Στην κάλπη στις 7 του Ιούνη κρίνεται το: Πόσο αποδυναμωμένα θα βγουν τα δύο κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και πόσο ενισχυμένο θα είναι το ΚΚΕ. Με το να εναλλάσσονται οι ψήφοι από τη ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ, το σύστημα δε χάνει τίποτα. Θα συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική. Αν ενισχυθούν τα άλλα κόμματα, που είναι του «ευρωμονόδρομου», θα στεναχωρηθούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που θα μειωθούν τα ποσοστά τους, αλλά τα έχουν στο χέρι, αφού έχουν πολιτική ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ, δεν εναντιώνονται στον καπιταλισμό, άντε να τον θέλουν λίγο πιο ανθρώπινο. Εκεί που πραγματικά θα αισθανθούν φόβο η άρχουσα τάξη, το αστικό πολιτικό σύστημα, και θα «παγώσουν», είναι με τη δύναμη του ΚΚΕ. Γιατί;

ΤΟ ΚΚΕ ΔΕΝ ΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ στην αντιλαϊκή πολιτική. Αντιτάχθηκε στην ένταξη στην ΕΟΚ και στη μετεξέλιξή της σε ΕΕ με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, το θεμέλιο όλων των αντιλαϊκών πολιτικών, από το χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς και το εισόδημα, στην ασφάλιση, μέχρι την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεκλήρισμα των φτωχών αγροτών με την ΚΑΠ, τους ευρωτρομονόμους, τον Ευρωστρατό και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Το ΚΚΕ εναντιώθηκε, είπε «όχι», οργάνωσε την πάλη του λαού, αποκαλύπτοντας όλα τα δεινά που σήμερα ζει. Και επιβεβαιώθηκε.

ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ ΔΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ ΛΑΟ, σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, να στείλει ένα καταλυτικό ΟΧΙ στα ψέματα που έχει ακούσει, αντιπαλεύοντας κάθε πολιτική διαχείρισής της που είναι αντιλαϊκή, κόντρα στην κρατική και εργοδοτική αλλά και ιδεολογικοπολιτική τρομοκρατία. Να απαντήσει και μέσω της κάλπης, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία, λέμε ΝΑΙ στα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.

ΜΕ ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΟ ΤΟ ΚΚΕ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ η λαϊκή αντεπίθεση, η αποτελεσματικότητα της πάλης για να αποτρέψει ο λαός τα χειρότερα που έρχονται αμέσως μετά τις ευρωεκλογές στο όνομα της κρίσης. Και είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να το κάνει γιατί δεν έχει δεσμεύσεις με το κεφάλαιο. Γι' αυτό και δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι όπως τα άλλα κόμματα.

ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, που σε κάθε περίοδο της ιστορίας του λαϊκού κινήματος που εκδηλώθηκε, στόχευε να τσακίσει το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, την ταξική πάλη για τις διεκδικήσεις ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.

ΤΟ ΚΚΕ ΕΓΚΑΙΡΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΟΤΙ Η ΕΕ δεν είναι μονόδρομος για τον ελληνικό λαό, αλλά είναι μονόδρομος για την πλουτοκρατία. Οτι η ΕΕ είναι ένωση των μονοπωλίων, των καπιταλιστικών κρατών ενάντια στους λαούς, για καλύτερη μοιρασιά της παγκόσμιας αγοράς ανάμεσα στα διεθνικά μονοπώλια, στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ανέδειξε τη στρατηγική της και σε δύσκολες συνθήκες, διεθνείς και εσωτερικές, προειδοποίησε και προσπάθησε να οργανώσει την αντίσταση και την αντεπίθεση. Η ΕΕ δεν αλλάζει με τίποτε. Μόνο αποδυναμώνεται, χάνει δυνάμεις, ανατρέπεται. Αν οι λαοί δεν αρχίσουν να βρίσκουν τη δύναμή τους, η ΕΕ χειρότερη θα γίνεται, καλύτερη όχι. Ο μόνος δρόμος για το λαό είναι η ανυπακοή, η απειθαρχία, η αντιμονοπωλιακή συσπείρωση και πάλη, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, με ισχυρό ΚΚΕ.

ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ ΤΟ ΚΚΕ από την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα γιατί αναδεικνύει σταθερά στο λαό τους δύο δρόμους ανάπτυξης της κοινωνίας: Ο ένας είναι αυτός που γνωρίζουμε καλά, ο δρόμος που καθορίζεται από τις ανάγκες και τα συμφέροντα των μονοπωλίων, που νόμο έχει το κέρδος, και ο άλλος, αυτός που καθορίζεται από τη συνεχή ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών, ο δρόμος της χειραφέτησης για τη λαϊκή εξουσία. Τότε θα γίνει η αρχή για μια νέα πορεία αποκλειστικά για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, τη νεολαία και τις γυναίκες.

ΤΟ ΚΚΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ την ανεξάντλητη δύναμη της εργατικής τάξης και του λαού για την πραγματοποίηση των συμφερόντων τους επειδή ακριβώς πιστεύει και έμπρακτα αποδεικνύει και ότι την Ιστορία τη γράφουν οι λαοί. Οταν ο λαός θέλει μπορεί. Το έδειξε και ο ιρλανδικός λαός με το ΟΧΙ στην Ευρωσυνθήκη.

ΤΟ ΚΚΕ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕ για τις κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές κυβερνήσεις στην Ευρώπη. Προειδοποίησε ότι αυτές οι κυβερνήσεις συνεργασίας εκφράζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, είναι ο πιο πιστός φίλος του κεφαλαίου στις δύσκολες ώρες. Τα παραδείγματα στην Ιταλία και στη Γαλλία, όπου τέτοιες κυβερνήσεις πέρασαν αντιλαϊκά μέτρα, πήραν μέρος σε πολέμους, αφόπλισαν το κίνημα, αυτό δείχνουν.

Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕ ΨΗΦΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟΣΤΑ αποτελεί τον παράγοντα εκείνο που δε θα μειώσει απλά τη δύναμη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά θα δυσκολέψει σημαντικά τη δικομματική εναλλαγή. Θα κάνει πιο αδύναμη την κυβέρνηση όποια και αν είναι, επομένως θα δημιουργεί μεγαλύτερη δυσκολία στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Θα συμβάλει και στη μεγαλύτερη αδυναμία τους να χειραγωγούν λαϊκές συνειδήσεις. Επομένως, και το εργατικό λαϊκό κίνημα θα ασκεί μεγαλύτερη πίεση για να παρεμβάλλει εμπόδια στα κόμματα εξουσίας και μπορεί να έχει και κατακτήσεις.

ΤΟ ΚΚΕ ΕΧΕΙ ΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ του στο κίνημα. Κίνημα που συμβάλλει όχι μόνο στην πολιτική και ιδεολογική χειραφέτηση από την αστική πολιτική, αλλά και που προωθεί τη συμμαχία του με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Γιατί απ' αυτό αρχίζει η εναλλακτική λύση, που φτάνει στη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία. Απ' αυτό ξεκινά η αλλαγή συσχετισμού, η χειραφέτηση από τα διάφορα αστικά ιδεολογήματα, η ένταξη νέων δυνάμεων στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, στην αντιμονοπωλιακή πάλη. Το κίνημα είναι όπλο για να κερδίζεται χρόνος, να αποτρέπονται τα χειρότερα, να ασκείται πίεση στις κυβερνήσεις.

ΜΕ ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ, ακόμη και αν περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, υπάρχουν μεγαλύτερες δυνατότητες να συνειδητοποιούν οι λαϊκές δυνάμεις την πολιτική διέξοδο, την ανάγκη της ταξικής ενότητας της εργατικής τάξης, της συμμαχίας με τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, την ανάγκη της πολιτικής πάλης για τη λαϊκή εξουσία.

ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΚΚΕ οι εργάτες και οι άλλοι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα αν συμφωνούν σε όλα μαζί του, δηλώνουν αποφασισμένοι να παρέμβουν αποδίδοντας τις πολιτικές ευθύνες σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τις ευθύνες των άλλων κομμάτων για την κατάσταση στο εργατικό, γενικότερα στο λαϊκό κίνημα, με την ταξική συνεργασία των πλειοψηφιών στη ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) και τη συνδρομή των δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτή την κατάσταση υποταγής των εργαζομένων στην πολιτική του κεφαλαίου στο όνομα του εφικτού του καπιταλισμού. Το ίδιο και στο αγροτικό κίνημα, που το προσαρμόζουν στα όρια της ΚΑΠ.

ΤΟ ΚΚΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΕ, μιλά για ρήξη, αποδέσμευση γιατί είναι κατά της συνεργασίας των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών κρατών, γιατί η ΕΕ είναι ταξική, ανισότιμη. Το ΚΚΕ είναι υπέρ της ισότιμης συνεργασίας των λαών. Συμμαχεί με τις προοδευτικές λαϊκές δυνάμεις, με κινήματα της ΕΕ που αγωνίζονται ενάντια στη στρατηγική της ή που στοχεύουν στην αποδέσμευση. Η ΕΕ και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» ισοπεδώνουν τους λαούς.

ΤΟ ΚΚΕ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ. Η νίκη του λαού, ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, που κοινωνικοποιεί τα μέσα παραγωγής, σχεδιάζει την οικονομία, προγραμματίζει, κάνει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της πραγματικούς ελεγκτές της οικονομίας και της εξουσίας και ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν. Το σήμερα με το αύριο συνδέεται με την αντεπίθεση, με την ανασύνταξη του κινήματος, πριν απ' όλα του εργατικού, με την ανοδική συνεχή και σταθερή πορεία του ΚΚΕ.

Αποστόλης Πλατανιάς

Τα παραπάνω τονίζουν 54 πανεπιστημιακοί και εκπαιδευτικοί των ΤΕΙ, από ιδρύματα της Αθήνας, που υπογράφουν κάλεσμα στήριξης του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές. Το κείμενο που υπογράφουν οι πανεπιστημιακοί, το οποίο αποτελεί ταυτόχρονα κι ένα κάλεσμα προς τους συναδέλφους τους, έχει ως εξής:

«Οι φετινές ευρωεκλογές διεξάγονται σε μια περίοδο, όπου εκδηλώνεται ολόπλευρα η καπιταλιστική κρίση. Η οικονομική κρίση που ξεδιπλώνεται σε όλα τα καπιταλιστικά κέντρα, διαλύει πολλές από τις αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για το χαρακτήρα της ΕΕ και τους σκοπούς που υπηρετεί. ΕΕ και ευημερία των λαών δε συμβιβάζονται.

Είναι αλήθεια πως τα προηγούμενα χρόνια καταβλήθηκε ηράκλεια προσπάθεια να εμφανιστεί ο συνασπισμός των καπιταλιστικών κρατών στο επίπεδο της ΕΕ ως ο μόνος δρόμος προόδου και ευημερίας που είχαν να διαλέξουν οι λαοί της Ευρώπης, μαζί τους και ο ελληνικός λαός. Μαζί με τα αστικά κόμματα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, δούλεψαν πολυποίκιλοι μηχανισμοί στήριξης της ΕΕ. Σημαντικός αριθμός πανεπιστημιακών στο άμεσο μέλλον είχε αναλάβει από καθέδρας, αλλά και με κάθε άλλον τρόπο, να δώσει και επιστημονικό κύρος στο οικοδόμημα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου που καμία σχέση δεν έχει με τις έγνοιες και αγωνίες του λαού μας για προκοπή και ευημερία.

Παρόλα αυτά, το αντιδραστικό πρόσωπο της ΕΕ αποκαλύπτεται σήμερα πια και σε αυτούς που δεν το διέκριναν. Γίναμε δέκτες μιας συνολικά αντιδραστικής και αντιεπιστημονικής θεώρησης της κοινωνίας και της ζωής. Ενώ η δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης όφειλε να περιλαμβάνεται στα ανθρώπινα δικαιώματα, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο με οδηγό το κέρδος εξελίσσεται σε επιχείρηση και η Γνώση, η Παιδεία και η Ερευνα σε εμπόρευμα.

Η ζωή του λαού μας, η αγωνία της νέας γενιάς για ζωή και δικαιώματα δεν επιτρέπει καμία αναμονή. Τώρα όλοι γνωρίζουμε. Θεωρούμε ότι από την ίδια μας τη θέση στην κοινωνία δεν μπορούμε να σιωπούμε. Στη σημερινή συγκυρία είναι απαραίτητο σε κάθε χώρο, σε κάθε μέτωπο να εκφραστεί με κάθε τρόπο η αντίσταση στην επιδίωξη του κεφαλαίου, της ΕΕ και των υποστηρικτών του ευρωμονόδρομου να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, να υιοθετηθούν ακόμα πιο αντιλαϊκά - αντιδραστικά μέτρα σε συνέχεια των "μεταρρυθμίσεων" των προηγούμενων ετών.

Αναγνωρίζουμε τη συνεπή στάση του ΚΚΕ που αποκάλυψε και κατάγγειλε το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τη στρατηγική της στην κοινωνία και ιδιαίτερα στην Παιδεία. Σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία συμπαρατασσόμαστε μαζί του. Αναγνωρίζουμε στο ΚΚΕ ότι είναι εκείνη η δύναμη που με την επιλογή του να σταθεί κόντρα στο ρεύμα του "ευρωμονόδρομου" προετοίμασε τις δυνάμεις της αντίστασης στο κίνημα, κράτησε ανοιχτό το δρόμο της αντεπίθεσης στη ζωή και την Επιστήμη.

Η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ είναι η μόνη σήμερα που μπορεί να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις, ώστε η επιστήμη και οι επιστήμονες να κατακτήσουν τον κοινωνικό τους ρόλο, για την απαλλαγή της ανθρώπινης ζωής από το μόχθο, τις στερήσεις, την άγνοια, τις προλήψεις και βρίσκεται στον αντίποδα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Στις ευρωεκλογές του 2009 καταδικάζουμε την ευρωενωσιακή πολιτική στηρίζοντας ΚΚΕ. Κρατώντας ίσως ο καθένας τις επιφυλάξεις του ή και τις επιμέρους αντιρρήσεις του, λέμε ναι: Να ανοίξει ο δρόμος της ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.

Το πρόταγμα του μεγάλου μας ποιητή Γ. Ρίτσου "σπούδασα την ιστορία του παρελθόντος και την ιστορία του μέλλοντος μέσα στους σύγχρονους αγώνες" μας διδάσκει και ως δασκάλους και ως επιστήμονες».

Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και οι καθηγητές ΤΕΙ που υπογράφουν το παραπάνω κείμενο είναι οι:

Βαδαλούκα Κική, Επίκουρος καθηγήτρια

Γαζής Βαγγέλης, Καθηγητής

Γεωργιάδης Παναγιώτης, Επιστημονικός συνεργάτης

Γιόβα Διδώ, Καθηγήτρια

Κανελλόπουλος Βασίλης, Επίκουρος καθηγητής

Κοκκόρης Μιχάλης, Επίκουρος καθηγητής

Κοντογιάννης Κώστας, Καθηγητής

Λιαροκάπης Ευθύμιος, Καθηγητής

Μανωλάκος Δημήτρης, Καθηγητής

Μπαρτζώκας Δήμος, Καθηγητής

Μπάφας Γιώργος, Καθηγητής

Μπούρκας Γιώργος, Λέκτορας

Παλυβός Γιάννης, Καθηγητής

Παναγιωτουνάκος Δημήτρης, Καθηγητής

Παπαδόπουλος Κώστας, Αναπληρωτής καθηγητής

Παπαϊωάννου Αλέξης, Αναπληρωτής καθηγητής

Σαρηγιάννης Γιώργος, Καθηγητής

Σιδερίδης Αιμίλιος, Λέκτορας

Σιέττος Κώστας, Επίκουρος καθηγητής

Χατζηκομνηνού Σοφία, Επιστημονικός συνεργάτης

Χιτζανίδης Κυριάκος, Καθηγητής

Καλτσώνης Δημήτρης, Λέκτορας

Καραγάνης Τάσος, Επίκουρος καθηγητής

Κωστόπουλος Τρύφωνας, Επίκουρος καθηγητής

Παπανεοφύτου Αγάπιος, Επίκουρος καθηγητής

Κερκίδης Πέτρος, Καθηγητής

Νάτσης Αθανάσιος, Επίκουρος καθηγητής

Πουλοβασίλης Αλέξανδρος, Ομότιμος καθηγητής

Παπαδούλης Γιώργος, Καθηγητής

Αραπογιάννη Αγγελική, Αναπληρώτρια καθηγήτρια

Θεοδοσίου Στράτος, Αναπληρωτής καθηγητής

Κρικέλης Πέτρος, Λέκτορας

Μεγαλοφώνου Περσεφόνη, Επίκουρος καθηγήτρια

Νεστορίδης Βασίλης, Καθηγητής

Παπαϊωάννου Γεωργία, Επίκουρος καθηγήτρια

Παπατριανταφύλλου Μαρία, Αναπληρώτρια καθηγήτρια

Τριμπέρης Γιώργος, Καθηγητής

Τσαρπαλιάς Αθανάσιος, Καθηγητής

Τσέρτος Ιωάννης, Επίκουρος καθηγητής

Τσίλης Εμμανουήλ, Επίκουρος καθηγητής

Ηλιόπουλος Σπύρος, Καθηγητής

Καρανδρέας Νίκος, Αναπληρωτής καθηγητής

Ξηρουχάκη Ευαγγελία, Αναπληρώτρια καθηγήτρια

Ρηγάτος Γεράσιμος, Επίκουρος καθηγητής

Σίσκος Γιώργος, Αναπληρωτής καθηγητής

Στυλογιάννη Ε., Επίκουρος καθηγήτρια

Γκένα Λίτσα, Καθηγήτρια

Δάκος Σοφοκλής, Καθηγήτρια

Παραλίκα Μαρία, Εκτακτη καθηγήτρια

Διλιντάς Γιώργος, Καθηγητής

Εφεντάκη Αθηνά, Εκτακτη καθηγήτρια

Πασχαλίδης Χρήστος, Καθηγητής

Σινιόρος Παναγιώτης, Καθηγητής

Σταθάς Γιάννης, Εκτακτος καθηγητής

Αν έχεις χρωματιστές κουκίδες, σημάδια πάνω σε λευκό χαρτί, τότε είναι πιθανόν να βλέπεις σ' αυτές ό,τι επιθυμείς. Μια τρύπα από σφαίρα, για παράδειγμα, ή μια μύγα, ή ίσως ένα σημείο φυγής.

Αν όμως προσθέτεις ως πυρά ομαδόν σποτ πάνω σε ξεμαλλιασμένες κουρελούδες μηνυμάτων, αντιφάσεων, καλογυαλισμένων ψεμάτων, στρογγυλεμένων ακροτήτων, αντεστραμμένων ιεραρχήσεων, τότε το αποτέλεσμα είναι ένα αίσθημα βρωμιάς. Κοιτάς και βλέπεις γλιτσερό γράσο πάνω σε πολυκαιρισμένη φλοκάτη που 'χει αιώνες να πλυθεί, και χιλιοπατημένη καθώς είναι, χρειάζεται να στερέψουν ποτάμια για να πλυθεί και να πέσουν κορμιά απ' τον κόπο να την κοπανάνε μ' εκείνα τα πλατιά ξύλα, τους ξυλοκόπανους, νοικοκυρές και παλικάρια μαζί.

Το παιχνίδι χόντρυνε. Εκφραση των θαμώνων λεσχών, εκεί όπου ακούγονται οι μάρκες και ποτέ τα κλάματα των πεινασμένων παιδιών των χαρτοπαικτών. Ο Πάγκαλος κατέθεσε τα ρέστα του αλλά κανείς δεν τον παίρνει στα σοβαρά πια μετά τα όσα έχει σούρει στον Αντρέα, το Γιώργο Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ, που κάποτε το λειτούργησε σαν γραφείο ταξιδίων με προορισμό την ειδυλλιακή εξορία του νησιού Ιμραλί, εκεί που ο Οτσαλάν κάνει «αμερικανοσοσιαλιστικές»... διακοπές!

Η ΝΔ ανέσυρε από τα συρτάρια της τα παπαγαλάκια που είχε σχεδιάσει ο Θοδωρής. Το ΠΑΣΟΚ έβγαλε στη γύρα τον πρίγκιπά του. Αναβαπτισμένο σε μια δακτυλήθρα του Σιλωάμ που πρέπει να φαντάζει σα θάλασσα λαθών που τη ρούφηξε η λήθη. Δος μοι μια ευκαιρία εκλιπαρεί σαν κατηγορούμενος που αποστήθισε το άλλοθί του: Εκανα λάθη ως υπουργός ΠΑΣΟΚ, θα τα διορθώσω ως πρωθυπουργός.

