ΤΟ ΕΛ ΠΑΣΟ: «Στις 25 Μαρτίου 2003, ο Αμερικανός στρατιώτης Τζόζεφ Ντουάιρ έγινε, χάρη σε μια φωτογραφία, ο καλύτερος προπαγανδιστής του "δίκαιου πολέμου" στο Ιράκ. Η φωτογραφία του να τρέχει σαστισμένος κρατώντας στην αγκαλιά του έναν μικρό τρομοκρατημένο Ιρακινό δημοσιεύτηκε σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες και τα περιοδικά των ΗΠΑ (...) Την περασμένη Παρασκευή στη μία το πρωί ο "ήρωας του Ιράκ" συνελήφθη. Στις 9.15 μ.μ. της Πέμπτης είχε αρχίσει να πυροβολεί σαν τρελός μέσα στο διαμέρισμά του στον δεύτερο όροφο του Βίστα Βίλατζ κοντά στο Ελ Πάσο (...) Στο Ιράκ ο Ντουάιρ δεν έμεινε πολύ, μόνο τέσσερις μήνες, που ήταν όμως αρκετοί για να τον κάνουν να αλλάξει ριζικά (...) Επέστρεψε με ψυχικές διαταραχές, τρομερούς εφιάλτες, τάση για αλκοολισμό» (ο Γ. Αγγελόπουλος στα «ΝΕΑ»).

ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ: «Φταίνε οι μονίμως "κακοί Αμερικανοί"; (...) Οι Αμερικανοί θέλουν επίσης "τακτοποιημένα" Βαλκάνια. Τους έφερε στην περιοχή η αδυναμία μιας Ευρώπης που δεν έχει πραγματική διπλωματία και πραγματική άμυνα. Θέλουν τώρα να αποσυρθούν αλλά με σιγουριά. Στηρίζουν συνεπώς την ένταξη των βαλκανικών χωρών στον ευρωατλαντικό χώρο και αυτό προϋποθέτει λύσεις για όσα ενδοβαλκανικά προβλήματα εκκρεμούν. Αυτό εξηγεί την πολιτική τους για το Μακεδονικό και το Αλβανικό και η πολιτική τους αυτή δε διαφέρει σε τίποτε από την πολιτική των περισσοτέρων Ευρωπαίων» (ο Ρ. Σωμερίτης στο «ΒΗΜΑ»).

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ: «Η Μόσχα διαθέτει αυτή τη στιγμή 36 δισεκατομμυριούχους και 88.000 εκατομμυριούχους, όταν ο μέσος εργαζόμενος βάζει στην τσέπη του κάθε μήνα 250 δολάρια. Δεν υπάρχει καμιά άλλη πόλη στον κόσμο με τέτοια αναλογία πλουσίων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Τα παιδιά τους πηγαίνουν στο σχολείο παρέα με τον σοφέρ, την νταντά και δύο σωματοφύλακες. Οι γονείς τους οδηγούν πανάκριβα αλεξίσφαιρα αυτοκίνητα και μένουν σε περιοχές που δεν πλησιάζει ούτε κουνούπι. Απόρθητες βίλες με ψηλούς μαντρότοιχους και μια στρατιά από σεκιούριτι να περιφρουρεί» (το ρεπορτάζ της Μ. Πουρνάρα στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).