Γρηγοριάδης Κώστας

Οι «διαβεβαιώσεις» του υπουργού ότι τάχα «τα συστήματα (σ.σ. παρακολούθησης των πολιτών) δε θα χρησιμοποιηθούν εάν δεν υπάρξουν εγγυήσεις για τη διασφάλιση των ατομικών ελευθεριών», κανένα δεν πείθουν ή ξεγελούν. Απλούστατα, τέτοιες «ελευθερίες» δεν αναγνωρίζονται πλέον από τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και των ΗΠΑ.

«Θα υπάρξει αξιόπιστη εκτίμηση των ζημιών από το χαλάζι στους νομούς της Μακεδονίας και συντομότατη καταβολή των αποζημιώσεων» υποσχέθηκε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Ε. Μπασιάκος, ως συνήθως, παίζοντας με τον πόνο αλλά και με τα νεύρα των παραγωγών. Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι οι αποζημιώσεις που θα δοθούν - όταν δοθούν - ούτε κατ' ελάχιστο δε θα καλύπτουν το πραγματικό κόστος των ζημιών. Παρ' όλα αυτά, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης συνεχίζει να μοιράζει υποσχέσεις. Ετσι κι αλλιώς, οι τελευταίες είναι... τζάμπα.

«Ηρθε η ώρα των κερδοσκόπων». Κάπως έτσι θα μπορούσε η κυβέρνηση και ειδικότερα το υπουργείο Ανάπτυξης να τιτλοφορήσει την τελευταία του ενέργεια, εάν δεν υπήρχε στη μέση εκείνη η «σεμνότητα και ταπεινότητα». Μέχρι, βέβαια, να τη βάλουν κι αυτή στο... χρηματιστήριο, προκειμένου να επιτευχθεί μια ακόμη επιτυχής «σύμπραξη» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αν και το συγκεκριμένο προϊόν δε φέρει εγγυήσεις ...«ποιότητας», ούτε φαντάζει ιδιαίτερα κερδοφόρο για να προσελκύσει ξένους και ντόπιους... επενδυτές.

Αλλά μέχρι εδώ με την πλάκα. Η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, λοιπόν, αποφάσισε να κυκλοφορήσει ενημερωτικό έντυπο, που θα μοιράζεται στους επιβάτες των πλοίων, ώστε να ενημερώνονται οι τελευταίοι για τις τιμές που προβλέπει η σχετική αγορανομική διάταξη στα κυλικεία των πλοίων και τι μπορούν να κάνουν όταν αντιμετωπίσουν κάποιο σχετικό πρόβλημα.

Η ενημέρωση, βέβαια, δεν είναι κακό πράγμα. Ωστόσο, πολλοί θα πουν (κι εμείς), ότι είναι άλλο πράγμα η τήρηση των τιμών, που προβλέπουν οι σχετικές αγορανομικές διατάξεις και άλλο αν η τιμή αυτή είναι «λογική» και στο πλαίσιο των αντοχών του λαϊκού εισοδήματος. Στο κάτω κάτω της γραφής, τι να την κάνεις την ενημέρωση, εάν πουλάνε νόμιμα το καφεδάκι μια χούφτα ευρώ. Οι κυβερνητικές παρεμβάσεις, όμως, σταματούν στην ενημέρωση. Βλέπετε πάνω απ' όλα η «αγορά»...

Πριν από λίγους μήνες ο «Ρ» είχε γράψει ότι, σύμφωνα με Εκθεση των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ, το 70% των βιομηχανικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε πολλές περιοχές της χώρας λειτουργούν χωρίς έγκριση περιβαλλοντικών όρων, ενώ το υπόλοιπο 30% δεν τους τηρεί! Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να μολύνονται ανεξέλεγκτα ποτάμια, λίμνες και άλλα ευαίσθητα οικοσυστήματα, που, κατά τα άλλα, είναι προστατευόμενα...

Τώρα, αποκαλύπτεται ότι οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος έχουν διαβιβάσει 87 από τις υποθέσεις αυτές στον εισαγγελέα, ενώ παράλληλα έχουν εισηγηθεί την επιβολή προστίμων συνολικού ύψους 2.350.000 ευρώ.

