ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περίσσευμα ... ευαισθησίας

Γρηγοριάδης Κώστας

Πλήρη επιβεβαίωση του ρεπορτάζ του «Ρ» στις 29 Αυγούστου για τις κατασκηνώσεις των παιδιών με ειδικές ανάγκες, αποτελεί προχτεσινή απάντηση που έστειλε στην εφημερίδα το Γραφείο Τύπου του υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γ. Κωνσταντόπουλου.

Επιβεβαιώνεται ότι απ' τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες της χώρας, μόλις 2.950 πήγαν φέτος στις κατασκηνώσεις. Το υπουργείο Υγείας θεωρεί «φυσιολογικό να παρουσιάζονται κάποια προβλήματα» στην κατασκήνωση της Κερατέας που είναι η παλιότερη, δηλαδή το να φιλοξενούνται παιδιά με ειδικές ανάγκες σε σκηνές 40-50 ετών και το καθάρισμα των σκηνών να το αναλαμβάνουν οι γονείς. `Η ότι σε κατασκηνώσεις, όπως του Αγίου Ανδρέα, τα παιδιά είχαν δυσκολίες στην πρόσβαση ακόμα και στις τουαλέτες. «Κάποιοι γονείς - αναφέρει η απάντηση - προκειμένου να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες για το παιδί τους, μπορεί να δίνουν επιπλέον χρήματα στους συνοδούς». Δε λέει, βεβαίως, ότι η αμοιβή των συνοδών που έχουν στη φροντίδα τους 24 ώρες το 24ωρο τα παιδιά με ειδικές ανάγκες για μια κατασκηνωτική περίοδο είναι 339,40 ευρώ. Ούτε το γεγονός ότι υπάρχουν και οικογένειες που δεν έχουν τη δυνατότητα «να δίνουν επιπλέον χρήματα στους συνοδούς» `Η το γεγονός ότι αναγκάζουν έτσι τους συνοδούς να λειτουργούν, κάνοντας διακρίσεις απέναντι στα παιδιά.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής που θέλει να φορτώσει τα βάρη στην πλάτη της οικογένειας του ανάπηρου παιδιού και των ασφαλιστικών ταμείων και να ανοίξει το δρόμο στους ιδιώτες. Κουβέντα δεν κάνει το υπουργείο για την υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίσει πλήρες δίκτυο δωρεάν δημόσιων κατασκηνώσεων σε όλη τη χώρα. Είναι και αυτή, φαίνεται, μια πλευρά της ...κοινωνικής ευαισθησίας για τα ΑμΕΑ.

Περί «Σικελών» και άλλων

Η κυβέρνηση ασχολείται με το μέλλον του τόπου... Την απάντηση αυτή έδωσε ο υπουργός Οικονομίας, όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει τις... πομπώδεις δηλώσεις Παπανδρέου για κυβερνητικές λειτουργίες με όρους σικελικής μαφίας...

Τώρα, βέβαια, για το μέλλον ποιων ασχολείται η κυβέρνηση, όπως και το ΠΑΣΟΚ βεβαίως, είναι ηλίου φαεινότερο. Γιατί η πολιτική τους γεμίζει τις τσέπες των επιχειρηματιών και αδειάζει αυτές των λαϊκών στρωμάτων. Ολα για το κεφάλαιο, λοιπόν, και δεν είναι μόνο αυτό. Από το πρόσφατο παράδειγμα νομιμοποίησης της διάθεσης στην αγορά κρεάτων Βελγίου παραγωγής 1999... έως τα τεράστια κενά των υπηρεσιών πυρόσβεσης, όπως αποδείχτηκε από τις πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές, γίνεται φανερό πώς εννοούν το μέλλον του τόπου.