Κι αν δεν αρκεί για την τι-βι, αρκεί για τη ζωή. Στην αρχή του 21ου αιώνα, η οδυνηρή πραγματικότητα φαίνεται ότι θα νικήσει την τεχνητή. Οι λαοί ξυπνάνε και πατάνε στις εμπειρίες τους. Η τοκογλυφία της ιστορίας έχει ημερομηνία λήξης. Το παιχνίδι το χοντραίνουν μόνο όσοι σημαδεύουν τις τράπουλες. Οποιος δεν παίζει μαζί τους δε χάνει ποτέ. Κερδίζει. Σποτ λοιπόν και φύγαμε στο μέλλον.

Σήμερα Κυριακή

-- Στις 20:00 θα συναντηθεί με συνδικαλιστές από την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, στον Περισσό.

Αύριο Δευτέρα

-- Στις 12 το μεσημέρι θα παραχωρήσει την προβλεπόμενη από τη Διακομματική Επιτροπή συνέντευξη Τύπου (διακαναλική), με θέμα: «Το ΚΚΕ για την ΕΕ και τις ευρωεκλογές», στο εκλογικό κέντρο του ΚΚΕ στην Αθήνα (Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου).

-- Στις 20:30 θα μιλήσει σε ανοιχτή προεκλογική συγκέντρωση στη Λάρισα.

Την Τρίτη 26/5

-- Στις 21:00 θα μιλήσει σε συγκέντρωση νεολαίας, στον πεζόδρομο του Θησείου. Στη συγκέντρωση θα χαιρετίσει ο γραμματέας της Οργάνωσης Αθήνας της ΚΝΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής Π. Παπαγεωργόπουλος.

Την Τετάρτη 27/5

-- Στις 7 το πρωί θα πραγματοποιήσει περιοδεία στον Οργανισμό Λιμένα Πειραιά και θα μιλήσει στους εργαζόμενους.

«Ψηφίζω ΚΚΕ καταρχήν για να είναι δυνατό το ΚΚΕ μέσα στην Ευρωβουλή, γιατί είναι το μοναδικό κόμμα που μπορεί να αντιστέκεται στις αποφάσεις που είναι ενάντια στους εργαζόμενους και ενάντια στους λαούς».

Καθημερινά, σπίτι το σπίτι, γειτονιά τη γειτονιά, σε κάθε πλατεία και καφενείο, τα μέλη του ΚΚΕ, προχωρούν σε ένα πλατύ άνοιγμα ενόψει των ευρωεκλογών, με στόχο να μη χαθεί καμιά ψήφος. Με συσκέψεις, συζητήσεις και συγκεντρώσεις, μεταφέρουν το μήνυμα της αντίστασης, της ανυπακοής και της ρήξης.

Παράλληλα, καλούν όλους όσοι έχουν υποστεί τις συνέπειες της ΕΕ, να πουν ένα δυνατό «όχι» στην αποχή. Η αποχή είναι ζημιά για το λαό και βολεύει τόσο την ΕΕ, όσο και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η αποχή, όχι μόνο δεν τους τιμωρεί, αλλά αντίθετα αποτελεί χτύπημα για τον ίδιο το λαό.

Ο Βασίλης Δημόπουλος, υπεύθυνος των Επιτροπών Ετεροδημοτών της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ και μέλος του Γραφείου Πόλης της ΚΟΑ, μίλησε στο «Ρ», για τον κεντρικό πυρήνα της μάχης που δίνουν οι Επιτροπές: «Δεν πρέπει να χαθεί ούτε μία ψήφος. Δεν πρέπει να λείψει κανένας από τη μάχη των ευρωεκλογών, γιατί δεν ψηφίζουμε μόνο για την Ευρώπη, αλλά και για την Ελλάδα», τόνισε.

Οσο περνάνε οι μέρες, τόσο κορυφώνεται η μάχη των Επιτροπών Ετεροδημοτών και οι συσκέψεις πυκνώνουν. Η Επιτροπή Ετεροδημοτών της Βορειοδυτικής Ελλάδας έχει ήδη προχωρήσει σε μια σειρά από πετυχημένες συσκέψεις. «Στόχος μας είναι να συζητήσουμε με όσο το δυνατό περισσότερους ετεροδημότες», επισημαίνει ο Νίκος Τσιούνης, υπεύθυνος της Επιτροπής.

Και για τα νησιά Μυτιλήνη και Λήμνο, οι ετεροδημότες, που μένουν στην Αθήνα και ψηφίζουν εκεί, προχωρούν σε δυναμικές δράσεις. Καθημερινά, γίνονται περιοδείες στις περιοχές όπου ζουν Μυτιληνιοί, όπως στο Περιστέρι, στη Ν. Σμύρνη και στο Γαλάτσι. «Σπίτι το σπίτι, γειτονιά τη γειτονιά, προχωρούμε σε εξορμήσεις, συσκέψεις και περιοδείες», μας λέει η Μαρία Κακαρώνη, υπεύθυνη της Επιτροπής.

Στη Θράκη, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που γεννά η απόσταση, έχει ήδη ξεκινήσει η δραστηριοποίηση. «Στόχος είναι να μη μείνει κανένας στην Αθήνα», μας λέει ο Δημήτρης Φακιρίδης, υπεύθυνος της Επιτροπής για την περιοχή. Οπως μας λέει, ήδη προετοιμάζονται οι πρώτες συσκέψεις.

Αλλά και στην Κρήτη, όπως τονίζει ο Λεωνίδας Ριτζάκης, υπεύθυνος της Επιτροπής, τα μέλη του Κόμματος «επιδιώκουμε να απευθυνθούμε σε κάθε Κρητικό που θα ασκήσει τα εκλογικά του δικαιώματα στο νησί».

Τις επόμενες μέρες πραγματοποιούνται οι εξής συσκέψεις ετεροδημοτών:

-- Αύριο Δευτέρα, στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα Λογιστών (Κάνιγγος 27, 5ος όροφος) εκδήλωση - συζήτηση Αιτωλοακαρνάνων, με θέμα «Ευρωεκλογές 2009 - αναγκαιότητα ισχυροποίησης του ΚΚΕ». Θα μιλήσει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής Γιάννης Τασιούλας.

-- Αύριο Δευτέρα, στις 7 το απόγευμα, στο Εκλογικό Κέντρο (Θεμιστοκλέους 2 και Πανεπιστημίου) συγκέντρωση Κερκυραίων. Θα μιλήσει η υποψήφια ευρωβουλευτής Αλεξάνδρα Μπαλού.

-- Την Τρίτη 26/5, στις 7 το απόγευμα, στο Εκλογικό Κέντρο (Θεμιστοκλέους 2 και Πανεπιστημίου) συγκέντρωση Πελοποννησίων. Θα μιλήσει ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Την Τρίτη 26/5, στις 8 το απόγευμα, στο καφενείο στην οδό Αγίας Τριάδας 20, στο Περιστέρι, σύσκεψη Μυτιληνιών. Θα μιλήσει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής Μπάμπης Αγγουράκης.

-- Την Τετάρτη 27/5, στις 7 το απόγευμα, στο Εκλογικό Κέντρο (Θεμιστοκλέους 2 και Πανεπιστημίου) σύσκεψη Τρικαλινών. Θα μιλήσει ο βουλευτής του ΚΚΕ Αχιλλέας Κανταρτζής.

Οι Οργανώσεις Αθήνας, Σπουδάζουσας και ΤΕΙ της ΚΝΕ θα δρομολογήσουν πούλμαν για τη μετάβαση ετεροδημοτών ψηφοφόρων του ΚΚΕ στους εξής προορισμούς:

-- Θεσσαλονίκη, Λαμία και Λάρισα.

-- Γιάννενα, Πάτρα, Αγρίνιο και Αρτα.

-- Καλαμάτα, Κόρινθο, Τρίπολη.

Για κλείσιμο θέσεων οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να καλούν στο εκλογικό κέντρο του ΚΚΕ στην Αθήνα και στα τηλέφωνα: 210.3302.078 και 210.3301.464.

• Οι ετεροδημότες μπορούν να απευθύνονται στο παρακάτω τηλέφωνο για οποιαδήποτε πληροφορία: 210.3301.106, Κεντρικό Εκλογικό Κέντρο, Θεμιστοκλέους 2 και Πανεπιστημίου.

Ο λαός, καλείται σε αυτές τις εκλογές να ορθώσει το ανάστημά του, να ακολουθήσει το δικό του μονόδρομο, την ισχυροποίηση του λαϊκού κινήματος, απέναντι στο μονόδρομο των μονοπωλίων και των πολιτικών τους υπηρετών. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, που θα ηγηθεί στους νέους ταξικούς αγώνες. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, αποτελεί πνοή και θα στείλει μήνυμα αισιοδοξίας στη γραμμή της αντεπίθεσης των εργαζομένων. Θα είναι ένδειξη αλληλεγγύης και διεθνισμού στους λαούς της Ευρώπης, στους εργαζόμενους όλου του κόσμου.

Γι' αυτό, λοιπόν, όλοι πρέπει να μπούμε «στα γεμάτα» στη μάχη των εκλογών. Δίχως λεπτό για χάσιμο, να μην αφήσουμε ούτε έναν άνθρωπο, ούτε έναν εργαζόμενο, ούτε ένα νέο, που να μην του απευθύνουμε το κάλεσμα της ενίσχυσης του Κόμματος. Να τους πείσουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, ότι ο λαός έχει τη δύναμη, ότι όποτε οι λαοί αγωνίστηκαν με σωστή γραμμή αντεπίθεσης, βγήκαν νικητές. Σήμερα, είναι ώρα μάχης. Να μη λείψει κανείς! Ισχυρό ΚΚΕ, την επομένη των εκλογών, θα σημάνει μια διαφορετική ημέρα. Θα γίνει αφετηρία για το άνοιγμα του δρόμου υπέρ του λαού.

Τιμωρία λοιπόν, σε αυτούς που κορόιδεψαν, σε αυτούς που παγίδεψαν, σε αυτούς που οδήγησαν καλόπιστους και ευκολόπιστους ανθρώπους να το πιστέψουν. Ναι στο ΚΚΕ. Τιμωρία στην ΕΕ. Τιμωρία στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Καμία χαμένη ψήφος.

Σήμερα, είναι η ώρα για να ανοίξουμε το δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης. Σήμερα είναι η ώρα να απαντήσουμε με καθημερινή δουλειά. Να εξοπλίζουμε καθημερινά τους οπαδούς μας που μπαίνουν στη μάχη, ώστε όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά να μεταφέρουν τη φωνή του ΚΚΕ στους ανθρώπους του μόχθου. Να πλατύνει το άνοιγμα στους εργαζόμενους και στους νέους, στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, στους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους. Οργανώνουμε την ατομική μας δουλειά έτσι που να μη χάνεται ούτε λεπτό από την επαφή μας με τους εργαζόμενους. Οργανώνουμε συσκέψεις καθημερινά με κοινωνικοταξικά κριτήρια. Συμβάλλουμε στην οργάνωση της δράσης της ΚΝΕ στη νεολαία. Με ενθουσιασμό, με σκληρή ακούραστη δουλειά, με το «Ριζοσπάστη» στο χέρι. Το πρωί στους τόπους δουλειάς, το απόγευμα στις εργατογειτονιές, στα χωριά, σπίτι το σπίτι. Ολοι στη μάχη. Και μέχρι τις εκλογές, αλλά και μετά απ' αυτές, για τις μάχες που έρχονται.

Τα επιχειρήματά μας είναι δυνατά. Είναι όπλα. Πρέπει να αναδείξουμε ποιοι ήταν αυτοί που όλα αυτά τα χρόνια από το 1992 μέχρι και σήμερα έλεγαν και λένε ψέματα για το Μάαστριχτ, για την ΟΝΕ, για την ΕΕ. Να γίνει ξεκάθαρο ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν - το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν είναι η χειροτέρευση της ζωής των εργαζομένων. Να γυρίσουν την πλάτη σε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να βάλει τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων στη στρούγκα της ΕΕ αλλά και στο λαϊκισμό και τον υφέρπων ρατσισμό του ΛΑ.Ο.Σ. Πρέπει να πείσουμε τον κόσμο να τους τιμωρήσει. Να εμπιστευτεί και να ψηφίσει το ΚΚΕ. Ακόμα κι αν δε συμφωνούν σε όλα με το Κόμμα πρέπει να το ψηφίσουν. Πρέπει να πείσουμε τον κόσμο ότι έχει δύναμη. Τη δύναμη να τους φοβίσει, αντί να τον φοβίζουν αυτοί. Μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ τους τρομάζει.

Στη μάχη, λοιπόν, με το ψηφοδέλτιο, με την προκήρυξη, μελετώντας το «Ριζοσπάστη», για να εξοπλιζόμαστε και να τον διαδίδουμε σε όσους περισσότερους μπορούμε, για να φτάσει η φωνή του ΚΚΕ. Είναι το καλύτερο καθημερινό μας όπλο. Επαγρυπνούμε. Καλούμε, πείθουμε να πάνε οι λαϊκοί άνθρωποι στην κάλπη κόντρα στις σειρήνες των επιτελείων της ολιγαρχίας που σπρώχνουν στην αποχή. Η αποχή δεν είναι τιμωρία της ΕΕ και των αστικών κομμάτων, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η τιμωρία τους θα είναι η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ στην κάλπη. Αυτό είναι που θα τους τρομάξει. Αυτό είναι που θα δώσει δύναμη και φτερά στο λαό, στο κίνημα.

Να γίνει ξεκάθαρο ότι ο αντικομμουνισμός - που την τελευταία περίοδο εντείνεται όλο και περισσότερο - έχει στόχο τους ίδιους τους εργαζόμενους. Κάθε φορά που τα ταμπούρλα του αντικομμουνισμού χτυπούν, χειρότερα μέτρα περιμένουν το λαό...

Η πορεία προς τις εκλογές περιλαμβάνει, επίσης, μια σειρά ημερομηνίες που αφορούν στην προετοιμασία τους και τις οποίες καλό είναι να γνωρίζουμε.

Αναλυτικότερα:

- Στις 23 Μάη λήγει η προθεσμία υποβολής παραιτήσεων αυτών που έχουν κώλυμα εκλογιμότητας.

- Στις 24 Μάη ανακηρύσσονται οι συνδυασμοί των υποψηφίων από τον Αρειο Πάγο. Ακολούθως το υπουργείο Εσωτερικών προκηρύσσει τους ανακηρυχθέντες συνδυασμούς κομμάτων ή συνασπισμούς συνεργαζόμενων κομμάτων, σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου.

- Στις 27 Μάη λήγει η προθεσμία για την τροποποίηση από τον υπουργό Εσωτερικών των αποφάσεων των νομαρχών που καθορίζουν τα εκλογικά τμήματα και τα καταστήματα ψηφοφορίας. Ο πίνακας των συσταθέντων εκλογικών τμημάτων αποστέλλεται στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

- Μέχρι τις 29 Μάη τα κόμματα και οι συνασπισμοί συνεργαζόμενων κομμάτων θα πρέπει να παραδώσουν στον οικείο νομάρχη, επί αποδείξει, επαρκή αριθμό ψηφοδελτίων για τις ανάγκες των εκλογικών τμημάτων της περιφέρειας. Ειδικά σε αυτό το ζήτημα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή δεδομένου ότι στο παρελθόν έχει παρατηρηθεί έλλειψη ψηφοδελτίων κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας. Αυτονόητος, επίσης, πρέπει να θεωρείται και ο έλεγχος στα εκλογικά τμήματα, κατά την ημέρα των εκλογών, για τη διαπίστωση της επάρκειας των ψηφοδελτίων.

- Μέχρι την 1η Ιούνη οι έφοροι και οι αντιπρόσωποι της δικαστικής αρχής ειδοποιούνται, από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για το διορισμό τους. Επίσης την 1η Ιούνη λήγει η προθεσμία για τη γνωστοποίηση, με προκήρυξη του νομάρχη, στους δήμους και τις κοινότητες του νομού, των αποφάσεων καθορισμού των εκλογικών τμημάτων.

- Μέχρι τις 2 Ιούνη οι νομάρχες θα πρέπει να έχουν δημοσιεύσει την προκήρυξη του υπουργείου Εσωτερικών για τους ανακηρυχθέντες συνδυασμούς υποψηφίων.

- Στις 3 Ιούνη λήγει η προθεσμία για τη δημοσίευση του προγράμματος ψηφοφορίας από τις δημοτικές και κοινοτικές αρχές.

- Μέχρι τις 4 Ιούνη οι έφοροι και οι τακτικοί ή αναπληρωματικοί αντιπρόσωποι της δικαστικής αρχής θα πρέπει να έχουν φτάσει στον τόπο προορισμού τους.

- Στις 6 Ιούνη λήγει η προθεσμία για την αλλαγή καταστήματος ψηφοφορίας, εφόσον η χρησιμοποίηση αυτού που αρχικά ορίστηκε δεν είναι δυνατή εξαιτίας ανωτέρας βίας, με απόφαση του οικείου νομάρχη.

Αν χτυπηθεί το ΚΚΕ θα πληρώσουν ακριβά οι λαϊκές δυνάμεις. Η ιστορία απέδειξε ότι ο αντικομμουνισμός είναι φωτιά, πάει πάντα χέρι χέρι με την προβοκάτσια

Ενα από τα καθήκοντα της εκλογικής μάχης είναι να ρίξουμε φως, περισσότερο φως, να αποκαλύψουμε τους συκοφάντες, τους στόχους της ψευτιάς και της γκαιμπελίστικης προπαγάνδας. Να μην επιτρέψουμε να σταλάξουν, όπως επιδιώκουν, μέσα στους εργαζόμενους το δηλητήριο της αμφιβολίας ότι μπορεί και το ΚΚΕ να έχει λερώσει τα χέρια του.

Οι στόχοι τους δεν είναι μόνο ή κυρίως εκλογικοί. Επιδιώκουν να σηκώσουν εμπόδια στην ισχυροποίηση των δεσμών του ΚΚΕ με τις εργαζόμενες λαϊκές μάζες και τη νεολαία γιατί το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να οδηγήσει τη λαϊκή αγανάκτηση στο δρόμο της αποφασιστικής μαζικής πάλης κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και των φορέων της, κατά της εξουσίας των μονοπωλίων στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας. Επιχειρούν χτυπώντας το ΚΚΕ να δώσουν προληπτικό χτύπημα στο λαϊκό κίνημα, να τσακίσουν κάθε δυνατότητα λαϊκής αντίστασης που θα αμφισβητεί την εξουσία τους. Τους ανησυχεί ότι το ΚΚΕ είναι η δύναμη αυτή που αψηφά την τρομοκρατία τους, τους νόμους και τα μέτρα καταστολής τους που βάζουν εμπόδια στην ανάπτυξη της λαϊκής πάλης, που δείχνει στους εργαζόμενους το δρόμο της ανυπακοής, της αντίστασης, της λαϊκής αντεπίθεσης.

Ανησυχεί η άρχουσα τάξη, και τα κόμματά της, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι ισχυρό ΚΚΕ είναι στήριγμα και δύναμη του λαού στην προοπτική γενίκευσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και κινητοποίησης, μπροστά στην όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης. Μπροστά στον κίνδυνο γι' αυτούς της συνειδητοποίησης από ευρύτερες λαϊκές μάζες ότι τους είπαν ψέματα, ότι αυτό το σύστημα δε διορθώνεται, μόνο ανατρέπεται. Η επίθεσή τους είναι επιβεβαίωση και μια δικαίωση της ορθότητας της στρατηγικής μας. Οτι το ΚΚΕ δεν παζαρεύει, δε συναλλάσσεται με την πλουτοκρατία, με κανένα τμήμα της αστικής τάξης. Δε βάζει πλάτη για να πληρώσουν οι εργαζόμενοι την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Αυτές είναι οι βαθύτερες αιτίες της γενικευμένης επίθεσής τους στο ΚΚΕ.

Ξέρουν πολύ καλά ότι αν αναμετρηθούν με το ΚΚΕ στο πεδίο των λαϊκών δικαιωμάτων, στο πεδίο ποιος δρόμος και ποια πολιτική υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και ποια των μονοπωλίων, αργά ή γρήγορα θα βγουν χαμένοι. Θα αποκαλυφθεί πιο πλατιά και θα γίνει πιο κατανοητό ποια πολιτική, ποιος δρόμος είναι αυτός που συμφέρει το λαό. Οτι αυτός είναι ο δρόμος της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής πάλης που οδηγεί στη λαϊκή εξουσία, στο σοσιαλισμό. Αυτή τη συζήτηση, αυτή την αντιπαράθεση, την αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Δεν τους συμφέρει.

