Σήμερα Κυριακή

-- 10.30 Περιοδεία στον Αγιο Δημήτριο Μπραχαμίου. Αφετηρία από τη συμβολή των οδών Βεργίνας και Τεπελενίου.

-- 19.00 Ομιλία σε συγκέντρωση μεταναστών στο εκλογικό κέντρο της ΚΟΑ (Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου).

Αύριο Δευτέρα

-- 12.00 Συνέντευξη Τύπου για τις εξελίξεις στην Υγεία και την Κοινωνική Ασφάλιση. Η συνέντευξη θα πραγματοποιηθεί στο εκλογικό κέντρο της ΚΟΑ (Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου).

-- 18.00 Εκδήλωση για την έναρξη λειτουργίας της μονάδας φροντίδας ηλικιωμένων αγωνιστών «Το σπίτι του Αγωνιστή» (Ομήρου 35, Αγιος Δημήτριος).

-- 20.00 Ομιλία σε συγκέντρωση στο Περιστέρι (πλατεία Αγίου Αντωνίου).

Τα συνθήματα Απειθαρχία - Ανυπακοή δεν είναι σημερινά. Μετά το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ, οπότε διαμορφώθηκε το Πρόγραμμα του Κόμματος, τα συναντάς στις ομιλίες, στην αρθρογραφία, στις συνεντεύξεις, στα κομματικά έντυπα και στον «902», στα πανό και στις αφίσες μας, στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά σποτάκια, στις πλατείες και στους δρόμους. Εχουν γίνει συνθήματα εργατών - εργατριών, που δεν ταυτίζονται με όλο το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο του ΚΚΕ, ενώ δονούν και ανθρώπους που δε βρίσκονται στη δράση, απλώς ψηφίζουν στις εκλογές ή και μόνο στους συνδικαλιστικούς χώρους. Μάλιστα, μια παραλλαγή αυτών των συνθημάτων, το «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι», έγινε και αντικείμενο κλοπής: Από το ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα να φαιδρύνει το σύνθημα, και από την ΟΝΝΕΔ, με αποτέλεσμα να το ευτελίσει τελείως. Η κλοπή δείχνει, έστω κι έτσι, τη μεγάλη απήχηση των παραπάνω συνθημάτων.

Είναι φανερό ότι τα παραπάνω συνθήματα, βασικά συνθήματα του ΚΚΕ και σε αυτή τη μάχη των ευρωεκλογών, δεν απευθύνονται στην κυβέρνηση της ΝΔ και στα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Αυτά τα κόμματα δεν απειθαρχούν, δε δείχνουν ανυπακοή, αντίθετα είναι απόλυτα εναρμονισμένα με τη στρατηγική της ΕΕ, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές τους.

Τι σημαίνει απειθαρχία - ανυπακοή προς την ΕΕ, ειδικότερα εδώ στην Ελλάδα;

Σημαίνει να μη νομιμοποιήσουν οι εργαζόμενοι στη συνείδησή τους τις αποφάσεις της ΕΕ, της ελληνικής Βουλής, της κυβέρνησης. Να αντιταχθούν στα 3ωρα και στα 4ωρα, στους μισθούς πείνας, στην πανάκριβη Παιδεία, στη συνταξιοδότηση στα 70, στο 65ωρο και λοιπά.

Δε σημαίνει ότι το ΚΚΕ καλεί τον άνεργο να μην εργαστεί με ελαστικά ωράρια και να πεθάνει από την πείνα. Αναγκαστικά ο εργάτης δουλεύει όπου βρει. Το θέμα είναι να μην αποδεχθεί αυτό ως δίκαιο νόμο, ως μοίρα του, αλλά να θεωρεί βαθιά ότι νόμος είναι το δίκιο του και όχι οι αντεργατικές αποφάσεις της όποιας Βουλής ή Ευρωβουλής.

Απειθαρχία - ανυπακοή σημαίνει να ξηλώνεις τις χαφιεδοκάμερες, όπως για παράδειγμα έκανε η πλειοψηφία του Δήμου Νίκαιας. Σημαίνει να αρνείσαι την εφαρμογή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, όπως για παράδειγμα έκαναν η πλειοψηφία του Δήμου Νίκαιας και παλιότερα η επίσης κομμουνιστική πλειοψηφία του Δήμου Περάματος.

Απειθαρχία - ανυπακοή σημαίνει και η άρνηση του ΚΚΕ να αποδεχθεί έλεγχο από την Εφορία των συνδρομών και εισφορών χιλιάδων μελών και φίλων του, τόσο γιατί το ΚΚΕ έχει πικρή πείρα παλιότερων χρόνων, όσο και γιατί και σήμερα είναι πολυπληθείς οι διώξεις εργατών και εργατριών, που μόλις απεργήσουν απολύονται!

Απειθαρχία είναι να ρίχνεις τα κάγκελα νατοϊκής βάσης απ' όπου βομβαρδίζονται λαοί, σε πείσμα διεθνούς συμφωνίας που έχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση. Το ίδιο και εκείνο το περίφημο βήμα των κομμουνιστών, προσπέλασης της απαγορευτικής γραμμής που οριοθέτησαν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η πρεσβεία των ΗΠΑ, κατά την επίσκεψη Κλίντον στην Αθήνα.

Ο εργαζόμενος που αντιδρά στην ανεργία και στη λιτότητα, που αγανακτεί, επί της ουσίας απειθαρχεί, έστω κι αν δεν το βλέπει έτσι, έστω κι αν δεν συνειδητοποιεί ακόμη ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα.

Το σύνθημα απειθαρχία - ανυπακοή σημαίνει δράση καθημερινή σε κάθε τόπο δουλειάς και κατοικίας, με τη χρήση όλων των μορφών πάλης που θα αποφασίσει ο συγκεκριμένος συλλογικός χώρος των εργατών - εργατριών, όσο μικρός κι αν είναι αυτός. Ναι, οι εκατό εργάτες ενός εργοστασίου έχουν δικαίωμα να κλείσουν μία εθνική οδό. Οπως το έχουν και οι χίλιοι και οι δέκα χιλιάδες.

Απειθαρχία - ανυπακοή σημαίνει, λοιπόν, ότι ο εργαζόμενος αψηφά την ύπαρξη νόμων που εμποδίζουν τη δράση του, νόμων που άλλοι ονομάζονται «περί παρακώλυσης συγκοινωνιών» και άλλος ορίζει ως «τρομοκρατική ενέργεια» την κατάληψη οδοστρωμάτων και δημοσίων κτιρίων.

Το δικαίωμα να δρα το ΚΚΕ, να δρουν η εργατική τάξη, ο λαός, με αυτά τα συνθήματα, το έχουν από το επιστημονικά αποδεδειγμένο γεγονός, ότι όλο τον πλούτο τον παράγουν οι εργαζόμενοι και τον ιδιοποιείται το κεφάλαιο. Το έχουν από το γεγονός ότι η πολιτική εξουσία στηρίζει και νομικά θωρακίζει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι παραγωγοί του πλούτου τον δικαιούνται εξ ολοκλήρου. Είναι δικός τους.

Το ΚΚΕ δεν κρύβει τους στόχους του. Ούτε τους διακηρύσσει μόνο. Και τους λέει δημόσια και παλεύει για να τους υιοθετήσουν η εργατική τάξη και οι δυνάμει σύμμαχοί της.

Δεν είναι φυσικά τυχαίο, ότι αυτή η επίθεση εντάθηκε μόλις έσκασε μύτη η καπιταλιστική οικονομική κρίση. Τα αστικά κόμματα και τα οικονομικά τους στηρίγματα ένιωσαν τον υπαρκτό κίνδυνο να ανυψωθεί το ταξικό εργατικό κίνημα, να απομονωθούν οι κυβερνήσεις, τα όργανα του κεφαλαίου σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και να τσακιστεί η εργοδοτική τρομοκρατία. Αυτά όλα βεβαίως πηγαίνουν χέρι χέρι με την ισχυροποίηση του ΚΚΕ και με την αγωνιστική ανάταση των μαζών.

Μαζί με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και δημοσιογραφικά όργανα, επιστρατεύτηκαν και καθηγητές Πανεπιστημίων, που... φρικίασαν μπροστά στο άκουσμα! Και συνόδευσαν τη φρίκη τους με τον απαραίτητο αντικομμουνισμό!

Ας δούμε δύο από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις πανεπιστημιακών.

Του Στ. Τσακυράκη, ο οποίος έγραψε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (28/04/2009):

«Αναρωτιέμαι τι σημαίνει άραγε η ανυπακοή στην οποία καλεί τους πολίτες το ΚΚΕ. Δεν επαναλαμβάνει απλώς αυτό που χρόνια τώρα διατυμπανίζει, ότι δηλαδή πρέπει να τα σπάσουμε με την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΝΑΤΟ, τους φιλελεύθερους και τους ιμπεριαλιστές, αλλά καλεί το λαό σε ανυπακοή. Με αφορμή μάλιστα την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την εξίσωση των συνταξιοδοτικών ορίων μεταξύ ανδρών και γυναικών, πρόσθεσε και τη λέξη απειθαρχία. Ανυπακοή και απειθαρχία, λοιπόν. Συμβιβάζεται με τη δημοκρατία το κάλεσμα ενός κοινοβουλευτικού κόμματος σε ανυπακοή (...); Η απάντηση είναι φυσικά και κατηγορηματικά αρνητική».

