Οσο παραμένουν υψηλές οι διεθνείς τιμές των καυσίμων, τόσο δυναμώνουν οι πληθωριστικές πιέσεις, λένε τις μέρες αυτές, μ' ένα στόμα, οι διάφοροι κυβερνώντες των χωρών - μελών της ΕΕ και άλλοι απολογητές των «νόμων της αγοράς». Και αμέσως συμπληρώνουν: Χρειάζονται άμεσα μέτρα αντιμετώπισης της κατάστασης. Τι μέτρα; Μα τι άλλο, περισσότερα, βαθύτερα και αποτελεσματικότερα προγράμματα «διαρθρωτικών αλλαγών», τόσο στο τομέα των εργασιακών σχέσεων, όσο και σε άλλους τομείς, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, η κοινωνική ασφάλιση, η δημόσια Υγεία, η Παιδεία, κλπ. κλπ.

Με δυο λόγια, δηλαδή, δε φτάνει, που πληρώνουν βαριά οι εργαζόμενοι τα σπασμένα της ασύδοτης δράσης των πολυεθνικών του πετρελαίου, της πτώσης του ευρώ και της ανόδου του δολαρίου, θα κληθούν να πληρώσουν ακόμη περισσότερα, ώστε να μην ενοχληθεί στο παραμικρό η πορεία της συσσώρευσης υπερκερδών του ευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου. Κι όχι μόνο να μην ενοχληθεί αυτή η πορεία, αλλά και να ξεπεράσει ακόμη και τους στόχους, που οι κεφαλαιοκράτες είχαν ορίσει.

Με άδεια χέρια - όπως μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία - έφυγε από το Μανάους της Βραζιλίας ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ουίλιαμ Κοέν, όπου πήρε μέρος στη συνάντηση των ομολόγων του της περιοχής. Στόχος του Κοέν ήταν να πείσει τις κυβερνήσεις των χωρών της περιοχής να υποστηρίξουν και να συμμετάσχουν στο αμερικανικό «σχέδιο για την Κολομβία», αλλά συνάντησε απροθυμία και επιφυλάξεις από τους συναδέλφους του υπουργούς Αμυνας.

Βλέπετε, μπορεί η προπαγάνδα των οπαδών της «παγκοσμιοποίησης» να παρουσιάζει τις ΗΠΑ ως τη μοναδική υπερδύναμη στον κόσμο, που κάνει ό,τι και όποτε θέλει, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Για παράδειγμα, βερεσέ ακούνε - ακόμη και οι υπουργοί των άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής - τα ψέματα των Αμερικανών, περί καταπολέμησης των ναρκωτικών και ειρήνης στον εμφύλιο της Κολομβίας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια τέτοιας έκτασης κλιμάκωση της αμερικανικής επέμβασης στη γειτονική τους χώρα - όπως προβλέπει το «σχέδιο για την Κολομβία» - μόνον προβλήματα συνεπάγεται για την περιοχή, μαζί και τις δικές τους χώρες. Προβλήματα, που μπορεί να αποτελέσουν και τη θρυαλλίδα αλυσιδωτών κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, καθώς οι υπάρχουσες, ήδη, έντονες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, κάνουν τις χώρες αυτές να μοιάζουν με εν δυνάμει ενεργά ηφαίστεια.

Με σκεπτικισμό και επιφυλάξεις, όμως, αντιμετωπίζουν και οι Ευρωπαίοι «εταίροι» των ΗΠΑ, τα σχέδια των τελευταίων, για την Κολομβία. Οχι, βέβαια, γιατί τους πήρε ο πόνος για το χειμαζόμενο λαό της Κολομβίας, ούτε πολύ περισσότερο για το εκεί αντάρτικο κίνημα. Αλλη αφετηρία έχουν οι επιφυλάξεις των «μεγάλων» χωρών της ΕΕ. Βλέπουν, πως οι ΗΠΑ, με μοχλό το «σχέδιο για την Κολομβία», αλλά και άλλα επιμέρους σχέδια και προγράμματα - όπως η «δολαριοποίηση» της οικονομίας της Αργεντινής και του Εκουαδόρ - προωθούν και εντείνουν με γρήγορους ρυθμούς τις πολιτικο-οικονομικές και στρατιωτικές παρεμβάσεις τους στη Λατινική Αμερική, με τελικό στόχο τη μετατροπή της Βόρειας και Νότιας Αμερικής σε μια παναμερικανική ζώνη κοινής αγοράς, όπου, βέβαια, οι βορειοαμερικανικές πολυεθνικές θα έχουν τη δεσπόζουσα θέση. Και, γνωρίζοντας πολύ καλά, ότι η ενδεχόμενη υλοποίηση της Αμερικανικής Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου, θα σημάνει τη δημιουργία της μεγαλύτερης αγοράς του κόσμου, ξεπερνώντας σε όγκο κεφαλαίων και εμπορευμάτων, τόσο την ΕΕ όσο και την υπό διαμόρφωση αντίστοιχη ζώνη στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού, ανησυχούν για τις προοπτικές και το μέλλον των δυτικοευρωπαϊκών πολυεθνικών.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, που, συχνά - πυκνά, οι ηγεσίες, τόσο των ΗΠΑ όσο και της ΕΕ, την καμουφλάρουν με διακηρύξεις, για τη δήθεν υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον αγώνα κατά των ναρκωτικών κλπ., κλπ..