Είναι ένας χώρος όπου έτσι κι αλλιώς η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία τείνει να γίνει κανόνας. Κυριαρχεί η εργασία για μικρές χρονικές περιόδους, για προσλήψεις λίγων ωρών και μετά απόλυση. Είναι ένας χώρος που για οτιδήποτε παρουσιαστεί, απαιτείται εντατική προετοιμασία, η οποία συνήθως είναι απλήρωτη (π.χ. πρόβες). Και γενικά, μιλάμε για έναν χώρο όπου τα τελευταία χρόνια, με την κατάργηση της υποχρεωτικότητας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, έχει διαλυθεί κάθε εργασιακό δικαίωμα.

Η πανδημία διόγκωσε στο έπακρο τα προβλήματα αυτών των εργαζομένων. Κάθε δραστηριότητα στους τομείς απασχόλησής τους διακόπηκε, με αποτέλεσμα η πλειονότητα να αντιμετωπίζει πλέον σοβαρά προβλήματα, χωρίς να γνωρίζει πότε θα ξαναδουλέψει.

Κι όμως, παρ' όλη αυτήν την κατάσταση, ακόμα και σήμερα, η μεγάλη μερίδα των εργαζομένων του χώρου εξαιρείται και από αυτά τα ανεπαρκή μέτρα στήριξης.

Χαρακτηριστικές είναι οι τελευταίες εξαγγελίες της κυβέρνησης, διά στόματος υπουργού Πολιτισμού, οι οποίες όχι μόνο δεν καλύπτουν το μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων και μικρών αυτοαπασχολούμενων, αλλά εμπαίζουν από πάνω τους καλλιτέχνες και τους δημιουργούς, μιλώντας για «αχαρτογράφητο χώρο» με υψηλό ποσοστό ανασφάλιστης εργασίας, λες κι αυτό το βάρβαρο εργασιακό τοπίο δεν έχει και τη δική τους σφραγίδα.

Οσο για τις όποιες αναδρομικές καλύψεις, αφορούν κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις γύρω από τις οποίες αναπτύχθηκε μεγάλος αγώνας από τα σωματεία (π.χ. ταξιθέτες του Μεγάρου). Ακόμα, δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη, κανένα μέτρο στήριξης προς τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων, επιβεβαιώνοντας το πιο μαύρο σενάριο των συνθετών και στιχουργών.

Προβληματισμό δημιουργεί και το «Μητρώο καλλιτεχνών και δημιουργών», που σκοπεύουν να συστήσουν, χωρίς να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι στόχοι δημιουργίας και τα κριτήρια ένταξης σε αυτό. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν τρόποι (π.χ. σύστημα «Εργάνη») με τους οποίους θα μπορούσαν, αν ήθελαν, να καταγράψουν τους εργαζόμενους του χώρου, εντείνοντας τις ανησυχίες των σωματείων ότι το Μητρώο θα «λειτουργεί σαν εργαλείο που θα κόβει όσους περισσεύουν».

Απέναντι σε όλα αυτά, οι εργαζόμενοι στο χώρο της Τέχνης και του Πολιτισμού δεν σιωπούν. Με την ορμή της μεγάλης κινητοποίησης της περασμένης Πέμπτης, ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, το Σωματείο Εργαζομένων στο Θέαμα - Ακρόαμα, το Πανελλαδικό Σωματείο Τραγουδιστών Ελλάδας, το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και τα σωματεία συνθετών και στιχουργών ΑΣΜΑ, ΜΕΤΡΟΝ, ΣΩΜΣΕ δηλώνουν ότι «δεν υποχωρούμε αν δεν δικαιωθούμε. Και δεν υποχωρούμε γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή για την ίδια μας τη ζωή, για την ίδια μας την τέχνη».

«Είμαστε κρίκος στην ίδια αλυσίδα», ακουγόταν από τα μεγάφωνα της κινητοποίησης. Και πράγματι, ο κάθε καλλιτέχνης, δημιουργός, εργαζόμενος είναι κρίκος στην αλυσίδα του αγώνα, της διεκδίκησης, της οργάνωσης της πάλης, που φάνηκε καθαρά πια ότι υπάρχει η ανάγκη και η δυνατότητα να δυναμώσει ακόμα περισσότερο, να ακουστεί ακόμα περισσότερο, να φτάσει ακόμα πιο μακριά. Δίπλα τους έχουν δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις απ' όλους τους κλάδους, που δηλώνουν αλληλεγγύη και ενεργή συμπαράσταση στον αγώνα τους.

Τα παραπάνω σωματεία δίνουν το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού, στην παράσταση διαμαρτυρίας των προεδρείων των ΔΣ, την Τρίτη 12/5, στις 11 π.μ. στο υπουργείο Πολιτισμού.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει δηλώσεις καλλιτεχνών από διάφορους χώρους, που συμμετείχαν στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα.