Η επούλωση των τραυμάτων που προκάλεσε ο πόλεμος όχι τόσο στο λαό του Ιράκ αλλά στις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ - ΕΕ και στους κόλπους της ΕΕ, είναι αυτό που ενδιαφέρει τον Κ. Καραμανλή για την «επόμενη ημέρα» του πολέμου. Παράλληλα επιδίδεται σε ασκήσεις ισορροπίας μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ υπεκφεύγοντας με γενικόλογα ευχολόγια περί «ισότιμης εταιρικής σχέσης» και πλειοδοτώντας υπέρ της πολιτικής και «αμυντικής» ενοποίησης της Ευρώπης.

Μιλώντας χτες το βράδυ στο συνέδριο του «Εκόνομιστ», ο πρόεδρος της ΝΔ αφού «ξεπέταξε» με δύο φράσεις τον εξανδραποδισμό του ιρακινού λαού («ο πόλεμος δημιουργεί ανθρώπινες τραγωδίες και λυπούμαστε βαθύτατα γι' αυτό» - «να σταματήσει το συντομότερο δυνατό και να υπάρχει αποτελεσματική βοήθεια σ' αυτούς που την έχουν ανάγκη»), αφιέρωσε σχεδόν το σύνολο της ομιλίας του στην ανάγκη «της επούλωσης των πληγών που άνοιξαν» ανάμεσα σε χώρες της ΕΕ αλλά και ανάμεσα στην ΕΕ από τη μια και τις ΗΠΑ από την άλλη. Στο πλαίσιο αυτό χαρακτήρισε «μείζονος σημασίας για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στον κόσμο» τη διασφάλιση αρμονικών σχέσεων μεταξύ ΕΕ με τις ΗΠΑ «στη βάση της ισότιμης συνεργασίας και όχι της ανταγωνιστικότητας». «Θα ήταν σφάλμα σοβαρό αν επιτρέπαμε να μονιμοποιηθεί κλίμα αντίθεσης και αντιπαράθεσης ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη», τόνισε. Επανέλαβε τις θέσεις του κόμματός του για την ανάγκη να επιταχυνθεί η πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, να εφαρμοστεί η αρχή της ενισχυμένης συνεργασίας και να ξεκινήσει η «αμυντική ευρωζώνη» με όσα κράτη θέλουν και μπορούν.

Προκειμένου να «αναβαθμιστεί» ο ρόλος της Ελλάδας στο πλαίσιο της νέας τάξης πραγμάτων, πρότεινε να υπάρχει «ενιαία φωνή» στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και ταυτόχρονα να επιχειρηθεί μια «δυναμική οικονομική αντεπίθεση». Στο πλαίσιο αυτό επισήμανε την ανάγκη η χώρα «να αποκτήσει θεσμούς και μηχανισμούς συνένωσης των δυνάμεων και προσπαθειών μας σε κοινούς στόχου»], αποδεικνύοντας άλλη μια φορά τη βούλησή του να βάλει πλάτες για την εφαρμογή πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών τις οποίες άλλη μια φορά απαρίθμησε (ενίσχυση επιχειρηματικότητας, χαμηλότεροι φορολογικοί συντελεστές, πραγματικές αποκρατικοποιήσεις κ.ά.).