«Το ΚΚΕ δε θέλει συνεδρίαση!» είναι ο τίτλος σχολίου του Β.Β. στη χτεσινή «Αυγή» και αναφέρεται στη στάση των παρατάξεων στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών - Πειραιώς (ΕΙΝΑΠ) μετά τη συνάντησή της με τον υπουργό Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο στις 11/9/2006. Κατά τον Β.Β. αμέσως μετά τη συνάντηση, στην οποία δεν υπήρξε καμιά απάντηση απ' τον υπουργό, η «Αγωνιστική Ενότητα Γιατρών» (ΑΕΓ) - στηρίζεται απ' το ΣΥΝ - και η ΠΑΣΚ (ΠΑΣΟΚ) «ζήτησαν να συνεδριάσει το ΔΣ της Ενωσης προκειμένου να συζητήσει τη στάση της κυβέρνησης και να αποφασίσει νέες κινητοποιήσεις. Ομως, η ΔΗΠΑΚ (ΚΚΕ) σε συνεργασία με τη ΔΗΚΝΙ (ΝΔ) αρνήθηκαν να συγκληθεί το ΔΣ της ΕΙΝΑΠ!...».
Τα πράγματα όμως έγιναν όχι όπως τα φαντάστηκε ο Β.Β. αλλά εντελώς διαφορετικά: Εν πρώτοις, στη συνάντηση πήρε μέρος μόνο ο ένας απ' τους δύο εκλεγμένους συμβούλους της ΑΕΓ που προσήλθε καθυστερημένα και έθεσε μόνο θέμα του χώρου που εργάζεται. Μετά τη συνάντηση η Πανεπιστημονική (ΔΗΠΑΚ) έθεσε το θέμα της συνεδρίασης για τις 12.9.2006, αλλά: Ο σύμβουλος της ΑΕΓ σφύριξε αδιάφορα, ενώ της ΑΡΣΙ επικαλέστηκε κάποιο προσωπικό λόγο. Οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΚ και της ΔΗΚΝΙ δεν εκδήλωσαν ενδιαφέρον, ενώ ο ένας σύμβουλος της ΔΗΠΑΚ δήλωσε ότι στις 12.9.2006 εφημέρευε και δεν μπορούσε να πάρει μέρος στη συνεδρίαση.
Διαπιστώθηκε, δηλαδή, αδυναμία σύγκλισης του ΔΣ για τις 12.9.2006, και ορίστηκε συνεδρίαση για τις 19.9.2006.
Τι τέλος πάντων θέλουν η ΑΕΓ και η «Αυγή»; 'Η μήπως πρέπει να τους διαβάσει κανένας παπάς;
Το γαϊδούρι...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Το ψέμα και η διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ είναι από τα «φόρτε» που διαθέτει ο Πρετεντέρης του ΒΗΜΑτος. Κλασικός απολογητής της κυρίαρχης αντίληψης, δε διστάζει και σερβίρει στους αναγνώστες του μόνο αυτά που βλέπει το... δεξί του μάτι.
Στο χτεσινό του άρθρο, λοιπόν, στην προσπάθεια να... εκλαϊκεύσει την άποψη του ΠΑΣΟΚ ότι το ΚΚΕ αποτελεί «μαξιλάρι» για τη ΝΔ, εγκαλεί το «Ρ» ότι για το σκάνδαλο που ξέσπασε με την Επιτροπή Ανταγωνισμού, στη σελίδα 6 «δεν αναφέρονται πουθενά οι γαλάζιες διασυνδέσεις των εκβιαστών», «δεν αναφέρονται τα δύο ονόματα των συνεργών του Αδαμόπουλου» και καταγγέλλει ότι ο «Ρ» «μας προτρέπει να μην ασχολούμαστε με τη συμμορία με τα μπλε, αλλά με την πολιτική των μονοπωλίων».