Αλλά είναι π.χ. και ο «τσαμπουκάς» των πλοιοκτητών να αποφασίσουν σε ποια νησιά θα νηολογήσουν πλοία και σε ποια δε θα νηολογήσουν. Είναι γενικά οι ίδιες οι πολιτικές ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας, που αποθρασύνουν τους επιχειρηματίες και επιτείνουν την κοινωνική ανασφάλεια. Οσο για τον κ. Παπανδρέου και τα περί «σικελικής μαφίας», δεν ανακάλυψε βέβαια και την Αμερική. Μόνο που είναι και αυτός και το κόμμα του μέσα στη «μαφία». Γιατί το καπιταλιστικό σύστημα έτσι λειτουργεί, με όρους ληστρικούς ή αν το επιθυμεί με όρους μαφίας. Τα εκατομμύρια των εργαζομένων παράγουν το υπερπροϊόν, το οποίο όμως νέμονται οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου. Αυτή είναι και η πηγή του κεφαλαιοκρατικού πλούτου. Και αυτό δεν είναι ούτε «νεοδημοκρατική» ούτε «πασοκική» ανακάλυψη. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ απλά το γνωρίζουν πολύ καλά και το υπηρετούν πιστά με την πολιτική τους.

Προάγουν ναρκω-κουλτούρα

Το τσάι από κάνναβη που αποκάλυψε χτες ο «Ρ» δεν είναι το μοναδικό. Μπίρες, πίτσες, μπλουζάκια, αναψυκτικά να φέρουν το σήμα της κάνναβης. Λίγα χρόνια νωρίτερα έχει προηγηθεί επίδειξη μόδας από γνωστό σχεδιαστή στις ΗΠΑ, όπου πληρώνει τοξικομανείς να κάνουν πασαρέλα, προκειμένου να πλασάρουν πειστικά το «junky» («πρεζάκι») στιλ του χειμώνα... Ακολουθούν επιδείξεις μόδας όπου τα μοντέλα κάνουν πασαρέλα ανάμεσα σε χασισοδενδρύλια. Ερχονται διαφημίσεις για καπνό με το σλόγκαν «επιτέλους, το μαύρο κυκλοφορεί ελεύθερο» ή σκυλοτράγουδα με το σλόγκαν «πες μας τι πίνεις εσύ και δε μας δίνεις».

Τα πολιτιστικά υποπροϊόντα κυριαρχούν και μετατρέπονται σε προϊόντα ναρκω-κουλτούρας, διαβρώνοντας τις συνειδήσεις και απλώνοντας ένα αόρατο πλέγμα δεσμών στη νεολαία. Ο προσανατολισμός είναι σαφής: Να κοιμηθούν όσο το δυνατόν γίνεται περισσότερες «εν δυνάμει» φωνές αντίστασης. Και η ναρκω-κουλτούρα είναι μια από τις αλάνθαστες συνταγές που χρησιμοποιεί το σύστημα για να εξασφαλίσει την κυριαρχία του. Είναι το φάρμακο «πρόληψης» για οποιονδήποτε τολμήσει να κουνηθεί, να σηκώσει κεφάλι. Ενα όπλο αποτροπής για οποιαδήποτε μορφή αντίστασης των λαών.

Σε αυτό το μηχανισμό έρχονται να συνδράμουν μια σειρά θιασωτών της ναρκω-κουλτούρας όπου με «τολμηρό πνεύμα» διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, μιλώντας για αποποινικοποίηση «αθώων» και «μαλακών» ουσιών, κάνοντας λόγο για δενδρύλλια χασίς σε γλάστρες. Προκειμένου να ηρεμήσουν οι ανήσυχοι, να κοιμηθούν οι αντιδραστικοί, να δημιουργηθεί μια «εικονική» γαλήνια πραγματικότητα για αδιαμαρτύρητες υπάρξεις.

Και η πολιτική αποενοχοποίησης και αποδοχής της χρήσης γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη όταν το 15% των 15χρονων μαθητών στα κράτη - μέλη της ΕΕ δηλώνουν ότι έχουν κάνει χρήση κάνναβης πάνω από 40 φορές το χρόνο. Τη στιγμή που η Ελλάδα έχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη στο μαθητικό πληθυσμό για τη χρήση εισπνεόμενων διαλυτών. Οταν τα στοιχεία από όλα τα «στεγνά» προγράμματα δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τοξικοεξαρτημένων είχε ως ουσία έναρξης της χρήσης την κάνναβη. Είναι ξεκάθαρο ότι κάθε προσπάθεια που γίνεται για να αθωωθούν ουσίες και κοινωνικά αίτια που γεννούν την εξάρτηση στοχεύουν στις νεανικές συνειδήσεις. Ερχονται να πλασάρουν κάθε ουσία ως χημικό νάρθηκα, το δεκανίκι που μέσα στην ανασφάλειά του ο σύγχρονος άνθρωπος πιστεύει πως χρειάζεται.

