ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αναπόσπαστο στοιχείο της φύσης του

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Υπερίσχυσαν οι μετριοπαθείς», «νίκησε η φωνή της λογικής», «επικράτησε το δόγμα Πάουελ». Πρόκειται για ορισμένους τίτλους εφημερίδων και ρεπορτάζ της περασμένης βδομάδας, οι οποίοι είτε περιείχαν αυταπάτες για τις προθέσεις και τη βούληση των ΗΠΑ, είτε επιχειρούσαν να σπείρουν σύγχυση για την πολιτική των ιμπεριαλιστών. (Δεν έλειψαν μάλιστα και οι γνωστοί εμπαθείς κονδυλοφόροι τύπου Πρετεντέρη, Αναστασιάδη, Καρελιά, και σία, οι οποίοι είχαν ειρωνευτεί το ΚΚΕ γιατί έκανε αντιπολεμική πορεία πριν γίνει η επέμβαση στο Αφγανιστάν και μάλιστα επιδείκνυαν την «ψύχραιμη και συνετή στάση» της κυβέρνησης των ΗΠΑ). Η έναρξη της ανοιχτής στρατιωτικής επέμβασης στο Αφγανιστάν κονιορτοποίησε όλα τα παραπάνω και κατέδειξε ότι ο πόλεμος είναι αναπόσπαστο στοιχείο της φύσης του ιμπεριαλισμού, ότι είναι το προσφιλές μέσο με το οποίο προσπαθεί να «λύνει» τις βαθύτατες αντιθέσεις που τον κατατρώγουν, να παίρνει κάθε φορά «μια ανάσα», αδιαφορώντας για τα ποτάμια αίματος αθώων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αλλος έχει τ' όνομα...

Ο στρατηγός Περβέζ Μουσάραφ, ο ισχυρός άνδρας του Πακιστάν, είναι ένας δικτάτορας με όλη τη σημασία της λέξης. Ανήλθε στην εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα, ανατρέποντας την εκλεγμένη ηγεσία της χώρας και έκτοτε κυβερνά, ελέω των όπλων του στρατού. Ως κλασικός δικτάτορας, μόλις πήρε την εξουσία, διέλυσε τη Βουλή και έβγαλε τα κόμματα στην παρανομία, ενώ διέγραψε και τα όποια - ισχνά και μέχρι τότε - δημοκρατικά δικαιώματα του πακιστανικού λαού, που ζει σε συνθήκες ανείπωτης φτώχειας και καταπίεσης. Σήμερα, οι ηγεσίες της «πολιτισμένης» Δύσης παίρνουν σειρά για να συζητήσουν με τον στρατηγό και να διευρύνουν τις «διευκολύνσεις» που τους παρέχει...

Βέβαια, δεν τους είναι άγνωστος. Εχει παλιές γνωριμίες και σχέσεις με την ηγεσία των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας, αφού ήταν ένας από τους ανθρώπους - κλειδιά και, ίσως, ο βασικός μεσάζοντάς τους - πριν ακόμη αρπάξει την εξουσία - στη δημιουργία, οργάνωση και καθοδήγηση των μουτζαχεντίν και των Ταλιμπάν, στον πόλεμό τους ενάντια στο τότε λαϊκοδημοκρατικό καθεστώς του Αφγανιστάν.

Καημένε Μιλόσεβιτς... Οπως λέει και ο λαός μας, άλλος έχει τ' όνομα κι άλλος τη... χάρη.

Η αρμάδα και ο ρόλος της

Τέσσερα αεροπλανοφόρα (τρία αμερικανικά κι ένα βρετανικό), ενώ ένα ακόμη καταπλέει στην περιοχή. Αρκετά πυρηνοκίνητα υποβρύχια, οπλισμένα με πυραύλους «Τόμαχοκ» και μεγάλος αριθμός άλλων πολεμικών πλοίων συνοδείας και υποστήριξης. Γύρω στα 500 μαχητικά αεροσκάφη και εκατοντάδες πολεμικά ελικόπτερα. Μεγάλος αριθμός άλλων αεροσκαφών - συνοδευτικών, εναέριου εφοδιασμού, ΑΒΑΚΣ, αναγνωριστικών, έγκαιρης προειδοποίησης, κλπ. Περισσότεροι από 50.000 στρατιώτες (30.000 Αμερικανοί και 20.000 Βρετανοί) του Στρατού Ξηράς, ανάμεσά τους πεζοναύτες και άλλες «ειδικές δυνάμεις», ενώ άλλοι τόσοι και περισσότεροι είναι οι στρατιώτες των άλλων δύο Οπλων, του ναυτικού και της αεροπορίας.

