«Συνταγή αλά ΠΑΣΟΚ» είναι τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας που συζήτησε χτες η Κυβερνητική Επιτροπή. Οι δηλώσεις του υπουργού Απασχόλησης Π. Παναγιωτόπουλου, μετά το τέλος της συνεδρίασης του κυβερνητικού οργάνου, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση της ΝΔ ανακατώνει την ίδια αντεργατική σούπα και σκοπεύει να επαναλάβει τα ίδια αποτυχημένα προγράμματα «περί κατάρτισης και επανακατάρτισης» των ανέργων.

Ταυτόχρονα αξιοποιεί τον υπαρκτό κίνδυνο για νέα έξαρση της ανεργίας μετά το τέλος των ολυμπιακών έργων, ως το κατάλληλο πρόσχημα ώστε να προωθήσει νέα προνόμια σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, όπως ακριβώς έκανε και η προκάτοχός της. Και μέσα σε αυτό το κλίμα, κυβέρνηση και επιχειρήσεις, επισείοντας τον «πέλεκυ της ανεργίας», διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για να «περπατήσουν» τη στρατηγική της Λισαβόνας για την παραπέρα ευελιξία στην αγορά εργασίας.

Μέσα, λοιπόν, στη γενική αοριστία για τα μέτρα υπέρ των ανέργων, ο υπουργός Απασχόλησης ήταν πολύ συγκεκριμένος στο ότι «θα υπάρξει το κατάλληλο πλέγμα μέτρων (φορολογικών, αναπτυξιακών) σε συνδυασμό και με επιδοτήσεις των εργοδοτικών εισφορών...». Που σημαίνει ότι η κυβέρνηση βιάζεται να βάλει σε εφαρμογή το προεκλογικό της πρόγραμμα, που ξεκάθαρα προέβλεπε μείωση της φορολογίας των κερδών και πάσης φύσεως προνόμια και διευκολύνσεις σε όφελος των επιχειρήσεων και πάντα στο όνομα της «ανάπτυξης»! Επιπλέον, η κυβέρνηση εξαγγέλλει νέα επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών, δίπλα στην πληθώρα των επιδοτήσεων και των απαλλαγών της προηγούμενης κυβέρνησης.

Ταυτόχρονα, ο υπουργός ξεκαθάρισε ότι «το ταχύτερο δυνατόν» θα προωθηθούν τα «προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης των ανέργων». Θα επαναληφθεί δηλαδή το έγκλημα διασπάθισης τεραστίων κονδυλίων από τους επιτήδειους, που έχουν ως μόνιμο και σταθερό αποτέλεσμα την ανακύκλωση των ανέργων.

Ενα απτό δείγμα για την αξία αυτών των προγραμμάτων είναι και η εξαγγελία του Π. Παναγιωτόπουλου για 500 ανέργους που θα καταρτιστούν μέσα από το πρόγραμμα «Stage», για να είναι - όπως είπε - αρωγοί στα συνεργεία ελέγχου των τιμών του υπουργείου Ανάπτυξης..! Αυτή ήταν και η μόνη «συγκεκριμένη» εξαγγελία της κυβέρνησης.

Κατά τ' άλλα, για το ενδεχόμενο να βρεθούν χωρίς δουλιά χιλιάδες εργάτες των ολυμπιακών έργων, το υπουργείο Απασχόλησης ανακοίνωσε ότι δρομολογεί «μια προληπτική διαχείριση των προβλημάτων απασχόλησης στα ολυμπιακά έργα» και πως «προχωρά στην όσο το δυνατόν πιο συστηματική καταγραφή του αριθμού τους». Στα πλαίσια αυτά, το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν σειρά επαφών με τους επιχειρηματικούς ομίλους που έχουν πάρει μέρος στην κατασκευή των ολυμπιακών έργων.