Αραγε η κυβέρνηση θα επιβάλει το νόμο και θα εισπράξει τα πρόστιμα ή μετά το μεσαίωνα στις εργασιακές σχέσεις που θέλει για χάρη τους να καθιερώσει, θα αφήσει ανεξέλεγκτους τους βιομηχάνους και να ρυπαίνουν;

Στην αρχή, η «ΤΡΙΟΥΜΦ» έδινε στη νικήτρια ένα σακουλάκι καραμέλες. Μετά, τα έπαθλα διευρύνθηκαν: Η «μις παραγωγή» κέρδιζε το φιλί του μεγάλου αφεντικού - ενός Γερμανού - και οι δυο άλλες εργάτριες, εκτός απ' το φιλί άλλων διευθυντών, κέρδιζαν και από ένα φόρεμα.

Μια ο εργοδότης ξετσίπωτα, μια το κράτος συγκαλυμμένα μαθαίνουν στις εργάτριες νέες δεξιότητες με τον ίδιο πάντα στόχο: Την καλλιέργεια του κατάλληλου κλίματος, που διασφαλίζει τα προσδοκώμενα κέρδη στο κεφάλαιο. Αποκαλυπτικά ήταν όσα έγραψε ο «Οδηγητής» (30/6/1983 και 7/7/1983): «Χάρη στις εργάτριες, η ΤΡΙΟΥΜΦ αύξησε τον τζίρο της από 13.000.000 δραχμές το 1963 σε 585.000.000 το 1981 στην Ελλάδα. Και χάρη στις εργάτριες ξεκίνησε το 1891 με 150 άτομα προσωπικό και 90 ραπτομηχανές, για να φτάσει το 1980 στις 22.000 προσωπικό και στα 40 δισ. δραχμές τζίρο σε ολόκληρο τον κόσμο».

Και πάντα με την ευλογίες της εκάστοτε κυβέρνησης: «Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο κράτος, με εξαίρεση του Κάστρο, που να μην μπορεί να ανοίξει ή να κλείσει μια ιδιωτική επιχείρηση. Δεν επεμβαίνει το κράτος, ζούμε σε μια αστική δημοκρατία, όπου το χρέος του κράτους είναι ένα, να σταθούμε δίπλα και κοντά στον εργαζόμενο», έλεγε ο Γ. Γιακουμάτος, όταν επισκέφτηκε (13/7/2005) την «ΤΡΙΟΥΜΦ».

Γρηγοριάδης Κώστας

Και δεν έχουν άδικο, βέβαια, όσο οι κάλπες αναδείχνουν το δικομματισμό σε κυρίαρχο παράγοντα της πολιτικής κατάστασης στη χώρα. Θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα, εάν οι συσχετισμοί ήταν διαφορετικοί.

Αλλωστε, αυτό ακριβώς θέλουν να αποφύγουν. Κι ενώ οι εργάτες βρίσκονται στους δρόμους, διεκδικώντας το δίκιο τους, αυτοί κομπορρημονούν για τις ...εκλογικές τους επιδόσεις.

Με άλλα λόγια, για το ποιος από τους δυο είναι ικανότερος στην παραπλάνηση και τον εγκλωβισμό των εργαζομένων στην στρούγκα του δικομματισμού και του ευρωμονόδρομου.

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ σε όλες τις τουριστικές περιοχές ανήγγειλε η κυβέρνηση, προκειμένου να πείσει ότι πατάσσει την αισχροκέρδεια και την ακρίβεια.

Στην πραγματικότητα, όμως, ο κυβερνητικός στόχος εξαντλείται αποκλειστικά και μόνο στην αύξηση των κρατικών φορολογικών εσόδων.

Οσο για τους εργαζόμενους που παραθερίζουν (όσοι, δηλαδή, τα κατάφεραν), μάλλον πονοκεφαλιάζουν για το πώς θα πληρώσουν τα «διακοποδάνεια», που αναγκάστηκαν να πάρουν ή για το πώς θα τα βγάλουν πέρα όταν επιστρέψουν.

