«Αυτός είναι ο δρόμος της αρετής και της κοινωνικής ευαισθησίας». Περίσσεψαν οι πομπώδεις εκφράσεις και οι μεγαλόστομες διακηρύξεις εκ μέρους του Κ. Καραμανλή στην «παρουσίαση» της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης στη ΔΕΘ. Η εξήγηση είναι απλή. Ο πρωθυπουργός έπρεπε να λανσάρει ως «νέα» την ίδια απωθητική πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση Σημίτη, καλλιεργώντας απατηλές προσδοκίες στα λαϊκά στρώματα.

Αυτόν το βασικό στόχο που είχε στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός δεν τον πέτυχε. Εύκολα γινόταν αντιληπτό από τα λεγόμενα του πρωθυπουργού ότι και η «νέα» οικονομική πολιτική δεν επιφυλάσσει τίποτα καλό για τους εργαζόμενους, ενώ αντίθετα επιδεικνύει ιδιαίτερη φροντίδα για την «ανταγωνιστικότητα» και την απρόσκοπτη κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ανακήρυξε το 2005 «έτος ανταγωνιστικότητας».

Το χειρότερο όμως είναι ότι πριν καλά καλά οι εργαζόμενοι συνέλθουν από την ψυχρολουσία ήρθε τα αμέσως επόμενα 24ωρα η ανακίνηση του Ασφαλιστικού, κόντρα στις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, που ξύπνησε φόβους για τα χειρότερα. Ανεξάρτητα από το αν θα φέρει η κυβέρνηση νέο νομοσχέδιο εντός της τετραετίας, το βέβαιο είναι ότι βάζει το Ασφαλιστικό πάνω στο τραπέζι ακόμη και ως συνέχεια της εφαρμογής της αντισφαλιστικής νομοθεσίας του ΠΑΣΟΚ σε όσα ζητήματα δεν πρόλαβε η προηγούμενη κυβέρνηση να εφαρμόσει, αλλά και για να ασκεί πιέσεις στους εργαζόμενους να αποδεχτούν άλλα αντεργατικά μέτρα, όπως η παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι απολύσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις κ.ο.κ.

Από τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ προκύπτει αβίαστα ότι η λιτότητα θα συνεχιστεί με γαλάζιο μανδύα και αυτό δεν μπορεί να διασκεδαστεί από τις υποσχέσεις για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις στα όρια του επίσημου πληθωρισμού. Τόσο «γενναιόδωρες» ήταν και οι αυξήσεις που έδιναν οι εκσυγχρονιστές, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων να καταρρεύσει, το βιοτικό επίπεδο να χειροτερέψει και το χάσμα πλούτου - φτώχειας να διευρυνθεί.

Πολύ περισσότερο που η φορολογική επιδρομή, που σε υψηλούς τόνους κατήγγειλε ως «αντιπολίτευση» η ΝΔ, θα συνεχίσει να πλήττει τα συνήθη υποζύγια. Ηδη την αισθάνονται οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι με τη ρύθμιση για την περαίωση εκκρεμών υποθέσεων, αλλά τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά, με την αύξηση των επαχθών έμμεσων φόρων, καθώς ετοιμάζονται νέοι φόροι σε ποτά, τσιγάρα κ.ο.κ. Και η ακρίβεια θα φουντώνει.

Τα «καλά νέα» για το μεγάλο κεφάλαιο δε σταμάτησαν βέβαια στις φοροαπαλλαγές και τη φοροασυλία. Η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα κίνητρα με τον «αναπτυξιακό» νόμο, μεταξύ των οποίων, όπως φημολογείται, και η «αποσύνδεση» των κινήτρων από τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης! Επιπλέον, θα συνεχίσει να ξεπουλά μεγάλα φιλέτα του δημοσίου (π.χ. Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Ολυμπιακές εγκαταστάσεις), ενώ θα γενικεύσει τη μέθοδο της συγχρηματοδότησης για τα μεγάλα έργα, ώστε να πλουτίζουν δύο φορές οι μεγαλοεργολάβοι.

Μετά από όλα αυτά ακούγεται «λογική» η διαπίστωση που εξέφρασε ο Κ. Καραμανλής, ότι δηλαδή είναι «ανέφικτη μια πολιτική παροχών τώρα». Φρόντισε, βέβαια, να συντηρήσει τις αυταπάτες ότι «κάτι καλύτερο» μπορεί να γίνει τα επόμενα χρόνια (ζήσε Μάη μου...). Επιστράτευσε γι' αυτό την - μετέωρη - πρόβλεψη ότι «μέσα στα επόμενα δύο χρόνια η Ελλάδα μπορεί να απογειωθεί οικονομικά» και τότε «θα κατανείμει δικαιότερα το παραγόμενο προϊόν, προς όφελος των εισοδηματικά και κοινωνικά ασθενέστερων συμπολιτών μας».

