ICON

Απόφαση θέλει και μπορεί να παρθεί απ' τον καθένα ξεχωριστά, μα θα 'ναι για όλους. Την απόφαση πως θα δώσουν δύναμη στη δύναμή τους με την ψήφο τους. Για τις επόμενες μάχες. Μάχες, οι οποίες δεν κρίνονται στην κάλπη, μα στο καθημερινό μετερίζι του αγώνα της ζωής και της δράσης, για το σήμερα και το αύριο. Ολοι οι λαϊκοί άνθρωποι, τούτη τη μέρα, μπορούν να τη θεωρούν ξεχωριστή για τους ίδιους και μπορεί να γίνει ξεχωριστή, αν αξιοποιήσουν σωστά το όπλο της ψήφου. Είναι ώρα, για να δείξουν πως δεν μπορούν να αποφασίζουν άλλοι για την τύχη τους, αλλά οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Οχι γιατί η κάλπη είναι η αρχή και το τέλος. Αλλά κρύβει δύναμη, που μπορεί να κάνει ισχυρό το δίκιο των πολλών. Και θα το κάνει, αν στείλει ξεκάθαρο το πολιτικό μήνυμα, που δε θα χωρά παρερμηνείες και καπηλείες από τα κόμματα που μιλούν στο όνομα του λαού και δρουν ενάντιά του.

Η πλουτοκρατία προσδοκά να ισχυροποιηθούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, γιατί έτσι ισχυροποιούνται η πολιτική της, τα συμφέροντά της, η εκμεταλλευτική της δράση, η διακρατική ΕΕ ως λυκοσυμμαχία του κεφαλαίου και του πολέμου. Για τους ανθρώπους του μόχθου όμως, οι προσδοκίες είναι εντελώς αντίθετες. Θέλουν να ισχυροποιήσουν τη δική τους θέση, τη δική τους προοπτική, τον αγώνα τους για καλύτερες μέρες, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και τη διεκδίκηση των συμφερόντων τους. Ναι, προσδοκούν να ενισχύσουν τη δική τους πολιτική. Αυτές οι προσδοκίες εξαρτώνται και από τη σημερινή τους ψήφο. Η ψήφος έχει δύναμη πολιτική, που μπορεί να συμβάλει στην ευόδωση των προσδοκιών τους. Αυτό, που κατευθύνει τη σημερινή τους ψήφο, είναι το «τι κρίνεται για τους ίδιους». Την επόμενη μέρα, που ξημερώνει με τα ίδια προβλήματα, με την ίδια αν όχι χειρότερη πραγματικότητα, μπορεί το εκλογικό αποτέλεσμα να την κάνει διαφορετική, από τη σκοπιά της ενίσχυσης και της προοπτικής της λαϊκής κοινωνικοπολιτικής πάλης. Γιατί θέλουν να ζήσουν καλύτερα, διεκδικώντας την πλήρη ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους. Θέλουν σταθερή και μόνιμη δουλιά, πλήρη Κοινωνική Ασφάλιση, ελεύθερο χρόνο, δωρεάν Παιδεία και Υγεία, υψηλού επιπέδου πολιτιστική ζωή, γενικότερη μόρφωση και καλλιέργεια. Θέλουν ανάπαυση και αναψυχή, θέλουν να ζήσουν και να απολαύσουν με βάση τον πλούτο που παράγουν.

Αποφασίζει πως θα συμβάλει στο να ορθώνονται ακόμη μεγαλύτερα εμπόδια στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, μέχρι την ακύρωσή της στην πράξη. Πως θα ενισχύσει το ριζοσπαστικό πόλο σε Ελλάδα και Ευρώπη, θα συμβάλει σε γενικότερες εξελίξεις και ανακατατάξεις στο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, που θα διευκολύνουν την απελευθέρωση δυνάμεων από την κυρίαρχη πολιτική και θα δώσουν ώθηση σε μια δυναμική λαϊκής αγωνιστικής συσπείρωσης και δράσης. Για να γίνει ένα αποφασιστικό βήμα προς τη μεγάλη κοινωνικοπολιτική συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, την αποδέσμευση από τις αντιλαϊκές αποφάσεις, συνολικά από το συνασπισμό των καπιταλιστών της ΕΕ.

Θα στείλει μήνυμα στη ΝΔ πως σαν κυβέρνηση δεν έχει την εμπιστοσύνη των λαϊκών ανθρώπων, που την ψήφισαν για να απαλλαγούν από το ΠΑΣΟΚ. Πως το δικό της σύνθημα για εφαρμογή των υποσχέσεών της στις εθνικές εκλογές είναι η απόφασή της να ρίξει ακόμη πιο βαριά στο σβέρκο του λαού το βάρβαρο ευρωατλαντισμό για να αυγαταίνουν τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Θα στείλει μήνυμα στο ΠΑΣΟΚ πως δεν εμπιστεύεται τις προσδοκίες του για αντίσταση και διεκδίκηση, για καλύτερες μέρες σ' αυτό, αφού από τη φύση του πλέον, από τις δεσμεύσεις του απέναντι στο κεφάλαιο, δεν μπορεί να είναι η αντιπολίτευση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων.

Μα, και η «αριστερά» της ενσωμάτωσης στον ευρωμονόδρομο, που εκφράζει ο ΣΥΝ και που μιλώντας για προβλήματα καλλιεργεί την ηττοπάθεια σκοτώνοντας την ελπίδα για καλύτερες μέρες στη θηλιά της ΕΕ, θέλει την απάντηση που της πρέπει.

Και στο δίλημμα: «Με τους λαούς κατά της ΕΕ ή με την ΕΕ κατά των λαών», οι απλοί άνθρωποι του μόχθου απαντούν σταθερά μαχητικά «με τους λαούς ενάντια στην ΕΕ», για να ανατραπεί αυτό το αντιδραστικό οικοδόμημα της ΕΕ και να οικοδομηθεί η Ευρώπη των λαών. Γι' αυτό και η μόνη ψήφος, κερδισμένη για τους ίδιους, για το κίνημά τους, είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.

Γιατί ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει:

• Υπεράσπιση των δικαιωμάτων των λαών όλου του κόσμου, δυνάμωμα της πάλης κατά των αιτιών, που γεννούν τη φτώχεια, την πείνα, τις ασθένειες, τη δυστυχία, την κοινωνική εγκληματικότητα και τη διάδοση των ναρκωτικών.
• Συσπείρωση, αποτελεσματική πολιτική συμμαχιών στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Δύναμη στο κίνημα σήμερα, προοπτική στο αύριο. Ανυποχώρητη, αγωνιστική δράση στο Ευρωκοινοβούλιο.
• Μαχητική διεκδίκηση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη στόχων και μέτρων, που ανακουφίζουν τη ζωή των εργαζομένων, ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
• Μεγαλύτερη συμβολή στη συγκρότηση του ριζοσπαστικού πόλου κομμουνιστικών, ριζοσπαστικών, αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κινημάτων της Ευρώπης, αριστερών κομμάτων που δεν έχουν συμβιβαστεί με τον ευρω-ιμπεριαλισμό.

Με τη θέληση των λαών θα διαμορφωθούν πλειοψηφίες σε κάθε χώρα, που θα διεκδικούν αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. Αφετηρία, η αντίσταση - ανυπακοή - απειθαρχία στην ΕΕ, με τέρμα την αποδέσμευση. Για την ανατροπή της, με προοπτική την Ευρώπη της ειρήνης, του σοσιαλισμού.

Το άνοιγμα της κάλπης μπορεί να αλλάζει τους συσχετισμούς σ' αυτήν την κατεύθυνση. Από μας εξαρτάται. Μπορούμε, λοιπόν, να την κάνουμε δική μας τη μέρα της κάλπης. Κάθε ψήφος στο ΚΚΕ είναι το κόκκινο βόλι, που χτυπά ίσια στην καρδιά τον αντίπαλο. Και δεν έχουμε δικαίωμα να μην το ρίξουμε.

-- Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, θα ψηφίσει στις 12 το μεσημέρι στο 487ο εκλογικό τμήμα (41ο και 42ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, Βαρβάκη 23 και Μομφεράτου, Γκύζη).

-- Ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης, θα ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα στις 11 π.μ., στο 2.319ο εκλογικό τμήμα (5ο Λύκειο Χαλανδρίου, Αριστοφάνους και Σαλαμίνος).

-- Ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, θα ψηφίσει στις 11.30 π.μ., στο 599ο εκλογικό τμήμα (116ο - 14ο Δημοτικό Σχολείο και 45ο Γυμνάσιο Αθηνών, Σίνα 70 και Σαρανταπήχου και Φώτιου Πατριάρχου, Αθήνα).

Προϋπόθεση για να ασκήσει κάποιος το εκλογικό του δικαίωμα είναι να είναι γραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους δήμου ή κοινότητας. Κατ' εξαίρεση, εκλογείς που είναι γραμμένοι σε δημοτολόγια ή μητρώα αρρένων δήμου ή κοινότητας και δεν έχουν στερηθεί το δικαίωμα του εκλέγειν, αλλά που για οποιαδήποτε άλλη αιτία δεν περιλαμβάνονται στους εκλογικούς καταλόγους, ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα, σε οποιοδήποτε εκλογικό τμήμα του δήμου ή της κοινότητας στα δημοτολόγια ή τα μητρώα αρρένων των οποίων είναι εγγεγραμμένοι. Για να ψηφίσουν, προσκομίζουν στην Εφορευτική Επιτροπή του εκλογικού τμήματος πιστοποιητικό από το οποίο προκύπτει η εγγραφή τους στα δημοτολόγια ή μητρώα αρρένων, υπογεγραμμένο από το δήμαρχο ή τον πρόεδρο της κοινότητας ή τα εξουσιοδοτημένα από αυτούς όργανα. Μετά την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος, τα στοιχεία των πιο πάνω εκλογέων προστίθενται στον εκλογικό κατάλογο του εκλογικού τμήματος που ψήφισαν.