Αυτή είναι η τεράστια πολεμική μηχανή, που βρίσκεται τη στιγμή αυτή στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, χωρίς να λογαριάζουμε τις αρκετές και μόνιμες αμερικανικές και βρετανικές βάσεις στην περιοχή και τις γερμανικές, γαλλικές, καναδικές και αυστραλιανές ενισχύσεις, που βρίσκονται καθ' οδόν.

Μα, στ' αλήθεια, θέλουν να πιστέψουμε, ότι η τεράστια αυτή αρμάδα βρίσκεται εκεί για τον Μπιν Λάντεν και την Αλ Κάιντα, άντε και τους Ταλιμπάν μαζί;

Η «ειρωνεία»!

Ενδιαφέρων ο προβληματισμός που αναπτύσσεται σε ευρύτερους αστικούς οικονομικούς κύκλους, σχετικά με το ζήτημα της οικονομικής ύφεσης στις ΗΠΑ.

Μάλιστα, από το τελευταίο τεύχος της «Οικονομικής και Βιομηχανικής Επιθεώρησης» (Οκτώβρης 2001, σελ. 26) και στο άρθρο του Χ. Σαββίδη «Ο Δεκαετής κύκλος ανάπτυξης των ΗΠΑ άρχισε να κλείνει πριν το χτύπημα», αλιεύσαμε το παρακάτω χαρακτηριστικό απόσπασμα, το οποίο και παραθέτουμε χωρίς άλλα σχόλια:

«"Τι μπορεί να περιορίσει το εμπορικό έλλειμμα εκτός από έναν πόλεμο;" αναρωτιόταν στον τίτλο της ανάλυσής του ο ειδικός ερευνητής της Αμερικάνικης Morgan Stanley Dean Witter (MSDW), το πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου. Τι ειρωνεία! Ηταν ένα από τα τελευταία κείμενα που γράφτηκαν στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, πολλούς από τους ορόφους του οποίου χρησιμοποιούσε ως γραφεία η MSDW»...

Η... τρομολαγνεία

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ με την ίδια ένταση αυτή η τρομολαγνεία και η φιλολογία περί τρομοκρατικών χτυπημάτων στα δυτικά (και τα ελληνικά δυστυχώς) ΜΜΕ, στο τέλος θα καταλήξουμε να νιώθουμε περισσότερο απειλούμενοι εμείς, από τους Αφγανούς που ήδη βομβαρδίζονται!

Διότι, δε λέμε, ουδείς μπορεί να αποκλείσει καμιά πιθανότητα, αλλά σας βεβαιώνουμε, ότι έχει απείρως περισσότερες πιθανότητες σήμερα να έχει θύματα η Καμπούλ και η Τζαλαλαμπάντ, παρά το Λονδίνο και το Λος Αντζελες. Δε νομίζετε;

Οσο για την περίφημη «βιοχημική» επίθεση στην Αθήνα για την οποία συζητούσαν χτες οι ΝΑΤΟικοί στο «Δημόκριτο», μάλλον περισσότερο κινδυνεύουμε από το νέφος και τα μέτρα του Λαλιώτη.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, επειδή πολλά ακούμε (από διαφόρους υποστηρικτές των ΗΠΑ στην Ελλάδα) για τη διάθεση των Αμερικανών, όχι να απαντήσουν για την επίθεση στο Μανχάταν αλλά για τον εκδημοκρατισμό του Αφγανιστάν και τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα συνιστούσαμε λίγη σοβαρότητα.

