Σάββατο 15 Οχτώβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πρωθυπουργική «διάψευση»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η κυβέρνηση έχει πολύ καθαρή πολιτική στο συγκεκριμένο θέμα (σ.σ. της ονομασίας της ΠΓΔΜ). Και αν θέλετε ακόμα, είχε το θάρρος να προχωρήσει σε μία πολιτική η οποία έχει δημιουργήσει μεγαλύτερες δυσκολίες στην άλλη πλευρά, στον άλλο συμβαλλόμενο στην υπόθεση αυτή, που σήμερα είναι υπό την πίεση να αναγκαστεί να οδηγηθεί σε μια πολιτική που θα δείχνει την καλή του πίστη». Αυτά είχε πει επί λέξει πριν από ένα περίπου μήνα ο Κ. Καραμανλής απαντώντας σε σχετική ερώτηση στη ΔΕΘ. Είναι ολοφάνερο ότι η εκτίμηση του πρωθυπουργού όχι μόνο δε δικαιώθηκε από τις εξελίξεις αλλά διαψεύστηκε με παταγώδη τρόπο, αφού η κυβέρνηση της ΝΔ υποχρεώθηκε να επιστρέψει ως απαράδεκτη τη νέα πρόταση Νίμιτς και να βρεθεί σε «δυσχερή» (κομψή έκφραση) θέση. Και εδώ προκύπτουν ορισμένα σοβαρά ερωτήματα: Τόσο βαθιά νυχτωμένος ήταν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του για τη νέα πρόταση Νίμιτς που ήδη είχε αρχίσει να «γράφεται» από τον Αύγουστο; 'H είχε πέσει θύμα των ψευδαισθήσεών του, ότι είχε εξασφαλίσει την υποστήριξη των Αμερικανών τουλάχιστον στο «Μακεδονικό», με ανταλλάγματα τη σύμπλευσή του στο καθεστώς του Κοσσόβου και την αλλαγή των συνόρων, την αγορά των «F-16», κ.ο.κ.; Ο,τι και από τα δύο και αν συμβαίνει, πάντως, τίποτα το θετικό δεν προδικάζουν για το μέλλον...

Οι πρώτες νίκες... .

Πριν λίγες μέρες οι φοιτητές του Πολυτεχνείου, με τη δυναμική παρέμβασή τους, ανάγκασαν τους υπευθύνους του Ιδρύματος να αποσύρουν ένα κατάπτυστο έγγραφο που είχε αποστείλει το ΝΑΤΟ, με το οποίο ζητούσε τη «στρατολόγηση φοιτητών» σε έρευνα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας για πολεμικούς σκοπούς. Χτες, οι φοιτητές της Πανσπουδαστικής, μαζί με συνδικαλιστές του ταξικού Εργατικού Κέντρου Λάρισας, παρενέβησαν, αποφασιστικά, διακόπτοντας ημερίδα με θέμα τη διαβόητη «Διά βίου εκπαίδευση», που διοργανώθηκε στο ΤΕΙ Λάρισας και ανάγκασαν τη διοίκηση του Ιδρύματος να μην αφήσει να μιλήσει ο ΝΑΤΟικός εκπρόσωπος.

Τα δυο αυτά περιστατικά δείχνουν τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα της αγωνιστικής αντίδρασης των φοιτητών και του κινήματος στην επιχείρηση «εισβολής» του ΝΑΤΟ στα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, με σκοπό να τα μετατρέψει σε «δεξαμενές άντλησης μυαλών», που θα αξιοποιηθούν για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και συμφερόντων.

... δείχνουν το δρόμο

Αυτή η αποφασιστική, αγωνιστική αντίδραση πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί, τόσο στην «εισβολή» του ΝΑΤΟ, όσο και στην «επέλαση» των πολυεθνικών εταιριών στο χώρο της Εκπαίδευσης, με στόχο τη μετατροπή της σε «εργαλείο» παραγωγής φτηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού, που θα χρησιμοποιείται για την αύξηση των κεφαλαιοκρατικών κερδών.

Αλλά, για ν' αποκρουστεί η συνδυασμένη επίθεση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού στην Παιδεία, δε φτάνει η αγωνιστική αντίδραση των κομμουνιστών και ριζοσπαστών φοιτητών. Χρειάζεται ένα φοιτητικό κίνημα γερό και μαζικό, με σαφείς αντιμονοπωλιακούς - αντιιμπεριαλιστικούς στόχους, πολιτικοποιημένο και προσανατολισμένο στην αγωνιστική συμπαράταξη με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που θέλουν μια Παιδεία στην υπηρεσία του λαού και της Ελλάδας κι όχι στη «δούλεψη» των κεφαλαιοκρατών και των ιμπεριαλιστών. Κι αυτή η ανάγκη είναι σήμερα, πλέον, αδήριτη και προφανής...

