ΠΩΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΜΩΣ ο Γ. Παπακωνσταντίνου. Ο δρόμος - δήλωσε - που ακολουθούμε «είναι δύσκολος, αλλά ο μόνος που θα μας οδηγήσει κάπου»...

Καμιά αντίρρηση. Το θέμα είναι ...«πού;». Γιατί προφανώς 150 χρόνια πίσω μας οδηγεί ο «δρόμος τους», που είναι - όπως λένε - και μονόδρομος.

Τότε που δεν υπήρχαν δικαιώματα, ασφάλιση και όσα έχουν κατακτήσει με αγώνες οι εργαζόμενοι σε ολόκληρο τον κόσμο.

Κι επειδή οι κυβερνώντες θεωρούν - όπως φαίνεται - πως είναι «μπροστά» από τον ελληνικό λαό, πρέπει να τους πληροφορήσουμε ότι υπάρχουν δύο τρόποι για να προπορεύεται κανείς...

Είτε όταν ηγείται, είτε όταν ...τον κυνηγάνε...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ο ένοχος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας. Κουράστηκαν μεν, αλλά τον εντόπισαν με αφορμή την Αγροτική Τράπεζα...

Ποιος είναι; Μα, ποιος άλλος από τους ...τραπεζοϋπάλληλους! Και γι' αυτό τώρα πρέπει να μειωθούν οι μισθοί τους κατά 10% (τουλάχιστον).

Εννοείται ότι αυτός είναι και ο κανόνας για όλα τα τραπεζικά ιδρύματα της χώρας, είτε έχουν συμμετοχή του κράτους είτε όχι.

Ετσι, λοιπόν, μετά τους δημόσιους υπάλληλους (γνωστοί υπονομευτές της ελληνικής οικονομίας) τώρα πρέπει να παταχθούν και οι υπάλληλοι των τραπεζών.

Οι κυβερνήσεις που διορίζουν διοικήσεις και κάνουν ό,τι μπορούν για να θησαυρίζουν οι πολυεθνικές σε βάρος όλων των οργανισμών, να τους αφήνουν τα χρέη και αυτοί να αποθηκεύουν τα κέρδη, φυσικά δεν έχουν καμιά ευθύνη. Αλίμονο τώρα...

Οσο για τις ιδιωτικές τράπεζες, δεν το συζητάμε. Αντί για ...αιματορουφήχτρες του κοσμάκη που είναι, έχουν αναγορευθεί σε «αιμοδότες» της οικονομίας. Και να οι εγγυήσεις, να οι ενισχύσεις με οποιονδήποτε τρόπο.