Μήπως θα μας πουν κιόλας ότι οι Αμερικανοί στηρίζουν κατ' αποκλειστικότητα τα «δημοκρατικά» καθεστώτα; Οχι τίποτε άλλο, μα είχαμε και μια δικτατορία επί 7 χρόνια σε αυτή τη χώρα, αν δεν το έχουν ακούσει. Ασε, που και η Κύπρος ακόμη διαμελισμένη είναι...

«ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ η Αριστερά» και όχι η αμερικανική Ακροδεξιά την απάντηση στην τρομοκρατία! Αυτή ήταν η θέση που εξέφρασε χτες σε τηλεοπτική συζήτηση η βουλευτής του ΣΥΝ Μαρία Δαμανάκη. Αν δηλαδή τις βόμβες τις στείλει η «Αριστερά» της κας Δαμανάκη, δε θα σκοτώνουν;

Γενικώς, πολύ θα θέλαμε να μάθουμε αυτή την «αριστερή θέση» για το πώς θα γίνουν οι βομβαρδισμοί στο Αφγανιστάν. Μήπως έκαναν λάθος οι Αμερικανοί και στόχευσαν πρώτα τα αεροδρόμια; Επρεπε να χτυπήσουν πρώτα τα στρατόπεδα; 'Η μήπως έχει τίποτε άλλες καλύτερες ιδέες; Ο Ράμσφελντ και ο Μάγερς είναι ανοιχτά μυαλά σε τέτοια θέματα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Απεμπλοκή τώρα από τον πόλεμο

Ανατριχιαστική η πρώτη δήλωση του Κ. Σημίτη, ο οποίος αποφάνθηκε αδίστακτα ότι «η απάντηση των ΗΠΑ ήταν αναπόφευκτη»(!). Με άλλα λόγια ο Ελληνας πρωθυπουργός, ευθυγραμμιζόμενος με τους πολεμοκάπηλους στις ΗΠΑ και την ΕΕ, διακήρυξε κυνικά ότι ο πόλεμος είναι το ενδεδειγμένο και απαραίτητο μέσο για την «επίλυση» των όποιων προβλημάτων. Δεν έμεινε όμως εκεί. Ισχυρίστηκε ανερυθρίαστα ότι ο πόλεμος μπορεί να πάει τα πράγματα μπροστά, λέγοντας πως «δε νομίζω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το χειρότερο».

Φυσικά ο Κ. Σημίτης γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτός ο πόλεμος είναι άδικος, ιμπεριαλιστικός. Η αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας» είναι το πρόσχημα για την επιβολή ενός παγκόσμιου στρατιωτικού νόμου που θα καταπνίγει εν τη γενέσει της κάθε απόπειρα αμφισβήτησης και εναντίωσης στο καθεστώς της «νέας τάξης πραγμάτων». Το «κυνήγι» του Μπιλ Λάντεν είναι ολοφάνερο ότι αξιοποιείται για να εδραιώσουν οι ΗΠΑ την κυριαρχία τους στην Κεντρική Ασία και στους δρόμους του πετρελαίου. «Σήμερα εστιάζουμε στο Αφγανιστάν, αλλά η μάχη είναι ευρύτερη», είπε στο διάγγελμά του ο Τζ. Μπους. Είναι ολοφάνερο ότι τρέμουν μπροστά στο ενδεχόμενο «αποσταθεροποίησης» των καθεστώτων που έχουν επιβάλει στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ευρασίας. Από την άλλη ο διπλασιασμός των πολεμικών δαπανών, προς τον οποίο κινούνται οι ΗΠΑ μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη, αποτελεί ένα καλό γιατροσόφι για την αντιμετώπιση της ύφεσης στην οποία εισέρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα η αμερικανική οικονομία. Ο Κ. Σημίτης γνωρίζει πολύ καλά ότι τον πόλεμο που ξεκίνησε θα τον πληρώσουν, ως συνήθως, οι άμαχοι και οι αθώοι άνθρωποι. Οχι μόνο ο λαός του Αφγανιστάν, αλλά και άλλοι λαοί σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οχι μόνο σε ανθρώπινα θύματα και ποτάμια αίματος, αλλά και με τη «βύθιση» της ανθρωπότητας πιο βαθιά στη βαρβαρότητα. Ηδη, οι ΗΠΑ έχουν καταργήσει κάθε έννοια «διεθνούς νομιμότητας» και τα διαγγέλματα του Προέδρου της υπερδύναμης αποτελούν τον μοναδικό «κανόνα δικαίου».