Εκτός και αν πιστεύουν οι κυβερνώντες ότι μπορούν να χρηματοδοτηθούν οι διακοπές του κόσμου με τα επιδόματα αδείας των μισθών πείνας.

ΜΑΛΛΟΝ ΑΣΤΕΙΑ έχει καταντήσει πλέον η προσπάθεια της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να χειριστεί την υπόθεση των Ανδρέα Ανδριανόπουλου και Στέφανου Μάνου. Δημοσιεύματα μιλούν για συνεχείς διαβουλεύσεις και παραινέσεις, ώστε να μη ...δημιουργούν εσωτερικά προβλήματα στο «κίνημα» οι δύο βουλευτές.

Γρηγοριάδης Κώστας

Το γεγονός πως συνεχίζουν και τα λένε, ενώ, ταυτόχρονα, οι σχέσεις τους με το «φιλολαϊκό», λόγω αντιπολίτευσης, ΠΑΣΟΚ παραμένουν σταθερές, αποκαλύπτει απλώς τους πραγματικούς προσανατολισμούς του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Γρηγοριάδης Κώστας

Επ' αυτού, λοιπόν, ορισμένες παρατηρήσεις:

Πρώτον, το ΠΑΜΕ είναι κατάκτηση της εργατικής τάξης κι όχι μόνο του ΚΚΕ. Δεύτερον συνδικαλιστές και γενικά απεργοί δεν εισβάλλουν, αλλά περιφρουρούν τις απεργίες τους από κάθε λογής τσιράκια και μπράβους του μεγάλου κεφαλαίου. Τρίτον, οι εργαζόμενοι δεν εκβιάζονται από τους συναδέλφους τους, αλλά από την ανεργία - ίδιον του συστήματος που υπηρετείτε - και το μεγάλο κεφάλαιο, προκειμένου να δουλεύουν δυο και τρεις ώρες πέραν του οκταώρου και χωρίς να τις πληρώνονται, με πρόσχημα πότε την πασχαλινή περίοδο, πότε αυτή των εκπτώσεων και πότε την ό,τι άλλο κατεβάσει η γκλάβα τους. Τέταρτον, αν με αυτό το «κάποιος πρέπει να τους συνεφέρει» ζηλέψατε τη δόξα γνωστού στους κύκλους των ατυχησάντων «ευθυμογράφων», που συνιστούσε τη μεταγωγή των κομμουνιστών σε κάποιο «βουνό» για να μη διαδηλώνουνε εναντίον του πολυχρονεμένου (του) Κλίντον, ατυχήσατε κι εσείς. Γιατί οι ταξικοί αγώνες ούτε συμμαζεύονται, ούτε συνέρχονται, μονάχα συνεχίζονται, οργανώνονται και κλιμακώνονται, κόντρα σε κάθε μεγαλοκαρχαρία, μεγαλο«επενδυτή» και τα όποια τσιράκια του στον Τύπο.

Αμετανόητος και αδίστακτος ο επικεφαλής της βρετανικής Σκότλαντ Γιαρντ δεν έκανε καμία προσπάθεια να δικαιολογήσει την εν ψυχρώ δολοφονία του 27χρονου Βραζιλιάνου, Ζαν Τσαρλς ντε Μενέσες, την περασμένη Παρασκευή: «Εάν κάποιος υπάρχουν υποψίες ότι είναι τρομοκράτης, ναι, θα πυροβολείται στο κεφάλι»(!), δήλωσε ωμά ο Ιαν Μπλερ την επόμενη μέρα στον τηλεοπτικό σταθμό «Σκάι Νιους» και συμπλήρωσε: «Και κάποιος άλλος μπορεί να σκοτωθεί»(!). Συμπεριέλαβε, μάλιστα, τις προληπτικές δολοφονίες υπόπτων τρομοκρατών στις «αποφάσεις που ελήφθησαν λόγω των συνθηκών και έναντι της τρομοκρατίας».

