Πού θέλετε να γίνει ο διάλογος, στο πεζοδρόμιο;», είπε ο Γ. Αλογοσκούφης, κατηγορώντας τα κόμματα της αντιπολίτευσης για την αποχώρησή τους από τη Βουλή, κατά τη συζήτηση για το ολοκληρωτικό ξεπούλημα του ΟΤΕ. Βεβαίως, απευθυνόταν στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΝ, που τάσσονται υπέρ του «διαλόγου» - η αποχώρησή τους έγινε, μάλλον, για λόγους εντυπωσιασμού και παραπλάνησης - κι όχι στο ΚΚΕ που ποτέ δεν έκρυψε τη διαφωνία του σε τέτοιου είδους «διαλόγους» και θέλει ο «διάλογος» να γίνεται στους δρόμους της πάλης. Κι αυτή τη φορά, όσο κι αν η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ υποτιμούν το «πεζοδρόμιο», η αντίδραση στην εκποίηση του ΟΤΕ θα εκδηλωθεί αγωνιστικά. Οι εργαζόμενοι, παρά την «πλύση εγκεφάλου» που τους γίνεται υπέρ των «μεταρρυθμίσεων» και των ιδιωτικοποιήσεων, αντιλαμβάνονται ότι το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου πρέπει να σταματήσει. Κι αν ακόμα οι λαϊκές αντιδράσεις δε φτάνουν στο επίπεδο που απαιτούν οι περιστάσεις - ας όψεται γι' αυτό και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το συνδικαλιστικό κίνημα, εξαιτίας της συμβιβαστικής στάσης των ηγεσιών του - είναι σίγουρο ότι όσο περνάει ο καιρός και οι «εκποιητές» γίνονται πιο προκλητικοί, όλο και περισσότεροι θα συνειδητοποιούν το μέγεθος της ζημιάς που συντελείται και θα συμμετέχουν στη μάχη του πεζοδρομίου για την απόκρουση και την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Παράδειγμα προς μίμηση...
«Η Αστυνομία αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα παράδειγμα προς μίμηση στη δημόσια διοίκηση», απεφάνθη τις προάλλες ο πρόεδρος της ΕΡΤ, Χρ. Παναγόπουλος, μιλώντας σε εκδήλωση βράβευσης της ορχήστρας της ΕΡΤ από την ηγεσία της Αστυνομίας. Και δε γνωρίζουμε, βέβαια, ποια στοιχεία οδήγησαν τον κ. Παναγόπουλο στη βαρυσήμαντη αυτή εκτίμηση, αλλά αναρωτιόμαστε με ποιο τρόπο θα κάνει πράξη τα λεγόμενά του και θα μιμηθεί το παράδειγμα των δυνάμεων καταστολής στο χώρο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Και μη μας πει κανείς ότι η ΕΡΤ δεν αποτελεί μέρος της δημόσιας διοίκησης. Πάντα υπάρχουν δυνατότητες άντλησης εμπειριών και έμπνευσης από ένα ...καλό παράδειγμα. Ιδιαίτερα, απ' όσα σφράγισαν τη δράση των αστυνομικών δυνάμεων την τελευταία περίοδο...
Ενισχύουν τους εμπόρους της εκπαίδευσης
Εχουν περάσει αρκετές μέρες από τη δημοσίευση της είδησης, αλλά το υπουργείο Παιδείας συνεχίζει να ...ποιεί την νήσσαν. Μιλάμε για την είδηση που δόθηκε στη δημοσιότητα από τον αντιπρόεδρο του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΟΕΕΚ) και έλεγε ότι, με νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, θα δοθεί η δυνατότητα σε αποφοίτους ΙΕΚ να περνούν χωρίς εξετάσεις στην ανώτατη εκπαίδευση.
