Γρηγοριάδης Κώστας

Οι προχτεσινές δηλώσεις, πάντως, του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών, κ. Κουμουτσάκου, ότι το τελικό καθεστώς θα πρέπει να σέβεται τον πολυεθνικό χαρακτήρα της περιοχής, να προστατεύει τις μειονότητες και να αποκλείει το ενδεχόμενο της διχοτόμησης ή ένωσης της επαρχίας με άλλες χώρες, είναι τουλάχιστον ανεπαρκείς. Το κρίσιμο ζήτημα βρίσκεται στο ερώτημα εάν το Κοσσυφοπέδιο θα συνεχίσει να αποτελεί τμήμα της γιουγκοσλαβικής επικράτειας ή θα έχουμε άλλη μια αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια. Και στο ερώτημα αυτό, η κυβέρνηση αποφεύγει να τοποθετηθεί δημόσια, παρότι γνωρίζει πολύ καλά ότι η οριστικοποίηση του καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου έχει άμεση σχέση με τη γενικότερη και ήδη πληγωμένη βαριά ασφάλεια και σταθερότητα των Βαλκανίων.

Το εγκώμιο των μεγαλοεπιχειρηματιών έπλεξε τις προάλλες ο υπουργός Ανάπτυξης. Με μια μακροσκελή δήλωση - με αφορμή τη δημοσιοποίηση των στοιχείων της ΕΣΥΕ για τον πληθωρισμό - ο υπουργός για άλλη μια φορά επιχειρηματολόγησε στη λογική της... λιγότερο κακής ακρίβειας, με στόχο να πείσει τους εργαζόμενους ότι η ακρίβεια με κυβέρνηση ΝΔ δεν είναι ακρίβεια! Ο Δ. Σιούφας κατέληξε να αποδίδει τις... «ευνοϊκές εξελίξεις» στην «υπευθυνότητα και την αυτοσυγκράτηση των φορέων της αγοράς»! Είναι προφανές πως όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να αποσιωπήσει την αβάσταχτη ακρίβεια και τις αλλεπάλληλες ανατιμήσεις, που επιβάλλονται αδιάλειπτα σε συνέχεια εκείνων επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, η πραγματικότητα τη διαψεύδει περίτρανα.

Στη χώρα μας η εκτροπή του Αχελώου έχει ταυτιστεί με την κυβερνητική αφερεγγυότητα, καθώς την ολοκλήρωση του έργου έχουν υποσχεθεί άπασες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και ουδεμία κράτησε το λόγο της! Από τον «πειρασμό» του ταξίματος δεν ξέφυγε και η τωρινή κυβέρνηση και ο τελευταίος που «ορκίστηκε», δημοσίως, πως «θα τελειώσει ο Αχελώος», είναι ο Γ. Σουφλιάς. Μάλιστα, ο θεσσαλός στην καταγωγή υπουργός ΠΕΧΩΔΕ είπε ότι το έργο αποτελεί «προσωπικό του στοίχημα», το οποίο είναι αποφασισμένος να κερδίσει.

Ομως, «η κατάρα του Αχελώου» συνεχίζεται, καθώς φαίνεται πως κι αυτή η υπόσχεση δεν είναι γραφτό να κρατηθεί. Τα έργα κατασκευής της σήραγγας στη Δρακότρυπα σταμάτησαν, λόγω των προβλημάτων που παρουσιάστηκαν στη ροή χρηματοδότησης, ενώ τα έργα στη σήραγγα εκτροπής στη Συκιά, που σταμάτησαν εξαιτίας των γνωστών «οικολογικών» και άλλων παρεμβάσεων στο Συμβούλιο της Επικρατείας, δεν ξανάρχισαν ακόμα. Οι αρμόδιοι του ΥΠΕΧΩΔΕ ρίχνουν την ευθύνη για τα προβλήματα χρηματοδότησης στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών και ξαναϋπόσχονται πως τον Απρίλη θα εγκατασταθεί εργολάβος για τη σήραγγα στη Συκιά, αλλά αυτό που μένει είναι το γεγονός ότι 180 εργαζόμενοι στη Δρακότρυπα μένουν χωρίς δουλιά και χιλιάδες θεσσαλοί αγρότες θ' αργήσουν πιο πολύ να δουν να έρχεται νερό στο διψασμένο κάμπο. Αν το δουν ποτέ...

