ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 16 Μάη 2001
Σελ. /40
ΔΙΕΘΝΗ
«Το σώμα μου, που έγινε σημαία, είναι στα χέρια σου»...

«Μιλούν», μέσα από τα γράμματα που άφησαν πίσω τους, δύο απ' τις τρεις νεκρές της φτωχικής παράγκας του Κιουτσούκ Αρμπουκλού

Ο μικρός Ερντάν κοιτά τα πρόσωπα των νεκρών επαναστατών - ανάμεσά τους και η μάνα του - και χαμογελά...
Ο μικρός Ερντάν κοιτά τα πρόσωπα των νεκρών επαναστατών - ανάμεσά τους και η μάνα του - και χαμογελά...
(Αποστολή στην Κωνσταντινούπολη: Μπέρρυ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗ).-

Εφυγαν κι οι τρεις μέσα στον Απρίλη, σα να μην μπορούσε να αντέξει ο ερχομός της άνοιξης αυτά τα χνότα που μύριζαν σχεδόν 150 μέρες θάνατο. Πρώτη - στις 9 Απρίλη και μετά από 147 μέρες απεργίας - έφυγε η Γκιουλσουμάν Ντονμέζ, η μάνα όλων των αγωνιστών, μια 38χρονη φτωχή γυναίκα που καθάριζε σπίτια και σκάλες πλουσίων για να ζήσει τον 11χρονο γιο της Σινάν. Δεν είχε γιο, άνδρα, πατέρα ή αδελφό στις τουρκικές φυλακές. Είχε, όμως, ιδανικά μέσα της που δε γινόταν με κανέναν τρόπο να φυλακιστούν. Γι' αυτά πέθανε. Γι' αυτά άφησε ορφανό το γιο της, γράφοντάς του: «Οταν θα μεγαλώσεις, ελπίζω πως θα με καταλάβεις...».

Μετά έφυγε η Τζανάν Κουλαξίς, η κοπέλα που μόλις πρόλαβε να ενηλικιωθεί. Αφησε πίσω της τη μονάκριβη αδελφή της Ζεχρά και τον Αχμέτ, τον τραγικό πατέρα, να κλαίει το παιδί που έφυγε, να κλαίει και το παιδί που φεύγει. «Το σώμα μου, που έγινε σημαία, είναι στα χέρια σου πια. Εσύ θα κυματίσεις αυτή τη σημαία», έγραψε πριν φύγει. Ηταν 15 Απρίλη και είχε συμπληρώσει ήδη 137 μέρες απεργίας πείνας. Μετά ήρθε η σειρά της Σεϊμάν Χάνογλου. Ηταν 22 Απρίλη και είχε συμπληρώσει 160 μέρες απεργία πείνας. Πίσω της άφησε έναν 8χρονο γιο, τον Ερντάν. Το παιδί που πλέον βρίσκεται στα χέρια των συντρόφων, το παιδί που μεγαλώνει σ' αυτή την παράγκα του Κιουτσούκ Αρμπουκλού, που αντιμετωπίζει το θάνατο σαν ώριμος άντρας, που μετρά τους νεκρούς - ανάμεσά τους και τη μάνα του - και χαμογελά. Το παιδί που βλέπει τη Ζεχρά, τη Φατμά, τη Χούλια και τον Ρεσίτ να τρεμοσβήνουν, θεωρώντας στα οχτώ του πως αυτοί οι θάνατοι - που σε λίγο θα χτυπήσουν ξανά την πόρτα της παράγκας - είναι χρέος, είναι καθήκον...

