Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για το χτύπημα της μονιμότητας στο Δημόσιο και μάλιστα σε τομείς που καλύπτουν στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες. Οι θέσεις αυτές θα αντικατασταθούν σταδιακά από ευέλικτες μορφές εργασίας. Οι ιδιωτικοί φορείς, που θα υπογράφουν τις προγραμματικές συμβάσεις με το Δημόσιο, θα απασχολούν προσωπικό αποκλειστικά «με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου μερικής απασχόλησης» ενώ ο χρόνος εργασίας «για κάθε συμβασιούχο δεν μπορεί να υπερβαίνει τις είκοσι ώρες εβδομαδιαίως».

Πρόκειται για ρυθμίσεις που γενικεύουν τη μερική απασχόληση στο Δημόσιο και εφαρμόζουν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Οπως ειπώθηκε και από τον υπουργό Εσωτερικών, Κ. Σκανδαλίδη, στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου: «Ο χρόνος είναι 20 ώρες εβδομαδιαία, μέγιστο. Είναι ουσιαστικά μέχρι 4ωρη απασχόληση, αν είναι σταθερή εργασία και αν είναι δύο έως τρεις ημέρες είναι μέχρι 20 ώρες τη βδομάδα». Για παράδειγμα, ένας μερικώς απασχολούμενος μπορεί να δουλεύει τη μία ημέρα δέκα ώρα και τις υπόλοιπες τέσσερις ημέρες, από δυόμισι ώρες.

Από την άλλη, η κυβέρνηση θα μοιράσει μία θέση εργασίας στο Δημόσιο, που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες, σε δύο και τρεις μερικά απασχολούμενους, οι οποίοι δε θα μπορούν ποτέ να εγείρουν δικαίωμα μονιμοποίησης. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνει μία διαρκή ανακύκλωση εργαζομένων - ανέργων ώστε να εμφανίζει πλασματική μείωση της ανεργίας και να αμβλύνει τις οξυμένες κοινωνικές αντιδράσεις.