Και όμως το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Εάν ισχύουν τα όσα είπε ο αντιπρόεδρος του ΟΕΕΚ, τότε ο καθένας πλέον καταλαβαίνει ποιος ήταν ο βασικός λόγος που επέβαλε τη θεσμοθέτηση της βάσης του «10» στις πανελλαδικές εξετάσεις: Για να σπρώχνεται η μεγάλη μάζα των αποφοίτων του Λυκείου στα ΙΕΚ, ως αναγκαστικό ενδιάμεσο σταθμό πριν την ανώτατη εκπαίδευση. Κι όπως όλοι γνωρίζουν, η μεγάλη πλειοψηφία των ΙΕΚ είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις...
Πάντως, μπορεί το υπουργείο Παιδείας να μην έχει πάρει ξεκάθαρη θέση για το θέμα, αλλά μια σειρά αντιδραστικών σχεδιασμών και ρυθμίσεων, που βρίσκονται στα συρτάρια του (πιστωτικές μονάδες, πιστοποιήσεις από εργοδότες, «φάκελος» σπουδαστή, προσαρμογή των πανεπιστημιακών ειδικοτήτων στις ψευτοειδικότητες των ΙΕΚ, κλπ., κλπ.), έρχονται να «δέσουν» με το προαναφερόμενο ενδεχόμενο.
(Β)ου(Β)άθηκε η «Αυγή»
Σ' ένα σχόλιο υπό τον τίτλο «Τα ψεύδη του "Ριζοσπάστη" για τα ναρκωτικά» ο Β.Β. και η «Αυγή» στις 8/12/2006 κατακεραύνωσαν την εφημερίδα μας ότι ουδέποτε η ΕΙΝΑΠ και η ΟΕΝΓΕ εξέφρασαν οποιαδήποτε αντίρρηση για τη θεραπεία με υποκατάστατα. Και με εισαγγελικό ύφος η λαλίστατη «Αυγή» έγραφε: «Προκαλούμε τον "Ριζοσπάστη" να αποδείξει το αντίθετο».
Την επομένη, ο «Ρ» απάντησε με τρία σχόλια στη χυδαιότητα της «Αυγής». Σ' ένα από αυτά αναδημοσίευσε αποσπάσματα από σχετική απόφαση του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ - εκδόθηκε στις 24/10/2002 και δημοσιεύτηκε στον «Ρ» της 26/10/2002 - με την οποία εξέφραζε «τις επιφυλάξεις του για την κυβερνητική απόφαση της συνταγογράφησης της βουπρενορφίνης - ενός ακόμα υποκατάστατου της ηρωίνης - από τα δημόσια νοσοκομεία».
Από τότε έχει περάσει χρονικό διάστημα πλέον της βδομάδας, αλλά η «Αυγή» έχει (Β)ου(Β)αθεί. Πάντως, αν δεν της φτάνει η απόφαση της ΕΙΝΑΠ ας ψάξει και στα συνέδρια της ΟΕΝΓΕ. Απ' ό,τι μας πληροφόρησαν υπάρχει κι εκεί μια ανάλογη με αυτήν της ΕΙΝΑΠ απόφαση...
Η συνενοχή δεν κρύβεται
Ματαίως προσπαθεί το ΠΑΣΟΚ να εμφανιστεί αθώο για την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Δυστυχώς, γι' αυτό, έχει χάσει το τεκμήριο της αθωότητας αφού η εικοσαετής παραμονή του στην κυβερνητική εξουσία δίνει πλήθος ενοχοποιητικών αποδείξεων. Οπως, παραδείγματος χάριν, ότι εκχώρησε το 67% του ΟΤΕ στους ιδιώτες. Επειδή, λοιπόν, δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί απ' την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, πολιτική κοινή και αδιαίρετη για τους δύο συνεταίρους του δικομματισμού, επιχειρεί τον γνωστό και από το παρελθόν αντιπερισπασμό: Φταίει το ΚΚΕ!
