Στις πρώτες σειρές οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ

Με τα λόγια αυτά ξεκίνησε την εισηγητική της ομιλία στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε για την παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου του ΚΚΕ, η ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην κατάμεστη αίθουσα της ΚΟΑ στην Θεμιστοκλέους. Συνεχίζοντας υπογράμμισε:

«Aντιστοιχεί, όσο είναι δυνατόν στα πλαίσια ενός ψηφοδελτίου με περιορισμένο αριθμό των 22 θέσεων, στην κοινωνική, ηλικιακή και φυλετική σύνθεση, στην πολιτική συνεργασίας και συμμαχίας του Κόμματος. Στο ψηφοδέλτιο μετέχουν 4 δραστήριοι κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες που δεν είναι μέλη του ΚΚΕ, είναι συνεργαζόμενοι, σύντροφοι νέοι στην ηλικία, γυναίκες, στελέχη που μετέχουν σε κεντρικές θέσεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του αγροτικού, των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, του γυναικείου κινήματος, της νεολαίας, κλπ.

Σημαντική θέση κατέχουν στο ψηφοδέλτιο δύο σύντροφοι, ένας άνδρας και μία νέα γυναίκα, που ζουν στην Γερμανία και τη Δανία, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στους Ελληνες που ζουν και εργάζονται στην Ευρώπη και βιώνουν τις συνέπειες από την ίδια τάση που εμφανίζεται και στην Ελλάδα όσον αφορά τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ανεξαρτήτως από ποιο επίπεδο ξεκίνησαν λίγο πριν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Προβλέπουμε θεματικές συνεντεύξεις ώστε να δώσουμε όσο γίνεται υπεύθυνα τις συγκεκριμένες θέσεις μας σε ορισμένα μεγάλα προβλήματα, όπως είναι της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης, της πολιτικής απέναντι στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων.

Σε επόμενη συνέντευξη, την ερχόμενη Δευτέρα, θα δώσουμε την πανευρωπαϊκή διάσταση του εκλογικού μας αγώνα, αναδεικνύοντας με πόσα κόμματα δίνουμε μαζί τη μάχη σε ενιαίο μέτωπο πάλης, ο καθένας βέβαια εξειδικεύει στη χώρα του».

Συνεχίζοντας η Αλ. Παπαρήγα τόνισε: «Η καθημερινή ζωή του εργαζόμενου λαού, αυτό είναι το αντικείμενο, το περιεχόμενο των ευρωεκλογών, από εδώ καθορίζεται και το κριτήριο ψήφου. Ψηφίζουμε όλοι και όλες κρίνοντας την κυβέρνηση της ΝΔ, και ένα ένα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και την πολιτική της Κομισιόν, σε όλο το διάστημα από το 1992 και μετά.

Ενα πράγμα έχουμε στο νου μας. Επιλέγοντας ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι σαν να πηγαίνεις από τον Αννα στον Καϊάφα.

Στελέχη του Κόμματος παρακολουθούν τη συνέντευξη Τύπου

Τα σκάνδαλα είναι το καταφύγιο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που δε θέλουν να πουν την αλήθεια αλλά να σώσουν το σύστημα, να σώσουν την καπιταλιστική αγορά, τη στρατηγική των μονοπωλίων.

Είναι η εύκολη λύση, το κουτσομπολιό, η αγιοποίηση ή το ρίξιμο στο βούρκο των προσώπων, για να μείνει ανέπαφο το σύστημα.

Είναι η εύκολη λύση να κατηγορεί ο ένας τον άλλο για κομματισμό και ρουσφετολογία, για παιχνίδια εξουσίας.

Είναι η εύκολη λύση να συσκοτίζουν την αιτία της κρίσης και να την αποδίδουν στον καζινοκαπιταλισμό, στο νεοφιλελευθερισμό ή στη σοσιαλμανία, στην έλλειψη τάχα ρύθμισης και ελέγχου της αγοράς, στις κλιματικές αλλαγές, στον υπερκαταναλωτισμό».

Το σαράκι του αποπροσανατολισμού κατατρώγει και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ανεξαρτήτως των διαφορών και ιδιομορφιών που έχουν το καθένα έναντι του άλλου. Είναι σανίδα σωτηρίας και άλλοθι, αφού δεν έχουν ή δε θέλουν να έχουν ριζική εναλλακτική λύση. Για τα κόμματα της αντιπολίτευσης εναλλακτική λύση είναι να μη λειτουργεί απρόσκοπτα ο δικομματισμός, να αναγκασθούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να τους μοιράσουν κάποια υπουργεία.

Διαψεύδονται όμως σε όλα τα μήκη και πλάτη των κρατών - μελών της ΕΕ, καθώς έχουμε ζήσει εναλλαγή κυβερνήσεων, μεγάλη ποικιλία κυβερνήσεων, από κεντροαριστερά μέχρι και κοινή κυβέρνηση χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλιστών στη Γερμανία, και όμως παντού και πάντα η γενική τάση είναι η ίδια. Από το ένα κακό στο άλλο.

Η καθημερινότητα, βεβαίως, καθορίζεται από την κυρίαρχη πολιτική στην Ελλάδα, και σε τελευταία ανάλυση από το δρόμο ανάπτυξης, που καθορίζεται από τα συμφέροντα του κεφαλαίου και την εξασφάλιση της συνεχούς απρόσκοπτης αναπαραγωγής του με συγκέντρωση και συγκεντροποίηση και ανεβασμένη συνεχώς κερδοφορία.

Από τότε που η Ελλάδα έγινε αναπόσπαστο μέλος της ΕΟΚ, από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι με την κατά φάσεις μετεξέλιξή της.

Δεν υπάρχει επιλογή που δεν έχει σχέση με την ευρωπαϊκή πολιτική, που δεν παίρνει υπόψη όχι μόνο τα συμφέροντα των επιχειρηματιών στην Ελλάδα αλλά και τα πανευρωπαϊκά συμφέροντα του κεφαλαίου, τα παγκόσμια συμφέροντα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Δεν υπάρχει κυβερνητική επιλογή που να μη φροντίζει για την πιο βαθιά ενσωμάτωση της χώρας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ».

«Η ψήφος στο ψηφοδέλτιο, στο ΚΚΕ, μπορεί σήμερα κατά τον καλύτερο τρόπο να εκφράσει ένα πλατύ φάσμα εργατοϋπαλλήλων, μισθωτών επιστημόνων και ελευθεροεπαγγελματιών επιστημόνων που συμπιέζονται, της φτωχής αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων μικροεπιχειρηματιών, που έχουν κοινό σημείο τη σχετική ή και απόλυτη χειροτέρευση της ζωής τους, την αβεβαιότητα του αύριο και συνειδητοποιούν ότι ευθύνεται η πολιτική που ακολουθείται χρόνια στην Ελλάδα από τα δύο κόμματα εξουσίας, που απορρέει και από δικές τους επιλογές αλλά και από τη βασική τους επιλογή να προσαρμόσουν και να ενσωματώσουν τη χώρα στις επιλογές της ΕΕ.