Τα κοινωνικά αίτια που ενισχύουν την εξάρτηση είναι σαφή και αποτυπώνονται στους δείκτες ανεργίας και υποαπασχόλησης, στην κοινωνική ανασφάλεια, στην εμπορευματοποίηση των σχέσεων και τον κοινωνικό αποκλεισμό συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού. Και οι υπεύθυνοι για το έγκλημα είναι γνωστοί. Είναι εκείνοι που κρατούν κλειστές τις πόρτες των σχολείων στην πρόληψη, είναι εκείνοι που διαμορφώνουν τους όρους ζωής μας, διασφαλίζοντας την εξουσία τους.

Η μάχη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά είναι πολιτική μάχη. Περνάει μέσα από την ανάπτυξη ενός ευρύτατου κοινωνικού κινήματος, που μαζί με το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα θα παλεύουν για την ανατροπή των αιτιών που παράγουν και αναπαράγουν το πρόβλημα. Η συμμετοχή όλων σε αυτή τη μάχη είναι αναγκαία όσο ποτέ.

Ελένη ΤΖΙΒΡΑ

Κρατική αυθαιρεσία

Η κράτηση του Βασίλη Δρουκόπουλου, καθηγητή Πανεπιστημίου και επιστημονικού συμβούλου της Βουλής, για ώρες στο Αστυνομικό Τμήμα του Ελληνικού το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης (ετοιμαζόταν να παραλάβει το διαβατήριό του), με την κατηγορία ότι εκκρεμούσε σε βάρος του ένταλμα από το 1973, την εποχή της δικτατορίας δηλαδή, δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών για το πού βρίσκονται οι περιβόητοι... «καμένοι» φάκελοι. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι έχουν... μετεγγραφεί σε ηλεκτρονικά αρχεία των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών.

Αυτό το απαράδεκτο κρούσμα αυθαιρεσίας από τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους, ακόμη και σε μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση όπως αυτή (έχουν σημειωθεί ανάλογες τέτοιες «συλλήψεις» στο πρόσφατο παρελθόν), δείχνει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η αστική δημοκρατία. Τα περί εκκαθάρισης των αρχείων που ακούστηκε, αμέσως μετά, από την πλευρά της κυβέρνησης, μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί.

Τα νικητήρια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Μπάσκετ είναι από μόνη της ιδιαίτερα ευχάριστη είδηση. Οταν όμως συνοδεύεται από μια νίκη (και μάλιστα «κατοστάρα») επί των ΗΠΑ, είναι πραγματική απόλαυση.

Ιδίως όταν ακούς κάτι περίεργα αθροίσματα του είδους «πόσα εκατομμύρια δολάρια αξίζει κάθε ομάδα» και μαθαίνεις ότι η αξία των Αμερικανών παικτών είναι πάνω από 80 εκατομμύρια. Χτες, λοιπόν, η «Team USA» ήταν μία μάλλον ...κακή επένδυση.

Ομως όσο και αν δεν ταιριάζει με τους κάθε λογής παράγοντες που αποφασίζουν στις μέρες μας για τον επαγγελματικό αθλητισμό, αυτές οι καταστάσεις δε μετριούνται με χρήματα. Τουλάχιστον, όχι για τον Ελληνα φίλαθλο.

Εν ολίγοις, όταν υπάρχει ομαδική προσπάθεια, αλληλεγγύη, αποφασιστικότητα και κατανόηση του ότι πρέπει να προχωρήσεις μπροστά αν θέλεις να υπάρχει αύριο, τότε ...«οι Αμερικανοί δεν είναι ανίκητοι», όπως πολλοί δήλωσαν χτες.

