Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για το χτύπημα της μονιμότητας στο Δημόσιο και μάλιστα σε τομείς που καλύπτουν στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες. Οι θέσεις αυτές θα αντικατασταθούν σταδιακά από ευέλικτες μορφές εργασίας. Οι ιδιωτικοί φορείς, που θα υπογράφουν τις προγραμματικές συμβάσεις με το Δημόσιο, θα απασχολούν προσωπικό αποκλειστικά «με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου μερικής απασχόλησης» ενώ ο χρόνος εργασίας «για κάθε συμβασιούχο δεν μπορεί να υπερβαίνει τις είκοσι ώρες εβδομαδιαίως».

Πρόκειται για ρυθμίσεις που γενικεύουν τη μερική απασχόληση στο Δημόσιο και εφαρμόζουν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Οπως ειπώθηκε και από τον υπουργό Εσωτερικών, Κ. Σκανδαλίδη, στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου: «Ο χρόνος είναι 20 ώρες εβδομαδιαία, μέγιστο. Είναι ουσιαστικά μέχρι 4ωρη απασχόληση, αν είναι σταθερή εργασία και αν είναι δύο έως τρεις ημέρες είναι μέχρι 20 ώρες τη βδομάδα». Για παράδειγμα, ένας μερικώς απασχολούμενος μπορεί να δουλεύει τη μία ημέρα δέκα ώρα και τις υπόλοιπες τέσσερις ημέρες, από δυόμισι ώρες.

Από την άλλη, η κυβέρνηση θα μοιράσει μία θέση εργασίας στο Δημόσιο, που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες, σε δύο και τρεις μερικά απασχολούμενους, οι οποίοι δε θα μπορούν ποτέ να εγείρουν δικαίωμα μονιμοποίησης. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνει μία διαρκή ανακύκλωση εργαζομένων - ανέργων ώστε να εμφανίζει πλασματική μείωση της ανεργίας και να αμβλύνει τις οξυμένες κοινωνικές αντιδράσεις.

Στο νομοσχέδιο προβλέπεται ότι η διάρκεια της σύμβασης «δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τους είκοσι τέσσερις μήνες», αλλά «νέα σύμβαση, με τον ίδιο απασχολούμενο, μπορεί να καταρτιστεί μόνο μετά την πάροδο διμήνου από τη λήξη της προηγούμενης». Ετσι, δημιουργείται ένας μηχανισμός εξαγοράς και χειραγώγησης των συνειδήσεων καθώς ο εργαζόμενος, προκειμένου να εξασφαλίσει την ανανέωση της σύμβασής του θα είναι αναγκασμένος να «σκύψει το κεφάλι» στις εκάστοτε κυβερνητικές και εργοδοτικές επιλογές.

Αυτός ο μηχανισμός ενισχύεται ακόμα περισσότερο από την επισήμανση του υπουργού Εσωτερικών ότι τα κριτήρια των προσλήψεων δε θα είναι ενιαία. Συγκεκριμένα είπε: «Δεν μπορούσαμε να πάμε με μια διαδικασία ενιοποίησης όλων των κριτηρίων, γιατί είναι πολύ διαφορετικές οι θέσεις εργασίας που περιγράφονται από φορέα σε φορέα και από δουλιά σε δουλιά». Ενώ το ίδιο το νομοσχέδιο προβλέπει ακόμα και την αλλαγή των κριτηρίων σύμφωνα με τις επιθυμίες της εκάστοτε κυβέρνησης: «Με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων» μπορεί «να καθορίζεται ο τρόπος, η διαδικασία και τα ειδικότερα κριτήρια πρόσληψης». Ανάλογη απόφαση μπορεί να επανακαθορίσει τα ποσοστά πρόσληψης από συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, τα οποία καθορίζονται στο νομοσχέδιο (35% από ανέργους, εγγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ, 20% νέους μέχρι 30 ετών κλπ.).

Με άλλα λόγια, δίνεται η δυνατότητα σε κάθε κυβέρνηση να καθορίζει τα κριτήρια πρόσληψης και σε ποιες κοινωνικές ομάδες απευθύνεται ανάλογα με το αναμενόμενο πολιτικό ή άλλο όφελος που υπολογίζει ότι θα έχει.