Δεν είναι απαραίτητο όσοι ψηφίσουν το ΚΚΕ να συμφωνούν μαζί μας σε όλο το πλάτος και βάθος στην ανάλυσή μας για τον καπιταλισμό, την ΕΕ, για την εναλλακτική πρόταση για την Ευρώπη.

Δε χρειάζεται να τινάξουν από πάνω τους τις όποιες αμφιβολίες ή και ενστάσεις έχουν.

Η μαζική ψήφιση του ΚΚΕ από εργατικά, λαϊκά στρώματα είναι απόδειξη ότι δεν ανέχεται ο λαός να τον παραπλανούν, να του κλέβουν τον πλούτο που παράγει, να του στερούν τα σύγχρονα δικαιώματα, να του χειροτερεύουν τη ζωή.

Εχει αξία η συμμετοχή στις εκλογές και η στήριξη του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ. Την άλλη μέρα θα έχει γίνει ένα βήμα επιλογής προς τα εμπρός.

Η αποχή δεν ασκεί καμία πίεση, ίσα ίσα τα κόμματα εξουσίας προτιμούν την αποχή από την ψήφο καταδίκης, μπορεί να την ερμηνεύσουν όπως θέλουν, το ένα κόμμα να τη φορτώνει στο άλλο. Πολύ περισσότερο έχουν κάθε δικαίωμα να θεωρήσουν ότι οι μετέχοντες στην κάλπη δε θα σκεφθούν να μετέχουν στη δράση, στην αντίσταση, στην τιμωρία.

Δεν τιμωρείται η ΕΕ με την ψήφο στα κόμματα που στηρίζουν την ΕΕ ως μονόδρομο ή ερωτοτροπούν μαζί της ως μοναδική επιλογή.

Η ψήφος στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, σημαίνει πράσινο φως για νέα μέτρα, αντιπολίτευση για το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση. Η ψήφος σε άλλα κόμματα είναι ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΧΑΜΕΝΗ, όχι γιατί είναι μικρότερα κόμματα, αλλά για την πολιτική τους στάση και πράξη.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι έτοιμος να βάλει στη ζυγαριά ανταλλάγματα παίζοντας το παιχνίδι του εκβιασμού ποιος από τα δύο κόμματα τον έχει ανάγκη. Κόμμα βαθύτατα αντιδραστικό, με ήπια συμπεριφορά απέναντι στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, με τη μέθοδο της συκοφαντίας εναντίον των άλλων και πιο ειδικά του ΚΚΕ.

Ανάλογη στάση είναι των Οικολόγων που αναθέτουν στα μονοπώλια την "πράσινη ανάπτυξη".

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα παντός συνθήματος, που πάει δεξιά όταν το κίνημα πέφτει και υιοθετεί αριστερή φρασεολογία όταν το κίνημα ανεβαίνει.

Καταβάλλει αγωνιώδη προσπάθεια να συμβιβάσει κεφάλαιο και εργάτες, εκμεταλλευτή και θύμα. Με όποιον τρόπο κι αν το επιχειρεί, η πολιτική του πρέπει να καταδικαστεί και στις ερχόμενες ευρωεκλογές και στις εθνικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν».

Το ΚΚΕ έχει αποδείξει:

Οτι μπορεί να δει μακριά, να κάνει έγκαιρη πρόβλεψη και σωστή, πέρα και πάνω από τα φαινόμενα της συγκυρίας.

Ο,τι ζούμε σήμερα το προβλέψαμε και καλέσαμε το λαό να βάλει φραγμό και όχι στο παρά πέντε και στο και πέντε.

Δεν είμαστε πιο έξυπνοι από τα άλλα κόμματα. Θέλουμε να βλέπουμε και να ενημερώνουμε.

Δε φοβόμαστε τίποτε και κανένα. Ενα πράγμα φροντίζουμε: Να έχουμε επαγρύπνηση, να μην πέφτουμε σε παγίδες, να φοβόμαστε μήπως υπολειφθούμε του αγώνα και όχι μήπως ξεπεράσουμε τα όρια.

Οτι το ΚΚΕ έχει πρόταση ενότητας, συμμαχίας, συνεργασίας, που διαφέρει από τα άλλα κόμματα γιατί:

Η ενότητα δεν καθορίζεται από τη συμμετοχή μας σε μια αστική φιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση ως αυτοσκοπό γιατί τάχα με τη συμμετοχή μας θα λύσουμε ζητήματα. Καθορίζεται από τη βασική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας. Η αντίθεση μονοπώλια - λαός μπορεί να συνενώσει τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Με αυτό το κριτήριο καθορίζουμε τη στάση μας και όχι από το πώς αυτοαναγορεύεται ένα κόμμα.

Η πρόταση συμμαχίας αφορά και στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, και γιατί θεωρούμε τον λαϊκό παράγοντα πρωταγωνιστή και όχι έναν ψηφοφόρο.

Η κατηγορία του απομονωτισμού είναι ομολογία ότι θέλουν μερεμέτια για το σύστημα. Δε θέλουν το λαό πρωταγωνιστή. Κρίνουν τα πάντα από τις σχέσεις ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις και όχι από την πίστη ότι ο συσχετισμός θα αλλάξει μόνο από το λαό και ότι πραγματική αλλαγή είναι αυτή που έρχεται με τη χειραφέτηση του λαϊκού παράγοντα και την ανερχόμενη συνείδηση αλλαγής όχι στο επίπεδο της διακυβέρνησης μόνο, αλλά της ίδιας της εξουσίας».

Καταλήγοντας η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε: «Σήμερα υπάρχουν όλα τα μέσα και οι δυνατότητες για να βελτιωθεί ριζικά η ζωή σου, η δική σου και της οικογένειάς σου.

Ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι είναι απίστευτα τεράστιος. Η παραγωγικότητα της εργασίας είναι ασύγκριτα υψηλότερη από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν.

Σήμερα είναι και ρεαλιστική και αναγκαία η δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου και η βελτίωση των συνθηκών εργασίας με ταυτόχρονη αύξηση του μισθού και των κοινωνικών παροχών και δικαιωμάτων. Η εξασφαλισμένη εργασία για όλους.

Υπάρχουν αντικειμενικά τα μέσα και οι δυνατότητες για σύγχρονη δωρεάν Παιδεία, Υγεία, πρόληψη, Πρόνοια, για εξασφαλισμένη στέγη, υγιεινό περιβάλλον, διακοπές.

Υπάρχει δυνατότητα όλοι και όλες μόλις φεύγουν από τα θρανία του λυκείου, της επαγγελματικής μόρφωσης, των ΑΕΙ, να βρουν δουλειά, όχι οποιαδήποτε, αλλά δουλειά που ταιριάζει στο πτυχίο τους και υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες. Δηλαδή, υπάρχει δυνατότητα να καταργηθεί η ανεργία.