Τον ίδιο στόχο εξυπηρετούσε και η υπόσχεση ότι μετά το 2005, οπότε πρέπει να «ρίξουν» το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 3% από 5,3% που υπολογίζεται φέτος, μπορεί «να υπάρξει χαλαρότερη πολιτική». Η απάντηση στο «πώς» και ποιοι θα πληρώσουν - και μάλιστα χωρίς να φταίνε - τη μείωση του ελλείμματος είναι ευνόητη...

Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο: Οι ρυθμοί της αντιλαϊκής επίθεσης όχι μόνο δεν ανακόπτονται, αλλά ενισχύονται. Ακριβώς γι' αυτό ο Κ. Καραμανλής πάσχισε να συγκρατήσει τις φιλολαϊκές μάσκες, είτε βαφτίζοντας ήπια προσαρμογή το μοντέλο της πολιτικής του, είτε με απατηλές διαβεβαιώσεις του τύπου ότι «δεν καταφεύγουμε σε μέτρα που είναι κοινωνικά βάναυσα». Η αντοχή και ανοχή όμως των λαϊκών μαζών τελειώνουν εδώ...

«Σκληρή αντιπολίτευση» και «αυστηρή κριτική», δηλώνει ο Γ. Παπανδρέου ότι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ, στην κυβέρνηση και το έργο της, επιχειρώντας με κάθε τρόπο να συγκαλύψει την πλήρη συμφωνία του κόμματός του με την αντιλαϊκή πολιτική, που εφαρμόζει η ΝΔ, ως συνέχεια της δικής τους πολιτικής, όταν ήταν κυβέρνηση.

Ο Γ. Παπανδρέου και σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ, τις επόμενες ώρες και μέρες μετά την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, προσπάθησαν εναγωνίως να αναδείξουν αντιπολιτευτικό λόγο. Οι δηλώσεις του προέδρου και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι επίσημες ανακοινώσεις του κόμματος ήταν γεμάτες από ανούσιους χαρακτηρισμούς για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, αφού οι εξαγγελίες του Κ. Καραμανλή στη ΔΕΘ, κάλυψαν πλήρως τις απαιτήσεις και τις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου, στην υπεράσπιση των οποίων έχει τάξει και την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Χτες και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Γ. Παπανδρέου, από το «Βελίδειο» συνεδριακό κέντρο, αναμενόταν να εξαπολύσει νέα... σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση, με το να την κατηγορεί για «ασυνεννοησία», «αναξιοπιστία», δηλώνοντας ότι η «χώρα βαδίζει χωρίς πυξίδα» και παρουσιάζει «εικόνα ακυβερνησίας».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όλη την προηγούμενη βδομάδα, αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν δεν έπαψε να επιτίθεται στην κυβέρνηση για τους «αδέξιους χειρισμούς» στην οικονομία, η οποία, όπως υποστηρίζει, «δεν αξιοποιεί το έργο και τις προοπτικές που άφησε ως παρακαταθήκη το ΠΑΣΟΚ». Στην προσπάθειά του να αποπροσανατολίσει τα λαϊκά στρώματα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στήνει «καυγάδες» με την κυβέρνηση γύρω από την πορεία των «δεικτών της οικονομίας», που όπως αναφέρει ήταν σε καλύτερη κατάσταση επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ - δείκτες βέβαια που καθορίζουν την ανάπτυξη του κεφαλαίου στην Ελλάδα - βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την ανέχεια, που μαστίζει τα λαϊκά νοικοκυριά, αφού η αιτία που την προκαλεί είναι η συνέχιση της εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ από τη σημερινή κυβέρνηση.

Η συναίνεση που παρέχει στη ΝΔ, σε μια κοινή πορεία ενίσχυσης του κεφαλαίου και εφαρμογής σκληρής λιτότητας για τα λαϊκά στρώματα, είναι σαφής, ενώ επιχειρεί την εξαπάτηση των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των αγροτών, το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιώντας... δοκιμασμένες μεθόδους του παρελθόντος. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ, να εμφανιστεί σαν το κόμμα που υπερασπίζεται το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, καλώντας όμως στην ουσία τους εργαζόμενους να... στηρίξουν τους δικούς του αντιασφαλιστικούς νόμους!