Αριστερά η Χούλια, δεξιά η Φατμά. Απ' το ίδιο δωμάτιο, απ' τα ίδια κρεβάτια, απ' το ίδιο σπίτι είδαν τις τρεις συντρόφισσές τους να βγαίνουν νεκρές
Αριστερά η Χούλια, δεξιά η Φατμά. Απ' το ίδιο δωμάτιο, απ' τα ίδια κρεβάτια, απ' το ίδιο σπίτι είδαν τις τρεις συντρόφισσές τους να βγαίνουν νεκρές
Η ελληνική αποστολή έφτασε αργά, έφτασε Μάη, σ' αυτό το σπίτι. Δεν πρόλαβε να δει, δεν πρόκαμε να ακούσει τις κουβέντες, τις απόψεις, τα θέλω των τριών γυναικών. Κι όμως ήταν όλες τους εκεί. Το έβλεπες στα μάτια των υπόλοιπων συντρόφων τους. Το άκουγες στις κουβέντες της Φατμά: «Η Γκιουλσουμάν ήθελε να είναι πάντα πρώτη και τα κατάφερε. Τα συναισθήματα που μας δημιούργησε ο θάνατός της ήταν ανάμεικτα, η πίκρα και ο πόνος συμβάδιζαν με τη χαρά». Στα ελάχιστα λόγια της Ζεχρά: «Ο θάνατος της αδελφής μου μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερη δύναμη». Στη φράση της 38χρονης Χούλια: «Δεν έχω οικογένεια. Αυτοί εδώ είναι η οικογένειά μου». Και στη δύναμη ψυχής του Ρεσίτ: «Μια θέληση που είναι αντιμέτωπη με το θάνατο δεν μπορεί να νικηθεί. Είναι όλοι τους αθάνατοι».

Το γράμμα της μάνας

Πίσω, ωστόσο, έμειναν δύο γράμματα. Το ένα της Γκιουλσουμάν, προς τον 11χρονο γιο της Σινάν, και τ' άλλο της Τζανάν, προς όλους αυτούς που ακολουθούν, προς όλες τις μελλοντικές γενιές της πατρίδας της. Γράφει η Γκ. Ντονμέζ στο γιο της (σ.σ.: στην κηδεία της απαγορεύτηκε απ' το κράτος η συνοδεία του κόσμου, με τη δικαιολογία πως θα γίνουν επεισόδια):

«Οταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις γιατί βρίσκομαι εδώ. Εμείς πάντα ζούσαμε πλάι στους επαναστάτες ήρωες. Σκέψου το θείο Φικρέτ, που παίζατε μαζί παιγνίδια. Του 'λεγες: "Κι εγώ όταν μεγαλώσω, θα γίνω σαν εσένα". Εκείνος τώρα έχει πέσει μάρτυρας, κι εγώ αγαπάω τους μάρτυρές μας, όπως τους αγαπάς κι εσύ. Σκέψου το θείο Λατίφ, ακόμα τους Εγιούπ και Γιουξέλ, που τόσο τους αγάπαγες. Τώρα είναι κρατούμενοι και θέλουν να τους βάλουν στα κελιά. Γι' αυτό και μεις ξεκινήσαμε απεργία πείνας μέσα κι έξω απ' τις φυλακές...

Ξέρω θέλεις να είμαι κοντά σου, ψυχή μου. Μήπως εγώ δε θέλω; Αλλά μάνα δε θα πει μόνο αυτή που είναι κοντά στο παιδί της και το περιποιείται. Η δικιά σου μάνα είναι δυνατή. Προσπάθησα να σου προσφέρω τα πάντα. Ολη η προσπάθειά μου ήταν για να σε μεγαλώσω και να γίνεις ένας καλός άνθρωπος. Δεν μπορώ να σου επιβάλω να γίνεις επαναστάτης, αλλά η ψυχή μου ποθεί να γίνεις. Αν όμως δε γίνεις, θέλω να γίνεις καλός άνθρωπος...

Πεθαίνοντας πρέπει να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας. Θυμάσαι τον Ιλγκίντς, τον Μπερντάν και το Γέμο που πέθαναν στην απεργία πείνας μέχρι θανάτου το 1996; Εκείνοι έπεσαν μάρτυρες για να ζήσουν χιλιάδες παιδιά σαν εσένα. Ησουν εφτά χρόνων τότε κι επειδή τους αγάπαγες πολύ δεν μπορούσες να φας επί 15 μέρες. Οπως όταν έλεγες στο γράμμα "Μάνα, γιατί είσαι εκεί; Ξέρω, γι' αυτό είμαι υπερήφανος για σένα", έτσι κι όταν θα πεθάνω θα πρέπει να αισθάνεσαι το ίδιο υπερήφανος. Τότε θα έχω κάνει το καθήκον μου σαν μάνα. Σ' αγαπάω πολύ, σε φιλώ με νοσταλγία, ελπίζω πως θα με καταλάβεις. Η μάνα σου».