Δικαίωμα να ψηφίσουν στη χώρα μας - και μόνο για τις ευρωεκλογές - έχουν οι Κοινοτικοί εκλογείς, (εκλογείς από άλλες χώρες της ΕΕ), που κατοικούν στην Ελλάδα και έχουν ήδη δηλώσει ότι θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα σ' αυτήν, δηλαδή έχουν ήδη εγγραφεί στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους των Κοινοτικών εκλογέων. Πρόκειται για μικρό αριθμό ψηφοφόρων, συγκεκριμένα για 2.577 άτομα, που εντοπίζονται κύρια στη Β' Αθήνας, στο Νομό Αττικής (Υπόλοιπο), στην Α' Πειραιά, στα Δωδεκάνησα, στην Κέρκυρα, στις Κυκλάδες, στο Λασίθι και στα Χανιά.

Στις ευρωεκλογές ο συνδυασμός κάθε κόμματος κατέρχεται στις εκλογές με ένα ψηφοδέλτιο που ισχύει για όλη τη χώρα, καθώς και για όπου ψηφίζουν Ελληνες στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι υποψήφιοι είναι γραμμένοι με τη σειρά που έχει καθορίσει το ίδιο το Κόμμα, γι' αυτό δε χρειάζεται σταυρός προτίμησης. Εδώ θέλει προσοχή, γιατί αν τεθεί σταυρός προτίμησης κινδυνεύει να ακυρωθεί το ψηφοδέλτιο.

Οι ετεροδημότες που είχαν υποβάλει σχετική αίτηση μέχρι τις 7-1-2004 για να ψηφίσουν στον τόπο διαμονής τους και περιλήφθηκαν στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους ετεροδημοτών των βουλευτικών εκλογών, θα ψηφίσουν στο πλησιέστερο στον τόπο διαμονής τους εκλογικό τμήμα. Ψηφίζουν σε κοινά εκλογικά τμήματα μαζί με τους υπόλοιπους ψηφοφόρους και όχι σε ειδικά εκλογικά τμήματα, όπως συνέβη στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Μάρτη. Οι παραπάνω ψηφοφόροι περιλαμβάνονται στους βασικούς εκλογικούς καταλόγους του δήμου, όπου είναι εγγεγραμμένοι και φέρουν την ένδειξη (Ε). Οι παραπάνω ετεροδημότες απαγορεύεται να ψηφίσουν στο Δήμο ή την Κοινότητα στους βασικούς εκλογικούς καταλόγους των οποίων είναι εγγεγραμμένοι.

Οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές μπορούν να ψηφίσουν στο εκλογικό τμήμα που βρίσκονται την ημέρα της ψηφοφορίας (άρθρο 88 παρ. 3 εκλογικής νομοθεσίας). Αν ψηφίσουν στο Δήμο στους εκλογικούς καταλόγους του οποίου είναι γραμμένοι, οφείλουν να ψηφίσουν αποκλειστικά στο εκλογικό τμήμα στους εκλογικούς καταλόγους του οποίου είναι γραμμένοι.

Υπάρχουν εκλογείς που είναι διπλοεγγεγραμμένοι. Στην περίπτωση αυτή στους εκλογικούς καταλόγους που θα υπάρχουν στα εκλογικά τμήματα δίπλα σε τυχόν διπλοεγγεγραμμένο εκλογέα θα υπάρχει η ένδειξη (Δ). Κατά την ψηφοφορία ο διπλοεγγεγραμμένος εκλογέας υπογράφει έντυπη υπεύθυνη δήλωση (με τέτοιες δηλώσεις θα είναι εφοδιασμένα όλα τα εκλογικά τμήματα), όπου θα δηλώνει ότι έλαβε γνώση ότι είναι διπλοεγγεγραμμένος και ότι δεν ψήφισε, ούτε προτίθεται να ψηφίσει την ημέρα αυτή σε άλλο εκλογικό τμήμα της χώρας.

Οι αστυνομικοί, στρατιωτικοί, πυροσβέστες και λιμενικοί ψηφίζουν με την υπηρεσιακή τους ταυτότητα.

Οι Ελληνες ναυτικοί που υπηρετούν σε πλοία με ελληνική σημαία και κατά την ημέρα των εκλογών το πλοίο προβλέπεται να βρίσκεται σε λιμάνι άλλου δήμου ή κοινότητας από αυτόν στον οποίο είναι εγγεγραμμένοι, ψηφίζουν στο δήμο ή την κοινότητα του λιμένα όπου βρίσκεται το πλοίο. Ψηφίζουν με το ναυτικό τους φυλλάδιο, με βάση ονομαστικές καταστάσεις που συντάσσονται και υπογράφονται από τον πλοίαρχο του πλοίου και θεωρούνται από τον προϊστάμενο της λιμενικής ή αστυνομικής ή τελωνειακής αρχής του δήμου ή της κοινότητας όπου βρίσκεται το πλοίο.

Οι Ελληνες ναυτικοί που υπηρετούν σε πλοία με ελληνική σημαία, τα οποία κατά την ημέρα των ευρωεκλογών βρίσκονται ή καταπλέουν σε ελληνικό λιμάνι δήμου ή κοινότητας, διαφορετικών από αυτούς στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους των οποίων είναι εγγεγραμμένοι, ψηφίζουν με το ναυτικό τους φυλλάδιο σε εκλογικά τμήματα του δήμου ή της κοινότητας του λιμένα που βρίσκονται με βάση ονομαστικές καταστάσεις συνταγμένες από τον πλοίαρχο και θεωρημένες από λιμενική κλπ. αρχή. Προϋπόθεση να είναι γραμμένοι στους πιο πάνω ειδικούς εκλογικούς καταλόγους και αδυναμία για αποδεδειγμένους λόγους ανώτερης βίας (δυσμενείς καιρικές συνθήκες, βλάβη πλοίου κλπ.) να ψηφίσουν στον τόπο όπου έχει οριστεί με τους πιο πάνω ειδικούς εκλογικούς καταλόγους.

Οι Ελληνες ναυτικοί που την 12η Ιούνη (ημέρα διεξαγωγής της ευρωεκλογών στα λοιπά κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης) θα βρεθούν σε κάποιο από τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μπορούν να ψηφίσουν στο πλησιέστερο εκλογικό τμήμα της περιφέρειας της οικείας ελληνικής πρεσβευτικής ή προξενικής αρχής χωρίς να έχουν εγγραφεί σε ειδικό εκλογικό κατάλογο. Αυτοί οι Ελληνες ναυτικοί θα ψηφίσουν με την αστυνομική τους ταυτότητα ή ισχύον ελληνικό διαβατήριο και το ελληνικό ναυτικό τους φυλλάδιο.

Το μότο του αντικομμουνισμού της εποχής των λάπτοπ, του διαδικτύου και των αθάνατων μπαλκονιών του άριστου έτσι κι αλλιώς σκηνοθέτη Μπιρσίμ, είναι πασίγνωστο και στερεί τους νεο-αντικομμουνιστές από το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Βασίζεται στην εξομοίωση «τι Χίτλερ τι Στάλιν», που αφού πέρασε με επιτυχία από το καθαρτήριο της ευρωαριστεράς του ψυχρού πολέμου, γιορτάστηκε πανηγυρικά μόλις προ ημερών στη Δουκέρνη. Εκεί οι νεοταξίτες του σημερινού ασύμμετρου βασιλείου των τρομοκρατών εξαφάνισαν 22.000.000 Σοβιετικούς πολίτες - στρατιώτες και λίγο έλειψε να τους επιβιβάσουν ως φαντάσματα πάνω στις μηχανές του Γ΄ Ράιχ.

Θα βρίζουν όσους κομμουνιστές αγγίζουν αμερικάνικη μουσική, ποίηση, επιστήμη ή αν φοράνε και μπλου τζιν, οι ΠΑΣΟΚοι απόφοιτοι του Χάρβαρντ και του Γέιλ... Οι ίδιοι σοσιαλιστές άλλαξαν κοστούμι. Φοράνε μαύρο, άσπρο πουκάμισο και πίνουν καφέ στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, όπως η κυρία Διαμαντοπούλου το περασμένο Σαββατοκύριακο. Οι «κομμουνιστοσυμμορίτες» του '50 θα μετατραπούν σε «ακροδεξιούς» από τους «κεντροαριστερούς», που έπαιξαν κι έχασαν στα χρηματιστήρια, είδαν τις εταιρίες ιδιωτικών βασανιστηρίων και ανακρίσεων που έστησαν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν να χάνουν λεφτά και ...κύρος.

Οι επιθέσεις θα γίνουν και προσωπικές. Ψευδείς ή διεστραμμένης πραγματικότητας, αδιάφορο. Θ' αρχίζουν απ' το φθηνό επιχείρημα ότι οι κομμουνιστές δε διαφωνούν με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό όταν πίνουν κόκα κόλα και δεν αντιστέκονται στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό όταν φορούν αθλητικά παπούτσια αμερικάνικης τεχνολογίας.

Σημασία όμως έχει το πότε εμφανίζονται σε ορδές αυτοί οι γενίτσαροι του νεοταξικού καπιταλισμού με αξιωματικούς σαν τον Μπίστη, τον Ανδριανόπουλο, τον Μάνο, το Χ μεταβλητό νεοχίτωνα. Οταν συνειδητοποιούν ότι οι κομμουνιστές όχι μόνο δεν αλλάζουν περπατησιά, αλλά βρίσκουν και σωρό συνοδοιπόρους στην αντίσταση, στην ανυπακοή, στην απειθαρχία. Από φόβο κι από το σύνδρομο στέρησης της εξουσίας, οι «άνδρες με τα μαύρα» ξαναγίνονται αντιΚΚΕ. Με βλέμμα θολό, βλέπουν τους «συμμορίτες» στα δεξιά τους, γιατί οι ίδιοι ήταν ανέκαθεν ιδεολογικώς δεξιοί μονόχειρες... Μαυρίστε τους, για να αισθάνονται χρωματικώς σύμφωνοι με τον εαυτό τους.

Eurokinissi

Με ποιο τρόπο θα εμπλακεί παραπέρα η χώρα μας στην κατοχή του Ιράκ; Ιδωμεν...

Οπως προκύπτει από τις τελευταίες επίσημες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, πράγμα που σημαίνει - και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό - ότι η πρωτοβουλία για το είδος της ελληνικής συμμετοχής στην κατοχή του Ιράκ έχει αφεθεί στα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, τα οποία και θα αποφασίσουν, στα πλαίσια του γενικότερου καταμερισμού που σχεδιάζουν, ποια θα είναι η ελληνική συμμετοχή.