Είναι βέβαιο, όμως, ότι ο αρθρογράφος του ΒΗΜΑτος διάβασε και τη σελίδα 7, αλλά το αποσιωπά. Το ρεπορτάζ, όπου με απόλυτη σαφήνεια σημειώνεται η ταυτότητα των εμπλεκομένων στο κύκλωμα, κάτι που αποσιωπά. Εκεί ο «Ρ» παρατηρεί ότι «τη στιγμή που η κυβέρνηση τα δίνει όλα στους επιχειρηματίες, όπως περίτρανα επιβεβαίωσε ο Κ. Καραμανλής στη ΔΕΘ, αναγορεύεται ως σκάνδαλο πρώτου μεγέθους η μίζα που ζήτησε ένας δικός της κρατικός αξιωματούχος». Ομως αποσιώπησε και το άλλο ρεπορτάζ μας ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να τινάξει από πάνω της τις ευθύνες της και «ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προτίμησε να απαντά με γενικόλογες διακηρύξεις και επίδειξη φραστικής αποφασιστικότητας για την αντιμετώπιση της διαφθοράς». Αποσιώπησε ακόμα και την άποψη του «Ρ» ότι η κυβέρνηση «κρύφτηκε πίσω από την Επιτροπή Ανταγωνισμού».
... και το σαμάρι
Μα, γιατί τα κάνει όλα αυτά ο αρθρογράφος του συγκροτήματος; Μα, για να «περάσει» τις εξετάσεις που δίνει καθημερινά στους Παπανδρεο-αθανασάκηδες. Για να αναπαράγει τα περί κακών και λιγότερο κακών σκανδάλων. Για να προπαγανδίσει τα χαζοχαρούμενα - πλέον - περί κακής ΝΔ και καλού ΠΑΣΟΚ. Δικαίωμά του.
Σε ό,τι μας αφορά, απέναντι στη συστηματική προσπάθεια ορισμένων να περιορίζουν την ιστορία των σκανδάλων στην εμφάνιση κάποιου απατεώνα (που σήμερα είναι μπλε και χτες ήταν πράσινος) ώστε να αθωώνονται οι πολιτικές που γεννούν τα σκάνδαλα, εμείς θα συνεχίσουμε στη γνωστή μας ρότα. Κοντολογίς, δε θα κάνουμε το χατίρι των Πρετεντέρηδων. Οσο μπορούμε να ξεχωρίζουμε τη διαφορά ανάμεσα στο γαϊδούρι και το σαμάρι, θα εξακολουθούμε να χτυπάμε το γαϊδούρι. Αυτό, οι πολιτικές επιλογές και οι κυβερνητικές πολιτικές είναι το κύριο, ανεξάρτητα αν το σαμάρι αγοράστηκε από την μπουτίκ της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ.
«Επιδόματα» ανεργίας...
Σαν άποικοι προς τους ιθαγενείς, οι υπουργοί Εργασίας και Οικονομικών έταξαν προχτές καθρεφτάκια και χάντρες στους περίπου μισό εκατομμύριο επίσημα καταγεγραμμένους άνεργους, υποσχόμενοι τη σταδιακή αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα 404 ευρώ μέχρι το 2008. Για την ακρίβεια, η «γενναιοδωρία» της κυβέρνησης δεν αφορά ούτε καν στο σύνολο των ανέργων. Εξαντλείται στο 1/3 από αυτούς, τους «τυχερούς» δηλαδή που δικαιούνται και παίρνουν σήμερα το επίδομα. Σύμφωνα με τα κυβερνητικά στελέχη, η «αύξηση» προήλθε ύστερα από εξάντληση κάθε δημοσιονομικού περιθωρίου. Δε λένε ψέματα. Επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά το πόσο στενά είναι για τους εργαζόμενους τα «δημοσιονομικά περιθώρια» της οικονομίας του κεφαλαίου, που καλείται να διαχειριστεί η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως προηγούμενα του ΠΑΣΟΚ.
Λίγες μόλις μέρες πριν, από το βήμα της ΔΕΘ, η κυβέρνηση έδινε για μια ακόμη χρονιά τα πάντα στους βιομηχάνους, υποσχόμενη ένα επιχειρηματικό περιβάλλον όπου η τιμή της εργατικής δύναμης θα πέφτει όλο και περισσότερο στο χρηματιστήριο της κερδοσκοπίας των μονοπωλίων. Για τους εργαζόμενους και τους άνεργους περίσσεψαν συστάσεις για υπομονή, νουθεσίες για μεγαλύτερη παραγωγικότητα και κάποια ψίχουλα, όπως αυτά που ανακοινώθηκαν προχτές για το επίδομα ανεργίας, το οποίο είναι «παγωμένο» από το 2004. Και θα παραμείνει «στην κατάψυξη» και μετά το 2008, αφού σύμφωνα με την κυβέρνηση, η «αύξησή» του θα ακολουθεί τις «αυξήσεις» της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Δηλαδή, τα 0,77 ευρώ μεικτά την ημέρα στο μισθό και το μεροκάματο τα οποία συμφώνησε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τους εργοδότες για τη διετία 2006 - 2007!
Ο άνεργος δεν ευθύνεται ούτε στο ελάχιστο για το γεγονός ότι βρίσκεται εκτός παραγωγής. Δε φταίει αυτός για την καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα, για την πολιτική που κλείνει τα εργοστάσια. Ούτε για τις «αναδιαρθρώσεις» των επιχειρήσεων προκειμένου να μεγιστοποιήσουν την κερδοφορία τους, πριμοδοτούμενες τα μέγιστα από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο άνεργος έχει δικαίωμα στην ουσιαστική προστασία και αυτή είναι αποκλειστική υποχρέωση του κράτους να του την παρέχει. Προστασία του άνεργου δε σημαίνει «αυξήσεις» - κοροϊδία στο ούτως ή άλλως πενιχρό επίδομα. Ούτε νέα Ταμεία διαχείρισης της φτώχειας όπως αυτά που απεργάζεται η κυβέρνηση, στα πλαίσια των πολιτικών της ΕΕ. Η προστασία των ανέργων δεν ταυτίζεται με την ανατροφοδότηση της πολιτικής που γεννά και συντηρεί το πρόβλημα, όπως η ακόμα πιο αδρή επιδότηση των εργοδοτών, την οποία προτείνει το ΠΑΣΟΚ, εγκαλώντας μάλιστα την κυβέρνηση για ατολμία στις «ενεργητικές πολιτικές για την απασχόληση».
Ουσιαστική προστασία των ανέργων σημαίνει επίδομα ανεργίας 1.050 ευρώ για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όσο διάστημα είναι άνεργοι. Με πλήρη δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Με το χρόνο της ανεργίας να μετράει σαν συντάξιμος χρόνος. Ουσιαστική προστασία σημαίνει συνταξιοδότηση του άνεργου άνω των 50 ετών όταν παραμένει για δυο χρόνια στην ανεργία και έχει συμπληρώσει 4.050 μέρες ασφάλισης. Αυτά τα μέτρα πρέπει να διεκδικήσουν εργαζόμενοι και άνεργοι, επιστρέφοντας στον αποστολέα την πρόκληση των «αυξήσεων» - κοροϊδία στο επίδομα της ανεργίας.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Ακόμα και με διαστρέβλωση
Δεν είναι μόνο ο Β. Β. που διαστρεβλώνει τις θέσεις των συνδικαλιστικών παρατάξεων, όπου δρουν οι κομμουνιστές. Είχε προηγηθεί η «Πρωτοβουλία των Υγειονομικών», που με ανακοίνωσή της (δημοσιεύτηκε στην «Αυγή» της 12/9/2006) καταγγέλλει τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, γιατί στη Διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) - κατά την «Αυγή» - πρότειναν μόνο τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, ενώ δεν είχαν πρόταση για απεργιακή κινητοποίηση.
Βέβαια, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πρότειναν άλλο διεκδικητικό πλαίσιο, που δε χωράει στο πλαίσιο που συμφώνησαν η «Υγειονομική Πρωτοβουλία» και η ΠΑΣΚΕ - κι εκεί που διαφώνησαν ήταν η πρόταση της «Πρωτοβουλίας των Υγειονομικών» να κλείσουν τα νοσοκομεία!
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ - εκτός από το ολοκληρωμένο διεκδικητικό πλαίσιο - πρότειναν και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με στάση εργασίας στην αρχή και μετά με 24ωρη απεργία. Αλλά όταν έχεις συμφωνήσει στο πλαίσιο που σε κάνει κολαούζο του ΠΑΣΟΚ, ε, τότε θα βρεις κάποιο λόγο να κάνεις κριτική στο ΠΑΜΕ, έστω και διά της διαστρεβλώσεως των θέσεών του.
