το καλό πρόσωπο μιας μακιγιαρισμένης πολιτείας, πίσω από τη βιτρίνα της οποίας μένουν απαραβίαστα τα ...καγκελάκια και τα παντοειδή σκουπίδια.

Οσοι «εξαφανίζουν» τα σκυλιά για μια «καθαρή» πολιτεία της ευρω-προεδρίας και της Ολυμπιάδας, φαίνεται να έχουν τις πλάτες για να αγνοήσουν ότι ο βασανισμός και η θανάτωση των ζώων αποτελούν εγκληματικές και κολάσιμες πράξεις.

Μα θα παρατηρήσει κανείς ότι εδώ ο κόσμος χάνεται και αυτοί ασχολούνται με τους αδέσποτους σκύλους, που εγκαταλείπονται άλλωστε στους δρόμους, ανύποπτα και αθώα, από τα άστοργα αφεντικά τους που τα πετάνε αφού τα «χόρτασαν», ή, για να πάνε διακοπές.

Παλιά η παράδοση των θυσιών για ...καλούς σκοπούς κατά το «αν δε στοιχειώσει άνθρωπος γεφύρι δε στεριώνει», ούτε η τρύπα του μετρό γεμίζει, ούτε η εκστρατεία για την Τροία ξεκινάει, ούτε οικοδομή θεμελιωνόταν χωρίς τη θυσία του κόκορα που γινόταν στη συνέχεια «κρασάτος».

Σε μια αποστειρωμένη και μακιγιαρισμένη πολιτεία, τα σκουπίδια μπορεί να σωρεύονται βουνά, κατά περιόδους και τα άλλα εκείνα «σκουπίδια» των παρασκηνίων να διαχέουν οσμές αποσύνθεσης, αλλά για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να φιμωθούν οι σκύλοι και να επιβληθεί «η σιωπή των αμνών». Μάταιος ο κόπος τους.

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