«Ντίλερ» ο «ανεξάρτητος»

Τίποτα άλλο να μη γνώριζε κανείς για την κατάντια της σημερινής Ρωσίας, η χτεσινή επιστολή του Α. Ανδριανόπουλου στην πρόεδρο της Βουλής τα λέει όλα. Ο «ανεξάρτητος» και εκλεκτός του Γ. Παπανδρέου ενημερώνει ότι αναλαμβάνει την κεντρική ευθύνη σχεδιασμού προγράμματος ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ρωσικής οικονομίας, ως επικεφαλής ομάδας διεθνών ειδικών. Επίσης αναφέρει ότι ενδέχεται, σε δεύτερη φάση, να αναλάβει και την ευθύνη σχεδιασμού ανάπτυξης δικτύων πετρελαιαγωγών και εθνικής αξιοποίησης των προσόδων του πετρελαίου σε χώρες του Νοτίου Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. Ελάχιστη σημασία έχει για λογαριασμό ποιων συγκεκριμένων συμφερόντων αναλαμβάνει δράση ο Α. Ανδριανόπουλος - θα φανεί άλλωστε στην πορεία... Εκείνο που προς το παρόν επισημαίνουμε είναι ότι ο «ανεξάρτητος» βουλευτής ενεργεί ως «ντίλερ» του ιμπεριαλισμού για την κατάκτηση των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών του ρωσικού λαού.

Το γερμανικό παράδειγμα

Ο σχηματισμός της γερμανικής κυβέρνησης μετά τις εκλογές στις 18 Σεπτέμβρη που παρουσιαζόταν από πολλά ΜΜΕ σαν «θρίλερ» κατέληξε τελικά σε «γάμο», όπου οι «σύζυγοι» χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες τα βρήκαν μετά από παζάρια για τη μοιρασιά. Το «σκότος» της Μέρκελ και το «φως» του Σρέντερ, όπως επίσης παρουσιαζόταν και από τους δικούς μας σοσιαλδημοκράτες και «νεοαριστερούς», συνταιριάστηκαν γιατί οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης της Γερμανίας σκέφτηκαν το κύριο. Αυτό που επείγει, για το σύστημα, είναι να προχωρήσουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Οι ίδιες που πήγε τα προηγούμενα χρόνια να εφαρμόσει ο Σρέντερ και συνάντησε μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις.

Ωστόσο, το κεφάλαιο της Γερμανίας, όπως και όλης της Ευρώπης, έχει ζωτική ανάγκη τις αναδιαρθρώσεις για την όσο γίνεται απρόσκοπτη προώθηση της κερδοφορίας του, των συμφερόντων του. Η λεγόμενη στρατηγική της Λισαβόνας, δηλαδή η προσπάθεια να γίνει ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη (με μείωση μισθών, ευέλικτες μορφές απασχόλησης, χτύπημα ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης) εφαρμόζεται από «σοσιαλδημοκράτες» και «φιλελεύθερους». Οσοι προσκυνάνε την κερδοφορία του κεφαλαίου - και στη Γερμανία όπως και στην Ελλάδα και σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο το κάνουν και οι δύο συνέταιροι - είναι απόλυτα ενάντια στους εργάτες. Γιατί δεν μπορείς να είσαι και με το κεφάλαιο και με τους εργάτες.

Ομως, άραγε, είναι για τους εργαζόμενους λύση ένα «άλλο μείγμα ευρωπαϊκής πολιτικής», δηλαδή μια άλλη διαχείριση του συστήματος όπου και η κερδοφορία του κεφαλαίου θα εξασφαλίζεται και τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα θα είναι ικανοποιημένα; Το «Αριστερό Κόμμα» με το 8,7% μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική λύση; Οσο δεν οξύνεται η ταξική πάλη και στη Γερμανία και αλλού, δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος για τους εργαζόμενους. Τα «κεντροαριστερά» ή τα σχήματα της «πληθυντικής αριστεράς που θα χτυπήσουν τον νεοφιλελευθερισμό», όπως λένε και εδώ διάφοροι εγχώριοι Λαφοντέν και Μπίσκι δεν αποτελούν λύση. Γιατί είναι επίσης - με διαφορετικό περιτύλιγμα - ίδιος ο εγκλωβισμός στα πλαίσια του συστήματος.

