Γέννημα-θρέμμα της αντιλαϊκής Συνθήκης του Μάαστριχτ, που ψήφισαν από κοινού στην ελληνική Βουλή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός, αποτελεί η «Οδηγία για τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά», η συζήτηση της οποίας βρίσκεται σε εξέλιξη στα ευρωενωσιακά θεσμικά όργανα. Με την οδηγία «Μπολκεστάιν» - όπως είναι γνωστή από το όνομα του συντάκτη της, επιτρόπου Φριτζ Μπολκεστάιν - το κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκφραστές του επιχειρούν να δώσουν ώθηση στην ολοκλήρωση της «ελεύθερης αγοράς» και στον τομέα των υπηρεσιών, προωθώντας τα μονοπωλιακά συμφέροντα και την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Το σχέδιο οδηγίας, ανάμεσα στα άλλα, προβλέπει την ελεύθερη και ανεξέλεγκτη εγκατάσταση επιχειρήσεων του τριτογενούς τομέα σε οποιοδήποτε κράτος-μέλος της ΕΕ, χωρίς αυτές να υπόκεινται στη νομοθεσία του κράτους υποδοχής. Το ίδιο ισχύει και για τα ασφαλιστικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, τους οποίους θα μεταφέρει από τη χώρα καταγωγής η επιχείρηση, καθώς και αυτοί υπόκεινται στο νομικό πλαίσιο της χώρας καταγωγής. Ετσι, μια πολυεθνική επιχείρηση στον τομέα των υπηρεσιών, δηλώνοντας ως χώρα καταγωγής ένα κράτος-μέλος στο οποίο η τιμή της εργατικής δύναμης είναι φτηνότερη απ' ό,τι στο κράτος υποδοχής, με πετσοκομμένα τα εργασιακά δικαιώματα, διευρύνει τα περιθώρια της κερδοφορίας της.

Την ίδια στιγμή, οι «φτηνότεροι» εργάτες θα αποτελέσουν ένα ακόμα μέτρο πίεσης για το «κόντεμα» των δικαιωμάτων των εργαζομένων στις χώρες υποδοχής, κυρίως εκεί όπου το εργατικό κίνημα, μέσα από αγώνες, έχει κατακτήσει και καταφέρνει να διατηρεί ακόμα κάποιες κατακτήσεις.

Οι παροχείς υπηρεσιών που θα θελήσουν να εγκατασταθούν -με παραρτήματά τους ή αντιπροσώπους τους - σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, απολαμβάνουν, σύμφωνα με το σχέδιο οδηγίας, μια σειρά διευκολύνσεων και καθεστώς ασυλίας και καλύπτουν όλο το φάσμα των υπηρεσιών, από το εμπόριο μέχρι την εκπαίδευση και τις υγειονομικές υπηρεσίες.