Το όλο ζήτημα άνοιξε με αφορμή τις δηλώσεις που έκανε την Τετάρτη ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Σπ. Σπηλιωτόπουλος, μετά τη συνάντησή του με τον Ολλανδό ομόλογό του, όπου σ' ερώτηση για το ενδεχόμενο να δοθεί εντολή στο ΝΑΤΟ για την αποστολή στρατευμάτων στο Ιράκ, ο υπουργός Αμυνας δήλωσε: «Δε συζητήσαμε για τη νέα αυτή κατάσταση. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι για την Ελλάδα η προτεραιότητα τώρα και μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι μόνον αυτό. Το τι θα γίνει μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι κάτι το οποίο θα συζητηθεί και βεβαίως θα γίνει και γνωστό». Ομως ο Ολλανδός υπουργός ήταν πιο σαφής, αφού ανέφερε ότι συζήτησαν για κοινή συμμετοχή σε πολυεθνικές επιχειρήσεις, διευκρινίζοντας ταυτόχρονα ότι η Ολλανδία έχει εμπειρία από το Ιράκ.

Γεγονός είναι, πάντως, ότι η κυβέρνηση περιμένει, προκειμένου να καθορίσει τη στάση της, την απόφαση του ΝΑΤΟ για εμπλοκή στο Ιράκ, η οποία αναμένεται να ληφθεί στο τέλος του μήνα στη Σύνοδο Κορυφής της Κωνσταντινούπολης. Μέχρι τότε, θα προσπαθεί να «κρύβεται» πίσω από το επιχείρημα ότι «δεν έχει τεθεί θέμα» για την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ, αποφεύγοντας βέβαια να δηλώσει ξεκάθαρα ότι δε σκοπεύει, σε κάθε περίπτωση, να στείλει στρατεύματα στη «διεθνή» κατοχή του Ιράκ.

Συνέχεια στο θέμα δόθηκε την Πέμπτη με την επίσκεψη στην Αθήνα του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Γιαπ ντε Χουπ Σέφερ, ο οποίος είχε διαδοχικές συναντήσεις με τον πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή, τον υπουργό Εξωτερικών Π. Μολυβιάτη και τον υπουργό Αμυνας Σπ. Σπηλιωτόπουλο. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος, σε δηλώσεις του, ανέφερε ότι ο γγ του ΝΑΤΟ δεν έθεσε θέμα αποστολής ελληνικών δυνάμεων στο Ιράκ, αλλά παραδέχτηκε ότι ακόμα δεν έχει συζητηθεί ο ρόλος του ΝΑΤΟ στο Ιράκ. «Κανείς, είπε, δε μας έχει ζητήσει να στείλουμε στρατιωτικές δυνάμεις στο Ιράκ».

Οσο για τη δήλωση του υπουργού Αμυνας, Σπ. Σπηλιωτόπουλου, που άφηνε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο αποστολής ελληνικών δυνάμεων στο Ιράκ μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Θ. Ρουσόπουλος υποστήριξε με «απόλυτη βεβαιότητα» ότι η δήλωση του υπουργού παρερμηνεύτηκε! Επανέλαβε, όμως, ότι η Ελλάδα συμμετέχει στην «οικονομική ανασυγκρότηση» του Ιράκ. Οσον αφορά στο Αφγανιστάν είπε πως δε ζητήθηκαν επιπρόσθετες ελληνικές δυνάμεις. Από την άλλη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ομολόγησε ότι στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ θα συζητηθεί η επέκταση της δράσης του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή!

Ομως, το κλίμα που επικρατεί στο υπουργείο Αμυνας δεν προσφέρεται για εφησυχασμό. Οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στο ότι η «διάψευση» του Θ. Ρουσόπουλου αφορά μόνο στη μη αποστολή χερσαίων μάχιμων δυνάμεων. Ετσι, δεν αποκλείουν τη συμμετοχή ελληνικών πολεμικών αεροπλάνων και πλοίων. Επίσης, θεωρείται πιθανό, ως αντιστάθμισμα της μη αποστολής ελληνικών μάχιμων δυνάμεων στο Ιράκ, να ενισχυθεί η ελληνική στρατιωτική παρουσία στο Αφγανιστάν και στα Βαλκάνια.

Η κατάσταση, λοιπόν, που έχει διαμορφωθεί, είναι συνέχεια της εμπλοκής της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο για την εισβολή και κατάληψη του Ιράκ. Οι «διαψεύσεις» της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ έχουν την ίδια αξία που είχαν και οι ανάλογες διαψεύσεις της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όταν ξεκίνησε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος κατά του Ιράκ, όπου η βάση της Σούδας, ο ελληνικός εναέριος χώρος και ελληνικά πολεμικά πλοία συμμετείχαν, παρά τις κυβερνητικές «διαψεύσεις», μέχρι που ήρθε ο Μπους ο οποίος, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους, επιβεβαίωσε πανηγυρικά την «ελληνική συμβολή».

Περιθώρια εφησυχασμού δεν υπάρχουν. Σήμερα στις κάλπες δίνεται η ευκαιρία, με τη ενίσχυση του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ, για ένα ηχηρό μήνυμα ανυπακοής, αντίστασης στους ευρω-ιμπεριαλιστικούς μονόδρομους. Αυτή είναι η μόνη εγγύηση ότι τα ιμπεριαλιστικά σχέδια δε θα βρουν στρωμένο το έδαφος από τον ελληνικό λαό. Πρόκειται για ένα μήνυμα με ευρωπαϊκές διαστάσεις.

Eurokinissi

Μα δεν είναι έτσι τα πράγματα. Οι εκλογές του Μάρτη του 2004 δυνάμωσαν και το ριζοσπαστικό πόλο αντίστασης στην πολιτική του κεφαλαίου. Ετσι, μπορεί πράγματι το Ευρωκοινοβούλιο να είναι η βιτρίνα της ανύπαρκτης λαϊκής συμμετοχής στην πορεία της αντιδραστικής ΕΕ. Ενα συμπληρωματικό όργανο της δικτατορίας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Αλλά η ψήφος σήμερα έχει αποφασιστική σημασία για την πορεία αυτού του καπιταλιστικού συνασπισμού κρατών που ονομάζεται ΕΕ. Και πάνω απ' όλα, αυτή η πορεία αλληλοδιαπλέκεται, αλληλοεξαρτάται και αλληλοεπηρεάζεται από την πορεία της κάθε χώρας. Επομένως, οι λαϊκές δυνάμεις μπορούν να καθορίσουν την πορεία της χώρας τους άρα και την πορεία της ΕΕ, με βασικό κριτήριο τη ζωή τους, τα συμφέροντά τους, την επιδίωξη να διαμορφώνουν οι ίδιοι τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, στις οποίες θέλουν να ζήσουν. Να καθορίζουν οι ίδιοι τις τύχες τους, με βάση τα συμφέροντά τους. Που η πραγματοποίησή τους εξαρτάται από την πολιτική και την εξουσία που την εφαρμόζει σε κάθε κράτος και εξαρτάται από την ΕΕ.

Το ερώτημα ποια Ελλάδα σε ποια Ευρώπη καθορίζει και τη σημερινή ψήφο. Που μπορεί να συμβάλει στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών και σίγουρα να καταγράψει την εκλογική δύναμη των κομμάτων. Αλλά αυτό το τελευταίο θα έχει τη δική του επίδραση στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις.

Ο αγώνας ενάντια στην πολιτική και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ενάντια στην ίδια την ΕΕ, για να υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα πρέπει να εναντιώνεται πρώτα και κύρια στην πολιτική που εφαρμόζεται στο κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ, στην εξουσία που την εφαρμόζει με τελικό σκοπό την ανατροπή της. Μόνο η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων σε κάθε κράτος - μέλος της μπορεί να αποδυναμώνει την ΕΕ, να ανοίγει το δρόμο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας που μπορεί να ικανοποιεί όλες τις σύγχρονες ανάγκες των απλών ανθρώπων του μόχθου σε κάθε χώρα και να οδηγεί προς την Ευρώπη των λαών, του σοσιαλισμού.

Μπορούν, λοιπόν, οι εργάτες, οι αγρότες, τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, τώρα, έχοντας την πείρα των αρνητικών συνεπειών της αντιλαϊκής ευρωενωσιακής πολιτικής, να την καταδικάσουν, καταψηφίζοντας την κυβέρνηση και τα κόμματα που την εφαρμόζουν στη χώρα μας, τη στηρίζουν ή την ανέχονται. Δεν πρέπει να λαθέψουν. Κόκκινη ψήφος είναι το βόλι, που χτυπά ίσια στην καρδιά της αντιλαϊκής πολιτικής. Μ' αυτές τις σκέψεις για την ώρα της κάλπης, δίνουμε στους αναγνώστες του «Ρ» τα αποτελέσματα της αναμέτρησης των ευρωεκλογών του 1999, αλλά και αυτά των εθνικών εκλογών του 2004, σε κάθε νομό, και τα συνοπτικά αποτελέσματα σ' όλη την επικράτεια.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αν και είναι το μόνο όργανο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εκλέγεται απ' ευθείας απ' τους λαούς των κρατών - μελών, έχει σημαντικά μικρότερες αρμοδιότητες απ' τα άλλα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Είναι κι αυτό μια απόδειξη του ίδιου του χαρακτήρα της Ενωσης, ως οργανισμού εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ), που θα προκύψει από τις σημερινές εκλογές θα συμμετέχουν 732 βουλευτές από τα 25 κράτη- μέλη της ΕΕ, μετά την πρόσφατη διεύρυνση. Στην προηγούμενη σύνθεση (πριν την ένταξη των δέκα νέων κρατών - μελών) συμμετείχαν 626 βουλευτές από 15 κράτη -μέλη. Σε κάθε κράτος - μέλος αντιστοιχεί ένας συγκεκριμένος αριθμός ευρωβουλευτών κατ' αναλογία με τον πληθυσμό του.