Τα φερέφωνα της ΠΑΣΟΚικής προπαγάνδας έπιασαν δουλιά. Στόχος τους είναι να θολώσουν την εικόνα και τις θέσεις του ΚΚΕ σχετικά με την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Να πουν ότι, διακατεχόμενο από τυφλό αντι-ΠΑΣΟΚισμό, προσφέρει υπηρεσίες στην κυβέρνηση. Ματαιοπονούν, αφού το ΚΚΕ ήταν το πρώτο και μόνο κόμμα, που εξ αρχής είπε: Καμιά μετοχή του ΟΤΕ σε ιδιώτες! Το είπε το 1993 όταν επιχείρησε την ιδιωτικοποίηση η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, το είπε το 1996 όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άνοιξε το δρόμο της ιδιωτικοποίησης με την πώληση του πρώτου πακέτου μετοχών, το έλεγε σε κάθε νέα μετοχοποίηση των ΠΑΣΟΚικών κυβερνήσεων έως το 2003, το λέει και το 2006 που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ολοκληρώσει το έγκλημα. Ακριβώς αυτή η πεντακάθαρη και συνεπής θέση, που ξεχωρίζει το ΚΚΕ από τα άλλα κόμματα, του δίνει το δικαίωμα να κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ως συνένοχους στο έγκλημα σε βάρος όχι μόνο του ΟΤΕ, αλλά και όλων των πρώην ΔΕΚΟ.
Λένε, τα «παπαγαλάκια», ότι το ΚΚΕ υποβαθμίζει το θέμα της εκχώρησης του μάνατζμεντ και της πώλησης του πακέτου του 33% των μετοχών και έτσι βγάζει λάδι την κυβέρνηση της ΝΔ. Για το ΚΚΕ η πολιτική της ιδιωτικοποίησης, όπως και όποια άλλη πολιτική, κρίνεται υπό το πρίσμα της εξυπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων. Ετσι, ο ΟΤΕ ακόμη και κρατικός, όταν λειτουργεί στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, εξυπηρετεί πρωτίστως τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Μήπως αυτό δεν αποδεικνύεται από τη λειτουργία του ΟΤΕ, όπως και των άλλων πρώην ΔΕΚΟ, στα χρόνια που ήταν υπό τον απόλυτο έλεγχο του κράτους; Η ιδιωτικοποίηση, έτσι όπως δρομολογήθηκε στη δεκαετία του '80, αποτελεί μια επιλογή των μονοπωλίων που θέλουν (στο πλαίσιο της «ενιαίας αγοράς») να θέσουν υπό τον πλήρη έλεγχό τους τον τηλεπικοινωνιακό τομέα, όπως και τον τομέα της ενέργειας, κλπ. Αυτό το επιτυγχάνουν και με την απόκτηση μεγάλων μετοχικών πακέτων, με το μάνατζμεντ, αλλά και μέσω της πολιτικής που ασκούν οι κυβερνήσεις. Αυτή είναι η ουσία και είναι εύλογο να αποφεύγουν τη συζήτηση γι' αυτήν όσοι υποστηρίζουν αυτή την πολιτική και την υπηρετούν. Επομένως, ο εγκλωβισμός της συζήτησης στο αν «ιδιωτικοποίηση» σημαίνει ιδιωτικό μάνατζμεντ και το 100% των μετοχών στους ιδιώτες, προσφέρει πρώτης τάξεως υπηρεσίες σ' αυτή την πολιτική.
Το ΚΚΕ δεν τους κάνει τη χάρη να μετρά μία μία τις μετοχές του ΟΤΕ, ή να διαλέγει μεταξύ ιδιώτη μάνατζερ, ή «ιδιωτικοποιημένου» δημόσιου μάνατζερ. Γιατί παλεύει ώστε να υπάρχει ένας ενιαίος δημόσιος τομέας τηλεπικοινωνιών, λαϊκής ιδιοκτησίας, γιατί μόνο έτσι θα λειτουργεί σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τα ... εξορθολογισμένα
Γρηγοριάδης Κώστας
ΤΩΡΑ, ΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ; Συναντήθηκαν, λέει, ο Γ. Αλογοσκούφης με τον Σ. Τσιτουρίδη για να ...«εξορθολογίσουν» τις φαρμακευτικές δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων και να ενεργοποιήσουν τη σχετική ελεγκτική υπηρεσία. Θεωρούν ότι έχουν μεγάλες απώλειες τα Ταμεία από τις παράτυπες συνταγές που δίνονται.