Αποκαλυπτική ως προς τη σταθερή ρότα στήριξης του συστήματος από τον ΣΥΝ ήταν η συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Ν. Κωνσταντόπουλος στο πλαίσιο της επίσκεψής του στη ΔΕΘ, αφού για μια ακόμη φορά εντόπισε στην «έλλειψη λογοδοσίας και ελέγχου» το θερμοκήπιο «όλων των στρεβλώσεων του κρατικού μηχανισμού, της διαπλοκής και της διαφθοράς». Στο πλαίσιο, βεβαίως, της αντίληψης για το πώς θα λειτουργεί καλά το αστικό πολιτικό σύστημα. Εκανε λόγο για «δίκαιη διανομή του παραγόμενου εθνικού προϊόντος», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι αυτή μπορεί να επιτευχθεί με αλλαγή πολιτικής στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος, ενώ έδωσε και το στίγμα αυτής της «άλλης» πολιτικής, αναρωτώμενος: «Γιατί η κυβέρνηση αρνείται τη θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, που έχει προτείνει ο Συνασπισμός; Γιατί η κυβέρνηση αρνήθηκε την πρόταση του Συνασπισμού για Διακομματική Επιτροπή, ώστε η απογραφή να μη γίνει με αδιαφάνεια; Γιατί η κυβέρνηση δε λέει τίποτε για το 35ωρο; Γιατί δεν τακτοποιούνται οι συμβασιούχοι χωρίς διακρίσεις κατά την ευρωπαϊκή οδηγία; Γιατί δε μιλάει η κυβέρνηση για ζητήματα διεύρυνσης της κοινωνικής προστασίας; Υπάρχει εθνική στρατηγική για την περιφερειακή ανάπτυξη; Πού οφείλεται στ' αλήθεια το μπλοκάρισμα της ανάπτυξης σε πολλές περιφέρειες και τελικά η καθυστέρησή της; (...)» και ουκ έστιν τέλος τα ερωτήματα του προέδρου του ΣΥΝ. Ετσι γίνεται φανερό πως η προοπτική του ΣΥΝ δεν ξεπερνά την ουτοπία για έναν καλό καπιταλισμό.

Και πώς μπορούν να διορθωθούν όλα τα «κακώς κείμενα»; Εδώ κατατέθηκαν προτάσεις όπως αυτή για δημιουργία αντιπροσωπευτικών θεσμών μέσω των οποίων θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της περιφέρειας ή για ρύθμιση της αγοράς, ώστε οι μικρομεσαίοι - που αντιμετωπίζουν την κυβερνητική... αστοργία(!) - να μην τσακίζονται από τον αθέμιτο ανταγωνισμό και την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση μεγαλοκαταστημάτων κ.ά.

Οπως το συνηθίζει, δεν πρωτοτύπησε ούτε αυτή τη φορά, ο πρόεδρος του ΣΥΝ εξαπέλυσε μια δριμύτατη επίθεση στο ΚΚΕ. Αφορμή, η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, που λίγο έλειψε να τη χαρακτηρίσει κορυφαία αγωνιστική πράξη στην προσπάθειά του να επιχειρηματολογήσει υπέρ της «απομόνωσης» του ΚΚΕ. «Τα προβλήματα είναι πολλά και μεγάλα και απαιτούν συγκεκριμένες τοποθετήσεις κι όχι αφορισμούς που σε βγάζουν έξω από την ιστορία, την πραγματικότητα, έξω από την πολιτική και τη ζωή»!

Και προκειμένου να επιβεβαιώσει ότι είναι μέσα στη σημερινή πραγματικότητα ο ΣΥΝ, ότι για τη διατήρησή της ενδιαφέρεται όταν προτείνει ανακατανομή εισοδήματος και όχι αγώνα για την κατάργηση των κερδών, για την κάλυψη όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, ο πρόεδρός του έθεσε ένα ακόμη ερώτημα: «Γιατί όχι πρόεδρος από την αριστερά και άβατο η προεδρία για την αριστερά;». Να, λοιπόν, που θέλει να υπηρετήσει το αστικό σύστημα και από τον ανώτερο θεσμό του.

Επομένως, φορτσάρουμε. Γιατί; Γιατί τα προβλήματα οξύνονται, γιατί έρχονται καινούρια μέτρα και γιατί βλέπουμε ότι η ανοχή και η ελπίδα κάνει πάρα πολύ μεγάλη ζημιά, κάνει κακό στο κίνημα... Ξέρετε πού μετράμε τη δική μας προσφορά; Στο πώς βοηθάμε να ανέβει η αντίσταση και η διεκδίκηση του κόσμου και κυρίως να αποκτήσει μια αισιόδοξη στάση στο ότι μπορεί να αποσπάσει κάποια νίκη, να δυσκολέψει κάτι και στην πορεία να έχει πολύ πιο μεγάλες και ουσιαστικές και τελικές νίκες... Μας ενδιαφέρει, αν μπορούμε να βοηθήσουμε σε μια αναγέννηση πραγματικά του λαϊκού κινήματος... Οσο εξαρτάται από εμάς, γιατί δεν είναι μόνο δική μας ευθύνη αυτό».