Εχουν προ πολλού χαράξει μια στρατηγική και μια τακτική απέναντι στο ΚΚΕ, στο λαϊκό κίνημα. Πάση θυσία να αποτρέψουν, όσο γίνεται, τη φθορά των δύο κομμάτων της αστικής τάξης, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που συνεχίζουν να είναι τα βάθρα του αστικού πολιτικού συστήματος. Ο,τι τμήμα απεγκλωβίζεται και φεύγει από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να μην πάει σε καμία περίπτωση στο ΚΚΕ. Επιδιώκουν να σκορπίσει εδώ κι εκεί, στους κλασικούς ή νέους δορυφόρους των αστικών κομμάτων, σε παλιά ή νέα αναχώματα του αστικού πολιτικού συστήματος, στο ΣΥΝ ή το ΛΑ.Ο.Σ, τους Οικολόγους. Διαφημίζουν την αποχή, τη βαφτίζουν μάλιστα «διαμαρτυρία», γιατί δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Ξέρουν πολύ καλά ότι όλες αυτές οι επιλογές δεν αμφισβητούν το σύστημα, την αστική εξουσία.

Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, η συκοφαντική, προβοκατόρικη επίθεση στο ΚΚΕ. Ξέρουν ότι η πολιτική τους υπηρετεί τα σάπια θεμέλια του «βασιλείου» του καπιταλισμού, την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Σάπια τα θεμέλια, βρώμικο και επικίνδυνο το κτίριο για το λαό. Για να κρύψουν τη διέξοδο, για να σκεπάσουν την προοπτική θέλουν να παρουσιάσουν όλους σαν βρώμικους και σάπιους. «Ολοι ίδιοι είναι, κοίτα τον εαυτό σου, ο σώζων εαυτόν σωθήτω» είναι τα κάλπικα λόγια της μοιρολατρίας και της υποταγής. Είναι ιδεολογικά δεσμά με τα οποία φυλακίζει την εργατική λαϊκή συνείδηση η εξουσία των καπιταλιστών. Καθήκον ταξικό είναι να αδυνατίσουν και να σπάσουν αυτά τα δεσμά. Θα εκπληρώσουμε αυτό το καθήκον.

Καλούμε το λαό να μην τους πιστεύει. Το ψέμα και η προβοκάτσια είναι από τα σημαντικότερα όπλα του ιμπεριαλισμού, της αστικής τάξης απέναντι στο κομμουνιστικό και λαϊκό κίνημα. Με ανάλογα μέσα και όπλα προετοίμασαν τις επιθέσεις τους ενάντια σε κινήματα και λαούς, μακελεύουν, εξοντώνουν εκατοντάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια. Ας μην ανατρέξουμε σε παλιότερες περιόδους, ας περιοριστούμε μόνο στα σχετικά πρόσφατα γεγονότα. Το λαό της Γιουγκοσλαβίας τον μακέλεψαν με την προβοκάτσια της γενοκτονίας από τη μεριά των Σέρβων, σε βάρος των Αλβανών κ.ά., και με πρόσχημα την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το λαό του Ιράκ τον σφάγιασαν με την προβοκάτσια της απειλής των πυρηνικών όπλων, που δήθεν κατείχε ο δικτάτορας Σαντάμ Χουσεΐν και με πρόσχημα την ανατροπή του. Το αντάρτικο στην Κολομβία το πολεμάνε με την προβοκάτσια του εμπορίου της κοκαΐνης και με πρόσχημα την καταπολέμηση του ναρκω-εμπορίου. Ας μην ξεχνάμε πώς έγιναν οι λεγόμενες ροζ και βελούδινες επαναστάσεις και τι ακολούθησε σε μια σειρά χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Δεν τους υποτιμάμε, γιατί είναι αδίστακτοι. Ο Πάγκαλος δεν είναι ούτε ιδιόρρυθμος ούτε μόνος του. Εχει την επίσημη κάλυψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Επιλέχθηκε, γιατί αυτός έχει τα προσόντα και την προϋπηρεσία για τη «δουλειά». Ενα πρόσφατο χαρακτηριστικό δείγμα της «προϋπηρεσίας» του είναι η παράδοση του Οτσαλάν. Παριστάνοντας την παρθένα, τώρα δηλώνει πως θα αποχωρήσει από την πολιτική αν δεν επιβεβαιωθούν όσα συκοφαντικά επιρρίπτει στο ΚΚΕ. Αυτός δεν εξαφανίστηκε από προσώπου Γης όταν παρέδιδε τον ηγέτη ενός ολόκληρου λαού στους δήμιούς του. Τώρα θα ιδρώσει το αυτί του;

Ομως, το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Πάγκαλος. Το πρόβλημα είναι κυρίως το ΠΑΣΟΚ. Στο «γιατί το ΠΑΣΟΚ;», η απάντηση κυρίως είναι μία. Δίνει για άλλη μια φορά εξετάσεις στην ελληνική πλουτοκρατία, στους συμμάχους της ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ, ότι αυτό είναι πιο ικανό να τα βγάλει πέρα με το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο. Ακόμα και χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη. Παίρνει στην πλάτη του την ευθύνη «να καθαρίσει» για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, αλλά και της ΝΔ, που τρίβουν τα χέρια τους.

Αν χτυπηθεί το ΚΚΕ θα πληρώσουν ακριβά οι λαϊκές δυνάμεις. Η ιστορία απέδειξε ότι ο αντικομμουνισμός είναι φωτιά, πάει πάντα χέρι χέρι με την προβοκάτσια. Ας μην παίζει κανείς με αυτή τη φωτιά, γιατί πολλές φορές κάηκαν μαζί και αυτοί που την άναψαν, που την ανέχθηκαν, αυτοί που τη χάζευαν αδιάφορα. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι, οι νέοι, ανεξάρτητα πού ανήκουν πολιτικά, έχουν συμφέρον να αποδοκιμάσουν, να αντιταχθούν στη βρώμικη αντιΚΚΕ επίθεση. Τα χιλιάδες μέλη του ΠΑΣΟΚ, οι ψηφοφόροι του να μην ακολουθήσουν την ηγεσία του στον αντικομμουνιστικό κατήφορο.

Η στάση απέναντι στο ΚΚΕ ήταν και θα παραμένει κριτήριο για τους σκοπούς, την πολιτική της κάθε δύναμης. Γιατί είναι η στάση απέναντι στο λαό και τα συμφέροντά του.

Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνουμε προς κάθε κατεύθυνση: Το ΚΚΕ δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι, γιατί καθαρός ουρανός, ούτε αστραπές ούτε βροντές φοβάται.

Ο,τι πολυτιμότερο και αδιαμφισβήτητο έχει το ΚΚΕ είναι η ηθική του υπόσταση, η ακεραιότητα και ανιδιοτέλεια των χιλιάδων αγωνιστών του, που αποδείχνεται από την 90χρονη ιστορία του και το παρόν του κάτω από τη σημαία «αγωνιζόμαστε μέχρι τέλους για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

Οι αγωνιστές, οι πραγματικοί αριστεροί, οι εργαζόμενοι έχουν πείρα και γνώση. Εμείς έχουμε απεριόριστη εμπιστοσύνη στο κριτήριό τους. Θα δώσουν την απάντηση που πρέπει. Θα κάνουν δική τους υπόθεση την υπεράσπιση και την ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Θα δώσουν μαχητική απάντηση για να γίνει η 7η Ιούνη μια νέα αφετηρία για να αντεπιτεθεί το λαϊκό κίνημα, να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία.

-- Με ιδιαίτερη ένταση εξελίσσεται η προσπάθεια να προχωρήσει σε ευρωπαϊκό επίπεδο η δημιουργία ενιαίου χώρου στην Ανώτατη Εκπαίδευση, γνωστή ως διαδικασία της Μπολόνια. Ποιος είναι ο στόχος αυτής της προσπάθειας;

-- Αυτή η προσπάθεια είναι αντίστοιχη και παράλληλη με την προσπάθεια δημιουργίας ευέλικτων σχέσεων εργασίας, ώστε η ριζοσπαστικοποίηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων να πάρει τις πιο ιδανικές μορφές για το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Δηλαδή ο εργαζόμενος να έχει δεξιότητες που χρειάζεται το κεφάλαιο για την ανάπτυξή του, για τη συσσώρευσή του και από εκεί και πέρα να αποφεύγει οποιαδήποτε παιδεία, οποιαδήποτε γνώση την οποία δε χρειάζεται και η οποία ενίοτε να μπορεί να γίνει και ενοχλητική για το ίδιο.

Αυτό το νέο μοντέλο εκπαιδευτικού συστήματος που μας προτείνουν σε αντικατάσταση των υπαρχόντων, στην ουσία έχει δύο στόχους: Αφενός το ψαλίδισμα μέχρι και την εξαφάνιση αυτού που ονομάζουμε γενική παιδεία, η οποία στο κάτω κάτω φτιάχνει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές δυνατότητες των ανθρώπων, δηλαδή το τι γνωρίζουν και κατά συνέπεια πώς μπορούν να ορίσουν την τύχη τους, να αποφασίσουν γι' αυτή και να λειτουργήσουν. Δηλαδή, διαλύει αυτό που ονομάζουμε παιδεία και το αντικαθιστά από ένα σύνολο δεξιοτήτων, οι οποίες είναι ίσα ίσα όσες το μονοπωλιακό κεφάλαιο χρειάζεται για τις δικές του δραστηριότητες.

Οι προηγούμενες φάσεις του καπιταλισμού δεν είχαν τολμήσει να προχωρήσουν σε μια τέτοια απαξίωση του εκπαιδευτικού φαινομένου, τουλάχιστον στην Ευρώπη. Η ΕΕ αυτή τη στιγμή, διαρθρωμένη στη βάση του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας, στη βάση της Μπολόνια πιο ειδικά για την εκπαίδευση, είναι σε ανοιχτό πόλεμο με μακρόχρονες ευρωπαϊκές παραδόσεις. Και στην ουσία, αυτό που ονομάζουμε ευρωπαϊσμό, τον καταλύει στο όνομα ενός κεφαλαίου που δε γνωρίζει όρια. Οσοι μας κατηγορούν για αντιευρωπαϊσμό, ας σκεφτούν ποιος τελικά είναι αντιευρωπαϊκός σ' αυτά τα ζητήματα.

-- Η προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας εντάσσεται κι αυτή στο πλαίσιο δημιουργίας ανθρώπων ακίνδυνων για το σύστημα;

-- Είναι το αναγκαίο παράρτημά του. Πέρα από την οργάνωση του κόσμου με τον τρόπο που προανέφερα, πρέπει να πάψει να λειτουργεί η πολιτική σκέψη των ανθρώπων και κυρίως να λειτουργεί προς «επικίνδυνες» κατευθύνσεις. Δεν είναι τυχαίο, σε εποχή που το κομμουνιστικό κίνημα δεν είναι στις καλύτερες μέρες του, που περνάει μια κρίση, αναδιοργανώνεται, προσπαθεί να ξαναστηθεί στα πόδια του, ότι ο κεντρικός στόχος, ο μοναδικός στόχος, το λυσσαλέο αντικείμενο της επίθεσης είναι ο κομμουνισμός, οι κομμουνιστές, είτε στην Ιστορία τους, είτε στο χαρακτήρα τους, είτε στην ιδεολογία τους.

Ο Μαρξισμός διαστρεβλώνεται με έναν επίμονο τρόπο που τελοσπάντων έχει κανείς την αίσθηση ότι αυτό το πράγμα δεν μπορεί να ήρθε μόνο του, πρέπει να είναι και λίγο καθοδηγούμενο.

Εχουμε γεμίσει επιστήμονες, οι οποίοι δηλώνουν μαρξιστές και μας παρουσιάζουν ένα μαρξισμό μεταμοντέρνο, ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με τον Μαρξ. Αυτό είναι μια μορφή αναθεώρησης. Οτι η ιδεολογία, η κοσμοθεωρία του Μαρξισμού - Λενινισμού ακόμη κι όταν φαίνεται να γίνεται αποδεκτή στην ουσία διαστρεβλώνεται.

Δεν είναι τυχαίο πως σε σχολές πολιτικών επιστημών τον Μαρξισμό τον διδάσκουν καθηγητές ανάλυσης πολιτικού λόγου, τον κάνουν μια τεχνική όπως οι υπόλοιπες, ένα τίποτα και στην ουσία διδάσκουν τα αυριανά στελέχη αυτής της κατάστασης για το πώς θα πετάνε και καμία μαρξιστική φράση μέσα στα λεγόμενά τους, ώστε να δείξουν στους εργαζόμενους ότι κι ο Μαρξ συμφωνεί για την υπερεκμετάλλευσή τους. Είναι μια χυδαία πολιτική παραπλάνησης τόσο επίμονη όμως που αν μη τι άλλο σου δίνει και αισιοδοξία στο τέλος. Κοίταξε πόσο φοβούνται και τι φοβούνται.

Η επίθεση στη Σοβιετική Ενωση αποτελεί άλλη μια πτυχή της αναθεώρησης στην Ιστορία. Αν τους πιστέψουμε, μετά τη Ρώσικη Επανάσταση και εξαιτίας της Ρώσικης Επανάστασης δεν έπρεπε να έχει μείνει ζωντανός Ρώσος, από τις τόσες λιμοκτονίες, σφαγές, εκτοπίσεις.

Η αναθεώρηση σήμερα καταργεί και τους ίδιους τους κανόνες της επιστήμης. Στην Ιστορία, δίνουμε πίστη στο μετρήσιμο. Το μετρήσιμο τείνει να καταργηθεί από τις μεταμοντέρνες σχολές Ιστορίας. Ο,τι θέλεις λες. Και τελικά, δεν έχει σημασία τι είναι η Ιστορία, αλλά τι θυμούνται οι άνθρωποι και εφόσον θυμούνται ότι αισθάνονται κακό πράγμα, αυτό είναι, φτάνει. Είναι δυνατόν τόσα χρόνια μετά οι μόνες μας πηγές για την περίοδο εκείνη να είναι ο Τρότσκι και οι τροτσκιστές και μ' αυτό πάντοτε να στηρίζουμε θεωρίες για το τι ήταν η Ρωσία, σε διάφορες παραλλαγές;

Πρόσφατα, υποδέχτηκα μια σειρά αρχείων για το λιμό στην Ουκρανία. Σε καμία περίπτωση από αυτές τις πηγές δεν προκύπτουν οι τερατολογίες που ακούμε για τη Σοβιετική Ενωση. Αντίθετα, υπάρχουν επανειλημμένες οδηγίες της πολιτικής αστυνομίας ότι αυτοί οι άνθρωποι - οι εξόριστοι, αυτοί που βρίσκονται σε ανοιχτό εμφύλιο πόλεμο με τη σοβιετική εξουσία - πρέπει να πληρώνονται κανονικά και να έχουν τα ίδια κοινωνικά δικαιώματα. Πρέπει, βεβαίως, να φύγουν από το σύστημα παραγωγής για να μην τους σαμποτάρουν, π.χ. να μην καίνε τη σοδειά κλπ.

Δε νομίζω ότι, όταν οι ΝΑΖΙ έστελναν τους Εβραίους στο κρεματόριο έδιναν οδηγίες, «να τους πληρώνεται κανονικά ο μισθός και να τους έχετε κοινωνική ασφάλιση», ούτε το 1916 οι Τούρκοι στους Αρμένιους.

-- Σε μια περίοδο σχεδόν μονοκρατορίας του καπιταλισμού, πώς ερμηνεύεται αυτή η αντικομμουνιστική εκστρατεία;

-- Για να μάθεις ποιος είσαι κοίτα τον εχθρό σου. Εμένα με ενθουσιάζει το γεγονός πως έχουν εκτιμήσει ότι εν καιρό παντοδυναμίας η μόνη απειλή που πραγματικά μπορεί να κλονίσει την κυριαρχία τους προέρχεται από κομμουνιστές ό,τι και να είναι αυτό στο σημερινό κόσμο. Το σύστημα που φαίνεται παντοδύναμο και κυρίαρχο, το ίδιο το σύστημα μας αποκαλύπτει την αδυναμία του. Οτι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα ξαναφτιάξει εργάτες που έχουν μόνο την εργατική τους δύναμη να πουλήσουν, θα ξαναφτιάξει προλετάριους, θα ξαναφτιάξει ανθρώπους που έχει λεηλατηθεί το αντικείμενο του μόχθου τους, κατά συνέπεια θα φτιάξει ανθρώπους που θα μισούν το σύστημα αυτό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να βρουν όχι μόνο ιδεολογικό καταφύγιο, αλλά κυρίως πολιτικό καταφύγιο, οργάνωση. Οργάνωση της εργατικής τάξης για να οργανωθούν και να πολεμήσουν μαζί της. Δεν πρέπει να βρουν εργαλείο ταξικού αγώνα. Γι' αυτό και η τρομερή λύσσα να υπονομεύσουν με οποιονδήποτε τρόπο πρώτον την ιδεολογία και την ιστορία μαζί και δεύτερον το ίδιο το οργανωτικό πλέγμα.

Οταν η οργάνωση γίνει μισητή σε ανθρώπους που μισούν το καθεστώς, τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι ακίνδυνοι. Καταφεύγουν σε ατομικές λύσεις. Επανειλημμένα ο αναρχισμός στις διάφορες εκδοχές του το έχει κάνει. Αυτό δημιουργεί μόνο εντυπώσεις, ποτέ δε δίνει πολιτικές λύσεις, ποτέ δεν ανατρέπει ένα σύστημα.

-- Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, γενικά οι εκπαιδευτικοί, η διανόηση, μπορούν να συμβάλουν ώστε να αποκαλυφθεί το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ;

-- Μπορούν με πάρα πολλούς τρόπους. Πρώτα απ' όλα γιατί διδάσκουν, έρχονται σε επαφή με νέο κόσμο, με παιδιά. Και εκεί μπορούν να πουν αυτά που οι ίδιοι καταλαβαίνουν, διαισθάνονται. Αυτό θέλει συνείδηση και αποφασιστικότητα στον κόσμο που ζούμε. Θέλει μια προδιάθεση απειθαρχίας σ' αυτό το πλήθος των οδηγιών που μας έρχεται και μας ζητείται να εφαρμόσουμε. Θέλει εμείς να παραμείνουμε δάσκαλοι.

Οι διανοούμενοι, όσοι είναι διανοούμενοι, έχουν μια ιδιότητα να αντιλαμβάνονται τα προσερχόμενα. Το είπε κι ο Καβάφης. Εχουν το επίπεδο της γνώσης, να αντιλαμβάνονται ποια είναι η κατάσταση και πού πάει. Είναι καιρός η διανόηση να κάνει τη δουλειά της, να βγει μπροστά και να εξηγήσει τα πράγματα. Στο λόγο των διαφημιστικών εταιρειών που έχουν αναλάβει τη διαχείριση του πολιτικού λόγου να αντιτάξει το λόγο της αλήθειας, της πραγματικότητας, τον επιστημονικό λόγο. Γιατί η πραγματικότητα τελικά είναι η βάση για τη σωστή πολιτική επιλογή των ανθρώπων.

-- Στις ευρωεκλογές μπαίνει το δίλημμα με την ΕΕ ή ενάντια σ' αυτή. Ποια πρέπει να είναι η επιλογή;

-- Η επιλογή είναι απλούστερη απ' ό,τι παρουσιάζεται σε κανάλια δημοσκοπήσεις, συζητήσεις σε όλο αυτόν το μηχανισμό προπαγάνδας που έχει στηθεί ολόγυρά μας. Στην ουσία, τα κόμματα μπορεί να είναι όσα θέλουν, ανερχόμενα, κατερχόμενα, οικολογικά ή οτιδήποτε, αλλά η επιλογή είναι μεταξύ δύο πολιτικών αντιλήψεων, δύο πολιτικών γραμμών. Στην ουσία ή είσαι κάτω από το πολύχρωμο μεν, αλλά στην ουσία του ενιαίο ταξικά και κοινωνικά προσανατολισμένο και καταπιεστικό πια σχήμα που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ενωση ή ενάντια σε αυτό. Τρίτη επιλογή δε φαίνεται να υπάρχει. Και είναι ορατό αυτό ιδιαίτερα σε εποχές καπιταλιστικής κρίσης όπου ο καπιταλισμός αναδιαρθρώνεται, είναι σκληρός ακόμη και με τα ίδια τα μέλη του - διαγκωνίζονται για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι, άλλοι θα πεθάνουν, άλλοι θα επιβιώσουν, άλλοι θα γίνουν μεγάλοι, άλλοι θα γίνουν μικροί. Φανταστείτε πόσο σκληρό είναι για τους λαούς αυτό το σύστημα. Γιατί, φυσικά, ο διαγκωνισμός των καπιταλιστών έχει να κάνει με το ποιος θα προλάβει πρώτος να ριζοσπαστικοποιήσει μέχρι τα έσχατα την εκμετάλλευση των εργαζομένων, για να έχει συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στους υπόλοιπους.