Πέρσι, τέτοιον καιρό, πανηγύριζαν με το 1.000.000 και πάνω μέλη και φίλους, που ψήφισαν τον Γ. Παπανδρέου για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Μετά, ακούστηκαν πολλά και διάφορα για τον αριθμό αυτό, αλλά οι εντυπώσεις έμειναν. Τώρα πανηγυρίζουν για τους πάνω από 300.000 μέλη και φίλους, που πήραν μέρος στις προχτεσινές εκλογές για την ανάδειξη των συνέδρων στο επικείμενο συνέδριο του Κινήματος. Αντί άλλου σχολίου, αντιγράφουμε τα παρακάτω από τον «μικροπολιτικό» των χτεσινών «Νέων»:

«Το πιο σύντομο ανέκδοτο χθες στη Λάρισα ήταν: "Αλβανός ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ". Δέχτηκα τηλεφώνημα από Θεσσαλό συνομιλητή μου, ο οποίος έκανε λόγο για Αλβανούς που ψήφισαν συνέδρους του Κινήματος, καθοδηγούμενοι από πρόσωπα για τα οποία εργάζονται και πλήρωσαν μάλλον και τα δέκα ευρώ. Οι υποψίες για την υποκίνησή τους βαρύνουν το πολιτικό γραφείο νεοεκλεγέντος βουλευτή. Τέλος πάντων, έτσι κι αλλιώς, το ΠΑΣΟΚ είναι ανοιχτό κόμμα, φιλικό, βεβαίως και στους μετανάστες, έστω κι αν κάποιοι πήγαν από τα βαμβάκια στις κάλπες, για να γυρίσουν πίσω στα βαμβάκια».

Ο ΣΥΝ με έκδηλη πρόθεση να φανεί διαφοροποιούμενος από τους υπόλοιπους θιασώτες του «ευρωσυντάγματος» ζητάει ένα... «άλλο ευρωσύνταγμα». Συνεπής στην τακτική να πατά σε δύο βάρκες, θερμός υποστηρικτής, από τη μια, της γενέθλιας (της Ευρωπαϊκής Ενωσης) Συνθήκης του Μάαστριχτ και απ' την άλλη σταθερός υποστηρικτής της αυταπάτης περί Ευρωπαϊκής Ενωσης «των λαών».

Η πολύχρονη πείρα, που αποκόμισαν οι εργαζόμενοι στη χώρα μας, από τη συμμετοχή της στην ΕΕ αποτελεί, εξάλλου, πολύτιμο εφόδιο για την αντιμετώπιση των ψευδαισθήσεων περί της προοπτικής μιας «φιλολαϊκής» ΕΕ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επειδή, όμως, είμαστε «ψυλλιασμένοι» μετά από τόσα χρόνια κυβέρνησης Σημίτη, αυτά τα περί «κοινωνικής αλληλεγγύης» είναι τουλάχιστον περίεργα. Την τελευταία φορά που τα ακούσαμε, τα συσχέτισαν με το Ασφαλιστικό.

Για να μη μιλήσουμε για το πώς εννοούν το διάλογο. Η πρόσφατη εμπειρία με αυτόν για την Παιδεία είναι περισσότερο κι από διδακτική. Για όσους πήραν μέρος, βέβαια...

Βλέπετε, όταν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας μιλούν για «αλληλεγγύη», εννοούν να πληρώνει ο κοσμάκης αυτά που θα έπρεπε να πληρώνουν αυτοί, για να υπάρχει Υγεία και Κοινωνική Αλληλεγγύη. Αλλωστε, ο πρόσφατα ψηφισμένος προϋπολογισμός της Υγείας και της Πρόνοιας φανερώνει ότι οι κυβερνώντες δε θέλουν να πληρώσουν τίποτε.

