Για τη δημιουργία ενός ακόμα θεσμού, ο οποίος θα αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους, τους νέους και τα λαϊκά στρώματα σχετικά με τις πραγματικές τους ανάγκες, τις αιτίες των προβλημάτων τους και τη ρεαλιστική διέξοδο από αυτά, συζήτησαν την Κυριακή το απόγευμα εκπρόσωποι Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Ο θεσμός αυτός θα είναι μια «Βουλή της Κοινωνίας των Πολιτών» και, όπως υπογραμμίστηκε σε όλους τους τόνους, επιδίωξη θα είναι να αναδεικνύονται τα διάφορα προβλήματα «πέρα από την πολιτική και την οικονομία».

«Πέρα από την πολιτική», δηλαδή χωρίς να κατονομάζονται οι αντιλαϊκές πολιτικές που - αντικειμενικά - ευθύνονται για την ασφυκτική για τους εργαζόμενους και τη νεολαία κατάσταση. «Πέρα από την οικονομία», δηλαδή χωρίς να θίγονται τα καπιταλιστικά κέρδη ή να αμφισβητείται έστω η βάρβαρη και εκμεταλλευτική φύση του καπιταλισμού. Εξάλλου, όλα όσα ακούστηκαν σε αυτή την πρώτη συνάντηση είναι αποκαλυπτικά για τα επικίνδυνα «κανάλια» που θέλουν να στρέψουν τους εργαζόμενους και τους νέους και για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στο σύστημα, ανεξάρτητα με το ποιος βρίσκεται στη διαχείριση αυτού.

Παραθέτουμε κάποια ενδεικτικά που ειπώθηκαν από τον εκπρόσωπο της Πρωτοβουλίας για τη «Βουλή της ΚτΠ», ο οποίος συμμετέχει στη ΜΚΟ «Αθηνά»: «Δε θα τσακωθούμε αν θα λύσει η σοσιαλδημοκρατία ή ο νεοφιλελευθερισμός τα προβλήματα». «Ας κάνουν τα κόμματα ό,τι θέλουν. Αυτοί τη δουλειά τους κι εμείς τη δική μας». «Να δείτε που σε λίγο οι πολίτες θα έρχονται στις ΜΚΟ για τα προβλήματά τους και όχι στα κόμματα».

Εν ολίγοις, τα κέρδη να μένουν αλώβητα και το σύστημα στέρεο. Για πολλά χρόνια ούτε η σοσιαλδημοκρατική, ούτε η νεοφιλελεύθερη διαχείριση έλυνε τα προβλήματα προς όφελος των εργαζομένων. Πολύ περισσότερο, αυτές οι πολιτικές τα δημιουργούν γιατί δεν μπορούν να συμβιβαστούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου με αυτά του εργαζόμενου λαού. Και τόσο η σοσιαλδημοκρατία, όσο και ο νεοφιλελευθερισμός, ως διαχειριστές του καπιταλισμού, τάσσονται με τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ακόμα, είναι ολοφάνερο ότι η επιδίωξη είναι να λειτουργήσουν σαν κυματοθραύστης της λαϊκής αγανάκτησης και δυσπιστίας απέναντι στα δύο κόμματα του κεφαλαίου - τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - η οποία διαρκώς δυναμώνει. Οχι απλά δεν αμφισβητούν το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο θα ήταν σε ένα βαθμό θεμιτό, αλλά δε βλέπουν ούτε κόμματα, ούτε πολιτικές. Δεν αναγνωρίζουν αυτό που καθένας ξέρει ότι τα κόμματα εκπροσωπούν κοινωνικές ομάδες και τάξεις. Οτι τα κόμματα διαμορφώνουν πολιτικές, ασκούν εξουσία. Οτι όλα τα κόμματα δεν είναι ίδια. Σε τέτοια μεγάλη ταξική ύπνωση και πολιτική «αφέλεια» προσπαθούν να παρασύρουν τα λαϊκά στρώματα.

«Εφυγε» χτες από τη ζωή η συντρόφισσα Θεοπίστη Σπυροπούλου σε ηλικία 82 ετών. Η πολιτική κηδεία της γίνεται σήμερα, από τα γραφεία της ΝΕ Φλώρινας του ΚΚΕ. Η σορός της θα είναι στα γραφεία της Νομαρχιακής Επιτροπής από τις 10 το πρωί έως τις 12 το μεσημέρι. Μετά τις 12 το μεσημέρι, θα μεταφερθεί στη Ροδόνα νομού Φλώρινας, όπου και θα ταφεί.

Η Θεοπίστη Σπυροπούλου ήταν στέλεχος του Κόμματος αναπτύσσοντας δράση στο γυναικείο κίνημα, από τη μεταπολίτευση μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Από 16 χρονών, το 1943, οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και στα 18 της έγινε μέλος του ΚΚΕ. Ηταν μαχήτρια του ΔΣΕ και αργότερα πολιτική πρόσφυγας.