Οταν το δίλημμα που μπαίνει είναι: ή θα διεκδικήσουμε τη ζωή, την πραγματική ζωή με δικαιώματα σε ρήξη με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του ή θα αρκεστούμε σε μια «καλύτερη χαμοζωή», είναι μονόδρομος η σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Και αυτό όχι στα λόγια και τις διακηρύξεις - γιατί και τέτοιες ακούμε κατά καιρούς από διάφορους πατενταρισμένους σοσιαλδημοκράτες - αλλά στην πράξη. Στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στη σύγκρουση με την εργοδοσία, στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων στην Υγεία, στην Παιδεία, στον ελεύθερο δημιουργικό χρόνο. Εκεί κρίνεται και εκεί χτίζεται η αριστερή πολιτική, η πολιτική που διεκδικεί τη λαϊκή εξουσία...


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Τα ... συμφεροντολογικά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΛΑ, ΑΦΟΥ επιμένει τόσο πολύ ο πρωθυπουργός ότι «δεν τα βρήκε» με τα μεγάλα συμφέροντα να το δεχτούμε. Φαίνεται, όμως, ότι ...τα βρήκαν μαζί του τα συμφέροντα και φυσικά βολεύονται αναπαυτικά στην πολιτική που ασκεί η κυβέρνησή του.

Βλέπετε εσείς κανένα λόγο, να έχουν πρόβλημα -«τα συμφέροντα» πάντα - με μια κυβέρνηση που καταργεί το 8ωρο, ετοιμάζεται για νέο πετσόκομμα στο ασφαλιστικό σύστημα, επιδοτεί τη μερική απασχόληση και μετατρέπει σε επιδοτήσεις προς τους εργοδότες τα επιδόματα ανεργίας;

Αραγε, γιατί να μην «τα βρουν» - πάλι «τα συμφέροντα» - με ένα κυβερνών κόμμα που έχει για σημαία του την «ελευθερία της αγοράς» και κατ' επέκταση την τυραννία για μισθωτούς, συνταξιούχους και μικροεπαγγελματίες;

Το ότι - ξανά «τα συμφέροντα» - τσακώνονται πρόσκαιρα μεταξύ τους για τη μοιρασιά της πίτας, ή για το ποιος θα είναι ο πλέον ωφελημένος στο αναδιατασσόμενο τοπίο δε σημαίνει πως έχουν ξεχάσει αυτά που τους ενώνουν.

Και δεν τους ενώνει φυσικά τίποτε άλλο από την ύπαρξη όρων διαιώνισης της εξουσίας τους και μεγιστοποίησης της εκμετάλλευσης της δημόσιας περιουσίας και των εργαζομένων.

Εν κατακλείδι, ο πρωθυπουργός αυτός (όπως και ο προηγούμενος) δεν «τα βρήκαν» με τα συμφέροντα, γιατί, ποτέ δεν «τα έχασαν»...

ΔΕΝ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ οι ΗΠΑ στο θέμα των σχέσεων Ελλάδας και ΠΓΔΜ κατά τον υφυπουργό Εξωτερικών τους Νίκολας Μπερνς. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί δεν εμπλέκονται γενικώς οπουδήποτε, ιδίως δε στη Βαλκανική.

Τα στρατεύματά τους που βρίσκονται παντού διάσπαρτα, βρίσκονται στα Βαλκάνια κατά λάθος. Οπως όλως τυχαίως και συμπτωματικώς παίρνουν διπλωματικές πρωτοβουλίες κατά καιρούς.

Πάντως, θέλουν την ΠΓΔΜ μέσα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Οπως και όλες τις χώρες της περιοχής φυσικά, αφού έτσι διασφαλίζεται η πειθαρχία στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και η καταλήστευση.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Η Αντίσταση και οι κυβερνώντες