«Μεταρρυθμίσεις» και διαφθορά
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε τις μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, στην οικονομία, τη δημόσια διοίκηση, την Παιδεία, την Υγεία». «Γράψτε καλά στο μυαλό σας: Μηδενική ανοχή στη διαφθορά». Δύο φράσεις από τη χτεσινή δήλωση του Κ. Καραμανλή, που όμως αλληλογρονθοκοπούνται και αλληλοαναιρούνται. «Μεταρρυθμίσεις» και αντιμετώπιση της «διαφθοράς» δε συμβιβάζονται. Ακριβώς γιατί οι μεταρρυθμίσεις είναι πηγή της διαφθοράς. Οι μεταρρυθμίσεις στην οικονομία το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων (ελαστικό 8ωρο, παράταση ωραρίου, μερική απασχόληση, κ.ο.κ.), να προσφέρουν νέα προνόμια στις επιχειρήσεις (μείωση φόρων, εισφορών, «αναπτυξιακά» κίνητρα), να εκχωρούν νέα φιλέτα από τη δημόσια (κινητή και ακίνητη) περιουσία στους μονοπωλιακούς κολοσσούς, κ.ο.κ. Αντίστοιχα, με τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις η Παιδεία και η Υγεία παύουν να είναι κοινωνικά αγαθά, μετατρέπονται σε εμπορεύματα που μπορεί να τα «έχει» όποιος μπορεί να πληρώσει. Συνολικότερα οι «μεταρρυθμίσεις» - που γίνονται «με το κράτος αρωγό στην επιχειρηματικότητα» - ενισχύουν τη θέση και το μερίδιο του παραγόμενου πλούτου που περνά στο μεγάλο κεφάλαιο, χειροτερεύοντας αντίστοιχα την κατάσταση των εργαζομένων. Ακριβώς αυτή η πολιτική είναι που διαμορφώνει το ιδανικό περιβάλλον για να αναπτυχθεί η διαφθορά. Ριζοσπαστική αντιμετώπιση της διαφθοράς σημαίνει ανατροπή της πολιτικής που την εκτρέφει.
Εξαϋλώνουν τους άνεργους!
Ανέκδοτο τείνει να καταντήσει ο ρυθμός με τον οποίο η κυβέρνηση και οι υπηρεσίες της παρουσιάζουν την επίσημη ανεργία να μειώνεται, θριαμβολογώντας κάθε φορά για την αποτελεσματικότητα των ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση. Με βάση το χτεσινό δελτίο του ΟΑΕΔ για τον Αύγουστο, οι καταγεγραμμένοι άνεργοι ανέρχονται στους 420.678, έναντι των 431.486 τον μήνα Ιούλη. Πέρα από το γεγονός ότι κατά τους θερινούς μήνες παρατηρείται πάντα μια σχετική μείωση της καταγεγραμμένης ανεργίας, λόγω της εποχικής απασχόλησης στον τομέα του τουρισμού, είναι γνωστό ότι οι αλχημείες και τα κριτήρια στην καταγραφή των ανέργων είναι αυτά που στην ουσία... εξαϋλώνουν τους πραγματικά άνεργους και τελικά τους εξαφανίζουν από τους πίνακες του ΟΑΕΔ. Σαν αποτέλεσμα, η κυβέρνηση μήνα παρά μήνα παρουσιάζει και μείωση των καταγεγραμμένων ανέργων κατά 10.000 τουλάχιστον. Μ' αυτή την τακτική δεν είναι καθόλου απίθανο στα επόμενα χρόνια να εξαφανίσει όλους τους άνεργους και να μην υπάρχει κανένας να απολαμβάνει το... παχυλό επίδομα, το οποίο ανακοίνωσε προχτές ο υπουργός Εργασίας, με τον συνάδελφό του των Οικονομικών.
Η «ανεξαρτησία» των επιτροπών
Γρηγοριάδης Κώστας
Τώρα μάλιστα. Μετά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Ο λόγος για τον Σ. Τσιτουρίδη, που χτες κατά την πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων επέμεινε με έμφαση στον «ανεξάρτητο χαρακτήρα» της Επιτροπής. Το ρόλο των «ανεξάρτητων αρχών» τον γνωρίζουν οι εργαζόμενοι. Αλλά πολύ περισσότερο γνωρίζουν το πολιτικό πλαίσιο και τις κατευθυντήριες γραμμές μέσα στο οποίο λειτουργούν αυτές οι Επιτροπές. Οταν μάλιστα επικεφαλής μιας τέτοιας επιτροπής είναι ένα πρώην πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΣΕΒ, όπως ο κύριος Αναλυτής, τότε είναι σίγουρο και το αποτέλεσμα... Γιατί, πράγματι η μόνη «ανεξαρτησία» που έχουν αυτές οι επιτροπές, είναι απέναντι στα εργατικά δικαιώματα. Αντίθετα, είναι δεσμευμένες μέχρι το μεδούλι στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και στις επιδιώξεις της κυβέρνησης να ανασκολοπίσουν την Κοινωνική Ασφάλιση.
Επιδίωξη που επιβεβαιώθηκε και χτες από τον υπουργό, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι μέχρι τέλος του χρόνου θα εφαρμοστούν τα «υπόλοιπα» των αντιασφαλιστικών νόμων και κυρίως η ένταξη κύριων ταμείων στο ΙΚΑ, η ενιαιοποίηση των επικουρικών και μέσω αυτής της διαδικασίας θα επιτευχθεί και νέα περικοπή ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Ψήφο στα αγωνιστικά ψηφοδέλτια
Η ίδια η πορεία των πραγμάτων, η εμπειρία του λαού και το ένστικτό του, όλα συνομολογούν πως η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Κάθε δείκτης που σχετίζεται με τη ζωή τους αποτυπώνει τη ραγδαία επιδείνωση των όρων και συνθηκών της. Η ανεργία καλπάζει, το ίδιο και η υποαπασχόληση, το λαϊκό εισόδημα καθηλώνεται την ώρα που η ακρίβεια τραβάει σταθερά τον ανήφορο, την ώρα που στοιχειώδεις ανάγκες, όπως η μόρφωση, η Υγεία και η Πρόνοια, κοστίζουν ολοένα και περισσότερο για την εργατική λαϊκή οικογένεια.
Ως προς την περιγραφή της πραγματικότητας οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν πως «κάθε πέρσι και καλύτερα». Οπως θα συμφωνήσουν και ως προς τη διαπίστωση πως η έλευση της ΝΔ στο τιμόνι της διακυβέρνησης δε σηματοδότησε καμία υπέρ του λαού αλλαγή πορείας. Ιδια πολιτική, ίδιοι οι ευνοημένοι απ' αυτήν, μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Η διακηρυγμένη σε όλους τους τόνους προσήλωση της κυβέρνησης, με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, στην προώθηση των περιβόητων μεταρρυθμίσεων σκιαγραφεί ένα ακόμα πιο δύσκολο αύριο για την εργατική τάξη, συνολικά τον ελληνικό λαό.
Κι όμως, η πολυπόθητη διέξοδος απ' αυτή την κατάσταση είναι στα χέρια τους. Είναι το απλό που είναι δύσκολο να γίνει. Αλλά μπορεί και πρέπει να γίνει. Η ελπίδα βρίσκεται στην αλλαγή της κοινωνικής και πολιτικής συμπεριφοράς των εργαζομένων. Ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε στη ΝΔ, ούτε σε κανέναν απ' όσους φιλοδοξία τους έχουν πώς αποτελεσματικά θα διαχειριστούν τα συμφέροντα των λίγων τσαλαπατώντας αυτά των πολλών. Οσο ο λαός θα εναποθέτει σ' αυτούς την ελπίδα για καλύτερες μέρες τόσο θα βυθίζεται στην ανέχεια, την απελπισία, την ανασφάλεια.
