Μια από τις πιο ξεχωριστές προσωπικότητες της Κορινθίας, τον αλύγιστο επαναστάτη και άξιο στέλεχος του ΚΚΕ, τον επιτελάρχη του ΔΣΕ Αλέκο Παπαγεωργίου, αποχαιρέτισε την περασμένη Κυριακή, για τελευταία φορά, πλήθος κόσμου στη γενέτειρά του, στο χωριό Μοσιά. Ο σ. Αλέκος Παπαγεωργίου «έσβησε» το βράδυ του Σαββάτου στις 23 Ιούλη στο νοσοκομείο «ΝΙΜΙΤΣ» μετά τη ραγδαία επιδείνωση της υγείας του από ανίατη ασθένεια.

Η θλίψη για το χαμό του βετεράνου αγωνιστή ήταν μεγάλη. Κανένας δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του, τη στιγμή που απηύθυναν το στερνό «αντίο» στον αγωνιστή, που σκεπασμένος με τη σημαία του Κόμματος και την ελληνική, την αγαπημένη του εφημερίδα το «Ριζοσπάστη» στο πλάι και λίγα γαρίφαλα να τον συντροφεύουν, έφευγε για πάντα. Απαρηγόρητες οι τρεις γυναίκες της ζωής του, όπως συνήθιζε ο ίδιος να λέει, η σύντροφός του στον αγώνα και στη ζωή Σταυρούλα και οι κόρες του Ειρήνη και Ευαγγελία.

Οι σύντροφοί του σε ένδειξη τιμής και σεβασμού στο πρόσωπό του σχημάτισαν τιμητική φρουρά γύρω από τη σορό του. Οταν ήρθε η ώρα της εναπόθεσης του αγωνιστή στην τελευταία του κατοικία, ακριβώς απέναντι από το αγαπημένο του βουνό, τη Ζήρεια, πλήθος κόσμου φώναξε «τιμημένο ΚΚΕ», «αθάνατος», «καλό ταξίδι σύντροφε».

Νωρίτερα, η Λουίζα Ράζου, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου και Νήσων, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ απηύθυνε τον ύστατο χαιρετισμό προς το νεκρό.

«Με συγκίνηση και περηφάνια αποχαιρετάμε σήμερα (σ.σ. Κυριακή) τον ακριβό μας σ. Αλέκο Παπαγεωργίου. Η ζωή και η δράση του είναι γεμάτη από πράξεις που προσφέρονται για συμπεράσματα και διδάγματα από τις νεότερες γενιές. Ο σ. Αλέκος, όπως και χιλιάδες της γενιάς του, θα μπορούσαν να κάνουν κι άλλες επιλογές, που δε θα έβαζαν σε κίνδυνο την καριέρα τους προσφέροντας στους εαυτούς τους μια ήσυχη και ασφαλή ζωή. Διάλεξε όμως το δρόμο του αγώνα, της στράτευσης, των διωγμών και την προσφυγιά, όπως χιλιάδες μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, για την υπόθεση του λαού μας, την υπόθεση της εργατικής τάξης.

Ο σ. Αλέκος έφυγε σε μια χρονιά που συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών ενάντια στις δυνάμεις του Αξονα, με πρωταγωνιστικό ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης και του κόμματος των μπολσεβίκων, τα αντάρτικα κινήματα των λαών της Ευρώπης και της χώρας μας. Θα είχε πολλά να μας πει ο σ. Αλέκος, να ξηλώσει πόντο - πόντο την επιχειρηματολογία των αναθεωρητών της Ιστορίας, που με ιδιαίτερη μανία το τελευταίο διάστημα προσπαθούν να εξισώσουν τους θύτες με τα θύματα. Ομως, όσο κι αν διαστρεβλώνουν την Ιστορία, όσο κι αν αποπροσανατολίζουν τους λαούς με νέες "παγκοσμιοποιημένες ιδέες" σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, πάντα οι λαοί και η πάλη τους είναι αυτοί που γυρίζουν τη ρόδα της Ιστορίας. Και η ιστορία που έγραψε το λαϊκό κίνημα εκείνη τη θρυλική δεκαετία του '40 δεν πρόκειται να ξεθωριάσει στη μνήμη των ανθρώπων, που συνεχίζουν και σήμερα να αγωνίζονται.

Διαβάζουμε τη δράση του επίλεκτου αποσπάσματος της 1ης Μεραρχίας του ΔΣΕ με επικεφαλής τους σ. Φλωράκη - Μπελογιάννη - Παπαγεωργίου. Διαβάζουμε τις Εμπειρίες Ενόπλων Αγώνων που μας άφησε ο σ. Αλέκος και τα κάνουμε οδηγό δράσης και αντοχής. Οταν ο λαός καταλάβει τη δύναμή του και κατανοήσει το δίκιο του μπορεί με τη δράση του να αλλάξει και τους πιο δυσμενείς συσχετισμούς. Σήμερα, το ΚΚΕ, με όπλο την πρωτοπόρα θεωρία του Μαρξισμού - Λενινισμού συνεχίζει αταλάντευτα στο δρόμο που άνοιξε η πρωτοπόρα γενιά σας για την ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης και την οργάνωση της κοινωνίας στα σοσιαλιστικά πρότυπα. Ετσι σε αποχαιρετάμε σύντροφε, αγωνιζόμενοι, για ένα καλύτερο αύριο, για την κομμουνιστική κοινωνία», θα ολοκληρώσει η Λ. Ράζου.

Αποχαιρετώντας ο Σωτήρης Παπαδημητρίου, εκ μέρους της ΝΕ Κορινθίας, θα σημειώσει: «Ο κομμουνιστής που αποχαιρετάμε σήμερα δεν έκανε τίποτα περισσότερο ούτε τίποτα λιγότερο, όπως ο ίδιος έλεγε, από αυτό που έκαναν χιλιάδες κομμουνιστές. Αφιέρωσε τον άνθρωπο κομμουνιστή Αλέκο Παπαγεωργίου κι άλλοτε τον επιτελάρχη του ΔΣΕ στον επικίνδυνο δρόμο του αγώνα για τον άνθρωπο. Πήρε το δρόμο της τιμής και του αγώνα. Εγινε ένα με εκείνο το ειδικό ατσάλι που φτιάχνονται οι επαναστάτες κομμουνιστές μέσα στο καμίνι της επαναστατικής πάλης.

Την παρακαταθήκη που άφησες, εμείς οι νεότεροι κομμουνιστές την κάνουμε όρκο για συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική νίκη. Την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Καλό ταξίδι καπετάνιε».

Τον Αλέκο Παπαγεωργίου αποχαιρέτισαν, επίσης, πλήθος συγχωριανοί, παλαίμαχοι αντιστασιακοί και σύντροφοι. Παραβρέθηκε στρατιωτική αντιπροσωπεία από το 6ο Σύνταγμα Πεζικού Κορίνθου, ενώ στεφάνι απέστειλε και ο Νικόλαος Ντούβας, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού.

Ο Αλέκος Παπαγεωργίου γεννήθηκε στη Μοσιά Κορινθίας. Το 1935 μπήκε στη Σχολή Ευελπίδων. Στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν ανθυπολοχαγός. Πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο ως διοικητής λόχου. Τραυματίστηκε στο Αργυρόκαστρο. Τιμήθηκε με χρυσό Αριστείο Ανδρείας. Στη γερμανοϊταλική κατοχή, με βαθμό υπολοχαγού συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση. Μέλος του ΚΚΕ έγινε το 1942. Εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ στην Αθήνα. Αργότερα βγήκε στο αντάρτικο. Τοποθετήθηκε καπετάνιος και εκπαιδευτής στη Σχολή Αξιωματικών του ΕΛΑΣ στη Ρεντίνα. Μετά τη Βάρκιζα φυλακίστηκε. Καταδικάστηκε σε θάνατο με τον ΑΝ 375 της δικτατορίας Μεταξά, για κατασκοπία. Κατάφερε όμως να δραπετεύσει και βγήκε αμέσως στο βουνό. Τοποθετήθηκε επιτελάρχης του ΚΓΑΝΕ (Κλιμάκιο Γενικού Αρχηγείου Νότιας Ελλάδας) του ΔΣΕ. Ονομάστηκε από την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση συνταγματάρχης.

Η συμβολή του στις νικηφόρες μάχες του ΔΣΕ στην Καρδίτσα και στο Καρπενήσι ήταν καθοριστική, καθώς είχε την κύρια ευθύνη της σχεδίασης των επιχειρήσεων. Η τελευταία του αποστολή - κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου - ήταν τον Αύγουστο του 1949, όταν τέθηκε επικεφαλής, μαζί με τους Χαρίλαο Φλωράκη και Νίκο Μπελογιάννη, στο περίφημο Επίλεκτο Απόσπασμα. Μετά την ήττα του ΔΣΕ βρέθηκε στην Τασκένδη πολιτικός πρόσφυγας.

Σπούδασε πολιτικός μηχανικός. Επαναπατρίστηκε το 1977. Μέχρι το 1990 ήταν πρόεδρος της ΠΕΕΠΠ (Πανελλήνιας Ενωσης Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων), υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στο Νομό Κορινθίας το 1985. Στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές το 1994 εκλέγεται πρόεδρος στο χωριό Μοσιά. Με την επίσημη αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, του αναγνωρίστηκε ο βαθμός του συνταγματάρχη ε.α.