Ο αριθμός των ευρωβουλευτών που εκλέγεται από κάθε κράτος - μέλος είναι ο εξής (σε παρένθεση, για τα παλαιότερα κράτη - μέλη, είναι ο αριθμός των ευρωβουλευτών στην προηγούμενη σύνθεση του ΕΚ): Βέλγιο 24 (25), Κύπρος 6, Τσεχία 24, Δανία 14 (16), Γερμανία 99 (99), Ελλάδα 24 (25), Ισπανία 54 (64), Εσθονία 6, Γαλλία 78 (87), Ουγγαρία 24, Ιρλανδία 13 (15), Ιταλία 78 (87), Λετονία 9, Λιθουανία 13, Λουξεμβούργο 6 (6), Μάλτα 5, Ολλανδία 27 (31), Αυστρία 18 (21), Πολωνία 54, Πορτογαλία 24 (25), Σλοβακία 14, Σλοβενία 7, Φινλανδία 14 (16), Σουηδία 19 (22), Βρετανία 78 (87).

Στο ΕΚ, οι ευρωβουλευτές συγκροτούν πολιτικές ομάδες αναλόγως των πολιτικών συγγενειών των κομμάτων, με τα οποία εκλέγονται. Στο προηγούμενο ΕΚ, οι μεγαλύτερες πολιτικές ομάδες και η δύναμή τους ήταν οι εξής:

Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών (στο οποίο συμμετείχαν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ) 232, Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (στο οποίο συμμετείχαν οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ) 175, Ευρωπαϊκό Κόμμα των Φιλελεύθερων, Δημοκρατών και Μεταρρυθμιστών 52, Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά/ Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών (στην οποία συμμετείχαν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ) 49, Πράσινοι/ Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία 44.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει τις εξής αρμοδιότητες:

• Εξετάζει τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και συμμετέχει με το Συμβούλιο (το οποίο συγκροτείται από υπουργούς των κρατών - μελών) στη νομοθετική διαδικασία, ακόμη και ως ισότιμο νομοθετικό όργανο, με διάφορους τρόπους (διαδικασία συναπόφασης, συνεργασίας, σύμφωνη γνώμη, συμβουλευτική γνώμη...)
• Ασκεί έλεγχο των δραστηριοτήτων της Ενωσης, μέσω του διορισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (και της δυνατότητας να ψηφίζει πρόταση μομφής εις βάρος της) καθώς και μέσω των γραπτών ή προφορικών ερωτήσεων που απευθύνει στην Επιτροπή και στο Συμβούλιο.
• Μοιράζεται με το Συμβούλιο τις εξουσίες σε θέματα προϋπολογισμού, με την ψήφιση του ετήσιου προϋπολογισμού, ο οποίος καθίσταται εκτελεστός με την υπογραφή του Προέδρου του Κοινοβουλίου και τον έλεγχο της εκτέλεσής του.

Οπως προκύπτει, μέσα από τις πολυδαίδαλες διαδικασίες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παραμένει ένα κυρίως γνωμοδοτικό όργανο, με σημαντικά μειωμένες αρμοδιότητες σε σχέση με τα άλλα κοινοτικά όργανα όπως το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (στο οποίο συμμετέχουν οι ηγέτες των κρατών - μελών), το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (στο οποίο συμμετέχουν υπουργοί από τα κράτη - μέλη) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (στην οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι από τα κράτη - μέλη) και τα οποία συγκεντρώνουν το σύνολο, σχεδόν, της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Το 1923, ο αυστριακός κόμης Κούντενχόβεν Καλέργκι (1894-1972), απόγονος ευγενών από τη Γερμανία και το Βυζάντιο, εξαγγέλλει στη Βιέννη τη δημιουργία του Πανευρωπαϊκού Κινήματος με στόχο την Πανευρωπαϊκή Ενωση και οραματίζεται τη σταδιακή μετεξέλιξη της Γηραιάς Ηπείρου στις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Ο Καλέργκι έλεγε ότι μόνο κατ' αυτόν τον τρόπο θα επιβιώσουν τα κράτη της ηπειρωτικής Ευρώπης επικαλούμενος κυρίως τον «σοβιετικό κίνδυνο».

Στην ιδέα των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» είχε ασκήσει δριμύτατη κριτική ο Λένιν από το 1915, αποδεικνύοντας την ιμπεριαλιστική της φύση και τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της.

Η ενδυνάμωση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '30, έβαλε σε δεύτερη μοίρα τη συζήτηση για την «Ενωση» η οποία όμως ποτέ δεν έπαψε να συζητείται. Ετσι επανήλθε δριμύτερη μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Για ένα επιπλέον λόγο οι απολογητές του καπιταλισμού επανέφεραν την ιδέα της «Ενωσης». Ηταν η εγκαθίδρυση των σοσιαλιστικών καθεστώτων σε σειρά χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Αυτή τη φορά, οι ΗΠΑ έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στις ζυμώσεις.

Το 1946, ο Γουίνστον Τσόρτσιλ κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, τάσσεται υπέρ «της οικοδόμησης ενός είδους Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης». Λίγους μήνες αργότερα, ο Τζον Φόστερ Ντάλες, υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, δηλώνει: «Η Ευρώπη πρέπει να ομοσπονδοποιηθεί ή να εξαφανιστεί!».

Κατά «σύμπτωση», εκείνη την περίοδο, αναλαμβάνει και πάλι δράση ο κόμης Κούντενχόβεν Καλέργκι, ο οποίος κατά τη διάρκεια του πολέμου είχε καταφύγει στις ΗΠΑ. Ο Καλέργκι, σε ομιλία του το Μάρτη του 1947, στο New York Herald Tribune Forum, τονίζει ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν αποτελεί πολιτική ουτοπία αλλά πρακτική πολιτική, γιατί «σε διαφορετική περίπτωση η Σοβιετική Ενωση θα "καταπιεί" ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο»!

Στη συζήτηση που άρχισε στην Ευρώπη, ο Γάλλος πολιτικός, Ζαν Μονέ, εμφανίζεται ως πατέρας της ιδέας για τη δημιουργία της οικονομικής και πολιτικής ένωσης των κρατών της δυτικής Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο ότι ως όχημα για την προώθηση της ιδέας χρησιμοποιείται το «Σχέδιο Μάρσαλ» στη σύνταξη του οποίου συνέβαλε ο Μονέ. Στις 16 Απρίλη 1948 ιδρύεται ο Οργανισμός Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας για τη διαχείριση του «Σχεδίου Μάρσαλ», που στην πράξη σηματοδοτεί και το τέλος των «κλειστών» εθνικών οικονομιών της Ευρώπης, αφού μεταξύ των όρων που θέτουν οι ΗΠΑ για τη χορήγηση της αμερικανικής βοήθειας είναι η μείωση των εμπορικών φραγμών μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών. Επίσης θέτουν ως προϋπόθεση την πλήρη συνεννόηση και τον κοινό σχεδιασμό των Ευρωπαίων τόσο ως προς το συνολικό ύψος της απαιτούμενης αμερικανικής βοήθειας όσο και ως προς την κατανομή της.

Ακολούθησαν δύο χρόνια έντονων συζητήσεων, πάντα με την παρουσία των ΗΠΑ, για τη φόρμουλα της «Ενωσης». Στις 9 Μάη του 1950, ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Ρομπέρ Σουμάν σε ομιλία του εμπνευσμένη από τις προτάσεις του συμβούλου του Ζαν Μονέ, προτείνει να τεθεί η παραγωγή άνθρακα και χάλυβα της Γαλλίας και της Γερμανίας υπό κοινό έλεγχο. Στις 18 Απρίλη του 1951 υπογράφεται στο Παρίσι η ιδρυτική Συνθήκη της «Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανθρακος και Χάλυβος» (ΕΚΑΧ) από τα έξι ιδρυτικά της μέλη, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Ηταν το πρώτο βήμα για την Ευρωπαϊκή Ενωση όπως τη γνωρίζουμε. Το 1957 στη Ρώμη υπογράφεται από τα κράτη μέλη της ΕΚΑΧ η Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, που το 1991 με τη Συνθήκη Μάαστριχτ μετεξελίσσεται σε ΕΕ.

Μόνο το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα - και στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου - για τους σχεδιασμούς της ΕΕ. Οι υποστηριχτές του ευρωμονόδρομου απέκρυψαν συνειδητά το τι φέρνει η επόμενη μέρα για τους λαούς της Ευρώπης

Η νέα έκθεση που κατατίθεται στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το οποίο θα γίνει στις 17 και 18 του Ιούνη στις Βρυξέλλες, σείει ως μπαμπούλα την απειλή ότι «η ΕΕ δε θα επιτύχει το ενδιάμεσο ποσοστό - στόχο για το 2005 - του 67% απασχόληση». Και στη βάση αυτής της εκτίμησης δίνει εντολή για αποτελεσματικότερη εφαρμογή των κατευθύνσεων της ομάδας του Βιμ Κοκ.

Η Επιτροπή, με το 239/2004 έγγραφό της, εκτιμά ότι οι μέχρι τώρα αναδιαρθρώσεις - «μεταρρυθμίσεις» τις ονομάζει - «έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη βελτίωση των επιδόσεων της αγοράς εργασίας». Ωστόσο, θεωρεί ότι αυτό δεν αντισταθμίζει το γεγονός πως η απασχόληση «έχει ανακοπεί στο 64,3%» όταν ο στόχος για το 2010 είναι να έχει φτάσει στο 70% με ενδιάμεσο το 2005 το 67%.

Ο στόχος του 70% αντιστοιχεί στη δημιουργία άνω των 15 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας στην ΕΕ των 15 και άνω των 20 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας στην ΕΕ των 25 χωρών. Υπενθυμίζεται ότι 15 εκατομμύρια θέσεις εργασίας ήταν και ο στόχος που είχε προβληθεί το 1994 για να παρουσιαστεί ως θετική η Λευκή Βίβλος για την «Ανταγωνιστικότητα, την Ανάπτυξη, την Απασχόληση». Και αντί για τη δημιουργία πραγματικών θέσεων εργασίας όλοι οι απολογισμοί αναφέρονται σε αύξηση της μερικής απασχόλησης, σε ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων έως και στην ολική κατάργηση του 8ωρου.

