Οι πρωτομαγιάτικες απεργιακές συγκεντρώσεις δημιούργησαν αγωνιστική ανάταση

Ηταν μια ουσιαστική απάντηση στην επιδίωξη της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων να βάλουν «στο γύψο» τις εργατικές διεκδικήσεις, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει την εθνική «ομοψυχία» και την υποταγή στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων με το βλέμμα στραμμένο στην «επόμενη μέρα», στη νέα καπιταλιστική κρίση και στις νέες θυσίες που θα κληθούν να κάνουν οι εργαζόμενοι.

Ο τρόπος που οργανώθηκαν αυτές οι εκδηλώσεις, και ιδιαίτερα στο Σύνταγμα, δείχνει τη δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης. Τη δύναμη και τις δυνατότητες που έχουν οι εργαζόμενοι, οργανωμένοι στα συνδικάτα τους, να προβάλουν και να απαιτήσουν όχι μόνο την υλοποίηση των αιτημάτων τους, αλλά έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας, προς όφελος του λαού. Αυτή η δύναμη πολεμήθηκε από την κυβέρνηση, από βουλευτές της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, λοιδορήθηκε από πολλούς «σοβαρούς» δημοσιολόγους μέχρι και τα απολειφάδια του φασισμού.

Ομως, τώρα μπορεί κανείς να καταλάβει καλύτερα, γιατί στην προηγούμενη καπιταλιστική κρίση το σύνθημα που καλλιεργούσε το σύστημα στις πλατείες των «αγανακτισμένων» ήταν το «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα». Για να ευνουχίσει το εργατικό κίνημα από την ταξική - αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης και να διευκολύνει την κυβερνητική εναλλαγή, να ενισχύσει τις αυταπάτες ότι το σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας μπορεί να εξανθρωπιστεί.

Η παρέμβαση του ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της πανδημίας, προσαρμόστηκε στις νέες συνθήκες και με μεγάλη πολυμορφία εκδηλώθηκε μια δράση για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Το δίλημμα «ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ» που πρόβαλε το Κόμμα στη φετινή Πρωτομαγιά αντιστοιχεί στη σημερινή πραγματικότητα, αφού δεν υπάρχει εκδήλωση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής που να μη φανερώνει τα αδιέξοδα και τα όρια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Η διάλυση της δημόσιας Υγείας, τα ανύπαρκτα μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, η τεράστια στρατιά ανέργων και οι πλειστηριασμοί, οι μεγάλες ελλείψεις υποδομών στην Εκπαίδευση, οι ελαστικές μορφές εργασίας, οι μισθοί πείνας, τα λουκέτα των αυτοαπασχολούμενων δεν εμφανίστηκαν με τον κορονοϊό. Προϋπήρχαν ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Στις συνθήκες της πανδημίας πήραν τεράστια έκταση, οδηγούν σε απάνθρωπες επιλογές, όπως το να αποφασίζει ένας γιατρός αν ένας άρρωστος θα αφεθεί να πεθάνει ή όχι με δεδομένο το ξεχαρβαλωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας σε κάθε καπιταλιστική χώρα.

Με την ίδια ορμή, τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ μπήκαν από την αρχή της πανδημίας στην πρώτη γραμμή για την οργάνωση της πάλης. Το ψήφισμα που πρότεινε το ΠΑΜΕ, καταγράφοντας τα άμεσα και ζωτικά αιτήματα των εργαζομένων, το οποίο συνυπέγραψαν πάνω από 400 εργατικά σωματεία, αποτέλεσε τη βάση για την ανάπτυξη της δράσης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στις σύνθετες συνθήκες, σπάζοντας στην πράξη το κάλεσμα της κυβέρνησης της ΝΔ για υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική όσο και το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ «να λογαριαστούμε μετά».

Η συγκέντρωση των νοσοκομειακών γιατρών της ΟΕΝΓΕ έξω από το υπουργείο Υγείας στις 19 Μάρτη, το σύνθημα «και τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή» αποτύπωσε την ανάγκη των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους να σπάσουν την καραντίνα της σιωπής και να διεκδικήσουν τη στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας, αλλά και άμεσα μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Κόντρα στην προσπάθεια να ενοχοποιηθούν τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης με πρόσχημα την «ατομική ευθύνη», αναδείχτηκε η ευθύνη του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων, όλων αυτών που μετρούν την ανθρώπινη ζωή με το χρήμα.

Αυτή η δράση κλιμακώθηκε με μεγάλη πολυμορφία και εφευρετικότητα από τα σωματεία, δένοντας τα αιτήματα του κάθε κλάδου με την ανάγκη «να μην πληρώσουμε ξανά την κρίση». Οι μέρες δράσης για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας στις 7 Απρίλη, για τους εμποροϋπαλλήλους στις 15 Απρίλη, οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και των γονιών, η μέρα δράσης όλων των συνδικάτων στις 28 Απρίλη, η πρώτη απεργιακή κινητοποίηση στα γιαπιά των οικοδόμων, η πρώτη στάση εργασίας σε συνθήκες τηλεργασίας από το ΣΕΤΗΠ κορυφώθηκαν με τις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, που ανέδειξαν την πραγματική αιτία των προβλημάτων, ότι «ο ορατός εχθρός είναι ο καπιταλισμός».

Οι πρωτοβουλίες αυτές γνώρισαν πλατιά αποδοχή, γιατί εξέφρασαν τις αγωνίες και τις ανάγκες της πλειοψηφίας του λαού μας, που, πειθαρχώντας στις αυτονόητες υποδείξεις των υγειονομικών και των επιστημόνων, ταυτόχρονα εκδήλωσαν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν πάλι την καπιταλιστική κρίση για να σωθούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Εχουμε μπει σε έναν νέο κύκλο καπιταλιστικής κρίσης, τα σημάδια της οποίας είχαν ήδη εμφανιστεί από την προηγούμενη χρονιά, όπως άλλωστε έγκαιρα προειδοποίησε το ΚΚΕ. Κανείς δεν μπορεί να καθορίσει την έκταση και το βάθος της. Το σίγουρο είναι ότι τα κόμματα της πλουτοκρατίας και οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα επιδιώξουν να φορτώσουν τα βάρη και αυτής της κρίσης στο λαό.

Γι' αυτό, άλλωστε, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν καταργεί τις αντεργατικές διατάξεις που περιλαμβάνονται στις ΠΝΠ, ειδικά όσες επιδιώκουν να περιορίσουν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και τους απεργιακούς αγώνες, αλλά σκοπεύει να τις διευρύνει κι άλλο με τα πάνω από 30 νέα αντιλαϊκά νομοσχέδια που θα επιδιώξει να ψηφίσει τις επόμενες βδομάδες.

Παγιώνεται μια άσχημη κατάσταση, χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται υπό την ομηρία της αναστολής σύμβασης. Η εκ περιτροπής, η μερική και η εποχική απασχόληση θα γιγαντωθούν. Διαμορφώνονται συνθήκες μισής δουλειάς - μισού μισθού - μισής ζωής για την πλειοψηφία των εργαζομένων, με την ανεργία να μεγαλώνει. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση σχεδιάζει να χαρίσει πακτωλό δισ. ευρώ και γενναίων επιδοτήσεων στους επιχειρηματικούς ομίλους, χρήματα που προέρχονται από τα ματωμένα πλεονάσματα, δηλαδή από το υστέρημα και τον ιδρώτα του λαού μας.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τα κόμματα της πλουτοκρατίας. ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ τσακώνονται για το ποιος θα δώσει τα πιο πολλά στους επιχειρηματικούς ομίλους. Εβαλαν τέτοια πλάτη στη ΝΔ, που άξια πήραν τα συγχαρητήρια του ΣΕΒ, της πρεσβείας των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων «εταίρων».

Οπως δεν έχουν να περιμένουν και τίποτα από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, σαν την ηγεσία της ΓΣΕΕ. Αυτούς τους ξεπεσμένους εργατοπατέρες που χλευάζουν τους εργατικούς αγώνες και εντοπίζουν «ευκαιρίες» μαζί με τον ΣΕΒ μέσα στη δυστυχία και την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Εγραψε ο γνωστός εργοδότης - «συνδικαλιστής» Καραγεωργόπουλος της ΓΣΕΕ: «Τηλεργασία: Λύση για πολλούς - πρόκληση για περισσότερους... Η σημερινή κατάσταση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μια ευκαιρία προσαρμογής όλων στη νέα εποχή, διεκδικώντας μερίδιο εκπροσώπησης στον νέο κόσμο που ανοίγεται, αφήνοντας πίσω ιδεοληψίες και δαιμονοποιήσεις». Τύφλα να 'χει ο ΣΕΒ!!!

Τα τελευταία 10 χρόνια έχει διαμορφωθεί μια σημαντική πείρα μέσα στο λαό που μπορεί να αξιοποιηθεί για να βγουν συμπεράσματα, αλλά και για να οργανωθεί η πάλη.

Δεν χωρούν αναμονή και αυταπάτες. Οι εργαζόμενοι θα μετρήσουν νέες απώλειες και καμιά «ανάπτυξη» στην άκρη του τούνελ δεν θα τις επαναφέρει, όπως δεν έγινε τα τελευταία δύο χρόνια.

Θα δοθεί σκληρή μάχη για να θολώσουν τα κριτήρια και η συνείδηση του λαού. Η καπιταλιστική κρίση θα επιδιωχθεί να βαφτιστεί κρίση του κορονοϊού, να συσκοτιστούν η πραγματική αιτία και η πραγματική διέξοδος. Οπως επιχειρήθηκε και πριν από 10 χρόνια με τις θεωρίες περί καζινοκαπιταλισμού και άλλες τέτοιες φαιδρότητες.

Μπορούμε να απαντήσουμε στα ίδια τρομοκρατικά διλήμματα που θα επαναληφθούν, «για τους αγώνες που κάνουν κακό στην οικονομία», για να βάλουμε όλοι πλάτη για να σωθούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, για να μην αμφισβητηθεί ο δήθεν μονόδρομος των ιμπεριαλιστικών ενώσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που ματώνουν τους λαούς.

Μπορούμε να αναδείξουμε πόσο διαφορετικά προς όφελος του λαού μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα εάν πλατύτερες εργατικές και λαϊκές μάζες υιοθετήσουν τα ριζοσπαστικά συνθήματα του ΚΚΕ και την αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης, εάν διαμορφώσουμε περισσότερα αντισώματα στην αυταπάτη της «αριστερής κυβερνητικής εναλλαγής». Τώρα υπάρχει η πείρα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που πριν δεν υπήρχε.

Υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ώστε να δυναμώσει η πάλη των συνδικάτων για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Το ΠΑΜΕ αποδείχτηκε και στη φάση της πανδημίας και όλη την προηγούμενη περίοδο ως ο μοναδικός στυλοβάτης των εργατικών αγώνων στην Ελλάδα, ο ταξικός πόλος στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που μπορεί να εμπνεύσει και να οργανώσει αγώνες που αμφισβητούν την ίδια την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που μπορεί να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της Κοινωνικής Συμμαχίας με τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού.

Δεν πρέπει να χαθεί στιγμή. Το αμέσως επόμενο διάστημα συζητάμε και οργανώνουμε την πάλη μέσα στους χώρους δουλειάς, με επίκεντρο τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα και με αξιοπρεπείς μισθούς, την προστασία των ανέργων και των φτωχών οικογενειών, την ουσιαστική στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας και της Εκπαίδευσης, την οργάνωση της αλληλεγγύης σε όσους υποφέρουν, την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Κλιμακώνουμε με νέες αναμετρήσεις, με νέους απεργιακούς αγώνες.

Η καλή προετοιμασία σημαίνει σχέδιο δράσης. Σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε δήμο απαιτείται καλά σχεδιασμένη παρέμβαση με όρους πρωτοβουλίας και αξιοποιώντας όλες τις κατάλληλες μορφές. Με μέτρα για τη μαζικοποίηση και την ουσιαστική λειτουργία των συνδικάτων. Για τη συμπόρευση νέων δυνάμεων με το ΠΑΜΕ και για την ουσιαστική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, για να ξεπεραστεί η άσχημη κατάσταση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο δράσης όλες οι δυνατότητες παραμένουν αναξιοποίητες.

Το πραγματικό δίλημμα που θα τίθεται στους εργαζόμενους θα είναι συμβιβασμός ή αντεπίθεση. Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά με όλες του τις δυνάμεις για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, για να μην πληρώσει ξανά ο λαός την κρίση, για να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο της ταξικής πάλης στο δρόμο για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για τον Σοσιαλισμό.

Γεροντοκτονία. Δεν έλαχε. Εγινε. Με πολιτική επιλογή. Σε... πολιτισμένες χώρες. Στα γηροκομεία. Στα νοσοκομεία. Στα συστήματα Υγείας και βάρβαρα τιμολογήθηκε κιόλας. Ως ελάφρυνση του συνταξιοδοτικού βάρους. Είναι το έγκλημα που πασπαλίστηκε με εκείνο το επιδερμικό στερεότυπο επηρμένο κοινωνικής μωροφιλοδοξίας «τόπο στα νιάτα», έτσι ώστε να πέσουν εκούσια στην παγίδα της υποθήκευσης, της χειραγώγησης και της ταξικής καταπίεσης του μέλλοντός τους.

Η καπιταλιστική οικονομία της χώρας μας είναι πια σε βαθιά κρίση και οι ίδιες οι προβλέψεις της κυβέρνησης κάνουν πλέον λόγο για μια μείωση του ΑΕΠ που στην καλύτερη περίπτωση θα κυμανθεί στο 5%, δηλαδή μείωση 7% σε σχέση με την τάση του +2% που κατέγραφε το 2019 και που προβλεπόταν πως θα έχει και το 2020, ενώ το δημοσιευμένο δυσμενές σενάριο της κυβέρνησης κάνει λόγο για μείωση του ΑΕΠ που θα αγγίξει το 8%, δηλαδή 10% μειωμένο σε σχέση με την αναμενόμενη πορεία της οικονομίας για το 2020, με την οποία αναμενόμενη πορεία έχει γίνει όλος ο κυβερνητικός σχεδιασμός για τη φορολογία, τις δημοσιονομικές δαπάνες κ.λπ.

Οι θέσεις αυτές ωραιοποιούν την πραγματικότητα. Η ΕΕ και το ΔΝΤ εκτιμούν πως η εγχώρια οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 10% το 2020, δηλαδή 12% σε σχέση με την τάση, ενώ δεν λείπουν ορισμένες εκτιμήσεις που τοποθετούν το μέγεθος της συρρίκνωσης σε ακόμα μεγαλύτερα επίπεδα για το 2020. Και η πραγματικότητα μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και αυτές τις δυσοίωνες εκτιμήσεις. Η δυσκολία ενός βραχυπρόθεσμου συμβιβασμού στην ΕΕ, που όσο περνάει ο καιρός αυξάνεται, θα οδηγήσει σε επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα. Απ' την άλλη, το «δεύτερο επιδημικό» κύμα, που αναμένεται απ' το Σεπτέμβρη μαζί με την πιθανή επαναφορά των περιοριστικών μέτρων, θα έχει επίσης αρνητική επίδραση.

Η εκτίμηση μιας γρήγορης ανάπτυξης (τύπου «V») επίσης δεν τεκμηριώνεται με τα σημερινά δεδομένα. Η κρίση προβλέπεται πως θα τραβήξει σε χρόνο, και η επάνοδος στα επίπεδα του 2019 προβλέπεται πως θα απαιτήσει τουλάχιστον δύο χρόνια. Το σενάριο της ΕΕ για την Ελλάδα προβλέπει πως στο τέλος του 2021 το ΑΕΠ θα βρίσκεται 2% κάτω απ' τα επίπεδα του 2019 και πως στα μέσα του 2022 θα «επανέλθουμε» στα προηγούμενα επίπεδα.

Οι δραματικές συνέπειες στην οικονομία παγκόσμια αντανακλούν τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης. Τα μέτρα απαγόρευσης λόγω κορονοϊού είναι ο καταλύτης αλλά όχι η αιτία της νέας διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης. Αν ήταν ο κορονοϊός το βασικό πρόβλημα η οικονομία θα είχε μια απότομη βουτιά λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας και στη συνέχεια μια θεαματική άνοδο με σχετικά μικρές επιπτώσεις. Γι' αυτό άλλωστε και ο ΟΟΣΑ εκτιμούσε πως θα οδηγούσε σε μια μικρή επιβράδυνση της οικονομίας της τάξης του 1 - 2%.

Η αλήθεια όμως είναι ριζικά διαφορετική. Η παγκόσμια οικονομία βρισκόταν σε φάση επιβράδυνσης το 2019. Το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, σε ολόκληρο τον κόσμο, αδυνατούσε να βρει κερδοφόρα επενδυτικά πεδία και το μέγεθός του αυξανόταν με αλματώδη τρόπο. Το συνολικό κρατικό και ιδιωτικό χρέος είχε φθάσει να βρίσκεται στο 225% του ΑΕΠ, ενώ μαζί με τα εξαιρετικά χαμηλά, ακόμα και αρνητικά, επιτόκια φωτογράφιζαν την πολύ χαμηλή κερδοφορία του κεφαλαίου γενικότερα. Οι αντιθέσεις ανάμεσα σε ομίλους, κλάδους και ολόκληρα κράτη οξύνονταν, όπως αποτυπωνόταν, για παράδειγμα, στις σφοδρές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Ο κορονοϊός και τα μέτρα διαχείρισής του έδρασαν ως θρυαλλίδα των εξελίξεων, πυροδοτώντας τη βαθύτερη, όπως όλα δείχνουν, κρίση του καπιταλισμού μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κεντρικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η κλίμακα του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου που πρέπει να καταστραφεί.

Και πλέον είναι δύσκολο να συγκαλύψει κανείς το μέγεθος των επιπτώσεων της κρίσης στην ελληνική οικονομία.

Η ανεργία θα ξεπεράσει κατά πολύ το 20%, με ορισμένες εκτιμήσεις να την τοποθετούν στο 30%, ενώ η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής εργασία με μισό μισθό θα αφορούν ένα ολοένα και διευρυνόμενο εργατικό δυναμικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πραγματική κατάρρευση του τουρισμού, η οποία υπολογίζεται απ' τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού σε μείωση της τάξης του 60 - 80%, που εξηγεί γιατί εκατοντάδες χιλιάδες εποχιακοί εργαζόμενοι στον κλάδο δεν προσλαμβάνονται. Τα λουκέτα σε μικρές επιχειρήσεις εστίασης και τουρισμού, απ' τη μία, και σε εμπορικά καταστήματα, απ' την άλλη, λόγω και της ταχύτατης συγκέντρωσης του εμπορίου στις μεγάλες ηλεκτρονικές αλυσίδες, υπολογίζεται πως μπορεί να ξεπεράσουν τις 100.000.

Φυσικά, υπάρχει πάντα το επιχείρημα της γρήγορης ανάπτυξης μετά. Πως, τελικά «κρίση είναι, θα περάσει» και στη φάση της ανάπτυξης, η οικονομία θα επανέλθει, το ΑΕΠ θα αυξηθεί και πάλι. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Σίγουρα, ο «κύκλος» της κρίσης είναι σύμφυτος με την καπιταλιστική οικονομία. Μετά την κρίση έρχεται η ανάπτυξη. Αρα, υποστηρίζουν ορισμένοι, ό,τι χάνουμε τώρα, θα το ξανακερδίσουμε στη συνέχεια.

Ομως, η αλήθεια είναι διαφορετική.

Γιατί, με απλά λόγια α) δεν χάνουν όλοι και β) αυτοί που κερδίζουν στη φάση της ανάπτυξης δεν ταυτίζονται με αυτούς που χάνουν στη φάση της κρίσης. Ετσι, ο τζίρος και τα κέρδη των μεγάλων αλυσίδων εμπορίου όχι απλά δεν μειώθηκαν, αλλά αντίθετα εκτοξεύθηκαν το τελευταίο διάστημα. Τα χιλιάδες ενοικιαζόμενα δωμάτια που θα μείνουν κλειστά φέτος και πιθανόν για αρκετό διάστημα ακόμα - αφού ποιος θα υλοποιήσει τις απαιτούμενες δαπάνες για να είναι ασφαλές το κατάλυμά του - δεν είναι βέβαιο ότι θα ξανανοίξουν την επόμενη μέρα, σε αντίθεση με τα μεγάλα ξενοδοχεία. Οι μισθοί των εργαζομένων που καταρρέουν και η βίαιη - σχεδόν δομική - ανατροπή των εργασιακών συμβάσεων με την τηλεργασία δεν θα αλλάξουν την επόμενη μέρα. Και ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί.

Η κυβέρνηση, αποδεικνύοντας άλλωστε και το τι πραγματικά πιστεύει για το μέγεθος της κρίσης, έχει ήδη λάβει μια σειρά από μέτρα στήριξης της «οικονομίας», επιχειρώντας μάλιστα να εμφανίσει τα μέτρα αυτά ως μέτρα «δίκαιης κατανομής» των βαρών που προκαλεί ο κορονοϊός.

Πρόκειται για μια συνειδητή προσπάθεια αποπροσανατολισμού των εργαζομένων και του λαού.

Καταρχάς, δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιη κατανομή των βαρών γιατί η επάνοδος στην ανάπτυξη θα μεταφραστεί για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού σε επιδείνωση της κατάστασής του. Ο απολυμένος που δεν θα βρει δουλειά, ο μισθωτός που θα αναγκαστεί να δουλεύει εσαεί με χειρότερους όρους με τηλεργασία, ο αυτοαπασχολούμενος που κλείνει και τον καταπίνει το μεγάλο κεφάλαιο, δεν βιώνουν «δίκαιη κατανομή των βαρών» με τους εργοδότες που απολύουν, μειώνουν το εργατικό «κόστος» και καταπίνουν την αγορά.

Απ' την άλλη, τα μέτρα δεν κατευθύνονται «ισόμετρα» σε όλους. Η κυβερνητική επιδότηση των μισθών και η απαλλαγή των ασφαλιστικών εισφορών είναι «δώρο» στους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ το πακέτο φοροαπαλλαγών που ετοιμάζει η κυβέρνηση αφορά κατά βάση το μεγάλο κεφάλαιο. Παράλληλα, τα μέτρα που εμφανίζονται ως μέτρα «στήριξης των εργαζομένων» λαμβάνονται πάλι με κριτήριο τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Το αστικό κράτος δεν θέλει να καταρρεύσει η ζήτηση αφού κάτι τέτοιο θα είχε αλυσιδωτές αντιδράσεις στην οικονομία, και γι' αυτόν το λόγο προχωρά σε ορισμένα πακέτα ενίσχυσης των εργαζομένων. Ωστόσο, τα όρια τού τι δίνει, για πόσο καιρό και σε ποιους καθορίζονται με κριτήριο τη διευρυμένη καπιταλιστική αναπαραγωγή και τις ανάγκες του συστήματος.

Τρίτο σημείο είναι το ποιος πληρώνει. Το χρήμα «δεν πέφτει απ' τον ουρανό». Ακόμα και όταν γίνεται κάτι τέτοιο, για παράδειγμα εκτυπώνοντας «φρέσκο χρήμα», ο λαός χάνει λόγω ενός πληθωρισμού που καλπάζει.

Ετσι, κάποιος πρέπει να πληρώσει τα πακέτα στήριξης της οικονομίας που δεν προκύπτουν απ' το υπερπέραν. Τα διάφορα πακέτα στήριξης διογκώνουν το κρατικό χρέος, που θα φορτωθεί στη συνέχεια στις πλάτες των εργαζομένων, αφού ήδη προβλέπεται πως η κυβέρνηση θα μειώσει τη φορολογία του κεφαλαίου, «για να στηριχθεί η ανάπτυξη». Ο,τι ψίχουλα λοιπόν δίνουν σήμερα στο λαό θα τα πάρουν πολλαπλάσια μερικούς μήνες μετά. Καθώς τα κρατικά έσοδα προβλέπεται πως θα καταρρεύσουν προς το τέλος του 2020 και το 2021, η δημοσιονομική τρύπα που θα κληθούμε να πληρώσουμε θα διευρυνθεί ακόμα περισσότερο.

Η κυβέρνηση σήμερα «τρώει» το περιβόητο δημοσιονομικό μαξιλάρι και τσακώνεται με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος έχει κάνει καλύτερα τη δουλειά. Η συζήτηση αυτή είναι παραπλανητική. Συσκοτίζει πως το «μαξιλάρι» προκύπτει απ' τη ληστεία του ελληνικού λαού, προέρχεται απ' την τεράστια υπερφορολόγηση των εργαζομένων όλο το προηγούμενο διάστημα. Συσκοτίζει επίσης πως ένα σημαντικό τμήμα απ' το «μαξιλάρι» είναι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και των νοσοκομείων, και η «απομείωσή» του ανοίγει ευθέως το θέμα περικοπής των συντάξεων αλλά και νέας περικοπής των κρατικών δαπανών για την Υγεία.

Ετσι, τα κυβερνητικά μέτρα δεν είναι «δώρο» απ' τον ουρανό. Στοχεύουν στη διασφάλιση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου και διπλά κερδισμένοι απ' αυτό είναι οι μεγάλοι όμιλοι. Η υλοποίησή τους σημαίνει απλά ότι θα κληθούμε να πληρώσουμε πολλαπλάσια βάρη στη συνέχεια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα ισχυρίζεται πως η κυβέρνηση δεν μπορεί να ασκήσει αποτελεσματική πολιτική γιατί εξαναγκάζεται να ασκήσει μια πολιτική μεγαλύτερου κράτους στην οικονομία, μια πολιτική που δεν την πιστεύει. Ισχυρίζεται πως ο ίδιος, ως γνήσιος εκφραστής της κεϊνσιανής πολιτικής, είναι σε θέση να ασκήσει την πολιτική αυτή με πολύ μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

Η κριτική αυτή είναι αστεία. Είναι αστεία γιατί «αντιστρέφει» την αντίστοιχη κριτική της ΝΔ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ισχυριζόταν πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υλοποιήσει τα μνημόνια επειδή δεν πιστεύει στον φιλελευθερισμό.