Στάθηκε πιστή στο σύντροφό της Λάζαρο Σπυρόπουλο, σημαντικό στέλεχος του Κόμματος, σε όλη εκείνη τη δύσκολη περίοδο κατά την οποία ο Λ. Σπυρόπουλος ήταν στις φυλακές, στις εξορίες και στον παράνομο μηχανισμό του Κόμματος (από το 1950 έως τη μεταπολίτευση). Η συντρόφισσα Θεοπίστη στάθηκε, επίσης, με αποφασιστικότητα στις δύσκολες για το ΚΚΕ περιόδους (το 1968 με τη 12η Ολομέλεια, και την περίοδο 1989 - 1991).

Επιθυμία της συντρόφισσας είναι, αντί στεφάνων στην κηδεία της, τα χρήματα να δοθούν, μέσω της ΝΕ Φλώρινας του ΚΚΕ, ως ενίσχυση στην Οικονομική Εξόρμηση του Κόμματος

Εθνικό πάρκο με... βιομηχανικές μονάδες προωθεί η κυβέρνηση στην ευαίσθητη περιοχή του Νέστου και της λίμνης Βιστoνίδας! Προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) κατά της υπουργικής απόφασης της 17/10/2008 που χαρακτηρίζει ως εθνικό πάρκο με περιφερική ζώνη τους υγροβιότοπους Δ. Νέστου, Λίμνη Βιστoνίδα με λιμνοθαλάσσια και λιμνιαία χαρακτηριστικά, λίμνης Ισμαρίδας και της ευρύτερης περιοχής κατέθεσαν σωματεία και οικολογικές οργανώσεις.

Στην προσφυγή τους οι οικολογικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι:

• Η υπουργική απόφαση αν και επικαλείται την προστασία της φύσης, ωστόσο περιλαμβάνει ρυθμίσεις που όχι μόνο δεν προστατεύουν αλλά αντίθετα θίγουν βάναυσα και υποβαθμίζουν εξαιρετικά ευαίσθητες περιοχές που συγκαταλέγονται στους προστατευόμενους υγρότοπους διεθνούς σημασίας που προστατεύονται από τις διεθνείς συνθήκες ΡΑΜΣΑΡ, ΒΕΡΝΗΣ και ΒΟΝΝΗΣ, καθώς και περιοχές ενταγμένες στο Δίκτυο NATURA και ενδιαιτήματα αναγκαία για την προστασία των άγριων πουλιών.
• Οι ρυθμίσεις που αφορούν το πάρκο γίνονται όχι με οικολογικά χαρακτηριστικά αλλά ανάλογα προς τις ήδη ανεπτυγμένες ή σχεδιαζόμενες να αναπτυχθούν δραστηριότητες και τον τρόπο της επωφελέστερης οικονομικής εκμετάλλευσής τους.
• Στο εθνικό πάρκο προβλέπεται βιομηχανική περιοχή όπου επιτρέπονται μονάδες υψηλής όχλησης. Αυτό θα αποτελεί μόνιμη αιτία υποβάθμισης της περιοχής, ενώ αναφέρονται και διάφορα είδη ορνιθοπανίδας που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή και απειλούνται λόγω της σπανιότητάς τους.
• Η επίμαχη υπουργική απόφαση είναι ακυρωτέα, γιατί το ζήτημα του εθνικού πάρκου θα έπρεπε να ρυθμιστεί με Προεδρικό Διάταγμα.

Μια αυθεντική λαϊκή γιορτή «στήθηκε» την Κυριακή το βράδυ στο Στέκι Εργαζομένων και Νεολαίας στα Πατήσια. Μετανάστες που παρακολουθούν τα μαθήματα ελληνικών που γίνονται στο Στέκι και άλλοι, που ζουν και εργάζονται στην περιοχή, γλέντησαν με τις μελωδίες του μουσικοχορευτικού συγκροτήματος των Κούρδων Συρίας.

Εργάτες μετανάστες από το Σουδάν, το Αφγανιστάν, τη Συρία, την Μπουργκίνα Φάσο, την Αλβανία και αλλού, «συμμαθητές» στο Στέκι, αλλά και συναγωνιστές στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, χόρεψαν, έφαγαν και τραγούδησαν όλοι μαζί, χωρίς οι πολιτισμικές τους διαφορές να σταθούν εμπόδιο. Καθημερινά άλλωστε διαπιστώνουν πόσα πολλά είναι εκείνα που τους ενώνουν. Ο κύκλος του χορού «έζωνε» όλα τα δωμάτια, χέρι με χέρι όλοι πιασμένοι, με τους δασκάλους τους και άλλους Ελληνες εργαζόμενους. Κανείς δεν έμεινε έξω, κι ας μην γνώριζε τα βήματα.

Στο τέλος της βραδιάς κανονίστηκαν οι επόμενες συναντήσεις. «Θα τα πούμε στο μάθημα». «Στη δουλειά κάποιοι δεν πληρώνονται τις υπερωρίες. Να δούμε τι θα κάνουμε». «Την Κυριακή θα πάρω την οικογένεια και θα έρθω στη γιορτή που κάνει το ΚΚΕ για τα παιδιά»...