Σ' αυτή την κατεύθυνση «τα κράτη-μέλη πρέπει να εφαρμόσουν αποφασιστικά το πλήρες φάσμα των πολιτικών που καθορίζονται (...) και η Ενωση να αυξήσει την άσκηση πίεσης προς τα κράτη-μέλη».

Η Επιτροπή υπενθυμίζει ότι η ομάδα Κοκ και η Κοινή Εκθεση για την Απασχόληση, που εγκρίθηκε το Μάρτη στις Βρυξέλλες, καθορίζουν τέσσερις καίριους τομείς δράσης:

- Την αύξηση της προσαρμοστικότητας των εργαζομένων και των επιχειρήσεων.

- Την προσέλκυση περισσότερων ατόμων στην αγορά εργασίας και να καταστεί η εργασία πραγματική επιλογή για όλους.

- Μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη επένδυση σε ανθρώπινο κεφάλαιο.

- Εξασφάλιση της αποτελεσματικής υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων μέσω καλύτερης διακυβέρνησης.

Ειδική προσοχή χρειάζεται ο δεύτερος στόχος καθώς πίσω από τη φράση «να καταστεί η εργασία πραγματική επιλογή για όλους» βρίσκεται μια ανάλυση σύμφωνα με την οποία οι εργαζόμενοι προτιμούν να μένουν στο ταμείο ανεργίας αντί να πιάνουν δουλιά! Αυτό που επιχειρείται και με συγκεκριμένα μέτρα ανά χώρα είναι να μειωθούν τόσο ο χρόνος παραμονής στο ταμείο ανεργίας, μέσα από προγράμματα απασχολησιμότητας, όσο και μια σειρά επιδομάτων που θεωρούνται από την ΕΕ εισόδημα το οποίο αποθαρρύνει τους εργάτες από το να αναζητούν δουλιά! Η κατεύθυνση είναι να κοπεί κάθε κατακτημένη κοινωνική παροχή, έτσι ώστε ο εργάτης να υποχρεώνεται να δεχτεί όποια δουλιά τού δίνεται, με όποιους όρους επιβάλλει η εργοδοσία, αφού μόνο αν έχει το προσφερόμενο μεροκάματο (μεροκάματο πείνας) θα μπορεί να καλύπτει - έστω και λειψά - τις ανάγκες του.

Στο σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου (2004/0082 CNS), που συνοδεύει την έκθεση της Κομισιόν, σημειώνεται ότι «τα κράτη-μέλη και οι κοινωνικοί εταίροι πρέπει να δώσουν άμεση προτεραιότητα στην αύξηση της προσαρμοστικότητας των εργαζομένων», «στην προσέλκυση περισσοτέρων ατόμων να εισέλθουν και να παραμείνουν στην αγορά εργασίας».

Το «να εισέλθουν» αφορά κύρια τις γυναίκες και τους νέους και το «να παραμείνουν» το στόχο για παραμονή στη δουλιά των ηλικιωμένων εργαζομένων τόσο όσο να παίρνουν τη σύνταξη ...μετά θάνατον!

• Για την προσαρμοστικότητα: «Προώθηση της ευελιξίας, ελκυστικότητα τόσο των τυποποιημένων όσο και των μη τυποποιημένων συμβάσεων εργασίας για να αποφευχθεί η εμφάνιση αγορών εργασίας των δύο τρίτων»
• Για την προσέλκυση περισσοτέρων: «Τερματισμός των παγίδων ανεργίας, αεργίας και χαμηλών αμοιβών με την εξισορρόπηση φόρων και παροχών. Οικοδόμηση ολοκληρωμένων στρατηγικών για την παράταση του επαγγελματικού βίου με κίνητρα ώστε να συνταξιοδοτούνται αργότερα».

Εξαιρετικά επικίνδυνη είναι η σύσταση για «εξατομικευμένες υπηρεσίες» στις πολιτικές «ανταμοιβής της εργασίας», που παραπέμπει σε γενικευμένη αντικατάσταση των συλλογικών συμβάσεων από ατομικές. Σαν κερασάκι προσφέρονται για κίνητρα η εξατομικευμένη φορολόγηση, η ποιότητα στην εργασία, οι εγκαταστάσεις παιδικής φροντίδας και άλλα μέτρα φιλικά προς την οικογένεια.

Στη σύσταση για τη «διακυβέρνηση» είναι χαρακτηριστική η φράση «οικοδόμηση συμπράξεων μεταρρύθμισης για την κινητοποίηση της υποστήριξης και της συμμετοχής των κοινωνικών εταίρων». Οπου, δηλαδή, οι εργατοπατέρες εντέλλονται να παίξουν ρόλο διακυβέρνησης στην προώθηση της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Στο Βέλγιο ζητείται η κατάργηση των συστημάτων πρόωρης συνταξιοδότησης και παραπέρα μείωση του μη μισθολογικού κόστους.

Στη Γερμανία βάρος δίνεται στο «συνδυασμό των διαπραγματεύσεων για τους μισθούς με την πρόοδο όσον αφορά την ευελιξία στο χρόνο εργασίας».

Για την Ελλάδα αφού σημειώνεται ότι «η παραγωγικότητα του εργατικού δυναμικού έχει αυξηθεί σημαντικά», εντέλλεται «η πλήρης υλοποίηση του πακέτου μεταρρυθμίσεων της αγοράς εργασίας που έχει συμφωνηθεί, αύξηση της ελκυστικότητας της μερικής απασχόλησης και ανάπτυξη υπηρεσιών προσωρινής απασχόλησης για μεγαλύτερη ποικιλότητα των εργασιακών ρυθμίσεων».

Σταθερά ζητείται για τη χώρα μας «η μείωση του μη μισθολογικού εργατικού κόστους» και «έντονες ενέργειες για αύξηση του επιπέδου και της αποτελεσματικότητας των ενεργητικών πολιτικών για την αγορά εργασίας ώστε να καλύπτεται μεγαλύτερο ποσοστό αέργων και ανέργων».

Στα κίνητρα για τις γυναίκες αναφέρεται η μερική απασχόληση, ενώ για τους ηλικιωμένους εργαζόμενους ζητείται «προσδιορισμός μιας εκτενούς στρατηγικής για την επέκταση του επαγγελματικού βίου».

Από την Ισπανία ζητείται «αύξηση της ελκυστικότητας της προσωρινής εργασίας» και «εξάλειψη των εμποδίων για τη μερική απασχόληση». Το πιο σοβαρό, που θυμίζει τα δικά μας Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, είναι η «αξιοποίηση των δυνατοτήτων διαφοροποίησης των αμοιβών σύμφωνα με τις τοπικές, περιφερειακές και τομεακές συνθήκες».

Η σύσταση για την Πορτογαλία παρουσιάζει ενδιαφέρον γιατί εκτιμά ότι είναι πιο κοντά απ' όλες τις χώρες στους στόχους της Λισαβόνας. Αυτό, όμως, ομολογείται ότι οφείλεται στο γεγονός πως «ένα μεγάλο ποσοστό, πάνω από το 20%, απασχολείται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου».

Στη Σουηδία ζητείται «αντιμετώπιση του αυξανόμενου αριθμού ατόμων που βρίσκονται σε μακροχρόνια άδεια λόγω ασθένειας»!

Στην Αγγλία τονίζεται πως πρέπει να εξασφαλιστεί «ότι η εξέλιξη των μισθών δε θα υπερβαίνει την εξέλιξη όσον αφορά την παραγωγικότητα», δηλαδή ως μέτρο για τους μισθούς να μην παίρνονται ούτε κατ' ελάχιστον υπόψη οι ανάγκες αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.

Εκεί που ετοιμάζεται η μεγάλη σφαγή, πέρα από τη βύθιση που έχει ήδη επιβληθεί μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης, ως προς τα εργατικά δικαιώματα, είναι στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Στην Τσεχία δίνεται εντολή για αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών γιατί εκτιμάται ότι είναι «πρώιμη» η ηλικία που βγαίνουν στη σύνταξη. Εκτιμάται επίσης ότι είναι πολλές ακόμα οι παροχές Πρόνοιας και ότι αυτό δημιουργεί εξάρτηση από αυτές, γεγονός που πρέπει να αποθαρρυνθεί και αντίθετα να ενθαρρυνθούν οι εργαζόμενοι να ζουν «με κανονική εργασία».

Στη Σλοβενία τίθεται ως πρώτος στόχος «η αύξηση της απασχόλησης ατόμων άνω των 55 ετών».

Ας την παρακολουθήσουμε.

Ηταν το 1961, στις 9 του Ιούλη όταν η τότε κυβέρνηση του κόμματος της ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση), με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, (ήταν το κατεξοχήν κόμμα του μεγάλου κεφαλαίου και απ' αυτό προήλθε μετά τη δικτατορία η ΝΔ, την οποία συγκρότησε ο βασικός πυρήνας των στελεχών της ΕΡΕ), υπέγραψε τη Συνθήκη Σύνδεσης της Ελλάδας με την τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) - ή διαφορετικά «Κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά».

Η συγκεκριμένη Συνθήκη υπογράφτηκε στην Αθήνα, στην αίθουσα της Βουλής και προπαγανδίστηκε ως τεράστια εθνική επιτυχία, όπως άλλωστε προπαγανδίστηκαν όλοι οι λεγόμενοι μεγάλοι «εθνικοί στόχοι», δηλαδή η ένταξη στην ΕΟΚ και μετέπειτα η ένταξη στην ΟΝΕ και το ευρώ, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό τον Κ. Σημίτη πρωθυπουργό.

Εδώ χρειάζεται να ανοίξουμε μια παρένθεση. Γιατί η ΕΟΚ δέχτηκε την Ελλάδα στους κόλπους της, αρχικά με τη Συνθήκη Σύνδεσης και μετά ως πλήρες μέλος;

Η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, με τα κόμματά της, επέλεξε και συμμετέχει στην ΕΟΚ, ενισχύοντας και προωθώντας τα οικονομικά συμφέροντά της και έχοντας ένα διεθνές στήριγμα της εξουσίας της. Ας μην ξεχνάμε πως παρά την ήττα του λαϊκού κινήματος στα 1949, και με το ΚΚΕ να δρα παράνομο, τα μετεμφυλιοπολεμικά καθεστώτα, επιδίωκαν, μάταια, να ξεκόψουν τις ρίζες του λαϊκού κινήματος από την ιστορία του, να το τσακίσουν. Δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν. Ετσι κι αλλιώς και τα κοινά σύνορα με τα σοσιαλιστικά Βαλκάνια επιδρούσαν θετικά στην ανάπτυξή του, αλλά και οι ρίζες του ήταν βαθιές. Επρεπε λοιπόν και το κεφάλαιο να δυναμώσει, (χωρίς τη διαπλοκή του με το ξένο δεν μπορούσε), και η εξουσία του να ενισχύεται έχοντας διεθνή στηρίγματα. Ηδη είχε προηγηθεί η ένταξη στο ΝΑΤΟ από το 1953.

