Πριν δέκα μέρες κι ενώ τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα στη Λουκέρνη, ο Γ. Παπανδρέου - σύμφωνα με όσα διοχέτευαν οι στενοί του συνεργάτες στα ΜΜΕ - έπαιρνε τηλέφωνο τον ντε Σότο και σε έντονο ύφος - «συγκρουσιακό» το χαρακτήριζαν οι συνεργάτες - τόνιζε ότι «το σχέδιο Ανάν είναι απαράδεκτο» και δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό, εάν δε γίνουν σημαντικές αλλαγές.

Αλλαγές, και μάλιστα σημαντικές, βέβαια, δεν έγιναν. Το «σχέδιο Ανάν» ήταν από την αρχή και εξακολουθεί να είναι απαράδεκτο. Μερικές μέρες μετά τη Λουκέρνη, όμως, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ασκούσε κριτική στην κυβέρνηση, επειδή η τελευταία δεν έβγαινε επίσημα να υποστηρίξει το «σχέδιο Ανάν». Και, τελικά, δέκα μέρες μετά τη Λουκέρνη, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τάχθηκε δημόσια υπέρ του «ναι» στο «σχέδιο Ανάν». Οχι, πλέον, ως βάση κάποιας συζήτησης ή διαπραγμάτευσης, αλλά ως πλαίσιο δημιουργίας και συγκρότησης του κρατικού μορφώματος, που αυτό προβλέπει. Ως το θεμέλιο, όπου πάνω του ο κυπριακός λαός θα πρέπει να οικοδομήσει το μέλλον του.

Κάνουμε λάθος εάν βγάλουμε το συμπέρασμα ότι η απελθούσα κυβέρνηση και ο Γ. Παπανδρέου είχαν συμφωνήσει με τους Αμερικανούς τα πάντα, εδώ και καιρό, αναλαμβάνοντας και τις σχετικές δεσμεύσεις;