Η αλήθεια όμως δείχνει πια πως οι αστικές κυβερνήσεις δεν είναι καθόλου δογματικές. Ο κεϊνσιανός ΣΥΡΙΖΑ άσκησε αποτελεσματικά νεοφιλελεύθερη πολιτική με τα μνημόνια και η φιλελεύθερη ΝΔ ασκεί αποτελεσματικά κεϊνσιανή πολιτική σήμερα. Η αντίφαση εξαφανίζεται μόλις αντιληφθεί κάποιος πως και οι δύο ασκούν την πολιτική που απαιτείται για τη διασφάλιση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου κάθε φορά και πως η αστική διαχείριση, είτε νεοφιλελεύθερη είτε κεϊνσιανή, είναι αντιλαϊκή.

Και ο αντιλαϊκός χαρακτήρας του νεοφιλελευθερισμού είναι πιο εύκολα κατανοητός.

Ωστόσο, το «μεγαλύτερο κράτος» της κεϊνσιανής διαχείρισης εμφανίζεται ως από μηχανής θεός, ως καινούργια, φρέσκια λύση, που μάλιστα βρίσκεται ένα βήμα πιο μακριά απ' την αγορά και τον καπιταλισμό.

Τίποτα όμως δεν είναι πιο μακριά απ' την αλήθεια. Πρόκειται για διόγκωση του αστικού κράτους, που έχει δομικό, συστημικό ρόλο και χαρακτήρα τη διασφάλιση της καπιταλιστικής αναπαραγωγής. Το μεγάλο αστικό κράτος όχι μόνο δεν έρχεται σε αντίθεση με την καπιταλιστική ιδιοκτησία, την αγορά και τα κέρδη των ομίλων, αλλά αντίθετα τα ενισχύει ποικιλότροπα.

Τόσο η σημερινή όσο και η προηγούμενη διαχείριση του καπιταλισμού δεν μπορεί να δώσει τίποτα θετικό για τους εργαζόμενους.

Η βαθιά κρίση που βιώνουμε σήμερα μεταφράζεται σε μεγάλης κλίμακας επιπτώσεις στη ζωή του λαού τους επόμενους μήνες. Η μεγάλης κλίμακας ανεργία, η μείωση των μισθών και η δραστική επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων θα συνοδευτούν με αύξηση των φόρων, πιθανές μειώσεις συντάξεων και μισθών στο Δημόσιο. Η κατάσταση του λαού τους επόμενους μήνες ενδέχεται να γίνει εξαιρετικά δύσκολη. Παράλληλα, την ίδια περίοδο που τα οξύτατα λαϊκά προβλήματα δεν θα μπορούν πια να κρυφτούν, θα αντιμετωπίσουμε μια πιθανή επανεμφάνιση του προβλήματος του κορονοϊού και των σχετικών περιοριστικών μέτρων.

Με σύνθημα «Δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους» το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να πυκνώσουν τις γραμμές του κινήματος και να δυναμώσουν κάθε εστία αντίστασης. Οι αγώνες και η πολιτική μας σήμερα φωτίζουν την αιτία του προβλήματος που κρύβεται πίσω απ' τις απολύσεις, τους χαμηλούς μισθούς, την πείνα, την ανείπωτη δυστυχία, τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που για να διασφαλίζει τα κέρδη του δεν μπορεί παρά να τσακίζει τα δικαιώματά μας. Σήμερα, δυναμώνουμε τον αγώνα μας για να πληρώσει όλα τα βάρη της κρίσης το μεγάλο κεφάλαιο φορολογώντας τα συσσωρευμένα κέρδη, για να εμποδίσουμε την υλοποίηση μέτρων και για την κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων που διαλύουν τα δικαιώματά μας στο βωμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Δυναμώνουμε τον αγώνα μας για να εξηγήσουμε πως αντίπαλός μας είναι ο καπιταλισμός που σαπίζει και πεθαίνει, η αστική τάξη, τα μονοπώλια και το κράτος τους, η ΕΕ που τους στηρίζει.

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι αντιλαϊκές διεργασίες, τα παζάρια και οι ανταγωνισμοί γύρω από τις μορφές και τους τρόπους διάσωσης και ενίσχυσης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου με φόντο την ύφεση «ιστορικών διαστάσεων» στην ΕΕ, που φέρνει στον αφρό την ανισομετρία, τις σφοδρές αντιθέσεις και τους κινδύνους για τη συνοχή της Ευρωζώνης.

Τα ζητήματα αυτά βρέθηκαν στην ατζέντα της τηλεσυνεδρίασης του Γιούρογκρουπ που βρισκόταν σε εξέλιξη την Παρασκευή, όπου συζητήθηκε και το ζήτημα της χρηματοδότησης των κρατών - μελών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) αποκλειστικά και μόνο για την «εγχώρια χρηματοδότηση των άμεσων και έμμεσων δαπανών υγειονομικής περίθαλψης, θεραπείας και πρόληψης» λόγω του κορονοϊού, με στόχο ο μηχανισμός να τεθεί σε λειτουργία μέχρι την 1η Ιούνη του 2020. Τυχόν προσφυγή στη συγκεκριμένη πιστωτική γραμμή συνεπάγεται την επιβολή όρων επί της ουσίας μνημονιακού χαρακτήρα, ενώ θεωρούνται και «στίγμα» στην προσπάθεια για φτηνό δανεισμό από τις αγορές.

Οι άμεσες και ιδιαίτερα οι έμμεσες δαπάνες που προβλέπονται στην καταρχήν συμφωνία επιδέχονται διαφορετικές ερμηνείες αναφορικά με τα κονδύλια που θα ταξινομηθούν στη συγκεκριμένη κατηγορία, ενώ είναι κοινό μυστικό οι καχυποψίες στο εσωτερικό της Ευρωζώνης αναφορικά με την αξιοποίησή τους από ορισμένες κυβερνήσεις για τη στήριξη των δικών τους μονοπωλιακών ομίλων.

Αποκαλυπτική είναι και η επιχείρηση συμβιβασμού που ξεδιπλώνεται από τον επίτροπο Οικονομικών Π. Τζεντιλόνι και τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν Β. Ντομπρόβσκις. Σε επιστολή τους προς τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης επισημαίνουν μεταξύ άλλων ότι η εποπτεία θα περιοριστεί στο αν τα δάνεια αυτά καλύπτουν όντως τις άμεσες και έμμεσες δαπάνες Υγείας, ενώ οι προβλεπόμενες «αξιολογήσεις» θα ενσωματωθούν στην πάγια διαδικασία των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων», δηλαδή των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ, και όχι σε αυτήν της ενισχυμένης εποπτείας. Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται, δεν υπάρχει σκοπιμότητα για πρόσθετες «αξιολογήσεις» και αναφορές σχετικά με τα χρηματοπιστωτικά συστήματα των κρατών που θα ενταχθούν στον συγκεκριμένο μηχανισμό...

Οπως όλα δείχνουν, η προσφυγή στον μηχανισμό του ΕSM θα είναι η τελευταία επιλογή όλων των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής. Τίποτα βέβαια δεν μπορεί να αποκλείσει την προσφυγή σε αυτόν ως λύση ανάγκης, με φόντο και την υποτιθέμενη χαλάρωση του σχετικού πλαισίου.

Παράλληλα, η ελληνική και άλλες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης προσδοκούν να μοιραστούν ποσά μεγαλύτερα από αυτά που τους αναλογούν από τη συνολική «πίτα» του προγράμματος SURE για την επιδότηση του «μισθολογικού κόστους» των επιχειρήσεων και την «παράταση των εθνικών προγραμμάτων μερικής απασχόλησης», σε περίπτωση που κάποια κράτη με χαμηλό ή και αρνητικό κόστος δανεισμού (όπως για παράδειγμα η Γερμανία) δεν επιλέξουν να προσφύγουν στα κεφάλαιά του.

«Παρά την ταχεία και ολοκληρωμένη απάντηση σε ενωσιακό και εθνικό επίπεδο, η οικονομία της ΕΕ θα αντιμετωπίσει φέτος μια ύφεση ιστορικών διαστάσεων», επισημαίνεται στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τις Εαρινές Προβλέψεις 2020, που δημοσιεύτηκε μέσα στη βδομάδα.

Ο προβλεπόμενος ρυθμός της κατρακύλας στην Ευρωζώνη για φέτος φτάνει στο 7,7% και συνολικά στην ΕΕ στο 7,4%. Για το 2021 προβλέπεται - αλλά με αβεβαιότητες και ρίσκα - η κάλυψη ενός τμήματος των απωλειών, με ρυθμό ανάκαμψης 6,3% στην Ευρωζώνη και 6,1% στην ΕΕ.

Σε αυτό το φόντο, η ελληνική οικονομία βρίσκεται στην πρώτη θέση της κατρακύλας, με αναμενόμενο ρυθμό βύθισης 9,7% το 2020, πάνω από την Ιταλία (9,5%) και την Ισπανία (9,4%), ενώ για το 2021 αναμένεται ανάκαμψη 7,9%.

Οπως χαρακτηριστικά τονίζεται, η επίπτωση της κρίσης στην ελληνική οικονομία αναμένεται να είναι μεγάλη λόγω της βαρύτητας του τουρισμού, καθώς και του υψηλού μεριδίου των μικρών επιχειρήσεων, που είναι ιδιαίτερα ευάλωτες.

Παράλληλα, αναμένεται να χαθούν περίπου 160.000 θέσεις εργασίας.

Ολα αυτά στο «θετικό» σενάριό της, με την Κομισιόν να επισημαίνει πως «ελλείψει ισχυρής και έγκαιρης κοινής στρατηγικής για την ανάκαμψη σε επίπεδο ΕΕ, υπάρχει κίνδυνος η κρίση να οδηγήσει σε σοβαρές στρεβλώσεις εντός της ενιαίας αγοράς και σε παγιωμένες οικονομικές, δημοσιονομικές και κοινωνικές αποκλίσεις μεταξύ των κρατών - μελών της ζώνης του ευρώ», τον δε επίτροπο Οικονομικών να δηλώνει: «Τόσο το βάθος της ύφεσης όσο και η ισχύς της ανάκαμψης θα είναι άνισα (...) Η απόκλιση αυτή συνιστά απειλή για την ενιαία αγορά και τη ζώνη του ευρώ».

Στα νοσοκομεία δόθηκε μία μεγάλη μάχη για να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Στους χώρους δουλειάς για αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων. Στους δρόμους για να μην μπουν σε καραντίνα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Ο καθένας σήμερα αναρωτιέται: Εχουν όντως γίνει πολλά αυτό το διάστημα ή μήπως είμαστε πάλι εκεί από όπου ξεκινήσαμε; Πώς αξιοποιήθηκε αυτός ο χρόνος που κερδήθηκε με τεράστιες θυσίες του λαού; Τι θα γίνει τις επόμενες μέρες, το καλοκαίρι και ειδικά από Σεπτέμβρη;

Είναι γνωστό σε όλους ότι δεν τελείωσε το ενδεχόμενο να μπούμε ξανά στην ίδια μεγάλη περιπέτεια ή άλλη που μπορεί να προκύψει.

Είναι γνωστό ότι μέχρι την ανακάλυψη του εμβολίου ή αποτελεσματικής θεραπείας η τακτική «παίζουμε κρυφτό» με τον ιό δεν μπορεί να τραβήξει για πολύ, ότι οι υπόλοιπες παθήσεις θεριεύουν και με μαθηματική ακρίβεια θα ζήσουμε σε λίγες μέρες φριχτές εικόνες με καρκινοπαθείς προχωρημένου σταδίου, παραμελημένους καρδιολογικούς, διαβητικούς ασθενείς και άλλα. Ηδη ζούμε τα προεόρτια.

Πολλά στοιχεία κυκλοφορούν. Καθένας μας έχει δει έναν πίνακα με στατιστικά μοντέλα που οδηγούν σε συμπεράσματα και διαβάζει συμπεράσματα που εκβιάζονται να βγουν από στατιστικά μοντέλα. Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη και διαψεύδει την κυβέρνηση, που όπου σταθεί και όπου βρεθεί λέει πως «το σύστημα Υγείας της χώρας ενισχύθηκε». Η κατάσταση των υπηρεσιών Υγείας που προσφέρονται στο λαό μας συνεχίζει να είναι τραγική. Για Πρόνοια, υπηρεσίες αποκατάστασης και πρόληψη ούτε λόγος. Η πολιτική που παράγει υγειονομικούς εξουθενωμένους και χωρίς δικαιώματα, κακοπληρωμένους ή ακόμα και άνεργους συνεχίζεται, μαζί με τους απαραίτητους ασθενείς - πελάτες.