Σ' αυτά τα λόγια, από τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την περασμένη Τρίτη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, κατά την επίσκεψή της στη ΔΕΘ, περικλείεται το στίγμα της δράσης του ΚΚΕ. Δράση που το τελευταίο διάστημα ξεδιπλώνεται σε όλη τη χώρα με αποδέκτη τον ελληνικό λαό, ο οποίος προτρέπεται να μη δείξει πλέον καμία ανοχή στην κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και καμία εμπιστοσύνη στο ΠΑΣΟΚ, ως μια καταρχήν πράξη αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική, που συμπιέζει την εργατική λαϊκή οικογένεια στα όρια της φτώχειας και της ανέχειας. Και λέμε μια καταρχήν πράξη, γιατί, όπως τονίστηκε επανειλημμένως στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να κάνουν και το επόμενο βήμα, της δυναμικής διεκδίκησης μέτρων που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Εξόρμηση - κάλεσμα για συλλαλητήριο στο εργοτάξιο του μετρό στον Κεραμεικό

Η Αλ. Παπαρήγα μίλησε για όλα αυτά κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου και ανέδειξε το τι ακριβώς πρέπει να γίνει, πού βρίσκεται η διέξοδος. Αιτιολογώντας το κάλεσμα για «καμία ανοχή» τόνισε, μεταξύ άλλων, πως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «τσακώνονται» όχι για τα μεγάλα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, αλλά για την επίτευξη των δεικτών της οικονομίας, που είναι δείκτες καθαρά της ανάπτυξης του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Σημείωσε πως η ΝΔ περπατά στο δρόμο του ΠΑΣΟΚ, ένα δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα για τους επιχειρηματίες και με αγκάθια για τους εργαζόμενους. Εξάλλου, αυτό επιβεβαιώνεται και από τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ. Οπως υπογράμμισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για την επιχειρηματικότητα. Ο εργαζόμενος πρέπει να καταλάβει ότι η επιχειρηματικότητα ως λογική υπηρέτησης των επιχειρηματιών, οι οποίοι ληστεύουν τον πλούτο της χώρας και των εργαζομένων, έρχεται σε βάρος των συμφερόντων τους. Η λογική που είπε η κυβέρνηση, ότι αν γίνουν επενδύσεις θα κερδίσετε κι εσείς οι εργαζόμενοι, δεν έχει επιβεβαιωθεί στο παρελθόν και πολύ περισσότερο την τελευταία 15ετία. Οσο περισσότερο κερδίζει το μεγάλο κεφάλαιο, τόσο λιγότερα δίνει».

Η ανάγκη της προβολής της λαϊκής αντίστασης και διεκδίκησης από ένα ενιαίο μέτωπο προκύπτει από το ενιαίο της επίθεσης που δέχεται ο λαός σε βασικά δικαιώματά του. Η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε και στις ανησυχητικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, προειδοποιώντας για τυχόν απρόβλεπτες εξελίξεις τα επόμενα χρόνια, σημειώνοντας: «Οι πιο προοδευτικοί άνθρωποι, οι αγωνιστές - όταν λέω προοδευτικοί εννοώ οι πιο έμπειροι, όλος ο κόσμος μπορεί να γίνει προοδευτικός. Πρέπει να δούμε αυτό που γίνεται σήμερα, αυτό που προετοιμάζεται αύριο και μόνο με όρους αντεπίθεσης μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα».

Γι' αυτό, άλλωστε, παλεύει το ΚΚΕ, για να δημιουργηθούν οι όροι αντεπίθεσης, να αναπτυχθεί το λαϊκό κίνημα, οι συμμαχίες, ο αγώνας για ριζική πολιτική αλλαγή.

Παράξενο πράγμα ο νους. Περνάνε τα χρόνια κι αυτό το «εμψυχωτικό» του «εθνικού φρονήματος» ασματίδιον, τ' ακούω ολοένα και συχνότερα από νεκρούς κι από θύματα εντός συστήματος, αλλά κι από εκείνες τις ψιθυριστές φωνές του σημερινού κοινωνικού περιθωρίου, που γίνονται κραυγές όταν παλεύουν για τη ζωή τους.

Με τον ίδιο σαρκαστικό τρόπο που αλλοτριώθηκε η ...γενιά του Πολυτεχνείου, απαντιέται και το ποιηματάκι από τους επιβήτορες της εξουσίας την επομένη κάθε τραγωδίας. «Είναι μεγάλη και σπουδαία η πατρίδα μας», όταν χτίζει φέρετρα σαν τη «Ρικομέξ». «Αυτή είναι η Ελλάδα», όταν σκάβει στα ερείπια για νεκρούς εργάτες κι ανασύρει πτώματα από τις Πόρτες της Πάρου ή το Πόρτο Κουφό.

