Τα στοιχεία είναι αμείλικτα και δείχνουν το μέγεθος του εγκλήματος που το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό διαπράττουν καθημερινά σε βάρος της εργατικής τάξης. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν προχτές, οι επιχειρήσεις ανά τον κόσμο έχουν συγκεντρώσει συνολική ρευστότητα περίπου 4,3 τρισ. δολαρίων. Τα ποσά αφορούν σε επιχειρήσεις εκτός χρηματοοικονομικού τομέα και αναφέρονται μόνο στο ρευστό που έχουν στα σεντούκια τους οι μεγαλοκαπιταλιστές, χωρίς να υπολογίζονται τα υπόλοιπα κεφάλαια και τα περιουσιακά στοιχεία των επιχειρήσεών τους. Το σκηνικό συμπληρώνει ένα ακόμα δυσθεώρητο νούμερο: Από τον Οκτώβρη του 2008, συνολικά 4,589 τρισ. ευρώ έχουν διατεθεί στον ευρωπαϊκό χρηματοοικονομικό τομέα από τα ταμεία των χωρών της ΕΕ, δηλαδή από τις τσέπες του λαού, για να έχουν οι τράπεζες ρευστότητα. Αλλα 3,9 τρισ. δολάρια έχει μεταγγίσει στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών η αμερικανική κυβέρνηση.

Με τέτοια και άλλα μέτρα για τη στήριξη του κεφαλαίου, τα δημοσιονομικά ελλείμματα των καπιταλιστικών κρατών σκαρφάλωσαν στα ύψη. Τώρα, οι κυβερνήσεις αξιοποιούν σαν φόβητρο τη χρεοκοπία για να περάσουν το σύνολο των μέτρων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να επανέλθει σε τροχιά μεγέθυνσης των κερδών του. Πού βρέθηκαν όλα αυτά τα λεφτά; Μήπως τα δούλεψαν οι μεγαλοβιομήχανοι, οι εφοπλιστές και τα άλλα παράσιτα; Οχι βέβαια. Πρόκειται για ένα μόνο μέρος της υπεραξίας που κλέβει καθημερινά το κεφάλαιο από τον εργαζόμενο στη διαδικασία της παραγωγής. Τα τρισ. ευρώ και δολάρια που έχει αποθηκεύσει στα σεντούκια του το κεφάλαιο, είναι κλεμμένος ιδρώτας του λαού.

Αλλά και τα τεράστια ποσά που κατευθύνονται στις τράπεζες και στις άλλες μερίδες του κεφαλαίου από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, είναι και αυτά κλεμμένα από τους εργαζόμενους και το λαό. Με άλλα λόγια, πλούτος υπάρχει και μάλιστα ασύλληπτος. Αυτός ο πλούτος παράγεται από τους πολλούς, την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Καταλήγει όμως στα χρηματοκιβώτια των λίγων, μιας δράκας καπιταλιστών, που κατέχει τα μέσα παραγωγής. Αυτό είναι το κλειδί σε κάθε κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Το ποιος δηλαδή κατέχει τα μέσα παραγωγής. Αν ο λαός είχε την εξουσία, τότε τα εργοστάσια, τα καράβια, συνολικά τα μέσα παραγωγής, θα ήταν κάτω από τη δική του διεύθυνση, το δικό του έλεγχο. Αρα, όλα αυτά τα τεράστια ποσά, που αντανακλούν τον παραγόμενο πλούτο, θα ήταν δικά του. Θα κάλυπταν τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας που τσακίζει το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα.

Με αυτά θα μπορούσε να διευρύνει ακόμα περισσότερο την παραγωγή και τον παραγόμενο πλούτο και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει δωρεάν Υγεία, Παιδεία για όλους, αξιοπρεπείς συντάξεις και επίπεδο ζωής αντίστοιχο της προόδου της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ορος απαράβατος είναι να φύγει από τη μέση η εξουσία των καπιταλιστών και να τους αφαιρεθούν τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να περάσουν αυτά κάτω από εργατικό - κοινωνικό έλεγχο. Οι αντικειμενικές συνθήκες για μια τέτοια εξέλιξη είναι υπερώριμες. Οσο ο λαός αναμετράται αποτελεσματικά με εκβιασμούς του τύπου «δεν υπάρχουν λεφτά», «χρεοκοπούμε» και άλλα παρόμοια, όσο απαξιώνει πολιτικά αυτούς που του σερβίρουν τέτοιες και άλλες απειλές, όσο οργανώνεται και παλεύει μαζί με το ΚΚΕ στην προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης, τόσο πιο κοντά έρχεται η μέρα που θα φέρει τα πάνω κάτω προς το δικό του συμφέρον.