Ας αναρωτηθούν όλοι. Αραγε, σταμάτησαν οι ανάγκες για:

• Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης; Η κυβέρνηση την περίοδο της πανδημίας συνέχισε να τροφοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα, ενώ μία από τις πρώτες της πράξεις μετά τη λήξη της καραντίνας ήταν η άμεση επανέναρξη των απογευματινών ιατρείων των νοσοκομείων (δηλαδή, η επί πληρωμή εξέταση ασθενών).
• Κέντρα Υγείας με αποκεντρωμένα ιατρεία και κινητές μονάδες που συνδέονται με αυτά και παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες; Η κυβέρνηση απαντάει... με έργο: Ούτε μία πρόσληψη δεν έγινε στα Κέντρα Υγείας, παρά μόνο κάποιες μετακινήσεις προσωπικού από αλλού.
• Σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό και διαγνωστικά εργαστήρια; Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν διαφήμιση δωρεών και ευχαριστίες προς τους «φιλεύσπλαχνους» βιομήχανους (σημείωση: Οι «δωρεές», εκτός των άλλων, είναι ακόμα στο... δρόμο και έρχονται).
• Μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που διασυνδέονται με την οικογένεια, τα σχολεία και τις σχολές, τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τους τόπους δουλειάς, τους τόπους άθλησης, τα γηροκομεία; Τώρα που ανοίγουν κάποια σχολεία, πάρκα και χώροι άθλησης, ποιος έχει την ευθύνη γι' αυτόν τον πληθυσμό; Μήπως κάποιες υποστελεχωμένες δομές της κάθε περιφέρειας; 'Η μήπως οι δήμοι που διαχειρίζονται τη μιζέρια της υποχρηματοδότησης και φορτώνουν στο λαό νέα φορομπηχτικά βάρη;
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού την ώρα που υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι υγειονομικοί; Μέχρι στιγμής στα νοσοκομεία έχουν διοριστεί 403 γιατροί, οι οποίοι είναι όλοι επικουρικοί, δηλαδή συμβασιούχοι. Οι ανάγκες για μόνιμους γιατρούς πριν από τον κορονοϊό ήταν 6.000, με βάση τα δικά τους στοιχεία.
• Μαζικά τεστ στον πληθυσμό; Δήλωσε ο υφυπουργός Υγείας: «Θέλω να είμαι σαφής, δεν θα περιμένει ο κόσμος στο σπίτι του να του χτυπήσουν το κουδούνι ή να τον πάρουν τηλέφωνο». Ο νοών νοείτω.

Σταματάμε εδώ, αν και μπορούμε να γεμίσουμε σελίδες...

Κάποιος λοιπόν λέει ψέματα. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που λένε ότι όσον αφορά την έκτακτη, λόγω πανδημίας, χρηματοδότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η Ελλάδα ανάμεσα σε 25 χώρες της Ευρώπης κατατάσσεται 2η... από το τέλος!

Στη χώρα μας όποια κυβέρνηση και αν πέρασε νομίζεις πως οι αποφάσεις για την Υγεία γράφτηκαν από το ίδιο χέρι. Μειώσεις επί μειώσεων στους προϋπολογισμούς, ελλείψεις επί ελλείψεων στα μέσα και τον εξοπλισμό, ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης του δημόσιου τομέα, κέρδη και γιγάντωση των ιδιωτικών μονάδων και διαγνωστικών αλυσίδων.

Τώρα πολύ περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι το μέτωπο της Υγείας είναι βασικό μέτωπο πάλης όλου του λαού και ότι αυτό για το οποίο πάλευαν τα ταξικά συνδικάτα κάθε άλλο παρά δευτερεύον είναι.

Ο αγώνας τώρα ξεκινά, γιατί οι ανάγκες του λαού μας είναι μεγάλες και υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ικανοποιηθούν τον 21ο αιώνα.

Οι κομμουνιστές υγειονομικοί θα κάνουν τα πάντα για να ανέβουν η μαζικότητα, η μαχητικότητα και η συσπείρωση στα σωματεία, πιο ενεργά θα συμβάλουν στον προσανατολισμό του κινήματος.

Ηρθε η ώρα οι εργαζόμενοι να παραμερίσουν τα εμπόδια του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού. Στα νοσοκομεία αυτές τις μέρες έγινε το εξής αξιοσημείωτο: Οι υγειονομικοί έψαχναν απεγνωσμένα να βρουν έστω και έναν συνδικαλιστή από αυτούς που κοσμούν την πλειοψηφία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), δηλαδή των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ. Μάταιος κόπος. Δεν βρήκαν κανέναν. Το μόνο που βρήκαν ήταν τρία δελτία Τύπου καθώς η θλιβερή πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ ανέβαλε τρεις φορές (μόνη της) τις κινητοποιήσεις που είχε εξαγγείλει (πάλι μόνη της).

Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός μέσα στην πανδημία έδωσε ρεσιτάλ «οσφυοκαμψίας» στην κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Καμία αμφιβολία ότι το ίδιο θα κάνει και στην καπιταλιστική κρίση.

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικές οι δηλώσεις κάποιων από τη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ, που με αφορμή τη μεγαλειώδη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς έσπευσαν να διαστρεβλώσουν το μήνυμα και το περιεχόμενό της. Αυτές οι δηλώσεις δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό με αυτές των φασιστοειδών, των ακραιφνών κυβερνητικών και κάποιων κεντρικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το αφήγημα του «εξωτερικού» και το «δείτε τι γίνεται σε άλλες χώρες», αφού αποδείχτηκε ότι, παρά τις επιμέρους διαφορές, κανένα σύστημα Υγείας καπιταλιστικής χώρας δεν κατάφερε να προστατεύσει το λαό του, όποια κυβέρνηση και αν είχε και όποιο επιδημιολογικό μοντέλο και αν διάλεξε.

Ακόμα και τώρα, όμως, το πάθος της κυβέρνησης για την υπεράσπιση του καπιταλισμού υπερέχει ακόμα και της κοινής λογικής. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η δήλωση του υφυπουργού Υγείας: «Σε ό,τι αφορά την ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων και των δομών στον ιδιωτικό τομέα σε ένα κρατικό σύστημα Υγείας. Νομίζω σε δύο - τρεις χώρες υπάρχουν αυτά τα συστήματα και η διεθνής εμπειρία έχει καταδείξει ότι έχουν αποτύχει». Δηλαδή, απέτυχε το μοντέλο που λέει να μην υπάρχει κέρδος στην Υγεία! Το ακούσαμε κι αυτό...

Ο αγώνας του εργατικού κινήματος, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας για υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας - Πρόνοιας και Πρόληψης πρέπει να βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο. Γιατί για να γίνει πράξη το αυτονόητο, για να έχει ο λαός μας αυτό που δικαιούται, τότε πρέπει να τελειώνουμε με αυτούς που κακοπαίζουν το ίδιο μονότονο θεατρικό με τίτλο «Η αντοχή της οικονομίας». Μια οικονομία καπιταλιστική, που για να υπηρετηθούν οι «αντοχές» της όλες οι κυβερνήσεις στήριξαν τράπεζες, βιομήχανους, εφοπλιστές, πρίγκιπες της ιδιωτικής Υγείας (που τώρα κάποιοι μοστράρονται ως ευεργέτες και δωρητές).

Γιατί όχι μόνο δεν θέλουμε εκατόμβες νεκρών, αλλά απαιτούμε την Υγεία που δικαιούμαστε και μπορεί να εξασφαλιστεί αν εξαλειφθούν το κέρδος, το κόστος, το εμπόρευμα και άλλες τόσες ξένες λέξεις με το ύψιστο αυτό αγαθό. Τους καπιταλιστές δεν τους φοβίζει μια συμβολική ενέργεια ούτε μια εντυπωσιακή εικόνα. Τους τρομάζει το ενδεχόμενο το σύνθημα «Ορατός εχθρός είναι ο καπιταλισμός» να υιοθετηθεί από τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, να γίνει επιλογή τους η πραγματοποίησή του με οργάνωση, πειθαρχία και πολιτικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής αλλαγής.

Την ανάγκη αύξησης της χρηματοδότησης των Σχολικών Επιτροπών των δήμων, προκειμένου να καλυφθούν όλες οι προϋποθέσεις για την ασφαλή επαναλειτουργία των σχολείων από τη Δευτέρα 11 Μάη, τονίζει σε παρέμβασή του ο Κώστας Πελετίδης, δήμαρχος Πατρέων και εκπρόσωπος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην ΚΕΔΕ. Είχε προηγηθεί επιστολή του προέδρου της ΚΕΔΕ, ο οποίος ενημερώνει τους δημάρχους ότι σε συνεδρίαση με το υπουργείο Παιδείας συμφώνησαν να συνεργαστούν στενά για τον σχολαστικό καθαρισμό των σχολείων με το υπάρχον προσωπικό των δήμων.

Στην παρέμβασή του ο Κ. Πελετίδης αναδεικνύει μεταξύ άλλων το θέμα «της μονιμοποίησης των συμβασιούχων καθαριστριών» και αυτό της σχολικής στέγης, της ανάγκης δηλαδή «να υπάρχουν κατάλληλα σχολεία για όλες τις βαθμίδες Εκπαίδευσης, της στοιχειώδους αποσυμφόρησής τους» προκειμένου να μπορούν να τηρηθούν οι συστάσεις των ειδικών.

«Χρειάζεται τώρα και χωρίς υπεκφυγές η αύξηση της χρηματοδότησης των Σχολικών Επιτροπών, για να υπάρχει κάλυψη των αναγκών τους και να μην εξαρτώνται από την επιχορήγηση των επίσης υποχρηματοδοτούμενων δήμων», σημειώνει ο Κ. Πελετίδης και καταλήγει: «Αυτά τα ζητήματα δεν είναι του μέλλοντος, έχουν τεθεί εδώ και καιρό από τη ζωή και οφείλει η ηγεσία της ΚΕΔΕ να μην τα κρύβει, να τα διεκδικεί έστω. Είναι καιρός η πλειοψηφία της να σταματήσει να λειτουργεί ως "αμορτισέρ" απορρόφησης των κραδασμών που προκαλεί η κυβερνητική πολιτική».

Από την κινητοποίηση στο υπουργείο Εσωτερικών

Μπροστά στο άνοιγμα των σχολείων τις επόμενες μέρες, εργαζόμενες στην καθαριότητα, εκπαιδευτικοί και γονείς αναδεικνύουν τα τεράστια κενά και τις ελλείψεις στην καθαριότητα των δημόσιων σχολείων, οι επιπτώσεις των οποίων γίνονται ακόμα μεγαλύτερες στις συνθήκες της πανδημίας.

Περίπου 9.500 εργαζόμενες δουλεύουν με το άθλιο καθεστώς των συμβάσεων ανάθεσης έργου, πιάνουν δουλειά μετά το σχόλασμα των μαθητών, πληρώνονται με μισθούς - ψίχουλα, δεν έχουν δικαίωμα σε άδειες. Κάνοντας ακόμα χειρότερη την παραπάνω εργασιακή πραγματικότητα, η κυβέρνηση μέσω ΠΝΠ προέβλεψε τη δυνατότητα να μετακινούνται σε άλλες υπηρεσίες των δήμων. Τώρα οι εργαζόμενες σε Δημοτικά και Νηπιαγωγεία γίνονται για άλλη μια φορά «μπαλάκι» και μεταφέρονται στα Λύκεια και τα Γυμνάσια, για να «μπαλωθούν» όπως όπως τα κενά στην καθαριότητα των σχολικών κτιρίων.

Χαιρετισμό στην κινητοποίηση απηύθυναν εκπρόσωποι των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Κερατσινίου - Περάματος, Ν. Ιωνίας - Ηρακλείου - Μεταμόρφωσης, Ανατολικής Αττικής, Παγκρατίου - Καισαριανής, της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών (ΑΣΓΜΕ) και του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής. «Δεν έχουμε περιθώρια για πειράματα και αλχημείες», τόνισαν, απαιτώντας τη μονιμοποίηση όλων των καθαριστριών και νέες προσλήψεις προσωπικού ώστε να εξασφαλίζεται η καθαριότητα των σχολείων.

Τη διαμαρτυρία και τα αιτήματά τους στήριξε και η Πανελλαδική Γραμματεία Εμπορίου - Υπηρεσιών του ΠΑΜΕ.

Στην κινητοποίηση συμμετείχαν επίσης οι βουλευτές του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης και Γιάννης Δελής.

Αντιπροσωπεία συναντήθηκε με τον υπουργό Εσωτερικών, Τ. Θεοδωρικάκο, ο οποίος επικαλέστηκε, κατά τη συνήθη πρακτική των κυβερνήσεων, τα «συνταγματικά κωλύματα» για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, καθώς αυτή αντίκειται σε διατάξεις που στόχο έχουν υποτίθεται να καταπολεμήσουν το ...«πελατειακό κράτος». Τα εν λόγω κωλύματα βέβαια διατηρήθηκαν στο Σύνταγμα με ευθύνη των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, που κατά τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης αρνήθηκαν την πρόταση που κατέθεσαν δεκάδες σωματεία του Δημοσίου για αναθεώρηση του σχετικού άρθρου.

Προσβολή στους χιλιάδες συμβασιούχους που δουλεύουν για 200 και 300 ευρώ σε ανθυγιεινές συνθήκες χαρακτήρισε ο Ανδρέας Καργόπουλος, μέλος της διοίκησης της ΟΛΜΕ, τις αναφορές του υπουργού στο... «πελατειακό κράτος», ξεκαθαρίζοντας πως η μόνιμη δουλειά είναι δικαίωμα όλων των εργαζομένων.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση παίζει με την υγεία των μαθητών και των οικογενειών τους κατήγγειλε η Χριστίνα Καραμαλίκη, πρόεδρος του Σωματείου Καθαριστριών Πειραιά, τονίζοντας πως το πρόβλημα θα εμφανιστεί με νέα ένταση από το Σεπτέμβρη και την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς για όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Κάλεσε σε συνέχεια του αγώνα, που θα σχεδιάσουν οι εργαζόμενοι μέσα από συνελεύσεις και αποφάσεις το επόμενο διάστημα.

Σε παράσταση διαμαρτυρίας καλεί τη Δευτέρα 11 Μάη στη 1 μ.μ. έξω από το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Θεσσαλονίκης, ενώ δεκάδες σωματεία εκπαιδευτικών μετά από κοινή σύσκεψη που έκαναν καλούν σε κινητοποίηση στις 13 Μάη στην Αθήνα (με συγκέντρωση στα Προπύλαια στη 1 μ.μ. και πορεία στη Βουλή).

Αφίσα της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας

Το υπουργείο Παιδείας έχει δώσει οδηγίες για τήρηση 1,5 μέτρου απόστασης μεταξύ των μαθητών στην τοποθέτηση των θρανίων, σπάσιμο των τμημάτων και εκ περιτροπής φοίτησή τους μέρα παρά μέρα, καθώς και πιο συχνού καθαρισμού των χώρων κάθε σχολείου. Στην πράξη, όμως, η τήρηση ακόμα και αυτών των ελάχιστων μέτρων προστασίας είναι σε πολλές περιπτώσεις από δύσκολη έως ανεφάρμοστη.

Είναι πάρα πολλά τα σχολεία αστικών κέντρων (και όχι μόνο) όπου οι μαθητές στοιβάζονταν σε αίθουσες - κλουβιά, όπου τα θρανία μόλις που χωρούσαν, σχεδόν κολλητά το ένα στο άλλο και όπου ακόμα και με το σπάσιμο των τμημάτων στα δύο είναι αδύνατο να τηρηθεί το 1,5 μέτρο απόσταση. Πολλές είναι και οι περιπτώσεις σχολείων που έχουν εξαιρετικά μικρό προαύλιο, όπου οι μαθητές θα θυσιάζουν είτε την αναγκαία ανάπαυλα μεταξύ των μαθημάτων, είτε τους όρους ασφάλειας και προστασίας της υγείας τους.

Στο θέμα της καθαριότητας επίσης εμφανίζονται δυσκολίες, καθώς οι ελλείψεις προσωπικού ήταν μεγάλες και πριν το ξέσπασμα της πανδημίας και η κυβέρνηση δεν προχωρά σε ενίσχυση του προσωπικού με έκτακτο κονδύλι, όπως θα έπρεπε. Αποτέλεσμα είναι σε πολλούς δήμους να επιστρατεύεται προσωπικό καθαριότητας από άλλους χώρους. Στην προκειμένη περίπτωση παίρνουν προσωπικό κυρίως από τα Δημοτικά σχολεία και τα Νηπιαγωγεία, που προς το παρόν δεν ανοίγουν, και το μεταφέρουν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Αν όμως αργότερα οι ειδικοί γνωμοδοτήσουν για άνοιγμα και των Δημοτικών, το πρόβλημα θα είναι εκρηκτικό.

Και όλα τα παραπάνω «χτυπάνε καμπανάκι» όχι μόνο για αυτήν την περίοδο μέχρι τα μέσα περίπου του Ιούνη, που θα λειτουργήσουν τα σχολεία της Δευτεροβάθμιας, αλλά και για το τι θα γίνει από Σεπτέμβρη, που όπως φαίνεται δεν θα έχουμε ξεμπερδέψει με τον κορονοϊό. Πολύ περισσότερο που με το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, που αναμένεται μέσα στο Μάη να μπει στη Βουλή, η κυβέρνηση έχει το θράσος να αυξάνει τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα σε Δημοτικά και Νηπιαγωγεία!

Στην πλειοψηφία των σχολείων είχαν φτάσει τις προηγούμενες μέρες με ευθύνη του υπουργείου Παιδείας αντισηπτικά, όμως δεν διατίθεται κανένα άλλο μέσο προστασίας (γάντια, μάσκες κ.λπ.) και πετιέται το μπαλάκι στους δήμους για να ενισχύσουν με υλικά την προστασία μαθητών και εκπαιδευτικών. Ετσι, υπάρχουν δήμοι που δηλώνουν ότι θα διανέμουν μάσκες και άλλοι που αρκούνται στα αντισηπτικά του υπουργείου.

Σοβαρές δυσκολίες φαίνεται ότι εμφανίζονται και στη διαμόρφωση προγράμματος. Θυμίζουμε ότι εκπαιδευτικοί που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, που νοσούν, που παίρνουν άδεια ειδικού σκοπού κ.λπ., δεν θα επανέλθουν στα σχολεία, οπότε η εκπαιδευτική διαδικασία θα εξελιχθεί με νέα ωρολόγια προγράμματα και κενά που δεν πρόκειται να καλυφθούν. Στις νέες συνθήκες, εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων που μοίραζαν τις ώρες τους σε δυο και τρία σχολεία θα είναι πολύ δύσκολο να μπορέσουν να τα καλύψουν όλα με τα νέα προγράμματα. Στα παραπάνω πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι μεγάλο ποσοστό των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης είναι μεγάλοι σε ηλικία και εκφράζουν δικαιολογημένους φόβους για το πώς θα επιστρέψουν απροστάτευτοι στα σχολεία. Κι όλα αυτά είναι συνέπειες της πολιτικής που ακολουθήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, των μηδενικών διορισμών, των περικοπών για εξοικονόμηση προσωπικού κ.λπ. Ετσι και σε αυτήν την περίπτωση, η πανδημία βγάζει στην επιφάνεια με πολύ πιο έντονο τρόπο ελλείψεις και προβλήματα που προϋπήρχαν στην Εκπαίδευση.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, Σωματεία Εκπαιδευτικών, Μαθητικά Συμβούλια και Συντονιστικές Επιτροπές Μαθητών, Ομοσπονδίες και Ενώσεις Γονέων παίρνουν πρωτοβουλίες και διεκδικούν πολύμορφα όλα τα μέτρα ασφάλειας και προστασίας των εμπλεκόμενων στην εκπαιδευτική διαδικασία. Απλώνουν πανό με τα αιτήματα στα σχολεία, προγραμματίζουν παρεμβάσεις σε δήμους, συντάσσουν ανακοινώσεις και υπομνήματα προς το υπουργείο Παιδείας, οργανώνουν κινητοποιήσεις.

Επί τη ευκαιρία θέλω να πω ότι η μόνη πρόταση η οποία καλύπτει 100% τους καλλιτέχνες είναι η πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος.

RIZOSPASTIS

Υπάρχουν κάποιοι λίγοι που παραπονιούνται ότι θα χάσουν μερικά από τα κέρδη τους. Στον αντίποδα όμως βρίσκεται η μεγάλη πλειοψηφία του λαού και εμείς οι καλλιτέχνες, που είμαστε μέρος του. Αυτοί χάνουν τις δουλειές τους, χάνουν την επιβίωση, χάνουν τη ζωή τους. Δυστυχώς, απ' ό,τι φαίνεται θα έχει συνέχεια αυτή η κατάσταση που βιώνουμε και αντιμετωπίζουμε όλοι μας.

Τώρα χρειάζεται οι καλλιτέχνες να στηριχθούν ο ένας στον άλλο. Και αν θέλετε αυτό είναι κάτι που μας δίδαξε και η πανδημία. Μόνο ο ένας δίπλα στον άλλο μπορούμε να πορευτούμε. Τώρα χρειάζεται συλλογικότητα. Τώρα χρειάζεται να προτάξουμε ποιες είναι οι ανάγκες μας. Και αυτό προϋποθέτει δυνάμωμα του Σωματείου μας.

Ενα λοιπόν είναι αυτό το ζήτημα. Πρέπει η πολιτεία να στηρίξει αυτούς τους ανθρώπους, γιατί κάποιοι που έχουν κλείσει τα μπλοκάκια δεν παίρνουν καν το επίδομα των 800 ευρώ ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Το πρώτο μέλημα είναι οι άνθρωποι που είναι στιχουργοί, το έργο τους είναι δημοσιευμένο και έχουν κλείσει τα μπλοκάκια να ενταχθούν στα μέτρα.

Να ενισχυθεί το ελληνικό ρεπερτόριο στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Τα μόνα έσοδα, με κλειστή την εστίαση, είναι από εκεί.

Να δώσει η πολιτεία έκτακτη ενίσχυση στους ΟΣΔ για να κάνουμε έκτακτη διανομή και εμείς στα πιο αδύναμα μέλη μας.

Είναι ένας χώρος όπου έτσι κι αλλιώς η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία τείνει να γίνει κανόνας. Κυριαρχεί η εργασία για μικρές χρονικές περιόδους, για προσλήψεις λίγων ωρών και μετά απόλυση. Είναι ένας χώρος που για οτιδήποτε παρουσιαστεί, απαιτείται εντατική προετοιμασία, η οποία συνήθως είναι απλήρωτη (π.χ. πρόβες). Και γενικά, μιλάμε για έναν χώρο όπου τα τελευταία χρόνια, με την κατάργηση της υποχρεωτικότητας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, έχει διαλυθεί κάθε εργασιακό δικαίωμα.

Η πανδημία διόγκωσε στο έπακρο τα προβλήματα αυτών των εργαζομένων. Κάθε δραστηριότητα στους τομείς απασχόλησής τους διακόπηκε, με αποτέλεσμα η πλειονότητα να αντιμετωπίζει πλέον σοβαρά προβλήματα, χωρίς να γνωρίζει πότε θα ξαναδουλέψει.

Κι όμως, παρ' όλη αυτήν την κατάσταση, ακόμα και σήμερα, η μεγάλη μερίδα των εργαζομένων του χώρου εξαιρείται και από αυτά τα ανεπαρκή μέτρα στήριξης.

Χαρακτηριστικές είναι οι τελευταίες εξαγγελίες της κυβέρνησης, διά στόματος υπουργού Πολιτισμού, οι οποίες όχι μόνο δεν καλύπτουν το μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων και μικρών αυτοαπασχολούμενων, αλλά εμπαίζουν από πάνω τους καλλιτέχνες και τους δημιουργούς, μιλώντας για «αχαρτογράφητο χώρο» με υψηλό ποσοστό ανασφάλιστης εργασίας, λες κι αυτό το βάρβαρο εργασιακό τοπίο δεν έχει και τη δική τους σφραγίδα.

Προβληματισμό δημιουργεί και το «Μητρώο καλλιτεχνών και δημιουργών», που σκοπεύουν να συστήσουν, χωρίς να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι στόχοι δημιουργίας και τα κριτήρια ένταξης σε αυτό. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν τρόποι (π.χ. σύστημα «Εργάνη») με τους οποίους θα μπορούσαν, αν ήθελαν, να καταγράψουν τους εργαζόμενους του χώρου, εντείνοντας τις ανησυχίες των σωματείων ότι το Μητρώο θα «λειτουργεί σαν εργαλείο που θα κόβει όσους περισσεύουν».

Απέναντι σε όλα αυτά, οι εργαζόμενοι στο χώρο της Τέχνης και του Πολιτισμού δεν σιωπούν. Με την ορμή της μεγάλης κινητοποίησης της περασμένης Πέμπτης, ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, το Σωματείο Εργαζομένων στο Θέαμα - Ακρόαμα, το Πανελλαδικό Σωματείο Τραγουδιστών Ελλάδας, το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και τα σωματεία συνθετών και στιχουργών ΑΣΜΑ, ΜΕΤΡΟΝ, ΣΩΜΣΕ δηλώνουν ότι «δεν υποχωρούμε αν δεν δικαιωθούμε. Και δεν υποχωρούμε γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή για την ίδια μας τη ζωή, για την ίδια μας την τέχνη».