Ετσι, η πληροφορία για την απεργία πείνας των 17νοεμβριτών στον Κορυδαλλό διογκώνεται και πνίγει την ποιητική καταδίκη σε 2,5 χρόνια φυλάκισης του στρατιώτη που αρνήθηκε να πάει στο Ιράκ! Ετσι, η πατρίδα, από τα σπλάχνα, ή, μάλλον, το βόθρο κοιλίας της, διδάσκει την ιεράρχηση των αξιών της. Φτάσαμε στο άκρατο, ιδιωτικοποιημένο και ιδιοποιημένο κράτος! Οπου φαίνεται λογικά «προοδευτικό» να προτείνει ο Κωνσταντόπουλος «αριστερό» πρόεδρο σε δεξιό πολιτικό σύστημα, αυτοπροτεινόμενος στην ουσία και συνεπής με την πολιτική της αποτελεσματικής ενσωμάτωσης στη διαχειριστική εξουσία.

Η πατρίδα κόβει τιμολόγια και πετάει μπινελίκια. Είναι τιμολόγιο αυτή καθαυτή με ίχνη αίματος στα χαρτιά της, όταν αλλάζουν αφεντικά που μένουν πάντα ίδια. Ετσι, απλά, η πατρίδα αποφασίζει, με υπογραφές Πολύδωρα και Καστανίδη, πως η Βουλή δεν έχει ανάγκη από Εξεταστική Επιτροπή για το ιπτάμενο φέρετρο «Σινούκ» πριν ολοκληρωθεί η ...έρευνα. Δικαστική, αλλά κυρίως τηλεοπτική. Η εκφοβιστική ευκαιρία δεν πρέπει να πάει χαμένη. Εδώ δεν άνοιξε ο φάκελος της Κύπρου, το «Σινούκ» θ' ανοίξει; Ειδικά όταν το ζητάει το ΚΚΕ.

Να πηγαίνουν τα παιδιά ξενάγηση στο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων κρατικών λειτουργών και πολιτικών. Κι απ' έξω χώροι αναψυχής. Γήπεδα, λιμνούλες, δρομάκια περιπάτου και στα μεγάφωνα ν' ακούγεται εκείνο το «τι είν' η πατρίδα μας...». Μοντέρνα, δυτική τέχνη. Σαν την έκθεση που διαφημίστηκε πέρυσι κι έκανε το γύρο των μεγάλων μουσείων της Γης και φιλοξενούσε πίνακες και γλυπτά φτιαγμένα από σκατά, ζώων κι ανθρώπων. Με συγχωρείτε. Περιττώματα ήθελα να πω.

Ο Βασίλης Ζαρκαδούλας με τα δύο από τα τρία παιδιά του, μιλά με το συντάκτη του «Ρ»... «Μετά από 21 χρόνια δουλιάς, χρήματα στην άκρη δεν υπάρχουν. Το σκέφτεσαι ακόμη και για να πας σε μια ταβέρνα με τα παιδιά σου, να τους αγοράσεις ένα καινούριο ρούχο...». Μήπως ζητάει πολλά;

Ο Βασίλης Ζαρκαδούλας είναι 43 χρόνων και πατέρας τριών παιδιών και μετά από 21 χρόνια δουλιάς ως ηλεκτροτεχνίτης ανελκυστήρων έχει μισθό 1.260 ευρώ, ενώ η σύζυγος του, Γεωργία - η οποία δούλευε περιοδικά ως γαζώτρια, με δυσκολία να βρει εργασία - έχει μισθό σήμερα 600 ευρώ ως υπάλληλος βιβλιοπωλείου. Σύνολο 1.860 ευρώ από τα οποία πρέπει να ζήσει το ζευγάρι και τα τρία παιδιά τους, ενώ οι τιμές στα προϊόντα συνεχώς «ανεβαίνουν και ανεβαίνουν»...

Ας ξεκινήσουμε από τα «προνόμια» του Β. Ζαρκαδούλα και της οικογένειάς του: Με δάνειο από την Εργατική Κατοικία, το οποίο θα πληρώνει για τα επόμενα 20 χρόνια, αγόρασε ένα σπίτι. Για το δάνειο πληρώνει 150 ευρώ στην τράπεζα. Αλλά του «έτυχε» το πατρικό σπίτι κληρονομιά. Αποφάσισε να μείνει στο πατρικό του σπίτι και νοίκιασε το καινούριο για 300 ευρώ. «Αν δεν υπήρχε το πατρικό δεν ξέρω πώς θα βγαίναμε», μας είπε. «Τα 150 ευρώ από τη διαφορά ενοικίου - δανείου δεν πάνε στην άκρη φυσικά, καλύπτουν οικονομικές "τρύπες". Μάλιστα εάν για δυο τρεις -μήνες μένει ξενοίκιαστο, τότε η δόση του δανείου, πληρώνεται από τους μισθούς μας», περιγράφει.

