Γρηγοριάδης Κώστας

Κι έτσι, ενώ προηγούμενη πρόταση για την αποστολή μιας μικρής ομάδας στρατιωτικών γιατρών είχε απορριφθεί με 44 ψήφους υπέρ, 198 κατά και 14 αποχές, η νέα πρόταση -αποστολή επιμελητειακής υποστήριξης από 700 στρατιωτικούς μηχανικούς και γιατρούς- εγκρίθηκε με 179 ψήφους υπέρ, 68 κατά και εννιά αποχές.

Ποιος απειλεί με πόλεμο τη Βόρεια Κορέα; Οι ΗΠΑ και οι στενοί σύμμαχοί τους στην «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία. Ποιος συνδαυλίζει και τροφοδοτεί την επιθετικότητα της Αγκυρας ενάντια στη χώρα μας και βυθίζει όλο και περισσότερο το Κυπριακό, στο γνωστό σε όλους βάλτο, τρεις δεκαετίες τώρα (τα επικαλούμενα, δηλαδή, από την ελληνική κυβέρνηση εθνικά συμφέροντα, για την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο); Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

«Οι Αμερικανοί έχουν κατηγορήσει τη Συρία ότι έδωσε αντιαρματικούς πυραύλους στο Ιράκ. Πρέπει επομένως η Συρία να αποδείξει στους Αμερικανούς ότι δεν το έκανε». Τάδε έφη Γ. Ρουμπάτης, συνάδελφος και πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, σε χτεσινή τηλεοπτική εκπομπή της ΝΕΤ.

Με τη λογική αυτή, δηλαδή, μπορεί να γίνει και το εξής: Μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Γ. Ρουμπάτη ότι είναι κλέφτης και δεν έχουμε εμείς την υποχρέωση να αποδείξουμε, με συγκεκριμένα, τεκμηριωμένα και αδιάσειστα στοιχεία την κατηγορία, αλλά αυτός είναι υποχρεωμένος να αποδείξει ότι κάνουμε λάθος.

Φαίνεται πως μερικοί αρχίζουν να ξεχνούν και τα πλέον στοιχειώδη...

Ενας χρόνος έχει περάσει από την εισβολή των Αμερικανών και των συμμάχων τους στο Αφγανιστάν, η χώρα βρίσκεται ακόμη υπό στρατιωτική κατοχή, αφού έχουν εγκατασταθεί και δρουν στρατιωτικές δυνάμεις της «αντιτρομοκρατικής συμμαχίας» -ανάμεσά τους και μονάδα του ελληνικού στρατού- και τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα είναι τα εξής: Πρώτον, η κυβέρνηση της Καμπούλ ελέγχει ουσιαστικά την πρωτεύουσα και τα περίχωρά της μόνο και αυτή στη διάρκεια της μέρας, γιατί τις νύχτες «πετάνε» ρουκέτες. Δεύτερον, η υπόλοιπη χώρα βρίσκεται στο έλεος των διαφόρων πολεμάρχων και φυλάρχων και συχνά - πυκνά σημειώνονται μεταξύ τους, ακόμη και ένοπλες συγκρούσεις. Τρίτον, η φετινή παραγωγή παπαρούνας, από την οποία παράγεται το όπιο, αναμένεται να είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά. Τέταρτον, ο αφγανικός λαός ζει σε πολύ δύσκολες συνθήκες, ακόμη χειρότερες κι απ' αυτές του προηγούμενου, θεοκρατικού καθεστώτος των Ταλιμπάν.

Τα παραπάνω αποτελούν την εικόνα του Αφγανιστάν, ένα χρόνο μετά την επιχείρηση «απελευθέρωσης» και «εκδημοκρατισμού». Φαντασθείτε τι έχει να γίνει στο Ιράκ...

Εάν ένας εργαζόμενος δεν πληρώσει έγκαιρα το λογαριασμό του ΟΤΕ ή της ΔΕΗ, θα υποστεί τις γνωστές σε όλους συνέπειες. Θα του κόψουν το τηλέφωνο ή το ρεύμα και θα πληρώσει ακόμη περισσότερα, προκειμένου να γίνει η επανασύνδεση. Ακόμη χειρότερες είναι οι συνέπειες εάν κάποιος εργαζόμενος δεν πληρώσει έγκαιρα το όποιο χρέος του σε μια τράπεζα.

Ολ' αυτά, όμως, δεν ισχύουν για την κυβέρνηση. Προφανώς, η τελευταία πιστεύει, ότι οι νόμοι που ψηφίζει, ισχύουν μόνο για τους άλλους. Η κυβέρνηση, λοιπόν, χρωστά στους φαρμακοποιούς χρήματα από τον περασμένο Νοέμβρη. Κι όχι μόνο δεν τα πληρώνει. Οχι μόνο δεν έχει τηρήσει αλλεπάλληλες υποσχέσεις, που έχει κατά καιρούς δώσει. Οχι μόνο δεν υφίσταται την παραμικρή συνέπεια, αλλά προτείνει και «λύσεις», οι οποίες συνεπάγονται την οικονομική αιμορραγία και ταλαιπωρία των ασφαλισμένων και συνταξιούχων του δημοσίου.

