Γρηγοριάδης Κώστας

Αποσιωπούν το γεγονός, πως η αποδοχή του «σχεδίου Ανάν», δημιουργεί προϋποθέσεις και «σπρώχνει» στην κατεύθυνση της μετατροπής της Κυπριακής Δημοκρατίας σ' ένα κράτος προτεκτοράτο, στην πλάτη του οποίου θα ξεδιπλώνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τριβές, καθώς και σε μια μόνιμη εστία έντασης και απειλών στις ήδη βεβαρημένες ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κι όλ' αυτά, θα ξεσπάνε στις πλάτες των Κυπρίων. Στις πλάτες αυτών, για τους οποίους, όσοι επισείουν τους κινδύνους του «όχι», υποτίθεται πως θέλουν το καλό τους...

Είμαστε σίγουροι, ότι τα δημοσιογραφικά επιτελεία των «Νέων», του «Βήματος» και της «Αυγής» κατάλαβαν πολύ καλά, ποιο ήταν το κεντρικό μήνυμα του προχτεσινού διαγγέλματος του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου. «Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν το Σχέδιο Ανάν επιφέρει την επανένωση ή αν διαιωνίζει και βαθαίνει τη διαίρεση και, μάλιστα, με τη συγκατάθεση και υπογραφή μας», είπε ο Τάσσος Παπαδόπουλος και στοιχειοθέτησε με συγκεκριμένα επιχειρήματα την αρνητική του τοποθέτηση στο διαβόητο σχέδιο, σημειώνοντας, ταυτόχρονα, τους τεράστιους κινδύνους, που συνεπάγεται η διαιώνιση και το βάθεμα της διαίρεσης.

Αυτό ακριβώς, όμως, «το πραγματικό ερώτημα» έλειπε από τα χτεσινά ρεπορτάζ των προαναφερομένων εφημερίδων. Προφανώς, γιατί ερχόταν σε πλήρη αντιπαράθεση με τους πρωτοσέλιδους τίτλους τους, που υποστήριζαν το «ναι», με το... επιχείρημα της δήθεν επανένωσης της Κύπρου.

Δε γνωρίζουμε, εάν συνειδητοποιούν τις ευθύνες που επωμίζονται. Πάντως, είναι πολύ βαρύτερες και πολύ μεγαλύτερες από το κόψιμο της πραγματικότητας στα μέτρα τους, επειδή αυτή δεν τους βολεύει...

«Πώς εξήγησε ο Γιώργος την απόφαση - Γιατί λέω "ναι" - Τα 6 επιχειρήματα του ΠΑΣΟΚ». Αυτός ήταν ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος των «Νέων». Και, βέβαια, οποίος διάβαζε το παρακάτω συνοπτικό κείμενο καταλάβαινε πολύ εύκολα, ότι δεν επρόκειτο για επιχειρήματα, αλλά για... ευχές. Οπως, για παράδειγμα, ότι «η επίλυση του Κυπριακού θα ανοίξει νέες σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας» ή, «Λέμε ΝΑΙ στο κοινό μέλλον των δύο κοινοτήτων».

Στην 6η θέση, όμως, υπήρχε μια... ευχή, η οποία είναι τελείως... εξωπραγματική. «Οι μητέρες - πατρίδες θα σέβονται την ανεξαρτησία της Κύπρου, θα αποκλειστούν κηδεμονίες, παρεμβάσεις ή επεμβάσεις» σημειώνει η εφημερίδα, για λογαριασμό του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος, πόσο βλαβερή και επικίνδυνη είναι η αντίληψη περί «μητέρων - πατρίδων» και πόσο έχουν κοστίσει οι ανάλογες πρακτικές στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που στηρίζει ο Γ. Παπανδρέου την ευχή του; Μήπως, στη μέχρι σήμερα, σφραγισμένη με παρεμβάσεις και επεμβάσεις ιστορία της Κύπρου; Ή, μήπως, δε γνωρίζει, ότι οι μητέρες ποτέ δε σέβονται την ανεξαρτησία των παιδιών τους..;

Οι της ΝΔ κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ, ότι μαγείρευε ως άλλος «αλχημιστής» τα οικονομικά και άλλα στοιχεία, για να εξωραΐζει την κατάσταση στα μάτια της ΕΕ και να παρουσιάζει την εικόνα της «ισχυρής Ελλάδας» στο εσωτερικό. Οι δεύτεροι κατηγορούν τους πρώτους, ότι παρουσίασαν το πραγματικό ύψος των ελλειμμάτων, για το 2003, με συνέπεια η ελληνική οικονομία να τεθεί υπό την επιτήρηση της ΕΕ και να κινδυνεύει με κυρώσεις, σύμφωνα με όσα προβλέπονται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Ούτε οι μεν ούτε οι δε, αμφισβητούν στην ουσία τη «δύσκολη κατάσταση» των δημοσίων οικονομικών. Κανείς τους δεν απαντά στο ερώτημα, γιατί συμβαίνει αυτό, τη στιγμή που οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ είναι υψηλοί και ο κοινωνικός πλούτος σημειώνει σοβαρή αύξηση, τα συνήθη φορολογικά ...υποζύγια -δηλαδή οι εργαζόμενοι - πληρώνουν περισσότερα από ποτέ και οι λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες του δημοσίου παραμένουν στάσιμες - στην καλύτερη περίπτωση. Κανείς τους, επίσης, δεν αμφισβητεί τη «συνταγή» αντιμετώπισης των «δυσκολιών». Αλλωστε, το Μάαστριχτ και η ΟΝΕ έχει δώσει ήδη τις σχετικές απαντήσεις: Νέα βάρη στους εργαζόμενους, ακόμη περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, ακόμη μεγαλύτερες περικοπές στις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα.