Ας αφήσουμε τώρα τα «προνόμια», για να δούμε πώς τα βγάζει πέρα η οικογένεια. Η μεγαλύτερη κόρη, Αθανασία, είναι 20 χρόνων και σπουδάζει στο Πολυτεχνείο στην Πάτρα. Τα στοιχειώδη έξοδά της - νοίκι 220 ευρώ για μια γκαρσονιέρα, λογαριασμοί και διατροφή - φτάνουν τα 600 ευρώ, τα οποία είναι ο μισθός της μητέρας της. Μένουν 1.260 ευρώ για να ζήσουν τέσσερις άνθρωποι, οι δύο εργαζόμενοι και τα άλλα δυο δεκάχρονα παιδιά τους, ο Γιάννης και η Δήμητρα. Φτάνουν τα παραπάνω χρήματα; «Η ζωή του εργαζόμενου είναι να πληρώνει τα έξοδα του σπιτιού, τους λογαριασμούς και να πηγαίνει σούπερ μάρκετ, για τα είδη διατροφής, φυσικά με πρόγραμμα για το τι συγκεκριμένα θα αγοράσει», μας απάντησε ο 43χρονος. «Μέσα σε αυτό το ποσό υπάρχουν τα απαραίτητα έξοδα για τα παιδιά, 35 ευρώ ο καθένας για το φροντιστήριο Αγγλικών. Το σχολείο δεν παρέχει δραστηριότητες, είναι δυνατόν να μην προσφέρεις στα παιδιά σου τη δυνατότητα πχ να αθληθούν; Ο Δημήτρης γράφτηκε σε ομάδα ποδοσφαίρου και η εγγραφή με τη δόση για τον πρώτο μήνα έφτασαν τα 50 ευρώ, η Δήμητρα έκανε κολυμβητήριο και τώρα θέλει να ξεκινήσει ταε-κβο-ντο. Είναι πολυτέλειες αυτά»; Μέσα στα έξοδα για τα παιδιά είναι βέβαια και η μόρφωσή τους. Λίγα χρόνια πριν η οικογένεια βίωσε το... δημόσιο σύστημα Παιδείας της χώρας. Η Αθανασία, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας της, έπρεπε να πάει φροντιστήριο. Σε λίγα χρόνια και τα δυο άλλα παιδιά θα χρειαστούν το ίδιο. Και αυτά τα χρήματα θα βγουν από τους δύο μισθούς.

Κομπόδεμα, χρήματα στην άκρη δεν υπάρχουν και μετά από τόσα χρόνια δουλιάς «το σκέφτεσαι για να πας σε μια ταβέρνα με τα παιδιά σου, να τους αγοράσεις ένα καινούριο ρούχο. Για θέατρο ή σινεμά φυσικά δεν το συζητάμε. Και όλα αυτά συμβαίνουν στην πλειοψηφία του λαού ξοδεύοντας μόνο και μόνο για να μπορεί να ζήσει»...

Το συμπέρασμα μας το έδωσε ο ίδιος, ο Β. Ζαρκαδούλας, χωρίς «πολλά - πολλά» και είναι χαρακτηριστικό πως συμπυκνώνεται στο σύνθημα του ΚΚΕ για το πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 9 Οκτώβρη: «Η κοινωνία μας είναι ταξική, το μεγάλο κεφάλαιο θέλει τους εργαζόμενους ίσα - ίσα για να ζουν, ώστε να τους εκμεταλλεύεται. Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε πως δεν πρέπει να δεχόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια τα αρνητικά της κοινωνίας, να ξέρουμε σε ποια κοινωνία ζούμε και να γνωρίζουμε πως η κοινωνία μπορεί να αλλάξει». Δηλαδή «καμία ανοχή στην ανέχεια της λαϊκής οικογένειας»...

Κυρίως, επλήγησαν οι εργαζόμενοι στους κλάδους της κλωστοϋφαντουργίας, του ιματισμού και του μετάλλου, που κάποτε αποτελούσαν βασικό αναπτυξιακό κορμό για την περιοχή. Στους πίνακες, που ακολουθούν, καταγράφονται οι επιχειρήσεις των δύο νομών, οι οποίες είτε μεταφέρθηκαν σε τρίτες χώρες τα τελευταία χρόνια, είτε έκλεισαν, είτε προχώρησαν σε δραματική μείωση του προσωπικού.