Η επιλογή λοιπόν είναι απλή. Τα κόμματα του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας, όλα εκτός από το ΚΚΕ, ισχυρίζονται ότι μόνη μας ελπίδα είναι η ΕΕ. Είναι μονόδρομος. Για όλους; ή μόνο για το μονοπωλιακό κεφάλαιο; Αυτό δεν το λένε. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που λέει ΟΧΙ σ' αυτόν το δρόμο και αποδεικνύει το γιατί με χίλιους δυο τρόπους και από χίλιες δυο πλευρές. Και η επιλογή σ' αυτό είναι πάρα πολύ εύκολη, άσχετα αν όλο αυτό το νέφος, το προπέτασμα καπνού εμποδίζει τον πολύ κόσμο που τα συμφέροντά του είναι με το ΚΚΕ, να το δει ξεκάθαρα.

Αυτά υπογραμμίζει στη συνέντευξή του στον «Ρ» ο Πασχάλης Μολυβδάς, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, καθηγητής Φυσιολογίας του Ιατρικού Τμήματος, κοσμήτορας της Σχολής Υγείας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο Π. Μολυβδάς επισημαίνει ότι η εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας πλήττει τη λαϊκή οικογένεια και τονίζει πως ο αγώνας των πανεπιστημιακών και όλων των εργαζομένων πρέπει να στοχεύει στην καθιέρωση ενός πραγματικά σύγχρονου δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας και Παιδείας που θα αξιοποιεί, ορθολογικά, τις δυνατότητες και τις εξελίξεις της επιστήμης και θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

Αναφερόμενος στις ευρωεκλογές σημειώνει ότι ένα ενισχυμένο με την ψήφο του λαού ΚΚΕ θα αποτελεί ισχυρή δύναμη αποτροπής των αντιλαϊκών μέτρων που απεργάζονται η ΕΕ και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου».

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

-- Στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης προωθείται η εμπορευματοποίηση της γνώσης, ώστε ν' ανοίγει ο δρόμος για νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες του κεφαλαίου. Η «πηγή» αυτής της πολιτικής βρίσκεται στην ΕΕ (απόφαση της Λισαβόνας, κατευθύνσεις της Μπολόνια, κλπ.). Πού στοχεύει και ποιες οι επιπτώσεις στις σπουδές των παιδιών της λαϊκής οικογένειας;

Οσο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, φυσικά και δε χωρούν. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση όταν γίνει εμπόρευμα χάνει το χαρακτήρα της. Στον 20ό αιώνα προστέθηκαν στα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην Υγεία και στην Κοινωνική Ασφάλιση και το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν περιορίζονται.

Επιπλέον, έχουν μπει δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και έχει θεσμοθετηθεί η δυνατότητα επιβολής διδάκτρων στα προπτυχιακά προγράμματα! Η λαϊκή οικογένεια συνεπώς θα κληθεί είτε να πληρώσει, είτε τα παιδιά της θα αποκλείονται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

-- Ο τομέας της επιστημονικής έρευνας στη χώρα μας «πάσχει», ενώ πρόβλημα υπάρχει στον προσανατολισμό της και ως προς την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της. Ποιοι ευθύνονται και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα;

-- Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κανένας προσανατολισμός. Ο καθένας μας κάνει ό,τι θέλει, ή, καλύτερα, συνεχίζει ό,τι έμαθε έξω, ανεξάρτητα αν αυτό είναι συμβατό με τις ανάγκες του τόπου ή όχι. Δεν υπάρχουν κανόνες δεοντολογίας και όπου υπάρχουν δε λειτουργούν, ή προσποιούνται ότι λειτουργούν.

Δεν υπάρχει κανένα πλαίσιο κατοχύρωσης της θέσης των ιδρυμάτων και των ερευνητών στα πιθανά πνευματικά δικαιώματα (patents) και αυτά πηγαίνουν συνήθως στον χρηματοδότη που πολλές φορές είναι ιδιώτης. Ισως να είναι και από τα δυσκολότερα προβλήματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Διότι εξαιτίας της υποχρηματοδότησης κυρίως και έλλειψης κανόνων έχει ήδη δημιουργηθεί ένα περιβάλλον με το οποίο είτε συντονίζεσαι, είτε αποβάλλεσαι.

Μόνο η οργανωμένη συστηματική πάλη των πανεπιστημιακών μπορεί να οδηγήσει σε αποτελέσματα. Πρέπει όμως να προσθέσω ότι όλα τα ανωτέρω δε σημαίνουν ότι δε γίνεται ποιοτική έρευνα στην Ελλάδα.

-- Σαν ιδεολογική αντιπαράθεση με την «κυρίαρχη αντίληψη» που υποστηρίζει, ανοιχτά, την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, εμφανίζεται, από πανεπιστημιακούς που δηλώνουν «προοδευτικοί», ή και «αριστεροί», η γενικόλογη θέση για ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, «δημοκρατικό», ή και «κοινωνικό». Θέλετε να το σχολιάσετε;

-- Η Παιδεία δεν είναι προϊόν και οι φοιτητές ή οι σπουδαστές δεν είναι καταναλωτές, αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε. Το πανεπιστήμιο, είτε είναι δημόσιο, είτε όχι, από τη στιγμή που αρχίζουμε να εξειδικεύουμε, ή να ορίζουμε ότι κάποιοι θα μπορούσαν και να πληρώνουν κάτω από προϋποθέσεις και στολίζουμε το δημόσιο πανεπιστήμιο με τέτοιου είδους περικοκλάδες, τότε έχουμε, ήδη, αλλοιώσει το χαρακτήρα του. Τι θα πει δημοκρατικό, ή κοινωνικό; Μήπως οι κύριοι αυτοί θέλουν να πουν ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν έχει αυτά τα στοιχεία και θα τα αποκτήσει αν επιτραπούν και τα ιδιωτικά;

-- Η Υγεία - όπως και η Παιδεία - έχει μετατραπεί από «κοινωνικό αγαθό» σε εμπορικό προϊόν και, μάλιστα, πανάκριβο. Στα πανεπιστημιακά νοσοκομεία η πρόσβαση των φτωχών ανθρώπων είναι πολύ δύσκολη - οι «λίστες αναμονής» είναι τεράστιες, η επίσκεψη στα «απογευματινά ιατρεία» πολύ ακριβή και το περιβόητο «φακελάκι» «καλά κρατεί». Το λεγόμενο ΕΣΥ «νοσεί βαριά», ενώ θεριεύει η επιχειρηματική - κερδοσκοπική δράση ιδιωτών στο χώρο. «Εχει γιατρειά» αυτή η κατάσταση;

-- Και στην Υγεία όπως και στην Παιδεία πηγή του κακού είναι η υποχρηματοδότηση. Στην Υγεία όμως έχουμε και την άναρχη χρήση των πόρων. Η αναρχία γενικά του συστήματος εξυπηρετεί όλους όσοι πλουτίζουν από αυτήν.

Οι ελλείψεις στο χώρο της Υγείας σε προσωπικό όλων των κλάδων δημιουργούν τις λίστες αναμονής και υπάρχουν δύο τρόποι να τις παρακάμψεις: Ο χρηματισμός, ή η στροφή στον ιδιωτικό τομέα. Πολλές φορές υποψιάζομαι ότι η συστηματική υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος Υγείας έχει στόχο να τονώσει τον ιδιωτικό τομέα.

-- Οι εργαζόμενοι και στο χώρο της Παιδείας και στο χώρο της Υγείας έχουν πολλά προβλήματα. Πού πρέπει να στοχεύει ο αγώνας τους;

-- Στην καθιέρωση ενός πραγματικά σύγχρονου, δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας και Παιδείας που αξιοποιεί ορθολογικά τις δυνατότητες και τις εξελίξεις της επιστήμης. Και οι δύο αυτοί κλάδοι έχουν σημαντική προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και η πολιτεία οφείλει να εξασφαλίζει ικανοποιητικές αμοιβές και συνθήκες εργασίας, ανάλογες με την περιγραφή των προσόντων και ανάλογες με την περιγραφή των καθηκόντων που προβλέπονται. Πράγμα που σήμερα δε γίνεται.

-- Καλείτε τους επιστήμονες, τους διανοούμενους, όλους τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να ενισχύσουν το ΚΚΕ στις ερχόμενες ευρωεκλογές. Γιατί να επιλέξουν αυτό το ψηφοδέλτιο;

-- Διότι, πρώτα απ' όλα, αποδείχθηκε από τις επιπτώσεις της κρίσης και τα μέτρα που παίρνονται με πρόσχημα περισσότερο την κρίση, ότι τα άλλα κόμματα τους έλεγαν ψέματα για τον «παράδεισο» της ΕΕ. Επιχειρούν να ρίξουν στις πλάτες των εργαζομένων τα βάρη της κρίσης αφήνοντας στο απυρόβλητο αυτούς που πραγματικά ευθύνονται.

Το ΚΚΕ θα βρίσκεται στο πλευρό των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων και, την επομένη των εκλογών, ενισχυμένο θα αποτελεί ισχυρή δύναμη αποτροπής των αντιλαϊκών μέτρων που απεργάζονται η ΕΕ και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου».

Με άλλα λόγια, για τα επόμενα χρόνια προβλέπονται πολλά και ισχυρά αντιλαϊκά μποφόρ. Τόσο η Τράπεζα της Ελλάδας όσο και οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί ζητούν αιματηρό πρόγραμμα λιτότητας για τη μείωση των δημόσιων ελλειμμάτων και του χρέους

Αυτή είναι λίγο - πολύ η, γνωστή άλλωστε, εικόνα της Ελλάδας του εκσυγχρονισμού και των μεταρρυθμίσεων, όπου τη σφραγίδα έβαλαν καθοριστικές πολιτικές αποφάσεις, όπως η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, η ψήφιση της στρατηγικής της Λισαβόνας, κλπ. Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός του ελληνικού κεφαλαίου, η ενσωμάτωσή του στην Ευρωπαϊκή Ενωση διαμόρφωσαν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη σημερινή θέση της χώρας, και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάνε, ενόψει ευρωεκλογών, στις 7 του Ιούνη, οι εργαζόμενοι, οι οποίοι υπήρξαν και τα μεγάλα θύματα των βάρβαρων πολιτικών του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού που προώθησαν η άρχουσα τάξη και το πολιτικό της σύστημα.

Σήμερα, όμως, η ελληνική οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με την οικονομική κρίση, βρίσκεται στη φάση της κρίσης. Το επιβεβαίωσαν άλλωστε και τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, τα οποία κατέγραψαν άνοδο του ΑΕΠ μόλις 0,3% το α' τρίμηνο του 2009, ενώ για το σύνολο του έτους προβλέπεται συρρίκνωση -1,9%.

Το νέο αυτό περιβάλλον της κρίσης, με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ο ελληνικός καπιταλισμός, εντείνει τους προβληματισμούς και τις διεργασίες στους κόλπους της άρχουσας τάξης της χώρας: α) Για το πώς θα βγουν από την κρίση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. β) Το τοπίο που θα αντιμετωπίσουν την επόμενη μέρα της κρίσης. Εννοείται, βέβαια, ότι οι όποιες λύσεις δοθούν θα κινούνται σε αντιλαϊκή κατεύθυνση. Αυτό όμως δεν αρκεί για τους εκπρόσωπους της ολιγαρχίας. Βλέπουν ότι στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΟΝΕ τα περιθώρια διαχείρισης του ελληνικού καπιταλισμού έχουν στενέψει επικίνδυνα. Οτι το ελληνικό κεφάλαιο, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού του με τις άλλες κεφαλαιοκρατικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, χάνει έδαφος. Οι προσωρινές ανάσες που πήρε τα προηγούμενα χρόνια με την έξοδό του στα Βαλκάνια και την Α. Ευρώπη εξαντλούνται. Επομένως, κάτι πρέπει να κάνουν. Και ασφαλώς δε θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια. Εδώ δε συζητάμε αν οι λύσεις που θα δοθούν θα είναι ή όχι αντιλαϊκές. Αυτό που τίθεται σε συζήτηση είναι η σφοδρότητα της αναπόφευκτης νέας επίθεσης. Και αν η άρχουσα τάξη μοιάζει σήμερα σαν παγιδευμένο θηρίο μέσα στο ευρωπαϊκό της κλουβί - αυτό ασφαλώς συνιστά αντίφαση του συστήματος - θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι στο προσεχές διάστημα - μετά τις ευρωεκλογές - θα ακολουθήσει μια ευρείας έκτασης σφοδρή επίθεση σε βάρος των εργαζομένων και των συμφερόντων τους.

Από την άποψη αυτή ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες οι επισημάνσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Προβόπουλου, σε πρόσφατη ομιλία του στους επιχειρηματίες της Κεντρικής Ελλάδας, όπου με αρκετά σαφή τρόπο περιέγραψε τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει σήμερα η άρχουσα τάξη, και τι, κατά τη γνώμη του, πρέπει να γίνει για να τα ξεπεράσει. Ο ίδιος διατύπωσε την άποψη ότι «το μοντέλο της ανάπτυξης που μας έφερε ως εδώ σήμερα έχει πλέον εξαντλήσει τη δυναμική του». Στη συνέχεια αναλύει τη θέση αυτή, αναφέροντας: «Δυστυχώς παραβλέψαμε ένα βασικό, καθοριστικό στοιχείο: Οτι η ανάπτυξη των τελευταίων ετών στηρίχθηκε κυρίως σε συγκυριακούς παράγοντες που δεν επρόκειτο να διατηρηθούν εσαεί, αφού συνδέονταν κυρίως με την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ. Σας θυμίζω: Την αποκλιμάκωση του πληθωρισμού, την εξάλειψη του συναλλαγματικού κινδύνου, τη μεγάλη υποχώρηση των επιτοκίων και τη ραγδαία πιστωτική επέκταση, την επακόλουθη άνοδο των εισοδημάτων και της κατανάλωσης, τις ισχυρές ενέσεις ζήτησης των κοινοτικών πόρων». Για να καταλήξει: «Ηταν βεβαίως και τότε φανερό ότι με τον καιρό οι παράγοντες αυτοί θα αποδυναμωθούν και ότι η περίοδος ταχείας ανόδου είχε ημερομηνία λήξης. Η κρίση που σήμερα αντιμετωπίζουμε απλώς επιβεβαιώνει με βίαιο τρόπο αυτή την εκτίμηση και οδηγεί ταχύτερα απ' ό,τι περιμέναμε σε ανακοπή της οικονομικής ανόδου».

Πώς ερμηνεύεται από τη σκοπιά μας η θέση αυτή; Αυτό που επισήμανε ο Γ. Προβόπουλος, για λογαριασμό της τάξης του βέβαια, είναι ότι την τελευταία 10ετία ο μηχανισμός καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, και στη χώρα μας, στηρίχθηκε στο πιστωτικό σύστημα και σε ένα περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων και πληθωρισμού, που οδήγησε μεγάλα τμήματα των εργαζομένων στα γκισέ των τραπεζών. Η ιδιωτική υπερχρέωση ήταν εκείνη που οδηγούσε ανοδικά την καπιταλιστική ανάπτυξη, καθώς τα καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια τροφοδοτούσαν την ιδιωτική κατανάλωση, ενίσχυαν τη ζήτηση βιομηχανικών εμπορευμάτων, στήριξαν την αγορά ακινήτων. Ετσι λειτουργούσε ο μηχανισμός καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και στην Ελλάδα τη χρυσή περίοδο για την αστική τάξη. Με δραματικό ίσως τρόπο, ο κ. Προβόπουλος προειδοποιεί ότι το συγκεκριμένο μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης και συγκυριακά χαρακτηριστικά είχε, αλλά και ότι έχει εξαντλήσει τη δυναμική του. Επομένως, το πρόβλημα περιπλέκεται. Δε θα πρέπει απλώς η αστική τάξη να αναμένει την έξοδο της παγκόσμιας αγοράς από την κρίση. Θα πρέπει να αναζητήσει και το νέο «μοντέλο» απομύζησης υπεραξίας, ώστε να αρχίσει να λειτουργεί αποτελεσματικά η ασθμαίνουσα καπιταλιστική μηχανή. Και εδώ τα πράγματα αγριεύουν επικίνδυνα. Οι διαχειριστές του συστήματος τα επόμενα χρόνια, είτε πρόκειται για κυβέρνηση της ΝΔ, είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε συμμαχική, θα πρέπει, κατά τον Γ. Προβόπουλο, να αντιμετωπίσουν:

• Τα μεγάλα ελλείμματα του δημόσιου τομέα και του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, καθώς και το καλπάζον δημόσιο χρέος.
• Την αναποτελεσματική λειτουργία του ευρύτερου δημόσιου τομέα και της δημόσιας διοίκησης που επιβαρύνουν την επιχειρηματική δραστηριότητα.
• Την εσωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας, με παραγωγή προσανατολισμένη στην εσωτερική αγορά και χαμηλή παραγωγικότητα.
• Τη ρηχή επιχειρηματικότητα που στρέφεται κυρίως στην παροχή καταναλωτικών αγαθών και υπηρεσιών, με σχετικώς λίγα εγχειρήματα να εντάσσονται σε μια αλυσίδα αξίας, με πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις.

Με άλλα λόγια, για τα επόμενα χρόνια προβλέπονται πολλά και ισχυρά αντιλαϊκά μποφόρ. Τόσο η Τράπεζα της Ελλάδας, όσο και οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί ζητούν αιματηρό πρόγραμμα λιτότητας για τη μείωση των δημόσιων ελλειμμάτων και του χρέους, αλλά και ένα ...συνεκτικό και μακροχρόνιο πρόγραμμα τόνωσης της επιχειρηματικότητας, της εξωστρέφειας και της ανταγωνιστικότητας με τολμηρές διαρθρωτικές παρεμβάσεις (Τράπεζα της Ελλάδας). Από την πλευρά του ο υπουργός Οικονομίας μας απειλεί με ...δεύτερο κύμα μεταρρυθμίσεων, που προφανώς θα ανακοινωθεί αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Ολα στο σφυρί λοιπόν. Εργασιακές σχέσεις, Ασφαλιστικό, προώθηση των ανατροπών στην Παιδεία και την Υγεία, νέα πακέτα στήριξης των επιχειρήσεων. Ο Μινώταυρος του κεφαλαίου διψάει για νέο εργατικό αίμα, ώστε να αναζωογονηθεί και να ποτίσει τα κέρδη του.

Το περιβάλλον που θα αντιμετωπίσει η αστική τάξη μετά την κρίση δεν είναι ευκρινές. Αλλά τα περιθώρια διαχείρισης του συστήματος έχουν στενέψει. Οσο οξύτερα είναι τα προβλήματα με τα οποία θα βρεθεί αντιμέτωπη η αστική τάξη, τόσο πιο επιθετική και βίαιη θα γίνει απέναντι στους εργαζόμενους. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Γι' αυτό στις ευρωεκλογές στις 7 του Ιούνη ψήφο μόνο στο ΚΚΕ. Γιατί είναι το κόμμα που ξέρει να μάχεται και να υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα χωρίς συμβιβασμούς, με αυταπάρνηση και αυτοθυσία. Γιατί στο πρόγραμμά του έχει στόχο την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την κοινωνική και οικονομική απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεζόμενων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.

Eurokinissi

Πίσω από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, βρίσκονται τα ίδια κόμματα, που με συνέπεια υπηρετούν τους βιομήχανους και τους άλλους μεγαλοεργοδότες

Το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού 2007 - 2013 είναι συνολικού προϋπολογισμού 3,013 δισ. ευρώ. Καταρτίστηκε από την κυβέρνηση, προκειμένου να χρηματοδοτήσει δράσεις κατάρτισης και επανακατάρτισης ανέργων και απολυμένων, τη βραχύχρονη επιδοτούμενη απασχόληση χιλιάδων ανέργων, δραστηριότητες, που, στο σύνολό τους, στόχο έχουν να ανακυκλώσουν και να συγκαλύψουν την πραγματική ανεργία. Οι στόχοι του Προγράμματος απέκτησαν ακόμα πιο επιτακτικό χαρακτήρα με το βάθεμα της οικονομικής κρίσης και την αύξηση της ανεργίας (στατιστικά, άγγιξε το 9,1% το Φλεβάρη του 2009, με 450.997 ανέργους).

