Υπόσχονται ότι θα φέρουν την «κοινωνική ευημερία», θα προχωρήσουν σε «αναδιανομή του πλούτου», θα δώσουν λύση για την έξοδο από την οικονομική κρίση, θα ...«εξανθρωπίσουν την παγκοσμιοποίηση». Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία πήρε το όπλο της και ανέλαβε δράση, επιδιώκοντας με όλα τα μέσα και τους τρόπους να χειραγωγήσει και να παραπλανήσει τους λαούς της Ευρώπης.

«Οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις έφεραν την κρίση, οι σοσιαλιστές θα φέρουν τη λύση», δηλώνουν σε όλους τους τόνους οι σοσιαλδημοκράτες, επιδιώκοντας να κρύψουν ότι όταν κυβέρνησαν εφάρμοσαν την ίδια πολιτική με τα νεοφιλελεύθερα κόμματα του κεφαλαίου για να ενισχύσουν την κερδοφορία των πλουτοκρατών και σήμερα προωθούν κάθε αντιλαϊκή πολιτική που, σε συνδυασμό με το πλήθος των κρατικομονοπωλιακών παρεμβάσεων που προτείνουν στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης μέσα από το μοντέλο της «πράσινης ανάπτυξης», στοχεύουν στη διατήρηση σε υψηλά επίπεδα της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Αυτό το στρατηγικό στόχο έρχονται να υπηρετήσουν οι πολλαπλές συνεδριάσεις και συσκέψεις που διοργανώνουν σε όλο τον κόσμο. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινήθηκε και το «συμπόσιο της σοσιαλδημοκρατίας», που διοργάνωσε το συγκρότημα Λαμπράκη, την Τρίτη. Στη συγκεκριμένη σύναξη με τίτλο: «Η σοσιαλδημοκρατία και οι προκλήσεις του μέλλοντος. Ποιο θα είναι το προοδευτικό μοντέλο για την Ευρώπη;», συμμετείχαν μεταξύ άλλων: Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και της «σοσιαλιστικής διεθνούς» Γ. Παπανδρέου, η υποψήφια των Γάλλων «σοσιαλιστών» στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές Σεγκολέν Ρουαγιάλ, οι πρώην πρωθυπουργοί της Ισπανίας Φελίπε Γκονζάλες, της Ιταλίας Μάσιμο ντ΄ Αλέμα, της Ελλάδας Κ. Σημίτης, αλλά και υπουργοί και βουλευτές σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Μετά το τέλος των εργασιών, κάποιοι από αυτούς συνέχισαν τις συσκέψεις τους στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ που συνεδρίαζε στην Αθήνα...

Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας που τη δεκαετία του '90 κατείχαν την πλειοψηφία μέσα στην ΕΕ. Το 1997, τα 13 από τα τότε 15 κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης είχαν σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Αυτές οι κυβερνήσεις ήταν που ανέλαβαν να προωθήσουν τις στοχεύσεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που προσυπέγραψαν το «σύμφωνο σταθερότητας», που διαμόρφωσαν τη «λευκή βίβλο», που συνέταξαν τη «στρατηγική της Λισαβόνας». Ολες δηλαδή τις αντιδραστικές Συνθήκες στη βάση των οποίων στηρίχτηκαν οι γενικευμένες αντεργατικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που απαιτούσε το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών τα ένιωσαν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, αφού είδαν με συνοπτικές διαδικασίες να κατεδαφίζονται εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που κατοχυρώθηκαν από την εργατική τάξη με αγώνες και αίμα. Γενίκευση της μερικής απασχόλησης, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας.

Το ίδιο διάστημα, οι σοσιαλδημοκράτες συμμετείχαν ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δολοφονώντας τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ και του Αφγανιστάν.

Αυτήν την ταξική πολιτική που ακολούθησαν με συνέπεια οι σοσιαλδημοκράτες, εξασφαλίζοντας υπερσυσσώρευση κεφαλαίων στους πολυεθνικούς ομίλους, δημιουργώντας στρατιές ανέργων, φτώχεια και ανέχεια. Σήμερα, σα να μη γνωρίζουν τίποτα, κατηγορούν τους «νεοφιλελεύθερους συνοδοιπόρους» τους για την οικονομική κρίση. Ο Γ. Παπανδρέου καταγγέλλει την «ασυδοσία της αγοράς», τις «διεφθαρμένες πρακτικές των τραπεζών», προτείνει την «αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας», και κάνει λόγο για ένα «συμπληρωματικό Σύμφωνο Απασχόλησης, Κοινωνικής Προστασίας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, παράλληλο με το Σύμφωνο του Μάαστριχτ».