Τα τελευταία λόγια της 19χρονης

Η Τζανάν κατέθεσε σε μια κόλλα χαρτί, λίγες μέρες πριν πεθάνει, όλα όσα αισθανόταν, όλα όσα έπρεπε να μείνουν πίσω, παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές. «Το σύστημα με προέτρεπε να γίνω κλέφτρα, χωρίς μόρφωση και γνώση, αδιάφορη, αρκεί να μην επαναστατήσω. Ηθελαν να διδάσκουν την ατιμία σαν ελευθερία, τη σαπίλα σαν εκσυγχρονισμό, την αδιαφορία σαν εξυπνάδα, την αρπαγή και την αναξιοπρέπεια σαν ικανότητα, τον εγωισμό και την ανευθυνότητα σαν τρόπο ζωής. Αντιστάθηκα σ' αυτή τη βρωμιά. Η χώρα μου δεν είναι ελεύθερη. Οι άνθρωποί της βιώνουν την πείνα και την εξαθλίωση και μια χούφτα εκμεταλλευτές ζουν στην πολυτέλεια», σημειώνει στο τελευταίο της γράμμα.

Και συνεχίζει: «Δε θα 'πρεπε να κυματίζει στη χώρα μου η σημαία της Αμερικής. Δε θα 'πρεπε να φυλακιστούν στα κελιά τίμιοι άνθρωποι, για ν' απαρνηθούν τις ιδέες τους. Γι' αυτό συμμετέχω στην απεργία πείνας μέχρι θανάτου, χωρίς καμιά αμφιβολία για την επιλογή μου. Συνεχίζω τον αγώνα λιώνοντας τα κύτταρα του σώματός μου. Μήπως έχω απογοητευτεί απ' τη ζωή; Οχι, είμαι απ' αυτούς που αγαπούν πολύ περισσότερο τη ζωή. Αλλά όταν δεν υπάρχει άλλη επιλογή για ν' ακουστεί η φωνή των εκμεταλλευόμενων, πρέπει πλέον να μιλήσει ο θάνατος». Ο θάνατος που μίλησε ήδη τρεις φορές στη φτωχική παράγκα του Κιουτσούκ Αρμπουκλού, περιμένοντας στη γωνία με τέσσερις ακόμη «ευκαιρίες»...

Αύριο η συνέχεια

Βαρύ «κατηγορώ» για τη διεθνή απάθεια

Συνέντευξη Τύπου του Παλαιστίνιου πρέσβη Αμπντάλα Αμπντάλα

«Δεν είναι δυνατόν η διεθνής κοινότητα να παραμένει απαθής. Δεν είναι δυνατόν, πια, σήμερα να διατείνεται κάποιος ότι δε γνωρίζει τι γίνεται σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, όπως πολλοί ιθύνοντες διατείνονταν ότι δε γνώριζαν για το Ολοκαύτωμα. Οποιος δεν αντιδρά στα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει η ισραηλινή ηγεσία εναντίον του παλαιστινιακού λαού, είτε δειλιάζει είτε εσκεμμένα αδιαφορεί. Εμείς λέμε σε όλο τον κόσμο γι' αυτά τα εγκλήματα, που θα πρέπει να παραπεμφθούν σε διεθνή δικαστήρια και ζητάμε την άμεση παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας, γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, οι συνέπειες θα είναι, πιθανώς, απίστευτα δυσάρεστες για όλους, συμπεριλαμβανομένων και όσων σήμερα σιωπούν».

Αν κάποιος ήθελε να συμπτύξει τη συνέντευξη Τύπου - χείμαρρο, που παραχώρησε, χθες, με αφορμή την 53η επέτειο της Ιδρυσης του ισραηλινού κράτους ή Αλ Νάκμπα (Η Μεγάλη Καταστροφή), όπως ονομάζεται από τους Αραβες, ο Παλαιστίνιος πρέσβης Αμπντάλα Αμπντάλα, πιθανότατα θα επέλεγε αυτά τα χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Ο ρόλος, οι ευθύνες και η, εν δυνάμει, σημαντική προσφορά της διεθνούς κοινότητας στην κατεύθυνση της αποκλιμάκωσης της βίας και της οριστικής δίκαιης λύσης του παλαιστινιακού ζητήματος ήταν ο βασικός άξονας των λόγων του Παλαιστινίου πρέσβη. Ενώ η, μέχρι σήμερα, απουσία της από τα τεκταινόμενα ήταν το έμμεσο, πλην σαφές, συνεχόμενο «κατηγορώ», που βάρυνε όλη τη συνέντευξη Τύπου.

«Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν δήλωνε ότι ο πόλεμος, που το 1948 οδήγησε στην κατάληψη παλαιστινιακών εδαφών και στην προσφυγιά εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστινίους, συνεχίζεται και σήμερα, και τα λόγια του επαληθεύονται εύκολα», τόνισε ο κ. Αμπντάλα.

«Από την έναρξη της Ιντιφάντα μέχρι σήμερα, έχουν δολοφονηθεί περισσότεροι από 500 Παλαιστίνιοι, οι μισοί από αυτούς μέσα στα σπίτια τους ή πηγαίνοντας στο σχολείο ή στη δουλιά τους, αφού στην πλειοψηφία τους είναι μικρότεροι των 18 ετών. Το 90% είναι χτυπημένοι στο πάνω μέρος του σώματός τους, που σημαίνει ότι ο ισραηλινός στρατός στοχεύει για να σκοτώσει. Το 12% δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από εποίκους ή στρατιώτες. Οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 22.000. Εχουν κατεδαφιστεί 4.000 σπίτια. Εχουν καταστραφεί 42 χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης γης, ισοπεδώθηκαν 240 φάρμες, 30 πτηνοτροφικές μονάδες, 105 εγκαταστάσεις άντλησης νερού. Το συνολικό κόστος για την παλαιστινιακή οικονομία ξεπερνά τα 4,5 δισ. δολάρια. Η Λωρίδα της Γάζας είναι τεμαχισμένη στα 3, η Δυτική Οχθη στα 14».

«Η ισραηλινή ηγεσία θέλει τον παλαιστινιακό λαό πρόσφυγα, άστεγο μέσα στην ίδια τη γη του. Τον δολοφονεί με όπλα που απαγορεύονται διεθνώς, με οβίδες απεμπλουτισμένου ουρανίου και με οβίδες γεμάτες καρφιά. Απαγόρευσε σε αμερικανική ερευνητική επιτροπή να βγάλει τα στοιχεία αυτά από το Ισραήλ. Εχει δηλώσει δημοσίως ότι επιδιώκει τις δολοφονίες Παλαιστινίων στελεχών, έχει, δηλαδή, παραδεχτεί ότι διαπράττει εγκλήματα πολέμου».

«Ο παλαιστινιακός λαός δίνει μια μάχη επιβίωσης, ελευθερίας, αξιοπρέπειας. Είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί με ό,τι μέσο έχει το στοιχειώδες δικαίωμά του να μείνει στη γη του και να ζήσει ειρηνικά. Συνεχίζει να πιστεύει στην ειρήνη, αλλά αυτή δε συνάδει με την υποδούλωση και την κατοχή. Το έγκλημα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού θα έχει συνέπειες για όλους, και για όσους σιωπούν σήμερα».

Ενοχη σιωπή

Ο Παλαιστίνιος πρέσβης δήλωσε ότι «οι Παλαιστίνιοι νιώθουν πως ο ΟΗΕ δεν πράττει το χρέος του για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την παγκόσμια ειρήνη» και επανέλαβε ότι βάση μιας μόνιμης δίκαιης διευθέτησης είναι η άμεση εφαρμογή των ίδιων των αποφάσεών του, 194, 242, 338, ενώ τόνισε ότι δεν τίθεται θέμα άλλης μιας «ασαφούς και γενικής ενδιάμεσης συμφωνίας» με το Ισραήλ. Προχωρώντας περαιτέρω, ο κ. Αμπντάλα Αμπντάλα δεν έκρυψε την παλαιστινιακή απογοήτευση και από τη στάση της ΕΕ, «από την οποία ο παλαιστινιακός λαός περίμενε μια δυναμικότερη και αποφασιστικότερη θέση». Επισήμανε, επίσης, ότι στόχος της ισραηλινής προπαγάνδας είναι να ευαισθητοποιήσει αντανακλαστικά ενάντια «στον ισλαμικό φονταμενταλισμό», ανάγοντας το ζήτημα σε αυτό το επίπεδο, παραβλέποντας τόσο τον εβραϊκό εξτρεμισμό, όσο και την καταστροφή τεμενών, αλλά και χριστιανικών εκκλησιών από τον ισραηλινό στρατό.