Το κεφάλαιο και τα κόμματά του, από τη μια, φοβούνται την όξυνση της ταξικής πάλης. Από την άλλη, βλέπουν στην κρίση μια καλή ευκαιρία να ισοπεδώσουν τις εργασιακές σχέσεις και να διασφαλίσουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στη φάση της οικονομικής μεγέθυνσης που θα ακολουθήσει. Γι' αυτό και διοχετεύουν τεράστια ποσά για την ενσωμάτωση των εργατικών αντιδράσεων, από τη μια, και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, από την άλλη.

Σ' αυτήν τη βαθιά αντεργατική μεθόδευση και στρατηγική, η οποιαδήποτε κυβέρνηση, η ΝΔ σήμερα, δε θα μπορούσε να βρει ικανότερους συνδιαχειριστές από τους μεγαλοεργοδότες και τους εκπροσώπους του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού. Οι οποίοι, με την υπογραφή τους στην Προγραμματική Συμφωνία, πρόθυμα σπεύδουν να πάρουν 60 περίπου εκατομμύρια από την πίτα των τριών και πλέον δισ.

Οι διθύραμβοι που επιφύλαξε για τους «κοινωνικούς εταίρους» η υπουργός Απασχόλησης την περασμένη Παρασκευή, όταν ανακοίνωσε την Προγραμματική Συμφωνία, είναι δηλωτικοί του κλίματος συναίνεσης που έχουν καλλιεργήσει από κοινού εργοδότες - συνδικαλιστικές πλειοψηφίες και τα κόμματά τους. Μια συναίνεση, που γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη για τους εργαζόμενους και τα πραγματικά τους συμφέροντα, ύστερα από τη συμφωνία, στην οποία κατέληξαν, στις 18 του περασμένου Φλεβάρη, η ΓΣΕΕ και οι εργοδοτικές ενώσεις για την από κοινού προβολή 11 σημείων - πρωτοβουλιών στο όνομα της αντιμετώπισης δήθεν της κρίσης.

Εργοδότες και εργατοπατέρες έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από ένα κείμενο - λαιμητόμο για τις πραγματικές ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων, προσπαθώντας να πείσουν ότι ο θύτης και το θύμα, αυτός που δημιουργεί την κρίση και αυτός που την πληρώνει, βρίσκονται στην ίδια βάρκα. Η συμφωνία της ΓΣΕΕ σ' αυτό το κατάπτυστο κείμενο αποτελεί μνημείο συμβιβασμού. Πρέπει να καταδικαστεί από τους εργαζόμενους με το εξής δεδομένο: Οτι η συνδικαλιστική πλειοψηφία, η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, δε λειτουργεί μόνη της.

Οι παρατάξεις εκφράζουν και υπηρετούν τη στρατηγική των κομμάτων τους, τα οποία με τη σειρά τους υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η συμφωνία στα 11 αντεργατικά σημεία, όπως προηγούμενα η υπογραφή της πλειοψηφίας στις κατάπτυστες συλλογικές συμβάσεις και στα πορίσματα των «κοινωνικών διαλόγων», είναι συμφωνία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με τους βιομήχανους, τους μεγαλοτρεπεζίτες, τους μεγαλέμπορους, τους μεγαλοεργοδότες. Η στήριξη αυτής της στρατηγικής στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι που βαραίνει σημαντικά και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τον καθιστά συνένοχο.

Να γιατί τα κόμματα των «κοινωνικών εταίρων» πρέπει στις 7 του Ιούνη να μαυριστούν στην κάλπη των ευρωεκλογών. Επειδή η στρατηγική τους στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι ενιαία, προς όφελος της μεγαλοεργοδοσίας. Επειδή, με ιμάντα τις συνδικαλιστικές τους παρατάξεις, προσπαθούν να σύρουν το εργατικό κίνημα στην ήττα, στο συμβιβασμό, στον εκφυλισμό, να το καταστήσουν συνέταιρο και όχι ταξικό αντίπαλο με το κεφάλαιο. Η ενίσχυση του ΚΚΕ, η ισχυροποίησή του και στην κάλπη, μαζί με το δυνάμωμα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, είναι προϋπόθεση αναγκαία, για να φοβηθούν, να τρομάξουν οι εργοδότες και οι εκπρόσωποί τους. Και αυτό μπορεί να το καταλάβει ο κάθε εργαζόμενος βάζοντας σε κίνηση τη δική του πείρα. Ανατρέχοντας στα όσα αντεργατικά έχουν κατά καιρούς συμφωνήσει οι μεγαλοεργοδότες με τη ΓΣΕΕ, ανάμεσά τους και τα 11 κοινά σημεία για την αντιμετώπιση δήθεν της οικονομικής κρίσης.

ΓΣΕΕ και εργοδότες είχαν συμφωνήσει, ανάμεσα σε άλλα, στα παρακάτω σημεία:

-- Αμεση καταβολή της κρατικής χρηματοδότησης στο Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής, ώστε να καθοριστούν οι προτεραιότητες και να αρχίσει η λειτουργία του. Το συγκεκριμένο Ταμείο, όταν λειτουργήσει, θα παρέχει βοήθεια ύψους 238 ευρώ το χρόνο ή αλλιώς 0,66 ευρώ την ημέρα (!) σε 2,1 εκατομμύρια πολίτες, που καταγράφονται στατιστικά κάτω από το επίσημο όριο φτώχειας. ΓΣΕΕ και βιομήχανοι ζητούν επί της ουσίας τα φτωχά λαϊκά στρώματα να κλείσουν το στόμα τους και να μη διεκδικούν με 0,66 ευρώ την ημέρα!

-- Ιδρυση Παρατηρητηρίου παρακολούθησης των εξελίξεων στην αγορά εργασίας, με στόχο την εναρμόνιση της προσφοράς με τη ζήτηση. Η συγκεκριμένη πρόταση είναι βγαλμένη από τη στρατηγική της Λισαβόνας. Αποτέλεσε σημείο συμφωνίας ανάμεσα και στους αρχηγούς των κρατών - μελών της ΕΕ στην πρόσφατη έκτακτη Σύνοδο για την Απασχόληση στην Πράγα. ΓΣΕΕ και εργοδότες απαιτούν τη συγκρότηση των μηχανισμών εκείνων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ώστε πιο αποτελεσματικά να καταγράφει και να μεταφέρει στην εκπαίδευση τις κερδοσκοπικές τους ανάγκες, προσαρμόζοντας σ' αυτές το εργατικό δυναμικό.

-- Αμεση εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας (98/59) για την εφαρμογή κοινωνικού σχεδίου στις ομαδικές απολύσεις. Η ΓΣΕΕ συμφώνησε με τους βιομήχανους ότι οι ομαδικές απολύσεις είναι καθ' όλα νόμιμες και αποδεκτές, αρκεί ο εργοδότης να μπορεί να τις δικαιολογήσει και να παρουσιάσει ένα οποιοδήποτε σχέδιο για την απορρόφηση των αντιδράσεων και των κραδασμών που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια ομαδική απόλυση.

-- Προσωρινή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στο ύψος που αντιστοιχεί στις εισφορές του βασικού μισθού, για νέες προσλήψεις εντός του 2009, σε επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι 10 εργαζόμενους. Επίσης, κρατική συμμετοχή στις ασφαλιστικές εισφορές νέων που δεν έχουν εργασιακή εμπειρία για ένα χρονικό διάστημα (π.χ. 12 μήνες). Σύμφωνα με την πρώτη θέση, ο εργοδότης δε θα καταβάλει για τον εργαζόμενο τις ασφαλιστικές εισφορές που αντιστοιχούν στο πραγματικό ύψος του μισθού του, αλλά στο ύψος του κατώτερου βασικού μισθού, που με βάση τα όσα έχει υπογράψει η ΓΣΕΕ κυμαίνεται σήμερα στα 701 ευρώ και από 1η Μάη 2009 θα πάει στα 740. Ανάλογες προτάσεις έχει διατυπώσει και το ΠΑΣΟΚ, ζητώντας τη μείωση και τη χρηματοδότηση από το κράτος των εργοδοτικών εισφορών. Ανάλογη είναι η φιλοσοφία και της δεύτερης κοινής πρότασης ΓΣΕΕ - εργοδοτών.

-- Κατάργηση των αντικινήτρων στη διανομή κερδών και την πρόσθετη ασφαλιστική κάλυψη χαμηλόμισθων εργαζομένων. ΓΣΕΕ - ΣΕΒ προτείνουν τη μείωση της φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων, την ίδια ώρα που ανοίγει παράθυρο στην προώθηση των λεγόμενων Επαγγελματικών Ταμείων. Επειδή μέχρι τώρα τα Ταμεία αυτά δεν προχωρούν, οι βιομήχανοι σπεύδουν να εξασφαλίσουν ότι σε περίπτωση δημιουργίας τους, αυτοί πρέπει να εκπίπτουν από τη φορολόγηση τυχόν εισφορών τους.

Εργοδότες και συνδικαλιστική πλειοψηφία άφησαν ακόμα ανοιχτή τη συζήτηση και για μια ακόμα πρόταση: Τη δημιουργία Ταμείου αναχρηματοδότησης επιχειρήσεων με κεφάλαια τραπεζών. Η ΓΣΕΕ ζητάει να φτιαχτεί ένα ταμείο απ' όπου, ανά πάσα στιγμή, οι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στον ανταγωνισμό θα αντλούν κεφάλαια. Οπως ακριβώς έκανε με τη βοήθειά της και η «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία», η οποία, αφού εξασφάλισε χρηματοδότηση 35 εκατομμυρίων με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, έσπευσε να βάλει σε εφαρμογή το επιχειρησιακό της σχέδιο, που προβλέπει απολύσεις και λουκέτα.

Οι άνεργοι, μάλιστα, προβλέπεται να απορροφηθούν σε βραχύχρονες θέσεις απασχόλησης στους δήμους και τις νομαρχίες, ή σε προγράμματα κατάρτισης, η χρηματοδότηση των οποίων προβλέπεται από τα κονδύλια του Προγράμματος Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού 2007 - 2013. Τα κονδύλια, δηλαδή, που από αύριο θα συνδιαχειρίζεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, βάζοντας αύριο σαν «κοινωνικός εταίρος» την υπογραφή της στην Προγραμματική Συμφωνία. Κάπως έτσι, το έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων κλείνει τον κύκλο του...

Επιδιώκει να αποπροσανατολίσει τα λαϊκά στρώματα και να τους καλλιεργήσει την αυταπάτη για δυνατότητα φιλολαϊκών εξελίξεων μέσα στην ΕΕ, χωρίς να θιχτούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αξιο συμπαραστάτη της σ' αυτήν την προσπάθεια η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει τα «πράσινα» συνδικαλιστικά στελέχη, που, με τη στάση και τις προτάσεις τους μέσα στους συνδικαλιστικούς φορείς που «ελέγχουν», σπέρνουν τις ίδιες αυταπάτες ότι και το κεφάλαιο μπορεί να κερδίζει και οι εργαζόμενοι να «ευημερούν», αρκεί να υπάρξει μια ...«καλύτερη διαπραγμάτευση». Στόχος αυτής της κοινής επιχείρησης είναι: Να χειραγωγήσουν τις λαϊκές συνειδήσεις. Να εξασφαλίσουν τον πολυπόθητο «κοινωνικό εταιρισμό» και να αποτρέψουν την έκρηξη της λαϊκής οργής και της αμφισβήτησης του συστήματος.

Σ' αυτήν την προσπάθεια, ο Γ. Παπανδρέου δε διστάζει να μοιράσει έωλες υποσχέσεις, να εξωραΐσει τις πολιτικές της ΕΕ, να ισχυριστεί ότι μια επικράτηση των σοσιαλδημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να σημάνει μια ...φιλολαϊκή στροφή του ευρωοικοδομήματος. Οι τελευταίες δημόσιες τοποθετήσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι ενδεικτικές:

-- «Στην πράσινη ανάπτυξη θα μετέχουν όλοι, με ισονομία, με ίσες ευκαιρίες, χωρίς διακρίσεις». (Γ. Παπανδρέου Ξάνθη 20/5/2009). Στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για την πράσινη ανάπτυξη το θα ...«μετέχουν όλοι» μεταφράζεται: «Θα στηρίξουμε την πράσινη επιχειρηματικότητα (...) μέσα από τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος συμπεριλαμβανομένων και των επιδοτήσεων». Θα προσφέρουν, δηλαδή, νέες επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματίες που θα επενδύσουν στην «πράσινη οικονομία»!

-- «Καλούμε τους αγρότες να ψηφίσουν κόντρα στο ψέμα ότι μετά το 2013 οι επιδοτήσεις θα καταργηθούν (...) να καταψηφίσουν εκείνους που έχασαν τις μάχες για τα καπνά, το βαμβάκι, τη ζάχαρη (...) εκείνους που δεν τόλμησαν να πάνε στις Βρυξέλλες για να διαπραγματευτούν (...) για να μπορέσουν να απολαύσουν τα προνόμια της ΚΑΠ». (Γ. Παπανδρέου Ξάνθη).Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε την «ατζέντα 2000» και τη «νέα ΚΑΠ» το 2003 που είναι οι πυλώνες της αντιαγροτικής επέλασης της ΕΕ. Βάσει αυτών των συνθηκών προχώρησε το ξεκλήρισμα 20.000 μικρομεσαίων αγροτών κάθε χρόνο την τελευταία δεκαετία. Προσυπέγραψε την αποδέσμευση των επιδοτήσεων από την παραγωγή, μια πολιτική που ακολουθεί και η κυβέρνηση της ΝΔ, με συνέπεια τη μείωση του αγροτικού εισόδημα από το 2000 μέχρι το 2008 κατά 20%! Σήμερα, κρύβει αυτήν την πολιτική του και εμπαίζει τους αγρότες ότι με «καλύτερη διαπραγμάτευση» στις Βρυξέλλες μπορεί να βελτιωθεί το αγροτικό εισόδημα...

-- «Δεσμεύομαι για μια αξιοπρεπή σύνταξη για όλους» (Γ. Παπανδρέου 21 Μάη 2009 στο ΙΚΑ των Αγ. Αναργύρων). Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το νόμο Ρέππα ανεβάζοντας τα όρια συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια με παράλληλη μείωση των συντάξιμων αποδοχών. Σήμερα, στο πρόγραμμά του προτείνει «παράταση του εργασιακού βίου» και πέραν των 65 χρόνων(!) ενώ ...υπόσχεται μια «αξιοπρεπή σύνταξη» με στόχο την καθήλωση της βασικής σύνταξης σε επίπεδα πείνας, προκειμένου να προχωρήσουν τα σχέδια για την καθιέρωση επαγγελματικών ταμείων και ιδιωτικής ασφάλισης.

-- «Θα βάλουμε τέλος στη διαφθορά στα ασφαλιστικά ταμεία και την απάτη με τα ομόλογα». (Γ. Παπανδρέου στο ΙΚΑ Αγ. Αναργύρων). Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1999 - 2002 λεηλάτησε 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ από τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων που χάθηκαν στο χρηματιστήριο. Στο πρόγραμμά του προτείνει: «Ενεργή διαχείριση των αποθεματικών και της περιουσίας των Ταμείων», δηλαδή συνέχιση του «τζογαρίσματός» τους.

-- «Θα προχωρήσουμε στην πρόσληψη 3.000 νοσηλευτών». (Γ. Παπανδρέου 22/4/2009 νοσοκομείο «Ιπποκράτειο» Θεσσαλονίκης). Το ΠΑΣΟΚ όταν έφυγε από την κυβέρνηση άφησε πίσω του 25.000 κενές θέσεις νοσηλευτικό και ιατρικού προσωπικού. Η τωρινή υπόσχεση του αρχηγού του δεν πρόκειται να αλλάξει τα δεδομένα, αφού κάθε χρόνο περισσότεροι από 3.000 νοσηλευτές και γιατροί αποχωρούν από το ΕΣΥ.

-- «Το φορολογικό μας σύστημα είναι άδικο (...) ευνοούνται τα μεγάλα εισοδήματα και η μεγάλη ακίνητη περιουσία, ενώ το μεγάλο βάρος πέφτει στη μέση ελληνική οικογένεια, (...) θα θεσπίσουμε ένα ...δίκαιο φορολογικό σύστημα». (Γ. Παπανδρέου 19/05/2009 στη Γενική Γραμματεία Πληροφορικών Συστημάτων, στο Μοσχάτο). Αλλη για μια ψευδεπίγραφη υπόσχεση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αφού το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο πρόγραμμά του σημειώνει: «Ολα τα εισοδήματα, από εργασία, από μερίσματα, από ενοίκια, από υπεραξίες, θα φορολογούνται με τον ίδιο τρόπο με βάση μια ενιαία φορολογική κλίμακα».Δηλαδή μισθωτοί και συνταξιούχοι να φορολογούνται με τον ίδιο «συντελεστή» με το μεγάλο κεφάλαιο. Ο Γ. Παπανδρέου έχει επίσης δεσμευτεί από τη ΔΕΘ, τον προηγούμενο Σεπτέμβρη, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να αυξήσει τους φορολογικούς συντελεστές των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, που σήμερα βρίσκονται στο 25%!!

-- «Μέσω της πράσινης ανάπτυξης οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές δεσμευόμαστε ότι θα δημιουργήσουμε 10 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στην Ευρώπη» (Γ. Παπανδρέου στην ομιλία του στην Ξάνθη). Πρόκειται για άλλη μια παραπλανητική υπόσχεση του Γ. Παπανδρέου. Οι θέσεις όχι μόνο θα είναι λιγότερες όπως ήδη έχουν υπολογίσει οι αστοί οικονομολόγοι Κρούγκμαν και Στρίγκλιτς, που επικαλούνται για το νέο μοντέλο οι σοσιαλδημοκράτες, αλλά και όσες δημιουργηθούν θα κινούνται στη λογική: Της «κινητικότητας για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας», της «μερικής απασχόλησης», της «απασχολησιμότητας», της «επιδοτούμενης εργασίας», της «διά βίου κατάρτισης» που θα προσφέρουν φτηνό εργατικό δυναμικό στους εργοδότες και θα τσακίζουν εργασιακά δικαιώματα.

-- «Θα προχωρήσουμε στην αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, ώστε να εξαιρούνται οι δημόσιες παραγωγικές κοινωνικές δαπάνες από τον υπολογισμό του ελλείμματος στην κατεύθυνση της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής». Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε τη θέσπιση του «συμφώνου σταθερότητας» και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Σήμερα, σε μια προσπάθεια να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα ισχυρίζεται ότι ένας από τους θεμέλιους λίθους της ΕΕ μπορεί να «αναθεωρηθεί» προς το ...φιλολαϊκότερο!

Στα συνθήματα του Γ. Παπανδρέου περιλαμβάνεται και η υπόσχεσή του για ...«δίκαια αναδιανομή του πλούτου», χωρίς φυσικά ποτέ να αναφερθεί σε συγκεκριμένο ύψος μισθών και μεροκάματων. Γι' αυτά έχουν ήδη φροντίσει τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ (συνδικαλιστική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ) στη ΓΣΕΕ, υπογράφοντας Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με τους βιομήχανους που προέβλεπαν: 77 λεπτά του ευρώ αύξηση στο μεροκάματο των εργαζομένων το 2006 και 1 ευρώ το 2008!! «Συμβάσεις» που χειροκρότησε και επαίνεσε ο Γ. Παπανδρέου, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τη δεύτερη ως «υπόδειγμα κοινωνικής συμφωνίας»!!

Το ΠΑΣΟΚ διαχρονικά, αξιοποιώντας τη «βοήθεια» και τη στάση των ξεπουλημένων ηγεσιών των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων, που έστηναν τον έναν «κοινωνικό διάλογο» μετά τον άλλο, προσπαθεί να προβάλει σαν μονόδρομο την απαίτηση συναίνεσης των εργαζομένων στην απώλεια κατακτήσεών τους, στο βωμό της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων, εμφανίζοντας σαν δήθεν κοινούς «στόχους» εργοδοσίας και εργατικής τάξης.

-- Το 2002 με τη συμμετοχή της «πράσινης πλειοψηφίας» της ΓΣΕΕ και άλλων κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων όπου οι παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ είχαν την πλειοψηφία στήθηκε ο «κοινωνικός διάλογος» για το Ασφαλιστικό, που οδήγησε στο «νόμο Ρέππα» από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ...

