Στην αρχή, η «ΤΡΙΟΥΜΦ» έδινε στη νικήτρια ένα σακουλάκι καραμέλες. Μετά, τα έπαθλα διευρύνθηκαν: Η «μις παραγωγή» κέρδιζε το φιλί του μεγάλου αφεντικού - ενός Γερμανού - και οι δυο άλλες εργάτριες, εκτός απ' το φιλί άλλων διευθυντών, κέρδιζαν και από ένα φόρεμα.

Μια ο εργοδότης ξετσίπωτα, μια το κράτος συγκαλυμμένα μαθαίνουν στις εργάτριες νέες δεξιότητες με τον ίδιο πάντα στόχο: Την καλλιέργεια του κατάλληλου κλίματος, που διασφαλίζει τα προσδοκώμενα κέρδη στο κεφάλαιο. Αποκαλυπτικά ήταν όσα έγραψε ο «Οδηγητής» (30/6/1983 και 7/7/1983): «Χάρη στις εργάτριες, η ΤΡΙΟΥΜΦ αύξησε τον τζίρο της από 13.000.000 δραχμές το 1963 σε 585.000.000 το 1981 στην Ελλάδα. Και χάρη στις εργάτριες ξεκίνησε το 1891 με 150 άτομα προσωπικό και 90 ραπτομηχανές, για να φτάσει το 1980 στις 22.000 προσωπικό και στα 40 δισ. δραχμές τζίρο σε ολόκληρο τον κόσμο».

Και πάντα με την ευλογίες της εκάστοτε κυβέρνησης: «Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο κράτος, με εξαίρεση του Κάστρο, που να μην μπορεί να ανοίξει ή να κλείσει μια ιδιωτική επιχείρηση. Δεν επεμβαίνει το κράτος, ζούμε σε μια αστική δημοκρατία, όπου το χρέος του κράτους είναι ένα, να σταθούμε δίπλα και κοντά στον εργαζόμενο», έλεγε ο Γ. Γιακουμάτος, όταν επισκέφτηκε (13/7/2005) την «ΤΡΙΟΥΜΦ».