(ΠΙΝΑΚΕΣ 1, 2, 3, 4 ΛΑΡΙΣΑ)

Ανάλογη είναι η κατάσταση στο Νομό Μαγνησίας, όπως καταγράφεται στους παρακάτω πίνακες.

(ΠΙΝΑΚΕΣ 1 και 2 ΜΑΓΝΗΣΙΑ)

«Το μπαράζ απολύσεων στη Λάρισα», τονίζει ο Π. Λιόλιος, αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου του νομού, «οφείλεται στην αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων, που στοχεύει στην ικανοποίηση των αξιώσεων των εργοδοτών και στην αφαίρεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων». Και συνεχίζει: «Οι μαζικές απολύσεις που γίνονται το τελευταίο διάστημα και τα μεγάλα ποσοστά των ανέργων επιβεβαιώνουν, με τον πιο τραγικό τρόπο, ότι το πρόβλημα της ανεργίας δε λύνεται με προγράμματα επιδότησης των εργοδοτών, που εφαρμόστηκαν και στο νομό Λάρισας, καθώς στόχος τους είναι η εξασφάλιση τζάμπα εργατικού δυναμικού στους εργοδότες, οι οποίοι απέλυαν τους παλιούς για να πάρουν νέους και να καρπωθούν την επιδότηση». «Είναι, λοιπόν - καταλήγει - επιβεβλημένη η συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων εργαζομένων και ανέργων από τη Λάρισα στο συλλαλητήριο της Αθήνας, όπως, επίσης, επιβάλλεται να συσπειρωθούν αγωνιστικά με τα ταξικά σωματεία, με το Εργατικό Κέντρο, που αποτελούν τον κορμό του ΠΑΜΕ, για να δώσουν πιο αποτελεσματικά τον αγώνα κατά των απολύσεων και της ανεργίας».

Ο Τ. Τριανταφυλλάκος, μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου και στέλεχος της γραμματείας Μαγνησίας του ΠΑΜΕ τονίζει: «Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα είχε προειδοποιήσει έγκαιρα τους εργαζόμενους για τις τραγικές συνέπειες της εφαρμοζόμενης αντεργατικής πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων, ιδιαίτερα μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ετσι, και στη Μαγνησία, όπου η ανεργία αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, η εργατική τάξη βιώνει με τον πιο τραγικό τρόπο αυτές τις συνέπειες. Το συλλαλητήριο που διοργανώνει το ΚΚΕ δίνει την ευκαιρία στους εργαζόμενους και τους άνεργους του νομού μας να εκδηλώσουν τα "αισθήματά τους" κατά της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής και να διαμηνύσουν την απόφασή τους να παλέψουν για την ανατροπή της».

Ο Χρ. Χριστόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στον περιφερειακό δρόμο Βόλου, αναφέρεται στην τραγική κατάσταση που έχουν περιέλθει και οι 200, περίπου, συνάδελφοί του που απασχολήθηκαν στο έργο, καθώς αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη της ανεργίας. «Δεν ξέρουμε - τονίζει - και δεν παίρνουμε καμία απάντηση από την εργοδοσία για το τι θα γίνει με το εργασιακό μας μέλλον. Εκτός των άλλων, μας οφείλονται δεδουλευμένες υπερωρίες δύο μηνών και το επίδομα αδείας, χρήματα τα οποία διεκδικούμε να μας καταβληθούν άμεσα». Υπενθυμίζοντας τις μαχητικές απεργιακές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν μέσα στο διάστημα που βρισκόταν σε εξέλιξη το έργο, κάτω από την πίεση των οποίων η εργοδοσία αναγκάστηκε να τους καταβάλει μέρος των δεδουλευμένων που τους όφειλε, επισημαίνει ότι «η μόνη λύση είναι ο δρόμος του αγώνα, τον οποίο και είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε».

Τον εφιάλτη της ανεργίας ζει τους τελευταίους μήνες η Ελένη Ζούκα από τη Λάρισα. Δούλευε στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας «ΛΟΥΠΑΣ» και έμεινε άνεργη όταν η εργοδοσία έβαλε λουκέτο στην επιχείρηση, χωρίς καν να καταβάλει στους εργαζόμενους αποζημιώσεις, ενώ τους οφείλει ακόμα δεδουλευμένα καθώς και ένσημα. «Ακόμα και το ταμείο ανεργίας - λέει - που παίρνουμε είναι κουτσουρεμένο, αφού ο εργοδότης μας χρωστά ένσημα. Δεν μπορούμε να ζήσουμε τις οικογένειές μας και ο χειμώνας που έρχεται θα είναι αρκετά δύσκολος. Πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι να καταλάβουν ότι η μοναδική μας ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες. Ετσι μόνο θα καταφέρουμε να μην είμαστε έρμαια του κάθε εργοδότη».