Και εδώ η κυβέρνηση επαναλαμβάνει τη γνωστή «καραμέλα» της καταγραφής, ως το φάρμακο διά πάσαν νόσο..! Μόνο που οι όποιες απογραφές δε δημιουργούν θέσεις εργασίας. Δε δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας ούτε τα περίφημα προγράμματα «επανακατάρτισης». Οσο «για τα κίνητρα για τη γεωγραφική και επαγγελματική κινητικότητα» - για τα οποία έκανε λόγο ο υπουργός - και αυτά δοκιμάστηκαν την τελευταία δεκαετία με καταθλιπτικά για τη μοίρα των ανέργων αποτελέσματα. Πολύ περισσότερο που η περίφημη «επαγγελματική κινητικότητα» σε πολλές περιπτώσεις σημαίνει την καταστροφή ακμαίων κλάδων της οικονομίας, αλλά και τεχνογνωσίας και την «επανεκπαίδευση» των ανέργων σε δουλιές του ποδαριού... Τα αποτελέσματα της Κυβερνητικής Επιτροπής μόνο ανησυχία μπορούν να προκαλούν στους εργαζόμενους και στους ανέργους.

Επιβεβαίωση της εκτίμησης ότι η πολιτική που εξυπηρετεί την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, δεν μπορεί να βελτιώσει την απασχόληση, αλλά αντίθετα θα βαθαίνει το πρόβλημα της ανεργίας, αποτελούν και τα ευρήματα έρευνας του ΣΕΒ και της ICAP που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, η απασχόληση στη βιομηχανία - εξαιρουμένου του κλάδου του πετρελαίου - το 2003 ήταν ουσιαστικά στάσιμη. Μάλιστα στις μεγάλες επιχειρήσεις επήλθε μείωση της απασχόλησης της τάξης του 3%! Να πώς εξηγείται το γεγονός, ότι την ίδια στιγμή, οι μεγάλες επιχειρήσεις παρουσίασαν αύξηση κερδών προ φόρου κατά 14,9% ενώ οι επενδύσεις τους την ίδια χρονιά μειώθηκαν κατά 28,3%..!

Οπως χαρακτηριστικά συμπεραίνει η έρευνα, «η συνεχιζόμενη άνοδος των μεικτών κερδών πρέπει να αποδοθεί στη βελτίωση της παραγωγικότητας... στη συγκράτηση του κόστους εργασίας και στην ανατίμηση του νομίσματος η οποία περιόρισε τις αυξήσεις των τιμών των πρώτων υλών».

Ακόμα πιο δυσοίωνες είναι οι εκτιμήσεις για την απασχόληση το 2004. Εκτιμάται ότι από τη στασιμότητα του 2003, θα πάμε σε μείωση των θέσεων εργασίας κατά 1,3%, ενώ τα κέρδη προ φόρων των μεγάλων επιχειρήσεων θα αυξηθούν κατά 17,9%!

Και όμως, αυτή την κατάσταση επιδιώκει να διαιωνίσει και να ενισχύσει η πολιτική της κυβέρνησης. Αλλωστε τα μέτρα στα οποία προσανατολίστηκε η κυβερνητική επιτροπή περιέχονται ήδη στις αξιώσεις που έχει διατυπώσει ο ΣΕΒ.

Σε σχετική μελέτη που περιέχεται στην έκθεση του ΣΕΒ για την Ελληνική Βιομηχανία και παρουσιάστηκε στη γενική του συνέλευση, οι βιομήχανοι δεν κρύβουν λόγια και απαιτούν μεταξύ άλλων:

-- Ουσιαστική μείωση φορολογικού βάρους επιχειρήσεων.

-- Φορολογικά κίνητρα για ενθάρρυνση της περιφερειακής ανάπτυξης.

-- Μεγαλύτερη ευελιξία στη χρήση χρόνου εργασίας.

-- Καθιέρωση ενεργών πολιτικών απασχόλησης.

-- Ενίσχυση θεσμού τοπικών και περιφερειακών συμφώνων απασχόλησης.

-- Προσαρμογή της εκπαίδευσης και κατάρτισης στις δεξιότητες που έχει ανάγκη η αγορά.

-- Επιχειρηματικότητα σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.

Χτες η κυβερνητική επιτροπή έσπευσε να ικανοποιήσει ορισμένες από αυτές τις απαιτήσεις. Το πρόβλημα της ανεργίας, ήταν για την κυβέρνηση ο «φερετζές» για να κρύψει τις πραγματικές στοχεύσεις της.