Κι όλ' αυτά, μάλιστα, με χρήματα που δεν είναι δικά της. Με χρήματα, που έχουν ήδη πληρώσει οι εργαζόμενοι στο κράτος, για να καλύπτονται οι προαναφερόμενες και άλλες ανάγκες τους.

Το αν η απόφαση ήταν ανορθόλογη, ή όχι, κρίνεται από τα συμφέροντα, που καλείται να εξυπηρετήσει. Και εδώ είναι το ζήτημα. Τα συμφέροντα των εταιριών πετρελαίου και της πολεμικής βιομηχανίας, που συνδέονται άμεσα και με τα πρόσωπα της τωρινής διοίκησης των ΗΠΑ, εξυπηρετούνται ή όχι από τον πόλεμο; Επίσης, τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των μονοπωλίων των ΗΠΑ, συνολικά, εξυπηρετούνται ή όχι από τη μελλοντική κατοχή της γης του Ιράκ;

Οσον αφορά στα γεωστρατηγικά συμφέροντα του συνόλου των μονοπωλίων, μοιάζει λίγο «τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;», αφού όλοι ξέρουν το πόσο σημαντική είναι η περιοχή του Ιράκ για τον έλεγχο - επιβολή σε ολόκληρη την περιοχή. Για παράδειγμα, και να μην επιτεθούν άμεσα στη Συρία, όπως την απειλούν, θα έχουν τη δυνατότητα ακόμα και την ανάπτυξή της να καθορίζουν μέσω του ελέγχου των νερών του Τίγρη και του Ευφράτη...

Συμπέρασμα: Ο «ανορθολογισμός» είναι ο ορθολογισμός του συστήματος, υπάρχει σαν συστατικό του στοιχείο και αυτό είναι ο εχθρός και ο δολοφόνος των λαών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ετσι, λοιπόν, μετά το «δεδικασμένο» πλέον του «προληπτικού πολέμου», που έχουν ήδη δημιουργήσει οι Αμερικανο-Βρετανοί, τώρα έχουμε και αυτό της «μεταβατικής αρχής», που ανακοίνωσε χτες ο Κόλιν Πάουελ στις Βρυξέλλες. Σίγουρα κάτι σας θυμίζει από ...1940! Τουλάχιστον των μεγαλύτερων και όσων γνωρίζουν καλά τη νεότερη ιστορία της χώρας μας.

Αραγε, μήπως πρέπει να μπει στον κόπο να μας εξηγήσει ο «δικός μας», ο προεδρεύων και υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, τι εννοούσε όταν έλεγε για ένα ψήφισμα που πρέπει να βγάλει ο ΟΗΕ, προκειμένου να μπει η Ευρώπη στο «κόλπο» της ανασυγκρότησης;

Γιατί, βέβαια (ακόμα κι αν δεν είχαμε γίνει πονηροί, μέσα σε τέτοιους καιρούς), άλλο συμβιβασμό, από τη νομιμοποίηση της κατάστασης στο Ιράκ εκ των υστέρων από τον ΟΗΕ, δεν μπορούμε να φανταστούμε.

ΝΑΙ, ΤΕΛΙΚΑ, δε χρειάζεται κανείς να πάει στη Βαγδάτη για να σκοτωθεί από έκρηξη. Μπορεί να πάθει ακριβώς το ίδιο και αν σηκωθεί το πρωί να πάει στη δουλιά του στην Κόρινθο. Ιδίως αν δουλεύει σε μια επιχείρηση, που επί χρόνια το κράτος ανέχεται να παρανομεί σε ό,τι αφορά στα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.

Μάλιστα, σε παρόμοιες περιπτώσεις έχουμε δει υφυπουργούς Εργασίας να προσπαθούν να αποφύγουν τις ευθύνες τους, αλλά όχι κι έτσι, όπως ο υφυπουργός Λευτέρης Τζιόλας, που δήλωσε ότι «η ευθύνη για την υγιεινή και ασφάλεια δε μεταβιβάζεται».

Προφανώς, δεν τίθεται θέμα μεταβίβασης της ευθύνης. Την έχει ακέραιη η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και γι' αυτήν την επιχείρηση - καρμανιόλα και γι' αυτές που θα αποδειχθούν τέτοιες στο μέλλον και υπάρχουν σ' όλη τη χώρα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η παραπάνω θέση-στόχος ανήκει στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ (ΕΚΦ) και, προφανώς, αντιπροσωπεύει και τις δυνάμεις, που το αποτελούν (ΣΥΝ, κλπ.). Τη διαβάσαμε, μάλιστα, σε μια προκήρυξη, η οποία φέρει στην κορυφή της το σύνθημα «Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός».