Τέλος, να σημειωθεί ότι το παρόν νομοσχέδιο σε συνδυασμό με το χρόνο που αναμένεται να εφαρμοστεί το μεγαλύτερο μέρος του (ο υπουργός Οικονομίας, Ν. Χριστοδουλάκης, είπε ότι η διαδικασία θα ξεκινήσει το φθινόπωρο, αλλά η μεγαλύτερη έκταση εφαρμογής θα είναι το έτος 2004) δείχνει την πρόθεση της κυβέρνησης να εξυπηρετήσει τις τρέχουσες ψηφοθηρικές προεκλογικές προετοιμασίες της, εμπορευόμενη το δικαίωμα του άνεργου στην εργασία με αντάλλαγμα την ψήφο του, ποδοπατώντας κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Οι υπηρεσίες που θα προσφέρουν οι ιδιωτικοί φορείς θα είναι σε τομείς όπως: «κατ' οίκον κοινωνικής μέριμνας και φροντίδας, φύλαξης σχολικών κτιρίων, οδικής ασφάλειας μαθητών, κοινωνικής ενσωμάτωσης μεταναστών, έκτακτων αναγκών πολιτικής προστασίας, μαζικής άθλησης, αντιμετώπισης ειδικών περιβαλλοντικών αναγκών, δραστηριοτήτων πολιτιστικού χαρακτήρα, ενημέρωσης και πληροφόρησης πολιτών, καθώς και εκείνες οι οποίες αναφέρονται σε προγράμματα κοινωνικού χαρακτήρα, που χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ενωση». Δηλαδή, τομείς που καλύπτουν βασικές κοινωνικές ανάγκες.

Οι φορείς που θα προσφέρουν αυτές τις υπηρεσίες, σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη Τύπου, μπορούν να είναι για παράδειγμα αναπτυξιακές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή μια εταιρία του ΟΑΕΔ. Το σίγουρο είναι ότι οι εταιρίες αυτές θα λειτουργούν με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια ενώ τίποτα δεν αποκλείει την εμπλοκή και των ιδιωτών επιχειρηματιών.

Επιπλέον, από τη μέχρι σήμερα εμπειρία της λειτουργίας ανάλογων προγραμμάτων όπως η «Βοήθεια στο Σπίτι» ή «Σχολικοί Φύλακες», φαίνεται ότι αυτά τα προγράμματα ενώ ξεκινούν με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό ή κοινοτικά κονδύλια (κάτι που προβλέπεται και στο νομοσχέδιο) τείνουν να αποκτήσουν όλο και περισσότερο ανταποδοτικό χαρακτήρα. Δηλαδή, να πληρώνονται από τους πολίτες που έχουν ανάγκη αυτές τις υπηρεσίες.

Τα παραπάνω αναδεικνύουν την επιδίωξη κυβέρνησης, ΕΕ και μεγάλου κεφαλαίου, να μεταφέρουν το οικονομικό βάρος βασικών κοινωνικών αγαθών στους ίδιους τους εργαζόμενους και ταυτόχρονα να εισάγουν ως κύριο πρότυπο της απασχόλησης τις ευέλικτες μορφές εργασίας.

Αποκαλυπτική για τις επιδιώξεις αυτές είναι η διημερίδα που είχε οργανώσει το υπουργείο Εργασίας το Νοέμβρη του 2002 με τίτλο: «Κοινωνική οικονομία και απασχόληση». Σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν εκεί, η «κοινωνική οικονομία» συνδέεται άμεσα με τις ευέλικτες μορφές εργασίας ενώ με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία από άλλες χώρες της ΕΕ όπου έχει αναπτυχθεί περισσότερο, μέσω αυτής εμφανίζονται τάσεις αύξησης της απασχόλησης, πάντα με όρους ευέλικτης εργασίας.

Τότε ο Δ. Ρέππας είχε επισημάνει ότι στην κοινωνική οικονομία εντάσσονται φορείς που μπορούν να δραστηριοποιηθούν σε τομείς παραγωγής που η εμπλοκή του κράτους κρίνεται ανέφικτη, ενώ οι ιδιώτες κρίνουν ασύμφορη τη συμμετοχή τους.