Στην ενίσχυση του κεφαλαίου και στην ανακύκλωση της ανεργίας στοχεύουν τα μέτρα που εξήγγειλε χτες η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζοντας την αντεργατική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Επιβεβαιώνοντας ότι η ανεργία αποτελεί αναπόσπαστο χαρακτηριστικό αυτής της πολιτικής που υπηρετούν πιστά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και στοχεύει στη στήριξη των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Κάτι που ένα χρόνο πριν αναδείκνυε σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ - με αφορμή το μπαράζ απολύσεων σε διάφορες επιχειρήσεις - τονίζοντας ότι η αιτία της ανεργίας «έχει άμεση σχέση με το ποιος κάνει το κουμάντο στην ανάπτυξη, ποιον υπηρετεί η ανάπτυξη. Βρίσκεται, δηλαδή, στην εξουσία του κεφαλαίου, στην κυριαρχία των μονοπωλίων». Ακόμα, επισήμανε πως η στήριξη της λογικής του μονόδρομου της ΕΕ από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ όξυνε το πρόβλημα της ταξικής εκμετάλλευσης και της ανεργίας καθώς «η πολιτική της ΕΕ είναι καθαρή... στηρίζει τα κέρδη, τα κεφάλαια... Αναπαράγει και οξύνει σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα την ανεργία, την εξαθλίωση, την ανασφάλεια».

Ετσι, είναι ακόμα πιο αναγκαία και επίκαιρη η επισήμανση του ΚΚΕ ότι ο αγώνας για το δικαίωμα στη δουλιά, κατά των απολύσεων και της ανεργίας, για την ίση μεταχείριση των δύο φύλων και των μεταναστών είναι συνδεδεμένος με την πορεία του αγώνα για ριζικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Ενας αγώνας που «πρέπει να αναπτύσσεται ενιαία προς δύο αλληλοσυνδεόμενες κατευθύνσεις»: να καλλιεργεί και να αναπτύσσει τις προϋποθέσεις για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και των φορέων της και, ταυτόχρονα, να διεκδικεί προστασία των ανέργων, προστασία των δικαιωμάτων της λαϊκής οικογένειας, ώστε να μη μεγαλώσει η εξαθλίωση και η φτώχεια. Στα πλαίσια αυτά το ΚΚΕ διεκδικεί για όλους τους ανέργους και τους απολυμένους:

1. Επιδότηση στο 80% του βασικού μισθού για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.

2. Υπολογισμό του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου.

3. Επιδότηση των νέων ανέργων, χωρίς καμιά προϋπόθεση.

4. Επέκταση της υπαλληλικής αποζημίωσης (Ν. 2112) για όλους.

5. Συνταξιοδότηση στα 50 χρόνια για τις γυναίκες και στα 55 για τους άνδρες.

6. «Πάγωμα» των δανείων.

7. Μηνιαία κρατική επιδότηση για τις οικογένειες που σπουδάζουν παιδιά.

8. Επιχορήγηση του ενοικίου.

9. Διάθεση δωρεάν κρατικών βρεφονηπιακών, παιδικών σταθμών για τα παιδιά των ανέργων.

10. Ειδικά μέτρα προστασίας των ανέργων γυναικών και των νέων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ συγκεντρώνει την προσοχή του στη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου που θα επιβάλει παραχωρήσεις και κατακτήσεις και θα οδηγήσει στη διαμόρφωση μιας ισχυρής λαϊκής πλειοψηφίας, για να διεκδικήσει το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια του λαού. Ωστε, σε συνθήκες λαϊκής οικονομίας να μπορεί «να τεθεί σχεδιασμένα και προγραμματισμένα σε πλήρη κίνηση ο πλούτος της χώρας» γιατί «μόνον έτσι μπορούν να αρχίσουν να γίνονται πραγματικότητα η πλήρης εργασία, η βελτίωση της ζωής του λαού, οι υψηλές παροχές και τα δικαιώματα ανάλογα με τις σύγχρονες ανάγκες».