Αυτό είναι πρόοδος και κοινωνική εξέλιξη, να βελτιώνεται η ζωή των εργαζομένων, του λαού ανάλογα με τα επιτεύγματα της εργασίας, της επιστήμης και της τεχνικής.

Αυτό το εμποδίζουν τα μονοπώλια που κυριαρχούν παντού. Η ΕΕ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που τα υπηρετούν. Οι κρατικοί και οι άλλοι μηχανισμοί του καπιταλιστικού συστήματος.

Η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και του πλούτου από την πλουτοκρατία είναι το εμπόδιο.

Είναι υπερώριμη και επιτακτική η ανάγκη τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να περάσουν στην ιδιοκτησία και την υπηρεσία της κοινωνίας. Και φυσικά ελέγχοντας την εξουσία.

Ετσι κλέβουν τον παραγόμενο πλούτο και χρησιμοποιούν κάθε τεχνολογικό επίτευγμα σε βάρος των εργαζομένων.

Οι ανάγκες των μονοπωλίων για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη και επικράτηση στο μεταξύ τους ανταγωνισμό απαιτούν βάθεμα της εκμετάλλευσης, να γίνεται διαρκώς πιο φθηνή η εργατική δύναμη. Συνεπάγεται τη συμπίεση και τον εκτοπισμό των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών επιχειρηματιών, το ξεκλήρισμα των φτωχών αγροτών.

Η πιο βαθιά και γενικευμένη καπιταλιστική κρίση που έπληξε και όλες τις χώρες της ΕΕ, αποτέλεσμα της υψηλής κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, της αναρχίας και της ανισομετρίας που βασιλεύουν παντού και της μείωσης των λαϊκών εισοδημάτων είναι αποδείξεις ότι ο καπιταλισμός έχει εξαντλήσει τα ιστορικά όριά του. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα στους λαούς παρά μόνο δεινά, κρίσεις και πολέμους.

Οτι έχουν ωριμάσει αντικειμενικά οι συνθήκες για ριζική αλλαγή.

Δεν κρίνεται στην κάλπη ούτε η λαϊκή εξουσία, ούτε ο σοσιαλισμός, ούτε η αποδέσμευση. Κρίνεται, όμως, αν θα γίνει ένα βήμα εμπρός ή θα πισωγυρίσουμε».

Διετέλεσε επί 6 χρόνια μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας και εκπρόσωπος των επιστημονικών φορέων στη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα (ΣΕΑ) για την ανασυγκρότηση της Καλαμάτας.

Επικεφαλής του Ενωμένου Μεσσηνιακού Αγωνιστικού Συνδυασμού (Ε.ΜΑΣ) και Νομαρχιακός Σύμβουλος την περίοδο 1998 - 2002.

Πρόεδρος επί 12 χρόνια του ερασιτεχνικού σχήματος «ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ».

Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ). Μέλος της Επιτροπής Ειρήνης Μεσσηνίας.

Υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας με το ΚΚΕ στις εκλογές από το 2000 έως το 2007.

Σπούδασε από το 1968 μέχρι το 1973 πληροφορική στο Πολυτεχνείο της Δρέσδης της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Είναι Διδάκτωρ Πληροφορικής του ίδιου Πανεπιστημίου όπου εργάστηκε μέχρι το 1979. Το 1979 πήρε την ελληνική ιθαγένεια και ήρθε στην Ελλάδα. Μέλος της ΚΝΕ από το 1968 και του ΚΚΕ από το 1979. Μέλος της ΚΕ με πλούσια εμπειρία και δράση σε ζητήματα διεθνών σχέσεων, έρευνας και τεχνολογίας.

Από το 1997 μέχρι το 2000 ήταν βουλευτής.

Ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φυσιολογικής Εταιρείας. Μέλος της American Heart Association, Τμήμα Βασικών Επιστημών, της American Physiology Society και της International Society for Heart Research (ISHR). Εχει κάνει πολλές δημοσιεύσεις σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά και έχει πλούσιο διδακτικό και συγγραφικό έργο.

Διετέλεσε πρόεδρος της Περιφερειακής Επιτροπής Θεσσαλονίκης της Ενωσης Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) και δημοτικός σύμβουλος Δήμου Θεσσαλονίκης και μέλος της διοίκησης πολλών κοινωνικών σωματείων της Θεσσαλονίκης.

Είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Καταναλωτών Μακεδονίας και της Κίνησης Πολιτών Θεσσαλονίκης.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε Ιστορία και Γεωγραφία στη Γαλλία και εργάστηκε στο Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1985 - 2002), στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του ίδιου Πανεπιστημίου (2002 - 2004) καθώς και σε άλλα εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα.

Εχει πλούσιο συγγραφικό έργο. Εκτός από τις επιστημονικές του εργασίες, που έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έχει συμβάλει ως συγγραφέας και επιμελητής τόμων σε πολλές εκλαϊκευτικές ιστορικές εκδόσεις. Είναι επίσης συγγραφέας σχολικών βιβλίων.

Ιδιωτική υπάλληλος, πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων - Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αλεξανδρούπολης και μέλος της διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Εβρου. Μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ Ν. Εβρου.

Επανειλημμένα πρόεδρος και μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Κοινότητας της Δανίας και στο ΔΣ της Συνομοσπονδίας Μεταναστευτικών Κοινοτήτων στη Δανία. Στο τελευταίο Συνέδριο του ΠΑΜΕ, τον Ιούνη του 2008, εκλέχτηκε στο συντονιστικό του όργανο.

Είναι μέλος του ΔΣ της οργάνωσης «Κοπεγχάγη για την Ειρήνη», η οποία είναι και μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης.

-- κα ΨΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (ΑΠΕ): Πρώτον, θέλω να σας ρωτήσω αν πιστεύετε ότι οι ευρωεκλογές είναι πρόκριμα για τις εθνικές εκλογές. Και δεύτερον, εάν βάζετε τον πήχη στο να βγείτε τρίτο κόμμα.

-- Α. Π.: Ως ένα βαθμό είναι πρόκριμα. Δηλαδή είναι κανένα σοβαρό θέμα αυτό; Με συγχωρείς που στο λέω. Κάθε μάχη είναι πρόκριμα για την επόμενη, είναι ένας σταθμός για την επόμενη. Το ζήτημα είναι τι πρόκριμα είναι. Θα γίνει ένα βήμα ενίσχυσης της λαϊκής αντίστασης ή δε θα γίνει; Αυτό είναι το κυριότερο. Εμείς αυτό είναι το πρόκριμα που δίνουμε σημασία.

Καταρχήν είμαστε τρίτο κόμμα. Τι θα βάλουμε σα στόχο, να πάμε δεύτερο; Δεν πετάμε στα σύννεφα. Εμείς δεν είπαμε ποτέ ότι με πέντε διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας έχουμε βάλει μπουρλότο στο δικομματισμό και επίκειται «μπιγκ μπανγκ» και μεγάλη σεισμική αλλαγή.