Οι εργαζόμενοι μπορούν βάσιμα να ελπίζουν μόνο στην οργάνωση και την πάλη τους, με χαρακτηριστικά συνέπειας και συνέχειας, με προοπτική, με ανάδειξη των σύγχρονων αναγκών τους και απαίτηση για ικανοποίησή τους. Μπορούν βάσιμα να ελπίζουν στην πολιτικοποιημένη πάλη που θα συγκρούεται με την αντιλαϊκή πολιτική από τη σκοπιά των εργατικών, λαϊκών συμφερόντων. Η αλλαγή της πορείας της ζωής τους εξαρτάται από το πόσο οι ίδιοι θα συμβάλουν αποφασιστικά στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων: Στο συνδικαλιστικό κίνημα «αποκαθηλώνοντας» συμβιβασμένες πλειοψηφίες όπου αυτές κυριαρχούν. Στους δήμους και τις νομαρχίες «μαυρίζοντας» δημάρχους και νομάρχες οι οποίοι μετακυλίουν στις πλάτες τους τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, που εφαρμόζουν τα κόμματα απ' τα οποία προέρχονται. Στην κεντρική «πολιτική σκηνή» αποδυναμώνοντας το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και έχοντας καταδικάσει οριστικά και αμετάκλητα στη συνείδησή τους την πολιτική που αυτά - ή άλλα ενδεχομένως κόμματα στο μέλλον - ακολουθούν.
Αν αποτελέσουν πυξίδα τα δικαιώματα, τα συμφέροντα, οι λαϊκές προσδοκίες, τότε η κατεύθυνση θα είναι αυτή της σύγκρουσης και ο προορισμός μια εξουσία απ' το λαό, για το λαό. Οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές μπορούν να σηματοδοτήσουν μια λαϊκή ανάταση, να αναπτερώσουν την ελπίδα, να ενισχύσουν αυτή τη φιλολαϊκή προοπτική, με μία μόνο προϋπόθεση: Την ψήφο στα αγωνιστικά ψηφοδέλτια συνεργασίας.
Το ΚΚΕ φταίει που ο ΣΥΝ πέφτει στην αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ...
Γρηγοριάδης Κώστας
Το ΚΚΕ τελικά φταίει για το ότι ο ΣΥΝ πέφτει στην αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ! Αυτό είπε εν ολίγοις ο Αλέκος Αλαβάνος χτες στη Θεσσαλονίκη, επιχειρώντας να απαντήσει σε ερώτημα δημοσιογράφου, σχετικά με το πώς σχολιάζει την κριτική που κάνει το ΚΚΕ προς τον ΣΥΝ για τη συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ σε μια σειρά δήμους, ενόψει των τοπικών εκλογών, παρά τη σημαία που δήθεν έχει σηκώσει εναντίον του δικομματισμού...
«Δε νομίζω ότι η κυρία Παπαρήγα μπορεί να κάνει κριτική σ' αυτό το ζήτημα, από τη στιγμή που η ηγεσία του ΚΚΕ θεώρησε και θεωρεί προπατορικό αμάρτημα τη συνεργασία δυνάμεων του ΚΚΕ με δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοτικές εκλογές», ήταν η απάντηση του προέδρου του ΣΥΝ στο συγκεκριμένο ερώτημα του δημοσιογράφου. Και συνέχισε μεμφόμενος το ΚΚΕ γιατί αρνήθηκε «να συμβάλει σε πολύ πιο ενισχυμένα αριστερά ψηφοδέλτια», «για να δημιουργήσουν ένα μέτωπο ενάντια στις πολιτικές του δικομματισμού».
Συμπέρασμα: Ο ΣΥΝ, ενώ είχε την καλή διάθεση να δημιουργήσει μέτωπο εναντίον του δικομματισμού, τελικά δεν το έκανε διότι το ΚΚΕ δε συνεργάστηκε μαζί του. Ετσι αποφάσισε να συνεργαστεί με το δικομματισμό. Κυρίως με το ΠΑΣΟΚ, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και με τη ΝΔ.
Παράλογο; Καθόλου. Διότι τελικά δεν μπορούν να κρύψουν το προφανές. Το θέμα είναι ότι δεν τολμούν και να το ομολογήσουν, γιατί τότε θα ξεκαθαρίσουν και οι αυταπάτες όσων ακόμη τους ακολουθούν εγκλωβισμένοι στην «αριστερή» ρητορεία τους.
Feeds