Κι εμείς φυσικά δεν μπορούμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε ότι αυτό ισχύει γενικώς και όχι μονάχα στην καλαθοσφαίριση.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ «ΡΑΚΕΤΕΣ» οι Ελληνες παίχτες ομολογουμένως κοντραρίστηκαν καλά με τους Αμερικανούς αντιπάλους τους. Δυστυχώς, τα παιδιά αυτά δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες για «ριμπάουντ» στις ...τηλεοπτικές κάμερες. Υπάρχουν πιο ...επαγγελματίες από αυτούς.

Μιλάμε, φυσικά, για τους πολιτικούς και «αθλητικούς» παράγοντες, που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πιάσουν καλή θέση αυτοπροβολής και να «δρέψουν» λίγη από την αίγλη της πρόκρισης.

Φυσικά, ούτε που μπήκαν στον κόπο να αναλογιστούν τι κάνουν και το ρόλο που παίζουν στον ελληνικό ομαδικό αθλητισμό. Ούτε που σκέφθηκαν πόσα ερασιτεχνικά σωματεία μπάσκετ άφησαν και φέτος χωρίς επιδότηση.

Διόλου τους ενδιαφέρει πόσα νέα ταλαντούχα παιδιά (και) σε αυτό το άθλημα πέφτουν εξαιτίας τους στα νύχια αετονύχηδων μάνατζερ, εκμεταλλευτών χορηγών και φυσικά των κερδοσκοπικών ΚΑΕ.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ταξιδάκια αναψυχής

Για ταξιδάκι αναψυχής μάλλον παρά για διαδήλωση ετοιμάζονται οι συμβιβασμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Και δεν είναι μόνο το «πλαίσιο» με το οποίο οι πλειοψηφίες καλούν τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε; Τους λένε να ζητήσουν αυξήσεις στους μισθούς και ήδη έχουν σπεύσει για το 2006 και το 2007 να ξεπουλήσουν τους εργάτες βάζοντας την υπογραφή τους σε μισθούς πείνας. Τους ζητάνε να διαμαρτυρηθούν για το Ασφαλιστικό και προτείνουν την εφαρμογή του αντιασφαλιστικού νόμου Ρέππα. Κάτι ψελλίζουν για ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, όταν πρώτοι άνοιξαν το δρόμο με την ίδρυση της Ακαδημίας Εργασίας που φιλοδοξούν να την κάνουν Πανεπιστήμιο.

Και επειδή το πρόγραμμα τούς φαίνεται βαρύ, ορισμένες διοικήσεις από ομοσπονδίες και συνδικάτα διοργανώνουν «σεμινάρια» στο τουριστικό θέρετρο του Πλαταμώνα. Ετσι, για να ξεκουραστούν οι άνθρωποι, γιατί πολύ έχουν κοπιάσει από την οργάνωση των αγώνων... `Η, μήπως, σκέφτηκαν ότι για να μαζέψουν κάποιο αριθμό συνδικαλιστών ο μόνος τρόπος ήταν να κλείσουν και ένα ταξίδι αναψυχής κάτω από τον Ολυμπο;

Τη φαρσοκωμωδία αυτή καταγγέλλει το ΠΑΜΕ με προχτεσινή του ανακοίνωση, δηλώνοντας, ξεκάθαρα, ότι οι εργάτες και τα ταξικά συνδικάτα θα διαδηλώσουν στη ΔΕΘ και σε καμιά περίπτωση, βέβαια, δε συμμετέχουν σε ...εκδηλώσεις συνδικαλιστικού τουρισμού.

Ρεσιτάλ δημαγωγίας

Ρεσιτάλ δημαγωγίας και εμπαιγμού των εργαζομένων δίνει τούτες τις μέρες η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΟΜΕ ΟΤΕ, προκειμένου οι παρατάξεις που τη συγκροτούν να εξυπηρετήσουν η κάθε μία τους δικούς της μικροπολιτικούς σκοπούς.