-- Το 1997 οι ίδιες συνδικαλιστικές δυνάμεις έστησαν «κοινωνικό διάλογο» που οδήγησε στο νόμο (Ν. 2639/98) που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, της εκ περιτροπής εργασίας που σήμερα ...αξιοποιείται από τους εργοδότες, για να μειώσουν την εργάσιμη βδομάδα σε τρεις ή τέσσερις μέρες, με παράλληλη μείωση αποδοχών.

-- Σήμερα, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, η ΓΣΕΕ και ο πρόεδρός της Γ. Παναγόπουλος, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, προτείνουν για την αντιμετώπιση της ανεργίας τη συγκρότηση «ταμείου ενίσχυσης των επιχειρήσεων»!!

Αυτή η πολιτική, οι θέσεις και οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ βρίσκονται απέναντι από τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Κανένας εργαζόμενος, κανένας μικρομεσαίος αγρότης δεν πρέπει να παραπλανηθεί από τις υποσχέσεις του Γ. Παπανδρέου, γιατί πλέον έχει τεράστια πείρα από την πολιτική που εφάρμοσε και σήμερα προωθεί το ΠΑΣΟΚ. Δεν πρέπει να εξαπατηθεί από τον τρόπο που θέτει το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ο Γ. Παπανδρέου, γιατί ήδη γνωρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ταχτεί οριστικά και αμετάκλητα με το πλευρό της βαρβαρότητας του καπιταλιστικού συστήματος. Στις κάλπες του Ιούνη, αυτήν την πολιτική οφείλουν να τσακίσουν τα λαϊκά στρώματα.

Οσο και αν η προπαγανδιστική καμπάνια του κυβερνώντος κόμματος στοχεύει να ρίξει στάχτη στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων ώστε να αποφύγει το «μαύρο» που της αξίζει, ωστόσο είναι καθαρό ότι την επομένη κιόλας των ευρωεκλογών θα ξεκινήσει μια νέα αντιλαϊκή επίθεση, η ένταση της οποίας θα εξαρτηθεί ως ένα βαθμό και από το εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν πρέπει να χαθεί λοιπόν η ευκαιρία των ευρωεκλογών για να μπει ένα «φρένο» στη βάρβαρη πολιτική του ευρωμονόδρομου και των κομμάτων που τον στηρίζουν.

Τη νέα αντιλαϊκή επίθεση έχουν προαναγγείλει με σαφή τρόπο η κυβέρνηση και η Κομισιόν, ενώ όλα τα μέτρα που θα ληφθούν είναι ήδη έτοιμα στα συρτάρια των υπουργείων και αναμένουν την ετυμηγορία του λαού στις 7 Ιούνη. Τυχόν «θετικό αποτέλεσμα» για την κυβέρνηση και συνολικά για τις δυνάμεις του δικομματισμού θα ερμηνευτεί ως «πράσινο φως» για την έναρξη της νέας επίθεσης.

Ο Κ. Καραμανλής έχει μιλήσει καθαρά για το επερχόμενο «νέο κύμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα καλύπτει όλους τους τομείς: οικονομία, παιδεία, κράτος και θεσμούς».

Το βάθος της επίθεσης το προσδιόρισε ο Γ. Παπαθανασίου, ο οποίος μιλώντας στη ΓΣ του ΣΕΒ είπε ότι «μέσα στα επόμενα δύο χρόνια θα πρέπει να γίνουν οι αλλαγές τις οποίες είκοσι χρόνια συζητάμε, αλλά δεν τολμήσαμε να υλοποιήσουμε»(!)

Οι παραπάνω δηλώσεις μόνο ως θρασύτατη απειλή και επίδειξη πυγμής θα πρέπει να εκληφθούν από τον εργαζόμενο λαό, που έχει πληρώσει πανάκριβα το «πρώτο κύμα των μεταρρυθμίσεων», συνειδητοποιώντας, με οδυνηρό τρόπο, ότι πίσω από τον εύηχο αυτό όρο κρύβεται ατόφια η αντιδραστική και βάρβαρη κυρίαρχη πολιτική. Οι συνέπειες του «πρώτου κύματος των μεταρρυθμίσεων» είναι ήδη μια εφιαλτική πραγματικότητα: Κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης, ανασφάλιστη εργασία, σοβαρή συρρίκνωση του εργατικού εισοδήματος, αύξηση των ορίων απασχόλησης, μείωση των συντάξεων, καταλήστευση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων, σημαντική αύξηση των έμμεσων - των πιο αντιλαϊκών - φόρων και ταυτόχρονη γενναία φοροαπαλλαγή του μεγάλου κεφαλαίου, ιδιωτικοποιήσεις παντού: από την παιδεία και την υγεία μέχρι τα βουνά, τα δάση, τις ακτές.

Η κυβέρνηση παρουσιάζει τις μεταρρυθμίσεις ως ισχυρό χαρτί μπροστά στις ευρωεκλογές, αλλά αποκρύβει το βαθύτατα αντιδραστικό χαρακτήρα τους και «θάβει» ότι οι «λύσεις» που δίνει στα προβλήματα είναι άκρως ταξικές με ολέθριες συνέπειες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Επιχειρεί, μέσω των «μεταρρυθμίσεων», να αντλήσει δύναμη από την πλουτοκρατία, εμφανιζόμενη ως ο πιο ικανός, τολμηρός και αποφασιστικός διαχειριστής του ευρωμονόδρομου και της κρίσης. Εχει άλλωστε πλούσιο έργο να επιδείξει, ενώ μπορεί να καυχηθεί ότι ακόμα και μπροστά στις ευρωεκλογές δεν χαλάρωσε τους ρυθμούς της αντιλαϊκής επίθεσης. Υλοποιεί με συνέπεια το «σχέδιο εξόδου» από την κρίση, μετακυλίοντας εξολοκλήρου τα βάρη στον εργαζόμενο λαό. Ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής τάχθηκε ευθέως υπέρ της εκ περιτροπής εργασίας και των ελαστικών μορφών απασχόλησης, ενώ χαρακτήρισε αδιανόητη κάθε σκέψη για αύξηση της φορολογίας στις επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο. Πρόσφερε ουσιαστικά 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες αποφεύγοντας επιμελώς μέχρι σήμερα να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για την τύχη τους, προς δόξαν των βαρύγδουπων διακηρύξεων ότι δε θα χαθεί ούτε ένα ευρώ. Προχώρησε στις ιδιωτικοποιήσεις της «Ολυμπιακής» και του ΟΣΕ, ενώ δε δίστασε λίγες βδομάδες πριν τις ευρωεκλογές να «παγώσει» και τις επικουρικές συντάξεις σε ένα εκατομμύριο συνταξιούχους. Από την άλλη, τα «πακέτα» που μοίρασε μέχρι τώρα πήγαν όλα για τη στήριξη της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων...

Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές η κυβέρνηση, με τη συναίνεση πάντα του ΠΑΣΟΚ και τις πλάτες των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, θα προχωρήσει σε νέα φοροεπιδρομή σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών, αυξάνοντας σημαντικά τους έμμεσους φόρους σε καύσιμα, ποτά, τσιγάρα, τέλη κυκλοφορίας ΙΧ, τέλη κινητής τηλεφωνίας, κ.ο.κ. Στο στόχαστρο βρίσκονται οι μισθοί των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, ενώ ετοιμάζεται και το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο με αιχμή τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα.

Είναι ολοφάνερο λοιπόν γιατί η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάει στις ευρωκάλπες «με καθαρούς πολιτικούς όρους» και με «ανάδειξη των προβλημάτων της καθημερινότητας», παρά τις περί του αντιθέτου υποκριτικές διακηρύξεις της. Απλά, δεν έχει ούτε ένα φιλοεργατικό - φιλολαικό μέτρο να επιδείξει. Είναι προτιμότερο λοιπόν αντί να απολογούνται για τη βαρβαρότητα της πολιτικής του ευρωμονόδρομου, να στήνονται ομηρικοί δικομματικοί καβγάδες για το ποιος είναι καταλληλότερος και ικανότερος διαχειριστής της κρίσης, ενώ τριγύρω τα γαλαζοπράσινα παπαγαλάκια δε θα αφήνουν να ακουστεί τίποτα άλλο... Η ελπίδα είναι ότι αυτή τη φορά ο εργαζόμενος λαός δε θα κλείσει απλά τα αυτιά του αλλά θα γυρίσει αποφασιστικά τις πλάτες του και θα πλήξει καίρια τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, ισχυροποιώντας αντίστοιχα το ΚΚΕ.

Μπροστά στις ευρωεκλογές λοιπόν, οι του ΣΥΡΙΖΑ, αναλόγως με την περίσταση και τον συνομιλητή τους, μπορούν να ανασύρουν τη θέση υπέρ ή κατά του ευρωστρατού. Τη θέση υπέρ ή κατά του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ κ.ο.κ. Αυτά παρουσιάζουμε σήμερα, καλώντας σε επαγρύπνηση για να μην πάνε οι ψήφοι χαμένες. Μακριά λοιπόν οι άνθρωποι του μόχθου από τους καιροσκόπους.

Αν παρακολουθήσει κάποιος την ΚΟΕ, μπορεί αυτή η συνιστώσα να αιτιολογεί τις εξελίξεις στην Ευρώπη ως «καθοριζόμενες από τις ανάγκες των μονοπωλίων» (Θέσεις 2ου Συνεδρίου). Την ίδια ώρα, Ο ΣΥΝ τις αιτιολογεί ως συνέπεια των «νεοφιλελεύθερων ελίτ», των «τζογαδόρων», του «θλιβερού και λίγου Μπαρόζο». Ο όλος ΣΥΡΙΖΑ, συμφωνώντας με τον ΣΥΝ, τις κρίνει ως συνέπεια του «αδιεξόδου στο οποίο περιήλθε το νεοφιλελεύθερο μοντέλο».

Η μία συνιστώσα, η ΚΟΕ, να επιμένει ότι «η αντιδραστική, αντεργατική, ιμπεριαλιστική, ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, δεν αλλάζει χαρακτήρα». Η άλλη, ΔΕΑ, να συμπληρώνει: «Η ΕΕ δημιουργήθηκε για να ενισχύσει τη δύναμη των ευρωπαϊκών πολυεθνικών» και «ο καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή». Ο ΣΥΝ να επιμένει ότι βεβαίως η ΕΕ μεταρρυθμίζεται και αλλάζει χαρακτήρα. Και ο όλος ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί και επαυξάνει με τον ΣΥΝ: «Ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί το πλαίσιο των συνθηκών πάνω στις οποίες διαμορφώθηκε και λειτουργεί η ΕΕ ως νεοφιλελεύθερη μονεταριστική ένωση χωρών» και «επιδιώκουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη». Δηλαδή, μεταρρυθμίζεται και αυτό συμφώνησαν και προβάλλουν όλες οι συνιστώσες. Οταν δεν το κάνουν κάποιες ψαρεύουν στα θολά...

Κατά περίπτωση μπορούν να προβάλλουν τη θέση: «Παλεύουμε για τη διάλυση της ΕΕ» και «το κύριο πεδίο των πολιτικών συγκρούσεων παραμένει στα εθνικά κράτη» (ΚΟΕ). 'Η τη θέση «η ΕΕ είναι το πεδίο των ταξικών, πολιτικών, ιδεολογικών αγώνων» (4/4/2009, Ν. Χουντής, «Ελευθεροτυπία») και τη θέση «απορρίπτουμε τις αντιλήψεις εθνικού απομονωτισμού που είναι εντελώς παρωχημένες (...) απαιτείται διεθνοποίηση και των δημοκρατικών πολιτικών διαδικασιών και θεσμών (...) η θέση και το μέλλον της Ελλάδας είναι μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη» (πρόγραμμα ΣΥΝ).

Αναλόγως του ακροατηρίου τους, επίσης, μπορούν να προβάλλουν τη θέση (ΚΟΕ): «Το αίτημα για "περισσότερη Ευρώπη" δεν αντιπροσωπεύει κάτι πέρα από την υποστήριξη δυτικοευρωπαϊκών δυνάμεων στον ανταγωνισμό τους με τις ΗΠΑ». Τη θέση (ΔΕΑ): «Η ΕΕ δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές στον ανταγωνισμό τους κυρίως με τον αμερικάνικο». 'Η τη θέση (ΣΥΝ): «Σήμερα, η ενοποίηση της Ευρώπης είναι περισσότερο αναγκαία από κάθε προηγούμενη περίοδο». Για να καταλήξει ως θέση του ΣΥΡΙΖΑ: «Για εμάς η διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και η Ευρώπη αποτελούσαν πάντα το πεδίο σημαντικών αγώνων, όπου η πολιτική της αριστεράς δοκιμάζεται και οι στόχοι της βρίσκουν πρόσφορο έδαφος». Να γιατί είναι επικίνδυνοι.

Οπως είναι ήδη γνωστό, ο ΣΥΝ μετέχει στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Γι' αυτό η ΚΟΕ γράφει: «Η δεκαετία του '90 ήταν μια θλιβερή δεκαετία για την ευρωπαϊκή αριστερά» και αφού παραθέτει τα έργα και τις ημέρες της ευρωπαϊκής «αριστεράς» (συμμετοχή σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις, στήριξη επεμβάσεων κ.λπ.) καταλήγει: «Υποστηρίζει την ΕΕ και δεν καταγγέλλει τον ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα. Ολα αυτά αποτυπώνονται με εμφανή τρόπο και στο νεοϊδρυθέν Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς». Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; «Παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις προσπάθειες για ενότητα της αριστεράς σε όλη την Ευρώπη (...). Η άλλη Ευρώπη χρειάζεται να εκφραστεί στο πολιτικό πεδίο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο διάλογος και η κοινή δράση (...) του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς»!

Ας υποθέσουμε ότι το ακροατήριό τους είναι αγρότες. Ο ΣΥΝ θα τους πει: «...για τη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) και την αλλαγή προσανατολισμού του ΠΟΕ» (σελ 261). Το «Ξεκίνημα» θα τους μιλήσει για «ανατροπή της καπιταλιστικής ΚΑΠ, κατάργησης του ΠΟΕ». Ο όλος ΣΥΡΙΖΑ συμμαζεύει: «Διαμόρφωση της ΚΑΠ σε εντελώς νέα βάση με κατεύθυνση την οικολογική και υγιεινή αναμόρφωση της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής». Και το «Ξεκίνημα» συμφωνεί.

Η ΚΟΕ λέει ότι έχει αντιρρήσεις για το σύνθημα «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». Οπως γράφει: «Δεν μπορούμε να λέμε πως είναι εφικτός ένας άλλος κόσμος και πως οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη, χωρίς να προσδιορίζουμε λίγο τους πολιτικούς όρους αυτών των ριζικών αλλαγών». Τελικά, όμως, τα συνθήματα αυτά κατοχυρώθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ και τα υιοθέτησε και η ΚΟΕ.

Είναι νομίζουμε προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, άρα και οι συνιστώσες του, έχει υιοθετήσει βασικές πολιτικές θέσεις και προτάσεις που όλες συνάδουν με τη βασική θέση υπέρ της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, που υπαγορεύει φυσικά και την ανάλογη στάση σε κρίσιμες ψηφοφορίες (Μάαστριχτ, ΟΝΕ, Ευρωκοινοβούλιο). Πόσο καλύτερα να το πούμε εμείς απ' όσο το είπε ο Δ. Τσακνιάς, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντας σε συνέντευξη Τύπου το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ: «Θέλω να πω όσον αφορά στα ευρωπαϊκά ζητήματα, δεν υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ με την προγραμματική πρόταση του ΣΥΝ. Είναι στην ίδια γενική γραμμή. (...) Δεν είναι ουσιαστικές διαφοροποιήσεις. Είναι στην ίδια γραμμή. Αυτά που λέει και το πρόγραμμα, η συμβολή του ΣΥΝ για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτά έχουν γενικά γίνει δεκτά από τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν διατυπωθεί στο προγραμματικό κείμενο» (...) «τα κείμενα είναι σαφή και μια απλή σύγκριση πείθει γι' αυτά που σας είπα».

Και λίγες μέρες μετά, αρχές Απρίλη, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας, σε συνέντευξη Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκαθαρίζει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη φιλοευρωπαϊκή δύναμη».

Και η μόνη τόσο αναξιόπιστη και αφερέγγυα θα συμπληρώναμε εμείς.

Με τις βασικές θέσεις τους, μέσα από το ίδιο το κείμενο της Διακήρυξής τους, οι Οικολόγοι Πράσινοι ουσιαστικά αυτοαποκαλύπτονται και αποκαλύπτουν την «πράσινη» πεπονόφλουδα που μας πλασάρουν:

1. «Για τους Πράσινους είναι δεδομένη η θέση υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης και μάλιστα με ομοσπονδιακή μορφή», αναφέρουν. Ομολογούν ξεκάθαρα ότι είναι υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δηλαδή: Στηρίζουν όλες τις αντιλαϊκές αντεργατικές συνθήκες της ΕΕ, όπως την Ενιαία Πράξη του 1986, το Μάαστριχτ, το Αμστερνταμ, τη Νίκαια και το «ευρωσύνταγμα» (για την «τιμή των όπλων» βάζουν μόνο την προϋπόθεση να συνταχθεί εκ νέου από συντακτική συνέλευση και να επικυρωθεί από δημοψηφίσματα), τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Στηρίζουν με πάθος όλες τις επιλογές της ΕΕ, οι οποίες, με στόχο τη διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, προσπαθούν να κατεδαφίσουν όσα δικαιώματα κατέκτησε με αγώνες και θυσίες η εργατική τάξη, όλα αυτά τα χρόνια. Το «Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα» (μέλος του οποίου είναι και οι Οικολόγοι Πράσινοι) μάλιστα ψήφισε όλο αυτό το διάστημα όλες αυτές τις ρυθμίσεις που ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις, που καθιερώνουν ελαστικές μορφές απασχόλησης, το δουλεμπόριο μέσω γραφείων για την ενοικίαση εργαζομένων, την περιβόητη «ευελφάλεια». Που προωθούν το 65ωρο και το 75ωρο, την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης κ.ά.

2. Οχι μόνο στηρίζουν όλες αυτές τις αντιδραστικές επιλογές, αλλά δεν παραγνωρίζουν, όπως αναφέρουν, «ότι η ενοποίηση συνοδεύτηκε από την εξαφάνιση της αποικιοκρατίας και των ολοκληρωτικών καθεστώτων που είχε γνωρίσει η ήπειρός μας». Ομολογούν δηλαδή ότι συντάσσονται με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις στην αντικομμουνιστική εκστρατεία. Αλλωστε είναι γνωστό ότι το «Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα», συνδιαμόρφωσε, συνυπέγραψε και υπερψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο το κατάπτυστο κείμενο που εξισώνει το φασισμό με τον κομμουνισμό.

3. Αναφέρουν με έμφαση ότι είναι ενάντια στην «επίσημη» Ευρώπη των εθνικών κυβερνήσεων και των δύο κομματικών σχηματισμών που πλειοψηφούν στο Ευρωκοινοβούλιο. Δηλώνουν ότι καταδικάζουν «την απερχόμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την προώθηση της απορρύθμισης των αγορών σε βάρος της βιωσιμότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, την παραγνώριση του επείγοντος της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και την αποτυχία τους να προωθήσουν τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ΕΕ». Παρ' όλα αυτά στο Ευρωκοινοβούλιο οι λάτρεις αυτοί της κοινωνικής δικαιοσύνης, στο Ευρωκοινοβούλιο ψήφισαν όλες τις προαναφερόμενες αντιλαϊκές, αντεργατικές συνθήκες και μέτρα. Οι κήνσορες αυτοί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητάνε την ενδυνάμωση του λεγόμενου Χώρου Ελευθερίας Ασφάλειας και Δικαιοσύνης (ΧΕΑΔ) της ΕΕ και των ευρωενωσιακών μηχανισμών φακελώματος και καταστολής του εργατικού κινήματος. Οι γνήσιοι αυτοί σωτήρες του πλανήτη από τις κλιματικές αλλαγές, υπερψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο την οδηγία «για τη βελτίωση και διεύρυνση του συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου της Κοινότητας». Κι ας αποδείχτηκε περίτρανα (πρόσφατο δημοσίευμα της «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν») ότι οι ρυπογόνες επιχειρήσεις που συμμετείχαν στο σύστημα «εμπορίας ρύπων» την τριετία 2005 - 2007 βομβάρδισαν την ατμόσφαιρα με περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα και κέρδισαν επιπλέον δισεκατομμύρια ευρώ!

