Να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, σχετικά με τις επιπτώσεις της ΟΝΕ, του ευρώ, στην «τσέπη» των εργαζομένων της χώρας μας, επιχειρεί η κυβέρνηση με την ενδιάμεση έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας που κατατέθηκε προχτές στη Βουλή. Παραβλέποντας το γεγονός ότι η καπιταλιστική οικονομία λειτουργεί με βάση το νόμο σύμφωνα με τον οποίο προϋπόθεση για να κερδίσει κάποιος είναι να χάσει κάποιος άλλος, η έκθεση διαπιστώνει πως από τα 5 χρόνια ένταξης της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ προκύπτουν, μόνο, «σημαντικά οφέλη»! Ετσι, χρυσώνοντας το χάπι των αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ - που υπηρέτησαν πιστά μέχρι το Μάρτη του 2004 οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει να υπηρετεί το ίδιο πιστά η κυβέρνηση της ΝΔ - η Τράπεζα της Ελλάδας υποστηρίζει πως η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ συνέβαλε τόσο στην επιβράδυνση των ρυθμών αύξησης του πληθωρισμού όσο και στην επιτάχυνση των ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ.

Βέβαια, η κυβέρνηση και ο κ. Γκαργκάνας γνωρίζουν (όπως και όλοι οι εργαζόμενοι) πως το ευρώ και συνολικότερα η εφαρμογή από τις ελληνικές κυβερνήσεις των ευρωενωσιακών, αντιλαϊκών-φιλομονοπωλιακών πολιτικών προκάλεσαν νέα δεινά στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Αν και ομολογεί - έμμεσα - τη λεηλασία που υπέστησαν τα λαϊκά νοικοκυριά από την έξαρση της ακρίβειας με αφορμή την αντικατάσταση της δραχμής από το ευρώ, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Ετσι, ενώ δεν αμφισβητεί το όργιο κερδοσκοπίας που εκδηλώθηκε από τους μεγαλοεπιχειρηματίες με τις «στρογγυλοποιήσεις» προς τα πάνω και τις «αδικαιολόγητες αυξήσεις τιμών», ισχυρίζεται πως αυτό οφείλεται στο ότι «δε λειτούργησε ικανοποιητικά ο ανταγωνισμός»! Παραδέχεται, βέβαια, πως τα τελευταία 5 χρόνια άνοιξε η «ψαλίδα» του πληθωρισμού ανάμεσα στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ καθώς διογκώθηκαν τα ελλείμματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.

Θεματοφύλακας της πολιτικής που συναποφασίζεται στην ΕΕ η κυβέρνηση, διά του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, δεν παραλείπει να εισηγηθεί σκληρότερη λιτότητα για τους εργαζόμενους. Ετσι, στο «διά ταύτα» της έκθεσης, υποστηρίζεται πως τα «διαρθρωτικά» προβλήματα της οικονομίας μπορούν να αντιμετωπιστούν με «την κατάλληλη πολιτική διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», όπως η «διαμόρφωση των μισθολογικών αυξήσεων σε επίπεδα συμβατά με τη σταθερότητα τιμών» και η «συνέχιση της προσπάθειας για αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας»!

Τα επιχειρήματα που επικαλείται η κυβέρνηση, ο Ν. Γκαργκάνας και όλοι εκείνοι που υπερασπίζονται τις φιλομονοπωλιακές πολιτικές της ΕΕ, έχουν ένα κοινό σημείο. Κινούνται στον αστερισμό της «λογικής» του «μονά χάνεις, ζυγά κερδίζω»! Και καθώς οι εργαζόμενοι ανήκουν στην πλευρά εκείνων για τους οποίους οι θιασώτες των αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ υποστηρίζουν ότι πρέπει να πληρώνουν τα σπασμένα, έχουν κάθε λόγο και να αντισταθούν και να εντείνουν την πάλη τους για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.