Eurokinissi

Κόλιν Πάουελ - Γιώργος Παπανδρέου, γελάκια...

Το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), μετά από χτεσινό πολεμικό «κοινό γεύμα», στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες «για λόγους ασφαλείας», πέτυχαν «ευρεία συναίνεση» για τη «διαμόρφωση της μετασυγκρουσιακής κατάστασης» στο Ιράκ, σύμφωνα με την οποία η κατεχόμενη χώρα θα τεθεί υπό αμερικανο-βρετανική «διοίκηση και κυβέρνηση» για απροσδιόριστη χρονική «περίοδο ασφαλείας» και, όταν «οι συνθήκες το επιτρέψουν», θα υπάρξει ένας «ρόλος» για τον ΟΗΕ που «μένει να καθοριστεί», από τον οποίο θα «εξαρτηθεί», τόσο η εμπλοκή της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ.

Η πρώτη «κοινή» επανεμφάνιση της «Ατλαντικής Συμμαχίας» και της ΕΕ σε ρόλο κομπάρσου, από την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ, χαρακτηρίζεται από την ηγεμονική παρουσία του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ, που όχι μόνο επιδίωξε και πέτυχε τη μάζωξη των Ευρωπαίων «ομολόγων» του στις Βρυξέλλες, όχι μόνο μονοπώλησε το «κοινό γεύμα» κεκλεισμένων των θυρών, αλλά και καθόρισε τη «νέα τάξη πραγμάτων» με την εκρηκτική, δημόσια, δήλωση ότι «εμείς δαπανήσαμε πολιτικά μέσα, οικονομικό κεφάλαιο και αίμα, γι' αυτό εμείς θα 'χουμε τον κεντρικό ρόλο». Μ' αυτό το δεδομένο, υπάρχουν δευτερεύοντες «ρόλοι» για όλο το «συνδικάτο του εγκλήματος», ο «νομιμοποιητικός» του ΟΗΕ, ο «ανθρωπιστικός» της ΕΕ και ο της «ασφάλειας» του ΝΑΤΟ, οι οποίοι εξαρτώνται από την «προώθηση» του Κ. Πάουελ, ο οποίος «υποσχέθηκε»:

1) «Θα υπάρξει, βεβαίως, ένας ρόλος για τον ΟΗΕ, αλλά η ακριβής φύση αυτού του ρόλου μένει ακόμη να καθοριστεί», ενώ στο πλαίσιο της μεταπολεμικής περιόδου ένα ψήφισμα του ΟΗΕ «θα μπορούσε να συζητηθεί».

2) «Η ανοικοδόμηση του Ιράκ θα επιβάλει την ένωση της διεθνούς κοινότητας».

Ηταν το κατάλληλο «άνοιγμα» της αμερικανικής πολεμικής διπλωματίας, την κατάλληλη στιγμή, γεγονός που δεν άφησε ανεκμετάλλευτο, ο Γάλλος ΥΠΕΞ Ντ. ντε Βιλπέν. Δεν ξέρουμε τι είπαν μεταξύ τους. Δημοσίως, όμως, ο Γάλλος ΥΠΕΞ, με μια παραδοσιακή «καρτεσιανή» πιρουέτα, εξήγησε ως εξής την αναδίπλωση της γαλλικής διπλωματίας: «Οφείλουμε να εξετάσουμε με ρεαλισμό την ανοικοδόμηση του Ιράκ (...) Την επομένη του πολέμου θα υπάρξει μια περίοδος ασφαλείας κατά την οποία η ενότητα του Ιράκ, η σταθερότητα της χώρας και της περιοχής θα 'ναι ασφαλώς το πρώτο μέλημα. Οι δυνάμεις που θα 'ναι παρούσες επιτόπου θα 'χουν σ' αυτό τον τομέα τη βασική ευθύνη (...) Οταν οι συνθήκες θα το επιτρέψουν και η ασφάλεια αποκατασταθεί, τότε πεποίθησή μας είναι ότι ο ΟΗΕ οφείλει να παίξει έναν κεντρικό ρόλο στην οικονομική, αλλά και πολιτική ανοικοδόμηση».