Το αντιτρομοκρατικό πακέτο, όμως, του Τ. Μπλερ (και θέμα χρόνου είναι) και της ΕΕ δεν περιέχει μόνο τις προληπτικές δολοφονίες, αλλά και την καταστρατήγηση και καταπάτηση στοιχειωδών ατομικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Εκτός από τις παρακολουθήσεις πάσης φύσεως επικοινωνιακών μέσων, ο Τ. Μπλερ πρότεινε χτες, μεταξύ άλλων, και την αύξηση του χρόνου προφυλάκισης χωρίς δίκη από 14 σε 30 μήνες(!), καθώς και την αποδοχή προϊόντων υποκλοπών (σ.σ. από τις μυστικές υπηρεσίες) ως αποδεικτικών στοιχείων(!).

Είναι πλέον ολοφάνερο ότι η «τρομοκρατία» είναι το μεγάλο όπλο στα χέρια του ιμπεριαλισμού για να καθυποτάξει τους λαούς και να διαιωνίσει την κυριαρχία του. Στο όνομα της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας», κατασκευάζονται πιο βαριές αλυσίδες, πιο «αποτελεσματικοί» υπερεθνικοί μηχανισμοί παρακολούθησης και καταστολής. Ούτε στιγμή δεν πρέπει να διαφεύγει ότι η τρομοκρατική επίθεση γίνεται τη στιγμή που κατεδαφίζονται τα δικαιώματα της εργατικής τάξης...

Την περιμέναμε όλοι με χαρά και τελικά... κατέφθασε, ξημερώματα Κυριακής, με κατακόκκινα μαγουλάκια, ομορφούλα και με βάρος 3,6 κιλά! Ο λόγος για τη νεογέννητη κόρη της συναδέλφου μας Βάσως Νιέρρη και του συντρόφου της Γιώργου Κυρλή.

Η διεύθυνση και οι εργαζόμενοι στο «Ρ» τους ευχόμαστε να 'ναι πάντα γερή και να της κάνουν γρήγορα ένα αδερφάκι!

Το 1990, για κάθε τρεις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ομόρρυθμες και ετερόρρυθμες) που άνοιγαν, έκλεινε μόνο μία. Δεκατρία χρόνια μετά, όμως, τα πράγματα είχαν αλλάξει αρκετά. Το 2003, έκλειναν οι δύο στις τρεις που άνοιγαν. Τα στοιχεία είναι της ICAP και φανερώνουν την εντεινόμενη ασφυξία, κυρίως στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων. Ειδικότερα, το 1990 άνοιξαν 87.877 ομόρρυθμες και ετερόρρυθμες επιχειρήσεις και έκλεισαν 36.478, ενώ το 2003 άνοιξαν 82.552 και έκλεισαν 61.398! Για το 2004 δεν υπάρχουν ακόμη επίσημα στοιχεία, αλλά όλα δείχνουν πως αυτά θα είναι ακόμη χειρότερα. Και, βέβαια, κανείς δεν αμφιβάλλει ότι οι ίδιες τάσεις θα κυριαρχήσουν και την τρέχουσα χρονιά, αφού τα συνεχώς συρρικνούμενα λαϊκά εισοδήματα συνεπάγονται την παραπέρα κάμψη των πωλήσεων, ενώ τα μεγάλα πολυκαταστήματα και οι «αλυσίδες» κάνουν όλο και πιο αισθητή την παρουσία τους, αυξάνοντας συνεχώς το μερίδιό τους στον συνολικό τζίρο και τα κέρδη. Και ακόμη δεν έχουν εμφανιστεί οι πολύμορφες συνέπειες των τελευταίων αντιλαϊκών μέτρων, που δρομολογεί τον καιρό αυτό η κυβέρνηση, με τη διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, τη λεγόμενη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τη μείωση της αμοιβής των υπερωριών, τη συνέχιση και παραπέρα κλιμάκωση της σκληρής, μονόπλευρης λιτότητας, κλπ., κλπ.

Και έδειξε ότι όλο και περισσότεροι εργάτες, εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα καταδικάζουν τις αντεργατικές πολιτικές, που πάνε να βάλουν ταφόπλακα στο 8ωρο και το 7ωρο, με τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου και τη μείωση της αμοιβής των υπερωριών, την απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων και τα άλλα αντεργατικά μέτρα. Ολο και περισσότεροι εμπιστεύονται το ΠΑΜΕ.