Γρηγοριάδης Κώστας

Με άλλα λόγια, η κοινότητα των βασικών αξιών της ευρω-ατλαντικής συμμαχίας περιλαμβάνει την πλήρη επιβολή της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης στον πλανήτη, την καταπολέμηση και καταστολή των λαϊκών αντιστάσεων, την εμπέδωση της ευημερίας των κεφαλαιοκρατικών κερδών και της ειρήνης των υποταγμένων.

Και σε ό,τι αφορά σε μας, δεν είχαμε την παραμικρή αυταπάτη, τόσο για το περιεχόμενο της «ισχυρής κοινής βάσης» μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ, όσο και για το χαρακτήρα των «διαφωνιών σε χειρισμούς και τακτικές». Αναρωτιόμαστε, όμως, τι λένε όσοι καλλιεργούν ψευδαισθήσεις, για μια ΕΕ αντίβαρο στις ΗΠΑ;

Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι «καρεκλοκένταυροι» της ΠΑΣΕΓΕΣ έχουν δείξει εδώ και αρκετά χρόνια «σε ποια όχθη του ποταμού βρίσκονται». Ενίοτε, όμως, φρόντιζαν να διατηρούν κάποια προσχήματα και τουλάχιστον ποτέ να μην υποστηρίζουν δημόσια τις ακραία αντιδραστικές απόψεις τους, οι οποίες ήταν, είναι και θα είναι, απευθείας βγαλμένες μέσα από τα συρτάρια των πλέον αντιαγροτικών κατευθύνσεων των Βρυξελλών. Τώρα τελευταία, όμως, τίποτα δε φαίνεται να τους συγκρατεί. Προχτές, η ΠΑΣΕΓΕΣ τάχθηκε υπέρ της άμεσης και πλήρους αποσύνδεσης παραγωγής και επιδοτήσεων για τον καπνό, ενώ το «συζητάει» και για το λάδι, χωρίς να μπαίνει καν στον κόπο να προβληματιστεί με πιο «νηφάλιες» ευρωενωσιακές απόψεις, που υποστηρίζουν τη σταδιακή αποσύνδεση, φοβούμενες την εγκατάλειψη των καλλιεργειών, αλλά και την πρόκληση ποικίλων άλλων κοινωνικών προβλημάτων. Οχι, φυσικά, ότι υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο προτάσεων, αλλά η ταύτιση με τις πλέον αρπακτικές διαθέσεις του κεφαλαίου είναι ενδεικτική για την κατάντια ορισμένων.

Την ώρα που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά νοικοκυριά γενικότερα γονατίζουν κάτω από το βάρος της αβάσταχτης ακρίβειας, των αλλεπάλληλων ανατιμήσεων σε είδη ευρείας καθημερινής κατανάλωσης και των απαράδεκτα χαμηλών μισθών και συντάξεων, η κυβέρνηση... το χαβά της. Δε φτάνει που με τη στάση της ενθαρρύνει τις κερδοσκοπικές ανατιμήσεις σουπερμαρκετάδων και βιομηχάνων, αλλά επιμένει και στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, λες και υπάρχει περίπτωση έτσι να ξεγελάσει τους εργαζόμενους γι' αυτά που βλέπουν με τα μάτια τους. Μετά τον πρόσφατο εγκωμιασμό των μεγαλοεπιχειρηματιών για την «αυτοσυγκράτησή τους» από τον υπουργό Ανάπτυξης Δ. Σιούφα, χτες ο αρμόδιος υφυπουργός Γ. Παπαθανασίου συνεπής στην προπαγανδιστική γραμμή, ότι η ακρίβεια επί των ημερών της ΝΔ είναι καλύτερη(!) από εκείνη του ΠΑΣΟΚ, επιχείρησε να αποπροσανατολίσει από το πρόβλημα. Ανακοίνωσε ότι ο μέσος όρος των αυξήσεων που γνωστοποιήθηκαν στο υπουργείο το πρώτο δίμηνο από τους επιχειρηματίες είναι της τάξης του 2,83%, ενώ ο αντίστοιχος περσινός ήταν 4,84%. Το γεγονός ότι και τα δυο στατιστικά στοιχεία, που μόνο μικροκομματικές σκοπιμότητες εξυπηρετούν, απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα των νοικοκυριών, είναι... αλλουνού παπά ευαγγέλιο...