Σύμφωνα με τον Ντ. ντε Βιλπέν «επιτυγχάνεται ευρεία συναίνεση για να στηριχτεί στον ΟΗΕ» η διαμόρφωση της μεταπολεμικής κατάστασης στο Ιράκ. Ο Γάλλος ΥΠΕΞ αρνήθηκε να προσδιορίσει αν η «στήριξη» στον ΟΗΕ «υιοθετήθηκε» από τις ΗΠΑ. Και έπραξε καλώς. Γιατί την ίδια στιγμή ο Κ. Πάουελ διατράνωνε τον «κεντρικό ρόλο» των ΗΠΑ και των «ματωμένων» συνεργατών τους. Ο Ντ. ντε Βιλπέν έκρινε «πρώιμη» τη συζήτηση ενός πιθανού ρόλο του ΝΑΤΟ στην περιοχή, αλλά δεν τον απέκλεισε. Σύμφωνα με ΝΑΤΟικές διπλωματικές πηγές, το ΝΑΤΟ συζητά ήδη την περαιτέρω εμπλοκή του, για την «ασφάλεια» στο Αφγανιστάν, δηλαδή στην προηγούμενη αμερικανο-βρετανική «ανθρωπιστική» εκστρατεία. Είναι φανερό ότι το «γεύμα» των Βρυξελλών βοήθησε πολύ στην αποκατάσταση του κοινού φρονήματος. Γεγονός που είχε προδιαγράψει ο Κ. Πάουελ, προσερχόμενος στην έδρα του ΝΑΤΟ με τη δήλωση πως «δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι, ανεξάρτητα από τις απόψεις για τον πόλεμο, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα δουλέψουμε μαζί για να βοηθήσουμε το απελευθερωμένο Ιράκ».

Οι «Ευρωπαίοι» προσήλθαν όλοι, σε επίπεδο ΥΠΕΞ, για να προσκυνήσουν τον Αμερικανό ηγεμόνα, πολύ περισσότερο που ο Κ. Πάουελ εκπροσωπεί την «καλή» Αμερική, που «μετά τη γρήγορη λήξη του πολέμου» προσδοκά, και πάλι, στην «κοινή» «διατλαντική» λεηλασία λαών και πόρων.

Ηταν σημαντική η πιστοποίηση «κοινών φρονημάτων» για «πόλεμο και ειρήνη». Παραμένουν, όμως, αυτά που ο Γ. Παπανδρέου χαρακτήρισε ως «συνονθύλευμα μικροενδιαφερόντων» (!!!) Με την περιφρονητική αυθάδεια του ετεροκατευθυνόμενου, ο Γ. Παπανδρέου δε φαίνεται να κατανοεί επακριβώς τα «ευρωπαϊκά συμφέροντα», στα οποία, υποτίθεται, ότι θα 'πρεπε να εντάσσονται και αυτά της χώρας που «εκπροσωπεί».

Για τις ευρωπαϊκές «μεγάλες δυνάμεις», όμως, το «διατλαντικό» ρήγμα και ο πόλεμος στο Ιράκ είναι δυο πεδία, που παίζουν, κάθε στιγμή τη μακροπρόθεσμη επιβίωσή τους. Πολύ περισσότερο που αντιμετωπίζουν, για πρώτη φορά την οργισμένη αντίδραση των ευρωπαϊκών λαών. Η γαλλική αναδίπλωση, δίνει τον «τόνο», μια και το Παρίσι έχει αναλάβει, εδώ και καιρό, το βάρος της πολιτικής αναμέτρησης με την «κακή» Αμερική. Αντίθετα από τον Γ. Παπανδρέου, ο Ντ. ντε Βιλπέν έφυγε από τις Βρυξέλλες, έχοντας προαναγγείλει για σήμερα στο Παρίσι «τριμερή» συνάντηση Γαλλίας - Γερμανίας - Ρωσίας. Η γερμανική πλευρά φαίνεται να κρατά μια πιο συνετή αλλά στιβαρή στάση έναντι της Ουάσιγκτον. Ο καγκελάριος Γκ. Σρέντερ προειδοποίησε χτες:

1) «Η ακεραιότητα του Ιράκ πρέπει να παραμείνει ανέπαφη και οι πετρελαϊκοί και άλλοι φυσικοί του πόροι, πρέπει να παραμείνουν υπό τον έλεγχο του ιρακινού λαού». Παράλληλα, άφησε αιχμές για τις «λεπτομέρειες της ανασυγκρότησης» (...)

2) «Ο ΟΗΕ πρέπει να διαδραματίσει μετά τον πόλεμο κεντρικό ρόλο ως προς το μέλλον του Ιράκ και τη νέα πολιτική τάξη πραγμάτων». Η βελγική πλευρά επιμένει να μην ανακατευτεί ο ΟΗΕ στην κρίσιμη «περίοδο εμπέδωσης ασφαλείας», μετά το τέλος των εχθροπραξιών, ενώ εκτιμά ως «κρίσιμη» την επιλογή της χρονικής στιγμής εμπλοκής του ΟΗΕ.