Και του Θ. Διαμαντόπουλου, ο οποίος έγραψε στον ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ (25/4/2009):

«Ας αναλογιστούμε μόνο τι αντιδράσεις θα προκαλούσε η φράση νόμος είναι το δίκιο του αστού, προφερόμενη από κάποιον πολιτικό που θα έκρινε ότι τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα οικειοποιούνται και εκμεταλλεύονται τη δημιουργικότητα και τον παραγωγικό μόχθο της αστικής τάξης»...

Εννοείται ότι τα παραπάνω των κυρίων καθηγητών συνοδεύονται με τα γνωστά «σταλινολογικά» των εγκλημάτων! Επιβεβαιώνοντας έτσι, ότι ο αντικομμουνισμός πηγαίνει πάντα μαζί με την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, με την προσπάθεια να μένουν οι εργαζόμενοι στο περιθώριο, υποταγμένοι, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα.

Ιδού, λοιπόν, ο Στ. Τσακυράκης: «το ΚΚΕ (...) έχει δικαιολογήσει ακόμη και τις διαβόητες "δίκες" της Μόσχας, τις μαζικές εκτελέσεις και εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και ψυχιατρεία»... Σε ανάλογο ύφος και ο Θ. Διαμαντόπουλος.

1. Δεν αναγνωρίζουν στο λαό το «δικαίωμα» να επιλέγει το δρόμο που εκείνος αποφασίζει. Αναγνωρίζουν στο λαό μόνο το δικαίωμα να επιλέγει διαχειριστή της δυστυχίας του! Με αυτή την έννοια και μόνο, επικαλούνται τη δημοκρατία. Τους εργαζόμενους στηλιτεύουν και τότε που κάνουν μία πορεία! Αυτό χαρακτηρίζει και τους διανοούμενους που βρίσκονται στην υπηρεσία της αστικής εξουσίας και πολλούς ακόμα, θαμώνες της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, συνολικά της ηγεσίας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Χαρακτηρίζει, όμως, και τα άλλα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», το ΛΑ.Ο.Σ. και το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

2. Την απειθαρχία και ανυπακοή του στις αντιλαϊκές αποφάσεις το ΚΚΕ δεν την επαιτεί, ούτε παραπονιέται που οι αστοί και οι κονδυλοφόροι τους δεν την αναγνωρίζουν στο μαχόμενο εργάτη. Τη θεωρεί (και είναι) δικαίωμά του, δικαίωμα όλων των εργατών - εργατριών, των μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, να αντεπιτεθούν. Η αντεπίθεση διεξάγεται τώρα, καθημερινά, στους δρόμους και στην κάλπη. Και θα πάρει διαστάσεις χειμάρρου αργά ή γρήγορα.

3. Η ψήφος στο ΚΚΕ στην ερχόμενη μάχη των ευρωεκλογών είναι ψήφος απειθαρχίας - ανυπακοής στα χειρότερα μέτρα που έχουν ετοιμάσει σε βάρος του λαού, των λαών, η ΕΕ με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Στη μάχη, λοιπόν, των ευρωεκλογών κρίνεται ο χαρακτήρας της ΕΕ, οι συνέπειες από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην καπιταλιστική αυτή διακρατική Ενωση, η διακυβέρνηση της χώρας από ΝΔ σήμερα και το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια και η πολιτική ενσωμάτωσης και προσαρμογής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, την οποία εφάρμοσαν απαρέγκλιτα και οι δύο, πολιτική που τσακίζει τα εργασιακά, τα λαϊκά δικαιώματα.

Τα άλλα κόμματα, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ., Οικολόγοι - Πράσινοι δεν μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτική λύση για το λαό και τη νεολαία. Είναι κόμματα που η στρατηγική τους είναι ενταγμένη στη στρατηγική της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Τα προγράμματά τους είναι σε κεντροδεξιά (ΛΑ.Ο.Σ.) ή σε κεντροαριστερή (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) διακυβέρνηση. Το ίδιο και οι Οικολόγοι - Πράσινοι. Στην ΕΕ έχουν συνταχθεί και ψηφίσει όλες τις αντιλαϊκές επιλογές. Στη Γερμανία, που συγκυβέρνησαν, συμμετείχαν στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, με υπουργό Εξωτερικών τον πρόεδρό τους (Γ. Φίσερ). Αυτές οι λύσεις (κεντροαριστερά - κεντροδεξιά) έχουν δοκιμαστεί σε χώρες της ΕΕ και απέτυχαν, ήταν αντιλαϊκές.

Η αποδυνάμωση συνολικά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με ταυτόχρονη ισχυροποίηση του ΚΚΕ και ήττα του οπορτουνισμού, είναι το μόνο αποτέλεσμα που συμφέρει το λαό. Θα δημιουργήσει άλλο κλίμα, θα εκφραστεί σε ανάταση του εργατικού κινήματος, θα δώσει ώθηση στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Είναι η απάντηση για να μην πληρώσει ο λαός την κρίση.

Το ΚΚΕ έχει πρώτ' απ' όλα στραμμένη την προσοχή του στο κίνημα. Κίνημα που συμβάλλει όχι μόνο στην πολιτική και ιδεολογική χειραφέτηση από την αστική πολιτική, αλλά και που προωθεί τη συμμαχία του με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Γιατί απ' αυτό αρχίζει η εναλλακτική λύση, που φτάνει στη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία. Απ' αυτό ξεκινά η αλλαγή συσχετισμού, η χειραφέτηση από τα διάφορα αστικά ιδεολογήματα, η ένταξη νέων δυνάμεων στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, στην αντιμονοπωλιακή πάλη. Το κίνημα είναι όπλο για να κερδίζεται χρόνος, να αποτρέπονται τα χειρότερα, για να ασκείται πίεση στις κυβερνήσεις. Αλλά και αν ακόμα τα αντιλαϊκά μέτρα περάσουν, συμβάλλει να συνειδητοποιούν οι λαϊκές δυνάμεις την πολιτική διέξοδο, την ανάγκη της ταξικής ενότητας της εργατικής τάξης της συμμαχίας με τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, την ανάγκη της πολιτικής πάλης για τη λαϊκή εξουσία.

Οι εργαζόμενοι έχουν μεγάλη πείρα από τη ζωή τους όλα τα χρόνια μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, έχουν πείρα από τη διακυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Να την αξιοποιήσουν. Να μην περάσει το δίλημμα «ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ». Τους έχει δοκιμάσει. Είναι τα δύο κόμματα του κεφαλαίου. Το πραγματικό δίλημμα είναι: «Με το κεφάλαιο ή με την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους; Με τα μονοπώλια, ή με το λαό». Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος που μετράει τη δύναμη του εργατικού κινήματος ιδιαίτερα τώρα σε συνθήκες κρίσης, από την οποία δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος. Η κρίση μπορεί να κάνει πιο αδύναμα τα αστικά πολιτικά κόμματα. Κι, επομένως, αν ενισχυθεί το ΚΚΕ κάνοντας αυτούς αδύναμους, γίνεται δυνατός ο λαός. Μπορούμε να το κάνουμε και με την ψήφο, είναι όπλο.

Σήμερα, υπάρχουν όλα τα μέσα και οι δυνατότητες για να βελτιωθεί ριζικά η ζωή της εργατικής τάξης, των εργατικών των λαϊκών οικογενειών. Ο πλούτος που παράγεται από τους εργαζόμενους είναι τεράστιος και πάντως τόσος που μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών οικογενειών. Η παραγωγικότητα της εργασίας είναι ασύγκριτα υψηλότερη από κάθε άλλη φορά. Σήμερα, είναι και ρεαλιστική και αναγκαία η δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου και η βελτίωση των συνθηκών εργασίας, με ταυτόχρονη αύξηση του μισθού και των κοινωνικών παροχών και δικαιωμάτων. Η εξασφαλισμένη εργασία για όλους. Η εξασφάλιση σύγχρονης, εντελώς δωρεάν μόρφωσης για τα παιδιά, Υγεία, Πολιτισμός χωρίς καμιά επιχειρηματική δράση σ' αυτούς τους τομείς. Εξασφαλισμένη στέγη, υγιεινό περιβάλλον, διακοπές. Πρόοδος είναι να βελτιώνεται η ζωή των εργαζομένων και του λαού, ανάλογα με τα επιτεύγματα της εργασίας, της επιστήμης και της τεχνικής.