Αλλοι τα λέγανε αυτά και τώρα τρέχουν ασθμαίνοντας. Ετσι ανατρέπεται ο δικομματισμός, έτσι εύκολα; Με πύρινους λόγους και με μία διαδήλωση ή με την πέτρα και την κουκούλα; Εχει ακόμα ψωμί. Εχουμε ψωμί να φάμε ακόμα. Γι' αυτό χρειάζονται πολλοί και χρειάζεται κάθε τόπος να γίνει κάστρο πάλης και όχι μόνο το κέντρο της Αθήνας ή τα κέντρα των μεγάλων πόλεων.

Τρίτο κόμμα είμαστε, δηλαδή γιατί να μη βάλουμε σα στόχο να πάμε ακόμα πιο ψηλά σε ποσοστά; Ο λαός θα αποφασίσει. Εμείς του λέμε, είναι στο χέρι σου να κάνεις σωστή επιλογή. Από εκεί και πέρα εμείς οι ίδιοι θα είμαστε στον αγώνα και πιο μαχητικοί.

-- Χ. ΤΣΙΓΟΥΡΗΣ («MEGA»): Τι περιμένετε από την ψηφοφορία για την υπόθεση Παυλίδη;

-- Α. Π.: Και ήμουν τόσο ευχαριστημένη μέχρι τώρα που δεν μου είπατε τίποτε για τον Παυλίδη! Αυτό που ακούω από τους δημοσιογράφους είναι ότι αφού τα λευκά δεν προσμετρώνται ως ψήφος καταδίκης της κυβέρνησης, σημαίνει ότι μπορεί η κυβέρνηση να βγει τυπικά αλώβητη, γιατί ουσιαστικά έχει τραυματιστεί, αλλά εν πάση περιπτώσει τυπικά αλώβητη θα συνεχίσει. Τώρα, θα συνεχίσει μέχρι το Σεπτέμβριο ή μέχρι τον Οκτώβριο; Ξέρω εγώ;

-- Κ. ΑΛΕΙΦΕΡΟΠΟΥΛΟΣ: Πέρα από τις δυνατότητες που δίνει το σύνταγμα στην αποψινή ψηφοφορία θέλω να σας ρωτήσω ευθέως. Η κυβέρνηση έχει χάσει τη δεδηλωμένη; Με λευκά άκυρα με οποιαδήποτε; Εχει χάσει τη δεδηλωμένη;

-- Α. Π.: Η κυβέρνηση δεν είχε τη δεδηλωμένη μέσα στο λαό, γιατί δεν είχε πλειοψηφία στο λαό. Με το εκλογικό σύστημα και με το 42% κάνεις κυβέρνηση και μου λες τώρα για δεδηλωμένη. Είχε πλειοψηφία; Είχε το 50% συν 1 για να πω ότι το έχασε; Και αν το είχε πάλι θα το είχε χάσει.

Η κυβέρνηση, βεβαίως, έχει σοβαρές απώλειες. Το θέμα είναι να μην πάνε στράφι αυτές οι απώλειες. Να πάνε σε καλή μεριά.

Με τον καινούριο εκλογικό νόμο θα έχει 50 έδρες παραπάνω το ένα κόμμα. Δεδηλωμένη είναι αυτή; Κακά τα ψέματα. Και για το ΚΚΕ, και για όλα τα κόμματα είναι το ποσοστό, οι ψήφοι και το ποσοστό και το περισσότερο είναι οι ψήφοι γιατί τα ποσοστά μπορεί να αλλάζουν. Αν κατέβουν 30 κόμματα θα πέσουν τα ποσοστά. Αν πέσει η συμμετοχή, υπάρχει αποχή, μπορεί να έχεις και μεγάλα ποσοστά και να έχεις και λιγότερους ψήφους. Συμμετοχή και ψήφοι αυτό κρίνουμε.

-- Α. Π.: Γιατί είναι ύβρη; Υβρη θα ήταν αν εμείς νιώθαμε περιφρόνηση γι' αυτούς τους ανθρώπους, αν δεν νοιαζόμαστε για τα βάσανά τους, αν τους φερόμαστε αφ' υψηλού!

Οταν ψηφίζεις π.χ. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ πας κόντρα στα συμφέροντά σου, αυτό του λέμε. Αυτό δεν είναι ύβρη. 'Η όταν η ψήφος σου δεν δείχνει διάθεση απειθαρχίας, ανυπακοής. Ξεκινάμε από το εξής πράγμα. Οταν συζητήσεις με έναν που ανήκει στη Νέα Δημοκρατία ή στο ΠΑΣΟΚ, σου λέει, δεν θέλω απολύσεις, δεν θέλω να δουλεύω μέχρι τα 65 μου χρόνια, δεν θέλω να δουλεύω σε 4ωρη απασχόληση.

Ολα αυτά που σκέφτεται και λέει είναι στην ουσία ανυπακοή το λιγότερο, ανυπακοή και απειθαρχία στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτό δεν είναι; Εμείς αυτό του λέμε, να αντιστοιχίσεις τη δυσαρέσκειά σου, αυτό που ζεις, με την ψήφο.

Τώρα για το δημοψήφισμα. Ξέρετε ποιο είναι το ζήτημα; Βεβαίως οι εκλογές περιέχουν κι αυτό το στοιχείο. Δηλαδή το να εκτιμήσεις πού βρίσκεται το επίπεδο της κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης, πού είναι το μέτρο του ριζοσπαστισμού. Θέλεις να το πεις και δημοψήφισμα; Πες το...

Το ΠΑΣΟΚ όμως δεν το λέει γι' αυτό. Δημοψήφισμα για το ΠΑΣΟΚ τι είναι; Είναι ο μπαμπούλας όχι για τις ευρωεκλογές, για τις εθνικές εκλογές. "Δώσε μου τώρα την απαιτούμενη απόσταση από τη Νέα Δημοκρατία, για να έχεις κυβέρνηση στις εθνικές εκλογές και να μην έχεις περιπέτειες"...

Είναι μία θέση διλημματική. Θα μου πεις, δεν έχεις δικαίωμα να βάλεις διλήμματα; Βεβαίως έχεις δικαίωμα, αλλά έχεις δικαίωμα να βάλεις δίλημμα όταν εκφράζεις μία διαφορετική πολιτική και όχι όταν ζητάς να γίνεις χαλίφης στη θέση του χαλίφη...

Και εμείς βάζουμε διλήμματα. Θα πάμε μπρος ή θα πάμε πίσω; Κι αυτό δίλημμα είναι, αλλά εκφράζουμε μία διαφορετική πολιτική και αυτό το αναγνωρίζουν όλοι.