Δεν πρόκειται για δικές του ιδέες, τα ίδια εύηχα συνθήματα υπάρχουν και μέσα στο «μανιφέστο» που έδωσε στις 25 Απρίλη στη δημοσιότητα το «Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα», ενόψει των ευρωεκλογών. Πίσω όμως από αυτά κρύβεται ένα πρόγραμμα 23 σελίδων που παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις ότι έχει δήθεν «στο επίκεντρο τον πολίτη», έρχεται ακριβώς για να ικανοποιήσει όλες τις σύγχρονες απαιτήσεις του κεφαλαίου, προσφέροντας οικονομικά κίνητρα και φοροαπαλλαγές, προτείνοντας το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων και διεκδικώντας ενεργότερη συμμετοχή της ΕΕ στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για το μοίρασμα των αγορών.

Το μανιφέστο προσυπέγραψαν όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης και το ΠΑΣΟΚ, με τη δέσμευση ότι θα αποτελέσει τον πυρήνα του προγράμματός τους τις πρώτες 100 μέρες μετά τις ευρωεκλογές.

Κάθε πρότασή τους δήθεν για την αντιμετώπιση της ανεργίας αποτελεί ένα μεγάλο πλήγμα για τα εργασιακά δικαιώματα. Πρώτα και κύρια ξεκαθαρίζουν ότι «θα οικοδομήσουν πάνω στην υπάρχουσα στρατηγική της Λισαβόνας», για «να μετατρέψουμε την Ευρώπη στην πιο δυναμική και ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο». Λένε:

-- «Η κινητικότητα θα πρέπει να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση»!! «Ολα τα ευρωπαϊκά προγράμματα θα πρέπει να ελέγχονται, ώστε να διασφαλίζουν και να βελτιώνουν την απασχολησιμότητα και τις ευκαιρίες απασχόλησης»!Μερική απασχόληση, υποαπασχόληση είναι οι θέσεις των σοσιαλδημοκρατών, προτείνοντας ακόμα χειρότερους εργασιακούς όρους για χιλιάδες εργαζόμενους.

-- «Πρέπει να προωθήσουμε πρόγραμμα Δεξιοτήτων για την κατάρτιση των εργαζομένων και την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας»! «Επιβάλλεται χρηματοδότηση προγραμμάτων ανταλλαγής εμπειριών σε σχέση με την εκπαίδευση και την κατάρτιση με τη συμμετοχή μαθητευόμενων και μεγαλύτερης ηλικίας εργαζομένων»...Με χρήματα από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, δηλαδή από τους ίδιους τους εργαζόμενους επιδιώκουν να προσφέρουν φτηνό εργατικό δυναμικό στους επιχειρηματίες κάθε ηλικίας, από νέα παιδιά μέχρι ανθρώπους λίγα χρόνια πριν από τη σύνταξη, για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας, χωρίς φυσικά κανένα δικαίωμα!!

-- «Ενα ευρωπαϊκό σύμφωνο για τις Αμοιβές, που θα περιλαμβάνει την ανάγκη για αξιοπρεπείς κατώτατους μισθούς σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, οι οποίοι θα συμφωνούνται είτε με νόμο είτε με συλλογική διαπραγμάτευση»...Δηλαδή, καμουφλαρισμένα προωθούν τους στόχους των ευρωπαϊκών μονοπωλίων για την καταβολή «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», που θα συμπαρασύρει προς τα κάτω τους κατώτατους μισθούς.

Λίγες μέρες μετά τη δημοσιοποίηση του «μανιφέστου», την Πέμπτη 8 Μάη στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην Πράγα, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών, αποφάσισαν «10 ενέργειες» που υπηρετούν την επιτάχυνση στην εφαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας και ως ...«διά μαγείας» είναι ίδιες με αυτές του σοσιαλδημοκρατών. Πιο εντατικές ελαστικές σχέσεις εργασίας, επέκταση της απλήρωτης εργασίας των νέων μέσω της μαθητείας, μεγαλύτεροι περιορισμοί στο λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος, δηλαδή στις κοινωνικές δαπάνες και την ασφάλιση, ό,τι δηλαδή προτείνουν και οι σοσιαλδημοκράτες.