Μιλάμε για τους ίδιους υπουργούς, που συνυπέγραψαν το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την προηγούμενη βδομάδα και προβλέπει ότι χαρίζονται σχεδόν όλα τα χρέη των μεγαλοοφειλετών του ΙΚΑ. Κι εδώ μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Προφανώς, οι ευαισθησίες τους είναι αρκετά επιλεκτικές. Αμείλικτοι έλεγχοι και κανένα έλεος για τον ασφαλισμένο, που ίσως να πήρε μια ασπιρίνη παραπάνω, αλλά η εταιρεία που χρωστάει επί χρόνια εκατομμύρια «βγαίνει καθαρή» και μπορεί να συμπεριφέρεται ως «καλοπληρωτής» του Δημοσίου.
Αλήθεια, μια και έχουν τέτοιο πάθος με τους ελέγχους, γιατί δεν ελέγχουν τους μεγαλοεργοδότες, που συνεχίζουν (ενθαρρημένοι από όσα γίνονται) να μην καταβάλλουν εισφορές; Τους βεβαιώνουμε ότι οι ελεγκτές τους θα «βγάλουν» από εκεί πολύ μεγάλα «λαυράκια».
Αν τώρα δε θέλουν να ελέγξουν εργοδότες (που, ως γνωστόν, είναι ...μοχλός ανάπτυξης) και επιμένουν με τα φάρμακα, ας κάνουν καμία βόλτα από τις φαρμακοβιομηχανίες. Ας ελέγξουν με ποιες διαδικασίες τιμολογούν και τι χρεώνουν. Αλλά ξεχάσαμε, είναι κι αυτοί ...επενδυτές, που φροντίζουν την ...ανάπτυξη.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ΕΠΙΜΕΝΕΙ το ΠΑΣΟΚ ότι ακολούθησε διαφορετική πολιτική από τη ΝΔ στο θέμα του ΟΤΕ. Κι όσο επιμένει, άλλο τόσο προκαλεί, γιατί και η δημαγωγία έχει τα όριά της.
Ακούστε την τελευταία δήλωση του Ν. Χριστοδουλάκη: «Το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε μια διαφορετική πολιτική μετοχοποίησης, σταδιακής προσαρμογής και πολλών επενδύσεων. Ποτέ μα ποτέ, δεν υπήρχε περίπτωση να επιλέξει το ΠΑΣΟΚ στρατηγικό επενδυτή για να του παραδώσει το μάνατζμεντ...
Γρηγοριάδης Κώστας
Ομολογουμένως, έχει δίκιο. Το ΠΑΣΟΚ δεν επρόκειτο να επιλέξει, όπως δε θα επιλέξει τώρα και η Νέα Δημοκρατία. Εδώ και χρόνια, έχουν ρίξει τον ΟΤΕ στο διεθνές χρηματιστηριακό παζάρι και σχεδόν δεν έχουν λόγο, ούτε καν για το ποιος θα αγοράσει τις μετοχές του. Ξεπούλημα στα τυφλά...
ΟΤΕ όπως ΑΓΕΤ - ΗΡΑΚΛΗΣ...
Γρηγοριάδης Κώστας
Αστραψε και βρόντηξε το ΠΑΣΟΚ με το... ξεπούλημα του ΟΤΕ από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ο ίδιος ο πρόεδρός του «δεσμεύτηκε» ότι, αν το κόμμα του γίνει κυβέρνηση, δε θα αποδεχτεί και θα καταργήσει την τροπολογία για την εκχώρηση της διοίκησης σε ξένους, κάτι που θα πρέπει να το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους οι υποψήφιοι επενδυτές...