-- Δ. ΑΛΕΙΦΕΡΟΠΟΥΛΟΣ («ALPHA»): Μιλήσατε για δεξιούς και αριστερούς μπαλαντέρ των δυο μεγάλων κομμάτων. Προφανώς είναι ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός και ο ΣΥΡΙΖΑ. Θέλω να σας ρωτήσω: Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, τα ποσοστά που θα πάρουν τα κόμματα, θεωρείτε ότι θα είναι η αρχή για να δουν τα δυο μεγάλα κόμματα τι είδους και ποιες συνεργασίες μπορούν να κάνουν στις επερχόμενες πλέον - όποτε κι αν είναι αυτές - βουλευτικές εκλογές;

-- Α. Π.: Κατ' αρχήν στα Δεξιά και Αριστερά έβαλα και τους Οικολόγους. Εχουν πολιτική θέση. Ακουσε να δεις, εδώ συμβαίνει το εξής πράγμα: Το αντίθετο δηλαδή από ό,τι συμβαίνει με το ΚΚΕ που έχει κριτήρια για τη συμμαχία και όταν αυτά τα κριτήρια δεν εκπληρώνονται, δυστυχώς δεν έχει συνεργασίες. Δυστυχώς λέω σε επίπεδο κομμάτων, εφόσον δεν υπάρχουν τα κριτήρια. Οχι ότι το κόμμα μας δεν θα ήθελε συνεργασία με άλλα κόμματα, αλλά θα πρέπει να υπάρχουν κριτήρια.

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ σαφώς θέλουν ο καθένας να είναι μοναχοφάης στην κυβέρνηση. Οταν όμως δεν μπορεί, κοιτάζει για συμμάχους. Αλλά βάζουμε το εξής ζήτημα: Οταν διανοείσαι να συμμαχήσεις ο καθένας με κάποιο από αυτά τα κόμματα, σημαίνει ότι υπάρχει κάτι κοινό. Γιατί ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε το ΠΑΣΟΚ θα συμμαχήσουν με ένα κόμμα που έχει ριζικές διαφορές, δηλαδή δεν πρόκειται να συμμαχήσουν με το ΚΚΕ. Και το ΚΚΕ δεν πρόκειται, αλλά θέλω να πω. Εχετε δει να απευθύνεται καμία πρόταση συνεργασίας στο ΚΚΕ; Οχι.

Αρα είναι και μια απόδειξη, ακόμη κι αν αρχίσουν να σκέφτονται συμμαχία, ότι υπάρχουν σύμμαχοι, ή κόμματα που δεν έχουν μεγάλες διαφορές σε στρατηγικά ζητήματα. Αρα, από την πλευρά τους έστω παραιτούμενοι από κάποιες θέσεις στα υπουργεία, δεν θέλουν ένα μικρότερο κόμμα να τους εκβιάζει σαφώς, αλλά σημαίνει ότι έχουν εφεδρείες.

Το μόνο κόμμα που έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν είναι εφεδρεία κανενός, είναι το ΚΚΕ.

-- Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ («ΣΚΑΪ»): Μια διευκρινιστική ερώτηση. Σας ακούω εδώ και έξι μήνες να λέτε ότι η παρούσα κρίση είναι κρίση υπερκερδών. Δώσανε δάνεια στους λαθρομετανάστες, στους άνεργους και χάσανε όχι μόνο τα προσδοκώμενα κέρδη, αλλά και τα κεφάλαια. Θα θέλαμε να μας διευκρινίσετε γιατί;

-- Α. Π.: Ποιοι τα χάσανε τα κεφάλαια; Οι λαθρομετανάστες;

-- Γ. ΣΙΔΕΡΗΣ («ΣΚΑΪ»): Οι καπιταλιστές. Αλλά γιατί την ορίζετε ως κρίση υπερκερδών;

-- Α. Π.: Είναι κρίση υπερκερδών του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών συγκροτημάτων, όχι των ανέργων, των λαθρομεταναστών και αυτών. Ετσι είναι. Οταν λέω κρίση: Εβγαλαν τα υπερκέρδη, συσσώρευσαν κεφάλαια, έκαναν και επενδύσεις που δεν τους βγήκαν, έτσι είναι, είναι άναρχος ο καπιταλισμός, βεβαίως και έκαναν και επενδύσεις. Οι επενδύσεις γίνονταν και με την πρόβλεψη ότι θα πετύχω.

Είναι ενιαία η οικονομία, γιατί είναι καπιταλιστική. Αλλά οι φορείς που κάνουν τις επενδύσεις ο καθένας είναι για πάρτη του. Πέσανε και έξω και δεν μπορούσαν να μην πέσουν έξω. Εβγαλαν τόσα κέρδη που τα επένδυσαν στις τράπεζες, για να μπορέσουν οι τράπεζες να φέρουν και καινούργια κέρδη. Και υπέσκαψαν και την αγοραστική ικανότητα των εργαζομένων. Βγήκαν και καινούργιοι παίκτες στο παγκόσμιο επίπεδο. Πρώτα τι ήταν; Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρωπαϊκή Ενωση, Ιαπωνία. Τώρα έχουν βγει και καινούργιοι παίκτες και ανταγωνιστές που ρίχνουν ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης και γίνονται πιο ανταγωνιστικά τα προϊόντα τους.

Και επομένως ο πολυπολικός κόσμος, δηλαδή ο καπιταλιστικός, έχει προβλήματα. Και έχει στομώσει. Δεν μπορεί να ξαναβάλει τα κεφάλαια σε κίνηση, για να συνεχίσει απρόσκοπτα τη νέα κερδοφορία. Και εδώ τι πρέπει; Πρέπει το κεφάλαιο να υποτιμηθεί, καθαρά πράγματα. Να πάει στις πραγματικές του διαστάσεις.

Κάποιοι θα καταστραφούν και απ' τους μεγάλους, για να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν οι μεγαλύτεροι. Πρέπει να γίνουν αυτές οι ανακατανομές, να εκφραστεί ο νέος συσχετισμός των καπιταλιστικών κρατών παγκόσμια και με νέα ενδεχομένως όργανα για να μπορέσουν εκεί να βγάλουν μια άκρη. Το λέω λίγο απλά, έτσι είναι το πράγμα.

Μοίρασαν οι καπιταλιστές κεφάλαια στους λαθρομετανάστες; Το μόνο που ακούω είναι η κοινωνική φτώχεια. Τα ταμεία της φτώχειας, ούτε η κοινωνική φτώχεια. Αυτό και αν είναι ύβρις προς το λαό. Οποιο κόμμα μιλάει για ενίσχυση του ταμείου της κοινωνικής φτώχειας, είναι σαν να ομολογεί ότι θα φτωχαίνει ο λαός και πρέπει να του δώσουμε συσσίτιο! Είναι ομολογία αυτή...

