«Είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε τις μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, στην οικονομία, τη δημόσια διοίκηση, την Παιδεία, την Υγεία». «Γράψτε καλά στο μυαλό σας: Μηδενική ανοχή στη διαφθορά». Δύο φράσεις από τη χτεσινή δήλωση του Κ. Καραμανλή, που όμως αλληλογρονθοκοπούνται και αλληλοαναιρούνται. «Μεταρρυθμίσεις» και αντιμετώπιση της «διαφθοράς» δε συμβιβάζονται. Ακριβώς γιατί οι μεταρρυθμίσεις είναι πηγή της διαφθοράς. Οι μεταρρυθμίσεις στην οικονομία το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων (ελαστικό 8ωρο, παράταση ωραρίου, μερική απασχόληση, κ.ο.κ.), να προσφέρουν νέα προνόμια στις επιχειρήσεις (μείωση φόρων, εισφορών, «αναπτυξιακά» κίνητρα), να εκχωρούν νέα φιλέτα από τη δημόσια (κινητή και ακίνητη) περιουσία στους μονοπωλιακούς κολοσσούς, κ.ο.κ. Αντίστοιχα, με τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις η Παιδεία και η Υγεία παύουν να είναι κοινωνικά αγαθά, μετατρέπονται σε εμπορεύματα που μπορεί να τα «έχει» όποιος μπορεί να πληρώσει. Συνολικότερα οι «μεταρρυθμίσεις» - που γίνονται «με το κράτος αρωγό στην επιχειρηματικότητα» - ενισχύουν τη θέση και το μερίδιο του παραγόμενου πλούτου που περνά στο μεγάλο κεφάλαιο, χειροτερεύοντας αντίστοιχα την κατάσταση των εργαζομένων. Ακριβώς αυτή η πολιτική είναι που διαμορφώνει το ιδανικό περιβάλλον για να αναπτυχθεί η διαφθορά. Ριζοσπαστική αντιμετώπιση της διαφθοράς σημαίνει ανατροπή της πολιτικής που την εκτρέφει.