Να πώς το παρουσιάζει προπαγανδιστικά ο Κ. Τσάτσος στα 1961: «Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι... η σύνδεσις της Ελλάδος με τας δημοκρατικάς χώρας της Δύσεως αποτελεί τον μόνον ασφαλή τρόπον διά την επιβίωσιν. Δεν είναι σοβαρόν να επιδιώκη τις την εθνικήν επιβίωσιν με λύσεις αι οποίαι ιστορικώς είναι αδύνατοι. Θα εκλέξωμεν... την καλυτέραν και ασφαλώς η καλυτέρα είναι εκείνη, την οποίαν ήδη επέλεξεν η Ελλάς».

Η Ελλάδα επομένως έγινε δεκτή στην τότε ΕΟΚ, αφενός γιατί το ζήτησε η πλουτοκρατία της για τους παραπάνω λόγους, αφετέρου, γιατί ήταν η μόνη καπιταλιστική χώρα στα σοσιαλιστικά Βαλκάνια, η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ σε μια περιοχή που είχε κηρυχτεί ως εχθρική για το δυτικοευρωπαϊκό και αμερικανικό καπιταλισμό. Μια χώρα - γέφυρα του διεθνούς καπιταλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό, αλλά και γέφυρά του στη Μέση και Εγγύς Ανατολή, περιοχή με πηγές ενέργειας, τις οποίες επιδίωκαν να εξασφαλίσουν τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, αλλά και γενικότερης γεωστρατηγικής σημασίας.

Τη Συνθήκη Σύνδεσης από την ελληνική κυβέρνηση της ΕΡΕ υπέγραψαν ο αντιπρόεδρός της Παν. Κανελλόπουλος, ο υπουργός Συντονισμού Αριστ. Πρωτοπαπαδάκης, ο υπουργός Εξωτερικών Ευ. Αβέρωφ - Τοσίτσας. Από την πλευρά της ΕΟΚ υπεγράφη και από κάθε κράτος - μέλος της και από την ΕΟΚ. Από τα κράτη - μέλη της την υπέγραψαν: ο Πολ Χένρι Σπάακ, αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου, ο Γκέμπχαρτ Ζέελος, πρεσβευτής της Γερμανίας στην Αθήνα, ο Μορίς Κουβ ντε Μιρβίλ, υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, ο Εμίλιο Κολόμπο, υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου της Ιταλίας, ο Ευγένιος Σάους, αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, ο Ι. Ρ. βαν Χιούτεν, υφυπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας.

Από την ΕΟΚ υπέγραψε: Ο Λούντβιγκ Ερχαρτ, αντικαγκελάριος, υπουργός Οικονομικών, επικεφαλής του συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της Κοινότητας, ο Βάλτερ Χαλστάιν από την Κομισιόν, ο Ζαν Ρέι μέλος της Κομισιόν και διαπραγματευτής της Συνθήκης Σύνδεσης.

Η Ελλάδα ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που συνδέθηκε με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα με βάση το άρθρο 238 της Συνθήκης της Ρώμης, που όριζε ότι η Κοινότητα μπορεί να συνάψει συμφωνίες με μια τρίτη χώρα, «μια σχέση σύνδεσης που χαρακτηρίζεται από αμοιβαίες υποχρεώσεις και δικαιώματα, κοινές ενέργειες και ειδικές διαδικασίες».

Η Συνθήκη προέβλεπε: 1) Την εγκαθίδρυση δασμολογικής ένωσης. 2) Την ανάληψη κοινών ενεργειών και την εναρμόνιση της πολιτικής της Κοινότητας και της Ελλάδας σε διάφορους τομείς, όπως η αγροτική πολιτική, το δικαίωμα εγκατάστασης και ελεύθερης κυκλοφορίας των εργατών, οι μεταφορές, η φορολογία, οι κανόνες ανταγωνισμού. 3) Τη διάθεση στην Ελλάδα πόρων για την επιτάχυνση ανάπτυξης της οικονομίας της.

Η δασμολογική ένωση (ελάττωση ως κατάργηση δασμών), άνοιγε το δρόμο των ελεύθερων εισαγωγών εμπορευμάτων, που σε συνδυασμό με τη διάθεση πόρων για την ανάπτυξη της οικονομίας, δηλαδή των μεγαλοεπιχειρηματιών, οδηγούσε στη γοργότερη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ σε ανακοίνωση της ΚΕ στις 4/4/1961, λίγο μετά τη μονογραφή της Συνθήκης εκτιμά: «Για την εργατική τάξη της χώρας μας, η σύνδεση της Ελλάδας με την Κοινή Αγορά θα σημαίνει πιο άγρια εκμετάλλευση, μεγαλύτερη ανεργία, αύξηση της μετανάστευσης... Για την αγροτιά μας η σύνδεση θα σημαίνει καινούριες δυσκολίες στην τοποθέτηση των εξαγώγιμών της προϊόντων γιατί... θα εμποδίσουν ακόμη περισσότερο την ανάπτυξη των συναλλαγών μας με την απέραντη αγορά των σοσιαλιστικών χωρών. Αλλά και τα μη εξαγώγιμα αγροτικά προϊόντα (σιτάρι, κτηνοτροφικά προϊόντα) θα αντιμετωπίσουν, με την άρση των δασμών τον αθέμιτο ανταγωνισμό των φτηνότερων δυτικοευρωπαϊκών... Το ξεκλήρισμα των φτωχών και μεσαίων αγροτών θα ενταθεί».

Πράγματι αυτή η πορεία κυρίως για τους εργάτες και τους αγρότες εντάθηκε και αν δεν εμφανίστηκε ως οξύ πρόβλημα οφείλεται στο μεγάλο κύμα μετανάστευσης της 10ετίας του '60, κυρίως στη Γερμανία.

Η Συνθήκη Σύνδεσης, που άρχισε να ισχύει από την 1 Νοέμβρη του 1962, ήταν η πρώτη προσπάθεια, το προοίμιο της προσαρμογής της καπιταλιστικής Ελλάδας στον ΕΟΚικό ιμπεριαλισμό και της πορείας ως την πλήρη ένταξη.

Το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967 σταμάτησε τη διαδικασία προσαρμογής. Ανεστάλη η οικονομική βοήθεια της Κοινότητας προς την Ελλάδα. Οι διαδικασίες ξανάρχισαν το 1974 μετά το συμβιβασμό του αστικού πολιτικού κόσμου και των Αμερικανών με τη χούντα για την αποκατάσταση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και υπεγράφη, από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, ένα δεύτερο χρηματοδοτικό πρωτόκολλο, στις 28 του Φλεβάρη 1977. Ηδη από το 1974, μετά τις πρώτες εκλογές για την ανάδειξη αστικοκοινοβουλευτικής κυβέρνησης, δρομολογήθηκε η διαδικασία για την πλήρη ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.

Ετσι στις 26 του Νοέμβρη 1974 η κυβέρνηση της ΝΔ επέδωσε υπόμνημα, στο οποίο εξέθετε την πρόθεσή της «να δει την Ελλάδα μέλος της Κοινότητας, όσο το δυνατό συντομότερα».

Η αίτηση της ένταξης υποβλήθηκε στις 12 Ιούνη 1975 και οι σχετικές διαπραγματεύσεις κράτησαν τρία χρόνια και κατέληξαν στα 1978 ότι από την 1/1/1981 η Ελλάδα εντάσσεται στην ΕΟΚ ως πλήρες μέλος.

Τον Οκτώβρη του 1981, στις εκλογές για το εθνικό Κοινοβούλιο, κυβέρνηση αναδεικνύεται το ΠΑΣΟΚ, με σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «Εξω από την ΕΟΚ των μονοπωλίων». Αλλά αυτό το κόμμα ήταν που διαχειρίστηκε με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου μέσα στην ΕΟΚ και μετά στην ΕΕ, στο όνομα πάντα του εφικτού, των δυσκολιών από την αποδέσμευση, των κινδύνων της απομόνωσης κλπ. Ετσι επέβαλε στο λαό τη χωρίς όρια αντιλαϊκή πολιτική, διαχειρίστηκε το σύστημα με τον καλύτερο τρόπο, ενσωματώνοντας λαϊκές δυνάμεις στο σύστημα. Αλλωστε αυτός ήταν και είναι ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στο αστικό πολιτικό σύστημα. Να εκτονώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια στο «μη χείρον βέλτιστον», που οδηγεί στη συνεχή επιδείνωση των όρων ζωής των λαϊκών στρωμάτων.

Πηγές:

1. «Το ΚΚΕ, Επίσημα Κείμενα», τ.8ος 1956-1961, σελ 612-614.

2. Γιάννη Ιμβριώτη: «Η ιδεολογική προπαγάνδα της Κοινής Ευρωπαϊκής Αγοράς», «Επιθεώρηση Τέχνης» 1961 και «Ρ» 20-23/2/1997.

3. Γ. Τσαπόγα: «Από τη Σκύλλα της σύνδεσης στη Χάρυβδη της ένταξης και της (νόθας) ολοκλήρωσης», «Ρ» 13/6/1999.

ΕΙΝΑΙ χαρά, είναι ευτυχία ζωής να λογαριάζεις τη διαδρομή, να μετράς το χρόνο και να είσαι εξήντα τόσα χρόνια με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Να βεβαιώνεις την πίστη και την ελπίδα σου, όπως τότε που 18χρονος αλώνιζες τις γειτονιές της αδούλωτης Αθήνας για να φέρεις στους πατριώτες, στους αγωνιστές, το ψηφοδέλτιο του ΕΑΜ.