Αναφερόμενος στην πρόσφατη συνάντηση του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών Πέρες με παλαιστινιακή αντιπροσωπεία στην Αθήνα, ο Παλαιστίνιος πρέσβης επανέλαβε ότι η παλαιστινιακή πλευρά είναι «ανοιχτή σε κάθε ειρηνευτική πρωτοβουλία, αρκεί να γίνει σαφές ότι δεν μπορεί κανείς να εξισώνει το θύτη με το θύμα, μια αντίληψη που προωθεί η ισραηλινή ηγεσία και φαίνεται ότι έχει βρει αποδέκτες σε μερίδα της αμερικανικής ηγεσίας, που ζητά από τους Παλαιστινίους να τερματίσουν πρώτοι τη βία». Για τη συγκεκριμένη συνάντηση, μάλιστα, ο κ. Αμπντάλα αποκάλυψε ότι ο Σιμόν Πέρες, για τον οποίο εκτίμησε ότι συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Σαρόν «ξεπλένει τα εγκλήματα πολέμου του πρωθυπουργού του», δήλωνε διαρκώς «αρμόδιος μόνο για να μεταφέρει προτάσεις». Επίσης, τόνισε ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών είχε δείξει προθυμία, σε εκείνη τη συνάντηση, να αναλάβει πρωτοβουλία, την οποία η Παλαιστινιακή Αρχή «είναι έτοιμη να αποδεχτεί αν πληρεί τους όρους μιας ισότιμης αντιμετώπισης».

Διαδήλωση στο Στρασβούργο για τα λευκά κελιά

ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ και ΑΓΚΥΡΑ.-

Με αίτημα την κατάργηση των λευκών κελιών και τονίζοντας τη βοήθεια της Ευρώπης προς μια κρατική υπερδομή που επιδεικνύει φασιστικές μεθοδεύσεις και αδιάλλακτη τρομοκρατία εναντίον των πολιτικών κρατουμένων, εκατοντάδες Τούρκοι διαδήλωσαν χτες στο κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο.

Σύμφωνα με την ανταποκρίτρια του «Αθηναϊκού Πρακτορείου» κυριάρχησαν συνθήματα όπως «Σταματήστε να χρηματοδοτείτε το φασιστικό κράτος της Τουρκίας», «Ζήτω η αντίσταση των πολιτικών κρατουμένων στην Τουρκία», «Το όνομα της ελπίδας είναι το DHKP-C», (Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο). Στη διαδήλωση μετείχαν τόσο μέλη της Οζγκούρ Ταγιάντ, της οργάνωσης αλληλεγγύης των συγγενών των κρατουμένων, όσο και της ΙΚΜ (οργάνωση κατά του βασανισμού μέσω της απομόνωσης).

Στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν οι οργανώσεις και στην οποία είχε παρουσία ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας, κυριάρχησαν μαρτυρίες για τις συνθήκες που επικρατούν στα σύγχρονα κολαστήρια του τουρκικού κατεστημένου. Επαναλήφθηκαν τα αιτήματα κατάργησης του συστήματος απομόνωσης, παροχής ιατρικής φροντίδας στους φυλακισμένους, εφόσον εξασφαλιστεί η συγκατάθεσή τους, και η έναρξη διαπραγματεύσεων μεταξύ των αρχών και εκπροσώπων των φυλακισμένων.