Οπως καταλαβαίνετε, όταν υπήρχε η Σοβιετική Ενωση και ήταν πλήρως εξασφαλισμένα τα λαϊκά δικαιώματα της εργασίας, της στέγης, της Υγείας, της Παιδείας κλπ. δεν υπήρχε δημοκρατία και κράτος δικαίου. Σήμερα, καθώς προελαύνει ο καπιταλισμός, σωριάζοντας εκατομμύρια άνεργους και ακόμη περισσότερους πεινασμένους και φτωχούς, ενώ τα κάθε λογής κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα μαστίζουν το ρωσικό λαό, η Ρωσία βαδίζει στο δρόμο της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, αλλά πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα ακόμη, για να προοδεύσει...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μάλλον τα αιτήματα για ρουσφέτια «πάνε σύννεφο» και απλούστατα ούτε ο πρωθυπουργός ούτε οι βουλευτές του θέλουν να το παραδεχτούν. Βεβαίως, κάλλιστα τα ρουσφέτια μπορούν να ονομαστούν «ιδιαιτερότητες της εκλογικής περιφέρειας».

Αν όντως οι κυβερνητικοί βουλευτές θέλουν να προωθήσουν πραγματικά τα προβλήματα των περιοχών τους (νοσοκομεία που δε λειτουργούν, έργα που δε γίνονται, επιχειρήσεις που κλείνουν και τόσα άλλα), μάλλον το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να αντιπαρατεθούν με την πολιτική της κυβέρνησής τους.

Πράγμα, μάλλον ακατόρθωτο, αν σκεφθούμε ότι σήκωσαν ωραιότατα το χεράκι τους και ψήφισαν τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, όπως και τον προϋπολογισμό του 2005 και στήριξαν έτσι τα όσα σήμερα συμβαίνουν και τα χειρότερα που έρχονται.

ΒΙΟΧΗΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ από την «Αλ Κάιντα» στην Ευρώπη περιμένει η Ιντερπόλ, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο επικεφαλής της, επικαλούμενος (φυσικά) στοιχεία των οποίων δεν μπορεί να αναφέρει την προέλευση και να πείσει για την αξιοπιστία τους.

Φυσικά τέτοιου είδους δηλώσεις μπορεί να επιβεβαιωθούν ή όχι. Στη δεύτερη περίπτωση ξεχνιούνται ή, συνήθως, αποδίδονται στην αποτελεσματικότητα των λεγομένων «αντιτρομοκρατικών μέτρων».

Σε κάθε περίπτωση πάντως, τη δουλιά τους την κάνουν: Συντηρούν το κλίμα τρομολαγνείας, στηρίζουν τα κάθε λογής αντιδημοκρατικά μέτρα που λαμβάνονται εναντίον των ατομικών ελευθεριών και γενικώς κρατάνε «ζεστή» την υφιστάμενη κατάσταση.

Οπως καταλαβαίνετε, από την ανάγκη αστυνόμευσης δεν εξαιρείται κανένα ευρωπαϊκό κράτος και φυσικά η Ελλάδα μπαίνει ακόμη πιο βαθιά στο σκοτάδι του «αντιτρομοκρατικού δόγματος», που ολοένα και μας τυλίγει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σίγουρα, πάντως, δεν εννοούν την ανατροπή της ΕΕ και του ευρωενωσιακού οικοδομήματος των πολυεθνικών. Δεν εννοούν την Ευρώπη της ισότιμης συνεργασίας των λαών της, μια Ευρώπη της προόδου, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ειρήνης. Αλλωστε, είναι γνωστή η βδελυγμία και η έντονη κριτική που ασκεί ο ΣΥΝ στις «δογματικές», «απομονωτικές» κλπ. σχετικές θέσεις του ΚΚΕ, τόσο για την ΕΕ γενικά, όσο και για το ενιαίο και διπλό «Οχι» στο «ευρωσύνταγμα» και την ευρωένωση.