ΜΕΓΑΛΗ κι αξέχαστη εκείνη η ώρα που αποκτούσαμε το εκλογικό δικαίωμα, κατακτημένο μέσα στον αγώνα. Ηταν τότε που στο Εθνικό Συμβούλιο εκλέχτηκαν αντιπρόσωποι της νέας γενιάς, της ΕΠΟΝ. Και θα περνούσαν πολλά χρόνια για να ξανααποκτήσουν οι νέες και οι νέοι αυτό το δικαίωμα, που πήραν πανάξια στα χρόνια του ΕΑΜ.

ΕΚΕΙΝΟ το πρώτο εκλογικό βιβλιάριο ανοιχτό κι ασφράγιστο, όπως σε χιλιάδες άλλα, το Μάρτη του 1946, έγινε το «αποδεικτικό» για να κυνηγηθούν αργότερα αμέτρητοι αγωνιστές, που δεν είχαν τότε ψηφίσει. Κυνηγητά ατελείωτα μέχρι δευτέρας γενεάς...

ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ, λίγους μήνες αργότερα, 1η Σεπτέμβρη 1946 το πλαστό δημοψήφισμα, που θα έφερνε πίσω τον επίορκο Γλύξμπουργκ.

ΚΑΠΟΙΕΣ φορές σ' αυτή την εξηντάχρονη πορεία δε χρειάστηκαν βιβλιάρια και εφορευτική επιτροπή. Ηταν στο Μακρονήσι στις 5 του Μάρτη 1950 που μας βρήκαν εξόριστους στο Σύρμα του ΒΕΤΟ που σταθήκαμε στην ουρά και ψηφίσαμε με κατάσταση και που το αποτέλεσμα, όταν έγινε γνωστό το βράδυ, έκανε τους «αναμορφωτές» μας να λυσσάξουν για τη χρεοκοπία που είχε πάνω στους φαντάρους η «αναμορφωτική» τους εργασία...

ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ, λοιπόν, σήμερα. Με το κόκκινο ψηφοδέλτιο πίστης και ελπίδας, το ψηφοδέλτιο μιας ολόκληρης διαδρομής, μιας ζωής. Δεν υπάρχει αγώνας και δικαίωμα του λαού, στον οποίο να μην έχει βεβαιώσει το ΚΚΕ την αγωνιστική του παρουσία. Με το ΚΚΕ έχουν συνδεθεί οι μεγάλοι αγώνες για να προχωρήσει μπροστά η ζωή για να μην πέσουμε στο Μεσαίωνα.

ΑΓΩΝΕΣ για το ψωμί, αγώνες για τα μεροκάματα, τις συντάξεις, για την παιδεία, την υγεία και την κοινωνική ασφάλεια. Το ΚΚΕ βρέθηκε πάντα μπροστάρης σ' όλους τους μεγάλους αγώνες, αλλά και «παρών» επίσης και στους αγώνες του σήμερα. Το ΚΚΕ μίλησε πάντα καθαρά και ξάστερα. Μίλησε τη γλώσσα της αλήθειας. Και πάνω σ' αυτό το δρόμο περπατά...

ΣΤΗΝ κάλπη «παρών» κι ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, που έζησε με το ΚΚΕ τη μεγάλη εποποιία του αγώνα της λευτεριάς.

ΜΕ ΤΗΝ ψήφο μας στο ΚΚΕ να δώσουμε την απάντησή μας στους παραχαράκτες της ιστορίας μας, να δικαιώσουμε τις θυσίες και τα οράματα της γενιάς του ΕΑΜ, που 60 χρόνια εξακολουθεί να μένει προκλητικά ακόμη αδικαίωτη.

Η ΨΗΦΟΣ, που τούτη την ώρα ρίχνουμε στην κάλπη, είναι πράξη ευθύνης, είναι του νου αστραποβόλημα, είναι της ζωής βαθιά ενατένιση, είναι όλα αυτά μαζί. Η κόκκινη ψήφος, αυτή που δίνουμε στο ΚΚΕ, που μ' αυτήν θ' ανοίξουμε τους καινούριους δρόμους. Είναι ψήφος τόλμης και αρετής. Μ' αυτή την αίσθηση πάμε. Κι έτσι ψηφίζουμε.

Θυμίζουμε ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της ΕΕ, στην Εαρινή Σύνοδό του (25 - 26 Μάρτη) αποφάσισε τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων προς υλοποίηση μέσα στο 2004. Την πορεία υλοποίησης αυτών ακριβώς των μέτρων θα εξετάσουν τις επόμενες μέρες. Τι προωθείται συγκεκριμένα;

Η πορεία επικύρωσης του ευρωτρομονόμου και του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης σε όλα τα κράτη - μέλη. Η ένταση των προσπαθειών για «την προαγωγή χρηστής διακυβέρνησης και του κράτους δικαίου». Η θέσπιση Ειδικού Συντονιστή της ΕΕ υπό τον διαβόητο Χαβιέ Σολάνα για την προώθηση των μέτρων αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Η ενίσχυση του ρόλου και εφαρμογή του Συστήματος Πληροφοριών της αμαρτωλής Ευρωπόλ. Η εφαρμογή του Συστήματος Πληροφοριών ΙΙ της Σένγκεν. Η εξέταση της πορείας λήψης μέτρων σχετικά «με την ανταλλαγή προσωπικών πληροφοριών (DNA, δακτυλικά αποτυπώματα και στοιχεία σχετικά με τις θεωρήσεις)». Η υποχρέωση των μεταφορέων, (ξεκινώντας από τις αεροπορικές εταιρίες μέχρι τα ΚΤΕΛ και τα βαπόρια) να γνωστοποιούν στις αρμόδιες αρχές τα στοιχεία των μεταφερομένων ατόμων. Η ενσωμάτωση βιομετρικών αναγνωριστικών στοιχείων σε θεωρήσεις και διαβατήρια κ.ά.

Σε εγχώριο επίπεδο η κυβέρνηση της ΝΔ - στο όνομα και με πρόσχημα την ενίσχυση του νομοθετικού οπλοστασίου για την ασφαλή διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων - προχωρά άμεσα στην κατάθεση και ψήφιση από τη Βουλή του «νέου αντιτρομοκρατικού νόμου» (πρόκειται για τον ευρωτρομονόμο). Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες, πιθανά αυτήν την Τρίτη να δημοσιοποιηθεί και να κατατεθεί στη Βουλή από τον υπουργό Δικαιοσύνης το εν λόγω σχέδιο νόμου μαζί με το «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης». Επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να ψηφιστεί αυτό το «αντιτρομοκρατικό νομοθετικό πακέτο» μέχρι τα τέλη του μήνα. Γι' αυτό το σκοπό έχουν γίνει συνεννοήσεις στη διάσκεψη των προέδρων της Βουλής να παραταθούν, αν χρειαστεί, οι εργασίες της Ολομέλειας, γιατί είναι απαραίτητο να ψηφιστεί εκεί και όχι σε Θερινό Τμήμα.

Θυμίζουμε ότι η υιοθέτηση του σχεδίου του ευρωτρομονόμου έγινε στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκέμβρη 2001, στην οποία συμμετείχε ο τότε πρωθυπουργός και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Κ. Σημίτης. Από όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι σήμερα, ο ευρωτρομονόμος, εκτός των άλλων, προβλέπει τη δυνατότητα αντιμετώπισης σαν τρομοκρατικών αδικημάτων:

Την κατάληψη ενός δημόσιου κτιρίου (π.χ. υπουργείου, νομαρχίας, σχολείου), ενός δημόσιου δρόμου ή πλατείας. Τις ενέργειες που έχουν σκοπό τη «σοβαρή μετατροπή ή καταστροφή των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών» μιας χώρας. Τη διακοπή παροχής ηλεκτρικής ενέργειας (π.χ. μια απεργία στη ΔΕΗ). Την απειλή διάπραξης όλων των προηγουμένων εγκλημάτων.

Αρα, με βάση τις επιδιώξεις των κρατούντων η ευθύνη ενός φορέα (π.χ. κόμματος, συνδικάτου, συλλόγου) είναι συλλογική. Και σ' αυτή την περίπτωση προβλέπεται ακόμη και η διάλυση του φορέα. Πρόκειται ή όχι για αντιδημοκρατική εκτροπή με κοινοβουλευτικό μανδύα;

Και σημειώστε ότι την άμεση προώθηση ψήφισης του ευρωτρομονόμου και του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης και παράδοσης έρχεται να επιθεωρήσει ο ίδιος ο Ειδικός Συντονιστής της ΕΕ. Αναμένεται στις 17 του Ιούνη για έλεγχο της «προόδου» της κυβέρνησης σ' αυτό το ζήτημα. Προφανώς, ο Κ. Καραμανλής θέλει να μεταβεί στις Βρυξέλλες, έχοντας την άνωθεν καλή μαρτυρία ότι προωθεί άμεσα και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, όλα όσα μέτρα αποφασίστηκαν στα κεντρικά της ευρωένωσης.

Τα παραπάνω δεν είναι τίποτε περισσότερο από άλλη μια απόδειξη ότι η ΕΕ αντιδραστικοποιείται και στρατιωτικοποιείται παραπέρα. Με νόμους που στήνουν και ψηφίζουν οι κρατούντες και τελικά μόνο στόχο έχουν το λαϊκό κίνημα, όπως αυτό διαμορφώνεται, οργανώνεται και μαζικοποιείται ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές τους. Πολιτικές που γεννούν κέρδη για την ολιγαρχία και ανέχεια κι ανεργία για τους πολλούς. Αυτήν την αντίσταση φοβούνται, αυτόν τον αγώνα ενάντια στις επιλογές της ΕΕ. Τον αγώνα για την υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών, μέσα κι από το δυνάμωμα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Αλλωστε, αυτή η πάλη είναι και η μόνη που μπορεί να έχει αποτελέσματα εναντίον τους. Και μπορούν σήμερα και με την ψήφο τους και την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, οι λαϊκές δυνάμεις να δυναμώσουν αυτό το δικό τους μέτωπο αντίστασης.