Σήμερα, η εργασία για όλους, το 5ήμερο, το 7ωρο, η σύνταξη στα 60 χρόνια για τους άντρες στα 55 για τις γυναίκες, η δωρεάν Παιδεία, Υγεία, οι διακοπές, η προστασία της μητρότητας και των παιδιών, η λαϊκή στέγη κ.ά. μπορούν να επιτευχθούν. Αλλωστε, όλ' αυτά είχαν διασφαλιστεί στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες χώρες που οικοδομούσαν σοσιαλισμό στην Ευρώπη, πάρα τις λαθεμένες επιλογές τους από κάποια στιγμή και μετά, που οδήγησαν στην ανατροπή. Τέτοιους στόχους πάλης διατύπωσε το ΚΚΕ αλλά έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου γι' αυτό και απορρίφθηκαν από τις κυβερνήσεις. Αυτοί οι στόχοι είναι ρεαλιστικοί για το λαό, έτσι αντιμετωπίζει το ΚΚΕ την επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων για να περιορίζονται οι αρνητικές συνέπειες. Αλλά αυτοί οι στόχοι απαιτούν να χτυπηθούν τα κέρδη. Δεν υπάρχουν προτάσεις που μπορεί να συμφέρουν τους εργαζόμενους και να μη χτυπούν τα κέρδη των μονοπωλίων.

Η καταδίκη της ΕΕ είναι μονόδρομος. Οποιοι θέλουν να αντισταθούν στην ΕΕ, να την καταδικάσουν αποφασιστικά, όσοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα μέσα στην ΕΕ δεν έχει μέλλον, αλλά πρέπει να υπάρξει ρήξη, αποδέσμευση από αυτήν, όλοι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να εκφραστούν με το ΚΚΕ.

Ο ελληνικός λαός μπορεί να βρει το δρόμο του μέσα από την πάλη, που ξεκινάει από την ανυπακοή και απειθαρχία και φτάνει έως την ουσιαστική ρήξη με την ίδια την ΕΕ. Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που λέει ότι είναι ασυμβίβαστη η κυριαρχία των μονοπωλίων, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Μας λένε ότι η πολιτική του ΚΚΕ οδηγεί στην απομόνωση. Τους απαντάμε ότι τόσα χρόνια μέσα στην ΕΕ απομονωμένος και μεγάλος χαμένος της υπόθεσης είναι ο λαός μας, οι άλλοι λαοί. Το ΚΚΕ αναπτύσσοντας την πάλη της εργατικής τάξης συμβάλλει και στο συντονισμό δράσης με τα λαϊκά κινήματα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και το έχει κάνει πολλές φορές και σε πολλά μέτωπα. Η Διακήρυξη των 21 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων χωρών της ΕΕ αυτό δείχνει. Βεβαίως, στην ΕΕ το κεφάλαιο είναι ενωμένο ενάντια στους λαούς.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η συνεργασία στην Ευρώπη θα είναι ωφέλιμη μόνο όταν πάψει να υπάρχει πλουτοκρατία σε όσο γίνεται περισσότερες χώρες της ΕΕ και τελικά σε όλη την Ευρώπη.

Εάν η Ελλάδα ήταν μακριά από τις δεσμεύσεις της ΕΕ, αν ήταν μια Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, της εργατικής εξουσίας, που θα οργάνωνε την οικονομία και την κοινωνία στη βάση των ανθρώπινων αναγκών και όχι του κέρδους, θα συγκεντρωνόταν πλούτος που θα ανήκε στο λαό.

Αλλά και τώρα, σήμερα, αν η Ελλάδα ήταν εκτός ΕΕ, αυτοί που θα είχαν πρόβλημα είναι η αστική τάξη, το πολιτικό σύστημα, τα κόμματά της, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν σε δύσκολη θέση, αφού δε θα βρισκόταν σε μια διακρατική Ενωση των συνασπισμένων μονοπωλίων. Η εξουσία του κεφαλαίου δε θα είχε τη στήριξη που σήμερα έχει. Το ίδιο και η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας. Η ένταξη προσφέρει πολιτική στήριξη και ερείσματα στο αστικό σύστημα, αφού γίνεται μέρος της ευρωπαϊκής ιμπεριαλιστικής ένωσης, δίνει τη δυνατότητα να χειραγωγεί και τρομοκρατεί το κίνημα.

Αυτοί που λένε ότι θα ήμασταν χειρότερα έξω από την ΕΕ, λέγοντας ότι «όλοι θα ήταν χειρότερα», το κάνουν για να εγκλωβίζουν το λαό. Είναι απάτη. Χειρότερα θα ήταν για το κεφάλαιο. Γιατί για το λαό θα ήταν καλύτερα. Θα είχε περισσότερες προϋποθέσεις να εμποδίσει ορισμένες από τις πιο σκληρές επιλογές της ΕΕ, θα είχε περισώσει δικαιώματα και σήμερα από καλύτερες θέσεις θα πάλευε για τη δική του προοπτική, για μια Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, για μια Ελλάδα που δε θα είχε εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα, που δε θα έπαιρνε μέρος σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, που θα αναπτύσσει ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τις άλλες χώρες.

Βεβαίως, το ΚΚΕ δεν προτείνει μια Ελλάδα των μονοπωλίων έξω από την ΕΕ, γιατί η λαϊκή ευημερία εξαρτάται από το ποιος έχει την εξουσία. Εντάσσει την πολιτική του για διεθνή συνεργασία και διεθνιστική δράση στην πάλη των λαών για ριζικές αλλαγές. Αλλά και σε δυσμενή συσχετισμό η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας μπορεί να επωφεληθεί και στη διεθνή συνεργασία με αμοιβαίο όφελος, αφού θα μπορεί να αξιοποιήσει τους καρπούς της λαϊκής οικονομίας.

Ο λαός μας, οι λαοί της Ευρώπης μπορούν να καταφέρουν μεγάλο χτύπημα στα κόμματα του ευρωμονόδρομου και του ευρωσυμβιβασμού. Είναι σημαντικό, την άλλη μέρα από τις ευρωεκλογές η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις να μετράνε απώλειες, να έχει δεχτεί πλήγμα η πολιτική τους. Αυτό το πλήγμα μπορεί να δοθεί με την υπερψήφιση των Κομμουνιστικών Κομμάτων και των συμμάχων τους που είναι σε ριζοσπαστική κατεύθυνση η πολιτική τους, αντιπαλεύουν την ΕΕ και τις ταξικές επιλογές της σε βάρος των εργαζομένων.

Γι' αυτό στις μέρες που απομένουν έως την κάλπη, να συστρατευτούμε στη μάχη για την ενίσχυση του ΚΚΕ. Θα ενισχυθεί η δύναμη του λαού. Γι' αυτό να γίνει καθημερινά κάθε τόπος δουλειάς, κάθε εργατογειτονιά, τα χωριά, οι σχολές κάστρα αντίστασης και αγώνα, για τα δικαιώματα, τα όνειρα και τις ελπίδες τους. Κάστρα δουλειάς και δράσης για την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Στο ραδιοφωνικό σταθμό «Real Fm» και στον δημοσιογράφο Ν. Χατζηνικολάου παραχώρησε συνέντευξη την Παρασκευή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Παραθέτουμε αποσπάσματα της συνέντευξης:

-- Για τη συκοφαντική επίθεση προς το ΚΚΕ για την εταιρεία «Γερμανός»...

-- Α. Π.: Δεν υπάρχει ούτε μισή μετοχή, ούτε τσόντα μετοχής. Θα σας πω το εξής πράγμα: Να δώσουν στοιχεία. Αποτελεί συκοφαντία για το ΚΚΕ. Αν είχαμε μετοχές δε θα ήταν συκοφαντία, θα συζητούσαμε επί του θέματος. Αποτελεί συκοφαντία και γι' αυτό πρέπει να δώσουν στοιχεία. Μας προβληματίζει πάρα πολύ - σας το λέω καθαρά - και για τον κ. Πάγκαλο και για τον κ. Καρατζαφέρη να πάμε στη Δικαιοσύνη. Δε θέλουμε να ποινικοποιήσουμε τον αντικομμουνισμό που κάνουν, γιατί δεν είναι μόνο αυτά, ούτε να ποινικοποιήσουμε την πολιτική ζωή. Μια φορά κάναμε μήνυση στη ζωή μας - μιλάω για τη μεταπολίτευση - στις αρχές της δεκαετίας του '90, όπου αναγκάστηκε ο κατηγορούμενος να πάρει πίσω την κατηγορία και τέλειωσε.

-- Λέτε ότι αν συνεχιστεί πάντως αυτό, θα πάτε στη Δικαιοσύνη;

-- Α. Π.: Δεν έχουμε πάρει απόφαση, αλλά προβληματιζόμαστε πάνω σε αυτό. Διότι δεν έχουμε άλλα μέσα να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας. Είναι σαν να σας πω, κ. Χατζηνικολάου, ότι η γυναίκα σας κάνει αυτό και αυτό και τοποθετηθείτε σε αυτό. Εσείς πώς θα τοποθετηθείτε;

-- Θα τοποθετηθούμε στη Δικαιοσύνη.