Η Ευρώπη των λαών, όμως, και η όποια ΕΕ των δυνάμεων του κεφαλαίου, της εκμετάλλευσης, του διχασμού και των πολέμων είναι πολιτικές έννοιες ασύμβατες και ριζικά αντίθετες, είτε κυβερνούν την τελευταία οι κεντροδεξιοί, είτε οι κεντροαριστεροί, είτε οι όποιοι «εκσυγχρονιστές» και «ανανεωτές». Η ταξική πάλη είχε και έχει τους κανόνες της. Επιβεβαιώνονται αιώνες τώρα και δε λογαριάζουν τις ταμπέλες. Μόνον αυταπάτες και σύγχυση σκορπίζουν όσοι λένε τα αντίθετα. Το αίτημα για δημοψήφισμα και το όποιο «όχι» στο «ευρωσύνταγμα» καταλήγουν σε μια εντυπωσιοθηρία και μόνο, όταν δε συνοδεύονται από την αποκάλυψη του ταξικού χαρακτήρα της ευρωενωσιακής συνταγματικής συνθήκης, του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της ΕΕ και της ουσίας της πολιτικής της.

Διαφωνεί η «Αυγή» με την εκτίμηση της προχτεσινής ανακοίνωσης του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για το «ευρωσύνταγμα», ότι «σήμερα, με τα δεδομένα που υπάρχουν, το "ναι" στη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος δεν εγγυάται από μόνο του ουσιαστική ενημέρωση για το περιεχόμενό του, ούτε εκφράζει διάθεση γνήσιας λαϊκής συμμετοχής, ενώ δεν αποτελεί από μόνο του μέσο άσκησης πίεσης στην ΕΕ και στις κυβερνήσεις κρατών - μελών της». Τουλάχιστον, αυτό καταλάβαμε από το μικρό ρεπορτάζ, που δημοσίευε χτες η εφημερίδα. Δεν καταλάβαμε, όμως, γιατί διαφωνεί. Τουλάχιστον, δε γράφει τίποτε σχετικά μ' αυτό.

Να υποθέσουμε, ότι η «Αυγή» θεωρεί το «ναι» στο δημοψήφισμα του Γ. Παπανδρέου, ως μια εγγύηση ουσιαστικής ενημέρωσης των εργαζομένων και έκφραση μιας διάθεση γνήσιας λαϊκής συμμετοχής; 'Η, μήπως, δε γνωρίζει τι έγινε στο πρόσφατο δημοψήφισμα της Ισπανίας, όπου οι 9 στους 10 δηλώνουν ότι δεν είναι ουσιαστικά ενημερωμένοι για το «ευρωσύνταγμα» και συμμετείχε το 42% των ψηφοφόρων;

Προφανώς, η «Αυγή» δυσκολεύεται να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ της ουσιαστικής λαϊκής συμμετοχής και πάλης και του αντίστοιχου, αναγνωρισμένου από το αστικό καθεστώς, τυπικού δικαιώματος.

Μα είναι εντελώς ψέματα ότι ιδιωτικοποιούμε το ΕΣΥ. Στην πραγματικότητα, εμείς βάζουμε το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Αυτά λέει, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ο υπουργός Υγείας, Νικήτας Κακλαμάνης, τον τελευταίο καιρό. Προχτές, τον ακούσαμε να το ξαναλέει και, μάλιστα, αγανακτισμένος σε ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας. Κι αν θέλετε, να καταλάβετε τι εννοεί ο κ. υπουργός, σας παραθέτουμε το παράδειγμα, που ο ίδιος αναφέρει στην «Καθημερινή της Κυριακής»: «Στον περιβάλλοντα χώρο του νοσοκομείου της Αθήνας "Σωτηρία" υπάρχει έκταση 400 στρεμμάτων που προέρχεται από δωρεές. Ε, λοιπόν, εκεί φωνάζεις έναν ιδιωτικό φορέα, του δίνεις ένα κομμάτι προς χρήση με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξεως και εκείνος, σε αντάλλαγμα, σου παραδίδει "με το κλειδί στο χέρι" ένα υπερσύγχρονο νοσοκομείο».

Και δεν υπάρχει μόνον αυτό το παράδειγμα. Η προσφυγή του ΕΣΥ στην αγορά υπηρεσιών Υγείας από τον ιδιωτικό τομέα αποτελεί μόνιμο και συνεχώς εντεινόμενο στοιχείο της τρέχουσας πρακτικής του υπουργείου. Προφανώς, η λέξη «βάζουμε» έχει την ίδια έννοια με τη λέξη «υποτάσσουμε» στο λεξιλόγιο του υπουργού...