ΑΧΩΡΙΣΤΟΙ ΦΙΛΟΙ οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ενωση, το μήνυμα που απέστειλε, επισκεπτόμενος την Ευρώπη, ο Τζορτζ Μπους και μάλλον δύσκολα μπορεί κανείς να διαφωνήσει - επ' αυτού - μαζί του!

Αλλωστε, υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα που τους ενώνουν, παρά για να τους χωρίζουν! Μπορεί να τσακώθηκαν για τη «μοιρασιά» στο Ιράκ, όμως υπάρχει ...πολύ μέλλον στη δράση τους. Κι άλλες χώρες για διανομή κι άλλοι πόλεμοι που μπορούν να κάνουν μαζί.

Οι εξελίξεις είναι μάλλον ενδιαφέρουσες για όσους θέλουν - και υπάρχουν σε πολλούς πολιτικούς χώρους τέτοιοι - να μας παρουσιάσουν την ΕΕ ως ...αντίπαλο δέος των ΗΠΑ.

Δυστυχώς γι' αυτούς, μόνον οι λαοί αυτού του πλανήτη μπορούν να αντισταθούν σε κάθε μορφής παντοκρατορία. Είτε αμερικανική, είτε «ευρω- αμερικανική».

Γρηγοριάδης Κώστας

Τι μπορεί να κάνει κανείς, εκτός από το να βαριέται ή να εξοργίζεται; Μάλλον να το ...πάρει στην πλάκα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για να καταλάβετε, πάντως, αν έκλεισε η δεξιά παρένθεση και αν πραγματικά καταποντίστηκε η κεντροδεξιά, σας ενημερώνουμε ότι η ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος Πορτογαλίας (ΣΚΠ) έχει προεκλογικά εξαγγείλει την εφαρμογή πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας, τη δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών - μειώνοντας ακόμη και τους δημόσιους υπαλλήλους - και την προώθηση μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια, στις εργασιακές σχέσεις, κλπ., σύμφωνα με τις σχετικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Μαζί με αυτά, βέβαια, υποσχέθηκε στους Πορτογάλους την αποφασιστική ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης, μέσω επενδύσεων στην τεχνολογία, τη μείωση της ανεργίας και τη σύγκλιση της χώρας με το μέσο ευρωενωσιακό όρο. Ο ηγέτης του ΣΚΠ, Ζοζέ Σόκρατες, είναι θαυμαστής του Τόνι Μπλερ και δηλώνει πιστός οπαδός της ΕΕ, αλλά και του ΝΑΤΟ. Στο θέμα του Ιράκ, για παράδειγμα, οι σοσιαλιστές δεν πρόκειται να αποσύρουν τις πορτογαλικές στρατιωτικές δυνάμεις, που συμμετέχουν στην κατοχή της χώρας.

Λέτε, να πέσουμε έξω, αν προβλέψουμε από τώρα ότι η πολιτική της νέας ...σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Πορτογαλίας θα είναι ουσιαστικά ένα αντίγραφο της εγχώριας «ήπιας προσαρμογής» της ΝΔ;

Τα γένια με τα χτένια φαίνεται πως έχουν μπερδέψει εκεί στην Κουμουνδούρου. Με μακροσκελές άρθρο του στην κυριακάτικη «Αυγή» ο Ν. Βούτσης, μέλος της ΠΓ και υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ, προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει υπέρ της «εμμονής» του ΚΚΕ στην «άρνηση του διαλόγου με τις δυνάμεις της αριστεράς» και της «εμμονής» του ΣΥΝ στην «ενωτική πρόκληση». Ο αρθρογράφος αποδίδει την κριτική που ασκεί το ΚΚΕ στον ΣΥΝ σε «πολιτική αμηχανία και προκατάληψη» και συμπεραίνει, ότι «ίσως ενοχλεί η νηφαλιότητα και η επιμονή με την οποία ως ηγεσία του ΣΥΝ εκπέμπουμε σταθερά ενωτικό πολιτικό λόγο».