Τα παραπάνω σωματεία δίνουν το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού, στην παράσταση διαμαρτυρίας των προεδρείων των ΔΣ, την Τρίτη 12/5, στις 11 π.μ. στο υπουργείο Πολιτισμού.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει δηλώσεις καλλιτεχνών από διάφορους χώρους, που συμμετείχαν στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε, την περασμένη Τετάρτη, Πρόταση Νόμου για τα άμεσα και επείγοντα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες, οι δημιουργοί, συνολικά οι εργαζόμενοι στο χώρο της Τέχνης και του Πολιτισμού, έναν χώρο που διαχρονικά μαστίζεται από την ανεργία ή την περιστασιακή απασχόληση.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή συμπαραστάθηκε στις διεκδικήσεις των σωματείων τους, στις πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους και υιοθέτησε το δίκαιο αίτημά τους για άμεση λήψη ολόπλευρων και ουσιαστικών μέτρων στήριξης για το σύνολο των εργαζομένων στο χώρο της Τέχνης και του Πολιτισμού, ώστε να εξασφαλίζεται στοιχειωδώς η επιβίωσή τους. Με την πρόταση νόμου, το ΚΚΕ προτείνει ανάμεσα σε άλλα:

• Επίδομα στήριξης, ανερχόμενο στο ποσό των 535 ευρώ το μήνα για όλους τους εργαζόμενους στον κλάδο της Τέχνης και του Πολιτισμού. Ομοίως για τους αυτοαπασχολούμενους καλλιτέχνες - δημιουργούς και για κάθε μικρή επιχείρηση (ΑΜΚΕ, ΚΟΙΝΣΕΠ, ΙΚΕ, ΟΕ, ΕΕ, σύλλογοι, σωματεία κ.λπ.), πλην ανωνύμων εταιρειών. Επίσης, προτείνονται απαλλαγές από υποχρεώσεις καταβολής τόκων, προστίμων, υποχρεώσεων προς τα ασφαλιστικά ταμεία, του τέλους επιτηδεύματος, του ΕΝΦΙΑ κ.ά., επίδομα στέγασης, αναστολή κάθε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης και είσπραξης, δέσμευσης τραπεζικών λογαριασμών, κατασχέσεων κ.λπ.
• Οι μακροχρόνια άνεργοι αυτού του χώρου να ενταχθούν στο επίδομα ανεργίας, χωρίς να απαιτείται η συνδρομή των όρων και των προϋποθέσεων της ισχύουσας νομοθεσίας για τη χορήγησή του μέχρι και την άρση κάθε περιοριστικού μέτρου.
• Επέκταση της χορήγησης της αποζημίωσης ειδικού σκοπού των 800 ευρώ σε όλες τις κατηγορίες εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων και των πολύ μικρών επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της Τέχνης και του Πολιτισμού και οι οποίοι αποκλείστηκαν από τις προηγούμενες κυβερνητικές ρυθμίσεις (αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία που εξαιρέθηκε για τους μήνες Μάρτη - Απρίλη).
• Ειδικά προγράμματα στήριξης του υπουργείου Πολιτισμού και επιχορηγούμενες παραγωγές της περιόδου 2020 - 2021, όπως: Αγορές και αναθέσεις, από το κράτος και τους φορείς του, καλλιτεχνικών έργων ή καλλιτεχνικών υπηρεσιών σε κάθε είδος Τέχνης, κατόπιν Ανοιχτής Πρόσκλησης Ενδιαφέροντος ή με Πανελλήνιο Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό. Αύξηση του ποσοστού του ελληνικού ρεπερτορίου, καθώς και του ποσοστού μίσθωσης ταινιών μυθοπλασίας και τεκμηρίωσης στον ραδιοτηλεοπτικό χρόνο.

Στο μεταξύ, συζητήθηκε την Παρασκευή η Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή σχετικά με τα μέτρα στήριξης για τους εργαζόμενους στο Θέαμα - Ακρόαμα.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής σχολίασε ότι με τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση την Πέμπτη, ύστερα από την τελευταία ΚΥΑ που αφορούσε τον κλάδο, «εξακολουθούσαν και εξακολουθούν να αποκλείονται από οποιοδήποτε μέτρο στήριξης χιλιάδες εργαζόμενοι. Δυστυχώς, η κατάσταση αυτή αποκλεισμού από τα μέτρα στήριξης για χιλιάδες ανθρώπους στον ευρύτερο χώρο του Θεάματος - Ακροάματος δεν αλλάζει επί της ουσίας ούτε και μετά τις ανακοινώσεις του υπουργείου Πολιτισμού».

Ο Γ. Δελής επανέφερε τα επείγοντα αιτήματα που περιλαμβάνει η Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ και ζήτησε την άμεση υλοποίησή τους από την κυβέρνηση, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν έως τώρα, «ακούστηκαν μάλλον σαν κοροϊδία στην αγωνία των εργαζομένων».

Ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, παραδέχθηκε ότι ο κόσμος του Πολιτισμού πάσχει «και παίρνει πάνω του το βάρος της πανδημίας». Κατά τ' άλλα επανέλαβε όλες τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης και του υπουργείου Πολιτισμού για τους εργαζόμενους του χώρου, παραβλέποντας ότι η ανεπάρκεια αυτών των μέτρων είναι που τους βγάζει στο δρόμο, ζητώντας από την κυβέρνηση καθολική στήριξη επιβίωσης.

Ο Γ. Δελής, αναφερόμενος στις τελευταίες εξαγγελίες του υπουργείου Πολιτισμού, σημείωσε ότι αφορούν ελάχιστα περισσότερους απ' όσους καλύπτονταν μέχρι τώρα και πρόσθεσε ότι αυτό γίνεται επειδή «όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι βρίσκονται κάτω από τα ραντάρ της καταγραφής, στοιχείο που επικαλέστηκε και η ίδια η υπουργός».

Από τις παρεμβάσεις του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς

Κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία μεταφέρουν τις συνέπειες της κρίσης στην πλάτη του λαού. Παράλληλα, με το βλέμμα στην «επόμενη μέρα», αξιοποιούν τις ιδιαίτερες συνθήκες αυτής της περιόδου για να προχωρήσουν μακροχρόνιους σχεδιασμούς, που θωρακίζουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο φόβος απέναντι στον «αόρατο εχθρό», όπως ονόμασαν τον κορονοϊό, τα μέτρα «κοινωνικής αποστασιοποίησης», η ένταση της εκμετάλλευσης στους εργασιακούς χώρους και το κλίμα εθνικής συναίνεσης που καλλιεργείται από κυβέρνηση και εργοδοσία διαμορφώνουν ένα πρωτόγνωρο και σύνθετο περιβάλλον, μέσα στο οποίο καλούμαστε να δράσουμε.

Οι κίνδυνοι για την εργατική τάξη θέτουν επιτακτικά την ανάγκη να ανέβουν η παρέμβαση και η δράση μας στους χώρους δουλειάς. Δεν υπάρχει χρόνος για μετάθεση αυτής της δράσης σε πιο «κανονικές» περιόδους.

Χωρίς να χαθεί χρόνος, από τις αρχές Μάρτη οργανώσαμε την παρέμβασή μας στο κίνημα, ώστε κανείς εργαζόμενος να μη μείνει ανυπεράσπιστος απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία, να μη γίνει θύμα των συνεπειών της πανδημίας.

Το Εργατικό Κέντρο πραγματοποίησε συνάντηση με τη διοίκηση του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και τις διοικήσεις μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στη βιομηχανία τροφίμων, απαιτώντας να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας.

Εγιναν παρεμβάσεις στην Επιθεώρηση Εργασίας, καταγγέλθηκαν χώροι δουλειάς με ελλιπή μέτρα υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων. Σε πολλές περιπτώσεις αναλάβαμε να καλύψουμε ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού, να ενημερώνουμε με δική μας ευθύνη τους εργαζόμενους για τους κινδύνους και τα μέτρα προστασίας.

Επιδιώξαμε άμεση επικοινωνία και επαφή με τα μητρώα μελών των σωματείων. Δόθηκε στη δημοσιότητα τηλέφωνο καταγγελιών, παρέχοντας τη δυνατότητα επικοινωνίας με τα σωματεία σε 24ωρη βάση. Με αφίσα, ντουντούκα, πανό, διαδικτυακά σποτ, φέιγ βολάν, κλούβα με ηχητικά μηνύματα, σπάσαμε το σιωπητήριο κυβέρνησης και εργοδοσίας.

Με δύο ειδικές εκδόσεις εφημερίδας του Εργατικού Κέντρου που διανέμεται δωρεάν και συνολικό τιράζ 12.000 φύλλα, επισκεφτήκαμε δεκάδες χώρους στη βιομηχανία, στο εμπόριο, στα γιαπιά, στον επισιτισμό. Στόχος, να φτάσουμε σε μεγάλο μέρος των μελών των σωματείων. Να μη διαταραχθεί στη νέα κατάσταση η προσωπική επαφή με εργάτες που έχουμε συναντηθεί κατά καιρούς σε διάφορους αγώνες.

Η ανταπόκριση που συναντήσαμε έδωσε ώθηση στη δουλειά των σωματείων. Βοήθησε να σχεδιάσουμε τολμηρά ενέργειες για την Υγεία στα σούπερ μάρκετ, να παρέμβουμε για την οικονομική ενίσχυση των οικοδόμων, να ανοίξουμε ζητήματα για την εκπαίδευση των παιδιών της εργατικής τάξης.

Αποδείχτηκε ένας πρακτικός τρόπος επικοινωνίας, που βοήθησε να φτάσει το μήνυμα «να μην πληρώσει ο λαός τα σπασμένα της νέας κρίσης». Εξάλλου, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων το αντιλαμβάνονται και συμφωνεί. Αυτό που πρέπει όμως να συνειδητοποιηθεί, είναι ότι για να γίνει πράξη, απαραίτητος όρος είναι η οργάνωση, η ανάδειξη της προοπτικής μιας άλλης ζωής, σε σύγκρουση με το κράτος των μονοπωλίων.

Ολη αυτή η παρέμβαση διαμόρφωσε ένα ορισμένο κλίμα που έσπασε στην πράξη τη λογική της συναίνεσης, ότι «θα λογαριαστούμε μετά». Εδωσε φωνή σε δεκάδες εργαζόμενους που ήρθαν αντιμέτωποι με την εργοδοτική αυθαιρεσία. Βοήθησε να έχουμε άμεση και καλή εικόνα για το τι γίνεται μέσα στους χώρους δουλειάς, να είμαστε έγκαιροι και εύστοχοι στη δράση μας, στα αιτήματα, στο σχεδιασμό μας.

Οι εργατοϋπάλληλοι έχουν πείρα. Την τελευταία δεκαετία γνώρισαν τι σημαίνει καπιταλιστική κρίση και ανάπτυξη, ποιος βγαίνει κερδισμένος και ποιος χαμένος στη ζωή. Εχουν όμως και μνήμη. Στην «Πίνδο», στον «Νιτσιάκο», στη ΒΙΚΗ, στον Πτηνοτροφικό της Αρτας, στις ιχθυοκαλλιέργειες στη Θεσπρωτία, στις αλυσίδες σούπερ μάρκετ στα Γιάννενα, θυμούνται ποιος μέσα από τα συνδικάτα μπήκε πάντα μπροστά για να οργανωθεί ο λαός, να μην πληρώσει τα σπασμένα. Το θέμα είναι να αξιοποιήσουν αυτήν την πείρα προς όφελός τους. Να μη ματώσουν ακόμη μία φορά για ξένα προς αυτούς συμφέροντα.

Αξιοποιήσαμε τη θετική πείρα άλλων Εργατικών Κέντρων της περιοχής, με τα οποία το προηγούμενο διάστημα είχαμε αναλάβει κοινές πρωτοβουλίες.

Στην Αρτα, για παράδειγμα, το να απευθυνθούν οι εργάτες γνωστής γαλακτοβιομηχανίας στο Εργατικό Κέντρο και να ζητήσουν την παρέμβασή του ώστε να ελεγχθούν τα μέτρα προστασίας που έλαβε ο εργοδότης μπροστά στην εμφάνιση κρούσματος κορονοϊού σε συνάδελφό τους, είναι ένα βήμα μπροστά. Οι εργάτες έπρεπε να αψηφήσουν την εντολή της εργοδοσίας «να μην ανακατεύουν το Εργατικό Κέντρο», να αγνοήσουν τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις Πολιτικής Προστασίας και Περιφέρειας Ηπείρου ότι «όλα βαίνουν καλώς».

Η άμεση παρέμβασή μας απέτρεψε την προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών γεγονότων, ακολουθήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία, με προσωρινό κλείσιμο του εργοστασίου, ενώ ήδη προέκυπταν και άλλα δύο κρούσματα. Η δράση αυτή δημιούργησε κλίμα σε όλη την πόλη. Γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ έσπευσε να ενημερώσει το Εργατικό Κέντρο για το χρονοδιάγραμμα τοποθέτησης πλεξιγκλάς στα ταμεία για την προστασία των εργαζομένων της.

Στις ιχθυοκαλλιέργειες στη Θεσπρωτία, συνέπεια της συγχώνευσης «Σελόντα», «Νηρέα» και «Ανδρομέδας» ήταν το κλείσιμο συσκευαστηρίου στη Σαγιάδα και η απόλυση 11 εργατών. Η παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου, παρά το γεγονός ότι δεν απέτρεψε τις απολύσεις, συνέβαλε στο να αυξηθεί η εμπιστοσύνη των εργατών στο κλαδικό σωματείο, οδήγησε σε νέες εγγραφές.

Στα Γιάννενα, μια μέρα μετά τη μέρα πανελλαδικής δράσης για τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ, εργαζόμενοι τοπικής αλυσίδας απευθύνθηκαν στο σωματείο εμποροϋπαλλήλων προκειμένου να καταγγείλουν τη μη καταβολή του Δώρου Πάσχα. Με παρέμβαση στην Επιθεώρηση Εργασίας διασφαλίστηκε η καταβολή.

Τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν ότι η δράση μας μπορεί να δημιουργήσει καλύτερες προϋποθέσεις για να αυξηθεί ο βαθμός οργάνωσης των εργατών, αρκεί να συνοδεύεται από αντίστοιχο σχεδιασμό.

Δεν αποσπόμαστε από την πραγματικότητα. Το κλίμα συναίνεσης είναι κυρίαρχο, οι μειωμένες απαιτήσεις «σπάνε κόκαλα». Ο βαθμός οργάνωσης των εργατών είναι πολύ χαμηλός. Ομως η σταθερή αντιπαράθεση με τα ιδεολογήματα της εργοδοσίας και των κυβερνήσεών της, όλα τα προηγούμενα χρόνια, διαμορφώνει κριτήριο σε έναν κόσμο, τον βοηθάει να βγάζει πιο ουσιαστικά συμπεράσματα.