Στην ίδια διημερίδα ο υφυπουργός Εργασίας Λ. Τζιόλας είχε αναφέρει ότι χαρακτηριστικό των φορέων αυτών είναι η ανάπτυξη της ευέλικτης απασχόλησης με τη... «θετική έννοια», η μερική απασχόληση και η εθελοντική εργασία είναι στοιχεία αυτής της επιχειρηματικής, «κοινωνικής», δράσης, η οποία παράλληλα μπορεί να οδηγήσει σε νέες σχέσεις στην αγορά (με την ανάθεση δραστηριοτήτων από το δημόσιο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ή στους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς) και σε νέους τρόπους οργάνωσης των επιχειρήσεων.

Αλλωστε στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε χτες και στη συνέντευξη Τύπου ο Ν. Χριστοδουλάκης ο οποίος μεταξύ άλλων επισήμανε ότι για την αύξηση της απασχόλησης πολλές φορές δεν επαρκούν «οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης» αλλά «χρειάζονται και συγκεκριμένα μέτρα στην αγορά εργασίας. Ετσι ώστε να εμπλουτιστεί η ευελιξία της αγοράς εργασίας».

Προϋπόθεση για την επαναλειτουργία των μεταλλείων στο Στρατώνι Χαλκιδικής, την εξασφάλιση και την παραπέρα ανάπτυξη των θέσεων εργασίας, αποτελεί η επαναφορά τους στο δημόσιο έλεγχο και η λειτουργία τους κάτω από κοινωνικό και εργατικό έλεγχο. Μόνο τότε μπορούν να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την ορθολογική αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της περιοχής, την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των εργατών και των κατοίκων, αλλά και οι συνθήκες μακρόχρονης ανάπτυξης ευρύτερα του νομού. Μόνο τότε θα μπορεί ο ορυκτός πλούτος να αξιοποιηθεί σε όφελος του λαού, του τόπου και γενικότερα της εθνικής οικονομίας.

Τα παραπάνω ανέφερε ο βουλευτής του ΚΚΕ Αγγελος Τζέκης, μιλώντας στους μεταλλωρύχους της TVX στο Στρατώνι Χαλκιδικής όπου βρέθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου συνοδευόμενος από πολυμελές κλιμάκιο στελεχών του Κόμματος.

Μάλιστα, κάλεσε τους εργαζόμενους που ακόμη και σήμερα παραμένουν στο χώρο του εργοστασίου διεκδικώντας το δικαίωμα στη δουλιά, να συνειδητοποιήσουν πως η προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να συνδέσει την επαναλειτουργία των μεταλλείων με την επένδυση της μεταλλουργίας χρυσού, θα οδηγήσει σε νέους κλυδωνισμούς. Γι' αυτό τους κάλεσε να διεκδικήσουν άμεση λειτουργία των μεταλλείων μεικτών θειούχων, και αποσύνδεσή τους από την επιχείρηση επαναφοράς στο προσκήνιο της εξόρυξης του χρυσού που ήδη έχει κριθεί από το ΣτΕ πως δεν μπορεί να προχωρήσει.

Μάλιστα, ανέφερε πως η κυβέρνηση, μέσα από την επιχείρηση δημιουργίας νέου επενδυτικού σχήματος για την πακέτο αξιοποίηση χρυσού και μεικτών θειούχων, ουσιαστικά θέλει να κερδίσει χρόνο. «Εχει εκλογές μπροστά και δε θέλει να έχει άλλο ένα μέτωπο ανοιχτό. Ειδικά σήμερα που η Ελλάδα κατάντησε ένα απέραντο στρατόπεδο ανέργων».

Επίσης, μιλώντας για την επένδυση της μεταλλουργίας χρυσού, ξεκαθάρισε πως δεν πρέπει να περάσει στα χέρια ιδιωτών. Η εξόρυξη και η αξιοποίηση του χρυσού θα πρέπει να γίνει έτσι ώστε να μην έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον, στην υγεία των κατοίκων, των εργατών. Θα πρέπει να γίνει - αν γίνει- αποκλειστικά κάτω από τη διαχείριση του δημοσίου, με την άμεση συνεργασία των αρμόδιων επιστημονικών φορέων όπως π.χ. ΙΓΜΕ, Πανεπιστήμια κλπ. Μόνο έτσι μπορεί να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των εργατών, του τόπου και της εθνικής οικονομίας γενικότερα. «Μας ενδιαφέρει και το μετά και για τη δουλιά των μεταλλωρύχων και για την ανάπτυξη της περιοχής. Γι' αυτό διαφωνούμε με τις επιλογές της κυβέρνησης που βάζει πάνω από όλα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ντόπιου και πολυεθνικού κεφαλαίου, τη διασφάλιση υπερκερδών για τους λίγους», κατέληξε.