-- Κ. ΖΑΓΑΡΑΣ («ΑΥΓΗ»): Οι ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν από το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ θα συνεχίσουν να μετέχουν στην κοινή Ευρωομάδα της Αριστεράς στην οποία μετείχαν μέχρι τώρα;

-- Α. Π.: Εμείς ως τώρα μετείχαμε συνειδητά στη GUE παίρνοντας υπόψη το εξής πράγμα. Οτι εκεί μετέχουν και άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα και έχουμε συμφωνήσει σ' αυτό. Παίρνοντας επίσης υπόψη ότι ως Συνομοσπονδία δε δεσμεύει ιδεολογικά και πολιτικά τα μέλη της, ας πούμε και το κάθε κόμμα μπορεί να εκφράζει αυτοτελώς τη θέση του και να μη δεσμεύεται σε ενιαία ψήφο.

Αν οι καταστάσεις διατηρηθούν ως έχει, βεβαίως θα συνεχίζουμε να συμμετέχουμε. Μένει όμως να δούμε και πώς θα διαταχθούν οι πολιτικές δυνάμεις, γιατί απ' όσο ξέρω ένα μέρος των κομμάτων που μετέχουν σε αυτή τη Συνομοσπονδία, που μέσα εκεί είναι και ο Συνασπισμός, προτιμούν την ένταξη σε αυτό που έχει βάλει η Ευρωπαϊκή Ενωση, στα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα. Αυτό είναι που αρέσει στην Ευρωπαϊκή Ενωση να λειτουργούν, δηλαδή να καταργήσουν το εθνικό επίπεδο επί της ουσίας, και να πάμε στο ευρωπαϊκό, το οποίο μάλιστα εντάσσεται και στον ταμειακό προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Εμείς προτιμούμε μεγαλύτερη ελευθερία. Δεν είμαστε υπέρ, ούτε ενός ενιαίου ευρωπαϊκού κομμουνιστικού κόμματος. Η πάλη παραμένει στο εθνικό επίπεδο ουσιαστική και αποφασιστική. Είναι άλλο πράγμα οι μορφές συνεργασίας με κομμουνιστικά κόμματα, με ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις. Είναι διαφορετικό πράγμα.

Υπάρχει κάποιο σχόλιο για τις προτάσεις που έχουν οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Φιλελεύθεροι αλλά και οι Χριστιανοδημοκράτες σχετικά με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης;

-- Α. Π.: Ηδη ο «Ριζοσπάστης» έχει τοποθετηθεί και για τη διακήρυξη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και για των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και μάλιστα πρέπει να σας πω, μην κοιτάτε τώρα τι λένε στην Ελλάδα και ο πρωθυπουργός και ο κ. Παπανδρέου. Αν διαβάσει τις διακηρύξεις τους ο απλός άνθρωπος και μεταφράσει μερικές ορολογίες και μόνο από αυτό, θα πρέπει να τους καταψηφίσει.

Αλλά εδώ έχουμε και τη δράση τους. Ο,τι και να μελετήσεις, συνεχίζουν τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δεν αλλάζουν τίποτε από την πολιτική τους. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ποιος θα είναι Πρόεδρος στην Κομισιόν. Αν θα είναι ο κ. Μπαρόζο ή δεν ξέρω ποιον προτείνουν οι Σοσιαλιστές. Αυτό είναι. Για να λένε οι Σοσιαλιστές «έχουμε τον Πρόεδρο, είμαστε η πρώτη δύναμη». Και μετά για να πάνε στη χώρα τους να κλέψουν τη λαϊκή ψήφο. Γιατί είναι η πρώτη δύναμη στην Ευρώπη!... Χρησιμοποιούν δηλαδή το διεθνή συσχετισμό γι' αυτό.

Εμείς ξεκινάμε από το συσχετισμό στην Ελλάδα, αλλά αν δεν αλλάξει ο συσχετισμός σε κάθε χώρα πώς θα αλλάξει και στην Ευρώπη; Επομένως αυτό τους ενδιαφέρει. Τίποτε άλλο. Και ας είναι καλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που έβαλε πρώτο θέμα να μην είναι ο Μπαρόζο! Και αν δεν είναι ο Μπαρόζο και είναι κάποιος άλλος, θα είναι καλύτερος;

Ο πρώην Πρόεδρος ήταν Πρόεδρος του Κοινοβουλίου , έγινε του ΝΑΤΟ. Λοιπόν; Ο Σολάνα που ήταν και αριστεριστής μάλιστα στα νιάτα του, πήγε στο πιο καίριο πόστο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ομως, πραγματικά έχει ενδιαφέρον και πρέπει να σας πω ότι εμείς τα παρακολουθούμε καθημερινά, υπάρχει και Τμήμα χρεωμένο στην Κεντρική Επιτροπή που παρακολουθεί όλες τις συζητήσεις που γίνονται για την κρίση, είτε στα πλαίσια του G-20, είτε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είτε στην Παγκόσμια Τράπεζα, ή οι συζητήσεις των διαφόρων σοφών, ο Στίγκλιτς ο ένας, ο άλλος. Ο Στίγκλιτς είναι και σύμβουλος του Σαρκοζί, είναι και στη Σοσιαλιστική Διεθνή, εν πάση περιπτώσει.

Πρέπει να σας πω ότι όταν όλοι αυτοί οι κύριοι δεν είναι μπροστά στα κανάλια και δεν δίνουν συνεντεύξεις, οι συζητήσεις που κάνουν έχουν πάρα πολύ ενδιαφέρον. Κατ' αρχήν είναι τρομοκρατημένοι για την επιμήκυνση της κρίσης, αλλά κυρίως για το ότι ακόμη και όταν αυτός ο κύκλος της κρίσης κάπως κλείσει, θα έχουν επέλθει ανακατατάξεις ανάμεσα στα διάφορα κέντρα του καπιταλισμού, ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και σκέφτονται και την επόμενη μέρα.

Διότι η επόμενη μέρα θα φέρει ένα οξύτατο ανταγωνισμό και ενδεχομένως και πάλι να περνάνε τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ για να βοηθούν το κεφάλαιο. Και συζητούν. Συζητούν επίσης να αποτυπώσουν αυτό τον καινούριο συσχετισμό που υπάρχει, γι' αυτό λένε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να μπει και η Ινδία, να μπει και η Κίνα, να μπει και η Βραζιλία για να μπορέσουν να ρυθμίσουν ορισμένα πράγματα. Αλλά δεν πρόκειται να γεφυρώσουν ούτε τις διαφορές.

Γίνονται συζητήσεις για ένα νέο παγκόσμιο νόμισμα. Γιατί σου λέει αν είναι όλα επενδεδυμένα ή τοποθετημένα με το δολάριο, θα πάθουμε μεγάλη ζημιά. Γίνονται λοιπόν μια σειρά συζητήσεις που δείχνουν τα περιορισμένα όρια του καπιταλισμού και τα περιορισμένα όρια των επιλογών του και απέναντι στους εργαζόμενους.