4. Προβάλλουν ως εναλλακτική λύση στη «χρηματοπιστωτική» (φοβούνται ακόμη και το χαρακτηρισμό «καπιταλιστική») κρίση την... πράσινη οικονομία και μιλούν για ένα «πράσινο new deal», ζητώντας τα «πακέτα διάσωσης» να διοχετευτούν σε πράσινες επενδύσεις, δηλαδή σε ...πράσινους καπιταλιστές! Πρόκειται για μια απόλυτη ταύτιση με την επίσημη πολιτική της ΕΕ, όπως τη διακήρυξε πρόσφατα μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο ο Ελληνας επίτροπος για το Περιβάλλον Σταύρος Δήμας, ο οποίος («εραστής» κι αυτός της λεγόμενης «πράσινης οικονομίας»), παραδέχτηκε ότι «η δέσμη μέτρων της ΕΕ για τις κλιματικές αλλαγές και την ενέργεια δημιουργεί τη βάση για ένα νέο, πράσινο "new deal", που θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε διεθνές επίπεδο». Η «πράσινη οικονομία» και το «πράσινο new deal» δεν είναι τίποτε άλλο, λοιπόν, από μια πρόταση διαχείρισης και αξιοποίησης των προβλημάτων του περιβάλλοντος προς όφελος των στρατηγικών συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Για τη δημιουργία νέων πεδίων δράσης και κερδοσκοπίας του μεγάλου κεφαλαίου σε τομείς όπως αυτοί της ενέργειας, των μεταφορών, των κατασκευών, του νερού, του τουρισμού κ.ά., που σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύονται από την ένταση στην εμπορευματοποίηση της γης, γεγονός που συνεπάγεται αποψίλωση των δασών, ισοπέδωση προστατευόμενων οικοσυστημάτων, μείωση της βιοποικιλότητας.

5. Πρόκειται μάλιστα για επενδύσεις που προβλέπεται να γίνουν με «παχυλές» κρατικές ενισχύσεις, κίνητρα και φοροαπαλλαγές, δηλαδή με χρήματα που θα πληρώσει ο «χειμαζόμενος» και από την καπιταλιστική κρίση λαός. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δηλώνουν μάλιστα ότι στηρίζουν το πανευρωπαϊκό αίτημα των Πράσινων για επενδύσεις 500 δισ. ευρώ στην Ευρώπη των «27» ως το 2014. Δηλώνουν ότι έτσι θα δημιουργηθούν 5 εκατ. «πράσινες» θέσεις εργασίας. Εκείνο που δε λένε είναι πόσες θέσεις εργασίας «μη πράσινες» θα χαθούν. Και βέβαια με ποιες σχέσεις εργασίας θα δουλεύουν, οι «πράσινοι» εργαζόμενοι. Προφανώς θεωρούν αυτονόητο ότι θα απασχολούνται με τις κατάμαυρες ελαστικές σχέσεις εργασίας, που και οι ίδιοι οι Πράσινοι ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο...

6. Υποστηρίζουν ότι «θέλουν υγεία για όλους, ποιοτική διατροφή». Παρόλα αυτά, όπως έδειξε η στάση των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, για την ασφάλεια των τροφίμων περιορίζονται ουσιαστικά στην αναγραφή στοιχείων στις ετικέτες, μεταφέρουν δηλαδή την ευθύνη από τις πολυεθνικές των τροφίμων στους ίδιους τους καταναλωτές. Ενδεικτική είναι και η στάση τους σχετικά με τα μεταλλαγμένα. Από τη μια στα λόγια λένε «απόλυτο όχι στα μεταλλαγμένα« και από την άλλη ψήφισαν την οδηγία που προβλέπει τη συνύπαρξη των μεταλλαγμένων με τις άλλες καλλιέργειες!

7. Υποστηρίζουν ότι θέλουν «ανθρώπινες πόλεις με ποιότητα ζωής για όλους», χωρίς, όμως, να θέτουν το θέμα της εμπορευματοποίησης της γης, της πολιτικής γης γενικότερα με γνώμονα το κέρδος, που έχει μεταβάλει τη ζωή των πόλεων σε κόλαση.

8. «Θέλουμε - υποστηρίζει σε άλλο σημείο η Διακήρυξη - μια ΕΕ δεσμευμένη στην υπόθεση της ειρήνης. Με κοινή εξωτερική πολιτική, με ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ, αλλά χωρίς φιλοδοξίες υπερδύναμης». Παρ' όλα αυτά είναι το ίδιο αυτό κόμμα των Πρασίνων που συμφώνησε και στήριξε την πολιτική ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ στα Βαλκάνια, που συμμετείχε στις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις στο διαμελισμό και το αιματοκύλισμα της Γιουγκοσλαβίας (ποιος δε θυμάται τον περιβόητο ...καταπράσινο ηγέτη Γιόσκα Φίσερ, υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας;) που συνοδεύτηκε και από την τεράστια οικολογική καταστροφή και την υποθήκευση της υγείας εκατομμυρίων ανθρώπων από τόνους απεμπλουτισμένου ουρανίου.

Κατά τα άλλα, οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουν ότι δίνουν «ρόλο στους πολίτες» και μιλούν για «διασφάλιση της διαφάνειας» στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή όμως, δεν τολμούν καν να ζητήσουν την κατάργηση της ισχύος «των λόμπι και της επιρροής των μεγάλων επιχειρήσεων», που παραδέχονται ότι δίνουν τον τόνο στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων στην ΕΕ και στο Ευρωκοινοβούλιο. Μόλις που ψελλίζουν κάτι για ...«περιορισμό» της επιρροής αυτής, την οποία θεωρούν «υπέρμετρη». Ε, όχι και να τα βάλουν με το «πράσινο» επιχειρηματικό λόμπι...

Motion Team

Το σύνθημα «ΟΧΙ στην ΚΑΠ που φέρνει φτώχεια και ξεκλήρισμα», πρέπει στις κάλπες να γίνει βόλι για την τιμωρία των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου»

Μετά την αποσύνδεση των επιδοτήσεων από την παραγωγή που ψηφίστηκε το 2003 από το ΠΑΣΟΚ και εφάρμοσε στη συνέχεια η κυβέρνηση της ΝΔ, έρχεται τώρα η επιβολή της λεγόμενης περιφερειοποίησης που θα οδηγήσει στην πλήρη και οριστική αποσύνδεσή τους από την παραγωγή, με αποτέλεσμα την περαιτέρω συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής. Ο τυπικός προγραμματισμός προβλέπει ότι η περιφερειοποίση θα εφαρμοστεί πλήρως από το 2013, ωστόσο με βάση τα όσα ψηφίστηκαν στο λεγόμενο «έλεχγχο υγείας της νέας ΚΑΠ», μπορεί να εφαρμοστεί και από το 2010. Και ανεξάρτητα με το ποια μορφή θα εφαρμοστεί - αν θα γίνει μια περιφέρεια όλη η ΕΕ, αν θα γίνει περιφέρεια το κάθε κράτος - μέλος, ή αν θα γίνει με βάση τις διοικητικές περιφέρειες κάθε χώρας - το σίγουρο είναι πως οι ήδη πετσοκομμένες επιδοτήσεις θα μειωθούν ακόμα περισσότερο.

Παράλληλα, ανοίγει ο δρόμος για να αποκλειστούν από τις επιδοτήσεις μεγάλα τμήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Ο έλεγχος υγείας της νέας ΚΑΠ στο άρθρο 28 του κανονισμού 73/2009, δίνει τη δυνατότητα να ληφθεί απόφαση από το κάθε κράτος-μέλος να διακόψει την καταβολή επιδοτήσεις στους «μη κατά κύριο επάγγελμα» αγρότες. Και ό,τι στην ΕΕ ξεκινάει ως ...δυνατότητα, στην επόμενη αναθεώρηση γίνεται υποχρεωτικό! Αν αυτό γίνει πράξη, για τα ελληνικά δεδομένα σημαίνει ότι περίπου 600.000 από τους 930.000 δικαιούχους επιδοτήσεων που θεωρούνται «μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες» θα χάσουν τις επιδοτήσεις. Από αυτούς που θα αποκλειστούν η συντριπτική πλειοψηφία είναι φτωχοί αγρότες που αναγκάζονται να κάνουν και μια άλλη δουλειά για να συμπληρώνουν το πενιχρό αγροτικό εισόδημά τους. Το αποτέλεσμα είναι αυτοί οι άνθρωποι να εξαναγκαστούν να βγουν εκτός αγροτικής παραγωγής και να οδηγηθούν μαζικά στο ξεκλήρισμα.

Βέβαια, οι αντιαγροτικοί σχεδιασμοί της ΕΕ δε σταματούν μόνο στα παραπάνω. Η Κομισιόν έβαλε στο μάτι τις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές, που αποτελούν ένα πολύ μεγάλο τμήμα της χώρας. Στο πλαίσιο της αντιαγροτικής πολιτικής της, ετοιμάζονται κι εδώ νέα χειρότερα μέτρα, όπως φαίνεται και στη σχετική πρόταση της Κομισιόν. Είναι σίγουρο ότι θα αποχαρακτηριστούν μια σειρά περιοχές, θα μειωθούν οι όποιες επιδοτήσεις δίνονται και προφανώς θα συρρικνωθεί και ο αριθμός των όποιων δικαιούχων. Στα πλαίσια της περικοπής κονδυλίων, η Κομισιόν σχεδιάζει να μειώσει τις εξισωτικές επιδοτήσεις που δίνονται στην επικράτεια της ΕΕ, καθώς και τις επιδοτήσεις στα προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης, με το πρόσχημα των «στοχευμένων μέτρων».

Η μικρομεσαία αγροτιά έχει κάθε λόγο να καταδικάσει αυτή την ολέθρια πολιτική. Την πολιτική που την οδηγεί στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα. Την πολιτική που οδηγεί την ελληνική ύπαιθρο στο μαρασμό. Αν δεν υπάρξει αντίσταση και πάλη για την απόκρουση αυτής της πολιτικής, το κακό θα συνεχιστεί με ακόμα χειρότερους ρυθμούς. Τα νέα αντιαγροτικά μέτρα της ΕΕ θα δώσουν τη χαριστική βολή στη μικρομεσαία αγροτιά.

Ο στόχος της ΕΕ και των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι η συγκέντρωση γης, παραγωγής και εμπορίας σε λίγα χέρια μεγαλοαγροτών. Αυτό εξασφαλίζεται με εργαλεία την αποσύνδεση και την περιφερειοποίηση των επιδοτήσεων, την κατάργηση των εξαγωγικών επιδοτήσεων, τη δραστική μείωση των δασμών στις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, τη μείωση των επιδοτήσεων και την κατάργηση της παρέμβασης. Ευνοούνται οι εισαγωγές και συμπιέζονται οι τιμές των εγχώριων προϊόντων. Θα επιβιώσει ο πιο ισχυρός και θα γίνει ισχυρότερος, αφού θα συγκεντρώσει και μερίδιο των ξεκληρισμένων αγροτών. Από την άλλη, οι βιομήχανοι θα εξασφαλίζουν φτηνότερη πρώτη ύλη εγχώρια ή εισαγόμενη. Ταυτόχρονα, οι πόροι για τον αγροτικό τομέα συρρικνώνονται δραστικά, προκειμένου να μεταφερθούν και να ενισχύσουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και τη στρατιωτικοποίηση (ευρωστρατό) της ΕΕ.

Με αυτή την ολέθρια πολιτική συμφωνούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, οι κυβερνήσεις των οποίων εφαρμόζουν, με συνέπεια, τις αντιαγροτικές επιταγές της ΕΕ. Στην ίδια ρότα κινούνται και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου - ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο ΛΑ.Ο.Σ. και οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» - που όχι μόνο δε στράφηκαν, επί της ουσίας, ποτέ κατά της ΚΑΠ και δεν παλεύουν για ανατροπή της, αλλά έχουν υιοθετήσει την ίδια την ΕΕ, ως το χώρο μέσα στον οποίο πρέπει να προσαρμοστούν οι μικρομεσαίοι αγρότες.

Στις επερχόμενες ευρωεκλογές, οι μικρομεσαίοι αγρότες έχουν μια καλή ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν και την ψήφο τους στον αγώνα κατά της αντιαγροτικής πολιτικής που τους ξεκληρίζει. Καταψηφίζοντας τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και ενισχύοντας το ΚΚΕ, θα εξασφαλίσουν μια πιο δυνατή δική τους φωνή στο Ευρωκοινοβούλιο. Ενισχύοντας το ΚΚΕ θα δώσουν προοπτική στην πάλη τους για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και για τη δημιουργία των προϋποθέσεων, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, εφαρμογής μιας άλλης φιλοαγροτικής - φιλολαϊκής. Μιας πολιτικής όπου βασικοί φορείς ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας θα είναι οι κοινωνικοποιημένες καθετοποιημένες μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις και οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί των μικρομεσαίων αγροτών. Μέσω αυτών, με κεντρικά σχεδιασμένη σύνδεση της αγροτικής παραγωγής με τη μεταποιητική βιομηχανία, το σεβασμό της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος μπορεί να αυξηθεί η παραγωγικότητα της αγροτικής οικονομίας, να αξιοποιηθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας για κάλυψη των σύγχρονων διατροφικών αναγκών του λαού μας με φτηνά και υγιεινά τρόφιμα.

Μια «ανάσα» πριν τις ευρωεκλογές η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να βγάλει ...«άσους» από το «μανίκι» της, κινούμενη στην ίδια λογική που ακολούθησαν στο παρελθόν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, αυτή του εμπαιγμού των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων. Το υπουργείο Οικονομίας εξήγγειλε ακόμη ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης των «μικρομεσαίων επιχειρήσεων», ύψους περίπου 1 δισ. ευρώ για τα «μάτια» των πολλών και τις τσέπες των λίγων.

Το πραγματικό όφελος, αντίστοιχων προγραμμάτων που υλοποίησαν στο παρελθόν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, το ξέρει καλά ο κάθε ένας μικρός ΕΒΕ: Εξακολουθητική είναι η πτώση του τζίρου τα τελευταία χρόνια, όπου ακόμη και το μεροκάματο πολλές φορές δε βγαίνει, με συνέπεια 180.000 ασφαλισμένοι του Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών να μην μπορέσουν να πληρώσουν ούτε για την ασφάλισή τους το 2008. Η επέκταση των πολυκαταστημάτων, των εμπορικών μεγαθηρίων και των πολυεθνικών, υποστηριζόμενη από πραγματικές και μεγάλες χρηματοδοτήσεις, σημαντικές φορολογικές ελαφρύνσεις και ένα ιδιαίτερα ευνοϊκό θεσμικό πλαίσιο σε όλες τις πλευρές της δράσης τους, οδήγησε σε εκτίναξη των εισαγωγών και δραματική συρρίκνωση της εγχώριας βιοτεχνικής παραγωγής. Καθώς το συγκεκριμένο πρόγραμμα, ενταγμένο στο ΕΣΠΑ, αποτελεί φυσική συνέχεια πολλών ανάλογων προγραμμάτων των προηγούμενων ΚΠΣ, χαρακτηρίζεται επίσης από την ίδια λογική, στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής που εξαφάνισε σχεδόν τον κλάδο της υπόδησης στην χώρα, χτύπησε ανελέητα τις μικρές εμπορικές επιχειρήσεις, «έσβησε από το χάρτη» ολόκληρους βιοτεχνικούς κλάδους. Μόλις το 1,5% των εμπορικών επιχειρήσεων πραγματοποιεί πάνω από το 50% των συνολικών πωλήσεων! Μόλις 5 εμπορικές αλυσίδες στον κλάδο των ηλεκτρικών συσκευών ελέγχουν άνω του 50% της αγοράς. Το 82% των πωλήσεων στον κλάδο των τροφίμων ελέγχεται από τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ. Αυτά και άλλα στοιχεία δείχνουν περίτρανα ότι τα πολυδιαφημισμένα δισ. ευρώ των αστείρευτων κοινοτικών ταμείων, μόνο στους μικρούς ΕΒΕ δεν κατέληξαν.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα που ανακοινώθηκε από το υπουργείο Οικονομίας, στοχεύει στο εκλογικό πλήθος των μικρών ΕΒΕ, αλλά δηλώνει εξαρχής ότι απευθύνεται σε 17.000 επιχειρήσεις από τις πάνω από 900.000 που συγκεντρώνει ο κλάδος των ΜΜΕ. Ακόμη χειρότερα, τα κονδύλια του θα διεκδικήσουν... «ισότιμα» επιχειρήσεις με τζίρο από 30.000 ευρώ έως... 10.000.000 ευρώ. Και κάθε φορά ο «νικητής» είναι ίδιος, η αίτηση που συγκεντρώνει τις καλύτερες προοπτικές χρηματοδότησης είναι αυτή που υποστηρίζεται από τους τζίρους των εκατομμυρίων ευρώ, με τους λογιστές και τους τεχνοκράτες να έχουν καταθέσει τα αρτιότερα και πιο «βιώσιμα» σχέδια.

Πάνω σε αυτή την πραγματικότητα, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, σχολίασε την περασμένη Πέμπτη τη νέα εξαγγελία, επισημαίνοντας: «Το νέο πρόγραμμα, παρά τις πομπώδεις ανακοινώσεις, δεν πρόκειται να βελτιώσει την κατάσταση των εκατοντάδων χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων της χώρας που βρίσκονται για τα καλά μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης.

Εχει τα ίδια αρνητικά χαρακτηριστικά που είχαν και όλα τα προηγούμενα ευρωπαϊκά προγράμματα.

Απευθύνονται μόνο σε 17.000 ΜΜΕ (περίπου το 2% του συνόλου).

Το εύρος απασχόλησης, 0-50 εργαζόμενοι, είναι τέτοιο που, από ό,τι δείχνει η προηγούμενη εμπειρία, διευκολύνει τις μεσαίες επιχειρήσεις και αποκλείει πρακτικά τις επιχειρήσεις με 0-3 εργαζόμενους που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία.

Δε δίνει διέξοδο στα βασικά προβλήματα των μικρών επιχειρήσεων που έχουν τη ρίζα τους στην επέκταση των μεγάλων επιχειρήσεων και των μονοπωλίων και σήμερα βρίσκονται σε ακόμα δυσκολότερη θέση εξαιτίας της οικονομικής κρίσης».

Το ΚΚΕ επισήμανε ότι «οι αυτοαπασχολούμενοι δεν πρέπει να ξεγελαστούν για μια ακόμα φορά ότι παίρνονται μέτρα για την ενίσχυσή τους. Οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που συναποφασίστηκαν και εφαρμόστηκαν με ζήλο από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι που γιγάντωσαν τα πολυκαταστήματα και τα σούπερ μάρκετ. Αυτές οι πολιτικές που σιγοντάρισαν και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ. έχουν τη συμβολή τους για την οικονομική κρίση.

Μόνο η ψήφος των αυτοαπασχολουμένων στο ΚΚΕ μπορεί σήμερα να ανοίξει ρήγματα στο δικομματισμό. Μπορεί αύριο να διευκολύνει τους αγώνες τους για την ανατροπή της αντιλαϊκής φιλομονοπωλιακής πολιτικής που εφαρμόζεται στην πλάτη τους».

Από πρόσφατη συγκέντρωση της Νομαρχιακής Οργάνωσης Γερμανίας του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές, στο ενοριακό κέντρο «Αγ. Αποστόλου Ανδρέου», στο Ντίσελντορφ. Στο βήμα, η Αλέκα Παπαρήγα

Η παραπάνω διαδικασία δεν είναι τόσο απλή όσο ακούγεται. Υπάρχουν αρκετά γραφειοκρατικά εμπόδια και τα προξενεία δεν ήταν όλα έτοιμα και σωστά ενημερωμένα για να παράσχουν την ανάλογη εξυπηρέτηση. Οι μετανάστες πρέπει να παρουσιαστούν οι ίδιοι και αυτό δεν είναι εύκολο, αφού πολλοί από αυτούς κατοικούν σε μικρότερες πόλεις πολύ απομακρυσμένες από τα υπάρχοντα προξενεία των οποίων οι ώρες λειτουργίας είναι πολύ περιορισμένες και για να τα επισκεφθεί κανείς χρειάζεται ολοήμερη άδεια. Ακόμη, υπάρχει παράδοση σε προξενεία που δεν έχει δηλωθεί μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων, να μη λειτουργούν εκλογικά τμήματα, με αποτέλεσμα να πρέπει οι εγγεγραμμένοι να ψηφίσουν σε άλλο προξενείο που βρίσκεται ακόμη πιο μακριά, σε πόλη που ζουν περισσότεροι Ελληνες. Πολλοί συμπατριώτες δεν έχουν ψηφίσει τα τελευταία χρόνια και με τις αλλαγές που έγιναν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν βρίσκονται στους καταλόγους και μια σειρά άλλα γραφειοκρατικά προβλήματα.