Το τελευταίο, όμως, κάτι μας θύμισε. Η ίδια ιστορία είχε επαναληφθεί με το ξεπούλημα της ΑΓΕΤ - ΗΡΑΚΛΗΣ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1992 στην ιταλική «Ιταλτσιμέντι». Και τότε το ΠΑΣΟΚ είχε «δεσμευτεί» διά του προέδρου του, Α. Παπανδρέου, ότι αν γίνει κυβέρνηση, δε θα αναγνωρίσει και θα ακυρώσει τη συμφωνία. Το ΠΑΣΟΚ, βέβαια, έγινε κυβέρνηση τον Οκτώβρη του 1993 και φυσικά ...ξέχασε τις «δεσμεύσεις» του.
Τα συνηθίζουν αυτά οι ΠΑΣΟΚοι, ειδικά όταν είναι στην αντιπολίτευση. Φαίνεται ότι δεν έχουν μάθει, ή δεν έχουν διδαχθεί τίποτα από το μύθο «λύκοι στα πρόβατα» και το πάθημα του τσοπανάκου. Φαίνεται ότι δεν έχουν καταλάβει πόσο αναξιόπιστοι έχουν καταντήσει. Οτι ο κόσμος έχει πάρει χαμπάρι πόσο ίδιοι είναι με τη ΝΔ και πως η μόνη ουσιαστική διαφορά που έχουν είναι αυτή της νομής της εξουσίας.
Στενοχώριες...
Πολύ στενοχωριούνται ορισμένοι επειδή το ΚΚΕ και, βέβαια, ο «Ριζοσπάστης» επιμένουν σταθερά στο καθημερινό μέτωπό τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, χωρίς να χαρίζονται απέναντι στην ανούσια και κούφια αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στις σχετικές ευθύνες του ΣΥΝ. Προφανώς, οι προαναφερόμενοι δε συμφωνούν καθόλου με την εμμονή του ΚΚΕ να λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη και, συγκεκριμένα, να καταδικάζει και να αποκαλύπτει την αντιλαϊκή δεξιά πολιτική, είτε την εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, είτε την υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ. Πολύ θα ήθελαν, το ΚΚΕ να καταγγέλλει την κυβέρνηση της ΝΔ και να αφήνει στο απυρόβλητο -τουλάχιστον - το ΠΑΣΟΚ, κάνοντάς του πλάτες στην επιχείρηση επανάκαμψης στην κυβερνητική εξουσία, για να εφαρμόσει την ίδια δεξιά πολιτική με «πράσινη» φορεσιά. Και δεν το θέλουν αυτό μόνο κάποιοι αθεράπευτοι οπαδοί του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και διάφοροι άλλοι, που ενδιαφέρονται πρωτίστως για την εύρυθμη λειτουργία του δικομματικού συστήματος και τη μακροημέρευση της δεξιάς πολιτικής - ανεξαρτήτως ποιο κόμμα την εφαρμόζει.
Κατανοούμε τους λόγους της στενοχώριας τους, αλλά ας το πάρουν απόφαση. Σ' αυτό το δρόμο θα συνεχίσει το ΚΚΕ και, βέβαια, ο «Ριζοσπάστης».