-- Α. Π.: Βλέπετε; Ειλικρινά δεν είμαστε αυτής της επιλογής, αλλά δεν μπορούν να λένε. Τι στοιχεία να φέρουμε εμείς; Τα ανύπαρκτα; Αν εγώ πω ότι εσείς κλέψατε κάτι πώς θα υπερασπιστείτε τον εαυτό σας; Και μιλάμε για ένα κόμμα, δε μιλάμε για πρόσωπα. Θέλουν να κάνουμε αυτό το πράγμα; Και μετά να λένε ότι ποινικοποιούμε την πολιτική ζωή; Τα άλλα ότι είμαστε δογματικοί, όσο άγρια και αν είναι, είναι πολιτική τοποθέτηση, δεν ποινικοποιούνται σε καμία περίπτωση. Αν υπάρχει στοιχειώδης εντιμότητα να βγουν και να δώσουν στοιχεία, ότι αυτά μας τα είπε ο τάδε, ότι υπάρχει αυτό το ποσοστό των μετοχών με αυτά τα ονόματα. Πώς θα γίνει; Και εγώ τώρα μπορώ να βγω και να πω ότι ο κ. Πάγκαλος έχει offshore εταιρεία δίχως να έχω τέτοια στοιχεία. Πώς θα γίνει δηλαδή;

-- Πώς την εξηγείτε αυτή την επίθεση, κα Παπαρήγα; Εσείς λέτε ότι είναι του ΠΑΣΟΚ η επίθεση;

-- Α. Π.: Δεν είναι του κ. Πάγκαλου, απλώς επιλέχθηκε στο ΠΑΣΟΚ ένα πρόσωπο και τον καλύπτουν συνέχεια, ο υπεύθυνος Τύπου, κτλ. Είναι αυτή πολιτική κριτική; Θέλετε εμείς να βγούμε και να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει 3 offshore εταιρείες; Και να πω έχω πολιτική πληροφορία και δεν είμαι υποχρεωμένη να τη δώσω, είναι αξιόπιστη!

-- Μα πώς έτσι;

-- Α. Π.: Εμείς δεν το κάνουμε αυτό. Εχετε παρατηρήσει ότι ακόμα και τα υπαρκτά σκάνδαλα που συζητάμε, τα συζητάμε, ψηφίζουμε εξεταστικές επιτροπές, δεν τα κάνουμε κυρίαρχο σημείο. Πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να κάνουμε κυρίαρχο σημείο ένα ψέμα. Δεν έχουμε ανάγκη να συκοφαντήσουμε κανέναν. Τα επιχειρήματά μας είναι οι μισθοί και τα μεροκάματα, οι απολύσεις, οι αναπτυξιακοί νόμοι που έδωσαν τζάμπα χρήμα στους επιχειρηματίες. Γιατί δηλαδή να πούμε ο τάδε είναι ψεύτης και ο τάδε είναι κλέφτης;

-- Για να καταλήξουμε, μου λέτε ότι σκέφτεστε πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο προσφυγής στη Δικαιοσύνη;

-- Α. Π.: Θα προβληματιστούμε. Δε θέλουμε, δεν είναι λύση αυτή. Αλλά, πείτε μου: Λένε ότι μιλάμε χλιαρά γι' αυτό το θέμα. Δηλαδή τι να κάνουμε; Να παίξουμε ξύλο; Αυτό σας λέω.

-- Πιστεύετε ότι κάποιοι ανησυχούν με τα ποσοστά του ΚΚΕ, εκεί το αποδίδετε αυτό;

-- Α. Π.: Ξέρετε, δεν μπορώ να μπω στο κεφάλι νοσηρών ανθρώπων και νοσηρών ηγεσιών. Αλλά, μπορώ να πω το εξής πράγμα: Νυν υπέρ πάντων ο αγών! Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θέλει να εξασφαλίσει αυτοδυναμία για να μην έχει ανάγκη για συνεργασία. Επομένως, θα χρησιμοποιήσει απέναντι στον πλησιέστερο αντίπαλό του όλα τα μέσα, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Δεύτερο: Η αύξηση του ΚΚΕ έχει προέλθει από έναν κόσμο που κυρίως προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ και αυτό θέλει να το αναχαιτίσει ή θέλει να βοηθήσει στην επιστροφή τους, για την αυτοδυναμία. Και θα χρησιμοποιήσει πάρα πολλά ψεύτικα διλήμματα. Βεβαίως το ίδιο κάνει και η ΝΔ και ας κάνει κόνξες με τον Καρατζαφέρη. Η ΝΔ με το δικό της τρόπο κινδυνολογεί.

Τρίτο ζήτημα: Θέλουν και τα δύο κόμματα να πετάξουν στα μούτρα του κόσμου το εξής πράγμα: Ολοι το ίδιο είμαστε και εμείς υπηρετούμε επιχειρηματίες και αυτοί και όλα τα κόμματα. Αρα ψήφισε με κριτήριο το ποιος θα γίνει κυβέρνηση, ανάμεσα στους ίδιους διάλεξε τον πιο δυνατό. Αυτό θέλουν και αυτό το θέλει και η ΝΔ. Απλώς η ΝΔ κάνει την πιο ευγενή, γιατί τη βρώμικη δουλειά την κάνουν οι άλλοι. Την κάνει και ο Καρατζαφέρης, που είναι εταίρος της».

Αμείωτος συνεχίζεται ο δικομματικός καυγάς για τα σκάνδαλα. Οπως τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στη συνέντευξή της στο «Real Fm», «αυτή η συζήτηση συμφέρει καταρχήν τα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ευτελίζονται από τη συζήτηση, δημιουργείται ένα κλίμα απέχθειας, όμως αντικειμενικά τους συμφέρει. Και το λέω γιατί ενώ τα στελέχη και των δύο κομμάτων ξορκίζουν αυτή τη συζήτηση και υιοθετούν μάλιστα και τον όρο σκανδαλολογία, σε ορισμένες περιπτώσεις κάνουν ό,τι μπορούν η συζήτηση να είναι αυτή. Και νομίζω ότι τους συμφέρει γιατί έτσι περνούν στο λαό την αντίληψη ότι το πρόβλημα είναι αν η ηγεσία ενός κόμματος ή η κυβέρνηση κλέβει και η άλλη που δεν κλέβει. Ενώ τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Βεβαίως, υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι μπορεί να παίρνουν μίζες, κλπ., δεν το αμφισβητώ, ή να παίρνουν αποφάσεις συνειδητά υπέρ κάποιων συμφερόντων. Ομως, δεν είναι αυτό το κύριο. Η σαπίλα εμφανίζεται σ' ένα χώρο που έχει τις προϋποθέσεις η επιφάνεια να τη δεχτεί. Πρέπει λοιπόν να πάμε πιο κάτω κι επειδή μιλάμε για κάλπη, ο καθένας να σταθμίσει μια σειρά πράγματα, η συζήτηση πρέπει να είναι διαφορετική.

Πρώτον, οι επιλογές της ΕΕ, που συναποφασίστηκαν από τις κυβερνήσεις, ήταν υπέρ ή κατά του λαού; Μιλάμε για τις βασικές επιλογές. Τι προκάλεσαν; Θετικά ή αρνητικά στοιχεία; Εμείς έχουμε δώσει απάντηση, αλλά πρέπει να γίνει συζήτηση.

Η κρίση, πού οφείλεται αυτή η κρίση, στις ρεμούλες; Το καπιταλιστικό σύστημα δεν παθαίνει τέτοια κρίση από τις ρεμούλες.

Κι επομένως πρέπει να γίνει μια συζήτηση. Και φυσικά για το λαό. Δεν τσακώνονται μεταξύ τους για το ύψος του μισθού και το μεροκάματο. Το πολύ να συζητήσουν γι' αυτό το ταμείο της κοινωνικής φτώχειας που για μας είναι ύβρις για το λαό».

Το ΚΚΕ δεν έχει αυταπάτες για την πρόθεση των αστικών κομμάτων σχετικά με τη διερεύνηση των σκανδάλων. Κατ' επανάληψη, άλλωστε, τα έχει καταγγείλει για υποκρισία και προσπάθειες συγκάλυψης και συμψηφισμού τους.

Παρ' όλα αυτά, η θέση του είναι πεντακάθαρη, κρυστάλλινη: Να παρθούν όλα τα μέτρα για να διευκολυνθεί η σε βάθος διερεύνησή τους. Ολων των σκανδάλων. Και της «Ζήμενς» και του Βατοπεδίου και του «Γερμανού», όλων. Να αξιοποιηθεί ακόμα και η παραμικρή δυνατότητα που παρέχουν οι αστικοί θεσμοί και οι ανταγωνισμοί των διαφόρων μερίδων της αστικής τάξης ώστε να γνωρίσει - όσο είναι δυνατόν - ο λαός το μέγεθος της σαπίλας της αστικής τάξης και των πολιτικών εκπροσώπων της.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις έφεραν την κρίση, οι σοσιαλιστές θα φέρουν τη λύση», δηλώνουν σε όλους τους τόνους οι σοσιαλδημοκράτες, επιδιώκοντας να κρύψουν ότι όταν κυβέρνησαν εφάρμοσαν την ίδια πολιτική με τα νεοφιλελεύθερα κόμματα του κεφαλαίου για να ενισχύσουν την κερδοφορία των πλουτοκρατών και σήμερα προωθούν κάθε αντιλαϊκή πολιτική που, σε συνδυασμό με το πλήθος των κρατικομονοπωλιακών παρεμβάσεων που προτείνουν στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης μέσα από το μοντέλο της «πράσινης ανάπτυξης», στοχεύουν στη διατήρηση σε υψηλά επίπεδα της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Αυτό το στρατηγικό στόχο έρχονται να υπηρετήσουν οι πολλαπλές συνεδριάσεις και συσκέψεις που διοργανώνουν σε όλο τον κόσμο. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινήθηκε και το «συμπόσιο της σοσιαλδημοκρατίας», που διοργάνωσε το συγκρότημα Λαμπράκη, την Τρίτη. Στη συγκεκριμένη σύναξη με τίτλο: «Η σοσιαλδημοκρατία και οι προκλήσεις του μέλλοντος. Ποιο θα είναι το προοδευτικό μοντέλο για την Ευρώπη;», συμμετείχαν μεταξύ άλλων: Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και της «σοσιαλιστικής διεθνούς» Γ. Παπανδρέου, η υποψήφια των Γάλλων «σοσιαλιστών» στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές Σεγκολέν Ρουαγιάλ, οι πρώην πρωθυπουργοί της Ισπανίας Φελίπε Γκονζάλες, της Ιταλίας Μάσιμο ντ΄ Αλέμα, της Ελλάδας Κ. Σημίτης, αλλά και υπουργοί και βουλευτές σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Μετά το τέλος των εργασιών, κάποιοι από αυτούς συνέχισαν τις συσκέψεις τους στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ που συνεδρίαζε στην Αθήνα...

Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας που τη δεκαετία του '90 κατείχαν την πλειοψηφία μέσα στην ΕΕ. Το 1997, τα 13 από τα τότε 15 κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης είχαν σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Αυτές οι κυβερνήσεις ήταν που ανέλαβαν να προωθήσουν τις στοχεύσεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που προσυπέγραψαν το «σύμφωνο σταθερότητας», που διαμόρφωσαν τη «λευκή βίβλο», που συνέταξαν τη «στρατηγική της Λισαβόνας». Ολες δηλαδή τις αντιδραστικές Συνθήκες στη βάση των οποίων στηρίχτηκαν οι γενικευμένες αντεργατικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που απαιτούσε το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών τα ένιωσαν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, αφού είδαν με συνοπτικές διαδικασίες να κατεδαφίζονται εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που κατοχυρώθηκαν από την εργατική τάξη με αγώνες και αίμα. Γενίκευση της μερικής απασχόλησης, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας.

Το ίδιο διάστημα, οι σοσιαλδημοκράτες συμμετείχαν ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δολοφονώντας τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ και του Αφγανιστάν.

Αυτήν την ταξική πολιτική που ακολούθησαν με συνέπεια οι σοσιαλδημοκράτες, εξασφαλίζοντας υπερσυσσώρευση κεφαλαίων στους πολυεθνικούς ομίλους, δημιουργώντας στρατιές ανέργων, φτώχεια και ανέχεια. Σήμερα, σα να μη γνωρίζουν τίποτα, κατηγορούν τους «νεοφιλελεύθερους συνοδοιπόρους» τους για την οικονομική κρίση. Ο Γ. Παπανδρέου καταγγέλλει την «ασυδοσία της αγοράς», τις «διεφθαρμένες πρακτικές των τραπεζών», προτείνει την «αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας», και κάνει λόγο για ένα «συμπληρωματικό Σύμφωνο Απασχόλησης, Κοινωνικής Προστασίας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, παράλληλο με το Σύμφωνο του Μάαστριχτ».

Δεν πρόκειται για δικές του ιδέες, τα ίδια εύηχα συνθήματα υπάρχουν και μέσα στο «μανιφέστο» που έδωσε στις 25 Απρίλη στη δημοσιότητα το «Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα», ενόψει των ευρωεκλογών. Πίσω όμως από αυτά κρύβεται ένα πρόγραμμα 23 σελίδων που παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις ότι έχει δήθεν «στο επίκεντρο τον πολίτη», έρχεται ακριβώς για να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες απαιτήσεις του κεφαλαίου, προσφέροντας οικονομικά κίνητρα και φοροαπαλλαγές, προτείνοντας το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων και διεκδικώντας ενεργότερη συμμετοχή της ΕΕ στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για το μοίρασμα των αγορών.

Το μανιφέστο προσυπέγραψαν όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης και το ΠΑΣΟΚ, με τη δέσμευση ότι θα αποτελέσει τον πυρήνα του προγράμματός τους τις πρώτες 100 μέρες μετά τις ευρωεκλογές.

Κάθε πρότασή τους δήθεν για την αντιμετώπιση της ανεργίας αποτελεί ένα μεγάλο πλήγμα για τα εργασιακά δικαιώματα. Πρώτα και κύρια ξεκαθαρίζουν ότι «θα οικοδομήσουν πάνω στην υπάρχουσα στρατηγική της Λισαβόνας», για «να μετατρέψουμε την Ευρώπη στην πιο δυναμική και ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο». Λένε:

-- «Η κινητικότητα θα πρέπει να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση»!! «Ολα τα ευρωπαϊκά προγράμματα θα πρέπει να ελέγχονται, ώστε να διασφαλίζουν και να βελτιώνουν την απασχολησιμότητα και τις ευκαιρίες απασχόλησης»!Μερική απασχόληση, υποαπασχόληση είναι οι θέσεις των σοσιαλδημοκρατών, προτείνοντας ακόμα χειρότερους εργασιακούς όρους για χιλιάδες εργαζόμενους.

-- «Πρέπει να προωθήσουμε πρόγραμμα Δεξιοτήτων για την κατάρτιση των εργαζομένων και την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας»! «Επιβάλλεται χρηματοδότηση προγραμμάτων ανταλλαγής εμπειριών σε σχέση με την εκπαίδευση και την κατάρτιση με τη συμμετοχή μαθητευόμενων και μεγαλύτερης ηλικίας εργαζομένων»...Με χρήματα από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, δηλαδή από τους ίδιους τους εργαζόμενους επιδιώκουν να προσφέρουν φτηνό εργατικό δυναμικό στους επιχειρηματίες κάθε ηλικίας, από νέα παιδιά μέχρι ανθρώπους λίγα χρόνια πριν από τη σύνταξη, για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας, χωρίς φυσικά κανένα δικαίωμα!!

-- «Ενα ευρωπαϊκό σύμφωνο για τις Αμοιβές, που θα περιλαμβάνει την ανάγκη για αξιοπρεπείς κατώτατους μισθούς σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, οι οποίοι θα συμφωνούνται είτε με νόμο είτε με συλλογική διαπραγμάτευση»...Δηλαδή, καμουφλαρισμένα προωθούν τους στόχους των ευρωπαϊκών μονοπωλίων για την καταβολή «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», που θα συμπαρασύρει προς τα κάτω τους κατώτατους μισθούς.

Λίγες μέρες μετά τη δημοσιοποίηση του «μανιφέστου», την Πέμπτη 8 Μάη στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην Πράγα, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών, αποφάσισαν «10 ενέργειες» που υπηρετούν την επιτάχυνση στην εφαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας και ως ...«διά μαγείας» είναι ίδιες με αυτές του σοσιαλδημοκρατών. Πιο εντατικές ελαστικές σχέσεις εργασίας, επέκταση της απλήρωτης εργασίας των νέων μέσω της μαθητείας, μεγαλύτεροι περιορισμοί στο λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος, δηλαδή στις κοινωνικές δαπάνες και την ασφάλιση, ό,τι δηλαδή προτείνουν και οι σοσιαλδημοκράτες.

Πρώτο και κύριο μέλημα στο μανιφέστο τους είναι να υπάρξει γενναία χρηματοδότηση των επιχειρήσεων από το κράτος, με την ταυτόχρονη διάνοιξη νέων κερδοφόρων οριζόντων, για να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους μέσω της πράσινης οικονομίας. «Πρέπει να δράσουμε ώστε να μπορέσουν οι επιχειρήσεις να αναπτυχθούν»(!!), τονίζεται στο «μανιφέστο». Τα ίδια επανέλαβε η Ρ. Σεγκολέν την Τρίτη όταν είπε: «Η κοινωνική πρόοδος περνάει μέσα από την ενίσχυση των επιχειρήσεων»!! Τα ίδια είχε τονίσει ο Γ. Παπανδρέου όταν παρουσίασε την πράσινη ανάπτυξη. «Το δημόσιο θα σχεδιάζει, θα χρηματοδοτεί, θα δίνει την κατεύθυνση, την αρχική ώθηση και τα κίνητρα, για να γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές και στη συνέχεια τη σκυτάλη θα παίρνει ο ιδιωτικός τομέας»!! Ακριβώς πάνω σ' αυτό το πλαίσιο στο μανιφέστο προτείνεται:

-- Αμεση υλοποίηση όλων των επενδυτικών προγραμμάτων της ΕΕ για την ενίσχυση και τη στήριξη των επιχειρήσεων.

-- Παροχή οικονομικών κινήτρων και φοροαπαλλαγών στους επιχειρηματίες που θα επενδύσουν στην πράσινη ανάπτυξη, μέσω του ευρωπαϊκού ταμείου προσαρμογής στην παγκοσμιοποίηση.

-- Παροχή «ρευστότητας» στο τραπεζικό σύστημα.

-- Αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για τη χρηματοδότηση ενεργειακών προγραμμάτων (ηλεκτρική ενέργεια, αιολικά πάρκα, κ.ά.).

Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες στο όνομα της ...αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, αλλά με σαφή στόχο την ενεργότερη συμμετοχή της ΕΕ στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για την εξασφάλιση νέων αγορών για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια τονίζουν: α) «Η τρομοκρατία, το έγκλημα και ο εξτρεμισμός περνούν τα ευρωπαϊκά σύνορα... και γι' αυτό η ΕΕ πρέπει να δράσει εκτός των συνόρων της, για να προωθήσει την ειρήνη και την ανάπτυξη». β) Πρέπει να αυξηθεί η αμυντική συνεργασία μεταξύ των κρατών - μελών και η νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική θα πρέπει να αναπτυχθεί σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ. Ουσιαστικά, δηλώνουν ότι δε θα διστάσουν να επέμβουν όπου γης και να στήσουν νέους πολέμους.

Αυτό είναι το αντιδραστικό τους πλαίσιο, αλλά για να πείσουν για το ...φιλολαϊκό τους πρόγραμμα καλούν τους λαούς να κρίνουν: «Εκεί που οι προοδευτικές δυνάμεις είναι στην εξουσία και να δουν τι πραγματικά μπορούν να πετύχουν οι σοσιαλιστές και οι σοσιαλδημοκράτες». Ας δούμε λοιπόν:

• Στην Ισπανία του «σοσιαλιστή» Θαπατέρο οι άνεργοι ξεπέρασαν τα 4 εκατομμύρια και συνολικά 59.000 οικογένειες το τελευταίο διάστημα έχουν χάσει τα σπίτια τους, γιατί δεν έχουν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους!
• Στη Βρετανία του σοσιαλδημοκράτη Μπράουν ψηφίστηκε νόμος για τον περιορισμό της εβδομαδιαίας εργασίας σε τρεις ή τέσσερις μέρες, η ανεργία είναι η υψηλότερη που έχει καταγραφεί από το 1981, ενώ σχεδόν 8,2 εκατομμύρια Βρετανοί έχουν χρέη πάνω από 10.000 στερλινών ο καθένας από πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια!
• Στη Γερμανία, που οι σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν με τους χριστιανοδημοκράτες μόνο μέσα στο Μάρτη και τον Απρίλιο 2009, 129.000 άτομα έχασαν τη δουλειά τους.
• Στην Πορτογαλία του «σοσιαλιστή» Σόκρατες, η ανεργία έχει φτάσει στο 9%, το υψηλότερο ποσοστό των τελευταίων 15 χρόνων.

Αυτό είναι το παρόν τους, ίδιο με το παρελθόν τους. Το σύνθημα που επαναλαμβάνει ο Γ. Παπανδρέου «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», έχει ήδη απαντηθεί. Τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού θα συνεχίσουν να υπηρετούν από όποιο πόστο - στα πλαίσια της αστικής εξουσίας - και να βρεθούν. Τα λαϊκά στρώματα οφείλουν να αντιπαλέψουν την αντιδραστική πολιτική τους και να τους καταδικάσουν στις κάλπες των ευρωεκλογών.

Κι όμως, όταν πρόκειται για τη συνομήλική μου λέσχη Μπίλντερμπεργκ που ιδρύθηκε το 1954 για να αντιμετωπίσει τον αντιαμερικανισμό και τη σοβιετική επιρροή στην Ευρώπη (!), από τον Αλ. Παπαχελά ως τους 20 περίπου, διαφορετικών εθνικοτήτων, «δημοσιογράφους» που θα μπουν στη λέσχη στον «Αστέρα Βουλιαγμένης», τα στόματα των... λειτουργών της ενημέρωσης θα σφαλιστούν.

Οι λεσχάριοι αυτοί, ήρθαν εδώ (πρώτη φορά το 1993 όταν άρχιζε το βαλκανικό μακελειό) με ένα είδος «δελτίων πολιτικού τουρισμού». Λιμενικό, Ναυτικό, Αεροπορία είναι σε 24ωρη «ερυθρά επιφυλακή». Τα μάτια τους δεκατέσσερα μη διαταραχθούν τα 15 τραπέζια στα οποία θα παιχτούν στην τράπουλα τα καπιταλιστικά συμφέροντα του τρέχοντος κόσμου. Επισήμως η λέσχη δεν υπάρχει, γιατί λ.χ. ο Αμερικανός υπουργός ανακοινώνει ότι θα είναι κάπου στην Ευρώπη.

Η λέσχη των ισχυρών εξουσιαστικών πορτοφολιών του κόσμου συντάσσει ανεπίσημα πρακτικά όπου όμως δε φανερώνεται καν ποιος είπε τι... Οι δε κανακάρηδες δημοσιογράφοι δέχονται όχι μόνον να μην πουν και να μη γράψουν τίποτε, αλλά απαγορεύεται και να χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε πληροφορία σε μελλοντικά τους γενικότερα ρεπορτάζ! Δημοσιογράφοι; Οι πρώτοι Ελληνες που πήγαν το '54 στο ξενοδοχείο «Μπίλντερμπεργκ» στην Ολλανδία ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και ο Π. Πιπινέλης... Ετσι ξέρουμε έκτοτε ποιοι είναι, αθροιζομένων των εκπροσώπων Παγκάλου, Διαμαντοπούλου και λοιπών πολιτικών από το φιλελεύθερο και σοσιαλδημοκρατικό αποκλειστικώς στρατόπεδα...

Το δρόμο της σιωπής, ειδικής για φέτος εδώ, με τη μορφή του λεκτικού αντικομμουνιστικού κανιβαλισμού τον άνοιξε ο Μεγάλος Τραγουδιστής. Η λέσχη τον ειδοποίησε να φτιάξει κλίμα. Να δείξει με σαφήνεια τον κόκκινο εχθρό και μάλιστα με όρους της δεκαετίας του '50, ώστε να εξηγηθεί μετέπειτα γιατί σε τούτα 'δω τα μάρμαρα η κακιά σκουριά του Κίσινγκερ δεν τόλμησε να πατήσει. «Βρήκε τα μέτρα ασφαλείας ανεπαρκή» είπαν τα φερέφωνα των 130 που ακούνε Ροκφέλερ (στα 93 του προεδρεύει στον «Αστέρα»!) και ιδρώνουν από φόβο και δέος.

Την Παρασκευή 22 Μάη, στις 8 μ.μ., στην πλατεία Ελευθερίας στην Ανω Ηλιούπολη της Σταυρούπολης. Θα μιλήσει ο Κώστας Αβραμόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και θα χαιρετίσει ο Γιώργος Μαργαρίτης, υποψήφιος ευρωβουλευτής.

Οι ετεροδημότες μπορούν να απευθύνονται στο παρακάτω τηλέφωνο για οποιαδήποτε πληροφορία:

210.3301.106

Κεντρικό Εκλογικό κέντρο Θεμιστοκλέους 2 και Πανεπιστημίου.

Τα δρακόντεια μέτρα, που είχαν παρθεί για να κρατήσουν στο απυρόβλητο του λαϊκού κινήματος τα μέλη και τους καλεσμένους της Λέσχης, δεν μπόρεσαν να σταθούν εμπόδιο στους κομμουνιστές.

Μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, με πρωτοβουλία της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας, έφτασαν ακριβώς απ' έξω, στην είσοδο του άντρου των τσακαλιών, και απέκλεισαν το χώρο για σχεδόν δύο ώρες.

Στρατός και αστυνομία που είχαν περικυκλώσει σε μεγάλη ακτίνα από στεριά και θάλασσα το χώρο, μαζί και οι εκατοντάδες των μυστικών υπηρεσιών, δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την κινητοποίηση. Εκατοντάδες κομμουνιστές που συγκεντρώθηκαν έξω από το χώρο της συνεδρίασης της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ με αποφασιστικότητα έστειλαν σαφέστατο μήνυμα στους εκπροσώπους του δικομματισμού, που συμμετέχουν στις συνεδριάσεις της Λέσχης, όπως και στον πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή, στην υπουργό Εξωτερικών, Ντ. Μπακογιάννη.

Παράλληλα, όμως, με αυτή την πρωτόγνωρη για την ιστορία συνεδριάσεων της Λέσχης κίνηση, έστειλαν μήνυμα και στον ελληνικό λαό και στους λαούς όλου του κόσμου ότι οι ιμπεριαλιστές δεν είναι ανίκητοι, ότι οι λαοί πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη. Και ότι και εδώ, στην Ελλάδα, ενόψει των ευρωεκλογών, οι εργαζόμενοι της χώρας μας καμιά δουλειά δεν έχουν μαζί τους.

Και είναι πρωτόγνωρη αυτή η κίνηση γιατί, όπως είπε και ένας Γερμανός δημοσιογράφος, που συνομίλησε με τους συγκεντρωμένους, από το 1974, οπότε και παρακολουθεί τις συνεδριάσεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, είναι η πρώτη φορά που γίνεται διαδήλωση σαν και αυτή που διοργάνωσε το ΚΚΕ, εκφράζοντας παράλληλα το θαυμασμό του γι' αυτή την κίνηση.