Με άλλα λόγια, το ΕΚΦ καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία να επιλέξουν ανάμεσα στον «κακό» ιμπεριαλισμό του Μπους και του Μπλερ και στον «καλό» της ΕΕ (π.χ., της Γαλλίας και της Γερμανίας) και, βέβαια, να προτιμήσουν τον δεύτερο. Απεχθάνεται την πολιτική χειραφέτηση του λαϊκού κινήματος και καλλιεργεί την υποταγή του στον ιμπεριαλισμό της ΕΕ. Λες και η «πολιτική άμυνας της Ευρωπαϊκής Ενωσης» δεν έχει όλα όσα ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά έχει και η «πολιτική άμυνας» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Λες και δεν είναι όλες σχεδόν οι χώρες-μέλη της ΕΕ και μέλη του ΝΑΤΟ. Λες και δεν πετσόκοψαν όλοι μαζί την πρώην Γιουγκοσλαβία, με πρώτους τους Ευρωπαίους. Λες και δε βομβάρδισαν όλοι μαζί τη Σερβία. Λες και αν αποκτήσει η ΕΕ μια λίγο-πολύ ισότιμη με τις ΗΠΑ στρατιωτική δύναμη, αυτή θα είναι δύναμη άμυνας και ειρήνης και όχι δύναμη εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων της.

Ισως, βέβαια, οι του ΕΚΦ μας αντιτείνουν, ότι παλεύουν για μια «άλλη Ευρωπαϊκή Ενωση». Πόσο αλήθεια όμως είναι αυτό; Γράφουν στην ίδια προκήρυξη και κάτω ακριβώς από την αναφερόμενη στο προηγούμενο σχόλιο θέση - στόχο και το εξής: «Να διεκδικήσουμε μία άλλη Ευρωπαϊκή Ενωση, που να στηρίζεται στη συνοχή των λαών της και όχι των οικονομικών συμφερόντων».

Το πρώτο, που αξίζει να σημειώσουμε, είναι πως και οι Σημίτης, Μπλερ, Σιράκ, Σρέντερ, κλπ. για τη «συνοχή των λαών» λένε πως αγωνίζονται τόσα χρόνια τώρα και τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους. Το δεύτερο αφορά στην ουσιαστική πλευρά του ζητήματος. Οσο θα υπάρχει και θα δρα το μεγάλο κεφάλαιο, οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια στην ΕΕ και στην κάθε χώρα - μέλος της, αυτό θα κυριαρχεί και τα λαϊκά συμφέροντα θα μπαίνουν στο περιθώριο. Οι ενδοκεφαλαιοκρατικές αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμοί θα βάζουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Θα μοιράζουν και θα ξαναμοιράζουν μεταξύ τους τον παραγόμενο πλούτο, τις αγορές και τις χώρες, πότε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικών πολέμων και πότε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης.

Ο «άλλος κόσμος είναι εφικτός», αλλά δε βρίσκεται στην ψευδαίσθηση του ανθρώπινου καπιταλισμού ή της ανθρώπινης ΕΕ. Βρίσκεται στο σοσιαλισμό, με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην κάθε χώρα και την ανάδειξη της εργατικής τάξης και του λαού σε πραγματικούς πρωταγωνιστές της αντίστοιχης κοινωνίας.

Αλλαξε και το κρατικό Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ) τον τρόπο παρουσίασης των ειδήσεων γύρω από την αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ. Οπως και τα άλλα (κρατικά και ιδιωτικά κανάλια), έτσι και το ΑΠΕ - προφανώς, μετά και από σχετικά «παράπονα» του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα - χαρακτηρίζει τις τελευταίες μέρες τους εισβολείς σαν «συμμάχους», ενώ την πρώτη βδομάδα του πολέμου τους αποκαλούσε αμερικανοβρετανικά στρατεύματα.

Είναι κι αυτή μια μικρή αλλαγή - μαζί με πολλές άλλες - που έκανε το ΑΠΕ (μαζί με τα άλλα τηλεοπτικά κανάλια), που υποτίθεται αποσκοπεί στον πιο αντικειμενικό τρόπο ενημέρωσης της κοινής γνώμης. Θα θέλαμε να ρωτήσουμε τους υπεύθυνους του ΑΠΕ:

Είναι ή δεν είναι δυνάμεις εισβολής οι αμερικανοβρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις στο Ιράκ; Είναι ή δεν είναι επιθετικός, άδικος και παράνομος ο πόλεμος; Γιατί όχι μόνο δε χρησιμοποιούν τους προσδιορισμούς αυτούς, αλλά και αποδέχονται όλο και περισσότερο την ορολογία που χρησιμοποιεί ο Τ. Φρανκς, ο στρατηγός των εισβολέων;

Ητανε κάποιος μια φορά

που πήρε ένα μυδράλι

και να χτυπάει άρχισε

αμάχους στο κεφάλι

και κάθε που διέπραττε

κι έναν καινούριο φόνο,

έβγαινε κι έλεγε ο φονιάς

«τον κόσμο ελευθερώνω»!

*

Ητανε κάποιος μια φορά

που σκόρπαγε τη φρίκη,

να κάνει, θέλοντας, τη Γη

δοβλέτι του, τσιφλίκι

και ευτυχώς που οι λαοί

ξυπνήσαν κάποια μέρα

και να φωνάζουν άρχισαν

«κάτω του κόσμου λέρα»!