Λαθροχειρίες
Η παρακάτω λαθροχειρία χρησιμοποιείται από πολλούς. Κι όχι τυχαία, ή επειδή δεν έχουν τις απαραίτητες πληροφορίες, αλλά γιατί έτσι βολεύονται. Μιλάμε για όλους όσοι, αναφερόμενοι στην αντίθεση του ΚΚΕ στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, διαστρεβλώνουν τις θέσεις του Κόμματος, καταλογίζοντάς του ότι παλεύει για να μείνουν τα πράγματα στα πανεπιστήμια όπως έχουν σήμερα. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ριζικά διαφορετική. Το ΚΚΕ αντιτάσσεται κατηγορηματικά στην αναθεώρηση του άρθρου 16, στην πολιτική της εμπορευματοποίησης, κλπ., κλπ., επειδή η παραπέρα εφαρμογή τους θα κάνει ακόμη χειρότερα τα πράγματα στο χώρο της Παιδείας και υπερασπιζόμενο τα όποια τελευταία ίχνη του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Την ίδια στιγμή, όμως, αγωνίζεται για μια ριζικά διαφορετική Παιδεία, ανάλογη των σύγχρονων αναγκών του λαού και της νεολαίας. Οπως και για ένα ριζικά διαφορετικό πανεπιστήμιο. Κι έχει δημοσιοποιήσει επανειλημμένα τις σχετικές θέσεις και προτάσεις του. Ας αφήσουν, λοιπόν, τα βρώμικα κόλπα τους οι κάθε λογής λαθροχειρούντες.
«Ξεδοντιάστηκε» το αγγλικό ΕΣΥ
Οι ιδιωτικοποιήσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας (NHS) καθώς και οι Συμπράξεις του Δημοσίου με τον Ιδιωτικό Τομέα στο χώρο της Υγείας, είχαν οδυνηρά αποτελέσματα τόσο σε επίπεδο της παροχής υπηρεσιών όσο και σε επίπεδο των εργαζομένων στο NHS, όπως αναφέρθηκε πρόσφατα στο 2ο Συνέδριο των Οικονομικών της Υγείας που έγινε στην Αθήνα τον περασμένο μήνα.
Μια ακόμα επίπτωση έρχεται στην επιφάνεια με την αναζήτηση οδοντιάτρων στην Ελλάδα για λογαριασμό του NHS αλλά και μεγάλων αλυσίδων ιδιωτικών οδοντιατρείων, όπου οι κενές -συνολικά - θέσεις είναι 3.000. Ετσι μια εταιρεία, η «Europedia Hellas», σε συνεργασία με τους φορείς της Βρετανίας, έχει αναλάβει την προώθηση Ελλήνων και Κυπρίων οδοντογιατρών και στις αρχές του 2007 θα πραγματοποιήσει μια σειρά συνεντεύξεων για πτυχιούχους οδοντιάτρους.
Με άλλα λόγια, η πολιτική της υποβάθμισης και της ιδιωτικοποίησης «ξεδόντιασε» το NHS, με επώδυνες επιπτώσεις τόσο για τους γιατρούς όσο και για τους ασθενείς. Ας τα έχουν υπόψη τους εκείνοι που προωθούν και εδώ ετεροχρονισμένα τις ΣΔΙΤ και ολοφύρονται για τον ιατρικό πληθωρισμό.
Υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά
Τα τραπεζικά χρέη των νοικοκυριών ξεπέρασαν τα 80 δισ. ευρώ και... αισίως άγγιξαν το 42% του ΑΕΠ. Ο ρυθμός της ετήσιας επέκτασης των στεγαστικών δανείων συνεχίζει να «τρέχει» με 28,5%, των δε καταναλωτικών με 23%, τη στιγμή που το ονομαστικό Εγχώριο Προϊόν της χώρας προβλέπεται να αυξηθεί το 2006 κατά 7%. Δηλαδή, τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια αυξάνουν το τρέχον έτος με ρυθμούς τριπλάσιους και τετραπλάσιους από τον αντίστοιχο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ, κάτι φυσικά που είχε επαναληφθεί και τα προηγούμενα χρόνια. Αποτέλεσμα: Μέσα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα 10 χρόνων, οι εργαζόμενοι της χώρας βρέθηκαν κυριολεκτικά αλυσοδεμένοι από ένα αδυσώπητο τραπεζικό σύστημα, το οποίο έχει πλέον εισχωρήσει παντού.
