Υπάρχει κάποιο σχόλιο για τις προτάσεις που έχουν οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Φιλελεύθεροι αλλά και οι Χριστιανοδημοκράτες σχετικά με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης;

-- Α. Π.: Ηδη ο «Ριζοσπάστης» έχει τοποθετηθεί και για τη διακήρυξη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και για των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και μάλιστα πρέπει να σας πω, μην κοιτάτε τώρα τι λένε στην Ελλάδα και ο πρωθυπουργός και ο κ. Παπανδρέου. Αν διαβάσει τις διακηρύξεις τους ο απλός άνθρωπος και μεταφράσει μερικές ορολογίες και μόνο από αυτό, θα πρέπει να τους καταψηφίσει.

Αλλά εδώ έχουμε και τη δράση τους. Ο,τι και να μελετήσεις, συνεχίζουν τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δεν αλλάζουν τίποτε από την πολιτική τους. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ποιος θα είναι Πρόεδρος στην Κομισιόν. Αν θα είναι ο κ. Μπαρόζο ή δεν ξέρω ποιον προτείνουν οι Σοσιαλιστές. Αυτό είναι. Για να λένε οι Σοσιαλιστές «έχουμε τον Πρόεδρο, είμαστε η πρώτη δύναμη». Και μετά για να πάνε στη χώρα τους να κλέψουν τη λαϊκή ψήφο. Γιατί είναι η πρώτη δύναμη στην Ευρώπη!... Χρησιμοποιούν δηλαδή το διεθνή συσχετισμό γι' αυτό.

Εμείς ξεκινάμε από το συσχετισμό στην Ελλάδα, αλλά αν δεν αλλάξει ο συσχετισμός σε κάθε χώρα πώς θα αλλάξει και στην Ευρώπη; Επομένως αυτό τους ενδιαφέρει. Τίποτε άλλο. Και ας είναι καλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που έβαλε πρώτο θέμα να μην είναι ο Μπαρόζο! Και αν δεν είναι ο Μπαρόζο και είναι κάποιος άλλος, θα είναι καλύτερος;

Ο πρώην Πρόεδρος ήταν Πρόεδρος του Κοινοβουλίου , έγινε του ΝΑΤΟ. Λοιπόν; Ο Σολάνα που ήταν και αριστεριστής μάλιστα στα νιάτα του, πήγε στο πιο καίριο πόστο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ομως, πραγματικά έχει ενδιαφέρον και πρέπει να σας πω ότι εμείς τα παρακολουθούμε καθημερινά, υπάρχει και Τμήμα χρεωμένο στην Κεντρική Επιτροπή που παρακολουθεί όλες τις συζητήσεις που γίνονται για την κρίση, είτε στα πλαίσια του G-20, είτε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είτε στην Παγκόσμια Τράπεζα, ή οι συζητήσεις των διαφόρων σοφών, ο Στίγκλιτς ο ένας, ο άλλος. Ο Στίγκλιτς είναι και σύμβουλος του Σαρκοζί, είναι και στη Σοσιαλιστική Διεθνή, εν πάση περιπτώσει.

Πρέπει να σας πω ότι όταν όλοι αυτοί οι κύριοι δεν είναι μπροστά στα κανάλια και δεν δίνουν συνεντεύξεις, οι συζητήσεις που κάνουν έχουν πάρα πολύ ενδιαφέρον. Κατ' αρχήν είναι τρομοκρατημένοι για την επιμήκυνση της κρίσης, αλλά κυρίως για το ότι ακόμη και όταν αυτός ο κύκλος της κρίσης κάπως κλείσει, θα έχουν επέλθει ανακατατάξεις ανάμεσα στα διάφορα κέντρα του καπιταλισμού, ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και σκέφτονται και την επόμενη μέρα.

Διότι η επόμενη μέρα θα φέρει ένα οξύτατο ανταγωνισμό και ενδεχομένως και πάλι να περνάνε τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ για να βοηθούν το κεφάλαιο. Και συζητούν. Συζητούν επίσης να αποτυπώσουν αυτό τον καινούριο συσχετισμό που υπάρχει, γι' αυτό λένε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να μπει και η Ινδία, να μπει και η Κίνα, να μπει και η Βραζιλία για να μπορέσουν να ρυθμίσουν ορισμένα πράγματα. Αλλά δεν πρόκειται να γεφυρώσουν ούτε τις διαφορές.

Γίνονται συζητήσεις για ένα νέο παγκόσμιο νόμισμα. Γιατί σου λέει αν είναι όλα επενδεδυμένα ή τοποθετημένα με το δολάριο, θα πάθουμε μεγάλη ζημιά. Γίνονται λοιπόν μια σειρά συζητήσεις που δείχνουν τα περιορισμένα όρια του καπιταλισμού και τα περιορισμένα όρια των επιλογών του και απέναντι στους εργαζόμενους.

Γι' αυτό μπαίνει το ζήτημα ριζικής αλλαγής και ανατροπής. Πάντως πρέπει να πω ότι είτε λέγονται Σοσιαλδημοκράτες, είτε Φιλελεύθεροι, είτε λέγεται Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Βραζιλία, Ινδία κλπ., αυτό που τους απασχολεί είναι το εξής πράγμα, έστω κι αν δεν χρησιμοποιούν ακριβώς τα ίδια εργαλεία ή την ίδια δοσολογία: Τους ενδιαφέρει πώς θα ξανασυνεχιστεί απρόσκοπτα η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η κερδοφορία. Αυτό συνεπάγεται εκτός των άλλων το πιο βασικό: πιο φτηνή εργατική δύναμη και γι' αυτό τα τρίωρα, οι τριήμερες δουλειές, οι απολύσεις είναι στην ημερήσια διάταξη.

Εχουν πολύ ενδιαφέρον οι προβληματισμοί τους. Αλλά μόνο για τη βελτίωση της ζωής των λαών δεν σκέφτονται. Αυτό δεν το σκέφτονται καθόλου. Οταν μάλιστα έχουν να αντιμετωπίσουν Κίνα, Ινδία, Βραζιλία με πολύ χαμηλή τιμή, ας πούμε της εργατικής δύναμης.

Αυτό δεν είναι αντικειμενικό. Είναι αντικειμενικό ως φαινόμενο, αλλά το πολιτικά αντικειμενικό πρέπει να είναι η πάλη για την ανατροπή των συσχετισμών. Και εμείς στη χώρα μας θέλουμε να συμβάλλουμε σε αυτό. Οχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για την Ευρώπη.