Οπως επιβεβαίωσε ο Γ. Παπανδρέου, «πολλά κράτη - μέλη της ΕΕ δε θέλουν να εμπλακούν στην ημι-πολεμική κατάσταση, έστω και υπό την αιγίδα του ΟΗΕ». Και αυτό γιατί, σύμφωνα με τον Ελληνα ΥΠΕΞ, «ο Κόλιν Πάουελ δεν ήταν σαφής (...). Για ένα διάστημα υπεύθυνες ασφαλείας θα είναι οι ΗΠΑ (...) αλλά σ' αυτό το μεταβατικό στάδιο δεν μπορούμε να βάλουμε απόλυτες λέξεις, μπορεί να έχει καταρρεύσει το καθεστώς του Σαντάμ, αλλά να υπάρχουν ακόμη συγκρούσεις». Οπως ομολόγησε ο Γ. Παπανδρέου «δε θέλαμε να μπούμε σε λεπτομέρειες. Θα 'ναι ξεκάθαρη η νίκη; Θα 'ναι νίκη με εστίες σύγκρουσης και καμικάζι; Θα υπάρχει υποστήριξη πληθυσμού;». Αγνωστο. Γι' αυτό «πολλοί δε θέλουν να εμπλακούν στην πολεμική σύρραξη». Ενόψει αυτής της «μετασυγκρουσιακής περιόδου εμπέδωσης ασφάλειας» διαφαίνονται και οι πρώτες βρετανικές επιφυλάξεις. Οπως δήλωσε γλαφυρά ο Γ. Παπανδρέου «οι Βρετανοί έχουν κάθε συμφέρον να θέλουν ανάμειξη του ΟΗΕ. Κατανοούν στο πετσί τους τι θα σημαίνει να 'χεις Αμερικάνο στρατηγό διοικητή χωρίς ΟΗΕ» (!!!) Πρόκειται για αφοπλιστική δήλωση. Ακόμη και οι Βρετανοί κατανοούν στο αποικιακό «πετσί» τους τι θα σήμαινε ένας Αμερικάνος σερίφης στη Βαγδάτη. Για το «πετσί» του ιρακινού λαού, εδώ στο ΝΑΤΟ, δεν ενδιαφέρονται.

Ερωτηθείς ο Γ. Παπανδρέου, αν η ΕΕ, ανεξάρτητα από ΟΗΕ και ΝΑΤΟ συνεχίζει να «εγγυάται» την «εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την πολιτική σταθερότητα» του Ιράκ, όπως, υποτίθεται ότι «ερμηνεύουν» την ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Βρυξελλών (20/21 Μάρτη 2003) και οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, μαζί και ο Κ. Σημίτης, απάντησε, προκαλώντας εύλογες απορίες ότι «η ΕΕ δεν εγγυάται, είναι προσηλωμένη στη δέσμευσή της» (!!!) Φαίνεται παιχνίδι λέξεων, αλλά δεν είναι. Σύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου, η ομόφωνη απόφαση της ΕΕ για το Ιράκ δεν «εγγυάται» τίποτα, και δεν παραιτείται μόνο από τη διεξαγωγή του πολέμου αλλά και από τη «μετασυγκρουσιακή» υπόσταση του Ιράκ και της ευρύτερης περιφέρειας (!!!) Ο Γ. Παπανδρέου «ερμηνεύει» κατά το δοκούν ή η ΕΕ παρέδωσε εν λευκώ το Ιράκ και την «ευρύτερη περιοχή» στους Αμερικάνους σερίφηδες, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο; Λόγω έκτακτης κατάστασης το «κοινό γεύμα» των Βρυξελλών δεν έβγαλε γραπτή απόφαση.

Για τα μέλλοντα να συμβούν έχει ενδιαφέρον το πώς συνάντησε ο Κ. Πάουελ τους «ομολόγους» του κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ξεκίνησε με «διμερείς» επαφές, ανά δεκαπεντάλεπτο, αρχικά με Τσεχία και Ουγγαρία, μετά με Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία, μετά με την κοινοτική «τρόικα», μετά έγινε το «κοινό γεύμα» των 23 ΥΠΕΞ (19 του ΝΑΤΟ συν 4 της ΕΕ που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ), μετά και πάλι διμερείς επαφές με Γερμανία και Ρωσία (Ιβανόφ) και μετά «δείπνο» με τον Βρετανό ΥΠΕΞ Τζακ Στρο. Κατόπιν αναχώρησε για την ταραγμένη Αμερική.