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δεν μπορεί, εδώ στο χώρο αυτό (σ.σ. του Μνημείου του Αγνωστου Στρατιώτη) δίπλα στα άλλα ονόματα, να μην υπάρχουν η Αθήνα της Αντίστασης, ο Γοργοπόταμος και η Καισαριανή, το Χαϊδάρι και η Καλογρέζα. Κι ακόμα δεν μπορεί ο κ. Καραμανλής να πηγαίνει στην Καισαριανή και να βγάζει λόγους και να μη δέχεται, εδώ και ενάμισι χρόνο, αντιπροσωπεία των Αντιστασιακών, όταν, μάλιστα, τα υπουργεία απαντούν αρνητικά σ' όλα τα προβλήματά μας. 'Η να παρακρατούν το 15% από τους αντιστασιακούς, ενώ δε μας άφηναν να καταθέσουμε στεφάνι εδώ στον Αγνωστο Στρατιώτη. Και, κυρίως, να αποσιωπούν το ρόλο του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ». Τα παραπάνω λόγια είναι από τη σύντομη ομιλία του Γιώργη Μωραίτη, προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αντιστασιακών Οργανώσεων (ΠΟΑΟ), που εκφράζει όλες τις ΕΑΜογενείς αντιστασιακές οργανώσεις και την Αντίσταση των Μεσανατολιτών, στην πρόσφατη εκδήλωση της ΠΟΑΟ για την επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας. Και είναι τόσο χαρακτηριστικά, όσο και αποκαλυπτικά, της πολιτικής που χρόνια τώρα ακολουθούν οι εκάστοτε κυβερνώντες, «πράσινοι» και «γαλάζιοι», έναντι της Εθνικής Αντίστασης. Ακόμη και η «κουτσή» αναγνώριση της τελευταίας, στην οποία προχώρησαν, έγινε κάτω από την πίεση του κινήματος κι έχοντας στόχο να τη φέρουν στα μέτρα τους και να ευνουχίσουν τα πολιτικά της μηνύματα.

Προς τι το καμουφλάζ;

Το κύριο σύνθημα - παραίνεση των βυτιοφορέων που παρέταξαν αυτές τις μέρες τα βυτιοφόρα τους έξω από το υπουργείο Ανάπτυξης είναι «Μην οδηγείτε τους καταναλωτές στα καρτέλ του μονοπωλίου». Το ξεζούμισμα των εργαζομένων από τα μονοπώλια είναι πράγματι μια γάγγραινα που κατατρώει τα λαϊκά εισοδήματα και όσο πιο γρήγορα απαλλαγούμε από αυτή, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Μόνο που μαζί με τα καταχωρημένα μονοπώλια στην αγορά αλωνίζουν και δεκάδες άλλες μεγάλες επιχειρήσεις που επίσης μας χτυπούν στο δόξα πατρί. Σε ό,τι αφορά τώρα την κινητοποίηση δεν καταλάβαμε δύο πράγματα: Πρώτον, πώς είναι δυνατόν μια εταιρία που διαθέτει ένα στόλο 30 και βάλε βυτιοφόρων να μας λέει ότι κόπτεται για το καλό μας και, δεύτερον, γιατί αυτή η συγκεκριμένη εταιρία κατέβηκε στο υπουργείο, κρύβοντας το πρόσωπό της, καλύπτοντας την επωνυμία της από τα οχήματά της;...

Η διέξοδος

Δε λέμε, δικαιολογημένα η Αγωνιστική Ενότητα Γιατρών (ΑΕΓ) αντιτίθεται στην πρόθεση της κυβέρνησης να επιτρέψει την ίδρυση ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων, στα οποία η πλειονότητα των μετοχών δε θα ανήκει σε γιατρούς. Ας μας επιτρέψουν, όμως, να σημειώσουμε ότι ο αυτοπεριορισμός τους σ' αυτή και μόνο τη θέση δεν απαντά στα πολλά και διάφορα προβλήματα και κυρίως δε δίνει καμιά διέξοδο. Αλλωστε, αργά ή γρήγορα, το μεγάλο επιχειρηματικό κεφάλαιο θα μπει και στον τομέα αυτό. Βήμα το οποίο έχει γίνει ήδη σε πολλές άλλες καπιταλιστικές χώρες. Από την άλλη, τα σημερινά ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα (όπως και οι ιδιωτικές κλινικές κλπ.) αποτελούν κι αυτά μια μορφή εμπορευματοποίησης της Υγείας και μοχλό ξεζουμίσματος των λαϊκών εισοδημάτων, εκμεταλλευόμενα τη συνεχή υποβάθμιση των σημερινών δημόσιων υπηρεσιών Υγείας.

