Η ΕΣΑμΕΑ δεν άλλαξε. Αλλαξε η τακτική που χρησιμοποιεί προκειμένου να μην απομονωθεί απ' τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους, που οδηγούνται στην ανέχεια και την εξαθλίωση. Χαρακτηριστική είναι η ανοιχτή επιστολή που έστειλε στον πρωθυπουργό. Σε αυτήν ...θυμίζει στον πρωθυπουργό τις υποσχέσεις που είχε δώσει πέρσι ανήμερα της 3ης Δεκέμβρη σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για τη στήριξη των ΑμΕΑ και ...απαιτεί: «Τώρα πια οι δεσμεύσεις του παρελθόντος από μέρους σας να γίνουν σαφείς και διακριτές πράξεις». «Τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους συναισθάνονται ότι η σωτηρία της χώρας είναι εθνικός σκοπός και είναι οι πρώτοι που έχουν αναγνωρίσει τις μεγάλες δυσκολίες που έχετε συναντήσει μέχρι σήμερα», αναφέρει και κατά τα άλλα ζητάει να υπάρξει «δίχτυ οικονομικής και κοινωνικής προστασίας» για τα ΑμΕΑ και τις οικογένειές τους!
Συνειδητά εξαπατούν τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους. Και μέσα από δήθεν αγωνιστικές κινητοποιήσεις που εξαγγέλλει η ΕΣΑμΕΑ θέλει να υπηρετήσει το σύστημα που τόσο έχει στηρίξει και υπηρετήσει όλα αυτά τα χρόνια. Και μέσα από την ...κινητοποίηση προσπαθεί πάλι να δώσει χέρι βοηθείας στην κυβέρνηση, εμφανίζοντας την κρίση σαν μια αρρώστια που ήρθε απ' το πουθενά και δεν έχει να κάνει με το ίδιο το σύστημα και το χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης. Καλλιεργώντας αυταπάτες, προβάλλοντας κάποια μέτρα εξαίρεσης των αναπήρων απ' τα γενικότερα μέτρα της κυβέρνησης για να πείσει ότι μπορούν να βγουν οι ανάπηροι αλώβητοι απ' την κρίση.
Διέξοδος απ' την κρίση και με προστασία της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των δικαιωμάτων των αναπήρων δεν μπορεί να υπάρξει. Οι ανάπηροι απ' τα φτωχά λαϊκά στρώματα και οι οικογένειές τους έχουν ήδη γευτεί τη βαρβαρότητα αυτής της πολιτικής, γι' αυτό και πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη. Να συστρατευτούν με το αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα και να διεκδικήσουν όλα όσα τους ανήκουν, μέσα από έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης. Με πρώτο σταθμό το συλλαλητήριο της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων σήμερα στις 9.30 π.μ. στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Τα παρατηρητήρια τιμών... ξαναπαρουσιάζει η κυβέρνηση και το υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, που τελευταία οι κυβερνώντες τα επιστρατεύουν όταν θέλουν να εντείνουν τα πακέτα αποπροσανατολισμού, κοροϊδίας και εμπαιγμού των εργαζομένων. Κύρια σε περιόδους που φουσκώνει η αγανάκτηση από το βάρος των αδιεξόδων, φουντώνει η οργή από τη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και οξύνεται το πρόβλημα της ακρίβειας στην αγορά.
Ο «δείκτης φτήνιας», όπως είχε το θράσος να το χαρακτηρίσει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, αποτελείται από το τρίπτυχο: Παρατηρητήριο για τις τιμές των καυσίμων, παρατηρητήριο για τις τιμές 1.500 προϊόντων σε 1.200 σούπερ μάρκετ, παρατηρητήριο για τις τιμές ιδιωτικών σχολείων, παιδικών σταθμών, φροντιστηρίων και ΙΕΚ.
Σε εποχές που τα λαϊκά εισοδήματα δεν επαρκούν για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών, που έχουν ανατραπεί εντελώς οι όροι μιας στοιχειωδώς αξιοπρεπούς διαβίωσης και διογκώνονται οι στρατιές των ανέργων και των οικογενειών που περνούν στο φάσμα της φτώχειας, η κυβέρνηση προκαλεί και κοροϊδεύει.
Προτείνει να αναζητάμε στο ...ίντερνετ, πού θα βρούμε τη φθηνότερη βενζίνη και να γυρνάμε όλη την πόλη πηγαίνοντας σε 3 - 4 διαφορετικά σούπερ μάρκετ για να βρούμε τα φθηνότερα προϊόντα μεταξύ έτσι κι αλλιώς ακριβών και κερδοσκοπικών τιμών.
Αυτός είναι δείκτης θράσους και υποκρισίας...