Η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά ο Κ. Σημίτης γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι είναι οι στόχοι αυτού του πολέμου. Και η συνειδητή επιλογή τους να συμμετέχουν σε αυτόν με όποιον τρόπο τούς ζητήσουν τα «μεγάλα αφεντικά», αποσκοπεί ακριβώς στο να αρπάξει η εγχώρια πλουτοκρατία ό,τι μπορεί από τη «νέα» λεηλασία του κόσμου και να «σταθεροποιήσει», υπό τις «προστατευτικές» φτερούγες της «νέας τάξης», και το δικό της καθεστώς, πατώντας πάνω στο χιλιοβασανισμένο σώμα του ελληνικού λαού. Ομως το συμφέρον του ελληνικού λαού βρίσκεται στον αντίποδα των επιδιώξεων της άρχουσας τάξης. Ο αγώνας, η αντίσταση, είναι μονόδρομος. Η απεμπλοκή της χώρας μας από τον πόλεμο είναι το άμεσο καθήκον. Φυσικά, δεν περιμένει κανείς να παραδεχτεί τη «ρεαλιστικότητα» του αιτήματος για να το ικανοποιήσει η κυβέρνηση Σημίτη. Αλλά να το επιβάλει ο λαός μας μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Γιατί να πληρώνουμε για τον καπιταλισμό;

Γρηγοριάδης Κώστας

Ασφαλώς και έχει δίκιο αρθρογράφος της «Καθημερινής» όταν έγραφε πρόσφατα ότι «μη βιαστείτε να πιστέψετε ότι άλλαξε το δόγμα της οικονομικής πολιτικής». Και επεξηγούσε: «Ούτε οι κυβερνήσεις επιστρέφουν στις παλιές και δοκιμασμένες συνταγές του μεγάλου Κέυνς. Ούτε, πόσο μάλλον, εγκαταλείπουμε τον φιλελευθερισμό, την απελευθέρωση των αγορών, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ευεξία των αγορών εργασίας, την εξυγίανση των ασφαλιστικών συστημάτων κ.ο.κ.». Επίσης δεν έχει άδικο στην απάντηση που δίνει στο ερώτημα που ο ίδιος βάζει στον τίτλο του άρθρου «Γιατί το κράτος πληρώνει τις ζημιές»: «Οι εσπευσμένες κρατικές ενισχύσεις - γράφει - που φυτρώνουν σαν μανιτάρια δεν είναι παρά μία ακόμη "επιδότηση" του ίδιου φιλελεύθερου μοντέλου. Εκείνου που έρχεται να διασώσει μια επιχείρηση, με την κοινωνικοποίηση του κόστους που προκαλούν τα λάθη των διαχειριστών της». Ακριβώς όμως εδώ βρίσκεται το πρόβλημα και μια ακόμη μεγάλη αντίφαση του «φιλελεύθερου μοντέλου», του καπιταλισμού. Οι εργαζόμενοι, δηλαδή, δεν μπορούν να δέχονται εσαεί να πληρώνουν διπλά και τριπλά για να σώζουν το σύστημα και τους διαχειριστές του. Και κάποτε θα προτιμήσουν να φτιάξουν το δικό τους σύστημα. Ετσι, απλά, αρέσει δεν αρέσει.

Τα στοιχεία...

Πριν έξι μέρες δόθηκαν τα διαβόητα «στοιχεία», σχετικά με την υποτιθέμενη ενοχή του Μπιν Λάντεν και της Αλ Κάιντα, από την Ουάσιγκτον στις κυβερνήσεις των χωρών της «αντιτρομοκρατικής συμμαχίας». Αμέσως μετά, οι κυβερνήσεις ανακοίνωσαν την ικανοποίησή τους και προχτές ξεκίνησαν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις ενάντια στο Αφγανιστάν.