Με άλλα λόγια, σε ό,τι έχει σημασία συμφωνούν. Κατά τ' άλλα, «τσακώνονται» για τα ανούσια...

Η εξοργιστική αυτή τακτική διακρίσεων όχι μόνο συνεχίστηκε αλλά και ξεπέρασε κάθε όριο μετά τις εκλογές. Κραυγαλέα είναι η φίμωση του ΚΚΕ από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Μια φίμωση που, όπως φαίνεται, δεν είναι τυχαία, αφού μεγάλα διεθνή θέματα, όπως η τρομοκρατία και το Κυπριακό, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Κι έρχονται και ευρωεκλογές...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γιατί η τακτική του ΟΗΕ ιδίως τα τελευταία χρόνια, μόνο «απογοητευτική» μπορεί να είναι για όσους πιστεύουν στο ρόλο ενός πραγματικού οργανισμού των εθνών και όχι σ' ένα παράρτημα του Λευκού Οίκου και των υπολοίπων «εταίρων» του.

Σίγουρα, ο Κόφι Ανάν δεν μπορεί να θεωρεί ότι «απέτυχε» στο Κυπριακό περισσότερο από ό,τι απέτυχε στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τόσες άλλες περιπτώσεις.

ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ περισσότερο Βιετνάμ θυμίζει η κατάσταση των ΗΠΑ στο Ιράκ. Οχι μόνο στο εσωτερικό του Ιράκ, όπου στρατιωτικά οι Αμερικανοί χάνουν τη μία πόλη μετά την άλλη, μα και στις ίδιες τις ΗΠΑ όπου οι «άνθρωποι του Προέδρου» προσπαθούν να εξηγήσουν τα ...ανεξήγητα στην κοινοβουλευτική έρευνα που διεξάγεται.

Οχι πως μπορεί να έχει κανείς αυταπάτες ότι η έρευνα της αμερικανικής Βουλής είναι δυνατόν να θίξει την ουσία των επιλογών του Λευκού Οίκου και του «αντιτρομοκρατικού δόγματος», με το οποίο έχουν συνταχθεί οι - υποτιθέμενες - πολιτισμένες χώρες του πλανήτη. Ομως οι εσωτερικές εκλογικές και οικονομικές διαμάχες τους βγάζουν στο φως ορισμένα κομμάτια της αλήθειας.

Οπως για παράδειγμα ότι ήταν σχεδιασμένες εξαρχής οι επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ και ουδεμία σχέση είχαν με το διαβόητο φωτογραφικό υλικό που παρουσίασε ο Κόλιν Πάουελ στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για να δηλώσει έκπληκτος για τη δήθεν ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αλλαγές, και μάλιστα σημαντικές, βέβαια, δεν έγιναν. Το «σχέδιο Ανάν» ήταν από την αρχή και εξακολουθεί να είναι απαράδεκτο. Μερικές μέρες μετά τη Λουκέρνη, όμως, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ασκούσε κριτική στην κυβέρνηση, επειδή η τελευταία δεν έβγαινε επίσημα να υποστηρίξει το «σχέδιο Ανάν». Και, τελικά, δέκα μέρες μετά τη Λουκέρνη, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τάχθηκε δημόσια υπέρ του «ναι» στο «σχέδιο Ανάν». Οχι, πλέον, ως βάση κάποιας συζήτησης ή διαπραγμάτευσης, αλλά ως πλαίσιο δημιουργίας και συγκρότησης του κρατικού μορφώματος, που αυτό προβλέπει. Ως το θεμέλιο, όπου πάνω του ο κυπριακός λαός θα πρέπει να οικοδομήσει το μέλλον του.

Κάνουμε λάθος εάν βγάλουμε το συμπέρασμα ότι η απελθούσα κυβέρνηση και ο Γ. Παπανδρέου είχαν συμφωνήσει με τους Αμερικανούς τα πάντα, εδώ και καιρό, αναλαμβάνοντας και τις σχετικές δεσμεύσεις;

Προχτές, ο Γ. Παπανδρέου, αφού δήλωσε το «ναι» του ΠΑΣΟΚ στο «σχέδιο Ανάν», θεωρώντας το τελευταίο ως λύση επανένωσης της Κύπρου και χωρίς να πει το παραμικρό για όσα πολλά επιχειρήματα στοιχειοθετούν το αντίθετο, είπε και τα εξής: «Καλώ την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Επιτροπή, το Ευρωκοινοβούλιο, το Συμβούλιο, να γίνουν οι πραγματικοί εγγυητές της λύσης, να πάρουν κάθε μέτρο και να συμβάλουν στην ειρήνη, ασφάλεια, ανάπτυξη της επανενωμένης Κύπρου».