Το υπουργείο Εσωτερικών, λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος, έδωσε παράταση στο χρονικό όριο των δηλώσεων, που ήταν 31 Μάρτη, μέχρι τις 14 του Απρίλη. Ηταν, όμως, δώρον - άδωρον, αφού στις ευρωπαϊκές χώρες γιορτάζεται το Πάσχα 12 Απρίλη (καθολικών και διαμαρτυρόμενων), με αποτέλεσμα την τελευταία βδομάδα μέχρι και τη Δευτέρα 13 Απρίλη οι υπηρεσίες να μη λειτουργούν.

Υπάρχουν και άλλα σοβαρά προβλήματα. Η δυνατότητα ενημέρωσης των ψηφοφόρων, της επαφής τους με τα πολιτικά κόμματα, οι δυνατότητες διεξαγωγής προεκλογικού αγώνα είναι αρκετά δύσκολες. Οι κάλπες κλείνουν χωρίς να καταμετρούνται οι ψήφοι παρουσία των εκλογικών αντιπροσώπων και όλα αφήνονται στην καλή πίστη της δίκαιας και αμερόληπτης λειτουργίας του συστήματος.

Το μεταναστευτικό κίνημα, μέσω των εκπροσώπων του, που είναι οι μεταναστευτικές κοινότητες και ομοσπονδίες, έχει κάνει προτάσεις συγκεκριμένες για τη λύση αυτού του σοβαρού ζητήματος εδώ και πολλές δεκαετίες, αλλά, όπως είναι παράδοση, τα κόμματα εξουσίας (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν και σε κανένα θέμα δεν άκουσαν τη γνώμη των αρμόδιων μαζικών και δημοκρατικά εκλεγμένων φορέων.

Παρ' όλα αυτά, οι Ελληνες μετανάστες που θα πάρουν μέρος στις ευρωεκλογές του Ιούνη βρίσκονται μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση. Εχουν ακόμη περισσότερους λόγους και επιχειρήματα από τους συμπατριώτες στην Ελλάδα για να πουν ΟΧΙ στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ΟΧΙ στα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τις ουρές τους (ΣΥΝ, ΛΑ.Ο.Σ., Οικολόγοι κλπ.), στηρίζοντας μαζικά το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Να δείξουν έμπρακτα τη δυσαρέσκειά τους και την αγανάκτησή τους στην εφαρμοζόμενη πολιτική, που είναι ίδια, αντιλαϊκή, σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

Οι Ελληνες μετανάστες έχουν μεγάλη και συσσωρευμένη πείρα για τον τρόπο που τους αντιμετώπισαν οι υπηρέτες του κεφαλαίου και στην Ελλάδα και στις χώρες που ήρθαν με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής.

Μπορούν να κάνουν συγκρίσεις. Αυτοί μεν που ζουν στη δυτική και βόρεια Ευρώπη γεύονται τις συνέπειες από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, και ξέρουν ότι μετά την υπογραφή της και των όσων αργότερα την συμπλήρωσαν, τα όποια δικαιώματα των εργαζομένων που είχαν κατακτηθεί με αγώνες και θυσίες έγιναν σκόνη στο όνομα της σύγκλισης, ενώ την ίδια στιγμή συσσωρεύθηκε αμύθητος πλούτος σε ελάχιστα χέρια και τα όποια παραμύθια περί κοινωνικού κράτους τελείωσαν. Από το 1992 και μετά, έχουμε σε όλες τις χώρες της ΕΕ συνεχή μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους, δηλαδή των μισθών, αλλού με ταχύτερους ρυθμούς, αλλού με βραδύτερους, και σταδιακή αποψίλωση του κοινωνικού κράτους, αφού η διαχείριση των παροχών κοινωνικών υπηρεσιών πέρασε στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου. Οι άλλοι, δε, που ζουν σε πρώην σοσιαλιστικές χώρες και νυν μέλη της ΕΕ μπορούν και συγκρίνουν το πώς ζούσαν οι εργαζόμενοι και τι δικαιώματα είχαν πριν τις ανατροπές και σε τι κατάσταση βρίσκονται σήμερα.

Οι Ελληνες μετανάστες βλέπουν ότι τα περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα που δοκιμάζονται στην Ελλάδα έχουν πρωτύτερα εφαρμοστεί στις χώρες που αυτοί ζουν. Βλέπουν ακόμη να προτείνονται από τα κόμματα εξουσίας διαχειριστικά μοντέλα για το ξεπέρασμα της κρίσης (σκανδιναβικό, ιρλανδικό κλπ.), τη στιγμή που οι ίδιοι ξέρουν ότι στις χώρες που εφαρμόστηκαν έχουν καταρρεύσει και οι μετανάστες είναι κι αυτοί θύματα αυτής της κατάστασης.

Βλέπουν να προτείνονται λύσεις της πράσινης οικονομίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, Οικολόγοι) σαν πανάκεια, ενώ σε χώρες πρωτοπόρες, όπως η Δανία που έχει πιάσει σοβαρά το θέμα εδώ και 20 χρόνια, με την εκδήλωση της κρίσης έχουμε στον τομέα της πράσινης οικονομίας μαζικές απολύσεις, για να διασφαλιστούν τα κέρδη των πολυεθνικών μονοπωλίων.

Η πιο ουσιώδης σύγκριση που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν οι μετανάστες, είναι το πώς εξελίσσονται τα πράγματα στην Ελλάδα όπου υπάρχει το ΚΚΕ και ο ενισχυμένος ταξικός πόλος στα μαζικά κοινωνικά κινήματα, και το πώς σε χώρες όπου τα ΚΚ υπέκυψαν στον οπορτουνισμό και μεταλλάχτηκαν ή ενσωματώθηκαν στο σύστημα, με αποτέλεσμα την καθολική κυριαρχία του εργοδοτικού συνδικαλισμού στο εργατικό κίνημα που είχε τόσες αγωνιστικές παραδόσεις και την παράδοση άλλων κινημάτων στις ΜΚΟ.

Η οργανωμένη αντικομμουνιστική επίθεση που εξελίσσεται στις μέρες μας από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑ.Ο.Σ. και με πιο εκλεπτυσμένο τρόπο από στελέχη του ΣΥΝ, δεν μπορεί να ξαφνιάσει τους μετανάστες. Στις ευρωπαϊκές χώρες που ζούνε, οι οποίες μάλιστα χαρακτηρίζονται και πιο πολιτισμένες ή πιο δημοκρατικές από τα ΜΜΕ, όπως, π.χ., οι σκανδιναβικές, αυτά έχουν γίνει εδώ και 50 χρόνια. Πάλι από στελέχη της σοσιαλδημοκρατίας, τα οποία, ενώ κατά τη διάρκεια του πολέμου συνεργάστηκαν με τους ναζί και έστελναν τους κομμουνιστές που βγήκαν στην Αντίσταση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μετά τη λήξη του πολέμου ανέλαβαν να τελειώσουν το έργο τους μέσα από τα γρανάζια του εργοδοτικού συνδικαλισμού, αφού τους δόθηκαν τεράστιες χορηγήσεις για το σκοπό αυτό από τους κεφαλαιοκράτες, αλλά και μέσω του σχεδίου Μάρσαλ.

Το ΚΚΕ στάθηκε πάντα με όλες τις δυνάμεις του στο πλευρό των μεταναστών και οι κομμουνιστές ήταν πρωτοπόροι σε όλους τους ταξικούς αγώνες που έγιναν για τα δικαιώματά τους τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις χώρες διαμονής τους, δίπλα στο ντόπιο ταξικό κίνημα.

Τα πάγια αιτήματα του μεταναστευτικού κινήματος, όπως η θεσμική αναγνώριση των κοινοτήτων και η οικονομική υποστήριξή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό, το δικαίωμα ψήφου στις εθνικές εκλογές, τα ασφαλιστικά, τα πολιτιστικά, το γλωσσικό και τόσα άλλα, δε δικαιώθηκαν ποτέ από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ, που είχε δώσει τόσες υποσχέσεις, όταν ήρθαν στην εξουσία τα ξέχασαν, όπως ξέχασαν και όλα τα υπόλοιπα φιλολαϊκά μέτρα που είχαν υποσχεθεί. Το ίδιο, δηλαδή, που έκαναν και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Είναι αποτέλεσμα της ενιαίας στρατηγικής τους, να εξυπηρετούν παντού και πάντα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Δημιούργησαν το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού, ένα κυβερνητικό όργανο χειραγώγησης του μεταναστευτικού κινήματος σε οριοθετημένα πλαίσια δράσης και πολιτικές επιλογές.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υποστήριζαν ότι μέσω της ΕΕ θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα, αφού θα γίνουμε ισότιμοι με τους πολίτες των χωρών στις οποίες ζούμε. Τα προβλήματα, όμως, οξύνθηκαν και για μας και για τα λαϊκά στρώματα των χωρών στις οποίες ζούμε, αφού ο μοναδικός σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκε η ΕΕ είναι η αύξηση των μονοπωλιακών κερδών. Αυτό τουλάχιστον επιβεβαιώνεται και από όλα τα στατιστικά στοιχεία που οι ίδιοι καταγράφουν.

Το ΚΚΕ, και σε δυσκολότερες εποχές, τόνιζε πάντα ότι τα προβλήματα των Ελλήνων μεταναστών μπορούν να λυθούν μόνο στην πορεία που θα λύνονται τα προβλήματα του μαζικού κινήματος τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις χώρες διαμονής τους. Γι' αυτό και επιμένουμε στην οργάνωση του μεταναστευτικού κινήματος στη γραμμή της σύγκρουσης με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, χέρι χέρι με το ταξικό κίνημα τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις χώρες που ζούμε, για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης υπέρ του λαϊκού παράγοντα σε όλα τα επίπεδα, για μιαν άλλη Ελλάδα, έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, μια Ελλάδα της δημοκρατίας, της ειρήνης και της κοινωνικής προκοπής, που θα έχει σαν κίνητρο ανάπτυξης την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων. Μια Ελλάδα που θα συμβάλει και στον αγώνα για μιαν άλλη Ευρώπη. Την Ευρώπη του σοσιαλισμού και της ισόμετρης ανάπτυξης.

Μοναδική επιλογή, λοιπόν, για την καταδίκη της ΕΕ και των κομμάτων που συναποφάσισαν τις αντιλαϊκές πολιτικές είναι και για τους μετανάστες η μαζική κάθοδος στις εκλογές και η ψήφος στο ΚΚΕ.

Στιγμιότυπο από πρόσφατη συγκέντρωση αλληλεγγύης εργαζομένων στα αγροτικά μπλόκα

Ποια είναι αυτή η «κατεύθυνση» την οποία υποστηρίζει ο ΣΥΝ ότι μπορεί να πάρει η Ενωση των μονοπωλίων, εξηγείται μέσα από την «πλατφόρμα του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) για την Κοινή Αγροτική Πολιτική», αλλά και από τη διακήρυξη του ΚΕΑ για τις επερχόμενες ευρωεκλογές.

Στο πρώτο κείμενο και στο κεφάλαιο «ποιο μοντέλο γεωργίας χρειάζεται η Ευρώπη», αφού αναφέρονται διάφορα... όμορφα, όπως «η προώθηση της μεσογειακής δίαιτας», υποκριτικές φωνές κατά των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών - ακόμη και η γερμανική κυβέρνηση πρόσφατα απαγόρευσε μεταλλαγμένο καλαμπόκι της αμερικανικής «Monsanto» - η στήριξη της γεωργικής απασχόλησης «ιδιαίτερα των νέων και των γυναικών», ξεκαθαρίζεται: «Στόχος της αγροτικής πολιτικής, σε ευρωπαϊκό αλλά και σε εθνικό επίπεδο, πρέπει να είναι ο έλεγχος της ασυδοσίας των πολυεθνικών». Δηλαδή, ασυδοσία των πολυεθνικών να υπάρχει, αρκεί αυτή να είναι ελεγχόμενη...

Στο ίδιο κείμενο δίδονται και οι άξονες της «ριζικής μεταρρύθμισης της ΚΑΠ», όπου αναφέρεται, πως «πρέπει να σταματήσει η τάση συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής σε λιγότερα χέρια και να διατηρηθεί η βασική μάζα των αγροτών στην ύπαιθρο». Πώς θα συμβεί αυτό; Μάλλον με τον ίδιο τρόπο που θα «ελεγχθεί» και η «ασυδοσία των πολυεθνικών», - δηλαδή με κανέναν - για τις οποίες, στο ίδιο κεφάλαιο, σημειώνεται: «Κατά τη διαμόρφωση της αγροτικής πολιτικής και τροφίμων, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και οι πολυεθνικές, δεν μπορούν να έχουν αποφασιστικό ρόλο». Δηλαδή, όπως και προηγούμενα, να έχουν το ρόλο τους, αρκεί αυτός να μην είναι αποφασιστικός. Και ποιος θα αναλάβει «την επεξεργασία κανόνων για το διεθνές εμπόριο αγροτικών προϊόντων»; Ο ΟΗΕ σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων (FAO) - οργανισμοί που, κατά το ΚΕΑ και το ΣΥΝ, δεν επηρεάζονται καθόλου στις αποφάσεις τους από τα συμφέροντα των πολυεθνικών - και η επίβλεψή τους να γίνεται από ανεξάρτητο θεσμικό όργανο, υπό την εποπτεία του ΟΗΕ. Τώρα, το πόσο ανεξάρτητο θα είναι εκείνο το όργανο που θα ελέγχει τον ΟΗΕ και τον FAO, αλλά θα βρίσκεται και υπό την εποπτεία τους, μόνο ο ΣΥΝ μπορεί να απαντήσει...

Η προσήλωση των οπορτουνιστών στην ΕΕ και την ΚΑΠ και, εν τέλει, η πολιτική τους σύμπλευση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, εμφανίζεται ξεκάθαρα και στο κείμενο διακήρυξης για τις ευρωεκλογές. Εκεί αναφέρουν ότι «παλεύουμε για μια ουσιαστική αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της ΕΕ» και απαιτούν «η γεωργία να μην αποτελέσει θέμα των διαπραγματεύσεων του ΠΟΕ και εναντιωνόμαστε στην ολοένα και μεγαλύτερη μετατροπή της γεωργίας σε πεδίο δράσης νεοφιλελεύθερων φορέων και εφαρμογής μέτρων απελευθέρωσης παγκοσμίως». Μικρής σημασίας ίσως, αλλά αξίζει να σημειωθεί η μετάλλαξη της μεταρρύθμισης από «ριζοσπαστική» στο ένα κείμενο, σε «ουσιαστική» στο άλλο. Μικρής σημασίας, διότι ακόμη μεγαλύτερη έχει η εμφάνισή τους στην παραπάνω πρόταση, σαν να μην έχουν ακούσει ποτέ ότι η γεωργία ήδη, εδώ και χρόνια, αποτελεί θέμα των διαπραγματεύσεων στον ΠΟΕ και ότι οι ολοένα και πιο αντιαγροτικές αναθεωρήσεις της ΚΑΠ από το 1992 μέχρι σήμερα, ακριβώς αποτέλεσμα αυτών των διαπραγματεύσεων ήταν. Φυσικά η προσπάθειά τους να δείξουν ότι το πρόβλημα έγκειται στο αν η διαχείριση της ΚΑΠ γίνεται με «νεο-φιλελεύθερο» ή «σοσιαλδημοκρατικό» τρόπο, είναι εμφανής και πάντα στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους να καλλιεργήσουν την αυταπάτη ότι η ΕΕ μπορεί να μεταλλαχτεί σε «ανθρώπινη», με τον ίδιο περίπου τρόπο που τις περισσότερες φορές υιοθετούν τον «εξανθρωπισμό» του καπιταλισμού σε εθνικό επίπεδο.

Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν είδηση για τη στάση του ΣΥΝ και των συμμάχων του στο ΚΕΑ απέναντι στην ΚΑΠ της ΕΕ. Ηδη από την πρώτη δημοσιοποίηση, το 2003, των προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη μετέπειτα αναθεώρηση, ο ΣΥΝ σε ανακοίνωση του Αγροτικού του Τμήματος, στις 23 Γενάρη, χαρακτήριζε ως «απολύτως σωστούς και αναγκαίους τους στόχους της προστασίας του περιβάλλοντος, της υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων, της ανάπτυξης των αγροτικών περιοχών κ.ά.». Τα βασικά επιχειρήματα δηλαδή των Βρυξελλών, πάνω στα οποία στήθηκε όλη η επιχείρηση ξεκληρίσματος των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, διαδικασία η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το όλο πρόβλημα, σύμφωνα με το ΣΥΝ, το δημιούργησε η τότε κυβέρνηση, που «ακολούθησε πολιτική παθητικής προσαρμογής στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης». Κυβέρνηση, η οποία, «αν ήθελε μπορούσε να διαφοροποιηθεί από τις προτάσεις της Επιτροπής» και να διεκδικήσει ρυθμίσεις υπέρ των εθνικών μας προϊόντων. Το πρόβλημα δηλαδή κατά το ΣΥΝ δε βρίσκεται στο χαρακτήρα της ΕΕ, αλλά στην έλλειψη διάθεσης ή την αδυναμία των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων να διαπραγματευτούν υπέρ των «εθνικών» συμφερόντων.

Ο ΣΥΝ ενώ εμφανίζεται στα λόγια να στηρίζει του μικρούς παραγωγούς - στα παραπάνω κείμενα περισσεύουν οι διακηρύξεις περί ενίσχυσης της «οικογενειακής γεωργίας» - στην πραγματικότητα με τις ανεδαφικές προτάσεις του και κυρίως τη στοχοπροσήλωσή του στον ευρωμονόδρομο, στηρίζει τη μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία. Οι «φωνές» υπέρ της «οικογενειακής γεωργίας» και γενικότερα της μικρής ιδιοκτησίας, στην πραγματικότητα είναι μια συντηρητική πολιτική που παραπέμπει σε προμονοπωλιακό καπιταλισμό. Ελάχιστα διαφέρει από τις θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας. Αντίστοιχες διακηρύξεις περί στήριξης του φτωχού αγρότη απευθύνει και το ΠΑΣΟΚ, εκεί που τα... χαλάνε με το ΣΥΝ, είναι στον «πλειστηριασμό» για το ύψος των επιδομάτων φτώχειας, ή ακριβέστερα ξεκληρίσματος, που προκρίνει ο καθένας.

Το συνεπές αγροτικό κίνημα, έτσι όπως εκφράζεται μέσα από την ΠΑΣΥ, το επόμενο διάστημα, που η σύγκρουση ανάμεσα στη χειμαζόμενη φτωχομεσαία αγροτιά και τα μονοπώλια θα οξυνθεί περαιτέρω, οφείλει να εντείνει τις προσπάθειές του για την ανάδειξη του παραπάνω, ύπουλου, ρόλου των οπορτουνιστών. Η στήριξη των άμεσων αιτημάτων της μικρομεσαίας αγροτιάς πρέπει να είναι διαλεκτικά δεμένη με την προοδευτική πρόταση του ΚΚΕ για την οργάνωση της αγροτικής παραγωγής στον παραγωγικό συνεταιρισμό. Να καταδεικνύει στους φτωχομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους ότι εκεί βρίσκεται η προοδευτική λύση στο διαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικής γεωργίας, που είναι ο μικρός και πολυτεμαχισμένος κλήρος. Σε αντίθεση με την αντιδραστική λύση της ΕΕ και των κομμάτων που θεωρούν μονόδρομο την ΚΑΠ, - είτε αυτή λέγεται «ριζοσπαστική», είτε «φιλοαγροτική» είτε οποιοδήποτε όνομα και αν της βάλουν μπροστά - που το πρόβλημα της μικρομεσαίας ιδιοκτησίας το λύνουν με το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια των λίγων. Να δείξουν ευθέως τους δύο δρόμους που ανοίγονται μπροστά τους: 'Η θα δεχθούν το ξεκλήρισμά τους και τη μετατροπή τους σε εργάτες γης ή θα ενώσουν την ιδιοκτησία τους σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς. Στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που θα αξιοποιεί όλα τα παραγωγικά πλεονεκτήματα και όλες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, για την ικανοποίηση των διατροφικών αναγκών του λαού μας. Η φτωχομεσαία αγροτιά, ενισχύοντας το ΚΚΕ και με την ψήφο της στις επερχόμενες ευρωεκλογές, θα μπορεί από καλύτερες θέσεις να παλέψει για τα συμφέροντά της, από κοινού με τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους, μέσα από ένα ευρύ κοινωνικο-πολιτικό μέτωπο.