Δάνεια και «διλήμματα»

15,7 δισεκατομμύρια δολάρια αναμένει να λάβει η Τουρκία από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, δήλωσε χτες ο επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας, Σουρέγια Σερντενγκεστί. Ωστόσο, το θέμα των δανείων εξαρτάται - προφανώς - από το ζήτημα της προώθησης των «μεταρρυθμίσεων» των οποίων υπεραμύνεται ο «φυτευτός» από τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα υπουργός Οικονομικών Κεμάλ Ντερβίς, επιλεγόμενος και... μεσσίας της οικονομίας της χώρας. Χτες ο Ντερβίς «απείλησε» ότι σε περίπτωση που δεν περάσουν από τη Βουλή οι μεταρρυθμίσεις που προτείνει «θα παραιτηθεί», εκβιάζοντας τους ακροδεξιούς της κυβέρνησης να συναινέσουν στο πρόγραμμά του.

Για το ποιος πληρώνει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της δανειοδότησης, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία - χτες ανακοινώθηκαν και νέες αυξήσεις στα καύσιμα...

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
«Δεν υποτασσόμαστε, δεν υποχωρούμε»

Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι διαδήλωσαν και συγκρούστηκαν με τον ισραηλινό στρατό, τιμώντας την 53η επέτειο της «Αλ Νάκμπα»

Τέσσερις οι νεκροί και 130 οι τραυματίες

ΡΑΜΑΛΑ - ΓΑΖΑ - ΝΑΜΠΛΟΥΣ - ΤΟΥΛΚΑΡΕΜ.-

«Καμία υποχώρηση, καμία παράδοση, μέχρι την τελική αποτίναξη της κατοχής». Αυτό το σύνθημα ήχησε απ' άκρη σε άκρη, χτες, στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη. Ο θρήνος, ο θυμός και η αποφασιστικότητα έγιναν σήμα της νίκης, στα τρία λεπτά που ήχησαν πένθιμα για την 53η επέτειο της Αλ Νάκμπα (της Καταστροφής, της ίδρυσης του ισραηλινού κράτους), και εντυπωσιακές διαδηλώσεις λίγο αργότερα. Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι συγκρούστηκαν με τον ισραηλινό στρατό με τον κατάλογο των θυμάτων πάντα ανοιχτό.

Τρεις Παλαιστίνιοι διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους και 130 τραυματίστηκαν, εκ των οποίων οι 85 από αληθινά πυρά, κατά τη διάρκεια των σφοδρότατων συγκρούσεων με τον ισραηλινό στρατό, που ακολούθησαν τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις μνήμης για την ημέρα της Καταστροφής. Οι πολυπληθέστερες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στη Ραμάλα, όπου σκοτώθηκαν οι δύο διαδηλωτές και εισέβαλαν για λίγο τα ισραηλινά τανκς, στη Ναμπλούς, στην Τουλκαρέμ και στα προσφυγικά στρατόπεδα Νουσεϊράτ, Μπουρέιγ και Μπουγκαζί, στη Λωρίδα της Γάζας. Από ρουκέτα ισραηλινού τεθωρακισμένου, στη Γάζα, ως αντίποινα για όλμους που είχαν πλήξει, νωρίτερα, ισραηλινούς στόχους, έχασε τη ζωή του και ένας σωματοφύλακας του θρησκευτικού ηγέτη της «Χαμάς», Σεΐκ Αχμέντ Γιασίν, προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση και τις απειλές της εξτρεμιστικής οργάνωσης.

«Πίστη, κουράγιο, σταθείτε δυνατοί απέναντι στην εντεινόμενη επίθεση, σταθείτε δυνατοί για την ελευθερία». Με αυτά τα λόγια απευθύνθηκε, με τηλεοπτικό του μήνυμα, προς τον παλαιστινιακό λαό, ο Γιάσερ Αραφάτ. Ο Παλαιστίνιος ηγέτης εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στο Ισραήλ για τη «στρατιωτική κλιμάκωση και τις δολοφονίες αθώων» και συμπλήρωσε ότι «η τυφλή στρατιωτική πυγμή δεν πρόκειται να μας κάνει να υποχωρήσουμε. Οσες γενιές και αν χρειαστούν, ο παλαιστινιακός λαός θα συνεχίσει να αγωνίζεται για την ολική αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τα κατειλημμένα εδάφη μετά το 1967, μέχρι να γίνει η Ανατολική Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα της Παλαιστίνης». Στο μήνυμά του, ο Αραφάτ εκφράζει τη βαθιά πικρία του για τη «διεθνή σιωπή μπροστά στα βασανιστήρια του παλαιστινιακού λαού».