Ο Θανάσης, ο μαχητικός «πολέμαρχος της ειρήνης» όπως τον αποκαλεί η στήλη αυτή, τον κόλλησε στον τοίχο. Και του θύμισε ότι με το άρθρο 44 του προηγούμενου Συντάγματος, οριζόταν - δυνητικά - η διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για τόσο κορυφαία θέματα. Τότε, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ και ο Συνασπισμός αρνήθηκαν κατηγορηματικά κάθε συζήτηση, προσδιορίζοντας, παράλληλα, αυτήν την αντιλαϊκή αντικοινωνική και αυταρχική πολιτική, στην υπηρεσία των μεγάλων συμφερόντων και του κοσμοκράτορα των βομβαρδισμών.

Αρνήθηκαν ως και αυτό το ελάχιστο δείγμα δημοκρατικής ευαισθησίας, και με την προοπτική ακόμη στενότερης και σκληρότατης πολιτικής κατεβαίνουν στις σημερινές εκλογές πιστοί θεράποντες των ιμπεριαλιστών της λέσχης Μπίλντεμπεργκ (7+1 - Ρωσία) του αμερικανικού καπιταλιστικού κέντρου και της «ελεύθερης αγοράς» των διαπλεκομένων συμφερόντων.

Επιτροπή που συγκέντρωσε πάνω από εκατό χιλιάδες (100.000) υπογραφές κάτω από το κείμενο αγωνιστικής διεκδίκησης.

Ολοι αυτοί οι συμμέτοχοι και συνένοχοι της ΕΥΡΩ-συμμορίας ζητούν την ψήφο του λαού που τον θεωρούν υπήκοο και υπάκουο. Ανυπακοή και απειθαρχία στα αντιλαϊκά τους σχέδια.

Ακυρώστε με την ψήφο σας τους ευρω-συνωμότες. Ενισχύστε τη φωνή του ΚΚΕ και των προοδευτικών λαϊκών δυνάμεων.

Ολα αυτά βέβαια κάτω απ' τη σκοπιά της εξυπηρέτησης των λαϊκών αναγκών, και ειδικότερα της εξασφάλισης των αναγκαίων, υγιεινών, ασφαλών και ποιοτικών διατροφικών προϊόντων, που υποτίθεται ότι βρίσκονται στο ενδιαφέρον της πολιτικής των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Ομως, το παραπάνω ενδιαφέρον τους αποδείχτηκε κάλπικο, επειδή όλες αποδέχτηκαν την υπονόμευση της λαϊκής υγείας, από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το θέμα, μέχρι πολύ πρόσφατα, με την έγκριση των σχετικών κανονισμών και της πρώτης γενετικά τροποποιημένης καλλιέργειας καλαμποκιού.

Κάλπικο όμως αποδείχνεται το ενδιαφέρον κι από άλλα στοιχεία που ακολούθησαν. Δεν εννοούμε βέβαια τη φιλολογία και τα μπρος-πίσω της σημερινής κυβέρνησης ως προς το πώς διατάσσονται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και το μεγάλο ερώτημα σε ποιο υπουργείο θα υπαχθεί ο ΕΦΕΤ κλπ. Αλλά εννοούμε τη γενικότερη φιλοσοφία της οργάνωσης των ελέγχων και την παντελή αδιαφορία για τη στελέχωση όλων των ελεγκτικών μηχανισμών. Το ΚΚΕ κατήγγειλε, απ' το 1998 ήδη, ότι με τη δημιουργία του ΕΦΕΤ η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιδίωκε να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού, στο θέμα του ελέγχου των τροφίμων. Να θυμίσουμε ότι τότε ήταν που οργίαζαν τα μεγάλα σκάνδαλα των διοξινών στα κοτόπουλα, που πριν καλά καλά σβήσει ο απόηχός τους ακολουθήθηκαν από τα «σκάνδαλα» των «τρελών αγελάδων». Τότε ήταν άλλωστε που και η ΕΕ αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική της Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων. Ηταν λοιπόν φανερό ότι κίνητρο ήταν η αποσόβηση του κινδύνου από την αποκάλυψη των «σκανδάλων» που απειλούσαν όλο το σύστημα παραγωγής τροφίμων κι όχι βέβαια η προάσπιση της υγείας των λαών της ΕΕ. Γιατί το «διατροφικό σκάνδαλο» δεν είναι κάτι τυχαίο αλλά είναι αποτέλεσμα του διαρκούς κυνηγητού του καπιταλιστικού κέρδους, τη στιγμή που αυτό συνδυάζεται διαβολεμένα με την κατάρρευση του συστήματος ελέγχων στην παραγωγή των τροφίμων και την αποκάλυψη ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός».

Κληρονομώντας η σημερινή κυβέρνηση την ίδια όπως τότε κατάσταση, με επιστημονικό προσωπικό που και σήμερα είναι ζήτημα αν ξεπερνάει τα 120 άτομα, καταλαβαίνει εύκολα κανείς την αριθμητική έστω επάρκεια των απαιτούμενων ελέγχων. Γιατί ο αριθμός των επιχειρήσεων που ασχολούνται με τα τρόφιμα ανέρχεται σε κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ίσως επιχειρήσεις, περιλαμβάνοντας τη μεταποιητική βιομηχανία των τροφίμων μέχρι τις επιχειρήσεις λιανικής πώλησης.

Πολύ περισσότερο βέβαια που τώρα πλέον το αντικείμενο των ελέγχων έχει πολλαπλασιαστεί, όταν ήδη τριάντα γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί, αρκετοί από τους οποίους ανήκουν στα τρόφιμα, αναμένουν την έγκρισή τους για κυκλοφορία.

Το πρόβλημα βεβαίως βρίσκεται στο γεγονός ότι η παραγωγή μεταλλαγμένων γίνεται από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις με γνώμονα το κέρδος και όχι την υγιεινή διατροφή. Επομένως το πρόβλημα δεν είναι μόνο ζήτημα ελέγχου, γι' αυτό και η αντίθεσή μας στα μεταλλαγμένα των πολυεθνικών. Αλλά δεν πρέπει να παραιτηθούμε και από τον έλεγχο. Ποιος μπορεί να ελέγχει; Αν κάτι μπορεί να γίνει στην υπόθεση του ελέγχου των τροφίμων και των μεταλλαγμένων ειδικότερα, αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν γίνει υπόθεση του μαζικού λαϊκού και συνδικαλιστικού κινήματος. Της πάλης των ίδιων των εργαζομένων, τους οποίους άλλωστε αφορά πρώτιστα, αφού πρόκειται για την αναπαραγωγή της εργατικής τους δύναμης. Αυτοί μπορούν να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν περισσότερους και επαρκέστερους ελέγχους, καλύτερες και σωστά οργανωμένες ελεγκτικές υπηρεσίες και μηχανισμούς, συνδέοντας ταυτόχρονα την πάλη αυτή με την ανάγκη γενικότερων αλλαγών, που θα υπονομεύουν το σημερινό καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής τροφίμων, το οποίο έχει κίνητρο το κέρδος. Δηλαδή, πρέπει ταυτόχρονα να παλεύουν για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, ώστε και η παραγωγή των τροφίμων να μην είναι υπόθεση των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, οι οποίες για να μεγαλώσουν τα κέρδη τους αδιαφορούν για την υγεία των λαών. Ωστε η αγροτική παραγωγή να περάσει στα χέρια των παραγωγικών συνεταιρισμών που θα έχουν ως κίνητρο όχι το κέρδος αλλά την κάλυψη των αναγκών του λαού σε υγιεινά και ποιοτικά ανώτερα τρόφιμα. Στις ευρωεκλογές της Κυριακής οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να δώσουν την πρώτη απάντησή τους στο πρόβλημα, υπερψηφίζοντας το ΚΚΕ, που απ' την αρχή και χωρίς μισόλογα αντιτάχθηκε στη χρήση των μεταλλαγμένων και είναι αποφασισμένο να συγκρουστεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα τους με τις αντιλαϊκές επιλογές της ΕΕ.

Ή με την ΕΕ κατά των λαών ή με τους λαούς κατά της ΕΕ. Δεν υπάρχει άλλη λύση ήταν το μήνυμα που πρέπει να εκφραστεί στην κάλπη. «Ψηφίστε ΚΚΕ, τέρμα στην ευρω-υποταγή και τη μοιρολατρία! Ψηλά το κεφάλι! Μπορούμε να προχωρήσουμε! Ενα βήμα τώρα, περισσότερα βήματα αύριο! Τη δύναμη την έχει ο λαός», τόνισε ο Θανάσης Παφίλης, επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του Κόμματος. Στη συγκέντρωση έγινε πράξη και η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη με τους άλλους λαούς, με τους χαιρετισμούς της Μανουέλα Μπερναντίνο, υπεύθυνης Δημοσίων Σχέσεων του Πορτογαλικού ΚΚ και του Αριστοφάνη Γεωργίου, προέδρου της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου και βουλευτή του ΑΚΕΛ.

Το ΚΚΕ μίλησε με το λαό, με εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, φοιτητές, νέους εργαζόμενους. Επισκέφθηκε εργοστάσια, γραφεία, νοσοκομεία, βαπόρια, σχολεία και σχολές και όποιο χώρο ζουν και δουλεύουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Κάλεσε το λαό να αξιοποιήσει την πείρα του και με αυτό το πολύτιμο κριτήριο να ψηφίσει. Να θυμηθεί πώς τα βγάζει πέρα και ποιος ευθύνεται για την Ελλάδα και την Ευρώπη της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της ανεργίας. Να θυμηθεί τους υπεύθυνους των δολοφονικών ιμπεριαλιστικών πολέμων. Τα ευρωυποταγμένα κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ υποστηρίζουν και υλοποιούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ. Το ΚΚΕ ήταν με συνέπεια δίπλα στους αγώνες του λαού και συνάμα αποκάλυπτε τις αντιλαϊκές πολιτικές. Δε ζητάει επιβράβευση. Ζητάει ο λαός να συνειδητοποιήσει τη δύναμη και να βάλει μπρος για να κτιστεί ο πόλος που θα δημιουργήσει την Ευρωπαϊκή Ενωση των λαών, της ευημερίας, της ειρήνης, του σοσιαλισμού.

Καλή, δυνατή, αγωνιστική, κόκκινη ψήφο!