Γι' αυτό μπαίνει το ζήτημα ριζικής αλλαγής και ανατροπής. Πάντως πρέπει να πω ότι είτε λέγονται Σοσιαλδημοκράτες, είτε Φιλελεύθεροι, είτε λέγεται Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Βραζιλία, Ινδία κλπ., αυτό που τους απασχολεί είναι το εξής πράγμα, έστω κι αν δεν χρησιμοποιούν ακριβώς τα ίδια εργαλεία ή την ίδια δοσολογία: Τους ενδιαφέρει πώς θα ξανασυνεχιστεί απρόσκοπτα η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η κερδοφορία. Αυτό συνεπάγεται εκτός των άλλων το πιο βασικό: πιο φτηνή εργατική δύναμη και γι' αυτό τα τρίωρα, οι τριήμερες δουλειές, οι απολύσεις είναι στην ημερήσια διάταξη.

Εχουν πολύ ενδιαφέρον οι προβληματισμοί τους. Αλλά μόνο για τη βελτίωση της ζωής των λαών δεν σκέφτονται. Αυτό δεν το σκέφτονται καθόλου. Οταν μάλιστα έχουν να αντιμετωπίσουν Κίνα, Ινδία, Βραζιλία με πολύ χαμηλή τιμή, ας πούμε της εργατικής δύναμης.

Αυτό δεν είναι αντικειμενικό. Είναι αντικειμενικό ως φαινόμενο, αλλά το πολιτικά αντικειμενικό πρέπει να είναι η πάλη για την ανατροπή των συσχετισμών. Και εμείς στη χώρα μας θέλουμε να συμβάλλουμε σε αυτό. Οχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για την Ευρώπη.

-- Α. Π.: Δεν είπα αυτό εγώ στο Περιστέρι και μάλιστα μπορείς να βρεις, πάρε το απόσπασμα από τον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ». Είπα το εξής πράγμα και αυτό άλλωστε το λέμε και στις θέσεις του Συνεδρίου: Μετά το '96 ή το 2000, πάρ' το όπως θέλεις, δεν έχουμε κοινό ακροατήριο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν είναι κακό, φυσιολογικό είναι.

Είπαμε ότι ο Συνασπισμός βασικά με τις θέσεις του εκφράζει μεσαία και ανώτερα μεσαία στρώματα. Δεν είπαμε ότι είναι κόμμα της αστικής τάξης. Αυτά τα στρώματα δεν έχουν οξυμένο πιεστικό οικονομικό πρόβλημα. Κάποια απ' αυτά στην πορεία θα έχουν και το είπαμε και αυτό. Αλλά πρέπει να τα δεις συγκεκριμένα. Και είναι ακριβώς στρώματα τα οποία ενδιαφέρονται για μια σειρά ζητήματα για τα οποία ενδιαφερόμαστε και εμείς, θέματα δημοκρατικών ελευθεριών, θέματα περιβάλλοντος, θέματα πολιτικής ατμόσφαιρας, θέματα δημοκρατίας και μια σειρά άλλα, για τα οποία ενδιαφερόμαστε και εμείς. Ομως, αυτές οι δυνάμεις δε συγκρούονται με το ίδιο το σύστημα.

Αυτό είπαμε. Είναι άλλο πράγμα με το ότι πριν απ' όλα ποιοι πίνουν το βρώμικο νερό στα Οινόφυτα και από πού προκύπτει το ζήτημα. Ποιοι εισπράττουν τις μεγαλύτερες συνέπειες απ' την κακοποίηση του περιβάλλοντος; Τα εργατικά, τα λαϊκά στρώματα. Αυτοί τα εισπράττουν. Είναι δυνατόν να μην ενδιαφερόμαστε εμείς για το περιβάλλον;

Το θέμα είναι πώς βλέπεις τη λύση και αυτό είπα, δηλαδή ότι δεν μπορείς να συγκρίνεις το ποσοστό του Συνασπισμού με το ΚΚΕ, παίρνοντας μία ενιαία μεζούρα. Αυτό είπα και όχι τίποτα άλλο.

Μακριά από εμάς τους κομμουνιστές να ενδιαφερόμαστε για προφίλ. Το προφίλ του ΚΚΕ υπάρχει. Είναι αυτό που λέει στο Καταστατικό του: Κόμμα της εργατικής τάξης που εκφράζει τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού. Αυτό είναι το προφίλ μας. Δεν είναι ούτε ο αθλητισμός, ούτε ο πολιτισμός, γιατί μέσα εκεί είναι όλα αυτά που λέμε.

Τώρα κοίταξε να δεις, μου κάνει μια ερώτηση ο δημοσιογράφος και απαντάω. Δεν απάντησα για να κάνω προφίλ. Θα με ρωτήσει για κάτι και εγώ θα απαντήσω για άλλο; Και γιατί να μην απαντήσω; Δηλαδή με ρώτησε και αθλητικά. Γιατί να μην απαντήσω; Δεν έχει καμία σχέση με το προφίλ. Μίλησα και είπα και τι ομάδα είμαι. Θα μπορούσα να πω είμαι με όλες τις ομάδες και θέλω να νικήσει ο καλύτερος. Δεν το είπα αυτό. Ο καλύτερος νικάει, το πω, δεν το πω. Θέλω να πω τώρα μη μας κατηγορείς για προφίλ, γιατί δεν πιστεύουμε ότι φτιάχνοντας το προφίλ, είτε του νεανικού, είτε του διανοούμενου, είτε του αθλητή κλπ. ότι θα μας ψηφίσει ο άλλος γι' αυτό το λόγο.

Μπορεί για άλλα κόμματα να μπαίνει τέτοιο κριτήριο. Δεν είναι αυτό το κριτήριο. Αυτό έλειπε. Δηλαδή όλοι που είναι με την ομάδα μου θα ψηφίσουν το ΚΚΕ επειδή εγώ είμαι με αυτή την ομάδα; Τέτοιες αφέλειες δεν τις έχουμε.

-- ΑΤΤΙΑΣ: Σε μια χρονιά η οποία είναι προεκλογική υπάρχουν διαρκώς καταγγελίες για «γαλάζιες» (εντός εισαγωγικών) προσλήψεις. Σήμερα το πρωί στην κρατική τηλεόραση βγήκε μια καινούρια πρόσληψη για ειδικούς φρουρούς, οι οποίοι πρέπει να είναι και οι άνδρες και οι γυναίκες πάνω από 1,70. Θα πάρουν έξτρα μόρια, δεν ξέρω πόσα, οι γυναίκες αν έχουν υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις. Δεν πρέπει επίσης να έχουν τατουάζ. Βλέπετε μια τέτοια προσπάθεια προεκλογικού παιχνιδιού;

-- Α. Π.: Καταρχήν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι όπου προεκλογικά γίνονται κάποιες πράξεις κυρίως στο παιχνίδι με τη δουλειά στους νέους ανθρώπους. Και στις δημοτικές εκλογές γίνεται αυτό και για τις νομαρχιακές εκλογές γίνεται. Δεν είναι καινούριο. Θυμάμαι κάποια εποχή είχαν γίνει τόσες προσλήψεις στο ΙΚΑ, που μετά τις εκλογές δεν υπήρχαν ούτε καρέκλες για να κάτσουν...