«Ο ΣΕΒ πρέπει να πάρει υπόψη του τη δύσκολη οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας. Να εναρμονιστεί με το αίσθημα της κοινής γνώμης, το οποίο εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Οι προτάσεις του, σε συνδυασμό με τις πιέσεις της τρόικας, οδηγούν σε διάλυση της κοινωνικής συνοχής (...) Καλούμε την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της. Να μην διευκολύνει με την πολιτική της την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής προστασίας. Καλούμε, επίσης, την κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες συμμαχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το συντονισμό των χωρών του Νότου, καθώς και για την προώθηση της πρότασης για έκδοση ευρωομολόγου που ήδη κερδίζει έδαφος, προκειμένου να αλλάξει στοιχειωδώς η γκρίζα εικόνα της ευρωπαϊκής πραγματικότητας»!
Αυτά όλα κι όλα βρήκε να πει η «Δημοκρατική Αριστερά». Τη στιγμή που η μεγαλοεργοδοσία, με τις πλάτες της κυβέρνησης και πατώντας στα όσα αυτή συνομολόγησε με την τρόικα, απαιτεί την κεφαλή της εργατικής τάξης επί πίνακι. Αυτή τη στιγμή επιλέγει η «Δημοκρατική Αριστερά» να παρακαλέσει τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση, ευγενικά πάντα, να μην τσακίσουν τελείως τους εργάτες γιατί κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή! Δηλαδή, φοβάται την αμφισβήτηση του συστήματος από το λαό, φοβάται τις διεκδικήσεις ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών που τσακίζει η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης με την οποία συναγελάζεται. Τρανό παράδειγμα οι συνεργασίες στις εκλογές για τα τοπικά κρατικά όργανα. Και καλεί την κυβέρνηση να διασκεδάσει τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια και να καθησυχάσει το λαό με φρούδες προσδοκίες, με κινήσεις για το θεαθήναι, όπως η διεκδίκηση έκδοσης ευρωομολόγου, λες και πρόκειται κάτι τέτοιο να έχει οποιοδήποτε θετικό αντίκρισμα στη ζωή των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Την ώρα που ηχεί συναγερμός στην εργατική τάξη και το λαό, αυτοί προσφέρονται για συμβολή στην εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, ενώ «τρίβονται» στα πόδια του συστήματος.
Καμιά αντίρρηση. Το θέμα είναι ...«πού;». Γιατί προφανώς 150 χρόνια πίσω μας οδηγεί ο «δρόμος τους», που είναι - όπως λένε - και μονόδρομος.
Τότε που δεν υπήρχαν δικαιώματα, ασφάλιση και όσα έχουν κατακτήσει με αγώνες οι εργαζόμενοι σε ολόκληρο τον κόσμο.
Κι επειδή οι κυβερνώντες θεωρούν - όπως φαίνεται - πως είναι «μπροστά» από τον ελληνικό λαό, πρέπει να τους πληροφορήσουμε ότι υπάρχουν δύο τρόποι για να προπορεύεται κανείς...
Είτε όταν ηγείται, είτε όταν ...τον κυνηγάνε...
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ο ένοχος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας. Κουράστηκαν μεν, αλλά τον εντόπισαν με αφορμή την Αγροτική Τράπεζα...
Ποιος είναι; Μα, ποιος άλλος από τους ...τραπεζοϋπάλληλους! Και γι' αυτό τώρα πρέπει να μειωθούν οι μισθοί τους κατά 10% (τουλάχιστον).
Εννοείται ότι αυτός είναι και ο κανόνας για όλα τα τραπεζικά ιδρύματα της χώρας, είτε έχουν συμμετοχή του κράτους είτε όχι.
Ετσι, λοιπόν, μετά τους δημόσιους υπάλληλους (γνωστοί υπονομευτές της ελληνικής οικονομίας) τώρα πρέπει να παταχθούν και οι υπάλληλοι των τραπεζών.
Οι κυβερνήσεις που διορίζουν διοικήσεις και κάνουν ό,τι μπορούν για να θησαυρίζουν οι πολυεθνικές σε βάρος όλων των οργανισμών, να τους αφήνουν τα χρέη και αυτοί να αποθηκεύουν τα κέρδη, φυσικά δεν έχουν καμιά ευθύνη. Αλίμονο τώρα...
Οσο για τις ιδιωτικές τράπεζες, δεν το συζητάμε. Αντί για ...αιματορουφήχτρες του κοσμάκη που είναι, έχουν αναγορευθεί σε «αιμοδότες» της οικονομίας. Και να οι εγγυήσεις, να οι ενισχύσεις με οποιονδήποτε τρόπο.