Και μπορεί, βέβαια, καμιά κυβέρνηση -ούτε η δική μας- να μην έδωσε τα «στοιχεία» στη δημοσιότητα, ώστε να «ενημερώσει τους πολίτες και το λαό, γι' αυτό που πράττει», όπως έλεγε πρόσφατα ο Ακης Τσοχατζόπουλος, αλλά απ' όσα είδαν το φως της δημοσιότητας μόνο για αποδεικτικά στοιχεία δεν πρόκειται. Ελληνικά και ευρωπαϊκά ΜΜΕ έκαναν λόγο για «ενδείξεις», στην καλύτερη περίπτωση, ενώ η «Ντόιτσε Βέλε» μετέδωσε ότι «αστυνομικές πηγές χαρακτηρίζουν τα στοιχεία αστεία».

Τα σημειώνουμε όλ' αυτά, όχι γιατί θεωρούμε τον πρώην μισθοφόρο της ΣΙΑ αθώο του τρομοκρατικού χτυπήματος στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον. Δε γνωρίζουμε, ποιοι ενέχονται σ' αυτό και, επομένως, θεωρητικά δεν μπορεί να αποκλειστεί και η όποια δική του εμπλοκή. Αποδείξεις, όμως, της ενοχής του δεν έχουμε δει ακόμη. Αναρωτιόμαστε, επομένως, πώς πείστηκαν οι εγχώριοι κυβερνώντες και συμμετέχουν με τα μπούνια, ήδη, στον πρώτο πόλεμο του 21ου αιώνα...

Ανοίγουν οι δουλιές...

Δεν πέρασε ούτε μήνας από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και Ουάσιγκτον και ήδη αρχίζουν να φαίνονται οι πρώτοι κερδισμένοι. Οι βιομηχανίες όπλων, βέβαια. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, όπως διαβάζουμε, συζητεί με τις «αμυντικές» βιομηχανίες την επίσπευση της παραγωγής οπλικών συστημάτων. Ανώτατα στελέχη της Boeing και της Honeywell βρίσκονται σε πυρετώδεις διαβουλεύσεις με το Πεντάγωνο, γιατί τα αποθέματα ορισμένων οπλικών συστημάτων, όπως οι «έξυπνοι πύραυλοι», θα εξαντληθούν γρήγορα στο ενδεχόμενο επιχειρήσεων διαρκείας στο Αφγανιστάν ή όπου αλλού υπάρχουν «εχθροί» των ΗΠΑ. Επίσης, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του εξειδικευμένου σε «αμυντικά» θέματα περιοδικού Defense Daily το αμερικανικό Πεντάγωνο συζητά και με άλλους «καλούς πελάτες», όπως η Northrop Grumman, η AAR Corp και CACI International, εκπρόσωποι των οποίων δηλώνουν ότι «ενδέχεται να υπάρξουν νέες παραγγελίες».

Οι «μπίζνες», λοιπόν, ενώ βρισκόταν στα κάτω τους, τώρα, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα, «ανοίγουν» και πάλι και όλα φαίνονται πιο αισιόδοξα για τους εμπόρους όπλων, ιδιαίτερα, μετά την έναρξη και των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Αλλά, όταν αυτοί τρίβουν τα χέρια τους, οι λαοί ματοκυλιούνται.

Ωρα ευθύνης

Ο νέος ιμπεριαλιστικός πόλεμος, ο πρώτος στον 21ο αιώνα, δεν είναι αύριο. Είναι τώρα και διεξάγεται παντού. Αύριο θα είναι πολύ αργά για να ψάξουμε μέσα στις στάχτες να μάθουμε τι συνέβη. Ο πόλεμος είναι εδώ και κανείς δεν μπορεί να μένει θεατής σ' αυτό. Αν χτες ακόμα υπήρχαν κάποιοι που βολεύονταν με το πρόσχημα περί αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, σήμερα δεν υπάρχουν ούτε προσχήματα. Οι «ανθρωπιστικές» βόμβες στο Αφγανιστάν δεν αφήνουν τίποτα όρθιο κι ας ισχυρίζονται το αντίθετο τα φερέφωνα του Πενταγώνου. Το γεγονός ότι το δημιούργημα των Αμερικανών, ο Μπιν Λάντεν, συνεχίζει να προσφέρει με τον τρόπο του υπηρεσίες στον ιμπεριαλισμό δεν μπορεί να γίνεται άλλοθι για τη σφαγή.

