Τη δικομματική πόλωση πυροδοτεί στο έπακρο ενόψει των ευρωεκλογών η κυβέρνηση, καθώς με την τακτική αυτή «σπρώχνει» στο απυρόβλητο την αντιλαϊκή πολιτική της αλλά και τα νέα μέτρα που προωθεί στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης.

Η κυβέρνηση δεν κρύβει την αποφασιστικότητά της να πάρει όλα τα «αναγκαία» μέτρα για να συμμορφωθεί με τις επιταγές του Συμφώνου Σταθερότητας και της ΕΕ, αλλά βέβαια αποφεύγει να τα ανακοινώσει πριν τις ευρωκάλπες. Ακριβώς γιατί πρόκειται για μέτρα που συνεχίζουν να ρίχνουν τα βάρη της κρίσης στον εργαζόμενο λαό: Σημαντική αύξηση της έμμεσης φορολογίας (καύσιμα, ποτά, τσιγάρα), δραστική μείωση των μισθών των εργαζομένων στο δημόσιο, στήριξη των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, νέα αντιασφαλιστικά μέτρα, κ.ά.

Προκειμένου λοιπόν η κυβέρνηση να αποφύγει ένα ηχηρό χαστούκι στις ευρωκάλπες για την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει, επιλέγει τη δικομματική πόλωση ως βασικό «όπλο» της προεκλογικής αντιπαράθεσης, επιδιώκοντας να συσπειρώσει όσο μπορεί τους ψηφοφόρους της. Για τον ίδιο λόγο κινείται με άνεση στο βούρκο της σκανδαλολογίας, με «δεδομένη» τη συγκάλυψη και το συμψηφισμό των σκανδάλων.

Η κυβέρνηση δε δίστασε, με αφορμή την χτεσινή ανακοίνωση των εαρινών προβλέψεων της Κομισιόν, να προχωρήσει σε επίδειξη αποφασιστικότητας, δηλώνοντας ότι θα πάρει όλα τα μέτρα για τα οποία έχει δεσμευτεί απέναντι στις Βρυξέλλες. Απέφυγε όμως κάθε συγκεκριμένη αναφορά, καθώς έχει συμφωνηθεί με τις Βρυξέλλες τα συγκεκριμένα μέτρα να ανακοινωθούν ακριβώς την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών... «Λαμβάνουμε όλες τις αποφάσεις και όλες τις πρωτοβουλίες οι οποίες είναι αναγκαίες σε κάθε στιγμή και θα κάνουμε όλες τις διορθώσεις, όλες τις παρεμβάσεις, όλες τις βελτιώσεις οι οποίες απαιτούνται από τη συγκυρία», είπε χαρακτηριστικά ο Ε. Αντώναρος όταν ρωτήθηκε ποια μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση για να ρίξει το έλλειμμα στο 3% του ΑΕΠ στο τέλος του 2010 από το 5,1% του ΑΕΠ που προβλέπει για φέτος η Κομισιόν.

Την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης στην κατεύθυνση αυτή είχε διακηρύξει την Κυριακή από την Αργολίδα ο Κ. Καραμανλής, ρίχνοντας όμως μπόλικη στάχτη στα μάτια του κόσμου για το σχέδιο «εξόδου» από την κρίση. Ενώ ρίχνει εξ ολοκλήρου τα βάρη στον εργαζόμενο λαό ο πρωθυπουργός δε δίστασε να ισχυριστεί ότι «προτεραιότητά μας είναι οι επαγγελματίες και οι εργαζόμενοι που ανησυχούν για τη δουλειά τους, είναι οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι άνεργοι συμπολίτες μας, εκείνοι που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα»... Η διαχείριση της κρίσης, στο πλαίσιο, εννοείται, του «ευρωμονόδρομου», θα αποτελέσει ένα βασικό κριτήριο στην προεκλογική δικομματική κοκορομαχία. Ο Κ. Καραμανλής εμφάνισε ως πλεονέκτημα της κυβέρνησης αφενός ότι «ξέρει πώς να βγάλει τον τόπο από την κρίση» και από την άλλη ότι είναι αποφασισμένη να προωθήσει τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. «Τους επόμενους μήνες κρίνεται η δυνατότητά μας να περιορίσουμε τις συνέπειες της κρίσης. Κρίνεται η αποφασιστικότητά μας να προωθήσουμε τις αλλαγές που εγγυώνται ένα καλύτερο αύριο στο τέλος της κρίσης», τόνισε χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, εξαπέλυσε μια σφοδρή και εκτεταμένη φραστική επίθεση κατά του ΠΑΣΟΚ και του προέδρου του, επιδιώκοντας να μειώσει τη διαχειριστική ικανότητά τους. Αναφερόμενος στον Γ. Παπανδρέου τον κατηγόρησε ότι όταν βρίσκεται στο εξωτερικό «αναπτύσσει ισχυρισμούς που υπονομεύουν τα συμφέροντα της πατρίδας μας», ενώ στο εσωτερικό «δημαγωγεί, παραπληροφορεί, καταστροφολογεί και δυσφημεί τη χώρα». Στη βάση αυτή επανέφερε το γνωστό δίλημμα περί «υπευθυνότητας και λαϊκισμού» και έμμεσα το δίλημμα «Κ. Καραμανλής ή Γ. Παπανδρέου», διαβεβαιώνοντας ότι «θα είναι στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού»...

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση απομακρύνεται από την αρχική θέση της υποβάθμισης της πολιτικής σημασίας των ευρωεκλογών και πλέον επιχειρεί να τις μετατρέψει σε ένα «δημοψήφισμα» υπέρ της κυβέρνησης και της πολιτικής της. Είναι χαρακτηριστική από την άποψη αυτή η αναφορά της Ντ. Μπακογιάννη ότι «μέσα από την κάλπη των ευρωεκλογών πρέπει να σταλεί ένα ισχυρό μήνυμα στήριξης της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού». Γενικότερα στο κυβερνητικό επιτελείο επικαλούνται τα τελευταία γκάλοπ προκειμένου να υποστηρίξουν ότι η τακτική της δικομματικής πόλωσης αποδίδει στην κατεύθυνση της συσπείρωσης της εκλογικής βάσης.