Ταυτόχρονα, η δράση μας κάτω από δύσκολες συνθήκες φόβου και ανασφάλειας εμπνέει, δημιουργεί προϋποθέσεις να απεγκλωβίζονται εργατικές δυνάμεις, να δημιουργείται μια πιο μόνιμη υποδομή για το μέλλον.

Το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει σε συντονισμό κοινής δράσης την Ενωση Νοσοκομειακών Ιατρών Ηπείρου μπροστά στην Παγκόσμια Μέρα Υγείας στις 7 Απρίλη. Οργάνωσε μαζί της δύο κινητοποιήσεις έξω από τα νοσοκομεία της πόλης, ενώ ταυτόχρονα συντόνισε τη δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων του με τον Εμπορικό και τον Αμπελουργικό Σύλλογο έξω από ΤΟΜΥ και την Περιφέρεια Ηπείρου.

Προσαρμόσαμε τη δράση μας στις ιδιαίτερες συνθήκες, λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Συμβάλαμε στην αποκάλυψη των συνεπειών της εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος Υγείας στα δύο νοσοκομεία. Στηρίξαμε τα δίκαια αιτήματα των υγειονομικών. Το Συνδικάτο Οικοδόμων πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας στην Αποκεντρωμένη Περιφέρεια για την καταβολή του ειδικού επιδόματος στους εργαζόμενους του κλάδου. Επιβάλαμε στην πράξη τη συνδικαλιστική δράση, σπάσαμε το αρχικό μούδιασμα από την απαγόρευση των συναθροίσεων.

Οι μέρες πανελλαδικής δράσης, 15 και 28 Απρίλη, αξιοποιήθηκαν για εξειδίκευση της παρέμβασης των πρωτοβάθμιων σωματείων σε χώρους δουλειάς. Οργανώθηκε Γενική Συνέλευση στο ΚΔΑΥ Ιωαννίνων στη ΒΙΠΕ, με καθολική συμμετοχή των εργατών. Θέμα της συνέλευσης ήταν η ενημέρωση για τις αρμοδιότητες του εκπροσώπου των εργατών για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία.

Ολη αυτή η δράση εκπαίδευσε δυνάμεις μας να προσαρμόσουν τη δουλειά στις τρέχουσες συνθήκες, δημιούργησε προϋποθέσεις να εκφραστούν εργατικές - λαϊκές μάζες, με συμμετοχή τους στις εκδηλώσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

Απόφαση του Εργατικού Κέντρου ήταν για πρώτη φορά η πραγματοποίηση 14 Πρωτομαγιάτικων απεργιακών εκδηλώσεων σε γειτονιές και χωριά. Την ευθύνη της οργάνωσης ανέλαβαν στελέχη της διοίκησης και των πρωτοβάθμιων σωματείων. Οργανώθηκε οπτική προπαγάνδα, διασφαλίστηκαν ηχητικά για όλες τις εκδηλώσεις, σε ορισμένες από αυτές με συνεισφορά των ίδιων των κατοίκων, των Πολιτιστικών Συλλόγων. Εγινε προσπάθεια να συνδυαστεί η κλαδική δουλειά στους χώρους εργασίας με την παρέμβαση στις γειτονιές.

Θετική είναι η δράση του Συνδικάτου Οικοδόμων με το μητρώο στον τόπο κατοικίας. Πάρθηκαν πρωτοβουλίες για έκθεση φωτογραφίας, αφηγηματικό αφιέρωμα. Πραγματοποιήθηκε σύσκεψη νεολαίας. Δοκιμάστηκαν συνδικαλιστικά στελέχη στις οργανωτικές τους ικανότητες.

Κορύφωση της όλης προσπάθειας η συμμετοχή στις Πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις συνολικά εκατοντάδων εργατοϋπαλλήλων, συνταξιούχων, αυτοαπασχολούμενων, ανέργων, πολλοί από τους οποίους συμμετείχαν για πρώτη φορά. Εκατοντάδες κάτοικοι γειτονιών είδαν με έκπληξη να πραγματοποιείται πορεία έξω από τα σπίτια τους, έβγαιναν στα μπαλκόνια, χαιρετούσαν, έπαιρναν κουράγιο.

Στη νέα κατάσταση που δημιουργείται, η προπαγανδιστική εκστρατεία της κυβέρνησης και του λοιπού αστικού πολιτικού κόσμου θα σκοντάφτει ολοένα και περισσότερο στην πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός και η οποία, σε ανάπτυξη και κρίση, σε κανονικές και έκτακτες συνθήκες, αποκαλύπτει τα αδιέξοδα του συστήματος.

Ο κίνδυνος της πανδημίας, της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ταυτόχρονα ενδεχομένως με όξυνση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην περιοχή, δεν πρέπει να οδηγήσει το λαό σε παράλυση. Η δράση μας σήμερα ανοίγει δρόμους για το αύριο, για να παρέμβει ο λαός μας τολμηρά και αποφασιστικά στις εξελίξεις.

Οι μισθοφόροι κατά τη σύλληψή τους στις 3 Μάη

Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις από την κυβέρνηση της Βενεζουέλας, μέσα από συνεντεύξεις του Πρόεδρου Ν. Μαδούρο και άλλων αξιωματούχων, σχετικά με την αποτυχημένη απόπειρα εισβολής παραστρατιωτικών μισθοφόρων την Κυριακή 3 Μάη από την Κολομβία, καθώς προχωρούν οι ανακρίσεις των 23 μέχρι τώρα συλληφθέντων. Η επιχείρηση με δύο βάρκες στις βόρειες ακτές της Βενεζουέλας, στην Γκουάιρα, όπου έχουν σκοτωθεί και άλλοι 8 μισθοφόροι, όπως όλα δείχνουν ήταν μυστική αποστολή με τη στήριξη της αμερικανικής κυβέρνησης και της αντιδραστικής κυβέρνησης της Κολομβίας, που παρείχε όλη την υποδομή και την εκπαίδευση στους μισθοφόρους, λιποτάκτες Βενεζουελάνους στρατιωτικούς, μέλη της ναρκομαφίας.

Σκοπός της ήταν να προκαλέσουν αποσταθεροποίηση στη χώρα, να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Βενεζουέλας, να απαγάγουν τον εκλεγμένο Πρόεδρο Μαδούρο και υψηλόβαθμα στελέχη και να τους μεταφέρουν στις ΗΠΑ.

Πιο χαρακτηριστικές είναι οι ομολογίες, τις τελευταίες μέρες, των δύο Αμερικανών πρώην πεζοναυτών (Λουκ Ντένμαν, 34 ετών, και Εραν Μπέρι, 41 ετών), οι οποίοι περιλαμβάνονται στους συλληφθέντες και έδωσαν λεπτομέρειες για όλο το σχεδιασμό. Οι δυο τους ήταν υπάλληλοι της ιδιωτικής εταιρείας ασφάλειας «Silvercorp», με ιδιοκτήτη τον Τζόρνταν Γκούντρο, πρώην στέλεχος των ειδικών δυνάμεων του στρατού ξηράς των ΗΠΑ και μέχρι πρότινος στην προσωπική φρουρά του Προέδρου Ντ. Τραμπ (όπως και οι συλληφθέντες), ο οποίος Γκούντρο είχε συνάψει συμβόλαιο με τον αχυράνθρωπο των ΗΠΑ - ΕΕ και αυτοανακηρυχθέντα «Πρόεδρο» της Βενεζουέλας, Χουάν Γκουαϊδό, και τους συνεργάτες του, τον σύμβουλο Χουάν Χοσέ Ρεντόν και τον βουλευτή Σ. Βεργκάρα. Το συμβόλαιο, που ήταν ύψους 212 εκατ. δολαρίων για «την επιτυχή έκβαση της αποστολής», έχει δει το φως της δημοσιότητας, όπως και διάφορα βίντεο που δίνουν οι ίδιοι οι εγκληματίες και επιβεβαιώνουν το σχέδιο, λέγοντας ότι «η προσπάθεια απελευθέρωσης της Βενεζουέλας θα συνεχιστεί».

Από την πλευρά του ο Τραμπ αρνήθηκε οποιαδήποτε συμμετοχή της κυβέρνησής του (όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες επιχειρήσεις), ενώ ο ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο δήλωσε ότι οι ΗΠΑ «θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για να επαναπατρίσουν τους δύο Αμερικανούς πολίτες». Οσο για τη «μη εμπλοκή» της κυβέρνησής του, είπε με νόημα ότι «αν είχαμε εμπλακεί, αυτό θα είχε συμβεί διαφορετικά».

Τη νέα επιθετική ενέργεια κατά της Βενεζουέλας καταδίκασε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του στο λαό της Βενεζουέλας και τονίζοντας ότι η επίθεση αποτελεί «μέρος ενός πολύμορφου σχεδίου των ιμπεριαλιστών, των ΗΠΑ, της ΕΕ και των σύμμαχών τους κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική για να ανατρέψουν τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο, να καθυποτάξουν το λαό της Βενεζουέλας και να βάλουν στο χέρι τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας».

Ανακοινώσεις καταδίκης εξέδωσαν και φορείς του λαϊκού κινήματος: Το ΠΑΜΕ, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης, η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας.

Copyright 2020 The Associated

Ο Αμερικανός Πρόεδρος σχεδόν σε καθημερινή βάση οξύνει την αντιπαράθεση με την Κίνα

Από τη μεριά της Κίνας, ο εκπρόσωπός της στον ΟΗΕ Τσεν Σου, σχολιάζοντας το ενδεχόμενο η χώρα του να γίνει το επίκεντρο μιας τέτοιας έρευνας, δήλωσε ότι «δεν μπορούμε να ανεχθούμε την ελεύθερη διάδοση αυτού του είδους του πολιτικού ιού, ενώ όλες οι προσπάθειες πρέπει να κατευθυνθούν προς τον αγώνα κατά του πραγματικού ιού». Είπε ακόμα ότι «πρώτη προτεραιότητα είναι να επικεντρωθούμε στον αγώνα κατά της πανδημίας», καταλήγοντας μεταξύ άλλων ότι «δεν είμαστε εκ προοιμίου αλλεργικοί σε κάθε μορφής έρευνα και αξιολόγηση» και ότι αυτές οι έρευνες επιτρέπουν «την προετοιμασία των υπηρεσιών αντιμετώπισης υγειονομικών κρίσεων που θα έρθουν». Ακόμα, ότι «όσο για το αν και πώς θα απευθύνουμε πρόσκληση προς τον ΠΟΥ, προς το παρόν πρέπει να ορίσουμε τις σωστές προτεραιότητες. Εχουμε ανάγκη από θετική ατμόσφαιρα».

Την ίδια στιγμή, μια σειρά από άρθρα στον κινεζικό Τύπο θέτουν ερωτήματα για τη στάση των ΗΠΑ. Πρόσφατο άρθρο στην κρατική «Λαϊκή Ημερησία» με τίτλο «10 ερωτήματα για την covid-19 που οι Αμερικανοί πολιτικοί οφείλουν να απαντήσουν», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο - όπως λέει - ξαφνικό κλείσιμο του εργαστηρίου βιολογικών όπλων στο Φορτ Ντέτρικ, στο Μέριλαντ των ΗΠΑ, τον περασμένο Ιούλη. «Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ερευνητική βάση βιολογικών όπλων του αμερικανικού στρατού και μια σειρά περιπτώσεων πνευμονίας και άλλων ύποπτων περιπτώσεων εκδηλώθηκαν πριν κλείσει, με εξάπλωση (και) του ιού Η1Ν1 σχεδόν ταυτόχρονα», αναφέρει το άρθρο και μεταξύ άλλων συμπληρώνει: «Δυο μήνες μετά την άσκηση Event 201 για παγκόσμια πανδημία που διεξήγαν διάφορες αμερικανικές οργανώσεις τον Οκτώβρη του 2019, εντοπίστηκε το πρώτο κρούσμα της COVID-19 στη Γουχάν. Είναι αυτά άσχετα;». Ο συντάκτης του άρθρου επαναφέρει ερωτήματα για το «τι μυστικές έρευνες διεξάγονται σε βιολογικά εργαστήρια που οι ΗΠΑ έχουν εγκαταστήσει σε πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες;». Ακόμα, σημειώνει ότι ο επικεφαλής του CDC (Κέντρου Λοιμώξεων των ΗΠΑ) Ρόμπερτ Ρέντφιλντ αναγνώρισε και ο ίδιος ότι μέρος των θυμάτων της COVID-19 είχαν διαγνωστεί ως αποτέλεσμα της εποχικής γρίπης, που από τον Σεπτέμβρη είχε πάνω από 20.000 θύματα. Ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει ότι το πρώτο (όπως επιβεβαιώθηκε εκ των υστέρων) θύμα της COVID-19 στις ΗΠΑ ανακοινώθηκε στις 6 Φλεβάρη, τρεις βδομάδες νωρίτερα από προηγούμενη ενημέρωση, για το οποίο (μια γυναίκα στη Σάντα Κλάρα) δεν υπήρχε ιστορικό πρόσφατου ταξιδιού στο εξωτερικό.