Τώρα είναι η ώρα ευθύνης για όλους. Κανείς δεν μπορεί να μένει κλεισμένος στο καβούκι του, κανείς δε δικαιούται να παραμένει θεατής της τερατώδους προπαγανδιστικής μηχανής που έστησαν παράλληλα με τον πόλεμό τους οι ιμπεριαλιστές. Η μετατροπή πόλεων ολόκληρων, στο σύνολο του πλανήτη, σε στρατόπεδα δεν είναι κάτι αυτονόητο, είναι κι αυτό ένας από τους άμεσους στόχους αυτού του πολέμου. Ο καπιταλισμός γνωρίζει πως βρίσκεται σε κρίση και φροντίζει πριν απ' όλα, και παράλληλα με τον αναγκαίο για τη σωτηρία του πόλεμο, να σφραγίσει με τη δύναμη της μπότας και το εσωτερικό μέτωπο. Στην πράξη αποδεικνύει πως έχει κηρύξει τον πόλεμο στο σύνολο του ανθρώπινου πολιτισμού.

Σ' αυτό το πλαίσιο όπου η βαρβαρότητα επελαύνει, τα πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης δίνουν ήδη το «παρών» στους δρόμους. Οχι απλά γενικώς και αορίστως με συνθήματα κατά του πολέμου, αλλά κύρια καταδείχνοντας τον πραγματικό ένοχο. Σ' αυτή τη μάχη ξεχωριστή θα 'πρεπε να έχει καταγραφεί ήδη η συμβολή της διανόησης. Είναι, πρέπει να θεωρείται, αδιανόητη η συνέχεια της επιστημονικής έρευνας στη γυάλα των εργαστηρίων, όταν γύρω ο κόσμος καίγεται. Είναι, πρέπει να θεωρείται, αδιανόητο όταν πέφτουν οι βόμβες σαν το χαλάζι, άλλοι να τραγουδούν για τα πεσμένα φύλλα του φθινοπώρου.

Είμαστε σε πόλεμο. Οχι μόνο με τη μεταφορική έννοια. Με μια ταυτότητα θέσεων οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του τόπου ανακοίνωσαν ότι προσφέρουν τα πάντα, όχι μόνο γην και ύδωρ, στην υπηρεσία του πολέμου κατά των λαών όλου του κόσμου. Δεν αρκούν πια ούτε καν οι - χρήσιμες ίσως σε άλλες στιγμές - ανέξοδες υπογραφές κάτω από ακίνδυνα πασιφιστικά μανιφέστα. Τώρα είναι η ώρα της μέγιστης ευθύνης για κάθε έναν προς έναν. Τώρα που ο ιμπεριαλισμός μετρά ποιος επιτίθεται μαζί του, τώρα που ο πόλεμός τους γίνεται γενικευμένος, τώρα το λαϊκό κίνημα μετρά κι αυτό το έχει του. Οι διαδηλώσεις, που άρχισαν από το βράδυ της Κυριακής σ' όλο το κόσμο, δεν αρκεί πια να είναι μόνο μαχητικές. Είναι κι ένα μέτρο που μπορεί να προδιαγράψει αποφασιστικά τις εξελίξεις. Τώρα είναι η ώρα για να πάρουν όλοι θέση. Καθαρά, παστρικά: Κόντρα - μ' όλες μας τις δυνάμεις - στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Νέα σφαγή

Φωτιά σκορπούν

και θάνατο

του κόσμου πάλι

οι λύκοι,

φωτιά σκορπούν

και θάνατο

καταστροφές

και φρίκη

και επισύρει

η πράξη τους

παγκόσμια