«Η κυβέρνηση έχει πολύ καθαρή πολιτική στο συγκεκριμένο θέμα (σ.σ. της ονομασίας της ΠΓΔΜ). Και αν θέλετε ακόμα, είχε το θάρρος να προχωρήσει σε μία πολιτική η οποία έχει δημιουργήσει μεγαλύτερες δυσκολίες στην άλλη πλευρά, στον άλλο συμβαλλόμενο στην υπόθεση αυτή, που σήμερα είναι υπό την πίεση να αναγκαστεί να οδηγηθεί σε μια πολιτική που θα δείχνει την καλή του πίστη». Αυτά είχε πει επί λέξει πριν από ένα περίπου μήνα ο Κ. Καραμανλής απαντώντας σε σχετική ερώτηση στη ΔΕΘ. Είναι ολοφάνερο ότι η εκτίμηση του πρωθυπουργού όχι μόνο δε δικαιώθηκε από τις εξελίξεις αλλά διαψεύστηκε με παταγώδη τρόπο, αφού η κυβέρνηση της ΝΔ υποχρεώθηκε να επιστρέψει ως απαράδεκτη τη νέα πρόταση Νίμιτς και να βρεθεί σε «δυσχερή» (κομψή έκφραση) θέση. Και εδώ προκύπτουν ορισμένα σοβαρά ερωτήματα: Τόσο βαθιά νυχτωμένος ήταν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του για τη νέα πρόταση Νίμιτς που ήδη είχε αρχίσει να «γράφεται» από τον Αύγουστο; 'H είχε πέσει θύμα των ψευδαισθήσεών του, ότι είχε εξασφαλίσει την υποστήριξη των Αμερικανών τουλάχιστον στο «Μακεδονικό», με ανταλλάγματα τη σύμπλευσή του στο καθεστώς του Κοσσόβου και την αλλαγή των συνόρων, την αγορά των «F-16», κ.ο.κ.; Ο,τι και από τα δύο και αν συμβαίνει, πάντως, τίποτα το θετικό δεν προδικάζουν για το μέλλον...