Τρεις μήνες απλήρωτοι παραμένουν οι εργαζόμενοι στα κέντρα αισθητικής «Beauty and Diet» του Ομίλου Αυγερινοπούλου και εκφράζουν έντονους φόβους για το μέλλον της επιχείρησης. Γι' αυτό το λόγο, οι εργαζόμενοι του Ομίλου πραγματοποιούν σήμερα γενική συνέλευση στις 10 το πρωί στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας και στη συνέχεια πορεία στο υπουργείο Εργασίας.

Η κατάσταση στον Ομιλο Αυγερινοπούλου έχει φτάσει σε οριακό σημείο, καθώς οι εργαζόμενοι το μόνο που εισπράττουν εδώ και καιρό είναι «υποσχέσεις» για τη διασφάλιση της εργασίας τους, στην πραγματικότητα όμως βρίσκονται στον αέρα. Να υπογραμμιστεί ότι ήδη, σύμφωνα με ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Παροχής Υπηρεσιών και Προϊόντων Αισθητικής και Αδυνατίσματος, από τους 1.600 εργαζόμενους που απασχολούσε ο Ομιλος έχουν μείνει 750!

Το υπουργείο Εργασίας τηρεί «σιγήν ιχθύος» και αποδεικνύεται περίτρανα για ακόμα μια φορά ότι οι δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Δ. Ρέππα, για τον ενδιαφέρον της κυβέρνησης να μη χαθεί ούτε μια θέση εργασίας, ήταν μεγάλα ψέματα, καθώς επιχειρήσεις κλείνουν, θέσεις εργασίας χάνονται, ενώ δε διασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας στον Ομιλο. Σοβαρότατες, όμως, ευθύνες έχουν και οι πλειοψηφίες στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας και τη ΓΣΕΕ, που όχι μόνο δεν έχουν πάρει πρωτοβουλίες σε αγωνιστική κατεύθυνση για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας και για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων, αλλά φροντίζουν διαρκώς να εκτονώνουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων.

Αναφερόμενος στο νομοσχέδιο για τη μερική απασχόληση, ο Δ. Αγκαβανάκης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και της Ταξικής Δημοσιοϋπαλληλικής Συσπείρωσης, επισήμανε:

«Η κυβέρνηση και επισήμως κατέθεσε το νομοσχέδιο για την επέκταση της μερικής απασχόλησης και της διευθέτησης του χρόνου εργασίας στο Δημόσιο. Ετσι, αφού με την αντιλαϊκή πολιτική της διόγκωσε την ανεργία τώρα έρχεται να εμπορευτεί το δικαίωμα του ανέργου στην εργασία με ταπεινωτικούς και εκβιαστικούς όρους. Είναι ένα νομοσχέδιο που μέσω των ιδιωτικών φορέων, τα σύγχρονα δουλεμπορικά, ανοίγει τη μερική απασχόληση σε βάρος των ανέργων, αφού όλοι - άνεργος και εργαζόμενος - μετατρέπονται σε ημιάνεργους με μερικά ελάχιστα δικαιώματα. Ετσι, πλήτεται καίρια το δικαίωμα στη μονιμότητα αλλά και τα κοινωνικά αγαθά περιέρχονται στη λογική της οικονομίας της αγοράς.

Εξάλλου, η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή εκμεταλλεύεται το πρόβλημα της ανεργίας και για ψηφοθηρικούς λόγους. Ευθύνες γι' αυτή την εξέλιξη έχει και η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ που συναίνεσε σε αυτές τις εξελίξεις μέσω της σιωπής της ή της συμμετοχής της στους «κοινωνικούς διαλόγους». Οι εργαζόμενοι είναι καιρός να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να καταδικάσουν αυτή την πλειοψηφία αλλά και τα κόμματα (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ) που συμφώνησαν στην κεντρική πολιτική επιλογή του κεφαλαίου και της ΕΕ, από όπου απορρέουν και αυτές οι επιμέρους κυβερνητικές επιλογές».