Η ώρα ήταν λίγο μετά τις 7 το απόγευμα όταν οι πρώτοι διαδηλωτές έφτασαν από διάφορα σημεία έξω από τον «Αστέρα» της Βουλιαγμένης. Σε λίγα λεπτά ο χώρος της εισόδου πλημμυρίζει με κόκκινες σημαίες. Ξεδιπλώνουν το πανό: «ΝΔ, ΠΑΣΟΚ αγκαλιά και αντάμα με τα τσακάλια του ιμπεριαλισμού στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ - Γύρνα τους την πλάτη, ισχυρό ΚΚΕ».

Τα συνθήματα δονούν την ατμόσφαιρα. «Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλη», «Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών», «Φονιάδες, ληστές, υποκριτές, είναι οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές», «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός», «Ανυπακοή και απειθαρχία, καμία θυσία για την πλουτοκρατία», «Αγώνας, ρήξη, ανατροπή, η ιστορία γράφεται με ανυπακοή». Ο παλμός είναι εντυπωσιακός.

Καθ' όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης, απ' τα μεγάφωνα ακούγεται το κάλεσμα προς τους εργαζόμενους: «Καταδικάστε την ιμπεριαλιστική πολιτική. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι κόμματα του κεφαλαίου. Καταψήφισέ τους στις ευρωεκλογές. Μην περιμένεις να αλλάξουν, μπορούν μόνο να γίνουν ακόμα χειρότεροι. Τιμώρησέ τους, ψήφισε τώρα ΚΚΕ».

Ο Θανάσης Παφίλης, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, που παραβρέθηκε στη κινητοποίηση, δήλωσε στον «Ρ»: «Θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα στον ελληνικό λαό, πρώτα απ' όλα να καταδικάσει με την πάλη του και με την ψήφο του στις 7 του Ιούνη τους εκπροσώπους του ιμπεριαλισμού, των μονοπωλίων και της ολιγαρχίας που συμμετέχουν σε αυτή τη σύσκεψη των τσακαλιών, στην οποία βέβαια παίρνουν μέρος και κορυφαία στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και που, παρά τη μυστικότητα την οποία κρατούν, γνωρίζουμε ότι αυτό που συζητούν σήμερα είναι το πώς θα περάσουν τα μέτρα κατά των εργαζομένων ενόψει της οικονομικής κρίσης και πώς θα προσπαθήσουν να τσακίσουν τις αντιστάσεις των λαών. Το μήνυμα λοιπόν πρέπει να είναι: Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί, και οι εργαζόμενοι και ο λαός μας πρέπει να το δείξουν και με την ψήφο τους καταδικάζοντας τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστών και αυτούς που είναι συμβιβασμένοι, στηρίζοντας το ΚΚΕ».

Eurokinissi

Τι λένε οι Οικολόγοι - Πράσινοι; Αντί να μειωθεί το δηλητήριο στην ατμόσφαιρα, να βρεθεί άλλος τρόπος ώστε να μπορούν τα μονοπώλια να πουλούν και να αγοράζουν το δικαίωμα να δηλητηριάζουν με ακόμα περισσότερους ρύπους

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι το Κόμμα των Οικολόγων - Πράσινων κάτι καινούριο που όποιος το επιλέξει θα «τιμωρήσει» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Τον Αύγουστο του 2008, όταν για πρώτη φορά οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι οι Οικολόγοι μπαίνουν στη Βουλή, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του κόμματος, σε συνέντευξή του είχε δηλώσει ότι: «Θα επιδιώξουμε αλλαγές για έξοδο από την κρίση είτε από την αντιπολίτευση είτε από κυβερνητική θέση, στη βάση ενός προγράμματος». Δηλαδή, δηλώνουν ξεκάθαρα ότι μπορούν να συνεργαστούν και με τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ από οποιαδήποτε θέση. Αυτό ακριβώς επανέλαβε την περασμένη Πέμπτη ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου Μ. Τρεμόπουλος στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Δήλωσε συγκεκριμένα, ότι δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο ακόμη και κυβερνητικής συνεργασίας με οποιονδήποτε.

Το σύστημα προβολής τους πατά σκόπιμα πάνω σε αυτό που λέμε: «περιβαλλοντικό πρόβλημα». Γιατί πράγματι το περιβαλλοντικό πρόβλημα είναι οξυμένο. Και αγγίζει τα λαϊκά στρώματα περισσότερο από κάθε άλλον. Η ανάγκη του εργαζόμενου να μπορεί να ζει και να εργάζεται σε ένα περιβάλλον που να μην τον σκοτώνει, είναι μια ανάγκη πρωταρχική. Και θα περίμενε κανείς από τους υποτιθέμενους οικολόγους να παλεύουν γι' αυτό ακριβώς, ας το πούμε απλοϊκά, για ένα πιο καθαρό περιβάλλον. Να δούμε ένα πολύ απλό παράδειγμα: η ρύπανση της ατμόσφαιρας αποτελεί ένα από τα κορυφαία προβλήματα. Τι λένε οι Οικολόγοι - Πράσινοι γι' αυτό; Υποστηρίζουν ότι πρέπει να βελτιωθεί το σύστημα εμπορίας ρύπων. Με απλά λόγια: δεν λένε να μειωθεί το δηλητήριο στην ατμόσφαιρα. Λένε να βρεθεί άλλος τρόπος ώστε να μπορούν τα μονοπώλια να πουλούν και να αγοράζουν το δικαίωμα να δηλητηριάζουν με ακόμα περισσότερους ρύπους την ατμόσφαιρα. Ούτε καν για την εφαρμογή αντιρυπαντικής τεχνολογίας στις βιομηχανίες δεν μιλάνε.

Το «χαρτί» της οικολογίας έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι του αστικού πολιτικού συστήματος όπου παίζουν ισχυρά τμήματα του κεφαλαίου. Τι καλύτερο από κάποιο κόμμα που εμφανίζεται - υποτίθεται - «αγνό» και «αμόλυντο», από το πουθενά και με το μανδύα της περιβαλλοντικής ευαισθησίας, ώστε να εγκλωβιστούν τα λαϊκά στρώματα, να εμποδιστούν από το να κάνουν ένα σημαντικό βήμα ριζοσπαστικοποίησης. Και για να το πετύχουν αυτό, το σκηνικό έχει στηθεί. Οταν δεν προσπαθούν να στείλουν τον κόσμο στις παραλίες για να μην ψηφίσει στις 7 του Ιούνη, τότε προσπαθούν να τον οδηγήσουν σε άλλες, οικολογικές, παγίδες. Ας δούμε γιατί η ψήφος σε αυτό το κόμμα είναι χαμένη ψήφος για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Το κόμμα των Οικολόγων - Πρασίνων δεν έρχεται από το πουθενά. Είναι ένα κόμμα με θέσεις αντιδραστικές, απόλυτα ταυτισμένες με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό προσπαθούν και τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να το πλασάρουν σαν την εναλλακτική λύση. Ακριβώς γιατί δεν είναι εναλλακτική λύση. Είναι μια επιλογή που βρίσκεται σε διαμετρικά αντίθετη θέση με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Είναι επιλογή που θα μετρήσει στο σακούλι της αποδοχής των αντιλαϊκών επιλογών της ΕΕ, όπως ακριβώς και εκείνες του ευρωμονόδρομου, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ του ΛΑ.Ο.Σ. Είναι ο ορισμός της χαμένης ψήφου που θα αξιοποιηθεί για την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα.

ΕΙΠΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΨΕΜΑΤΑ στον ελληνικό λαό για τα πλεονεκτήματα και τα οφέλη που θα έχει, όταν το 1992 ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ ψήφιζαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ψέματα ότι θα αυξηθούν οι μισθοί και το λαϊκό εισόδημα με την περιβόητη σύγκλιση. Οτι θα βρουν αγορά οι μικρομεσαίοι αγρότες για τα προϊόντα τους. Οτι θα υπάρξει ευημερία για το λαό και τη νεολαία και πολλά άλλα. Δεκαεφτά χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης, η ζωή επιβεβαιώνει το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που την καταψήφισε. Το ΚΚΕ έγκαιρα αποκάλυψε τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, προειδοποίησε, πήγε κόντρα στο ρεύμα, συνέβαλε στις λαϊκές κινητοποιήσεις, όταν άλλοι χρησιμοποιούσαν την κρατική καταστολή και την εργοδοτική βία, ή τον μπαμπούλα της απομόνωσης, ή καλλιεργούσαν την άποψη ότι μπορεί να διορθωθούν οι αποφάσεις της ΕΕ, ή ότι η ΕΕ δεν επιβάλλει, είναι θέμα επιλογής της κάθε κυβέρνησης, (ΣΥΝ).