Ας μας επιτρέψουν να σημειώσουμε, επίσης, ότι ο γιατρός και, ταυτόχρονα, ιδιοκτήτης ή μέτοχος ιδιωτικού διαγνωστικού κέντρου δεν παύει, βέβαια, να είναι γιατρός, αλλά είναι και επιχειρηματίας. Εάν, όμως, δίνει προτεραιότητα στο κοινωνικό λειτούργημα του γιατρού και ό,τι αυτό συνεπάγεται, τότε πρέπει να αγωνίζεται για ένα αποκλειστικά δημόσιο ενιαίο και πραγματικά δωρεάν σύστημα Υγείας, με ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς και ικανοποιητικές αμοιβές για τους εργαζόμενους σ' αυτό. Ενα σύστημα, το οποίο θα παρέχει σύγχρονες και επαρκείς υπηρεσίες σε όλο τον πληθυσμό, χωρίς καμιά διάκριση.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μονά χάνεις ζυγά κερδίζω!

Να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, σχετικά με τις επιπτώσεις της ΟΝΕ, του ευρώ, στην «τσέπη» των εργαζομένων της χώρας μας, επιχειρεί η κυβέρνηση με την ενδιάμεση έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας που κατατέθηκε προχτές στη Βουλή. Παραβλέποντας το γεγονός ότι η καπιταλιστική οικονομία λειτουργεί με βάση το νόμο σύμφωνα με τον οποίο προϋπόθεση για να κερδίσει κάποιος είναι να χάσει κάποιος άλλος, η έκθεση διαπιστώνει πως από τα 5 χρόνια ένταξης της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ προκύπτουν, μόνο, «σημαντικά οφέλη»! Ετσι, χρυσώνοντας το χάπι των αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ - που υπηρέτησαν πιστά μέχρι το Μάρτη του 2004 οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει να υπηρετεί το ίδιο πιστά η κυβέρνηση της ΝΔ - η Τράπεζα της Ελλάδας υποστηρίζει πως η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ συνέβαλε τόσο στην επιβράδυνση των ρυθμών αύξησης του πληθωρισμού όσο και στην επιτάχυνση των ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ.

Βέβαια, η κυβέρνηση και ο κ. Γκαργκάνας γνωρίζουν (όπως και όλοι οι εργαζόμενοι) πως το ευρώ και συνολικότερα η εφαρμογή από τις ελληνικές κυβερνήσεις των ευρωενωσιακών, αντιλαϊκών-φιλομονοπωλιακών πολιτικών προκάλεσαν νέα δεινά στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Αν και ομολογεί - έμμεσα - τη λεηλασία που υπέστησαν τα λαϊκά νοικοκυριά από την έξαρση της ακρίβειας με αφορμή την αντικατάσταση της δραχμής από το ευρώ, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Ετσι, ενώ δεν αμφισβητεί το όργιο κερδοσκοπίας που εκδηλώθηκε από τους μεγαλοεπιχειρηματίες με τις «στρογγυλοποιήσεις» προς τα πάνω και τις «αδικαιολόγητες αυξήσεις τιμών», ισχυρίζεται πως αυτό οφείλεται στο ότι «δε λειτούργησε ικανοποιητικά ο ανταγωνισμός»! Παραδέχεται, βέβαια, πως τα τελευταία 5 χρόνια άνοιξε η «ψαλίδα» του πληθωρισμού ανάμεσα στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ καθώς διογκώθηκαν τα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.

Θεματοφύλακας της πολιτικής που συναποφασίζεται στην ΕΕ η κυβέρνηση, διά του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, δεν παραλείπει να εισηγηθεί σκληρότερη λιτότητα για τους εργαζόμενους. Ετσι, στο «διά ταύτα» της έκθεσης, υποστηρίζεται πως τα «διαρθρωτικά» προβλήματα της οικονομίας μπορούν να αντιμετωπιστούν με «την κατάλληλη πολιτική διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», όπως η «διαμόρφωση των μισθολογικών αυξήσεων σε επίπεδα συμβατά με τη σταθερότητα τιμών» και η «συνέχιση της προσπάθειας για αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας»!

Τα επιχειρήματα που επικαλείται η κυβέρνηση, ο Ν. Γκαργκάνας και όλοι εκείνοι που υπερασπίζονται τις φιλομονοπωλιακές πολιτικές της ΕΕ, έχουν ένα κοινό σημείο. Κινούνται στον αστερισμό της «λογικής» του «μονά χάνεις, ζυγά κερδίζω»! Και καθώς οι εργαζόμενοι ανήκουν στην πλευρά εκείνων για τους οποίους οι θιασώτες των αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ υποστηρίζουν ότι πρέπει να πληρώνουν τα σπασμένα, έχουν κάθε λόγο και να αντισταθούν και να εντείνουν την πάλη τους για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