Το φαινόμενο της τραπεζικής υπερχρέωσης, είναι σχετικά καινούριο στη χώρα μας. Ολοι θυμούνται, ότι έως τα τέλη της δεκαετίας του '80, για να πάρει κάποιος στεγαστικό ή καταναλωτικό δάνειο από τράπεζα, έπρεπε να περάσει από «σαράντα κύματα». Η κατάσταση άλλαξε άρδην από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν το τραπεζικό κεφάλαιο «απελευθερώθηκε» από τα... κρατικά δεσμά, ενώ παράλληλα ξεκίνησε και η φάση - δειλά στην αρχή, πιο επιθετικά στη συνέχεια - της ιδιωτικοποίησης των τραπεζών. Είχαμε ήδη εισέλθει στον αστερισμό της Συνθήκης του Μάαστριχτ, και η Ελλάδα έπρεπε να προσαρμοστεί στα... σύγχρονα ευρωπαϊκά και διεθνή δεδομένα. Ετσι, μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων κρατικών επιχειρήσεων και τις πολιτικές λιτότητας σε μισθούς και συντάξεις, εξελίχθηκε και ο τραπεζικός δανεισμός.
Και είναι πραγματικά άξια θαυμασμού η πανουργία με την οποία το καπιταλιστικό σύστημα επιχειρεί να λύσει, προσωρινά έστω, τις αντιθέσεις που το ίδιο δημιουργεί. Η μεταφορά κερδοφόρων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου στο κεφάλαιο, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων που εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά και οι πολιτικές λιτότητας σε μισθούς και συντάξεις, από τη μια πλευρά οδηγούν σε υπερκέρδη για τους κεφαλαιοκράτες, από την άλλη όμως αδυνατίζουν την αγοραστική δύναμη εκατομμυρίων εργαζομένων. Το πρόβλημα όμως είναι ότι τα εμπορεύματα που παράγουν μαζικά οι επιχειρήσεις, θα πρέπει και να καταναλωθούν από τους εργαζομένους, διαφορετικά απειλείται να σπάσει η αλυσίδα της κεφαλαιοκρατικής αναπαραγωγής. Πώς όμως θα γίνει αυτό, από τη στιγμή που η καταναλωτική ικανότητα των τελευταίων έχει υπονομευτεί; Στο σημείο αυτό επεμβαίνει το τραπεζικό σύστημα, στο οποίο καταλήγουν τα πλεονάζοντα κεφάλαια από το σύνολο των μορφών της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Το τελευταίο, μέσω της αφειδούς παροχής δανείων, λαδώνει τα γρανάζια του συστήματος, το οποίο απειλούνταν από την υποκατανάλωση των λαϊκών στρωμάτων. Και όχι μόνο προσφέρει την πρώτη ύλη - τα δάνεια - για να συνεχιστεί ο κύκλος της αναπαραγωγής, αλλά τα προσφέρει με δυσβάστακτους τοκογλυφικούς όρους. Ετσι δημιουργούνται τα τραπεζικά υπερκέρδη.
Κάποια στιγμή όμως ο κύκλος της... θαυμαστής αλυσίδας θα σπάσει. Πότε μπορεί να συμβεί αυτό; Σε περιόδους υψηλών επιτοκίων, όπως σήμερα. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Οπότε η συνέχεια είναι προβλέψιμη και οδυνηρή. Αναγκαστικοί πλειστηριασμοί, κατασχέσεις ακινήτων και έπεται συνέχεια. Οι εργαζόμενοι, το λαϊκό κίνημα, θα πρέπει να διεκδικήσουν μισθούς που θα τους επιτρέπουν να ζουν χωρίς τα δεκανίκια - τα δάνεια - των τραπεζών. Και αν αυτό δεν μπορεί να τους το διασφαλίσει το υπάρχον σύστημα, τότε ας παλέψουν να το ανατρέψουν...
Feeds