ΣΗΜΕΡΑ οι εργαζόμενοι βιώνουν αρνητικές αλλαγές σε βάρος τους που μπορούν να κωδικοποιηθούν ως εξής: Ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, με τη λεγόμενη ευελφάλεια και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας που ολοένα και εξαπλώνονται. Στυγνή εκμετάλλευση των μεταναστών ως φτηνής εργατικής δύναμης. Κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, προώθηση του 65ωρου, που αυξάνει την απλήρωτη δουλειά. Κατεδάφιση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης. Με την εφαρμογή των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης έφτασαν στα 67 χρόνια! Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια μισθωτοί εργαζόμενοι έχουν εισόδημα που δεν ξεπερνά τα 704 ευρώ. Το 60% των συνταξιούχων παίρνουν σύνταξη κάτω από 600 ευρώ. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι επωμίζονται το 50,1% των βαρών της άμεσης φορολογίας.

Εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας, και υποταγή της στα συμφέροντα των μονοπωλίων. Η έρευνα, π.χ., γίνεται σε τομείς που ωφελούν το κέρδος και όχι τον άνθρωπο. Εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας και προώθηση της ιδιωτικοποίησής τους. Οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας στη χώρα από το 2000 και μετά ξεπερνούν το 50% των συνολικών δαπανών Υγείας.

Ολόπλευρη επίθεση στη μικρομεσαία αγροτιά και στο αγροτικό εισόδημα, με την ΚΑΠ, αφού η συγκέντρωση της γης, της παραγωγής, της μεταποίησης και της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων σε μονοπωλιακούς επιχειρηματικούς ομίλους αποτελεί στρατηγική επιλογή υπέρ του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Μόνο την τελευταία 10ετία, περίπου 20.000 μικρομεσαίοι αγρότες κάθε χρόνο ξεκληρίζονται. Με τον ανταγωνισμό ενισχύονται μεγάλα διεθνικά μονοπώλια στο εμπόριο, εκτοπίζοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ στο λαό για το χαρακτήρα, τους λόγους ίδρυσης, ύπαρξης της ΕΕ, τους λόγους ένταξης της Ελλάδας. Τρομοκρατούν το λαό ότι αν κρατήσει στάση ανυπακοής και απειθαρχίας, αν βάλλει και παλεύει για την αποδέσμευση της Ελλάδας, θα μείνει μόνη και απομονωμένη, θα είναι χειρότερα από σήμερα. Αυτή η κινδυνολογία του απομονωτισμού είναι ενισχυτική για τα συμφέροντα των μονοπωλίων και την εξουσία τους, είναι το άλλοθι δυνάμεων σαν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που δε θέλουν ή δεν έχουν την τόλμη να πουν την αλήθεια για τη ρήξη και την ανατροπή.

Η δύναμη του ΚΚΕ είναι που αποτελεί το ισχυρό χτύπημα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που φοβίζει την πλουτοκρατία γιατί ενισχύει το εργατικό και λαϊκό κίνημα, δείχνει χειραφέτηση, μεγαλύτερη ικανότητα πίεσης, αντοχή, σταθερότητα. Οσο πιο δυνατό το ΚΚΕ τόσο λιγότερο μπορεί να υπονομεύουν το εργατικό, γενικότερα το κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Το ισχυρό ΚΚΕ τους φοβίζει. Τα άλλα κόμματα μπορούν να τα βάλουν εύκολα στο χέρι, να τα χρησιμοποιήσουν για τους σκοπούς ενίσχυσης και διαιώνισης της εκμετάλλευσης.

Γρηγοριάδης Κώστας

Υπέρ ποιας προσπάθειας όμως ζητά τη στήριξη εκατομμυρίων Ευρωπαίων εργαζομένων το ΚΕΑ, ιδρυτικό μέλος του οποίου είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ειλικρινές όταν διακηρύττει στην πλατφόρμα του για τις ευρωεκλογές ότι αυτές «είναι μια ευκαιρία για να αλλάξουμε τα θεμέλια της ΕΕ και να ανοίξουμε μια νέα προοπτική»; Η απάντηση βρίσκεται στο περιεχόμενο της πλατφόρμας και είναι σαφέστατα αρνητική.

Τέσσερις «ελευθερίες» αποτελούν τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ελευθερία της κίνησης των κεφαλαίων, η ελευθερία κίνησης των εμπορευμάτων, η ελευθερία κίνησης των υπηρεσιών και η ελευθερία κίνησης του εργατικού δυναμικού. Διατυπώθηκαν στην «Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη» το 1986, και από τότε αποτελούν το μόνιμο μπούσουλα για τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στη συνέχεια, με το κείμενο στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, θεσμοθετήθηκε η Οικονομική και Νομισματική Ενωση, που ενισχύθηκε και προσαρμόστηκε με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ και το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Κάθε βήμα σ' αυτήν την πορεία σήμαινε ενίσχυση του μονοπωλιακού ανταγωνισμού και ένταση της εκμετάλλευσης. Αυτά τα τόσο απαραίτητα για τα μονοπώλια βήματα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τα ενέκρινε ζητωκραυγάζοντας. Αλλωστε, ο κανονισμός της Κομισιόν για τα ευρωπαϊκά κόμματα ρητά αναφέρει ότι ένα τέτοιο κόμμα «να διασφαλίζει ότι το καταστατικό και οι δραστηριότητές του σέβονται τους βασικούς στόχους της Ενωσης», δηλαδή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Αυτά τα θεμέλια το ΚΕΑ όχι μόνο δεν επιθυμεί να τα αλλάξει, όπως δημαγωγικά διατείνεται, αλλά αντιθέτως τα ενισχύει, όπως προκύπτει κι απ' την πλατφόρμα του για τις ευρωεκλογές.

Δεν υπερασπίζονται την ΕΕ μόνο μετακυλίοντας την ευθύνη στις ΗΠΑ. Την υπερασπίζονται υποδεικνύοντάς την στους λαούς και σαν διέξοδο απ' την κρίση: «Η διέξοδος μπορεί να δοθεί μέσω του αγώνα για μια δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη», ισχυρίζονται, και σπεύδουν να υποδείξουν στην ΕΕ και τον τρόπο που θα πουλήσει στους λαούς τέτοιες αυταπάτες: «Χρειάζεται άμεσα να ενισχυθούν (σ.σ. προφανώς υπονοούν ότι ήδη υπάρχει) η δημοκρατική συμμετοχή και οι εξουσίες των κοινοβουλίων μέσα από κανόνες για την υποβολή λαϊκών αιτημάτων, τη διεύρυνση της συναπόφασης...». Φιλολαϊκή διέξοδο στους αστικούς θεσμούς, δηλαδή σε μοχλούς της εξουσίας του κεφαλαίου, προτείνουν. Ποια κοινοβούλια όμως; Τα εθνικά κοινοβούλια είναι αυτά που αναλαμβάνουν να εξειδικεύσουν κατά χώρα και να νομοθετήσουν όσα αντιλαϊκά και αντεργατικά σε ευρωενωσιακό επίπεδο συναποφασίζονται.

Ισχυρίζονται ακόμη ότι διεκδικούν μια Ευρώπη «ειρηνική και πολιτική, με οικονομίες κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμες».

Ομως, της ΕΕ, ως ιμπεριαλιστικής ένωσης, δεν της λείπει η πολιτική. Το περιεχόμενο της πολιτικής της είναι ταξικά προσανατολισμένο υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Και βεβαίως η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν ανάγκη από μια βιώσιμη καπιταλιστική οικονομία. Εχουν ανάγκη από μια οικονομία λαϊκή, με κεντρικό σχεδιασμό, προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των δικών τους αναγκών. Αυτό όμως προϋποθέτει άλλη εξουσία, που μπορεί να οικοδομηθεί μόνο στα συντρίμμια της εξουσίας των μονοπωλίων. Απαγορευμένες λέξεις και έννοιες για το ΚΕΑ, το οποίο ζητά «μια νέα συνέργεια μεταξύ κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων» για να επιτευχθεί η «βιώσιμη οικονομία». Να συνεργήσουν ποιοι με ποιους; Οι εκμεταλλευτές με τους εκμεταλλευόμενους. Πολύ βολικό για τους πρώτους. Ολέθρια πρόταση για τους δεύτερους. Ο κοινωνικοεταιρισμός όπου και με όποια μορφή κι αν εκδηλώθηκε, έδωσε αμέσως αποτελέσματα, τραγικά για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης.

Εδώ το ΚΕΑ δίνει εξετάσεις διαχείρισης του καπιταλισμού. Ναι στις χρηματιστικές συναλλαγές. Ναι στα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Ναι στη χρηματοδότηση του κεφαλαίου. Τα ...συνοδευτικά περί ελέγχων, κανόνων, μεγαλύτερης φορολογίας κλπ. είναι η απαραίτητη γαρνιτούρα για τα μάτια του κόσμου. Αλλωστε, ένα απ' τα θεμέλια της ΕΕ, η ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων, ένα από τα επιτακτικά αιτήματα των μονοπωλίων, είχε ως προαπαιτούμενο την κατάργηση όλων των σχετικών φραγμών και των ελέγχων από τις εθνικές αρχές. Που δίνει τη δυνατότητα στις πολυεθνικές επιχειρήσεις και στις μεγάλες τράπεζες να διακινούν ποσά απίστευτου ύψους από το ένα σημείο του πλανήτη στο άλλο, κερδοσκοπώντας.