Motion Team

Δεκάδες Λαρισαίοι εργαζόμενοι απολύονται σε καθημερινή βάση και χιλιάδες συνάδελφοί τους βρίσκονται υπό την καθημερινή απειλή της απόλυσης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Κέντρου Προώθησης Απασχόλησης του Τοπικού ΟΑΕΔ, από την αρχή του έτους που διανύουμε μέχρι το τέλος Αυγούστου - δηλαδή μέσα σε 8 μήνες - απολύθηκαν από τους εργοδότες τους και «πέρασαν» στην ανεργία πάνω από 10.000 εργαζόμενοι, που σημαίνει ότι κάθε μέρα απολύονταν, κατά μέσο όρο, 52 άτομα!

Συγκεκριμένα, κατά μήνα, είχαμε τις εξής απολύσεις: 1.352 το Γενάρη, 975 το Φλεβάρη, 845 το Μάρτη, 1.008 τον Απρίλη, 1.317 το Μάη, 1.985 τον Ιούνη, 1.405 τον Ιούλη και 1.177 τον Αύγουστο. Κι όλα αυτά σε μια περιοχή όπου η ανεργία έχει γιγαντωθεί, καθώς τα τελευταία δέκα χρόνια έκλεισαν δεκάδες μεγάλα και μικρότερα εργοστάσια και πολλές επιχειρήσεις μετακόμισαν σε γειτονικές χώρες, ενώ δεν άνοιξε καμία, σχεδόν, σοβαρή βιομηχανία.

Από την περιοδεία του βουλευτή του ΚΚΕ Τ. Τσιόγκα, στην «ΙΝΤΡΑΜΕΤ» Λάρισας

• Η ΙΝΤΡΑΜΕΤ (επιχείρηση που ανήκει στον όμιλο ΙΝΤΡΑΚΟΜ του Σ. Κόκκαλη) απέλυσε δεκάδες εργαζόμενους, τους οποίους απασχολούσε με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και μερικούς τους είχε πάρει από εταιρία «ενοικίασης».
• Η κλωστοϋφαντουργία «ΛΟΥΠΑΣ» έκλεισε αφήνοντας άνεργους περίπου 70 εργαζόμενους.
• Η κλωστοϋφαντουργία «ΠΕΛΑΣΓΙΣ» απέλυσε 30 εργαζόμενους, τους οποίους είχε προσλάβει με σύμβαση διάρκειας ενός χρόνου.
• Το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας (ΤΕΟ) προχώρησε στην απόλυση 10 εργαζομένων, που απασχολούνταν και για την καθαριότητα του Εθνικού Οδικού Δικτύου, μια και παρέδωσε αυτόν τον τομέα δραστηριότητας σε ιδιώτες εργολάβους, παραδίνοντας συγχρόνως για χρήση και όλο τον εξοπλισμό.
• Ο Δήμος Λάρισας απέλυσε 5 εργαζόμενους του Εικαστικού Κέντρου, παρά το γεγονός ότι πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για να μετατραπούν οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου.
• Η επιχείρηση «Πασχούδης» (ιματισμός) απέλυσε 4 εργαζόμενους.
• Το κατάστημα υποδημάτων «ΔΟΞΑΡΙΩΤΗΣ» έκλεισε, αφήνοντας άνεργους 4 εργαζόμενους.

Επίσης, έκλεισε η βιοτεχνία τυροκομικών «Κατσιμπέρης», αφήνοντας χωρίς δουλιά 12 εργαζόμενους κι είχαμε απολύσεις 4 από την εταιρία «Καράτζης ΑΕ» - προανήγγειλε κι άλλες 3 - 1 από το πολυκατάστημα «Πράκτικερ», 2 από την εταιρία «Ράδιο Ταξί», 1 από την εταιρία ΟΙΚΟΜΕΤ, που έχει αναλάβει τον καθαρισμό των εγκαταστάσεων του ΟΣΕ και πολλών ακόμα που είχαν προσληφθεί μέσω του προγράμματος για την «αντιμετώπιση» της ανεργίας.

Μπαράζ απολύσεων έχουμε κι από επιχειρήσεις του Βόλου, πολλές από τις οποίες αφορούν εργαζόμενους που απασχολούνταν σε έργα που σχετίζονται με την Ολυμπιάδα. Ανεργοι βρέθηκαν οι 300 εργαζόμενοι που απασχολούνταν στο έργο του Πανθεσσαλικού Σταδίου, όπου διεξάγονταν αγώνες ποδοσφαίρου κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ την ίδια τύχη κινδυνεύουν να έχουν και άλλοι 200 εργαζόμενοι στο έργο του περιφερειακού δρόμου, που οδηγεί στο Πανθεσσαλικό Στάδιο.