Ισως, βέβαια, οι του ΕΚΦ μας αντιτείνουν, ότι παλεύουν για μια «άλλη Ευρωπαϊκή Ενωση». Πόσο αλήθεια όμως είναι αυτό; Γράφουν στην ίδια προκήρυξη και κάτω ακριβώς από την αναφερόμενη στο προηγούμενο σχόλιο θέση - στόχο και το εξής: «Να διεκδικήσουμε μία άλλη Ευρωπαϊκή Ενωση, που να στηρίζεται στη συνοχή των λαών της και όχι των οικονομικών συμφερόντων».

Το πρώτο, που αξίζει να σημειώσουμε, είναι πως και οι Σημίτης, Μπλερ, Σιράκ, Σρέντερ, κλπ. για τη «συνοχή των λαών» λένε πως αγωνίζονται τόσα χρόνια τώρα και τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους. Το δεύτερο αφορά στην ουσιαστική πλευρά του ζητήματος. Οσο θα υπάρχει και θα δρα το μεγάλο κεφάλαιο, οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια στην ΕΕ και στην κάθε χώρα - μέλος της, αυτό θα κυριαρχεί και τα λαϊκά συμφέροντα θα μπαίνουν στο περιθώριο. Οι ενδοκεφαλαιοκρατικές αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμοί θα βάζουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Θα μοιράζουν και θα ξαναμοιράζουν μεταξύ τους τον παραγόμενο πλούτο, τις αγορές και τις χώρες, πότε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικών πολέμων και πότε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης.

Ο «άλλος κόσμος είναι εφικτός», αλλά δε βρίσκεται στην ψευδαίσθηση του ανθρώπινου καπιταλισμού ή της ανθρώπινης ΕΕ. Βρίσκεται στο σοσιαλισμό, με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην κάθε χώρα και την ανάδειξη της εργατικής τάξης και του λαού σε πραγματικούς πρωταγωνιστές της αντίστοιχης κοινωνίας.