-- Κ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ («ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ»): Κυρία Παπαρήγα, σας ανησυχούν τα δημοσκοπικά ποσοστά των Οικολόγων Πρασίνων;

-- Α. Π.: Κατ' αρχήν θα πω ότι δεν πιστεύουμε ότι μπορεί αυτό το μεγάλο πρόβλημα, το οικολογικό, να λυθεί από ένα κόμμα οικολογικό, γιατί δεν είναι ένα ειδικό ζήτημα τόσο πολύ μερικό.

Οπως δε δεχόμαστε και ότι το επίσης σοβαρότατο ζήτημα, το γυναικείο ζήτημα, η ανισότητα της γυναίκας, μπορεί να αποτελέσει αιτία για να γίνει ένα γυναικείο κόμμα, ή ένα κόμμα της νεολαίας, ή ένα κόμμα των συνταξιούχων. Βέβαια, δεν απαγορεύουμε σε κανέναν να κάνει το κόμμα του, δεν το θέτουμε απαξιωτικά, αλλά πρώτον είναι αυτό το πράγμα, δηλαδή γιατί να πας να ψηφίσεις ένα κόμμα επειδή λέγεται Οικολογικό;

Κατά τη γνώμη μας, όλα τα κόμματα από τη Νέα Δημοκρατία μέχρι και το τελευταίο κόμμα που θα εμφανιστεί, είτε έχουν κομμάτι για την οικολογία είτε δεν έχουν, από το πώς καταλαβαίνουν την ανάπτυξη αντικειμενικά, έχουν θέση και για το περιβάλλον. Οταν δηλαδή ψηφίζεις την ιδιωτικοποίηση των δασών, δεν μπορείς να προβάλλεις ως οικολόγος.

Διάβασα τη συνέντευξη, αν δεν κάνω λάθος ήταν στην «Καθημερινή», του προέδρου της Διεθνούς WWF που έχει και παραρτήματα στην Ελλάδα και λέει: «Οι ιδιώτες πρέπει να ενισχυθούν για να κάνουν τις πράσινες επιχειρήσεις». Οι πράσινες επιχειρήσεις θα δίνουν τους ίδιους μισθούς με τις μη πράσινες. Λέει «Η πράσινη επιχείρηση θα χρησιμοποιήσει περισσότερες θέσεις». Γιατί; Πώς αποδεικνύεται αυτό; Δε θα έχει σύγχρονη τεχνική;

Αλλά να σας πω και κάτι άλλο; Αν η σύγχρονη «πράσινη βιομηχανία» δημιουργήσει καινούριες θέσεις, η κλασική βιομηχανία που ρυπαίνει θα κλείσει; Λέω τώρα, με βάση τη δική τους λογική. Αρα θα έχεις πολύ περισσότερους ανέργους. Το θέμα δεν είναι βρώμικη βιομηχανία ή πράσινη, το ζήτημα έχει να κάνει με την πολιτική ιδιοκτησίας.

Οταν η γη βρίσκεται σε λίγα χέρια, όταν είναι ατομική ιδιοκτησία, θα συνεχίζεται η ίδια κατάσταση. Με αυτή την έννοια όταν υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι μπορούν να υπηρετήσουν είτε το γυναικείο ζήτημα, είτε τα προβλήματα των νέων, είτε την οικολογία από ένα ειδικό κόμμα, δείχνει ότι πρέπει να γίνει πολλή συζήτηση μαζί τους, για να κατανοήσουν.

Δεύτερον. Μπορεί να υπάρξουν και άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ότι ένα καινούργιο κόμμα είναι το αθώο, το αλώβητο, το καλοπροαίρετο, ενώ όλα τα κόμματα που υπάρχουν έχουν αποτύχει. Τώρα, κατ' αρχήν δεν είναι καθόλου νέα τα Οικολογικά Κόμματα. Αυτό, τι να σας πω; Αυτό είναι το χειρότερο. Γιατί αυτός που πονάει για την οικολογία, θα δει και πολιτικά καλύτερα ζητήματα. Αν πιστεύεις ότι κάθε τι το «καινούριο» είναι και το δίκαιο και το σωστό, τότε, ναι, κάνει μια ζημιά στη συνείδηση, αλλά πάλι δεν πανικοβαλλόμαστε.