Προχτές η Εκτελεστική Επιτροπή, με τις ψήφους της ΠΑΣΚΕ και της «Αγωνιστικής Συνεργασίας» (ΣΥΝ), αποφάσισε να προχωρήσουν σε αποσπασματικές κινητοποιήσεις, που υπονομεύουν την καθολική δράση των εργαζομένων. Χτες οι ίδιες παρατάξεις προχώρησαν σε νέες κινήσεις εντυπωσιασμού. Είκοσι νοματαίοι των παρατάξεων αυτών έκαναν ...κατάληψη στο 13ο όροφο του Διοικητικού Μεγάρου του ΟΤΕ στο Μαρούσι. Χωρίς να υπάρχει απόφαση κανενός οργάνου και, φυσικά, χωρίς να ενημερώσουν - ούτε και ήθελαν - τους εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή, η ΔΑΚΕ κάτι ψελλίζει για κινητοποιήσεις, αλλά στην πραγματικότητα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να εξασφαλιστεί η απαραίτητη εργασιακή ειρήνη που επιθυμεί η κυβέρνηση της ΝΔ.

Το εξώδικο που έστειλαν αυτές οι παρατάξεις χτες στη διοίκηση του ΟΤΕ αποκαλύπτει και τον πραγματικό τους ρόλο, που είναι να στηρίζουν τις αντεργατικές επιλογές της εργοδοσίας, αλλά και να ρίχνουν «στάχτη στα μάτια» των εργαζομένων. Από τη μια, λένε ότι δε δέχονται ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, από την άλλη ζητάνε από τη διοίκηση να τεθούν στις διαπραγματεύσεις «όλα όσα θεωρείται ότι προάγουν τα συμφέροντα της Επιχείρησης και ισχυροποιούν τους εργαζόμενους για την αντιμετώπιση του άναρχου και σκληρού ανταγωνισμού». Ο,τι, δηλαδή, ζητά και η εργοδοσία στο όνομα της αύξησης της κερδοφορίας.

Πολιτική χαρατσώματος

Πανάκριβα καλείται ο ελληνικός λαός να πληρώσει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, που, σύμφωνα και με τις κοινοτικές κατευθύνσεις, ακολουθούν τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα, όσο και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ. Απτό παράδειγμα αποτελούν οι περιβόητες «συμβάσεις παραχώρησης», με τις οποίες οι εθνικοί αυτοκινητόδρομοι παραδίδονται σε ελάχιστους ελληνικούς και ξένους κατασκευαστικούς ομίλους, που θα τους εκμεταλλεύονται για 30 τουλάχιστον χρόνια, εξασφαλίζοντας σίγουρη και πλουσιοπάροχη ετήσια κερδοφορία. Αντίθετα, ο ελληνικός λαός υποχρεώνεται σε διπλή αφαίμαξη, αφού πληρώνει και σαν φορολογούμενος για την κατασκευή και σαν χρήστης, μέσω, κυρίως, των διοδίων, αλλά και των άλλων υπηρεσιών.

Ηδη, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, προχτές, προανήγγειλε αυξήσεις στα διόδια, με τα οποία θα προικοδοτηθούν οι ιδιώτες, από τις αρχές του νέου χρόνου. Πρόκειται για αυξήσεις - φωτιά, αφού μέσα στην επόμενη πενταετία θα φτάσουν κλιμακωτά μέχρι και στο 280%! Και, βέβαια, οι αυξήσεις αυτές δε θα έχουν επίπτωση μόνο στην τσέπη των οδηγών, αλλά και σ' όλα τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας, αφού θα πυροδοτήσουν αυξήσεις σε πολλές υπηρεσίες, όπως, π.χ., τα εισιτήρια των λεωφορείων, και στα προϊόντα που μεταφέρονται οδικά. Στο μεταξύ, όπως δείχνει η εμπειρία, από τις συμβάσεις για το αεροδρόμιο Σπάτων, τη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου και την Αττική Οδό, το μεγάλο κεφάλαιο θησαυρίζει....

Για παράδειγμα, τα συνολικά έσοδα της ιδιωτικής εταιρείας, που εκμεταλλεύεται την Αττική Οδό, υπολογίζεται ότι θα φτάσουν τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ, για το χρόνο που έως τώρα έχει συμφωνήσει να την εκμεταλλεύεται, όσο περίπου είναι το κόστος για να κατασκευαστούν οι έξι οδικοί άξονες με την περιβόητη «συγχρηματοδότηση». Μια «συγχρηματοδότηση», που αποδεικνύεται «λεόντεια» σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, αφού - κατά γενική ομολογία - η συμβολή του μεγάλου κεφαλαίου στο κόστος της κατασκευής είναι μικρότερη και από το 10%!