Και καλά, ας υποθέσουμε πως, παρότι θήτευσε τόσα χρόνια στο υπουργείο Εξωτερικών, δεν κατάλαβε τίποτε για τη στάση των «εταίρων» μας έναντι του Κυπριακού, αλλά και άλλων ζητημάτων, όπως τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, κλπ., κλπ. Το προχτεσινό άρθρο του Κ. Σημίτη, όμως, δεν το διάβασε; Ξεκάθαρα ο τελευταίος τονίζει ότι «στη διάρκεια της συμμετοχής μου για οκτώ χρόνια στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σχημάτισα μια ισχυρή πεποίθηση: Οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση δε θέλουν να ασχολούνται με το Κυπριακό».

Αυτοί θα είναι οι εγγυητές; Και, τέλος πάντων, μπορεί ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα;

Πολλοί -ακόμη και αρκετοί, που τάσσονται υπέρ της αποδοχής του «σχεδίου Ανάν»- έχουν σημειώσει τις ομοιότητες μεταξύ των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου της δεκαετίας του 1950, για το Κυπριακό, με το διαβόητο «σχέδιο» του ΓΓ του ΟΗΕ. Και, σχεδόν όλοι παραδέχονται, ότι η προτεινόμενη σήμερα «λύση» είναι αρκετά έως πολύ χειρότερη, από τα όσα πρόβλεπαν εκείνες οι συμφωνίες, σε ό,τι αφορά στις ελάχιστες προϋποθέσεις λειτουργίας, ανεξαρτησίας και κυριαρχίας του προτεινομένου κρατικού μορφώματος.

Το σημειώνουμε, γιατί οι ρίζες των προβλημάτων, που βασανίζουν μέχρι και σήμερα την Κύπρο, όπως και το πρόσφορο έδαφος για τις κάθε λογής έξωθεν επεμβάσεις, βρίσκονταν στις συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Κι ακόμη, γιατί η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, παρά μόνον ως φάρσα, η οποία μπορεί να είναι και άκρως τραγική...

Με ξέφρενους ρυθμούς αυξάνεται ο δανεισμός των εργαζόμενων νοικοκυριών από τις τράπεζες. Το «πλαστικό χρήμα» καλύπτει όλο και περισσότερες από τις καθημερινές ανάγκες των εργαζομένων, η αγοραστική δύναμη των οποίων βρίσκεται στα γρανάζια των «γαλαζοπράσινων» πολιτικών σύνθλιψης των λαϊκών εισοδημάτων. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, μόνο μέσω των πιστωτικών καρτών «Visa» η συνολική δαπάνη των καταναλωτών στην Ελλάδα (δηλαδή οι αγορές με «πλαστικό χρήμα»), έφτασε το 2003 στο αστρονομικό ποσό των 5,5 δισ. ευρώ.

Το γεγονός ότι οι εφαρμοζόμενες αντιλαϊκές πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας, στέλνουν όλο και περισσότερους εργαζόμενους στην αγκαλιά των τραπεζιτών και άλλων «τοκογλύφων», φαίνεται και από το γεγονός ότι οι κάρτες «Visa» που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα, αυξήθηκαν το 2003 κατά 23% φτάνοντας συνολικά σε 5,1 εκατομμύρια από 4,1 το 2002.

Κι αναρωτιέται κανείς: Προς τι το καμπανάκι για τους κινδύνους από την υπερχρέωση των νοικοκυριών που έκρουσε πρόσφατα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, όταν ο ίδιος ανήκει στη λέσχη των πιο πιστών υπερασπιστών της εφαρμογής πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας, που αναγκάζουν τους εργαζόμενους να τα φέρνουν βόλτα με... δανεικά από τις τράπεζες;

Η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός έχουν περισσέψει...

Στο σταυρό η Οικουμένη,

πληγωμένη, ματωμένη,

έχει γείρει το κεφάλι,

και κραυγή βγάζει μεγάλη,

«με δικάσαν οι Πιλάτοι

ΗΠΑ, ΝΑΤΟ

κι άλλοι σκάρτοι,

ε, λαοί όλοι επάνω

στο σταυρό

προτού πεθάνω»!

***

Επί ξύλου η Γη, η Κτίση

κι από κάτω η μαύρη Δύση,

την κεντάει

της σπάει τα μέλη,

της αρπάζει ό,τι θέλει,

όξος και χολή της δίνει,

επιτέλους τι θα γίνει;

Πάνω όλοι κι ενωμένοι

να σωθεί η Οικουμένη!