Ο Γιάσερ Αραφάτ μετέβη, χτες, στο Κάιρο, όπου συναντήθηκε με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο και τον νέο υπουργό Εξωτερικών Αχμάντ Μαχέρ, που έσπευσε να καταδικάσει τη στρατηγική κλιμάκωσης και επιλεκτικών δολοφονιών του Ισραήλ. Από την άλλη, ο Ραανάν Γκισίν, εκπρόσωπος του Σαρόν, αλλά και ο Σιμόν Πέρες, κατηγόρησαν τον Αραφάτ ότι «χρησιμοποίησε γλώσσα πολέμου και ύψωσε τείχη βίας, και δεν προσπάθησε να αποκαταστήσει γέφυρες επικοινωνίας με το μήνυμά του». Οσο για τον Αριέλ Σαρόν προτίμησε να ταχτεί υπέρ της ανοικοδόμησης «αλυσίδας εποικισμών από τα υψώματα Γκολάν, μέσω όλης της Κοιλάδας του Ιορδάνη μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα, για την προστασία του Ισραήλ»!

Ογκώδεις διαδηλώσεις, με κεντρικό σύνθημα «τη συνέχιση της Ιντιφάντα, την καταδίκη των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμων και την ανάληψη ευθυνών από τη διεθνή κοινότητα» πραγματοποιήθηκαν στο Κάιρο, στη Σιδώνα του Λιβάνου, στο Αμμάν της Ιορδανίας και στη Δαμασκό.

Προκλητικές οι δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου

Μείζον πολιτικό ζήτημα δημιουργούν οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, σύμφωνα με τις οποίες «το σωφρονιστικό σύστημα της Τουρκίας προχωρεί προς τη σωστή κατεύθυνση». Αυτό επισήμαναν τα μέλη της ελληνικής αποστολής που βρέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη (10-13 του Μάη) κι έδωσαν χτες συνέντευξη Τύπου στα ελληνικά ΜΜΕ για όλα όσα είδαν κι άκουσαν τις μέρες αυτές στη γειτονική χώρα.

Πέρα απ' αυτό, η Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου - που παραβρέθηκε στη συνέντευξη - κατηγόρησε ευθέως την ΕΕ ότι στηρίζει το τουρκικό καθεστώς και τις μεθόδους του. «Δεν είναι δυνατόν, κι όμως συνέβη: Τον ίδιο καιρό που γίνονταν οι βάρβαρες επιθέσεις στρατού και αστυνομίας μέσα στις φυλακές, η ΕΕ αποφάσιζε τη χρηματοδότηση της Τουρκίας», είπε ενδεικτικά. Βέβαια, αξίζει να αναφερθεί πως χτες κύκλοι του υπουργείου επιχειρούσαν να «θολώσουν τα νερά» διαψεύδοντας και επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα τις δηλώσεις του υπουργού.

Ο Κ. Χριστόπουλος, εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ, αναφέρθηκε στις ενέργειες που θα κάνει το επόμενο διάστημα η Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν. Θα απευθύνει στη Βουλή ψηφίσματα και παραστάσεις, όπως και στην ΚΕΔΚΕ, στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (για το θέμα χορήγησης βιταμίνης Β1 στους απεργούς πείνας). Επίσης, ψήφισμα θα στείλει στον ΟΗΕ, στην ΕΕ, στην DISK (τουρκική συνδικαλιστική οργάνωση) και σε ευρωπαϊκά συνδικάτα. Στόχος της Επιτροπής είναι ακόμη να σταλεί, μέσα στο ερχόμενο διάστημα, κι άλλη ελληνική αποστολή στην Κωνσταντινούπολη.

Για τις εμπειρίες τους στην Πόλη μίλησαν ο Ν. Δέλκος από την ΟΤΟΕ, η Μ. Βασιλείου από το Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ο Κ. Μαυροειδής από το Ιδρυμα Μαραγκοπούλου. Παραβρέθηκε και ο βουλευτής του ΣΥΝ Π. Λαφαζάνης.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