Δεύτερον, το «ειδικοί φρουροί» έχει να κάνει με τους μηχανισμούς καταστολής, ανεξάρτητα για ποιο πραγματικό λόγο γίνεται. Τώρα όλα τα άλλα που μου λες... Να πάρουν δασοφύλακες - δασοπυροσβέστες, να μονιμοποιήσουν τους συμβασιούχους όλους και να κάνουν προσλήψεις στα νοσοκομεία, στην Πυροσβεστική, ας τα κάνουν και προεκλογικά. Εμείς δεν μπορούμε να πούμε όχι στις μόνιμες θέσεις. Θα πούμε μην τους προσλάβεις; Ας κέρδιζε και ψήφους τι να κάνουμε. Γιατί δεν τα κάνουν αυτά; Τώρα αν θέλει να φτιάξει «ράμπο», είναι φυσικό να θέλει και ύψος κλπ...

Υπάρχει ένας ρατσισμός, αυτός όπου παίζει ρόλο ο σωματότυπος και τίποτα άλλο. Αυτός είναι ένας ρατσισμός που ιστορικά χτυπούσε και ακόμα περισσότερο χτυπάει τις γυναίκες, αλλά τώρα χτυπάει και τους άνδρες. Και ο άνδρας πρέπει να είναι έτσι ή αλλιώς. Και βλέπεις τώρα πάνε και σε ινστιτούτα και σε παρεμβάσεις αισθητικής και οι άνδρες. Αν η μύτη του δεν είναι ωραία δε θεωρείται κατάλληλος. Για να πουλήσεις π.χ. κουλούρια πρέπει να έχεις προδιαγραφές, πώς τα λένε αυτά 80 - 90... Αυτό δε δείχνει, δεν είναι αντανάκλαση αυτού του καπιταλιστικού ανταγωνισμού;

Είδατε τι φασαρία έγινε με την Σούζαν Μπόιλ, που ανακάλυψαν ότι τραγούδαγε και τώρα θέλουν να εμπορευτούν όχι τη φωνή της, αλλά την ασχήμια της, την οποία δεν έπρεπε να τη δουν καθόλου από την αρχή. Τη φωνή ακούς. Τώρα θέλουν να εμπορευτούν την ασχήμια και να φτιάξουν ριάλιτι σόου που θα λένε να έρθουν οι πιο άσχημοι. Τα πάντα είναι εμπόριο. Αυτός είναι ο καπιταλισμός...

-- Κ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ («ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ»): Κυρία Παπαρήγα, σας ανησυχούν τα δημοσκοπικά ποσοστά των Οικολόγων Πρασίνων;

-- Α. Π.: Κατ' αρχήν θα πω ότι δεν πιστεύουμε ότι μπορεί αυτό το μεγάλο πρόβλημα, το οικολογικό, να λυθεί από ένα κόμμα οικολογικό, γιατί δεν είναι ένα ειδικό ζήτημα τόσο πολύ μερικό.

Οπως δε δεχόμαστε και ότι το επίσης σοβαρότατο ζήτημα, το γυναικείο ζήτημα, η ανισότητα της γυναίκας, μπορεί να αποτελέσει αιτία για να γίνει ένα γυναικείο κόμμα, ή ένα κόμμα της νεολαίας, ή ένα κόμμα των συνταξιούχων. Βέβαια, δεν απαγορεύουμε σε κανέναν να κάνει το κόμμα του, δεν το θέτουμε απαξιωτικά, αλλά πρώτον είναι αυτό το πράγμα, δηλαδή γιατί να πας να ψηφίσεις ένα κόμμα επειδή λέγεται Οικολογικό;

Κατά τη γνώμη μας, όλα τα κόμματα από τη Νέα Δημοκρατία μέχρι και το τελευταίο κόμμα που θα εμφανιστεί, είτε έχουν κομμάτι για την οικολογία είτε δεν έχουν, από το πώς καταλαβαίνουν την ανάπτυξη αντικειμενικά, έχουν θέση και για το περιβάλλον. Οταν δηλαδή ψηφίζεις την ιδιωτικοποίηση των δασών, δεν μπορείς να προβάλλεις ως οικολόγος.

Διάβασα τη συνέντευξη, αν δεν κάνω λάθος ήταν στην «Καθημερινή», του προέδρου της Διεθνούς WWF που έχει και παραρτήματα στην Ελλάδα και λέει: «Οι ιδιώτες πρέπει να ενισχυθούν για να κάνουν τις πράσινες επιχειρήσεις». Οι πράσινες επιχειρήσεις θα δίνουν τους ίδιους μισθούς με τις μη πράσινες. Λέει «Η πράσινη επιχείρηση θα χρησιμοποιήσει περισσότερες θέσεις». Γιατί; Πώς αποδεικνύεται αυτό; Δε θα έχει σύγχρονη τεχνική;

Αλλά να σας πω και κάτι άλλο; Αν η σύγχρονη «πράσινη βιομηχανία» δημιουργήσει καινούριες θέσεις, η κλασική βιομηχανία που ρυπαίνει θα κλείσει; Λέω τώρα, με βάση τη δική τους λογική. Αρα θα έχεις πολύ περισσότερους ανέργους. Το θέμα δεν είναι βρώμικη βιομηχανία ή πράσινη, το ζήτημα έχει να κάνει με την πολιτική ιδιοκτησίας.

Οταν η γη βρίσκεται σε λίγα χέρια, όταν είναι ατομική ιδιοκτησία, θα συνεχίζεται η ίδια κατάσταση. Με αυτή την έννοια όταν υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι μπορούν να υπηρετήσουν είτε το γυναικείο ζήτημα, είτε τα προβλήματα των νέων, είτε την οικολογία από ένα ειδικό κόμμα, δείχνει ότι πρέπει να γίνει πολλή συζήτηση μαζί τους, για να κατανοήσουν.

Δεύτερον. Μπορεί να υπάρξουν και άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ότι ένα καινούργιο κόμμα είναι το αθώο, το αλώβητο, το καλοπροαίρετο, ενώ όλα τα κόμματα που υπάρχουν έχουν αποτύχει. Τώρα, κατ' αρχήν δεν είναι καθόλου νέα τα Οικολογικά Κόμματα. Αυτό, τι να σας πω; Αυτό είναι το χειρότερο. Γιατί αυτός που πονάει για την οικολογία, θα δει και πολιτικά καλύτερα ζητήματα. Αν πιστεύεις ότι κάθε τι το «καινούριο» είναι και το δίκαιο και το σωστό, τότε, ναι, κάνει μια ζημιά στη συνείδηση, αλλά πάλι δεν πανικοβαλλόμαστε.