«Ο ΣΕΒ πρέπει να πάρει υπόψη του τη δύσκολη οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας. Να εναρμονιστεί με το αίσθημα της κοινής γνώμης, το οποίο εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Οι προτάσεις του, σε συνδυασμό με τις πιέσεις της τρόικας, οδηγούν σε διάλυση της κοινωνικής συνοχής (...) Καλούμε την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της. Να μην διευκολύνει με την πολιτική της την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής προστασίας. Καλούμε, επίσης, την κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες συμμαχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το συντονισμό των χωρών του Νότου, καθώς και για την προώθηση της πρότασης για έκδοση ευρωομολόγου που ήδη κερδίζει έδαφος, προκειμένου να αλλάξει στοιχειωδώς η γκρίζα εικόνα της ευρωπαϊκής πραγματικότητας»!

Αυτά όλα κι όλα βρήκε να πει η «Δημοκρατική Αριστερά». Τη στιγμή που η μεγαλοεργοδοσία, με τις πλάτες της κυβέρνησης και πατώντας στα όσα αυτή συνομολόγησε με την τρόικα, απαιτεί την κεφαλή της εργατικής τάξης επί πίνακι. Αυτή τη στιγμή επιλέγει η «Δημοκρατική Αριστερά» να παρακαλέσει τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση, ευγενικά πάντα, να μην τσακίσουν τελείως τους εργάτες γιατί κινδυνεύει η κοινωνική συνοχή! Δηλαδή, φοβάται την αμφισβήτηση του συστήματος από το λαό, φοβάται τις διεκδικήσεις ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών που τσακίζει η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης με την οποία συναγελάζεται. Τρανό παράδειγμα οι συνεργασίες στις εκλογές για τα τοπικά κρατικά όργανα. Και καλεί την κυβέρνηση να διασκεδάσει τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια και να καθησυχάσει το λαό με φρούδες προσδοκίες, με κινήσεις για το θεαθήναι, όπως η διεκδίκηση έκδοσης ευρωομολόγου, λες και πρόκειται κάτι τέτοιο να έχει οποιοδήποτε θετικό αντίκρισμα στη ζωή των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Την ώρα που ηχεί συναγερμός στην εργατική τάξη και το λαό, αυτοί προσφέρονται για συμβολή στην εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, ενώ «τρίβονται» στα πόδια του συστήματος.