Πρώτο και κύριο μέλημα στο μανιφέστο τους είναι να υπάρξει γενναία χρηματοδότηση των επιχειρήσεων από το κράτος, με την ταυτόχρονη διάνοιξη νέων κερδοφόρων οριζόντων, για να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους μέσω της πράσινης οικονομίας. «Πρέπει να δράσουμε ώστε να μπορέσουν οι επιχειρήσεις να αναπτυχθούν»(!!), τονίζεται στο «μανιφέστο». Τα ίδια επανέλαβε η Ρ. Σεγκολέν την Τρίτη όταν είπε: «Η κοινωνική πρόοδος περνάει μέσα από την ενίσχυση των επιχειρήσεων»!! Τα ίδια είχε τονίσει ο Γ. Παπανδρέου όταν παρουσίασε την πράσινη ανάπτυξη. «Το δημόσιο θα σχεδιάζει, θα χρηματοδοτεί, θα δίνει την κατεύθυνση, την αρχική ώθηση και τα κίνητρα, για να γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές και στη συνέχεια τη σκυτάλη θα παίρνει ο ιδιωτικός τομέας»!! Ακριβώς πάνω σ' αυτό το πλαίσιο στο μανιφέστο προτείνεται:

-- Αμεση υλοποίηση όλων των επενδυτικών προγραμμάτων της ΕΕ για την ενίσχυση και τη στήριξη των επιχειρήσεων.

-- Παροχή οικονομικών κινήτρων και φοροαπαλλαγών στους επιχειρηματίες που θα επενδύσουν στην πράσινη ανάπτυξη, μέσω του ευρωπαϊκού ταμείου προσαρμογής στην παγκοσμιοποίηση.

-- Παροχή «ρευστότητας» στο τραπεζικό σύστημα.

-- Αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για τη χρηματοδότηση ενεργειακών προγραμμάτων (ηλεκτρική ενέργεια, αιολικά πάρκα, κ.ά.).

Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες στο όνομα της ...αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, αλλά με σαφή στόχο την ενεργότερη συμμετοχή της ΕΕ στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για την εξασφάλιση νέων αγορών για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια τονίζουν: α) «Η τρομοκρατία, το έγκλημα και ο εξτρεμισμός περνούν τα ευρωπαϊκά σύνορα... και γι' αυτό η ΕΕ πρέπει να δράσει εκτός των συνόρων της, για να προωθήσει την ειρήνη και την ανάπτυξη». β) Πρέπει να αυξηθεί η αμυντική συνεργασία μεταξύ των κρατών - μελών και η νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική θα πρέπει να αναπτυχθεί σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ. Ουσιαστικά, δηλώνουν ότι δε θα διστάσουν να επέμβουν όπου γης και να στήσουν νέους πολέμους.

Αυτό είναι το αντιδραστικό τους πλαίσιο, αλλά για να πείσουν για το ...φιλολαϊκό τους πρόγραμμα καλούν τους λαούς να κρίνουν: «Εκεί που οι προοδευτικές δυνάμεις είναι στην εξουσία και να δουν τι πραγματικά μπορούν να πετύχουν οι σοσιαλιστές και οι σοσιαλδημοκράτες». Ας δούμε λοιπόν:

• Στην Ισπανία του «σοσιαλιστή» Θαπατέρο οι άνεργοι ξεπέρασαν τα 4 εκατομμύρια και συνολικά 59.000 οικογένειες το τελευταίο διάστημα έχουν χάσει τα σπίτια τους, γιατί δεν έχουν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους!
• Στη Βρετανία του σοσιαλδημοκράτη Μπράουν ψηφίστηκε νόμος για τον περιορισμό της εβδομαδιαίας εργασίας σε τρεις ή τέσσερις μέρες, η ανεργία είναι η υψηλότερη που έχει καταγραφεί από το 1981, ενώ σχεδόν 8,2 εκατομμύρια Βρετανοί έχουν χρέη πάνω από 10.000 στερλινών ο καθένας από πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια!
• Στη Γερμανία, που οι σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν με τους χριστιανοδημοκράτες μόνο μέσα στο Μάρτη και τον Απρίλιο 2009, 129.000 άτομα έχασαν τη δουλειά τους.
• Στην Πορτογαλία του «σοσιαλιστή» Σόκρατες, η ανεργία έχει φτάσει στο 9%, το υψηλότερο ποσοστό των τελευταίων 15 χρόνων.

Αυτό είναι το παρόν τους, ίδιο με το παρελθόν τους. Το σύνθημα που επαναλαμβάνει ο Γ. Παπανδρέου «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», έχει ήδη απαντηθεί. Τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού θα συνεχίσουν να υπηρετούν από όποιο πόστο - στα πλαίσια της αστικής εξουσίας - και να βρεθούν. Τα λαϊκά στρώματα οφείλουν να αντιπαλέψουν την αντιδραστική πολιτική τους και να τους καταδικάσουν στις κάλπες των ευρωεκλογών.