Βέβαια, σε κάποιο σημείο του άρθρου ο Ν. Βούτσης ομολογεί ότι «μια απλή ανάγνωση των ντοκουμέντων των συνεδρίων των δύο κομμάτων οδηγεί αβίαστα στην ύπαρξη και καταγραφή διαφορετικής στρατηγικής αλλά και γραμμής και κουλτούρας πάνω σε κρίσιμα ζητήματα». Σωστά, αλλά τότε, προς τι ο κλαυθμός κι ο οδυρμός υπέρ της ενότητας και του διαλόγου, αφού είναι τόσο φανερές οι διαφορές «στρατηγικής αλλά και γραμμής και κουλτούρας πάνω σε κρίσιμα ζητήματα»; Πάντως, δεν εκφράζει την παραμικρή διάθεση ουσιαστικής αλλαγής των θέσεων του ΣΥΝ. Προφανώς, επίσης, δεν αντανακλά προσδοκίες της ηγεσίας του, ότι θα αλλάξει τις θέσεις του το ΚΚΕ. Τότε, προς τι η «εμμονή του ΣΥΝ στην ενωτική πρόκληση»; Δικαιούμαστε ή όχι, να μιλάμε για μια τακτική δημιουργίας εντυπώσεων;

Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, πάντως, ο Ν. Βούτσης αναφέρει ορισμένα - κατά τη γνώμη του - πεδία κοινής δράσης και συνεργασίας «μέσα και έξω από θεσμούς και οργανωμένες δομές του κινήματος». Π.χ. για μια «εναλλακτική αριστερή παρέμβαση» μέσα στην ΕΕ και υπέρ της ενοποίησής της! Στο ίδιο πλαίσιο, σχολιάζει αρνητικά τη θέση του ΚΚΕ «Ενιαίο και διπλό ΟΧΙ στην ΕΕ και στο ευρωσύνταγμα», κάνοντας πως δεν ξέρει, ότι το τελευταίο ενσωματώνει όλες τις μέχρι σήμερα ευρωενωσιακές συνθήκες και - εμμέσως πλην σαφώς - ζητώντας από το ΚΚΕ, να κάνει και δικές του τις αυταπάτες του ΣΥΝ, για τη δήθεν δυνατότητα ενός φιλολαϊκού και προοδευτικού «ευρωσυντάγματος» στην ευρωένωση των πολυεθνικών.

Τέλος, να σημειώσουμε ακόμη, την κριτική που ασκεί στο ΚΚΕ, για τη μη συμμετοχή σε μια σειρά κυβερνητικές πρωτοβουλίες διαλόγου, ρωτώντας, μάλιστα, «ποιον ωφελεί η μη συμμετοχή του ΚΚΕ;». Ας το ψάξει καλύτερα και μπορεί να βρει την απάντηση. Για να τον βοηθήσουμε, αντιστρέφουμε το ερώτημα: Ποιον ωφέλησε η συμμετοχή στη διαβόητη ΟΚΕ και η αποδοχή των αντιλήψεων, περί «κοινωνικής συναίνεσης και εταιρισμού»; Ποιον ωφέλησε, επίσης, ο «κοινωνικός διάλογος» για το ασφαλιστικό; 'Η ο προσχηματικός και εξελισσόμενος διάλογος για την Παιδεία, στον οποίο ο ΣΥΝ έτρεξε από τους πρώτους και τώρα «ψάχνεται»; Ας σταματήσουν, επομένως, να ψαρεύουν στα θολά νερά.

Ο πελαργός ήρθε ξανά στο «Ριζοσπάστη» και συγκεκριμένα στο Τμήμα της Διόρθωσης. Φρόντισαν γι' αυτό ο συνάδελφος Γιάννης Κράλλης και η σύντροφός του Κωνσταντίνα... Η χαρά τους είναι χαρά μας και οι ευχές από τη Διεύθυνση και το προσωπικό της εφημερίδας άπειρες. Να είναι καλά κι αυτοί κι ο γιος τους!