Ουσιαστικά, το κράτος - όπως έχει επισημάνει επανειλημμένα το ΚΚΕ - θα μπορούσε μόνο του να παράγει περισσότερα, φθηνότερα και ασφαλέστερα έργα, με τα ίδια χρήματα που σήμερα καταβάλλει στο βωμό της διασφάλισης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, μέσω της «συγχρηματοδότησης», που ακολουθούν πιστά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Εκτός από το γεγονός ότι η μέθοδος αυτή - που πάει να παγιωθεί και στα μικρότερα έργα με τις περιβόητες ΣΔΙΤ - επιδρά αρνητικά στον προγραμματισμό και την ιεράρχηση των έργων, που δεν εκτελούνται πια με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον, αλλά το συμφέρον του κεφαλαίου.

Ο ελληνικός λαός, επομένως, βγαίνει πολλαπλά χαμένος από αυτήν την πολιτική: και χαρατσωμένος, και χωρίς να ικανοποιούνται βασικές του ανάγκες από πλευράς υποδομών. Μια πολιτική, που, εκτός του ΚΚΕ, καμία άλλη από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν έχει τη διάθεση να την καταργήσει, μαζί με τα πανάκριβα διόδια. Ο ελληνικός λαός, λοιπόν, πρέπει να αλλάξει το συσχετισμό των δυνάμεων σε βάρος των κομμάτων της ολιγαρχίας. Οι τοπικές εκλογές αποτελούν βήμα σ' αυτήν την κατεύθυνση. Ξέρει, επίσης, ότι η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία» και η «Συμπαράταξη για την Αθήνα» και οι άλλες δημοτικές Κινήσεις συνεργασίας σε όλη τη χώρα βρέθηκαν στο πλάι του το καλοκαίρι - και θα βρεθούν πάλι στο μέλλον - οργανώνοντας κινητοποιήσεις για την κατάργηση των διοδίων. Ας κάνει το βήμα, ενισχύοντας αυτές τις δυνάμεις στις εκλογές του Οκτώβρη, τιμωρώντας όλους αυτούς που τον χαρατσώνουν.

Χρήσιμοι «κοινωνικοί εταίροι»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι μένει, ποιο είναι το «ζουμί», από τις επαφές που πραγματοποίησαν όλη τη βδομάδα οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου με τους κοινωνικούς φορείς; Το κυρίαρχο συμπέρασμα είναι ότι επί της ουσίας συγκροτούν ένα μέτωπο στήριξης της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Αρκεί να σκεφτεί κανείς το εξής απλό: Οχι μόνο δεν αναδείχτηκαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και οι ευρύτερες λαϊκές μάζες και οι αγώνες για την αμφισβήτηση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά στο «τραπέζι» μπήκαν νέες αντιδραστικές και αντεργατικές αλλαγές, όπως η καθιέρωση της άμισθης μαθητευόμενης εργασίας ...ως κανονικής εργασίας για τους νέους εργαζόμενους! Επίσης, το ΠΑΣΟΚ και οι «κοινωνικοί εταίροι», με πρώτους και καλύτερους τους βιομήχανους και τους εμπόρους, υποστήριξαν μετά πάθους τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό, την Παιδεία, τη Συνταγματική Αναθεώρηση.

... και συνεργάτες

Οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΓΕΣΑΣΕ κ.ο.κ. απέδειξαν άλλη μια φορά ότι είναι αληθινοί συν-εταίροι στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Τα φραστικά αντικυβερνητικά πυροτεχνήματα δεν αλλάζουν την εκτίμηση. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει να φοβάται τίποτα με τέτοιους «κοινωνικούς φορείς» απέναντί της, αλλά μάλλον μπορεί να υπολογίζει στην υποστήριξη της πολιτικής της. Με το δίκιο του ο Δ. Σιούφας είπε ότι «η κυβέρνηση αντιμετωπίζει και τα Επιμελητήρια και το Σύνδεσμο Βιομηχανιών, αλλά και όλους τους παραγωγικούς και κοινωνικούς εταίρους ως συνεργάτες και συμβούλους γιατί έχουμε κοινούς στόχους»...