Αλλα άρθρα, επισημαίνουν ότι «από τις αρχές Γενάρη, το τμήμα ανίχνευσης πανδημιών του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (των ΗΠΑ) έλαβε εκθέσεις, σύμφωνα με τις οποίες ο ιός σύντομα θα εξαπλωνόταν και στις ΗΠΑ. Μέσα σε λίγες βδομάδες είχαν εμφανιστεί και προτάσεις για να τεθούν σε καραντίνα πόλεις του μεγέθους του Σικάγο και τον περιορισμό των κατοίκων σπίτι. Ο Λευκός Οίκος τις απέρριψε όλες».

Ακόμα, άλλες αναλύσεις προειδοποιούν ότι «η Κίνα θα απαντήσει» στις κατηγορίες που δέχεται, αναλύοντας περισσότερο το πλαίσιο μέσα στο οποίο οξύνεται η επίθεση των ΗΠΑ. Στις 7/5 στην ιστοσελίδα του «Σινχουά», αρθρογράφος σημείωνε μεταξύ άλλων: «Είναι ευρέως γνωστό ότι οι ΗΠΑ βοήθησαν να οικοδομηθεί ο μεταπολεμικός κόσμος που θεμελιώθηκε από πολυμερείς οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Εθνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Σήμερα, η Ουάσιγκτον έχει αποφασίσει ότι αυτές οι διευθετήσεις παγκόσμιας διακυβέρνησης που κάποτε στήριζε τώρα εναντιώνονται στην επιθυμία της για να μπει "Πρώτα η Αμερική", πολύ πάνω από όλους τους άλλους. Ξεκίνησε λοιπόν να υιοθετεί ένα δόγμα αποχώρησης. Για πάνω από τρία χρόνια, αυτή η κυβέρνηση έχει αποκοπεί από μια σειρά διεθνών οργανισμών ή συνθηκών...».

Ανεξάρτητα από την προέλευση του ιού, το μόνο σίγουρο είναι ότι η αντιπαράθεση ΗΠΑ - Κίνας οξύνεται στο έδαφος βαθιών αντιθέσεων που εδώ και καιρό δυνάμωναν μεταξύ τους. Μια έκφραση αυτών ήταν και ο περίφημος «εμπορικός πόλεμος» που συχνά μονοπωλούσε την ειδησεογραφία πριν από την πανδημία, επιβεβαιώνοντας ευρύτερους, σκληρούς γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς αλλά και παζάρια. Ηδη, ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντ. Τραμπ, δήλωσε ότι άμεσα θα αξιολογηθεί αν η Κίνα εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της από τη συμφωνία της «Φάσης 1» που είχαν υπογράψει το Γενάρη, υπονοώντας νέα περιπλοκή και στις διμερείς εμπορικές διαπραγματεύσεις.

Η νέα οικονομική κρίση θα επιταχύνει την «κινητικότητα» και τις αναδιατάξεις στη διεθνή ιμπεριαλιστική πυραμίδα, όπου οι ΗΠΑ απειλούνται εδώ και καιρό να χάσουν την «πρώτη θέση» από την Κίνα. Στο ίδιο πλαίσιο, θα αναπροσαρμοστούν και μια σειρά από άλλες συμμαχίες, παλιές και νέες, αφού τις δικές τους επιλογές μελετούν και τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Copyright 2020 The Associated

Δεκάδες αεροπορικές εταιρείες σε όλο τον κόσμο έχουν καθηλώσει τα αεροσκάφη τους, εν μέσω πανδημίας

Είναι ενδεικτικές οι προβλέψεις της Διεθνούς Ενωσης Αερομεταφορών (ΙΑΤΑ) για τη συρρίκνωση των εσόδων εταιρειών πολιτικής αεροπορίας, καθώς κάθε μήνας που περνά γίνονται ολοένα και χειρότερες. Το Φλεβάρη η ΙΑΤΑ προέβλεπε ότι το κόστος των ζημιών για τις περίπου 290 αεροπορικές εταιρείες που εκπροσωπεί θα ήταν τουλάχιστον 130 δισ. δολάρια. Το Μάρτη η πρόβλεψη για τις ζημιές ανέβηκε στα 252 δισ. δολάρια και τον Απρίλη κατά 55% καθώς εκτιμάται πως οι ζημιές έως το τέλος του 2020 θα ξεπεράσουν τα 314 δισ. δολάρια. Το νούμερο αυτό είναι σχεδόν βέβαιο πως θα αλλάξει ξανά μέσα στις επόμενες βδομάδες ή μήνες, καθώς όλα δείχνουν πως ο δραστικός περιορισμός των αεροπορικών ταξιδιών θα συνεχιστεί, με μία μικρή ενδεχομένως «ανάπαυλα» το καλοκαίρι, τουλάχιστον έως το 2021. Μεταξύ άλλων γιατί η κατάσταση λέγεται πως δεν θα μπορεί να επανέλθει σε φάση «ομαλότητας» πριν να βρεθεί αποτελεσματικό εμβόλιο. Εως τότε, όμως, ελάχιστα πράγματα θα έχουν μείνει όρθια...

Αρκετές εταιρείες αναμένεται να βάλουν λουκέτο, καθώς φαίνεται πως θα υπερισχύσουν εκείνα τα μονοπώλια που θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν τη μερίδα του λέοντος από κρατικές επιχορηγήσεις, χαμηλότοκα δάνεια και πολύπλευρα μέτρα ενίσχυσης με προνομιακούς όρους. Η συμβουλευτική εταιρεία αερομεταφορών «Center for Aviation» προβλέπει πως μέσα στις επόμενες βδομάδες ή λίγους μήνες θα έχουν χρεοκοπήσει οι περισσότερες αεροπορικές εταιρείες.

Από την άλλη, η όποια κρατική βοήθεια από τα λεφτά των φορολογουμένων (δηλαδή των πλατιών λαϊκών στρωμάτων) δύσκολα θα συγκρατήσει τον «Αρμαγεδδώνα» που έρχεται σε ό,τι αφορά το μέλλον εκείνων που εργάζονται στον τομέα της πολιτικής αεροπορίας, της αεροναυπηγικής αλλά και στις υπηρεσίες λειτουργίας αεροδρομίων: Πολλές δεκάδες χιλιάδες πιλότοι, συνοδοί αέρος και εδάφους, υπάλληλοι διοικητικών υπηρεσιών αλλά και υπάλληλοι σε υπηρεσίες λειτουργίας αεροδρομίων θα πεταχτούν, προσωρινά ή μόνιμα, στο δρόμο. Η καταιγίδα των απολύσεων, της μείωσης μισθών, της αναγκαστικής άδειας άνευ αποδοχών, των μαζικών «εθελούσιων» εξόδων ή συνταξιοδοτήσεων έχει ξεκινήσει εδώ και τουλάχιστον δύο μήνες. Η ειδησεογραφία των τελευταίων λίγων βδομάδων καταγράφει «θύελλα δεκάδων χιλιάδων απολύσεων σε ισχυρά μονοπώλια του κλάδου, με πιο χαρακτηριστικές τις απολύσεις:

• 13.000 εργαζομένων στον όμιλο «Lufthansa». Σε 80.000 άλλους έχει επιβληθεί μειωμένο ωράριο εργασίας καθώς έχει καθηλωθεί το 92% του στόλου και οι πτήσεις που πραγματοποιούνται πλέον είναι στα επίπεδα της δεκαετίας του 1950
• 12.000 εργαζομένων διαφόρων κατηγοριών της «British Airways»
• 3.150 υπαλλήλων της «Virgin Atlantic» και 8.000 - 10.000 υπαλλήλων της «Virgin Australia»
• 3.000 υπαλλήλων της «Ryanair»
• 5.100 υπαλλήλων της «Air Canada»
• 6.900 υπαλλήλων της «WestJet» (σε σύνολο 14.000)

Ακόμη, σε υποχρεωτική δίμηνη άδεια άνευ αποδοχών τέθηκαν 4.000 εργαζόμενοι της «Easy Jet».

Σχέδια απολύσεων ή άδειας άνευ αποδοχών ακόμη και στο 70% του προσωπικού γίνονται από την κοινοπραξία «Air France - KLM».

Στις ΗΠΑ η θύελλα των απολύσεων κρύβεται, προσωρινά, πίσω από υποχρεωτική «εθελούσια» άδεια άνευ αποδοχών. Ουσιαστικά όμως έχει «παγώσει» μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη, οπότε λήγει το υποχρεωτικό μορατόριουμ στις απολύσεις που έχει επιβάλει η κυβέρνηση προκειμένου να χορηγήσει κρατική βοήθεια ύψους 58 δισ. δολαρίων στις τέσσερις μεγαλύτερες εταιρείες που έχουν ουσιαστικά το μονοπώλιο των αεροπορικών ταξιδιών στη χώρα: «American Airlines», «Delta Airlines», «United Airlines» και «Southwest Airlines».

Ανεπισήμως όμως οι εργαζόμενοι έχουν ήδη κληθεί να πληρώσουν το «λογαριασμό». Στις 17 Μάρτη η «Delta Airlines» με ηλεκτρονικό μήνυμα που έστειλε σε όλους τους υπαλλήλους τους παρότρυνε... «να βοηθήσουν την εταιρεία» προσφέροντας αφενός απλήρωτη, «εθελοντική» (!) εργασία σε πρόγραμμα υγειονομικής προστασίας των πελατών της, αφετέρου απαίτησε να κάνουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους χρήση της πιστωτικής κάρτας Delta American Express. Τελικά, τον περασμένο μήνα αποκαλύφθηκε πως η «Delta» ανάγκασε 10.000 υπαλλήλους να συμφωνήσουν «εκουσίως» σε τουλάχιστον τρίμηνη άδεια άνευ αποδοχών.

Οι χιλιάδες απολύσεις ασκούν τεράστιες πιέσεις στις οικονομίες ισχυρών καπιταλιστικών χωρών της ΕΕ. Ο Ιταλός υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης, Στέφανο Πατουανέλι, ανακοίνωσε σχέδιο πιθανής κρατικοποίησης της «Alitalia» ακόμη και από τον ερχόμενο Ιούνη. Οι κυβερνήσεις Γαλλίας και Ολλανδίας ετοιμάζουν «σχέδιο διάσωσης» της «Air France - KLM». Ο τεράστιος όμιλος «Lufthansa» συζητά προγράμματα στήριξης με τις κυβερνήσεις Βελγίου, Αυστρίας και Ελβετίας, ενώ πληροφορίες του «Business Insider» ανέφεραν πως το γερμανικό κράτος συμφώνησε να στηρίξει τη «Lufthansa» με «πακέτο διάσωσης» ύψους 9 δισ. ευρώ (9,74 δισ. δολάρια), με ανταλλάγματα όπως η απόκτηση μειοψηφικού ποσοστού, το δικαίωμα άσκησης βέτο και ο διορισμός έως δύο μελών στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας. Παρ' όλα αυτά, διευθυντικά στελέχη του γερμανικού ομίλου εκτιμούν ότι εάν γλιτώσουν τη χρεοκοπία, τότε η κατάσταση δεν θα ομαλοποιηθεί (σχετικά...) πριν από το καλοκαίρι του 2022 ή του 2023.

Τα γενναιόδωρα πακέτα κρατικής υποστήριξης στα παραπάνω μονοπώλια προκαλούν αντιδράσεις σε ανταγωνιστές τους, όπως η ιρλανδική αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους «Ryanair». Ο διευθύνων σύμβουλος της συγκεκριμένης εταιρείας, Μάικλ Ολίρι, απαίτησε από την ΕΕ να επιβάλει την τροποποίηση των εθνικών προγραμμάτων στήριξης αερομεταφορέων ώστε να επωφεληθεί και η ίδια. Σε σχετική επιστολή που απέστειλε στην Κομισιόν ζητά οι εγγυήσεις δανείων να κατανεμηθούν «σε όλους τους αερομεταφορείς της ΕΕ βάσει της επιβατικής τους κίνησης σε κάθε χώρα». Διαφορετικά απειλεί να επιβραδύνει τις κρατικές «ενέσεις» ρευστότητας προσφεύγοντας στα δικαστήρια. Ο Ολίρι μιλώντας αργότερα στους «Financial Times» ξεκαθάρισε πως τα αεροπλάνα της εταιρείας δεν θα ξαναπετάξουν εάν οι κυβερνήσεις προχωρήσουν σε κατάργηση της μεσαίας θέσης στα αεροσκάφη, λόγω Covid-19. Κάλεσε δε την ιρλανδική κυβέρνηση να πληρώσει το μεσαίο κάθισμα «αλλιώς δεν θα πετάξουμε», επειδή «δεν μπορούμε να κερδίσουμε χρήματα με ποσοστό πληρότητας 66%».

Η νέα σφοδρή όξυνση των ανταγωνισμών μεταξύ μονοπωλίων στον τομέα των αερομεταφορών αναμένεται να επιδεινώσει σημαντικά τη ζωή των εργαζομένων. Οπως φαίνεται και σε αυτήν την κρίση, η εργατική τάξη θα κληθεί να καταβάλει το μεγαλύτερο κόστος για την αναμόρφωση ενός κλάδου που τίθεται σε φάση ενδεχομένως ριζικής ανασυγκρότησης και βαθιών αλλαγών.